Sprawa C-454/23, K.A.M.: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 lutego 2025 r. - Κ.Α.Μ. v. Republika Cypryjska

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 lutego 2025 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Dioikitiko Dikastirio Diethnous Prostasias - Cypr) - K.A.M./Republika Cypryjska

(Sprawa C-454/23 ¹ , K.A.M.)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Polityka azylowa - Ochrona międzynarodowa - Dyrektywa 2011/95/UE - Status uchodźcy - Artykuł 14 ust. 4 lit. a) i art. 14 ust. 5 - Cofnięcie lub odmowa nadania statusu uchodźcy w przypadku zagrożenia dla bezpieczeństwa przyjmującego państwa członkowskiego - Zachowanie i okoliczności faktyczne poprzedzające wjazd wnioskodawcy na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego - Dopuszczalność - Ważność - Artykuł 18 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 78 ust. 1 TFUE - Konwencja dotycząca statutu uchodźców ("konwencja genewska"))

(C/2025/2048)

Język postępowania: grecki

(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2025 r.)

Sąd odsyłający

Dioikitiko Dikastirio Diethnous Prostasias

Strony w postępowaniu głównym

Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: K.A.M.

Druga strona postępowania: Republika Cypryjska

Sentencja

1) Artykuł 14 ust. 4 lit. a) i art. 14 ust. 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony w związku z art. 78 ust. 1 TFUE i art. 18 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej

należy interpretować w ten sposób, że:

państwo członkowskie może cofnąć status uchodźcy lub postanowić, że go nie nada, jeżeli racjonalne podstawy do tego, by uznać uchodźcę za zagrożenie dla bezpieczeństwa tego państwa członkowskiego w rozumieniu art. 14 ust. 4 lit. a) tej dyrektywy, opierają się na czynach lub zachowaniach tego uchodźcy poprzedzających jego wjazd na terytorium wspomnianego państwa członkowskiego. Nie ma znaczenia, że te czyny i to zachowanie nie stanowią podstaw wykluczenia z możliwości uzyskania statusu uchodźcy wyraźnie przewidzianych w art. 1 sekcja F Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, podpisanej w Genewie w dniu 28 lipca 1951 r., która weszła w życie w dniu 22 kwietnia 1954 r. i została uzupełniona Protokołem dotyczącym statusu uchodźców, sporządzonym w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r., który wszedł w życie w dniu 4 października 1967 r., i w art. 12 wspomnianej dyrektywy. Dla celów oceny, po pierwsze, poziomu wagi zagrożenia uzasadniającego cofnięcie statusu uchodźcy lub odmowę nadania tego statusu, a po drugie, konsekwencji tego cofnięcia lub tej odmowy dla sytuacji uchodźcy nie należy odnosić się do warunków mających zastosowanie do pojęcia "zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa", o których mowa w art. 33 ust. 2 tej konwencji, ani do poważnych konsekwencji, jakie z tego wynikają dla tego uchodźcy.

2) Badanie art. 14 ust. 4 lit. a) i art. 14 ust. 5 dyrektywy 2011/95 nie wykazało istnienia żadnej okoliczności mogącej mieć wpływ na ważność tych przepisów w świetle art. 78 ust. 1 TFUE i art. 18 Karty praw podstawowych.

1 Dz.U. C, C/2023/205.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.2048
• Rodzaj: Wyrok
• Tytuł: Sprawa C-454/23, K.A.M.: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 27 lutego 2025 r. - Κ.Α.Μ. v. Republika Cypryjska
• Data aktu: 27/02/2025
• Data ogłoszenia: 14/04/2025