Konwencja dotycząca emerytur, które były przyznane przez dawny Rząd Austrjacki. Rzym.1922.04.06.

KONWENCJA

pomiędzy Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców oraz Czechosłowacją, dotyczącą emerytur, które były przyznane przez dawny Rząd Austrjacki, podpisana w Rzymie, dnia 6-go kwietnia 1922 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 19-go grudnia 1928 r. Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 3, poz. 26).

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku, podpisana została w Rzymie pomiędzy Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców oraz Czechosłowacją Konwencja dotycząca emerytur, które były przyznane przez dawny rząd austriacki, która to Konwencja brzmi dosłownie jak następuje:

KONWENCJA.

Wysokie Układające się Strony: Austrja, Włochy. Polska. Rumunja, Królestwo Serbów, Chorwatów, Słoweńców i Czechosłowacja,

pragnąc uregulować kwestje, dotyczące emerytur, które były przyznane przez b. rząd austrjacki i pragnąc zawrzeć w tym celu konwencję, mianowały swymi pełnomocnikami:

Prezydent Związkowy Republiki Austrjackiej:

p. Rémi KWIATKOWSKIEGO, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego;

Jego Królewska Mość Król Włoski:

J. E. Markiza Guglielmo IMPERIALI, Senatora Królestwa, Ambasadora;

Naczelnik Państwa Polskiego:

p. Macieja LORETA, Charge d'Affaires Państwa Polskiego w Rzymie;

Jego Królewska Mość Król Rumuński:

P. AL Em. LAHOVARY, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego;

Jego Królewska Mość Król Serbów, Chorwatów i Słoweńców:

p. Ottokara RYBÁR, b. posła;

Prezydent Republiki Czeskosłowackiej:

p. Vlastimila KYBAL, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego,

KTÓRZY, po złożeniu swych pełnomocnictw, uznanych za sporządzone w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Począwszy od dnia wejścia w życie traktatu w St. Germain, każda z Wysokich Układających się Stron przyjmie na siebie wypłatę emerytur, wsparć i dodatków drożyźnianych emerytów cywilnych i wojskowych, które już w dniu 3 listopada 1918, były przyznane przez b. Rząd Austrjacki osobom uznanym za uprawnione do korzystania z nich, a które stały się na mocy tegoż Traktatu przynależne do odnośnego Państwa, bądź z samego prawa, bądź przez opcję lub reklamację.

Na tych samych warunkach Wysokie Układające się Strony przejmą na swój rachunek wypłatę emerytur, wsparć i dodatków drożyźnianych przyznanych już w dniu 3 listopada 1918 przez b. wspólne zarządy administracyjne monarchii austro - węgierskiej, włączając i zarządy administracyjne prowincjonalne Bośni i Hercegowiny, osobom uprawnionym, które w dniu tym były przynależne do dawnego Cesarstwa Austriackiego.

Niniejsza Konwencja nie dotyczy emerytur, wsparć i dodatków drożyźnianych dla emerytów państwowych kolei żelaznych, pozatem nie dotyczy pensji emerytów innych przedsiębiorstw państwowych, które to pensje nie obciążały skarbu Państwa lecz fundusze emerytalne autonomiczne (samorządowe).

Artykuł  2.

Wypłaty już uskutecznione w okresie pomiędzy 3 listopada 1918 r. a 16 lipca 1920 r. będą wzajemnie zwrócone, o ile nie byłoby specjalnych konwencyj już zawartych w tym przedmiocie pomiędzy Wysokiemi Układającemi się Stronami.

Co się tyczy zaległości do wypłacenia za ten okres, każda z Wysokich Układających się Stron zastrzega sobie prawo wydania rozporządzeń celem zabezpieczenia interesów swych obywateli.

Artykuł  3.

O ileby prawodawstwo wewnętrzne każdego z Państw nie ustanowiło wyjątków, wysokość emerytur, wsparć i dodatków, które winny być wypłacone każdemu emerytowi, nie może być niższą od ustanowionej przez dawny zarząd administracyjny kompetentny. Wypłata emerytur, wsparć i dodatków drożyźnianych emerytom przebywającym zagranicą będzie mogła być poddaną warunkowi, aby emeryt przeniósł swe miejsce pobytu do Państwa, którego obywatelstwo uzyskał.

W wypadkach wyjątkowych i jeżeli jest stwierdzone, iż repatrjacja emeryta napotyka na trudności z innych przyczyn szczególnej wagi, Państwo zainteresowane będzie jednakże mogło zgodzić się, aby wypłata emerytur, wsparć i dodatków drożyźnianych uskuteczniana była zagranicą.

Wypłata emerytur będzie mogła być poddaną określonym warunkom.

Wysokie Układające się Strony zobowiązują się powziąć zarządzenia celem ułatwienia repatrjacji emerytów.

Artykuł  4.

Sumy wypłacone tytułem emerytur, wsparć i dodatków drożyźnianych po uprawomocnieniu się Traktatu w St. Germain, w Państwie innem niż to, które miało uskutecznić wypłaty zgodnie z postanowieniami artykułu 1, zwrócone będą przez Państwo lub przez Państwa dłużne temu Państwu, które dokonało wypłaty.

Wypłacanie winno być zaniechane na żądanie Państwa na rachunek którego jest dokonywane.

Wzajemna kompensata i zwrot powyższych wypłat będą uskutecznione w monecie Państwa dłużnego na podstawie konwencyj, które zostaną zawarte przez Państwa zainteresowane. Postanowienie to w niczem nie narusza specjalnych konwencyj już istniejących w tym przedmiocie.

Artykuł  5.

W razie, gdyby powstały spory pomiędzy Wysokiemi Układającemi się Stronami, co do przynależności narodowej emerytów dawnych administracyj, Strony te obowiązują się nie zawieszać bieżących wypłat ani je obniżać, do chwili ustalenia przynależności narodowej emeryta, zastrzegając sobie jednakże prawo wymagania zwrotu sum wypłaconych od Państwa, którego przynależność narodową uzyskał uprawniony do emerytury.

Spór będzie zgłoszony w terminie jednorocznym na prośbę emeryta lub Państwa zainteresowanego Trybunałowi Rozjemczemu, który będzie kompetentny w rozstrzyganiu spraw dotyczących przynależności narodowej.

Artykuł  6.

Co do emerytur zostaje przyjęte, iż niniejsza Konwencja ma zastosowanie przez analogję również do pensyj emerytalnych wdów i sierot oraz zapomóg na wychowanie tych ostatnich i kwartałów zgonu (Sterbequartal).

W tym względzie należy wziąć za podstawę przynależność narodową zmarłego urzędnika, a w razie opcji złożonej przez wdowę, zgodnie z traktatami pokoju, podstawą będzie uzyskana przez wdowę przynależność narodowa.

Artykuł  7.

Wypłata pensyj emerytom zarządów administracyjnych prowincjonalnych i gminnych uregulowaną zostanie przez bezpośrednie układy pomiędzy Państwami zainteresowanemi.

Artykuł  8.

Niniejsza Konwencja nie narusza praw i regulaminów wewnętrznych w tem, co dotyczy stosunków pomiędzy każdą z Wysokich Układających się Stron a jej własnymi obywatelami.

Artykuł  9.

Niniejsza Konwencja zostanie ratyfikowana w terminie jaknajkrótszym.

Każde z Państw prześle swój dokument ratyfikacyjny Rządowi Włoskiemu, staraniem którego powiadomione o tem zostaną wszystkie inne Państwa sygnujące. Dokumenty ratyfikacyjne złożone będą w archiwach Rządu Włoskiego.

Niniejsza Konwencja obowiązywać zacznie każde Państwo sygnujące od dnia złożenia jego dokumentu ratyfikacyjnego i od tej chwili nabierze mocy obowiązującej pomiędzy Państwami, które dokonały złożenia swych ratyfikacyj.

NA DOWÓD CZEGO wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Rzymie szóstego kwietnia, tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku, po francusku i włosku, oba teksty jednakowo są wiarogodne, w jedynym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rządu Włoskiego i którego odpisy autentyczne będą doręczone każdemu z Państw sygnujących.

Za:

AUSTRJĘ:

Rémi Kwiatkowski

WŁOCHY:

Imperiali

POLSKĘ:

Maciej Loret

RUMUNJĘ:

A. Em. Lahovary

KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

Dr. Rybár

CZECHOSŁOWACJĘ:

Vlastimil Kybal

DEKLARACJA DELEGACJI AUSTRJACKIEJ.

Delegacja Austrjacka oświadcza, iż jest gotowa podpisać Konwencję, dotyczącą emerytur w brzmieniu jej obecnego tekstu, lecz czyni zastrzeżenia nietylko co do ratyfikacji Konwencji wogóle ale w szczególności co do postanowienia, zgodnie z którem emeryci Bośni i Hercegowiny podpadają pod art. 1.

Sporządzono w Rzymie, 6 kwietnia 1922 r.

Za

AUSTRJĘ:

Rémi Kwiatkowski

DEKLARACJA DELEGACJI RUMUŃSKIEJ.

Delegacja Rumuńska oświadcza, iż Królewski Rząd Rumuński nie mógłby przyjąć artykułu 2, o ileby przed ratyfikacją Konwencji nie było postanowione przez układ specjalny pomiędzy Austrją a Rumunją, że wypłaty już uskutecznione w okresie od 3 listopada 1918 r. do 16 lipca 1920 r. będą wzajemnie zwrócone i że wszelka sprzeciwiająca się temu konwencja zostanie unieważniona.

Sporządzono w Rzymie szóstego kwietnia, tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku.

Za

RUMUNJĘ:

A. Em. Lahovary

DEKLARACJA DELEGACJI CZESKOSŁOWACKIEJ.

Delegacja Rzeczypospolitej Czeskosłowackiej zaznajomiwszy się z zastrzeżeniem Austrji, oświadcza, iż podpisuje niniejszą Konwencję z zastrzeżeniem, że Rząd Austrjacki zgadza się, by emeryci Bośni i Hercegowiny podpadali pod postanowienia artykułu 1.

Delegaci Polski, Rumunji i Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców przyłączają się do Deklaracji Czeskosłowackiej.

Sporządzono w Rzymie szóstego kwietnia, tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku.

Za

POLSKĘ:

Maciej Loret

RUMUNJĘ:

A. Em. Lahovary

KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW:

Dr. Rybár

CZECHOSŁOWACJĘ:

Vlastimil Kybal

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 13 marca 1929 r.

• Identyfikator: Dz.U.1929.71.533
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja dotycząca emerytur, które były przyznane przez dawny Rząd Austrjacki. Rzym.1922.04.06.
• Data aktu: 06/04/1922
• Data ogłoszenia: 16/10/1929
• Data wejścia w życie: 10/06/1929