Obowiązują one także w obrocie zagranicznym, o ile na podstawie konwencyj i umów z poszczególnemi krajami nie wydano odmiennych postanowień.
Postanowienia §§ 181 - 183 ordynacji pocztowej, o ile odnoszą się do doręczania przesyłek pośpiesznych w zamiejscowym okręgu pocztowym, wchodzą w życie w terminie określonym w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu tylko na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego. Wprowadzenie w życie tych postanowień w powyższym zakresie na innych obszarach Państwa nastąpi w terminie określonym osobnem rozporządzeniem.
Równocześnie tracą moc obowiązującą wszelkie przepisy wydane w sprawach unormowanych niniejszem rozporządzeniem. W szczególności tracą moc:
ORDYNACJA POCZTOWA
POSTANOWIENIA WSTĘPNE.
Postanowienia niniejszej ordynacji mają zastosowanie również do przesyłek pocztowych władz i urzędów państwowych oraz samorządowych, o ile specjalne przepisy nie stanowią inaczej.
Obwieszczenia i zarządzenia, przewidziane w ordynacji pocztowej, podaje zarząd poczty do publicznej wiadomości w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Poczt i Telegrafów lub przez wywieszenie na tablicy pocztowej w lokalach urzędów i pośrednictw pocztowych.
Do miejscowego okręgu doręczeń należy zasadniczo zwarty zabudowany obszar miejscowości, w której ma siedzibę urząd pocztowy oraz obszar skupienia, obejmującego w jednej grupie najmniej 10 budynków, stojących od zwartego zabudowanego obszaru w promieniu 1 klm.
Przydzielone do urzędu pocztowego miejscowości, znajdujące się poza jego miejscowym okręgiem doręczeń, stanowią zamiejscowy okrąg pocztowy.
Jeżeli w okręgu pocztowym istnieje pośrednictwo pocztowe lub służba listonosza wiejskiego, to tworzy się pomocniczy okrąg pośrednictwa pocztowego lub okrąg doręczeń listonosza wiejskiego.
POSTANOWIENIA OGÓLNE.
Do czynności poczty objętych ordynacją pocztową należą:
Do czynności poczty objętych przepisami odrębnemi należą:
Pośrednictwa pocztowe zajmują się sprzedażą znaczków pocztowych i druków płatnych, przyjmowaniem i wydawaniem zwykłych przesyłek listowych, wydawaniem dokumentów oddawczych na przesyłki rejestrowane, jako też pośredniczeniem w zamawianiu czasopism i wydawnictw perjodycznych.
Zarząd poczty może jednak podany zakres czynności poszczególnych urzędów pocztowych ograniczyć, zakres czynności zaś pośrednictw pocztowych rozszerzyć.
Gdy badanie wykaże, że nadawca warunkom przyjęcia nie uczynił zadość, a postąpienie z przesyłką w inny sposób nie jest wyraźnie postanowione lub jest niedopuszczalne, zwraca się przesyłkę nadawcy, o ile adres jego na przesyłce jest podany lub z innych zewnętrznych znamion przesyłki można go poznać, w przeciwnym razie uważa się ją za niedoręczalną.
W wypadku nieprzyjęcia przesyłek po unieważnieniu znaczków, zwraca się nadawcy, na jego żądanie, uiszczone opłaty pocztowe za pokwitowaniem, zatrzymując kopertę lub też opakowanie na którem znaczki nalepiono.
W razie wyłączenia przesyłki od dalszego przewozu z powodu ujawnionej dodatkowo winy nadawcy, nie zwraca się nadawcy uiszczonej opłaty, w przeciwnym razie zwraca się nadawcy część opłaty za nieprzebytą drogę.
Przesyłki nadawane w stanie otwartym nie korzystają z ochrony tajemnicy pocztowej, nie zwalnia to jednak funkcjonarjuszów pocztowych od zachowania tajemnicy o tych przesyłkach wobec osób prywatnych.
Otwieranie przez funkcjonarjuszów pocztowych przesyłek, zawierających przedmioty wyłączone od przewozu pocztą, przesyłek niedoręczalnych i bez adresu, oraz uszkodzonych listów wartościowych i paczek dozwolone jest w wypadkach przewidzianych w niniejszej ordynacji.
Udzielanie władzom i urzędom państwowym wiadomości o przesyłkach pocztowych oraz zatrzymywanie, przeglądanie, zajęcie i otwieranie przesyłek pocztowych, jest dozwolone tylko w wypadkach prawem przewidzianych.
Wymienione poprzednio osoby mają prawo żądać okazania w urzędzie pocztowym dokumentu oddawczego na określoną przesyłkę. Prawo to wygasa z upływem okresu czasu przechowywania właściwych dokumentów pocztowych.
W służbie pocztowej obowiązuje czas liczenia według zegara 24-godzinnego, a mianowicie od 0 do 24, t. j. od północy do północy.
W wypadkach, gdy interes służby bezwzględnie tego wymaga, urzędy pocztowe mogą przerwać służbę przyjmowania i wydawania przesyłek pocztowych na czas niezbędnie potrzebny do wyrobienia wysyłanego lub nadeszłego materjału. Przerwa nie może trwać dłużej niż 45 minut.
Warunki wpłaty lub wypłaty także w innej walucie określą osobne przepisy.
W wypadku, gdy urząd pocztowy chwilowo nie posiada tyle gotówki, aby mógł przekaz wypłacić, następuje wypłata przekazu po otrzymaniu przez urząd pieniędzy na ten cel potrzebnych.
NALEŻNOŚCI POCZTOWE.
Każda przesyłka pocztowa musi być opłacona przy nadaniu. Wyjątki od tej zasady zawiera niniejsza ordynacja w przepisach o poszczególnych rodzajach przesyłek.
Dopłaty są to należności pobierane od odbiorcy lub też nadawcy z tytułu uzupełnienia brakującej opłaty za przewóz lub specjalne świadczenia. W jakich wypadkach dopłaty są pobierane określają przepisy ordynacji.
Wydatki stanowią należność poczty za faktycznie poniesione koszty, któremi przesyłkę obciążono. Opłaty i wydatki oblicza się osobno za każdą poszczególną przesyłkę pocztową.
Wysokość opłat określa taryfa pocztowa.
Na zabezpieczenie wszystkich należności, wymienionych w § 15, poczta ma prawo zastawu na przesyłce pocztowej. Prawo to służy poczcie dotąd, dopóki przesyłka pocztowa znajduje się w jej posiadaniu. Skutki prawa zastawu określają ustawy cywilne.
Poczta ma prawo niepokrytą przez nadawcą opłatę pocztową i wydatki pokryć z kwoty uzyskanej przy sprzedaży przesyłki, dokonanej w myśl niniejszych przepisów.
Roszczenie poczty do nadawcy o zapłatę należności pocztowych ulega przedawnieniu po upływie jednego roku, licząc od dnia następującego po nadaniu przesyłki.
Przez przyjęcie przesyłki pocztowej odbiorca zobowiązuje się uiścić dodatkowo także i te należności pocztowe, jakie w chwili wydania przesyłki nie były jeszcze znane, czy też przez pomyłkę nie zostały pobrane, albo z powodu błędu rachunkowego lub niewłaściwego zastosowania taryfy zostały ściągnięte w mniejszej kwocie.
Poczta domagać się może zapłaty powyższych opłat i wydatków w terminie jednego roku, licząc od dnia następującego po dniu doręczenia przesyłki.
Osoba interesowana winna wykazać swoje uprawnienie do zwrotu nadpłaty, przedstawić odnośny dowód nadania, przy doręczonych zaś przesyłkach listowych - odnośną kopertę (opakowanie) przesyłki.
Nadpłatę wypłaca się za osobnem pokwitowaniem, wolnem od opłaty stemplowej (art. 137 poz. 12 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych - Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 570).
Właściwym do wypłacania nadpłaty jest urząd pocztowy, w którym nadpłatę uskuteczniono, jeżeli zaś nadpłatę zwraca się z urzędu, zwraca ją ten urząd pocztowy, w którego okręgu mieszka osoba uprawniona do otrzymania nadpłaty.
Obowiązek zwrotu nadpłaty wygasa po upływie roku, licząc od dnia następującego po dniu nadania przesyłki.
Opłaty pocztowe mogą być również kredytowane.
Dopłaty pocztowe oraz wydatki uiszcza się zawsze gotówką.
Wprowadza się następujące rodzaje znaczków pocztowych:
Sprzedażą znaczków pocztowych zajmują się:
Pośrednictwa pocztowe i prywatni sprzedawcy znaczków pocztowych otrzymują prowizję za zakupione znaczki pocztowe.
Poczta może wprowadzić automaty do sprzedaży znaczków pocztowych oraz zająć się bezpośredniem wytłaczaniem znaczków opłaty na przedmiotach lub opakowaniach przedmiotów, przeznaczonych do wysyłania drogą pocztową, pod warunkami określonemi przez Ministra Poczt i Telegrafów.
Tytułem opłaty manipulacyjnej za wymianę pobierają urzędy należności, określone w taryfie pocztowej.
Znaczków pocztowych nieużywanych i nienalepionych na przedmiotach nie przyjmuje się zpowrotem, ani się ich nie wymienia.
Wycofane z obiegu znaczki pocztowe można wymieniać na znaczki obiegowe w terminie, podanym do wiadomości publicznej zapomocą odpowiedniego ogłoszenia.
Nie jest dopuszczalne nalepianie ich tak, aby wystawały poza krawędź lub były przegięte na druga stronę przesyłki.
Nalepianie znaczków pocztowych na przesyłkach pocztowych jest rzeczą nadawcy.
Dopłaty pocztowe uiszcza się zawsze gotówką.
Przy uiszczaniu taryfowej dopłaty za przesyłki listowe odbiorca otrzymuje przesyłkę z nalepionemi na niej znaczkami dopłaty, unieważnionemi odciskiem datownika urzędu pocztowego oddawczego.
Odcisk powyższego stempla może być uskuteczniony tylko temi typami maszyn, które zostały zatwierdzone przez Ministra Poczt i Telegrafów.
W razie niezachowania tych warunków Ministerstwo Poczt i Telegrafów z urzędu lub na wniosek właściwej dyrekcji poczt i telegrafów może cofnąć to zezwolenie.
Przesyłki listowe, za które opłaty taryfowej nie uiszczono całkowicie, w sposób wymieniony w punkcie 1, będą obciążane dopłatą w wysokości podwójnej opłaty brakującej.
Przesyłki listowe, wymienione w punkcie 1, opatrzone odciskiem stempla, wrzucone do skrzynek pocztowych, będą uważane za nieopłacone.
Przesyłki, na których umieszczony odcisk stempla nie odpowiada powyższym wymaganiom, będą uważane za przesyłki nieopłacone.
Nieważne są odciski stempla, wskazującego kwotę uiszczonej opłaty, umieszczone na skrawkach papieru, nalepionych na przesyłkach listowych. Przesyłki takie będą uważane za nieopłacone.
Zezwoleń na uiszczanie ryczałtem opłat pocztowych za nadawane przesyłki listowe udziela Minister Poczt i Telegrafów.
Minister Poczt i Telegrafów może bez podania powodów cofnąć udzielone zezwolenie.
Waga nadawanych przesyłek nie może przewyższać norm ustalonych taryfą pocztową.
Ustalona przez Ministra Poczt i Telegrafów kwota ma być wpłacona najdalej w ciągu 15 dni, licząc od dnia następnego po doręczeniu odnośnego postanowienia Ministra Poczt i Telegrafów.
Pokwitowanie na uiszczone opłaty pocztowe za przesyłki listowe zwykłe opłacone znaczkami pocztowymi sporządza nadawca, a urząd pocztowy potwierdza je przez umieszczenie odcisku datownika oraz podpisu pracownika.
Pokwitowania na uiszczone opłaty i dopłaty pocztowe oraz na nabyte znaczki pocztowe podlegają opłatom w wysokości ustalonej taryfą pocztową. Opłaty uiszcza się przez nalepienie znaczka pocztowego na pokwitowaniu.
Postanowienia powyższe nie dotyczą wydawanych z urzędu pokwitowań na uiszczone należności pocztowe.
WARUNKI PRZYJĘCIA PRZESYŁEK DO PRZEWOZU DROGĄ POCZTOWĄ.
Jeżeli szkoda powstała wskutek właściwości przesyłki, zachodzi domniemanie, że opakowanie było wadliwe.
Jeżeli w danym razie nie da się ustalić przyczyny szkody, a mogła ona powstać z właściwości przedmiotu, przewożonego wbrew zakazowi powyższemu, zachodzi domniemanie, że powstała ona z właściwości tego przedmiotu;
O ile otwarcie przesyłki odbywa się w urzędzie nadawczym lub oddawczym, należy do otwarcia wezwać nadawcę lub odbiorcę, w innych zaś wypadkach, lub gdy nadawca lub odbiorca w oznaczonym czasie nie stawi się w urzędzie pocztowym, otwarcia przesyłki dokonywa się wobec dwóch świadków.
O wyniku oględzin spisuje się protokół.
Z listami postępuje się w ten sposób, że wzywa się nadawcę do otwarcia listu. W razie odmowy, albo gdy nadawca nie zgłosił się w urzędzie pocztowym w oznaczonym czasie, zwraca się list nadawcy.
Jeżeli nadawcy nie można odszukać, wyłącza się list od przewozu i uważa za niedoręczalny.
Wysyłając takie przedmioty nadawca przez użycie przepisowego opakowania przesyłki winien zapobiec szczególnym niebezpieczeństwom, które grozić mogą przesyłkom pocztowym albo innym przedmiotom lub osobom.
Nadawca odpowiada za wszelkie szkody spowodowane szczególną właściwością zawartości przesyłki i ma poczcie zwrócić wszelkie szkody, jakieby ona poniosła z powodu roszczeń zgłoszonych przeciw niej w tym względzie. Jeżeli szkoda powstała wskutek właściwości przesyłki, zachodzi domniemanie, że opakowanie było wadliwe.
Z zatrzymanemi przedmiotami postępuje się według § 44 punkt 1.
Przesyłki takie, w razie stwierdzenia powyższych nieprawidłowości, zwraca się nadawcy.
Opakowanie i zamknięcie musi być tego rodzaju, aby nie mogło ranić osób, ani uszkodzić innych przesyłek.
Sposób opakowania i zamknięcia poszczególnych rodzajów przesyłek pocztowych wskazują dalsze postanowienia niniejszej ordynacji.
Wyjątek w tym względzie zawierają postanowienia § 115.
Do wagi wlicza się opakowanie i zamknięcie oraz materjał użyty na adres.
Nadwyżka ustalonej taryfą jednostki wagi uzasadnia stosowanie wyższej stawki taryfowej.
Wagę listów wartościowych ustala się w gramach i półgramach, wagę paczek z podaną wartością w kilogramach i gramach.
Nadwyżki nieprzekraczającej pół grama przy listach wartościowych oraz jednego grama przy paczkach z podaną wartością nie uwzględnia się. Wagę zaś paczek bez podanej wartości ustala się w całych kilogramach i półkilogramach, przyczem każdą nadwyżkę wagi, przewyższającą pół kilograma, liczy się za pełne pół kilograma.
Wagę listów wartościowych oznacza się na listach, wagę zaś paczek - na paczkach i odnośnych adresach pomocniczych.
Na przesyłkach do miejscowości, w których niema urzędów pocztowych, wpisywać należy nazwę urzędu pocztowego oddawczego, do którego dana miejscowość jest przydzielona.
W szczególności:
Nazwa urzędu pocztowego winna być napisana w brzmieniu podanem w urzędowym spisie urzędów pocztowych,
Wszelkie szczególne żądania lub zarządzenia nadawcy, dozwolone ordynacją pocztową, poza adresem, winny być napisane na przesyłce w języku państwowym literami łacińskiemi.
Adresy zwykłych przesyłek listowych mogą być wypełniane cyrylicą w obrocie wewnątrz i do obszarów województw: lwowskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego, wołyńskiego i poleskiego - w języku ruskim, województw: poleskiego, nowogródzkiego, wileńskiego oraz powiatów: grodzieńskiego i wołkowyskiego w województwie białostockiem - w języku białoruskim.
Nazwa miejsca przeznaczenia (urzędu pocztowego oddawczego) ma być podana zawsze w ustalonem brzmieniu urzędowem alfabetem łacińskim.
W razie niezastosowania się nadawcy do powyższych postanowień urząd pocztowy może odmówić przyjęcia przesyłki rejestrowanej.
Przy odręcznem wykonywaniu adresów należy adres napisać:
Przy używaniu ołówka atramentowego, do wypisywania adresu na paczkach bez podanej wartości, należy poprzednio zwilżyć miejsce, na którem adres ma być napisany.
W adresie przesyłek rejestrowanych nie wolno dokonywać zmian, przekreśleń lub wycierań.
Adres powinien być napisany równolegle do dłuższego wymiaru przesyłki. Ma on być tak wyraźny i czytelny, aby nie powodował zwłoki w urzędowaniu pocztowem. Szczególnie wyraźnie należy na przesyłkach umieszczać nazwę urzędu pocztowego oddawczego, o ile możności pod nazwiskiem adresata u dołu przesyłki z prawej strony.
Adres urzędu pocztowego oddawczego na paczkach winien być wypisany większemi, wyraźnemi głoskami i podkreślony.
Przy przesyłkach przesyłanych w stanie otwartym (drukach, próbkach towarów, papierach handlowych, przesyłkach mieszanych), których zawartość składa się z dwóch lub więcej części, te poszczególne części nie mogą być zaopatrzone innym adresem aniżeli sama przesyłka.
Od tej zasady dozwolone są następujące wyjątki:
Przy paczkach z podaną wartością, na węzłach szpagatu, którym przytwierdzono tabliczkę (chorągiewkę), należy umieścić wyraźny odcisk pieczęci na laku lub plombie.
Tabliczkę należy do przesyłki tak trwale umocować, aby w czasie transportu nie mogła odpaść lub oderwać się.
Przy paczkach wogóle, a w szczególności przy paczkach z adresem napisanym na kartce, nalepionej na paczce lub tabliczce (chorągiewce), umocowanej na paczce, nadawca winien odpis adresu włożyć do paczki. To samo może nadawca uczynić przy umieszczaniu w sposób wyżej oznaczony adresu, na wysyłanych drukach, próbkach i papierach handlowych.
Wyłącza się od przewozu listy w kopertach całkowicie przezroczystych lub z wykrojem otwartym jak również listy w kopertach, których pole przezroczyste rzuca odblask przy sztucznem świetle.
Zarządzenia, na wypadek niedoręczalności paczki należy umieszczać na paczce i na adresie pomocniczym.
Adres nadawcy musi być umieszczony na: przesyłkach, warunkowo dopuszczonych do przewozu drogą pocztową, drukach, jeżeli nadawca żąda ich zwrotu na wypadek niedoręczalności, wiązankach druków bezadresowych, pośpiesznych przesyłkach listowych zwykłych i poleconych, listach za dowodem doręczenia, przesyłkach dworcowych, przesyłkach poleconych za zwrotnem poświadczeniem odbioru i za pobraniem, na listach i kartkach zleceniowych, listach wartościowych, przekazach i paczkach oraz na przynależnych do paczek adresach pomocniczych.
Na kartkach pocztowych można szczegóły wyżej podane umieszczać na lewej połowie strony adresowej i na części kartki, przeznaczonej dla korespondencji.
Notatki, rysunki lub ryciny nie mogą zawierać znamion uwłaczających czci, nieprzyzwoitych, nieobyczajnych lub prawem niedozwolonych.
POSTANOWIENIA O POSZCZEGÓLNYCH RODZAJACH PRZESYŁEK POCZTOWYCH I WARUNKACH ICH PRZYJĘCIA.
Najniższe wymiary przesyłek listowych, o ile one nie są określone w taryfie pocztowej, nie mogą być tego rodzaju, aby uniemożliwiały lub utrudniały czynności pocztowe.
Przesyłki listowe, przewyższające określone taryfą pocztową wymiary lub wagę, wyłącza się od przewozu i zwraca nadawcy, w razie zaś niemożności zwrotu, uważa się je za niedoręczalne.
Omyłkowo nadeszłe do urzędów oddawczych takie przesyłki doręcza się bez pobrania dopłaty, jeżeli jedynie wymiary przekraczają normy ustalone taryfą.
Jeżeli przekroczenia dotyczą wagi, natenczas pobiera się od odbiorcy tytułem dopłaty brakującą opłatę taryfową w podwójnej wysokości, obliczając jej wysokość według nieopłaconej nadwyżki wagi.
Granice wymiarów i wagi przesyłek listowych nie stosują się do pocztowych służbowych przesyłek listowych.
Druki, zawierające listy lub notatki o charakterze korespondencji bieżącej i osobistej, albo niedozwolone zmiany, dopiski i dodatki, zwraca się nadawcom, celem uzupełnienia taryfowej opłaty, przepisanej dla listów lub kartek pocztowych, w razie zaś niemożności zwrotu uważa się je za niedoręczalne.
Druki takie, nadeszłe omyłkowo do urzędów pocztowych oddawczych, obciąża się dopłatą w podwójnej wysokości brakującej taryfowej opłaty, przepisanej dla listów lub kartek, o ile druki te odpowiadają formatem i wielkością kartkom pocztowym. Druki powyższe, przewyższające wagę dozwoloną dla listów, zwraca się nadawcom.
Listy w formie kartek papieru niezłożonych lub złożonych można przesyłać bez koperty.
Listy powinny być opłacone przy nadaniu.
Za nieopłacone lub niedostatecznie opłacone listy pobiera się od odbiorców dopłatę w wysokości podwójnej brakującej opłaty.
Kartki pocztowe muszą być przesyłane w stanie otwartym, t. j. bez opaski i koperty.
Prawa połowa strony adresowej kartki jest przeznaczona na adres odbiorcy oraz na zapiski lub nalepki służbowe.
Stroną nieadresową oraz lewą połową strony adresowej rozporządza dowolnie nadawca.
Kartki winny być opłacone przy nadaniu. Za nieopłacone lub niedostatecznie opłacone kartki pocztowe pobiera się od odbiorcy dopłatę w wysokości podwójnej brakującej opłaty.
Jednakże winiety, fotografje, nalepki, paski papieru lub zagięte brzegi kartki pocztowej, przeznaczone na adres, etykiety i różne wycinki można nalepiać na stronie nieadresowej lub na lewej połowie strony adresowej kartki pod warunkiem, że są sporządzone z papieru lub innego cienkiego materjału i w zupełności do kartki przylegają.
Przeznaczone na adres paski papieru lub nalepki mogą zajmować także całą stronę adresową. Nalepki, które przez pomyłkę możnaby uważać za znaczki pocztowe, można umieszczać tylko na nieadresowej stronie kartki.
Również za listy uważa się kartki pocztowe, nieodpowiadające wymiarom podanym w taryfie pocztowej, o ile nie odpowiadają one warunkom dla druków.
Obie części kartki zgina się tak, by się wzajemnie pokrywały i aby strona adresowa kartki na odpowiedź znajdowała się wewnątrz.
Obydwie części kartki z opłaconą odpowiedzią muszą odpowiadać wymaganiom stosowanym do pojedynczych kartek pocztowych i nie, mogą być w jakikolwiek sposób zamknięte.
Nadawca może na kartce na odpowiedź podać swój adres jak również projekt odpowiedzi.
Obydwie części kartki pocztowej z opłaconą odpowiedzią muszą być opłacone przy nadaniu.
Postanowienia § 72 ordynacji odnoszą się również do kartek pocztowych z opłaconą odpowiedzią.
Na dołączonych kartkach pocztowych może być także wydrukowany tekst, a na przekazach i na blankietach nadawczych Pocztowej Kasy Oszczędności podana odręcznie lub sposobem mechanicznym kwota, numer albo litery, odnoszące się do zarachowania lub do zaksiążkowania.
Druki takie muszą być nadawane przy okienku w urzędzie pocztowym zapomocą pocztowej książki nadawczej
Pod powyższe pojęcie nie podpadają jednak określenia jak np. dla przyjaciół zwierząt, dla myśliwych i t. p., które to określenia nie dają możności doręczenia przesyłek.
W razie niemożności doręczenia uważa się je za niedoręczalne.
Druki bezadresowe, przeznaczone do doręczenia w miejscowym okręgu doręczeń nadawczego urzędu pocztowego, można nadawać bez opakowania, druki natomiast przeznaczone do doręczenia za pośrednictwem innych urzędów pocztowych, muszą być ułożone w wiązanki, nieprzekraczające wagi 5 kg i opakowane w trwały papier.
Nadawca obowiązany jest na wiązance z drukami bezadresowemi nalepić kartkę, na której ma podać zawartość wiązanki, ilość druków w niej zawartych i wyszczególnić nazwę oddawczego urzędu pocztowego oraz umieścić swój adres.Na kartce tej w górnej części musi być umieszczony napis: "Opłacono gotówką."
Wiązanki z drukami bezadresowemi oddaje się do rąk urzędnika pocztowego, któremu nadawca winien jednocześnie przedstawić egzemplarz okazowy druków, znajdujących się w danej wiązance.
Do papierów handlowych można dołączać kartki objaśniające lub spisy załączników z następującemi napisami lub analogicznemi wskazówkami, np.; wyliczenie załączników składających się na przesyłkę, powołanie się na wymianę pism między nadawcą i adresatem.
Dopuszczalne rozmiary i wagę próbek towarów określa taryfa pocztowa.
Próbki towarów muszą być wysyłane w stanie otwartym i tak opakowane, aby można było z łatwością sprawdzić ich zawartość.
Próbki te należy pakować w woreczki, pudełka, skrzyneczki lub otwarte koperty.
Sposób opakowania próbek, zawierających przedmioty wymienione w § 42 lub 46 ordynacji, wskazują załączniki I lub II niniejszej ordynacji.
Nie wymaga się opakowania przedmiotów, stanowiących jedną sztukę, jak np. kawałki drzewa, metalu i t. p., których w stosunkach handlowych zazwyczaj nie opakowuje się, jednak pod warunkiem, by w takich wypadkach adres i znaczki pocztowej opłaty umieszczano na chorągiewce (tabliczce), przymocowanej do próbki. Ponadto adres ma być wypisany także i na samym przedmiocie, w przeciwnym razie można wymagać opakowania.
Na stronie adresowej przesyłki nadawca winien umieścić napis "Próbki towarów".
Pod względem sposobu opakowania przesyłki te mają odpowiadać ogólnym przepisom dla próbek towarów.
Próbki towarów muszą być opłacone przy nadaniu. Nieopłacone lub niedostatecznie opłacone zwraca się nadawcy lub, o ile to jest niemożliwe, uważa się za niedoręczalne. Wyjątek stanowią próbki towarów nieopłacone lub niedostatecznie opłacone, nadeszłe omyłkowo do urzędów pocztowych oddawczych, które obciąża się dopłatą według postanowień § 66.
Na próbkach towarów opłaconych gotówką przy nadaniu (§ 32) musi być umieszczony na stronie adresowej napis: "Opłacono gotówką" z podaniem liczby, określającej procentowo wysokość uiszczonej opłaty.
Próbki towarów opłacone gotówką muszą być nadawane przy okienku w urzędzie pocztowym zapomocą pocztowej książki nadawczej.
Z przesyłkami mieszanemi, nieodpowiadającemi przepisanym wymaganiom, postępuje się w myśl postanowień § 66 lub też 68 ust. pierwszy.
Takie przesyłki mieszane muszą być nadawane przy okienku w urzędzie pocztowym zapomocą pocztowej książki nadawczej.
Pod względem sposobu opakowania i zamknięcia ankiety podlegają przepisom niniejszej ordynacji, obowiązującym przy wysyłaniu druków.
Na stronie adresowej przesyłki, w prawym górnym rogu, musi być umieszczony napis "Ankieta".
Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów może bez podania powodów odmówić przyjęcia zgłoszenia.
Od adresata nie pobiera się opłat za ankiety:
Za ankietę częściowo opłaconą przy nadaniu uiszcza adresat opłatę w pojedynczej wysokości brakującej opłaty.
W tym celu nadawca powinien przesyłkę na adresie opatrzyć napisem "polecona".
Przesyłki listowe polecone muszą być opłacone w całości przy nadaniu, o ile następne przepisy nie postanawiają inaczej.
Za przesyłki polecone pobiera się oprócz opłaty za przewóz także opłatę za polecenie.
Listy wartościowe muszą być opłacone w całości przy nadaniu.
Kopert sporządzonych z papieru linjowanego, zadrukowanego lub z płótna woskowego, kopert przezroczystych lub z przezroczystem polem, jako też kopert z kolorowemi brzegami używać nie wolno.
Nie wolno też przebijać kopert nawskroś metalowemi kółkami lub kapslami.
Umieszczone w liście monety muszą być zawinięte w papier lub przyklejone na tekturze, lub do tektury przytwierdzone i umocowane wewnątrz listu w ten sposób, aby podczas przewozu nie mogły zmienić swego położenia.
Na kopertach urzędowego nakładu musi nadawca umieścić pieczęcie w miejscach oznaczonych wyciętemi kółkami, na kopertach zaś prywatnego nakładu musi nadawca umieścić tyle pieczęci na wszystkich skrzydłach koperty i w ten sposób, aby skrzydła nie dały się odchylić bez widocznego uszkodzenia koperty albo uszkodzenia pieczęci i aby zawartości listu nie można było naruszyć bez zewnętrznie widocznego śladu naruszenia koperty.
Odciski pieczęci nie mogą się ze sobą stykać, ani też dosięgać krawędzi koperty.
Zawartość pieniężną takiego listu wartościowego przelicza urzędnik pocztowy, a po stwierdzeniu zgodności z ogólną sumą wartości, podaną na jego stronie adresowej, zakleja go i umieszcza jeden ląkowy odcisk pieczęci urzędowej oraz odpowiednią ilość odcisków łąkowych i odcisk barwikowy pieczęci nadawcy.
Pieczątki prywatnej i laku dostarczyć ma nadawca.
Przeliczenie, zamknięcie i zalakowanie ma się odbywać w nieprzerwanej obecności nadawcy.
Na stronie adresowej listu urzędnik umieszcza napis: "otwarty", a obok swój podpis.
Wartość podana na zamkniętym liście wartościowym nie może przewyższać zwyczajnej wartości przedmiotów zawartych w liście, wartość zaś podana na otwartym liście wartościowym musi się zgadzać z rzeczywistą zawartością listu.
Jeżeli zawartość listu wartościowego stanowią papiery wartościowe, których kurs jest notowany na giełdzie, należy na liście podać jego wartość giełdową, jaką posiadał w dniu poprzedzającym dzień nadania w urzędzie pocztowym; jeżeli zaś zawartość listu stanowią weksle, książeczki oszczędnościowe, skrypty dłużne lub inne podobne dokumenty, należy jako wartość listu podać koszty, które trzebaby było ponieść dla uzyskania nowego takiego, prawnie ważnego egzemplarza lub ściągnięcia roszczenia przy braku dokumentu.
Podawanie na listach wartościowych w celach oszukańczych wyższej wartości, aniżeli rzeczywista wartość przesyłki, pociąga za sobą skutki, przewidziane w obowiązujących przepisach.
Paczki, których samo opakowanie nie zabezpiecza dostatecznie zawartości, muszą być zabezpieczone zapomocą trwałego przewiązania nakrzyż, zakończonego plombą lub przytwierdzonemi do opakowania przesyłki winietami albo pieczęciami lakowemi.
Do przewiązywania można użyć jednolitego sznurka, drutu o gładkich brzegach lub innego odpowiedniego materjału.
Papier pakunkowy, użyty do opakowania paczki, może być zamknięty także dobrym klejem lub winietami.
Pieczęcie łąkowe umieścić należy na spojeniach i szwach opakowania. Pieczęcie muszą odpowiadać postanowieniom § 103.
Sznurek użyty do zamknięcia musi być tak rozmieszczony oraz opieczętowany lub zabezpieczony plombami, aby bez naruszenia pieczęci lub plomb nie można go było odwiązać ani zesunąć.
Jeżeli nadawca domaga się koniecznie przyjęcia do przewozu paczki niedostatecznie opakowanej lub niedostatecznie zamkniętej, wartości poniżej 2.000 zł - i jeśli jej zawartość nie przedstawia niebezpieczeństwa dla osób i innych przesyłek, można ją przyjąć pod warunkiem, że nadawca na paczce i na adresie pomocniczym umieści własnoręcznie uwagę "na własną odpowiedzialność" i pod nią podpisze się. W tym wypadku nadawca traci wszelkie prawa do roszczenia o odszkodowanie.
Na osznurowaniu umieścić należy pieczęcie na laku w ten sposób, aby sznura nie można było zesunąć, ani przesyłki otworzyć bez naruszenia pieczęci.
Bilety bankowe albo papiery wartościowe mają być zamknięte w osobnej kopercie (opakowaniu), a pieniądze metalowe zawinięte w rulonach.
Wartość podaje się w walucie polskiej i wypisuje cyframi, tak na stronie adresowej paczki jak i w adresie pomocniczym.
Podana wartość nie może przewyższać zwyczajnej wartości przedmiotu.
Adresów pomocniczych prywatnego nakładu używać nie wolno.
Adres pomocniczy winien nadawca wypełnić ściśle według nadruku, a szczegóły na nim podane muszą być zgodne ze szczegółami podanemi na paczce.
Na lewym odcinku adresu pomocniczego winien nadawca umieścić swój adres. Odcinek ten służy również do bezpłatnego umieszczenia doniesień pisemnych dla adresata. Na odwrotnej stronie adresu pomocniczego nadawca winien wypełnić odpowiedni tekst drukowany, odnoszący się do postąpienia z przesyłką w razie niedoręczalności.
Ogólne określenie zawartości (np. drobiazgi, rozmaitości) nie wystarcza.
Za paczki ochronne uważa się takie paczki:
Wysokość opłaty za paczki ochronne ustala taryfa pocztowa.
Wysokość opłaty podaje taryfa pocztowa. Opłata w wysokości 50% normalnej opłaty pocztowej od paczek obowiązuje przy wysyłaniu książek i urzędowych wydawnictw polskich dla państw zagranicznych oraz urzędowych wydawnictw zagranicznych dla Polski, z wyłączeniem wydawnictw perjodycznych z bieżącego okresu dla odbiorców w Polsce, zgłoszonych do prenumeraty za pośrednictwem urzędów lub pośrednictw pocztowych.
Jeżeli paczki, z uwagi na ich zawartość, korzystają ze zniżki taryfowej od normalnej opłaty pocztowej, wówczas na przynależnych do paczek adresach pomocniczych oraz na samych paczkach musi być umieszczony napis, zgodny z określeniem danych paczek w taryfie pocztowej. W paczkach tych wolno przesyłać wyłącznie przedmioty określone napisem.
W wypadku stwierdzenia podczas przewozu, że paczka posiada również inną zawartość niż określoną napisem, nadawca paczki będzie obowiązany opłatę pocztową uzupełnić do wysokości podwójnej normalnej opłaty taryfowej.
Z ulgowej opłaty pocztowej korzystać mogą:
Paczki z wydawnictwami urzędowemi i przynależne do tych paczek adresy pomocnicze muszą być zaopatrzone w napis "Wydawnictwa urzędowe" i w odcisk pieczęci urzędowej.
Na paczkach z książkami oraz na przynależnych do nich adresach pomocniczych musi być umieszczony napis "książki", ponadto na lewym odcinku adresu pomocniczego oraz na odwrotnej stronie samego adresu pomocniczego nadawca winien umieścić wyraźny odcisk stempla swej firmy.
Z ulgowej opłaty pocztowej nie korzystają książki przesyłane jako druki.
Blankiety przekazowe są płatnemi drukami pocztowemi.
Używanie blankietów przekazowych nakładu prywatnego jest niedozwolone.
Najwyższą dopuszczalną kwotę, którą można przesłać jednym przekazem pocztowym, ustala taryfa pocztowa.
Odcinka przekazu może nadawca użyć do umieszczenia korespondencji dla odbiorcy.
Przekaz może być wypełniony odręcznie atramentem, drukiem lub maszyną do pisania.
Kwotę przekazu podać należy w złotych i groszach, przyczem złote należy wypisać słowami i cyframi, grosze zaś tylko cyframi.
Przekazy, zawierające poprawki lub wycierania, nie będą przyjmowane.
Można je nadawać we wszystkich urzędach pocztowych oraz urzędach telegraficznych.
Używanie blankietów przekazów telegraficznych nakładu prywatnego jest niedozwolone.
Na prawej części blankietu przekazu telegraficznego może nadawca, za uiszczeniem taryfowej opłaty telegraficznej, umieścić przeznaczoną dla adresata korespondencję.
"D" (pilne), "Te" (sprawdzenie).
Jeżeli kwota pobrania ma być przekazana przekazem pocztowym do banku lub innej instytucji krajowej, nadawca umieszcza na przesyłce następującą klauzulę: "Do wpisu na konto Nr..... N. N......w......".
Jeżeli kwota pobrania ma być przekazana blankietem nadawczym Pocztowej Kasy Oszczędności, nadawca winien na przesyłce, obok swego adresu podać numer swego konta, a ponadto do przesyłek poleconych i listów wartościowych dołączyć blankiet nadawczy. Na blankiecie tym, jako wpłacającego nadawca winien wpisać nazwisko adresata przesyłki, a na odwrotnej stronie dowodu wpłaty - uwagi, odnoszące się do zaksiążkowania kwoty pobrania.
Na przesyłkach poleconych lub listach wartościowych może nadawca nadto podać numery zaksiążkowania.
Między powyższemi napisami a adresem odbiorcy należy pozostawić odpowiednie wolne miejsce lub w inny sposób odgraniczyć powyższe napisy od adresu odbiorcy.
Zmiany, wycierania lub przekreślania kwoty pobrania są niedozwolone.
Adresów pomocniczych z przekazem pobraniowym prywatnego nakładu używać nie wolno.
Pocztowej Kasy Oszczędności, jako adresata przekazu pobraniowego, oznaczać nie wolno
Na przedniej stronie odcinka przekazu pobraniowego może nadawca umieścić daty, odnoszące się do zaksiążkowania kwoty pobrania.
Na odwrotnej stronie części blankietu nadawczego Pocztowej Kasy Oszczędności, oznaczonego napisem "Dowód wpłaty", może nadawca umieścić bezpłatnie daty, odnoszące się do zaksiążkowania sumy pobrania.
Mogą być używane blankiety zleceń inkasowych:
Do każdego dokumentu wierzytelnościowego przesłanego w liście zleceniowym winien być dołączony przekaz zleceniowy lub blankiet nadawczy P. K. O.
Wyjątki od zasady, dopuszczającej przesłanie przy jednym wykazie zleceniowym więcej aniżeli pięciu dokumentów wierzytelnościowych, ustala dla pewnych rodzajów dokumentów wierzytelnościowych Minister Poczt i Telegrafów.
Za pomocą jednego zlecenia inkasowego można poruczyć zainkasowanie należności pieniężnej do kwoty dozwolonej dla przekazów inkasowych..
Przy jednym wykazie, składającym się z jednej lub kilku kartek, może być przesłana dowolna ilość zleceń inkasowych
Ponadto nadawca zlecenia inkasowego może żądać również aby w razie, gdy dłużnik nie zapłaci całkowitej należności, doręczono mu wezwanie do zapłaty złączone z blankietem nadawczym Pocztowej Kasy Oszczędności lub bez tego blankietu. Wezwania takie mogą być dołączone do zleceń inkasowych za opłatą ustaloną w taryfie pocztowej i tylko w tym wypadku, jeżeli dłużnik zamieszkuje w miejscowym okręgu doręczeń lub w okręgu doręczeń listonosza wiejskiego.
Również niedozwolone jest wysyłanie w listach zleceniowych weksli, adresowanych poste-restante, z przeznaczeniem do protestu.
Kwotę zlecenia w wykazie zleceniowym podaje nadawca w złotych cyframi i słowami; kwota ta musi być zgodna z kwotą podaną w dokumencie wierzytelnościowym.
Na przekazie winien nadawca podać jako adresata swój adres, a u dołu odcinka przekazowego kwotę zlecenia.
Miejsce przeznaczenia przekazu może być inne niż miejsce nadania listu zleceniowego.
Jako adresata przekazu nadawca listu zleceniowego zamiast siebie może oznaczyć bank lub inną instytucję krajową, zajmującą się przyjmowaniem pieniędzy na rachunek obcy z dopisaniem klauzuli: "Do wpisu na konto Nr.... N. N.... w......".
Pocztowej Kasy Oszczędności, jako adresata przekazu zleceniowego, oznaczać nie wolno
Na przedniej części odcinka przekazu zleceniowego może nadawca umieścić daty, odnoszące się do zaksiążkowania kwoty zlecenia.
Jeżeli kwota zlecenia ma być przekazana za pomocą blankietu nadawczego Pocztowej Kasy Oszczędności, nadawca winien z wykazem zleceniowym spiąć niewypełniony co do kwoty blankiet nadawczy Pocztowej Kasy Oszczędności i na nim jako nadawcę wpisać nazwisko dłużnika.
Zlecenia inkasowe urzędowego wzoru wypełnia nadawca w sposób podany w ust. 1. Zlecenie inkasowe prywatnego wzoru może mieć dowolną treść i układ, np. nie pokwitowanego rachunku, nie potwierdzonego kwitu itp.; zlecenie takie może być wykonane atramentem lub innym dowolnym sposobem.
Przekaz inkasowy lub blankiet nadawczy P. K. O. wypełnia nadawca analogicznie jak przy zleceniach pocztowych z tą różnicą, że przy oczekiwanym zbiorowym przekazaniu zainkasowanych kwot nie zamieszcza żadnych uwag odnoszących się do zaksiążkowania kwoty zainkasowanej, a jako wpłacającego (nadawcę) wpisuje zamiast nazwiska dłużnika nazwę tego urzędu pocztowego, który zlecenie ma wykonać.
W wykazie zleceniowym i zleceniu inkasowym urzędowego wzoru nadawca może umieścić zarządzenia, wskazane w § 198.
Oprócz szczegółów wyżej przytoczonych nie wolno nadawcy umieszczać na wykazie zleceniowym, przekazie zleceniowym, zleceniu inkasowym, przekazie inkasowym i na blankiecie nadawczym P. K. O. żadnych innych uwag, mających charakter korespondencji, ani też dołączać korespondencji do listu zleceniowego lub do zlecenia inkasowego.
Do zlecenia inkasowego winien nadawca dołączyć przekaz inkasowy lub blankiet nadawczy P. K. O., a jeżeli w jednej kopercie nadaje do jednego urzędu pocztowego więcej niż jedno zlecenie inkasowe winien także dołączyć w dwóch egzemplarzach spis zleceń inkasowych, wypełniony według nadruku. Przekaz inkasowy lub blankiet nadawczy P. K. O. wypełnia nadawca analogicznie jak przy zleceniach pocztowych z tą różnicą, że nie wypełnia odcinka przekazu inkasowego, ani też nie zamieszcza żadnych uwag tak na odcinku przekazu, jak i na odwrotnej stronie "Dowodu wpłaty" blankietu nadawczego P. K. O. odnoszących się do zaksiążkowania kwoty zainkasowanej; na przedniej zaś stronie "Dowodu wpłaty" i "Dowodu wpisu" zamiast nazwiska dłużnika wpisuje nazwę tego urzędu pocztowego, który zlecenie ma wykonać.
Bez względu na ilość nadanych w jednej otwartej kopercie zleceń inkasowych może nadawca dołączyć tylko jeden przekaz inkasowy, albo jeden blankiet nadawczy P. K. O. z wyjątkiem wypadku, przewidzianego w § 140, gdy z wezwaniem jest złączony blankiet nadawczy P. K. O.
Na dolnym brzegu lub na czystej stronie części blankietu nadawczego Pocztowej Kasy Oszczędności, oznaczonego napisem "Dowód wpłaty", może nadawca umieścić bezpłatnie daty, odnoszące się do zaksiążkowania kwoty zlecenia.
W wykazie zleceniowym i zleceniu inkasowem nadawca może umieścić zarządzenia, wskazane w § 198.
Jeżeli nadawca w jednym liście zleceniowym wysyła więcej niż jeden dokument wierzytelnościowy, musi do listu zleceniowego włożyć spis dokumentów wierzytelnościowych, wypełniony według nadruku.
Minister Poczt i Telegrafów zarządza nakład spisu dokumentów wierzytelnościowych, spisu zleceń inkasowych i przekazów inkasowych jako druków płatnych. Druków tych prywatnego nakładu bez zezwolenia Ministra Poczt i Telegrafów używać nie wolno.
Oprócz szczegółów wyżej przytoczonych, nie wolno nadawcy umieszczać na wykazie zleceniowym, na przekazie zleceniowym, na spisie dokumentów wierzytelnościowych, na spisie zleceń inkasowych, na przekazie inkasowym i na blankiecie nadawczym Pocztowej Kasy Oszczędności żadnych innych uwag, mających charakter korespondencji, ani też dołączać korespondencji do listu zleceniowego lub do zlecenia inkasowego.
W dokumencie wierzytelnościowym musi być podane nazwisko i adres dłużnika tudzież kwota zlecenia. Kwota zlecenia w dokumencie wierzytelnościowym musi być podana w złotych cyframi i słowami, i być zgodna z kwotą zlecenia, podaną w wykazie zleceniowym; w razie niezgodności winien nadawca na górnym rogu pierwszej strony dokumentu wierzytelnościowego wypisać cyframi i słowami kwotę mającą się zainkasować od dłużnika, zgodną z kwotą zlecenia w wykazie zleceniowym.
Rachunki i inne dokumenty, stanowiące dokument wierzytelnościowy zlecenia, z wyjątkiem weksli, winny być pokwitowane.
Załącznikami dokumentu wierzytelnościowego, wystawionego w złotych i groszach, mogą być także spojone z nim weksle nieprzeznaczone do protestu lub inne dokumenty, opiewające na walutę zagraniczną. Załącznikami dokumentu wierzytelnościowego nie mogą być listy zamknięte lub otwarte, albo notatki, noszące charakter osobistej korespondencji.
Używanie kopert prywatnego nakładu jest dozwolone pod warunkiem, że nadawca na stronie adresowej koperty listu zleceniowego u góry umieści swoje imię, nazwisko i adres, w środku napis: "List zleceniowy", poniżej zaś adres: "Urząd pocztowy w....".
Miejscowe zlecenia inkasowe mogą być nadawane bez opakowania (koperty).
Zlecenia inkasowe urzędowego wzoru, wysyłane w listach zleceniowo-inkasowych mogą być nadawane za pomocą książki lub arkusza nadawczego, zaś zlecenia inkasowe prywatnego wzoru winny być w każdym przypadku nadawane za pokwitowaniem na kopii wykazu zleceń inkasowych.
Zlecenia inkasowe wysyłane pojedynczo bez kopert i listy zleceniowo-inkasowe mogą być przyjmowane jako przesyłki polecone za uiszczeniem taryfowej opłaty. Opłata za polecenie winna być uiszczona przez nalepienie znaczków pocztowych na zleceniu inkasowym lub na kopercie listu zleceniowo-inkasowego.
Opłatę za nadanie i przesłanie zleceń inkasowych prywatnego wzoru uiszcza nadawca przez nalepienie na wykazie zleceń inkasowych znaczków pocztowych opłaty na kwotę, odpowiadającą łącznej opłacie od wszystkich zleceń inkasowych, objętych danym wykazem; w razie trudności technicznych opłata może być uiszczona gotówką.
Poza opłatą uiszczoną przy nadaniu, z zainkasowanej kwoty potrąca się taryfową opłatę za inkaso i za przesłanie zainkasowanej kwoty.
Znaleziony w skrzynce pocztowej list zleceniowy nieopłacony lub niedostatecznie opłacony zwraca się nadawcy. W przypadku niepodania adresu nadawcy ustala się go na podstawie zawartości listu po komisyjnym otwarciu koperty.
Znaleziony w skrzynce pocztowej list zleceniowo-inkasowy odsyła się do załatwienia właściwemu urzędowi pocztowemu po stwierdzeniu, że zlecenia inkasowe stanowiące zawartość listu są całkowicie opłacone i przepisowo wypełnione, w przeciwnym razie list zwraca się nadawcy; również zwraca się nadawcy wyjęte ze skrzynki pocztowej pojedyncze zlecenia inkasowe, o ile nie są całkowicie opłacone lub przepisowo wypełnione.
NADAWANIE PRZESYŁEK POCZTOWYCH.
Zwykłe przesyłki listowe można również oddawać do rąk listonosza wiejskiego lub przesyłać w torbach zamykanych.
Włożone do skrzynek pocztowych przesyłki listowe wyjmuje się w okresach czasu podanych w przeglądzie ruchu pocztowego.
Dyrekcje poczt i telegrafów wyznaczają urzędy do wykonywania tej służby i określają czas trwania oraz sposób, w jaki odbywać się ma przyjmowanie tych przesyłek.
W razie wątpliwości, czy przesyłka była rejestrowaną, a nadawca nie może złożyć dowodu nadania, rozstrzygają o tem wpisy uskutecznione w księgach pocztowych.
Jeżeli w urzędzie pocztowym jest jedno okienko do przyjmowania przesyłek poleconych, listów wartościowych i paczek, wpisuje się do książki nadawczej lub arkusza nadawczego przesyłki polecone na osobnej kartce, listy zaś wartościowe i paczki razem na jednej kartce.
Jeżeli do przyjmowania poszczególnych przesyłek rejestrowanych przeznaczone są odrębne okienka, wpisywać należy poszczególne rodzaje przesyłek na osobnych kartkach książki nadawczej lub arkusza nadawczego. Przekazy pocztowe i telegraficzne wpisuje się zawsze na osobnych kartkach, odrębnie od innych przesyłek.
Urząd pocztowy kwituje odbiór w odbitce arkusza, pozostającej w pocztowej książce nadawczej lub w odbitce arkusza nadawczego.
W tym celu nadawca winien podać, o ile to możliwe, dokładne znamiona nadania przesyłki rejestrowanej (rodzaj przesyłki, dzień nadania, adres odbiorcy, wartość, kwotę) i wykazać swoją tożsamość jako nadawca.
Gdy poszukiwanie wpisu w księdze przyjęć było bezskuteczne, zawiadamia się o tem nadawcę.
3) (skreślony).
Na złożoną kwotę prenumeraty czasopism listonosz wiejski wydaje pokwitowanie urzędu pocztowego.
Przesyłki rejestrowane, uznane przez urząd pocztowy za niedopuszczalne do przyjęcia, zwraca się nadawcom po odebraniu tymczasowych dowodów nadania.
Pośrednictwo poświadcza odbiór nadanych poleconych przesyłek listowych zapomocą pocztowych dowodów nadania, opatrzonych odciskiem datownika ł podpisem kierownika pośrednictwa.
Nadawcom, którzy nadają przesyłki polecone przy pomocy pocztowych książek nadawczych, naczelnik urzędu pocztowego, za zgodą właściwej dyrekcji poczt i telegrafów, może powierzyć zaopatrywanie tych przesyłek w znamiona nadania tychże jako poleconych (odcisk stempelka "R" i numer).
Od nadawców, którzy stale nadają równocześnie większą ilość przesyłek, mogą urzędy wymagać wcześniejszego nadawania przesyłek, w przeciwnym bowiem razie przyjęcie ich może być przesunięte na późniejszą porę lub do następnego dnia.
Przy listach wartościowych opłatę uskutecznioną nalepionemi na liście znaczkami opłaty pocztowej, uważa się narówni z opłatą dokonaną w gotówce.
Znalezione przesyłki uważa się za nadane dopiero z chwilą ich wpisania do pocztowych ksiąg przyjęć.
Listy wartościowe niedostatecznie opłacone wydaje się odbiorcom za ściągnięciem brakującej opłaty w podwójnej wysokości.
Listy, określone w poprzednim ustępie, znalezione w miejscu pobytu nadawcy, wydaje się nadawcom za pokwitowaniem bez pobierania jakichkolwiek opłat. Jeżeli list taki odsyła się do urzędu miejsca pobytu nadawcy, wówczas pobiera się od nadawcy, w razie nieopłacenia listu, brakującą opłatę w pojedynczej wysokości.
SZCZEGÓLNE UPRAWNIENIA NADAWCY PRZY NADAWANIU PRZESYŁEK POCZTOWYCH.
Żądanie wyraża nadawca przez umieszczenie na stronie adresowej przesyłki słów "zwrotne poświadczenie odbioru" albo też "zwrotne poświadczenie wypłaty" i uiszcza osobną opłatę taryfową przy nadawaniu poleconej przesyłki listowej przez nalepienie znaczków opłaty na przesyłce, przy nadawaniu zaś listu wartościowego, paczki lub przekazu - gotówką.
W tym celu na przesyłce, a przy paczkach także na odnośnym adresie pomocniczym nadawca winien umieścić wyraźnie napis "przez umyślnego posłańca" lub "expres", napis ten podkreślić ołówkiem i podać na przesyłce swój adres.
Jeżeli nadawca pragnie, aby przesyłkę doręczono w nocy lub nie doręczono jej przed pewną oznaczoną godziną rano, to umieszcza na stronie adresowej przesyłki w pierwszym wypadku napis: "doręczyć w nocy", w drugim zaś wypadku: "nie doręczyć przed godziną...rano". W nocy doręcza się tylko zwykłe i polecone przesyłki listowe bez pobrania jedynie dla odbiorców zamieszkałych w miejscowym okręgu doręczeń urzędu pocztowego.
Za porę nocną uważa się czas między godziną 22 a 6-tą.
Za każdą przesyłkę pośpieszną dla odbiorcy, zamieszkałego w zamiejscowym okręgu pocztowym lub w okręgu doręczeń listonosza wiejskiego, nadawca uiszcza oprócz normalnej taryfowej opłaty za przesyłkę i za zawiadomienie o wysokości wypłaconego wynagrodzenia zaliczkę na poczet wynagrodzenia dla posłańca za każdą poszczególną przesyłkę.
Opłatę za pośpieszne doręczenie przesyłki listowej w miejscowym okręgu doręczeń uiszcza nadawca przez nalepienie na przesyłce znaczków opłaty, opłatę zaś za pośpieszne doręczenie innych przesyłek pośpiesznych oraz zaliczkę na poczet wynagrodzenia dla posłańca - gotówką.
Przesyłki takie zwą się lotniczemi.
Każda przesyłka lotnicza, a przy paczkach także przynależny adres pomocniczy winny być opatrzone na stronie adresowej napisem "lotnicza".
Jeżeli miejsce przeznaczenia przesyłki lotniczej leży poza linją lotniczą, wówczas na przesyłce, a przy paczkach także na adresie pomocniczym należy podać ostatni port lotniczy, do którego przesyłka ma być skierowana samolotem. Odnośny napis winien opiewać: "Drogą powietrzną z ...... do .....".
Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone przesyła się zwykłą drogą pocztową.
Opłaty za przesyłki listowe lotnicze uiszcza się przez nalepienie na przesyłkach znaczków opłaty odpowiedniej wartości, opłatę zaś za paczki - gotówką.
Zwykłe przesyłki listowe lotnicze można wkładać do skrzynek pocztowych, przeznaczonych specjalnie dla przesyłek lotniczych, lub do zwykłych skrzynek pocztowych.
Przesyłki takie noszą nazwę przesyłek dworcowych i dzielą się na: listy dworcowe i dworcowe przesyłki gazetowe.
Na uiszczona opłatę otrzymuje nadawca pokwitowanie.
Nadawca jest obowiązany zawiadomić odbiorcę, którym pociągiem będą przesyłki dworcowe przewożone i wezwać go, aby zgłaszał się na dworcu kolejowym po odbiór tych przesyłek. Zgłaszający się po odbiór przesyłek dworcowych winien okazać zaświadczenie wydane przez pocztowy urząd oddawczy.
Nadawca winien umieścić na przesyłce swój adres.
Listy dworcowe można przesyłać tylko temi pociągami, w których przewóz ładunku pocztowego wykonują funkcjonariusze pocztowi.
Dworcowe przesyłki gazetowe można przesyłać także pociągami, w których przewóz przesyłek listowych odbywa się za pośrednictwem konduktorów kolejowych.
Dworcowe przesyłki gazetowe muszą być nadawane w urzędach pocztowych na dworcach kolejowych, przynajmniej na 15 minut przed odejściem pociągu, mającego przewieźć dane przesyłki.
Jeżeli na dworcu niema urzędu pocztowego, należy dworcowe przesyłki gazetowe nadawać w urzędzie pocztowym, znajdującym się w siedzibie stacji kolejowej, w czasie określonym przez ten urząd.
W braku odpowiedniego zarządzenia paczkę w razie niedoręczalności zwraca się nadawcy bez uprzedniego zawiadomienia.
Nadawca paczki może zarządzić:
Nadawca paczki może także:
Nadawca umieszcza zarządzenie odręcznie, za pomocą odcisku stempla lub przez naklejenie odpowiedniej karteczki na stronie adresowej paczki, oraz zaznacza je przez podkreślenie lub też uzupełnienie odpowiedniego nadruku na odwrotnej stronie przynależnego do paczki adresu pomocniczego.
Pod tekstem zarządzenia na paczce i adresie pomocniczym nadawca umieszcza swój podpis.
Z dozwolonych zarządzeń nadawca może podać równocześnie kilka zarządzeń, z których następne zarządzenie wykonywa się tylko w razie niewykonalności poprzedniego.
Niedozwolonych zarządzeń nie uwzględnia się.
SZCZEGÓLNE UPRAWNIENIA NADAWCY I ADRESATA PO NADANIU PRZESYŁEK POCZTOWYCH.
W tym celu nadawca winien przedstawić właściwy dowód nadania i uiścić przypadającą taryfową opłatę, poczem urząd pocztowy notuje na dowodzie nadania treść żądania.
Dowód nadania zwraca się nadawcy.
Uprawnienie nadawcy do wniesienia powyższego żądania wygasa z upływem terminu przechowywania przez urzędy pocztowe ksiąg i dokumentów pocztowych.
Za zmianę adresu uważa się zmianę imienia, nazwiska, stanu, godności lub zatrudnienia adresata, miejsca przeznaczenia lub doręczenia przesyłki. Żądanie zmiany adresu może się odnosić do jednego, kilku lub wszystkich wypadków zmian.
Nadawca przekazu pocztowego może nadto żądać dosłania lub zwrotu kwoty przekazowej w drodze telegraficznej.
Żądanie nadawcy wykonywa się pod warunkiem, że przesyłki lub kwoty przekazowej jeszcze nie doręczono, żądanie zaś adresata wówczas, gdy ono nie pozostaje w sprzeczności z zarządzeniem nadawcy wyrażonem na przesyłce.
Poprawka ta może się odnosić wyłącznie do sprostowania miejsca przeznaczenia i miejsca doręczenia.
Wnoszący żądanie uiszcza:
Za wykonanie żądania zwrotu lub też zmiany adresu zwykłej przesyłki listowej, znajdującej się jeszcze w nadawczym urzędzie pocztowym, albo za żądanie zwykłej poprawki adresu nadawca nie uiszcza żadnej należności.
DORĘCZANIE PRZESYŁEK POCZTOWYCH.
Dyrekcje poczt i telegrafów ustalają również godziny, w których ma się odbywać doręczanie przesyłek pocztowych.
Dyrekcjom poczt i telegrafów przysługuje prawo ograniczenia lub wstrzymania doręczania przesyłek pocztowych, jeżeli tego wymagają stosunki miejscowe lub inne szczególne przeszkody nie pozwalają na doręczanie.
Zwykłe przesyłki listowe i dokumenty oddawcze na przesyłki rejestrowane, przeznaczone dla odbiorców w zamiejscowym okręgu pocztowym, w wypadku, gdy odbiorca nie zastrzegł sobie innego sposobu podejmowania przesyłek pocztowych, można wydać do rąk posłańca odbiorcy, do rąk posłańca gminy lub gromady albo też przygodnie do rąk innej osoby, skłonnej do doręczenia przesyłki adresatowi.
W innych pośrednictwach pocztowych odbiorcy winni podejmować przesyłki pocztowe w lokalu pośrednictwa.
Zarządy przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych oraz osób prawnych obowiązane są w przynależnych urzędach pocztowych oddawczych złożyć uwierzytelnione wypisy z rejestru, odnoszące się do ich zastępstwa.
W razie zmian w wpisach do rejestru, interesowane zarządy i osoby prawne winny złożyć nowy uwierzytelniony wypis, a do czasu złożenia nowego wypisu ponoszą wszelkie skutki doręczania przesyłek pocztowych według wypisu, znajdującego się w urzędzie pocztowym.
Zarządy przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych oraz osób prawnych, wymienionych w ustępie pierwszym paragrafu niniejszego, podpisujące je kolektywnie, obowiązane są, o ile statuty temu się nie sprzeciwiają, upoważnić osobę uprawnioną do odbioru przesyłek pocztowych zapomocą pełnomocnictwa i o tem zawiadomić urząd pocztowy oddawczy. Postanowienia ustępu poprzedniego mają tu odpowiednie zastosowanie.
Pełnomocnictwo pocztowe, pozostawione przez zmarłego adresata, wygasa z chwilą jego śmierci, o ile przepisy prawa cywilnego nie stanowią inaczej lub, o ile w myśl umowy pełnomocnictwo nie ma trwać nawet po śmierci adresata jako mocodawcy.
O śmierci adresata, który złożył w urzędzie pełnomocnictwo pocztowe, osoby interesowane winny niezwłocznie zawiadomić urząd pocztowy oddawczy.
Do czasu otrzymania takiego zawiadomienia, o ile urząd pocztowy doręczy lub wyda przesyłkę pocztową pełnomocnikowi, pokwitowanie dokonane przez niego jest ważne, a osoby zainteresowane nie mogą z tego tytułu rościć sobie żadnej pretensji do poczty.
Jeżeli w postępowaniu spadkowem zapadnie uchwała sądowa co do wydawania przesyłek pocztowych nadeszłych pod adresem zmarłego, to ta uchwała jest wyłącznie obowiązująca od czasu doręczenia jej w odpisie uwierzytelnionym właściwemu urzędowi pocztowemu.
W wypadkach pod a) na mocy uchwały sądowej lub decyzji kompetentnej władzy państwowej, podanej do wiadomości oddawczego urzędu pocztowego, zamiast adresatowi doręcza się przesyłki pocztowe dla osób popadłych w konkurs zarządcy masy upadłości, dla umysłowo chorych, niewłasnowolnych lub nieobecnych - ich kuratorowi, dla małoletnich - opiekunowi.
W wypadkach pod b) przesyłki pocztowe, nadchodzące pod adresem adwokata lub notarjusza, doręczą się ustanowionemu zastępcy adwokata lub zastępcy notarjusza z wyjątkiem wypadków, gdy na przesyłce podane jest inne miejsce doręczenia, a nie biuro adwokata lub notarjusza.
Zastępca adwokata lub notarjusza winien w oddawczym urzędzie pocztowym przedstawić swoje uprawnienie do odbioru przesyłek pocztowych.
Pełnomocnikami (upełnomocnionymi) mogą być tylko osoby fizyczne, uznane przez ustawy cywilne za zdolne do przyjęcia pełnomocnictwa.
W tym celu mocodawca wystawia dla upełnomocnionego pisemne pełnomocnictwo pocztowe i składa je we właściwym oddawczym urzędzie pocztowym.
Pełnomocnictwo nie może zawierać żadnych warunków.
Pełnomocnictwo, wystawione przez osobę niepełnoletnią, winien podpisać jej opiekun lub też współopiekun (opiekun przydany).
Można natomiast upoważnić kilka osób do samodzielnego działania, wystawiając każdej z nich oddzielne pełnomocnictwo pocztowe.
Urzędnikom pocztowym nie wolno dokonywać uwierzytelnień.
W uwierzytelnieniu musi być podane wyraźnie imię, nazwisko i zawód (zajęcie) mocodawcy. Samo przytoczenie nazwy firmy bez podania imienia, nazwiska i zawodu jej prawnych zastępców nie jest wystarczające.
Uwierzytelnienia podpisu mocodawcy nie wymaga się przy pełnomocnictwach wystawionych przez władze, przedsiębiorstwa i instytucje państwowe oraz urzędy cywilne i wojskowe tudzież przez władze i urzędy samorządowe oraz urzędy stanu cywilnego, jeżeli pełnomocnictwa te oprócz podpisu kierownika będą opatrzone odciskiem pieczęci urzędowej z godłem państwowem lub pieczęci uznanych za urzędowe i bieżącym numerem czynności danej władzy (urzędu).
Przy pełnomocnictwach jednorazowych podpis mocodawcy uważa się za uwierzytelniony, jeżeli przy złożeniu pełnomocnictwa został okazany dokument legitymacyjny mocodawcy oraz na pełnomocnictwie obok podpisu mocodawcy wpisane zostały cechy tego dokumentu, stwierdzone podpisem upełnomocnionego.
Jeżeli okazany dokument legitymacyjny nasuwa wątpliwości lub nie został okazany, urząd powinien żądać uwierzytelnienia podpisu mocodawcy w sposób, podany w ustępie pierwszym paragrafu niniejszego
Odwołać pełnomocnictwo mogą każdej chwili pisemnie osoby, które w chwili odwołania, w myśl postanowień niniejszej ordynacji, uprawnione są do wystawiania pełnomocnictwa.
O zaistnieniu którejkolwiek z wyżej powołanych przyczyn, skutkujących wygaśnięcie pełnomocnictwa, winny osoby zainteresowane zawiadomić urząd pocztowy oddawczy. Do czasu otrzymania takiego zawiadomienia, o ile urząd pocztowy doręczy lub wyda przesyłkę pocztową pełnomocnikowi, to pokwitowanie dokonane przez niego jest ważne, a osoby interesowane nie mogą z tego tytułu rościć sobie żadnych pretensyj do poczty.
Jeżeli za adresata kwituje odbiór przesyłki inna osoba, to osoba ta pod swoim podpisem winna określić swój stosunek do adresata, np. pełnomocnik, żona, syn, posłaniec gminy i t. p.;
Postanowienia pod 1) i 3) mają analogiczne zastosowanie przy doręczaniu dokumentów oddawczych na przesyłki rejestrowane.
Pocztowa karta tożsamości zawiera fotografję, krótki opis osoby, własnoręczny podpis właściciela karty, pieczęć urzędu pocztowego oraz podpis naczelnika urzędu pocztowego, wystawiającego kartę. Pocztowa karta tożsamości ważna jest przez przeciąg trzech lat od dnia jej wystawienia. Osoba, starająca się o uzyskanie pocztowej karty tożsamości, nieznana urzędowi pocztowemu, musi udowodnić tożsamość swojej osoby w sposób, podany w § 243 punkt 1. Za szkody wynikłe z powodu zagubienia albo nadużycia pocztowej karty tożsamości odpowiada ten, na którego nazwisko karta została wystawiona. Za wystawienie pocztowej karty tożsamości uiszcza się opłatę taryfową w znaczkach pocztowych.
Dokumenty legitymacyjne muszą być wystawione zgodnie z przepisami, a w szczególności wymieniona musi być na dokumencie wystawiająca go władza (urząd), liczba czynności, miejsce i data wystawienia, tudzież umieszczony odcisk pieczęci urzędowej i podpis kierownika (zastępcy) odnośnej władzy lub urzędu.
Dokument legitymacyjny, który utracił ważność wskutek upływu czasu, na który został wystawiony, nie stanowi legitymacji, stwierdzającej tożsamość osoby.
Osoba, stwierdzająca tożsamość osoby i własnoręczność podpisu (znaku ręcznego) odbiorcy, może być pociągnięta do odpowiedzialności za wszelkie szkody wynikłe dla poczty wskutek niewłaściwego stwierdzenia.
Za znak ręczny uważa się również podpis dokonany literami alfabetu, którego organ pocztowy nie jest obowiązany znać.
Podpis taki winien być również uwierzytelniony.
Jeżeli doręczenie dałoby się uskutecznić po uprzedniem zasiagnięciu wyjaśnienia w urzędzie pocztowym nadawczym, to odbiorca zawiadomiony o stanie rzeczy ma prawo zaciąć wyjaśniania w drodze pisemnej lub telegraficznej na swój koszt. Koszty zwraca się, jeżeli potrzeba Wyjaśnień powstała z winy poczty.
Paczki doręcza się powtórnie tylko na wyraźne żądanie adresata.
W tym wypadku odbiorca obowiązany jest podjąć w urzędzie pocztowym tak dokument oddawczy na przesyłkę rejestrowaną, jako też i samą przesyłkę,
Jeżeli przesyłek samych nie doręcza się, wówczas doręcza się przez umyślnego posłańca dokument oddawczy.
Przesyłki pośpieszne oraz dokumenty oddawcze na pośpieszne przesyłki rejestrowane, których się nie doręcza w tym samym dniu, doręcza się w dniu następnym wcześnie rano.
W razie odmówienia przez nadawcę dopłaty, uzupełniającej wynagrodzenie posłańca ściąga się ją od niego w trybie postępowania przymusowego w administracji.
Za odbiór przesyłek według zastrzeżenia w punkcie 1 i 3 odbiorca uiszcza opłatę taryfową zgóry za każdy miesiąc kalendarzowy albo na dłuższy okres czasu, nie przekraczający jednak tego roku kalendarzowego, w którym uiszcza opłatę.
Za odbiór przesyłek według zastrzeżenia w punkcie 2 odbiorca nie uiszcza żadnych opłat.
Zastrzeżenie odbioru może także dotyczyć tylko niektórych rodzajów przesyłek z grup a) i b).
Jeżeli przedsiębiorstwo ma osobne oddziały i zastrzega sobie odbiór przesyłek dla każdego z nich osobno, wówczas winno złożyć osobne zastrzeżenie odbioru dla każdego oddziału.
W tym wypadku osoby te wraz z zastrzegającym odbiór opłacają wspólnie jednokrotną opłatę za skrytkę (przegródkę) lub też za torbę.
Oświadczenia odbioru państwowych władz, przedsiębiorstw, instytucyj, urzędów cywilnych i wojskowych, władz i urzędów samorządowych oraz urzędów stanu cywilnego, opatrzone ich pieczęcią urzędową i podpisem kierownika, nie podlegają uwierzytelnianiu podpisów.
Powyższe przesyłki lub dokumenty oddawcze na takie przesyłki rejestrowane doręcza się, mimo złożonego w urzędzie pocztowym zastrzeżenia odbioru.
Urząd pocztowy może zastrzegającemu odbiór wymówić zastrzeżenie odbioru każdego czasu bez podania powodów, zawiadamiając go o tem pisemnie. Od dnia następnego po doręczeniu tego pisma służy stronie prawo zażalenia w ciągu dni 8 do właściwej dyrekcji poczt i telegrafów.
Jeżeli zastrzegający odbiór uiścił opłatę zgóry za dłuższy przeciąg czasu aniżeli za jeden miesiąc, wtedy zwraca się mu za pokwitowaniem nadwyżkę za czas od pierwszego dnia miesiąca następującego po cofnięciu lub wypowiedzeniu zastrzeżenia, do końca zapłaconego okresu.
Podpis składającego oświadczenie, jeśli nie jest osobiście znany urzędowi pocztowemu, musi być uwierzytelniony.
Składający oświadczenie winien postarać się o to, aby jego przesyłki były właściwie adresowane, t. j. aby w adresie oprócz miejsca zamieszkania była podana także nazwa urzędu pocztowego, w którym przesyłki pocztowe będzie odbierał.
Nienależycie adresowane paczki dosyłane do urzędu pocztowego, w którym zastrzegający odbiór życzy sobie je odbierać, obciąża się taryfową opłatą za dosłanie.
Abonent skrytki otrzymuje kluczyk, którym otwiera drzwiczki skrytki i wyjmuje z niej przesyłki, posiadaczowi zaś przegródki urzędnik pocztowy wydaje sam nadeszłe dla niego przesyłki pocztowe.
W razie zagubienia kluczyka, zarządza się kupno i sprawienie nowego zamka, w razie zaś zepsucia zamka lub kluczyka - ich naprawę, w obu wypadkach na koszt abonenta skrytki.
Ani abonentowi skrytki, ani też jego personelowi nie wolno dobierać nowego kluczyka, ani przedsiębrać jakiejkolwiek zmiany lub poprawki w skrytce, zamku lub kluczyku.
Szkody, wynikłe z zagubienia lub nadużycia kluczyka oraz z powodu samowolnego dorobienia kluczyka, ponosi wyłącznie sam abonent skrytki.
Po skończonym okresie korzystania ze skrytki pocztowej abonent winien zwrócić kluczyk urzędowi pocztowemu za pokwitowaniem.
W tym wypadku urzędy pocztowe obowiązane są nadchodzące dla tych osób zwykłe przesyłki listowe i dokumenty oddawcze na przesyłki rejestrowane przechowywać w przegródkach wspólnie z przesyłkami dla adresatów tej samej miejscowości (gminy, osady fabrycznej i t. p.).
Za uwzględnienie tego zastrzeżenia nie pobiera się żadnych opłat.
Na tych samych warunkach osoby zamieszkałe w okręgu doręczeń listonoszów wiejskich mogą zastrzec sobie odbiór swoich przesyłek w urzędzie pocztowym w dniach, w których listonosz wiejski służby nie pełni.
Pocztowemi książkami odbiorczemi mogą się posługiwać także osoby fizyczne oraz wszelkie osoby prawne, które zastrzegły sobie odbiór przesyłek w urzędzie pocztowym ze skrytek lub przegródek pocztowych, jako też urzędy, instytucje oraz osoby, które nie zastrzegły sobie takiego odbioru, jednak znajdują się w miejscowościach, należących do zamiejscowego okręgu pocztowego.
Pocztowe książki odbiorcze można nabywać w urzędach pocztowych po cenie ustalonej taryfą.
Pocztowych książek odbiorczych nakładu prywatnego można używać pod warunkiem, że one nie będą się różniły układem i osnową od książek nakładu urzędowego i przed rozpoczęciem posługiwania się niemi ważność ich zostanie zatwierdzona przez pocztowy urząd oddawczy. Zatwierdzenia nie może urząd pocztowy odmówić, jeżeli książka odpowiada przepisom.
Górną część kartki tytułowej pocztowej książki odbiorczej wypełnia odbiorca, umieszczając w odpowiedniem miejscu swój podpis zgodny z podpisem złożonym na oświadczeniu.
Przy wypełnianiu kartki tytułowej osoby, posługujące się pieczęcią urzędową lub firmową, winny umieścić obok podpisu jej odcisk; dolną część kartki tytułowej wypełnia urząd pocztowy.
Podejmujący dokumenty oddawcze na przesyłki rejestrowane lub same przesyłki rejestrowane (kwoty przekazowe) musi być osobą dorosłą i umiejącą pisać.
Na unieważnionej kartce tytułowej należy powołać się na nową.
Udzielone zezwolenie może urząd pocztowy odwołać w każdym czasie z podaniem powodów.
Od decyzji urzędu pocztowego może odbiorca żalić się do właściwej dyrekcji poczt i telegrafów w terminie 8-dniowym, licząc od dnia następnego po doręczeniu mu tej decyzji.
Wymiana przesyłek w torbach zamykanych tam i zpowrotem odbywać się może zasadniczo raz na dzień. Od powyższej zasady może urząd pocztowy odstąpić w wypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, z tem atoli zastrzeżeniem, że częstsza wymiana przesyłek w torbie zamykanej nie pociągnie za sobą ujemnych następstw dla służby pocztowej.
Osoby natomiast, które nie należą do wspólnego gospodarstwa domowego lub wspólnego warsztatu pracy zastrzegającego odbiór przy pomocy torby, a chcą korzystać za jego zgodą z przesyłania i otrzymywania poczty w wspólnej torbie, muszą każda osobno złożyć oświadczenie odbioru i uiścić opłatę taryfową.
Częstsze niezgłoszenie się w oznaczonym czasie i miejscu po odbiór torby może pociągnąć za sobą pozbawienie prawa korzystania z wymiany torby.
Jeżeli dana władza (urząd) przy podejmowaniu przesyłek posługuje się pocztową książką odbiorczą, wówczas do torby mogą być wkładane także przesyłki rejestrowane, po uprzedniem jednak sprawdzeniu, przeliczeniu i pokwitowaniu ich odbioru przez organ podejmujący te przesyłki, jeżeli organ ten jest upoważniony do kwitowania.
Zastrzegającemu odbiór z przegródki pocztowej wydaje zwykłe przesyłki listowe i dokumenty oddawcze na przesyłki rejestrowane funkcjonarjusz pocztowy. Dokumenty oddawcze wydaje się za potwierdzeniem odbioru w książeczce doręczonych uwiadomień.
Samą przesyłkę rejestrowaną wydaje się osobie, która zgłosi się po odbiór i przedstawi dokument oddawczy, pokwitowany przez zastrzegającego odbiór lub jego pełnomocnika.
Jeżeli okaziciel książki nie jest upoważniony do odbioru nadeszłej przesyłki rejestrowanej (kwoty przekazowej), wydaje się mu ją dopiero po przedstawieniu książki odbiorczej i dokumentu oddawczego, podpisanego przez zastrzegającego odbiór lub jego pełnomocnika.
Urząd pocztowy nie bada uprawnienia zgłaszającego się po odbiór.
Podpis adresata na dokumencie oddawczym musi być uwierzytelniony.
Zastrzeżony bezpośredni odbiór przesyłki pocztowej (kwoty przekazowej) w urzędzie pocztowym nie zwalnia adresata od obowiązku uiszczenia opłaty taryfowej za doręczenie, leżeli w miejscowości, w której mieszka odbiorca zaprowadzono doręczanie do domu zastrzeżonych przez niego przesyłek, podlegających opłacie za doręczenie. Nie pobiera się natomiast opłaty za skrytkę lub przegródkę.
Zwykłe przesyłki listowe poste-restante, za które nadawca nie uiścił opłaty dodatkowej za poste-restante, obciąża się dopłatą w wysokości pojedyńczej brakującej opłaty dodatkowej i pobiera ją przy wydaniu przesyłki.
Jeżeli odbiorca, zamieszkały stale w miejscowym okręgu doręczeń urzędu pocztowego, każe sobie częściej przesyłać paczki, listy wartościowe i przekazy jako przesyłki poste-restante widocznie w tym celu, aby się uchylić od uiszczenia opłaty za doręczenie, to napisu poste-restante na przesyłce nie uwzględnia się i doręcza się ją odbiorcy za pobraniem taryfowej opłaty za doręczenie, zmniejszonej o opłatę uiszczoną przez nadawcę za poste-restante.
Postanowienie to ma być stosowane w tych miejscowościach, w których zaprowadzono doręczenie powyższych przesyłek odbiorcom do domu.
Przy odbiorze listu dworcowego lub dworcowej przesyłki gazetowej odbiorca winien wylegitymować się zaświadczeniem urzędu pocztowego oddawczego.
14 dni w miejscowym okręgu doręczeń i w okręgu doręczeń listonosza wiejskiego,
30 dni w zamiejscowym okręgu pocztowym,
14 dni dla takich przesyłek poste-restante;
7 dni w miejscowym okręgu doręczeń i w okręgu doręczeń listonosza wiejskiego,
14 dni w zamiejscowym okręgu pocztowym,
14 dni dla takich przesyłek poste-restante;
14 dni w zamiejscowym okręgu pocztowym,
7 dni dla paczek poste-restante;
14 dni w miejscowym okręgu doręczeń, w okręgu doręczeń listonosza wiejskiego i w zamiejscowym okręgu pocztowym
Niedziel i ustawowych dni świątecznych nie wlicza się do tych terminów. Jeżeli ostatni dzień terminu przypada na niedzielę lub ustawowy dzień świąteczny, termin przedłuża się do najbliższego dnia powszedniego.
Termin podjęcia wszystkich innych przesyłek pocztowych liczy się od dnia następującego po doręczeniu lub wydaniu dokumentu oddawczego na nadeszłą przesyłkę.
Przy przesyłkach poste-restante, termin podjęcia liczy się od dnia następującego po dniu nadejścia przesyłki do urzędu pocztowego.
Do terminu podjęcia nie wlicza się niedziel i ustawowych dni świątecznych.
Składowego nie pobiera się, gdy zwłoka w podjęciu przesyłki nastąpiła z winy poczty.
Odbiorca, któremu z jakiejkolwiek przyczyny wydano przesyłkę obciążoną pobraniem bez zainkasowania kwoty pobrania lub za zainkasowaniem niższej kwoty pobrania, obowiązany jest na dodatkowe wezwanie urzędu pocztowego uiścić niezapłaconą lub niedopłaconą kwotę pobrania.
Kwotę pobrania po potrąceniu taryfowej opłaty za przekazanie, obliczonej od pełnej kwoty zainkasowanego pobrania, przesyła się w myśl życzeń nadawcy w sposób, określony w § 134 punkt 2.
Przy zleceniach inkasowych można przyjąć częściową zapłatę, jeżeli adresat sobie tego życzy, a nadawca na odwrotnej stronie zlecenia inkasowego dozwolił zainkasowanie kwoty mniejszej ściśle określonej lub zaofiarowanej przez dłużnika
Kwotę, zainkasowaną na podstawie zlecenia inkasowego lub dokumentu wierzytelnościowego, po potrąceniu opłaty taryfowej za przekazanie oraz opłaty, związanej z możliwym protestem wekslu, przesyła się stosownie do życzenia nadawcy zlecenia w sposób, podany w § 140.
Kwotę zaś zainkasowaną na podstawie zlecenia inkasowego przesyła się nadawcy w całości w sposób wyżej podany.
Kwotę zainkasowaną (na podstawie nadesłanego w liście jednego tylko zlecenia inkasowego wysyła się nadawcy natychmiast; kwoty zaś zainkasowane na podstawie zleceń inkasowych, nadesłanych w jednym liście przy spisie zleceń inkasowych, przekazuje się jednym przekazem inkasowym lub blankietem nadawczym P. K. O. dopiero po zainkasowaniu kwot wszystkich zleceń inkasowych, wymienionych w spisie, nie później jednak, jak po upływie 14 dni od dnia nadejścia zlecenia inkasowego
Mylne otwarcie przesyłki winien niewłaściwy odbiorca stwierdzić na przesyłce, a w razie, gdyby tego nie chciał uczynić, czyni to organ pocztowy.
Otwartą przesyłkę zamyka się urzędownie i wydaje w urzędzie pocztowym właściwemu odbiorcy. Przy paczkach i listach wartościowych adresat ma prawo żądać otwarcia i sprawdzenia ich zawartości w obecności organu pocztowego.
Dosłanie zwykłego przekazu pocztowego lub telegraficznego może nastąpić na żądanie nadawcy lub odbiorcy także drogą telegraficzną.
Bez żądania odbiorcy dosyła się mu wszystkie rodzaje przesyłek, z wyjątkiem paczek i weksli przeznaczonych do protestu, wówczas, gdy jego nowe miejsce zamieszkania lub pobytu jest znane urzędowi pocztowemu oddawczemu.
Przy dosyłaniu przekazu pocztowego i telegraficznego drogą telegraficzną potrąca się z kwoty dosyłanego przekazu opłaty, wymienione w § 344.
Wszelkie inne przesyłki dosyła się bezpłatnie.
PRZESYŁKI NIEDORĘCZALNE.
Nadawca paczki może na otrzymanem zawiadomieniu o niedoręczalności paczki zarządzić:
Nadawca może wydać najwyżej dwa zarządzenia, z których drugie wykonywa się w razie niemożności wykonania pierwszego.
Przedstawiając urzędowi pocztowemu zarządzenie pisemne, nadawca winien przedstawić dowód nadania.
Gdy nadawca zarządził, aby odbiorcy ponownie paczkę doręczono, urząd pocztowy zawiadamia o tem odbiorcę, który może dodatkowo podjąć paczkę w terminie trzech dni, licząc od dnia następującego po zawiadomieniu. W razie niepodjęcia w powyższym terminie lub odmówienia przyjęcia, wykonywa się w danym razie drugie zarządzenie nadawcy, a w braku tegoż paczkę się zwraca.
O treści drugiego zarządzenia nadawcy nie zawiadamia się już pierwotnego odbiorcy.
Zwykłą przesyłkę listową lub zlecenie inkasowe zwraca się nadawcy z nalepionemi na niej w danym razie znaczkami opłaty pocztowej. W wypadku, gdy znaczki już unieważniono, uiszczonej opłaty nie zwraca się.
Poleconą przesyłkę listową, list wartościowy, paczkę, kwotę przekazu pocztowego lub telegraficznego zwraca się nadawcy za pokwitowaniem i po odebraniu dowodu nadania lub też po zanotowaniu zwrotu w pocztowej książce nadawczej lub w arkuszu nadawczym. Wszelkie opłaty pocztowe, uiszczone przy nadaniu tych przesyłek gotówką albo znaczkami, które urząd pocztowy już unieważnił, zwraca się nadawcy gotówką za pokwitowaniem, a przy poleconych przesyłkach listowych - po odebraniu opakowania (koperty) przesyłki. Nie zwraca się wartości adresu pomocniczego, przekazu, koperty pieniężnej i innych dokumentów przewozowych dołączonych do przesyłki.
Za dosłanie lub zwrot innych przesyłek pocztowych nie pobiera się żadnej opłaty.
Jeżeli list zleceniowy, zawierający weksel przeznaczony do protestu, nadejdzie do urzędu pocztowego w ostatnim dniu wymagalności zapłaty, a ze względu na spóźnioną porę lub nieobecność doręczającego funkcjonariusza pocztowego nie można przedstawić dłużnikowi wekslu w tym samym dniu do zapłaty, to przedstawia się weksel do zapłaty w dniu następnym, a w razie niezapłacenia, zwraca nadawcy bez protestu.
Przyczynę zwrotu urząd pocztowy notuje na przesyłce, a przy paczkach także na adresie pomocniczym.
Przy paczkach ochronnych do opłaty dolicza się taryfową opłatę za paczki ochronne.
Opłaty pocztowe i wydatki, ciążące na paczce w chwili jej dostania lub zwrotu wraz z opłatą za dostanie lub za zwrot, pobiera się od odbiorcy, a przy zwrocie od nadawcy paczki.
Dosyłane paczki pilne dosyła się jako pilne na wyraźne żądanie nadawcy lub odbiorcy, zwracane zaś takie paczki uważa się za zwykłe, o ile nie chodzi o paczki z przedmiotami, ulegającerni szybkiemu zepsuciu.
Paczek dosyłanych strzelcom do chorążego włącznie z powodu zmiany siedziby garnizonu, wojskowych posunięć lub ćwiczeń oraz w przypadkach przeniesień tych osób z jednej jednostki wojskowej do drugiej nie obciąża się żadnemi opłatami za dosłanie.
Wyjątek stanowią zwrócone przekazy pobraniowe i zleceniowe, których nadawcom nie zwraca się i traktuje jako niedoręczalne.
1) przesyłki zwrócone przez urząd pocztowy oddawczy jako niedoręczalne, które z powodu niemożności zwrotu nadawcom stały się także w urzędzie pocztowym nadawczym niedoręczalnemi,
2) przesyłki pocztowe, które według ordynacji pocztowej należy uważać za niedoręczalne,
3) przekazy pocztowe pobraniowe i zleceniowe zwrócone jako niedoręczalne przez urząd pocztowy oddawczy.
W urzędzie niedoręczalnych przesyłek otwiera się przesyłki niedoręczalne komisyjnie celem stwierdzenia nazwisk i adresu nadawców bez wglądania w samą treść korespondencji, oraz celem sprawdzenia, czy przesyłki nie zawierają papierów wartościowych, pieniędzy, dokumentów lub przedmiotów wartościowych.
Urzędy pocztowe doręczają przesyłki nadawcom i pobierają od nich opłaty pocztowe i wydatki, jakie ciążyły na każdej przesyłce przed odesłaniem do urzędu niedoręczalnych przesyłek.
Jeżeli nadawca odmówi przyjęcia przesyłki albo uiszczenia ciążących na niej opłat pocztowych i wydatków, lub gdy z innych powodów nie można mu jej zwrócić, urząd pocztowy postępuje z przesyłką według § 349.
W razie nadmiernego nagromadzenia się przesyłek, termin ten może być skrócony przez dyrekcję poczt i telegrafów do dwóch lub jednego miesiąca.
Wyjątek stanowią pieniądze zagraniczne w obiegu będące oraz zagraniczne, nieużywane ważne znaczki pocztowe, które urząd niedoręczalnych przesyłek sprzedaje natychmiast.
Kwoty uzyskane ze sprzedaży przesyłek pocztowych, których zrzekł się nadawca na rzecz poczty, zalicza się na dochód poczty, kwoty zaś uzyskane ze sprzedaży przesyłek pocztowych, które zawierają przedmioty wyłączone od przewozu drogą pocztową (§ 43 pkt. 1 i 2) zalicza się na dochód Skarbu Państwa, wszystkie inne kwoty uzyskane ze sprzedaży przechowywa się do dyspozycji nadawcy według § 356.
Sprzedaży przesyłek drogą przetargu publicznego jako też zniszczenia przedmiotów zepsutych dokonywa się komisyjnie.
Po upływie powyższego terminu pieniądze przechodzą na rzecz Skarbu Państwa, a przynależne do przesyłek załączniki niszczy się.
Również nie zwraca się nadawcy strat, poniesionych wskutek naturalnego zniszczenia zawartości przesyłek alko wskutek sprzedaży przesyłek, jako też strat wskutek upływu terminu przepadłych wygranych losów lub przepadłych odsetek od papierów wartościowych, strat kursowych, strat wskutek zmniejszonej wartości towarów i t. p. Za obwieszczenie lub przechowywanie przesyłek nie pobiera się od nadawcy żadnej opłaty.
Odesłanie do izby kontroli rachunkowej poczt i telegrafów przekazów niedoręczalnych ogłaszają urzędy pocztowe według postanowień § 351.
Izba kontroli rachunkowej poczt i telegrafów przechowuje niedoręczalne przekazy pocztowe i telegraficzne do dyspozycji ich nadawców, przekazy zaś pobraniowe, zleceniowe i inkasowe do dyspozycji ich odbiorców (nadawców przesyłek pobraniowych i zleceń) przez czas nie przekraczający trzech lat. Okres ten rozpoczyna się od pierwszego dnia, następującego po dniu nadania przekazu. Po upływie powyższego okresu niepodjęte kwoty przekazowe przechodzą na dochód Skarbu Państwa. Na żądanie pisemne osoby uprawnionej, wniesione w ciągu dozwolonego okresu, zarządza się wypłatę kwoty przekazowej, z której urząd pocztowy oddawczy potrąca taryfową opłatę przekazową.
Uprawnionemu do podjęcia kwoty przekazowej nie płaci się od niej odsetek, ani też nie pobiera się od niego opłaty za obwieszczenie i przechowanie.
Urząd niedoręczalnych przesyłek postępuje z przesyłką według § 351 i, w razie ustalenia adresu odbiorcy, odsyła mu przesyłkę, w razie zaś ustalenia tylko adresu nadawcy, zwraca nadawcy przesyłkę za pośrednictwem tego urzędu pocztowego, w którego okręgu on mieszka.
W obu wypadkach pobiera się tylko te opłaty, któremi przesyłka była obciążona przy odsyłaniu do urzędu niedoręczalnych przesyłek.
Jeżeli usiłowania ustalenia odbiorcy lub też nadawcy przesyłki okażą się bezskuteczne, urząd niedoręczalnych przesyłek postępuje z przesyłką według § 353 - 355.
SZCZEGÓLNE WYPADKI W RUCHU POCZTOWYM.
Badanie polega na sprawdzeniu stanu zewnętrznego przesyłki, jej wagi, wewnętrznego opakowania, zawartości, o ile możności przyczyny i czasu uszkodzenia oraz wysokości możliwej szkody. Organom pocztowym nie wolno przy badaniu przesyłki wglądać w treść korespondencji zawartej w przesyłkach.
W badaniu przesyłki biorą udział, oprócz funkcjonarjuszów pocztowych, w urzędzie pocztowym nadawczym - nadawca, w urzędzie pocztowym oddawczym - odbiorca, a w razie, gdy jest to niemożliwe - dwie inne osoby jako świadkowie, w szczególności, gdy badanie odbywa się w pośrednim urzędzie pocztowym.
W razie potrzeby można zawezwać do badania także rzeczoznawcę.
O wyniku badania spisuje się protokół, który podpisują wszyscy uczestnicy.
O wyniku badania, dokonanego w pośrednim urzędzie pocztowym, zawiadamia odbiorcę urząd pocztowy oddawczy, wzywając go do osobistego podjęcia przesyłki.
Jeżeli odbiorca nie zjawi się po odbiór przesyłki, doręcza się ją w sposób normalny.
Koszty nowego opakowania lub nowego zamknięcia paczki obciążają paczkę, jeżeli uszkodzenie powstało z winy nadawcy.
Zauważone na opakowaniu lub zamknięciu przesyłki nieznaczne uszkodzenia, które jednak mogą narazić jej zawartość, urząd pocztowy może naprawić lub przesyłkę na nowo opakować z pozostawieniem na niej pierwotnego opakowania.
Przy nowem opakowaniu listów wartościowych i paczek przeważa się je przed opakowaniem oraz po opakowaniu i wagę notuje bezpośrednio na nowem opakowaniu. Odbiorca może być wezwany do osobistego podjęcia takich przesyłek w urzędzie pocztowym. Jeżeli odbiorca domaga się otwarcia przesyłki, to postępuje się według § 362.
W razie stwierdzenia ubytku lub braku zawartości, stosuje się postanowienia § 362 wówczas, gdy badanie zawartości listu odbywa się w urzędzie pocztowym. Jeżeli jednak list wartościowy doręczył organ pocztowy do domu, to winien on odebrać list wartościowy, zawartość pieniężną przeliczyć, obejrzeć dokładnie kopertę listu zewnątrz i wewnątrz, i w razie stwierdzenia ubytku lub braku zawartości zabrać list do urzędu pocztowego i wezwać odbiorcę, by z nim razem udał się do urzędu pocztowego lub też, aby zgłosił się tam w oznaczonym czasie. Po zgłoszeniu się odbiorcy urząd pocztowy przeprowadza dochodzenia i spisuje protokół.
Zepsutą zawartość paczki niszczy się komisyjnie.
O sprzedaży lub też zniszczeniu sporządza się protokół, który przesyła się do właściwego urzędu pocztowego, celem zawiadomienia nadawcy.
W razie sprzedaży przesyła się nadawcy przekazem pocztowym kwotę osiągniętą ze sprzedaży po potrąceniu taryfowej opłaty przekazowej i ciążących na paczce należności.
Część niezepsutą wydaje się adresatowi lub zwraca się nadawcy w nowem opakowaniu za pobraniem taryfowej opłaty i kosztów opakowania.
REKLAMACJE.
Reklamacje przesyłek listowych, zwolnionych od opłat pocztowych, nadawanych przez władze i urzędy państwowe oraz samorządowe w poruczonym zakresie działania, są wolne od opłaty reklamacyjnej.
Gdy nadawca nie umie lub nie może wypełnić druku pocztowego do reklamacji, czyni to urząd pocztowy, przyjmujący reklamację.
Opłat reklamacyjnych nie pobiera się, jeżeli reklamacja dotyczy rejestrowanej przesyłki nadanej za zwrotnem poświadczeniem odbioru lub przekazu za zwrotnem poświadczeniem wypłaty, których nie doręczono nadawcy w ciągu dni trzydziestu, licząc od dnia następującego po nadaniu przesyłki.
Opłatę reklamacyjną zwraca się reklamantowi, jeżeli dochodzenia wykażą, że reklamacja spowodowana była z winy poczty.
Ponadto w razie zaginięcia, całkowitego zniszczenia lub całkowitego ograbienia paczki lub listu wartościowego zwraca się w wypadku wypłaty odszkodowania opłatę za przesłanie.
Opłaty od podanej wartości nie zwraca się.
Wniesienie reklamacji przez nadawcę stwierdza się na dowodzie nadania, który zwraca się reklamantowi.
Równocześnie z wniesieniem reklamacji nadawca może zgłosić roszczenie o odszkodowanie za przesyłkę.
O wyniku dochodzeń zawiadamia się nadawcy pisemnie.
Jeżeli z reklamacją połączono żądanie odszkodowania za przesyłkę, obowiązują terminy wniesienia reklamacji, ustalone w przepisach o odpowiedzialności poczty za przesyłki pocztowe.
O wyniku dochodzeń zawiadamia się reklamanta pisemnie.
Opłatę reklamacyjną zwraca się reklamantowi wówczas, gdy dochodzenia wykażą, że reklamacja spowodowana została z winy poczty.
91 WARUNKI PRZYJMOWANIA, PRZESYŁANIA I DORĘCZANIA CZASOPISM.
Dyrektor Okręgu Poczt i Telegrafów może odmówić stosowania taryfy dla czasopism.
Wysyłka aktualnych egzemplarzy czasopisma.
Wysyłka nieaktualnych i okazowych egzemplarzy oraz prospektów czasopisma.
Warunki przesyłania przedmiotów wymienionych w § 42 ordynacji pocztowej.
Nie jest jednak konieczne wkładanie jednego futerału w drugi, gdy na sporządzenie pierwszego użyto całego kawałka drzewa z wydrążonem w niem wgłębieniem zamykanem pokrywką, przyczem grubość najcieńszej ścianki wynosi przynajmniej 21/2 milimetra.
Proszki suche niebarwiące należy wkładać do pudełek metalowych, drewnianych lub tekturowych, te zaś ostatnie - do woreczków płóciennych lub pergaminowych.
Płyny do 5 litrów można przesyłać w oplecionych flaszkach z bardzo silnego szkła, jeżeli plecionka koszykowa chroni wydatnie flaszki, a flaszki nie przesuwają się w plecionce.
Płynów w naczyniach blaszanych nie potrzeba opakowywać w osobne skrzynki i t. p. wówczas, jeżeli naczynia te są zrobione z blachy dostatecznie silnej i odpornej, jeżeli są starannie zalutowane, ściany ich boczne są spojone przez zagięcia, otwory dobrze zakorkowane, a zamknięcie opatrzone pokrywą śrubową i wkładem gumowym, tworzącym po zakręceniu pokrywy szczelne zamknięcie.
Beczki z płynami muszą mieć silne, należycie przymocowane obręcze.
Przedmioty warunkowo dopuszczone do przewozu drogą pocztową.
Na przesyłkach tego rodzaju winien nadawca podać swój adres;
Przedmioty przeznaczone do bakterjologicznego badania można wysyłać w listach zwykłych lub poleconych, na których adresie należy umieścić nazwisko nadawcy oraz napis: "Przedmioty przeznaczone do bakteriologicznego badania",
Przedmioty muszą być umieszczone w silnych naczyniach szklanych o dobrze zamykającej się zatyczce. Naczynie szklane musi być zamknięte w puszce metalowej z daleko wystającą pokrywą, którą w miejscu, gdzie się ona łączy z puszką, oblepia się trwałym, dobrze nagumowanym plastrem. Na dnie i na pokrywie puszki metalowej musi się znajdować warstwa dobrze wsiąkającej waty lub bibuły. Puszkę wkłada się do wydrążonego klocka drewnianego z nakrywką, który owija się mocnym papierem.
Zewnętrzne opakowanie papierowe musi być opieczętowane lakiem lub opatrzone trwałemi, dobrze nagumowanemi nalepkami papierowemi i zawierającemi wydrukowany adres dotyczącego zakładu badań.
I. z materjałów strzelniczych i wybuchowych: tylko te, które są bezpieczne przy zwykłych czynnościach.
Do zewnętrznego opakowania wolno używać skrzynek drewnianych, beczek drewnianych albo naczyń metalowych. Opakowanie wewnętrzne musi być tego rodzaju, żeby się zawartość nie przesuwała, przestrzeń zaś wolną należy silnie wypełnić wełną drzewną, kłakami albo innym podobnym materjałem.
Na stronie adresowej należy umieścić w oczy wpadający napis: "dynamon" albo "dynamon bezpieczeństwa" tudzież podać źródło, z którego materjał wybuchowy pochodzi. Czy do paczek takich dołączyć należy wystawione przez władze papiery przewozowe, postanawiają przepisy policyjne,
II. z amunicji:
Naboje muszą być przeznaczone do zapalania centralnego i zrobione w ten sposób, aby ani śrut nie mógł wypaść, ani kule nie mogły się oderwać, ani też proch nie mógł się wysypać. Jeżeli gilza nabojów jest zrobiona tylko z tektury, to tektura musi być przynajmniej 7 mm grubości.
Naboje, kapsle, albo lusterka zapalnicze muszą być przedewszystkiem opakowane w naczynie blaszane, skrzynki drewniane albo w twarde pudełka z tektury tak silnie, aby się w nich nie mogły przesuwać. Poszczególne naczynia muszą być dobrze zaklejone albo szpagatem nakrzyż osznurowane i następnie ściśle jedno obok drugiego i jedno na drugiem zapakowane w silnych skrzynkach drewnianych niezabijanych gwoździami. Wolną przestrzeń należy wypełnić tekturą, odpadkami papieru albo wełną drzewną tak silnie, aby naczynia w czasie przewozu nie przesuwały się. Skrzynki musza być zamknięte śrubami. Jako zawartość podać należy: "naboje" lub też "kapsle" albo "lusterka zapalnicze".
Paczki muszą być zaklejone na bocznych powierzchniach papierem czerwonym.
Waga paczki nie może przekraczać 5 kilogramów.
Nadawca obowiązany jest do każdej poszczególnej przesyłki z nabojami, kapslami lub lusterkami zapalniczemi dołączyć oświadczenie opatrzone datą i własnoręcznym podpisem.
Treść oświadczenia ma być następująca:
Oświadczenie.
"Oświadczam, że opakowanie przesyłki wyszczególnionej w załączonym adresie pomocniczym (i konstrukcja nabojów w niej zawartych) odpowiada (ją) obowiązującym przepisom pocztowym i obowiązuję się do zwrotu poczcie wszelkich szkód wynikłych z niedotrzymania przepisów pocztowych".
Czy do paczek z amunicją dołączyć należy papiery wystawione przez władze dla przewozu amunicji, postanawiają przepisy policyjne.
Gilzy muszą być starannie zapakowane w silnych skrzynkach albo w beczułkach, albo też nadane w innem opakowaniu, odpowiadającem jakości, zawartości, objętości i wadze przesyłki oraz długości trwania przewozu.
Na adresie takich paczek umieszcza się kartkę z czerwonego papieru z uwagą: "próżne naboje myśliwskie z kapslami".
Waga paczki nie może przewyższać 5 kg.
III. z materjałów zapalnych i ogni sztucznych:
Wolno przewozić tylko siwe lonty bezpieczeństwa opatrzone osłoną konopianą lub bawełnianą z cienkim przewodem, zawierające tylko bardzo nieznaczne stosunkowo ilości prochu strzelniczego.
Lonty muszą być starannie zapakowane w naczyniach mocnych z blachy żelaznej albo w mocnych skrzynkach drewnianych, albo w beczułkach w ten sposób, by przestrzeń naczyń była zupełnie wypełniona, a zawartość nie mogła się przesuwać. Naczynia nie mogą mieć większej pojemności niż 0,012 m3 (n. p. nie mogą mieć ponad 20 cm długości, 30 cm szerokości i 20 cm wysokości).
Jako zawartość podać należy "lonty bezpieczeństwa".
Paczki muszą być zaklejone na bocznych powierzchniach czerwonym papierem.
Waga paczki nie może przewyższać 5 kg.
Ogień rzymski musi być opakowany w naczyniach blaszanych, skrzynkach drewnianych albo w pudełkach z twardej tektury tak silnie, aby się w nich nie mógł przesuwać. Pojedyncze naczynia muszą być dobrze zaklejone albo osznurowane nakrzyż szpagatem i następnie ściśle opakowane jedno obok drugiego i jedno na drugiem w mocnych skrzynkach drewnianych niezbijanych gwoździami; próżną przestrzeń wypełnić należy tekturą, odpadkami papieru albo wełną drzewną tak ściśle, aby się naczynia w czasie przewozu nie przesuwały. Skrzynki muszą być spojone śrubami drewnianemi.
Jako zawartość podać należy: "ogień rzymski". Paczki muszą być zaklejone na bocznych powierzchniach czerwonym papierem.
Waga nie może przewyższać 5 kg,
IV. ze zgęszczonych albo skroplonych gazów jako też materjałów, które w zetknięciu z wodą wywiązują gazy zapalne:
Węglik wapniowy musi być zapakowany w puszkach z białej blachy, mających ściany przynajmniej 0,3 mm grube, lub w puszkach z czarnej blachy o ścianach 0,4 mm. Zagięcia puszek i ich pokrywa zamykająca muszą być starannie zalutowane.
Puszki blaszane, napełnione węglikiem i zamknięte w sposób wyżej podany, muszą być zapakowane w dobrze spojonych drewnianych skrzyneczkach, w ten sposób, aby nie mogły się przesuwać.
Na adresie paczki nakleja się czerwoną kartkę z napisem w oczy wpadającym: "węglik wapniowy", "karbid", "chronić przed wilgocią".
Waga paczki nie może przewyższać 5 kg.
Paczki tego rodzaju uważa się za paczki ochronne.
Od przyjęcia wyłącza się przesyłki węglika (karbidu), u których daje się odczuwać znamienna woń acetylenu.
Każdy kawałek ozonalu musi być zawinięty w stanjol, a kawałki te muszą być zamknięte w gilzach metalowych. Gilzy należy następnie zapakować w mocne skrzynki drewniane w ten sposób, aby się w nich nie mogły przesuwać.
Na adresie paczki nalepia się czerwoną karteczkę z napisem w oczy wpadającym: "ozonal".
Waga paczki nie może przewyższać 5 kg.
V. z płynów zapalnych:
Tuby muszą być zapakowane mocno w naczyniach blaszanych, skrzynkach drewnianych albo w twardych pudełkach tekturowych.
Poszczególne naczynia muszą być dobrze zaklejone albo zasznurowane szpagatem nakrzyż i następnie zapakowane, szczelnie jedno obok drugiego i jedno na drugiem w mocnych skrzynkach drewnianych.
Na stronie adresowej paczek nalepia się czerwoną karkę z napisem: "guma rozpuszczona w benzynie" albo "tuby z przedmiotami pneumatycznemi", ponadto powierzchnie boczne muszą być zaklejone czerwonym papierem. Zamiast czerwonego papieru można użyć trwałej czerwonej farby, napis zaś można wówczas uskutecznić tylko farbą czarną.
Waga paczki nie może przewyższać 5 kg.
Tego rodzaju materjały muszą być przesyłane we flaszeczkach lub puszkach blaszanych. Flaszeczek tych nie można zatykać korkiem, lecz muszą być one opatrzone śrubka, mającą dobrze uszczelniający wkład z gumy, korka albo ze skóry.
Zewnętrzne opakowanie flaszeczek blaszanych nie jest wymagane wówczas, jeżeli są zrobione z dostatecznie mocnej blachy. Inaczej musi się używać jako zewnętrznego opakowania pudełek z tektury falistej albo skrzynek drewnianych.
Jeżeli większa ilość flaszeczek łączy się w jedną przesyłkę, to flaszeczki muszą być zapakowane w pudełka tekturowe albo w skrzynkach tak silnie umieszczone, aby się nie przesunęły.
Wolną przestrzeń należy wypełnić tekturą, odpadkami papierowemi albo wełną drzewną.
Na stronie adresowej paczki musi być nalepiony pas czerwonego papieru, na którym pismem w oczy wpadającem podaje się dokładną zawartość. Boczne powierzchnie muszą być zaklejone czerwonym papierem, zamiast papieru można użyć trwałej farby czerwonej.
Waga paczki nie może przewyższać 10 kg.
Oleje muszą być zapakowane w szczelnie zamkniętem naczyniu blaszanem albo szklanem, samo zaś naczynie w skrzynce drewnianej tak ściśle umieszczone, aby naczynie nie mogło się w niej przesuwać. Przestrzeli między naczyniem i ścianami skrzynki musi być wypełniona trocinami. Skrzynkę należy dobrze zamknąć,
Na stronie adresowej paczki należy nakleić pas z czerwonego papieru, na którym pismem w oczy wpadającem oznacza się dokładną zawartość. Zamiast papieru można użyć trwałej farby czerwonej.
Boczne powierzchnie muszą być zaklejone czerwonym papierem.
Waga paczki nie może przewyższać 10 kg.
Paczki tego rodzaju uważa się za paczki ochronne.
Mniejsze naczynia wypełnione tego rodzaju płynami (flaszki, dzbanki, naczynia blaszane) muszą być dobrze zamknięte, ponadto zapakowane w silnych skrzynkach, wiaderkach albo koszykach. Przestrzeń wolna musi być wypełniona materjałami dobrze wchłaniającemi wilgoć. Jeżeli większą ilość naczyń przesyła się w jednej skrzynce, w takim razie muszą być one zapakowane tak ściśle, aby się nie przesuwały. Beczki muszą być mocno zatkane czopem.
Na stronie adresowej paczki musi być nalepiony pas z czerwonego papieru, na którym wypisuje się zawartość pismem w oczy wpadającem. Boczne powierzchnie muszą być zaklejone czerwonym papierem,
Kostki muszą być owinięte papierem ołowianym, a następnie pergaminowym pociągniętym powłoką kazeiny i zapakowane w dobrze zamkniętych puszkach blaszanych.
Na stronie adresowej umieszcza się czerwoną kartkę z napisem "spirytus twardy".
Waga paczki nie może przewyższać 5 kg.
Mniejsze naczynia napełnione tego rodzaju płynami (flaszki, dzbanki, naczynia blaszane) muszą być dobrze zamknięte i opakowane w mocnych skrzynkach, wiaderkach albo koszykach. Wolną przestrzeń wypełnić należy materjałami dobrze wchłaniającemi wilgoć. Jeżeli większą ilość naczyń przesyła się w jednej skrzynce lub t. p., to muszą one być zapakowane tak ściśle, aby się nie przesuwały. Beczułki z tego rodzaju płynami muszą być zrobione z mocnego materjału i opatrzone silnemi obręczami, a obręcze muszą być dobrze przymocowane. Beczułki muszą być silnie zatkane czopem.
Na stronie adresowej paczki nalepia się pas czerwonego papieru, na którym oznacza się pismem wyraźnem jej zawartość. Boczne powierzchnie muszą być zalepione czerwonym papierem.
VI. z materjałów żrących;
Soda, potaż, soda żrąca, potaż żrący.
Materjały powyższe muszą się mieścić w zalutowanych pudełkach blaszanych albo we flaszeczkach szklanych, lub w dzbankach kamiennych, których zamknięcia zalać należy parafiną. Naczynia te należy następnie zapakować do skrzynek drewnianych. Przy naczyniach szklanych albo kamiennych należy wolną przestrzeń wypełnić tekturą albo odpadkami panieru w ten sposób, aby naczynia te nie mogły się przesuwać.
Na stronie adresowej paczki winien wysyłający nakleić pas czerwonego papieru, a na nim pismem w oczy wpadającem oznaczyć dokładnie zawartość.
Boczne powierzchnie muszą być zalepione czerwonym papierem.
VII. z trucizn:
Trucizny stałe od 1 - 4 i pod 9 należy zamknąć w naczyniach szklanych, glinianych, albo blaszanych i te naczynia zapakować do większych naczyń blaszanych, te zaś ostatnie do skrzynek drewnianych silnie spajanych. Trucizny pod 5 - 8 muszą być nawewnątrz opakowane w takich samych naczyniach, albo w workach nieprzemakalnych.
Płyny muszą być przesyłane bez wyjątku w zalutowanych naczyniach metalowych, które należy zapakować w skrzynkach. Tego rodzaju naczynia metalowe są potrzebne także wtedy, jeżeli płyn znajduje się przedewszystkiem w naczyniach szklanych albo glinianych. Przestrzeń między opakowaniem zewnątrznem i wewnętrznem wypełnić należy trocinami albo innemi materjałami dobrze wchłaniającemi wilgoć.
Paczki należy dobrze zamknąć.
Każda paczka musi być oklejona na stronie adresowej szerokim na 8 - 10 cm pasem z czerwonego papieru, na którym umieścić należy pismem w oczy wpadającem napis: "trucizna" albo też oznaczyć trupią główką.
Waga paczki nie może przewyższać 5 kg.
VIII. z materjałów szkodliwych dla zdrowia albo wzbudzających wstręt:
Próbki takie musza się znajdować w naczyniach o grubych ścianach zaopatrzonych w dobrze zamykającą je zatyczkę, którą należy obwiązać w wilgotny pęcherz zwierzęcy albo w materjał kauczukowy.
Naczynie samo musi być ponadto zapakowane w większem naczyniu nieulegajacem rozbiciu, dobrze wypełnionem watą, słomą, kłakami i t. p.
Każda paczka musi być zaklejona na stronie adresowej szerokim pasem z czerwonego papieru, na którym musi być podana w sposób wpadający w oczy jako zawartość "próbka moczu".
Waga paczki nie może przewyższać 1 kg.
Paczki z próbkami moczu należy traktować jako ochronne.
Ludzkie lub zwierzęce części anatomiczne, wysyłane do badań jako paczki, winny być przesyłane jako pilne paczki ochronne.
Przedmioty przeznaczone do badania muszą się znajdować w naczyniach nieprzepuszczających płynu, o grubych ścianach i o szczelnej nieprzepuszczającej powietrza ani wody zatyczce, którą należy obwinąć w wilgotny pęcherz zwierzęcy albo materjał kauczukowy lub papier pergaminowy. Większe części organów lub małe części wnętrzności, które wydzielają mało cieczy i nie zagrażają przeniesieniem choroby na ludzi, mogą być owinięte w nie-przesiąkającą osłonę.
Naczynie, w którem znajdują się przedmioty lub owinięte części organów (wnętrzności), musi być zapakowane w naczyniu nieulegającem rozbiciu, dobrze wypełnionem watą, słomą, kłakami i t. p.
Na stronie adresowej paczki musi być nalepiony szeroki pas czerwonego papieru, na którym musi być podany w oczy wpadający napis: "Ludzkie (zwierzęce) części anatomiczne do badania bakterjologicznego. Ostrożnie",
Waga paczki nie może przewyższać 5 kg.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1933 r. (Dz.U.33.63.473) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 sierpnia 1933 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 29 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.9.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 1933 r. (Dz.U.33.66.499) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1933 r.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 marca 1935 r. (Dz.U.35.20.119) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1935 r.
- zmieniony przez § 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 6 sierpnia 1932 r. (Dz.U.32.70.642) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1932 r.
- zmieniony przez § 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 24 marca 1933 r. (Dz.U.33.23.190) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1933 r.
- dodany przez § 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 6 sierpnia 1932 r. (Dz.U.32.70.642) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 1932 r.
- zmieniony przez § 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 24 marca 1933 r. (Dz.U.33.23.190) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1933 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 lit. e) rozporządzenia z dnia 24 marca 1933 r. (Dz.U.33.23.190) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1933 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- dodany przez § 1 lit. f) rozporządzenia z dnia 24 marca 1933 r. (Dz.U.33.23.190) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1933 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1946 r. (Dz.U.46.38.232) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 sierpnia 1946 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1946 r. (Dz.U.46.38.232) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 sierpnia 1946 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 29 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.9.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 21 czerwca 1949 r. (Dz.U.49.42.319) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1949 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 29 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.9.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.9.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 21 czerwca 1949 r. (Dz.U.49.42.319) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1949 r.
- zmieniony przez § 1 lit. d) rozporządzenia z dnia 12 sierpnia 1932 r. (Dz.U.32.71.647) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1932 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 29 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.9.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 21 czerwca 1949 r. (Dz.U.49.42.319) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1949 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 29 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.9.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 21 czerwca 1949 r. (Dz.U.49.42.319) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1949 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1946 r. (Dz.U.46.38.232) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 sierpnia 1946 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 18 października 1947 r. (Dz.U.47.74.470) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 grudnia 1947 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 21 czerwca 1949 r. (Dz.U.49.42.319) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1949 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1946 r. (Dz.U.46.38.232) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 sierpnia 1946 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 21 czerwca 1949 r. (Dz.U.49.42.319) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1949 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 29 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.9.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1946 r. (Dz.U.46.38.232) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 sierpnia 1946 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 21 czerwca 1949 r. (Dz.U.49.42.319) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1949 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 29 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.9.75) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 28 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 21 rozporządzenia z dnia 21 czerwca 1949 r. (Dz.U.49.42.319) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1949 r.
- zmieniony przez § 1 lit. e) rozporządzenia z dnia 12 sierpnia 1932 r. (Dz.U.32.71.647) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1932 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 31 rozporządzenia z dnia 13 października 1934 r. (Dz.U.34.92.828) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 18 października 1947 r. (Dz.U.47.74.470) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 grudnia 1947 r.
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
Grażyna J. Leśniak 24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
Grażyna J. Leśniak 23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
Robert Horbaczewski 17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Grażyna J. Leśniak 11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.1931.45.392 |
| Rodzaj: | Rozporządzenie |
| Tytuł: | Ordynacja pocztowa. |
| Data aktu: | 21/03/1931 |
| Data ogłoszenia: | 12/05/1931 |
| Data wejścia w życie: | 01/09/1931 |
