Przepisy ogólne.
W postępowaniu spadkowym unormowanym w niniejszym dekrecie stosuje się przepisy części ogólnej kodeksu postępowania niespornego, o ile przepisy poniższe nie stanowią inaczej.
Właściwym do przeprowadzenia postępowania spadkowego jest, o ile ustawa inaczej nie stanowi, sąd spadku, którym jest sąd miejsca ostatniego zamieszkania spadkodawcy, a jeżeli spadkodawca nie miał takiego zamieszkania w Polsce, sąd miejsca, w którym znajduje się majątek spadkowy lub jego część, w braku zaś tych podstaw - sąd w Warszawie.
Za postanowienie kończące postępowanie uważa się postanowienie, kończące samodzielną część postępowania spadkowego.
(skreślony).
Przepisy szczególne.
Zabezpieczenie spadku.
Zabezpieczenie spadku należy do sądu miejsca, gdzie znajdują się rzeczy, które były we władaniu spadkodawcy w czasie jego śmierci. Jeżeli sąd ten nie jest sądem spadku, winien on o dokonanym zabezpieczeniu niezwłocznie zawiadomić sąd spadku.
Spadek zabezpiecza się, gdy zachodzi niebezpieczeństwo usunięcia, uszkodzenia lub zniszczenia rzeczy, pozostałych po spadkodawcy, albo gdy z innych przyczyn zachodzi potrzeba pieczy nad mieniem spadkowym.
Środki zabezpieczenia są następujące: 1) spisanie i oddanie majątku ruchomego pod dozór, 2) złożenie do depozytu sądowego, 3) ustanowienie zarządu tymczasowego, 4) ustanowienie dozoru nad nieruchomością. Można zastosować kilka sposobów zabezpieczenia jednocześnie lub kolejno.
Gdy zachodzi niebezpieczeństwo usunięcia, uszkodzenia lub zniszczenia rzeczy, które były we władaniu spadkodawcy, organa miejscowej administracji ogólnej lub zarządu gminy stosownie do okoliczności mogą zarządzić środki tymczasowe celem zabezpieczenia. Obowiązane są one jednak o zarządzonych środkach zabezpieczenia zawiadomić niezwłocznie sąd, do którego właściwości należy zabezpieczenie spadku.
Przy spisaniu majątku ruchomego mogą być obecne osoby, które mają prawo zgłosić wniosek o zabezpieczenie. Nieobecność tych osób nie wstrzymuje wykonania czynności.
Pieniądze i papiery wartościowe składa się do depozytu sądowego. Kosztowności składa się również do depozytu, jeżeli nie oddaje się ich do przechowania wyznaczonemu dozorcy.
Znalezione przy spisaniu dokumenty i rzeczy, które były we władaniu spadkodawcy z tytułu sprawowania przez niego funkcyj publicznych lub społecznych, oddane będą właściwemu urzędowi lub instytucji.
Organ wykonywający postanowienie o zabezpieczeniu może z pieniędzy spadkowych pozostawić członkom rodziny spadkodawcy, którzy w czasie jego śmierci z nim mieszkali, odpowiednią kwotę na zaspokojenie ich potrzeb niezbędnych na czas nie dłuższy niż miesiąc.
Jeżeli zachodzi potrzeba tylko strzeżenia nieruchomości, może być wyznaczony zamiast tymczasowego zarządcy dozorca.
Zabezpieczenie, jeżeli ustała jego potrzeba, będzie uchylone przez sąd z urzędu lub na wniosek osób, uprawnionych do żądania zabezpieczenia.
Spis inwentarza.
O terminie spisu inwentarza zawiadamia się wnioskodawcę, spadkobiercę i wykonawcę testamentu, jeżeli ich miejsce zamieszkania jest znane, oraz dozorcę i zarządcę tymczasowego, jeżeli byli ustanowieni. Nieprzybycie tych osób nie wstrzymuje czynności.
W razie potrzeby wciągnięcia do spisu rzeczy, znajdujących się w innym okręgu, sąd spadku zwróci się do sądu właściwego o wydanie odpowiednich zarządzeń.
W razie ujawnienia majątku lub długu, nie wciągniętego do spisu inwentarza, może nastąpić uzupełnienie spisu inwentarza przy zastosowaniu powyższych przepisów.
Przepisy łączne o zabezpieczeniu spadku i o spisie inwentarza.
Komornik, notariusz, burmistrz lub wójt mają prawo upomnieć osoby, które zachowują się niewłaściwie lub przeszkadzają w czynności, a po bezskutecznym upomnieniu wydalić je. W razie oporu mogą wezwać pomocy milicji obywatelskiej.
Akta, dotyczące zabezpieczenia spadku oraz spisu inwentarza, odsyła się sądowi spadku.
Postanowienia sądu, wydane stosownie do przepisów o zabezpieczeniu spadku i o spisie inwentarza, są natychmiast wykonalne z wyjątkiem postanowień w przedmiocie zmiany lub uchylenia zabezpieczenia. Na te postanowienia służy zażalenie.
Wyjawienie przedmiotów spadkowych.
Po przeprowadzeniu rozprawy sąd w razie uwzględnienia wniosku wyda postanowienie, w którym nakaże spadkobiercy albo złożenie na piśmie bądź do protokołu sądowego oświadczenia o treści wskazanej w postanowieniu, albo złożenie w terminie wyznaczonym wykazu przedmiotów, nie ujawnionych w spisie inwentarza. Postanowienie będzie doręczone temu spadkobiercy z uprzedzeniem o skutkach nieusprawiedliwionej odmowy złożenia oświadczenia, wykazu lub przysięgi.
Po uprawomocnieniu się postanowienia, uwzględniającego wniosek, sąd na żądanie każdego, kto jest uprawniony do zgłoszenia wniosku o złożenie oświadczenia lub wykazu, zarządzi wykonanie postanowienia, jeżeli spadkobierca jeszcze go nie wykonał.
Ponowny wniosek o złożenie oświadczenia lub wykazu może być dopuszczony tylko wówczas, gdy będzie uprawdopodobnione, że spadkobierca powziął o przedmiotach spadkowych wiadomość, której nie miał w czasie złożenia poprzedniego oświadczenia, wykazu lub przysięgi.
W postępowaniu z wniosku o złożenie oświadczenia lub wykazu sąd, o ile przepisy rozdziału niniejszego nie stanowią inaczej, stosuje odpowiednio przepisy o przesłuchaniu stron w postępowaniu spornym. Do złożenia jednak przysięgi może być zobowiązany także ten, kto skazany był wyrokiem prawomocnym za fałszywe zeznania.
Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do wyjaśnienia przysporzeń podlegających wyrównaniu jak również przysporzeń i darowizn podlegających doliczeniu przy ustaleniu zachowku.
Na postanowienia co do obowiązku wyjawienia i nałożenia grzywny służy zażalenie.
Ogłoszenie testamentu.
Kto ma w posiadaniu testament, obowiązany jest złożyć go sądowi spadku niezwłocznie, gdy dowie się o śmierci spadkodawcy. Notariusz składa sądowi testament przechowywany w kopercie wraz z kopertą, sporządzony zaś w formie protokołu notarialnego - w wypisie.
Kto dowie się o śmierci spadkodawcy oraz o tym, że treść testamentu ustnego nie została spisana i podpisana, obowiązany jest donieść o tym sądowi z wymienieniem imion, nazwisk i miejsca zamieszkania świadków, którzy byli obecni przy sporządzeniu testamentu. Sąd wezwie świadków do złożenia pod przysięgą zeznań, stwierdzających treść testamentu. Jeżeli sąd ten nie jest sądem spadku, prześle protokół przesłuchania świadków sądowi spadku.
Gdy złożono kilka testamentów jednego spadkodawcy, otwiera się i ogłasza wszystkie, a na każdym z nich będzie uczyniona wzmianka o innych.
W protokole otwarcia i ogłoszenia testamentu należy opisać jego stan zewnętrzny oraz wymienić jego datę, datę złożenia i osobę, która testament złożyła. Na testamencie będzie umieszczona data otwarcia i ogłoszenia.
O dokonanym otwarciu i ogłoszeniu testamentu sąd w miarę możności zawiadamia osoby, których rozporządzenia testamentowe dotyczą, a w tej liczbie i wykonawcę testamentu.
Przepisy powyższe stosuje się także do aktów ostatniej woli, przesłanych przez władze obcego państwa, choćby tam były przedtem ogłoszone.
Oświadczenie o przyjęciu o odrzuceniu spadku.
Oprócz danych wymienionych w artykule poprzedzającym oświadczenie o przyjęciu spadku powinno zawierać:
Jeżeli złożono oświadczenie o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza, sąd wyda postanowienie o sporządzeniu spisu inwentarza, jeżeli inwentarz nie był jeszcze sporządzony.
Pełnomocnictwo do przyjęcia lub odrzucenia spadku powinno być stwierdzone dokumentem z podpisem notarialnie poświadczonym.
Do oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych przyjęcia lub odrzucenia spadku stosuje się odpowiednio przepisy artykułów poprzedzających, o ile przepisy poniższe nie stanowią inaczej.
Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do oświadczeń o przyjęciu lub odrzuceniu zapisu oraz do oświadczeń o uchyleniu się od skutków prawnych przyjęcia lub odrzucenia zapisu.
Stwierdzenie praw do spadku.
Postanowienie o stwierdzeniu praw do spadku wyda sąd spadku na posiedzeniu, na które wezwie zgłaszającego wniosek oraz znanych spadkobierców. Sąd wszczyna postępowanie w sprawie stwierdzenia praw do spadku z urzędu, jeżeli wydane zostało postanowienie o zabezpieczeniu spadku wskutek tego, że spadkobiercy nie są znani.
Ogłoszenie powinno zawierać:
Po upływie terminu sześciomiesięcznego sąd wyznaczy posiedzenie w celu rozpoznania zgłoszonych żądań. O terminie posiedzenia zawiadamia się osoby, które podały miejsce swego zamieszkania w Polsce.
W razie sporu między żądającymi stwierdzenia praw do spadku lub między zgłaszającymi się na skutek wezwania, sąd, o ile podniesione zarzuty ze względu na przytoczone fakty uzna za istotne, odsyła strony na drogę postępowania spornego i zawiesza postępowanie w całości lub w części do czasu rozstrzygnięcia sporu w tej drodze.
W postanowieniu o stwierdzeniu praw do spadku sąd wymienia wszystkich spadkobierców, którym spadek przypada, oraz wysokość ich udziałów.
Sąd odmówi stwierdzenia praw spadkobiercy, jeżeli zachodzi oczywista nieważność testamentu.
Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia o wezwaniu spadkobierców nikt nie zgłosił praw do spadku albo zgłosiwszy je nie udowodnił ich w terminie przez sąd zakreślonym, sąd z urzędu wyda postanowienie, stwierdzające prawa do spadku gminy lub Skarbu Państwa, jako spadkobierców ustawowych.
Jeżeli stwierdzone były prawa spadkowe po osobie uznanej za zmarłą lub której zgon został stwierdzony postanowieniem sądu, a postanowienie o uznaniu osoby za zmarłą lub o stwierdzeniu jej zgonu zostało uchylone, sąd spadku na wniosek tej osoby uchyli postanowienie o stwierdzeniu praw do spadku.
(skreślony).
Zarząd spadku nie objętego.
W razie powołania do spadku fundacji jeszcze nie istniejącej w chwili otwarcia spadku, sąd, jeżeli spadkodawca inaczej nie zarządził, niezwłocznie ustanowi kuratora, który podejmie czynności niezbędne w celu powołania tej fundacji do życia i przekazania jej majątku.
Zwrot wydatków i wynagrodzenie, przyznane przez sąd kuratorowi spadku, korzystają z pierwszeństwa zaspokojenia na równi z pierwszeństwem, przyznanym kosztom dozoru ruchomości lub zarządu nieruchomości według przepisów kodeksu postępowania cywilnego o podziale sum, uzyskanych w drodze egzekucji. Na postanowienie co do zwrotu wydatków i wynagrodzenia kuratora służy zażalenie.
Zabezpieczenie zapisów.
We wniosku należy wskazać sposób zabezpieczenia.
Spadkobierca w każdym czasie może żądać uchylenia lub zmiany zabezpieczenia wskutek zmiany okoliczności. O wniosku spadkobiercy sąd rozstrzyga po przeprowadzeniu rozprawy.
Postanowienie o zabezpieczeniu zapisów jest natychmiast wykonalne.
Zmniejszenie zapisów.
Wniosek o zmniejszenie zapisów może być zgłoszony, jeżeli nie zostało przeprowadzone ani się nie toczy postępowanie o dział lub likwidację spadku albo postępowanie upadłościowe, obejmujące ten spadek.
We wniosku o zmniejszenie albo w osobnym wykazie należy wymienić zapisy, które mają być zmniejszone, i wartość pieniężną każdego z nich; w razie potrzeby należy też dołączyć odpis testamentu i wykaz majątku, który służy na zaspokojenie zapisów, z wymienieniem jego wartości.
Na skutek wniosku o zmniejszenie zapisów sąd wyznacza rozprawę.
Sąd ustala skład i wartość majątku, który służy na zaspokojenie zapisów, oraz wartość każdego zapisu.
Uczestnik, który w postępowaniu o zmniejszenie nie podniósł zarzutu co do istnienia lub ważności zapisu, nie ma prawa wytoczyć o to powództwa ani bronić się tym zarzutem przeciwko innemu uczestnikowi, chyba, że powództwo lub obrona oparte będą na okolicznościach, ujawnionych po zamknięciu rozprawy w drugiej instancji w postępowaniu o zmniejszenie.
W postanowieniu, uwzględniającym w całości lub w części wniosek o zmniejszenie zapisów, sąd wymienia zapisy, które ulegają zmniejszeniu, oraz oznacza zakres i sposób zmniejszenia.
Postanowienie o zmniejszeniu zapisów ma skutek także wobec zapisów jeszcze nie uiszczonych, choćby prawomocnie zasądzonych.
Przepisy powyższe stosuje się również do zapisów ograniczonych warunkiem lub terminem oraz do poleceń spadkodawcy zawartych w testamencie.
(skreślony).
Oddzielenie spadku od majątku spadkobiercy.
Postanowienie o oddzieleniu spadku od majątku spadkobiercy może zapaść tylko po przeprowadzeniu rozprawy.
Jeżeli zapadło już postanowienie o oddzieleniu, sąd na wniosek osoby zainteresowanej uchyli to postanowienie i umorzy postępowanie, gdy zachodzą przyczyny umorzenia przewidziane w artykule poprzedzającym albo gdy nie zostanie nakazana likwidacja spadku na skutek żądania, zgłoszonego przed upływem sześciu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia o oddzieleniu.
(skreślony).
Likwidacja spadku.
Do wniosku o przeprowadzenie likwidacji należy dołączyć spis wierzycieli, którzy mają prawo do zaspokojenia ze spadku, z podaniem w miarę możności ich adresów i podstaw prawnych wierzytelności.
W postanowieniu uwzględniającym wniosek sąd wyznaczy likwidatora spadku. Likwidatorem może być spadkobierca lub wykonawca testamentu.
Likwidator obejmuje z mocy samego prawa zarząd majątku spadkowego. W razie potrzeby przekazanie majątku likwidatorowi dokonane będzie przez komornika na podstawie postanowienia o wyznaczeniu likwidatora.
Pieniądze i papiery wartościowe likwidator składa do depozytu sądowego. Składa również do depozytu kosztowności, jeżeli uzna to za potrzebne albo jeżeli sąd tak zarządzi.
Przed rozpoczęciem likwidacji sąd na wniosek likwidatora może wydać postanowienie o zezwoleniu na sprzedaż ruchomości o ile to jest potrzebne na zaspokojenie kosztów postępowania, oraz na sprzedaż ruchomości, które ulegają szybkiemu zepsuciu lub wskutek opóźnienia sprzedaży straciłyby znacznie na wartości, albo których przechowanie pociąga za sobą koszty zbyt wielkie w stosunku do ich wartości. Na postanowienie to służy zażalenie. Postanowienie sądu jest natychmiast wykonalne.
Po wydaniu postanowienia o przeprowadzeniu likwidacji sąd wzywa wierzycieli przez ogłoszenie, aby zgłosili na piśmie swoje wierzytelności w sądzie w ciągu trzech miesięcy od daty ogłoszenia w piśmie urzędowym przeznaczonym do ogłoszeń. Nadto wezwania będą wysłane imiennie wierzycielom, których adresy zostały wskazane.
Jeżeli wierzytelność została zgłoszona po upływie terminu, wyznaczonego do zgłoszeń, zgłoszenie będzie rozpoznane według przepisów poprzedzających. Czynności już dokonane obowiązują zgłaszającego wierzyciela, a jego wierzytelność, o ile będzie wciągnięta na listę, będzie uwzględniona tylko w tych podziałach funduszów masy spadkowej, które nastąpią po wciągnięciu na listę.
Na wniosek wierzyciela, złożony w ciągu dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o ustaleniu listy wierzytelności, sąd po wysłuchaniu spadkobiercy może za zgodą wszystkich wierzycieli przysądzić im na własność majątek spadkowy w miejsce zapłaty ich należności, jeżeli długi przekraczają wartość stanu czynnego spadku albo jeżeli spadkobierca wyraził na to zgodę. Nie jest wymagana zgoda wierzyciela, jeżeli jest on jednocześnie spadkobiercą.
Jeżeli wniosku o przysądzenie w przypisanym terminie nie złożono albo jeżeli wniosek prawomocnie został oddalony, spadkobierca może wnieść do sądu w ciągu dwóch tygodni od upływu terminu do złożenia wniosku o przysądzenie lub od uprawomocnienia się postanowienia, oddalającego ten wniosek, podanie z oświadczeniem, że najpóźniej w ciągu miesiąca od daty zebrania wierzycieli wypłaci na całkowite zaspokojenie sumę, odpowiadającą przynajmniej oznaczonej w spisie inwentarza wartości stanu czynnego spadku. Do podania należy dołączyć odpisy dla wierzycieli.
Po przyjęciu propozycji i po złożeniu przez spadkobiercę do depozytu sądowego sumy, do której złożenia zobowiązał się, sąd wyda postanowienie co do objęcia spadku przez spadkobiercę.
Po złożeniu przez spadkobiercę sumy, do której złożenia zobowiązał się, albo przy przeprowadzeniu likwidacji sąd dokona podziału funduszów między wierzycieli jednorazowo lub kilkakrotnie w miarę postępującej likwidacji.
Podział funduszów, osiągniętych ze sprzedaży nieruchomości, będzie dokonany przed podziałem innych funduszów albo jednocześnie.
W podziale będą uwzględnione wierzytelności, nie wciągnięte na listę lub wykreślone z listy na skutek sprzeciwów, jeżeli przed przystąpieniem do podziału złożony będzie dowód, że wierzyciel wytoczył proces o ustalenie wierzytelności.
Sumy, przypadające na wierzytelności sporne albo na wierzytelności warunkowe, co do których warunek nie ziścił się jeszcze, będą pozostawione w depozycie sądowym.
Mienie, które będzie ujawnione po dokonaniu podziałów, o ile wszystkie wierzytelności nie zostały zaspokojone, poddane będzie likwidacji stosownie do powyższych przepisów. Likwidacja ta może być zarządzona również na wniosek wierzyciela, którego należność była wciągnięta na listę wierzytelności i nie została w całości zaspokojona.
Zawieszona egzekucja z przedmiotów, poddanych likwidacji, będzie umorzona po ukończeniu likwidacji.
Dział spadku.
Na skutek wniosku o dział sąd wyznacza rozprawę.
Na żądanie uczestnika działu, zgłoszone nie później niż na pierwszej rozprawie, sąd spadku może przekazać sprawę sądowi grodzkiemu, w którego okręgu znajduje się majątek spadkowy lub jego znaczna część, albo sądowi, w którego okręgu zamieszkują wszyscy uczestnicy. Jeżeli poprzednio nie były stwierdzone prawa spadkobierców do spadku, przekazanie sprawy może nastąpić dopiero po stwierdzeniu tych praw przez sąd spadku.
W razie sporu co do praw spadkowych uczestników sąd może zawiesić postępowanie działowe do czasu rozstrzygnięcia tego sporu w drodze procesu, jeżeli podniesione zarzuty uzna za istotne.
W toku postępowania sąd winien nakłaniać uczestników do zgodnego przeprowadzenia podziału, wskazując im sposoby mogące do tego doprowadzić.
W braku podstaw do wydania postanowienia działowego według przepisów artykułu poprzedzającego postanowienie będzie wydane według przepisów poniższych.
Spadkobiercy powinni podać sądowi swój wiek, zawód, stan rodzinny i majątkowy, dane dotyczące korzystania przez nich z majątku spadkowego przed działem oraz inne okoliczności mogące mieć wpływ na rozstrzygnięcie, co każdy z nich ma ze spadku otrzymać.
Skład i wartość majątku, ulegającego działowi, będą ustalone przez sąd. Jednakże, jeżeli zachodzi spór co do tego, czy poszczególne przedmioty należą do spadku, sąd może odesłać uczestników na drogę postępowania spornego.
Jeżeli ma być dokonany podział w naturze nieruchomości, projektowany sposób podziału jej na części winien być zaznaczony na planie sporządzonym według zasad, obowiązujących przy oznaczaniu nieruchomości w księgach wieczystych.
W przypadku, gdy przepisy prawa wymagają uprzedniego zatwierdzenia planu podziału nieruchomości przez władze administracyjne, sąd przesyła sporządzony przez biegłego plan projektowanego podziału tym władzom do zatwierdzenia.
W razie wprowadzenia przez władze administracyjne w planie projektowanego podziału zmian lub poprawek sąd stosownie do okoliczności albo dokona podziału nieruchomości zgodnie ze zmienionym planem, albo odstąpi od podziału w naturze.
Na zgodny wniosek wszystkich spadkobierców sąd przeprowadzi losowanie sched, jeżeli uzna, że wyniki losowania nie mogłyby naruszyć interesu społeczno-gospodarczego. Sposób losowania określa sąd.
W przypadku zgodnego wyboru sched przez spadkobierców lub przeprowadzenia losowania sąd przyznaje w postanowieniu działowym poszczególnym spadkobiercom schedy według ich wyboru lub wyniku losowania.
Na zgodny wniosek wszystkich spadkobierców sąd nakaże także sprzedaż rzeczy z licytacji publicznej bez badania możliwości ich podziału oraz ustalania ich wartości.
Jeżeli postanowienie o sprzedaży rzeczy nie zawierało rozstrzygnięcia co do podziału sumy i co do zgłoszonych wzajemnych roszczeń uczestników, sąd wyda w tym przedmiocie, po dokonaniu sprzedaży, odrębne postanowienie.
(skreślony).
Postępowanie spadkowe po cudzoziemcach.
Postępowanie spadkowe w przypadku śmierci cudzoziemca odbywa się według przepisów poniższych, o ile umowy międzynarodowe inaczej nie stanowią.
Do znajdującego się w Polsce majątku po cudzoziemcu stosuje się przepisy o zabezpieczeniu spadku. O wydaniu postanowienia o zabezpieczeniu spadku sąd zawiadamia właściwego konsula; może on uczestniczyć w postępowaniu.
Postępowanie spadkowe co do majątku nieruchomego, położonego w Polsce, przeprowadza się według przepisów ogólnych.
W przypadkach przewidzianych w dwóch poprzedzających artykułach ponowne obwieszczenie o wezwaniu spadkobierców nie będzie wymagane.
Postępowanie spadkowe po osobach, nie mających żadnego obywatelstwa (bezpaństwowych), przeprowadza się według ogólnych przepisów.
Przepisy wprowadzające.
W części drugiej kodeksu postępowania cywilnego § 1 art. 637 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Z mocy samego zajęcia wierzyciel może, o ile to jest potrzebne do zaspokojenia jego wierzytelności, wykonywać wszelkie prawa i roszczenia dłużnika".
W przepisach wprowadzających prawo małżeńskie majątkowe po art. IX dodaje się nowy artykuł IX1 w brzmieniu:
"Art. IX1. § 1. Do działu majątku wspólnego małżonków stosuje się odpowiednio przepisy dekretu o postępowaniu spadkowym.
Minister Sprawiedliwości wyda instrukcję dla organów wykonywających postanowienia sądu o zabezpieczeniu spadku i spisie inwentarza.
Do postępowania unormowanego dekretem niniejszym stosuje się odpowiednio przepisy przejściowe, zawarte w rozdziale VIII kodeksu postępowania niespornego (art. 49-53), ze zmianami i uzupełnieniami, zawartymi w przepisach poniższych.
W sprawach wszczętych przed wejściem w życie niniejszego dekretu za samodzielną część postępowania (art. 49 § 2 kodeksu postępowania niespornego) uważa się postępowanie, unormowane w poszczególnych rozdziałach działu II niniejszego dekretu.
Postępowanie, wszczęte w sprawach spadkowych według dotychczasowych przepisów w trybie spornym, toczy się aż do ukończenia według postępowania spornego.
Wszczęte na obszarze mocy obowiązującej kodeksu Napoleona lub tomu X cz. 1 Zwodu Praw sprawy dotyczące uznania spadków za wakujące lub bezdziedziczne i zachowania tych spadków, lecz nie ukończone do czasu wejścia w życie niniejszego dekretu, zostaną z urzędu przekazane sądowi spadku, w którym będą one prowadzone nadal według przepisów tego dekretu o zabezpieczeniu i stwierdzeniu praw do spadku, z uwzględnieniem już dokonanych czynności i zebranego materiału. W sprawach tych należy jednak zawsze dokonać ogłoszeń przewidzianych w niniejszym dekrecie, chociażby były już dokonane obwieszczenia według przepisów dotychczasowych.
Postępowanie spadkowe przewidziane w prawie o ustaleniu własności dóbr nieruchomych, o przywilejach i hipotekach z 1818 r., wszczęte przed wejściem w życie niniejszego dekretu, toczy się nadal, według przepisów dotychczasowych. Jednakże, gdy wniosek o zamknięcie postępowania spadkowego nie zostanie złożony przed upływem lat dwóch od chwili wejścia w życie niniejszego dekretu, postępowanie ulegnie umorzeniu z mocy samego prawa. W tym przypadku wpis o toczącym się postępowaniu spadkowym jak również dokonane w toku tego postępowania zastrzeżenia (wzmianki o wnioskach) ulegną wykreśleniu z urzędu.
W postępowaniu dotyczącym spadków, które stosownie do przepisów wprowadzających prawo spadkowe podlegają dotychczasowym przepisom prawa materialnego, stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego dekretu ze zmianami wynikającymi z przepisów poniższych.
Przepisy niniejszego dekretu dotyczące spadkobiercy stosuje się odpowiednio także do spadkobiercy umownego oraz zapisobiercy ogólnego i zapisobiercy pod tytułem ogólnym, a przepisy dotyczące testamentów stosuje się odpowiednio do umów dziedziczenia.
W postępowaniu, dotyczącym spadków podlegających kodeksowi Napoleona, wprowadzenie w posiadanie spadku w myśl art. 770, 773 i 1008 tegoż kodeksu zastępuje się stwierdzeniem praw do spadku w trybie postępowania spadkowego.
Wydane w postępowaniu, dotyczącym spadków podlegających kodeksowi cywilnemu niemieckiemu, postanowienie o stwierdzeniu praw do spadku zastępuje poświadczenie o dziedziczeniu, wymagane według prawa dotychczasowego.
Przepisy końcowe.
Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.
Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1947 r.
- zmieniony przez art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o obrocie nieruchomościami rolnymi (Dz.U.57.39.172) z dniem 26 lipca 1957 r.
- skreślony przez art. 26 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o ograniczeniu podziału gospodarstw rolnych (Dz.U.63.28.168) z dniem 5 lipca 1963 r.
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
Grażyna J. Leśniak 24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
Grażyna J. Leśniak 23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
Robert Horbaczewski 17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Grażyna J. Leśniak 11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.1946.63.346 |
| Rodzaj: | Dekret |
| Tytuł: | Postępowanie spadkowe. |
| Data aktu: | 08/11/1946 |
| Data ogłoszenia: | 28/11/1946 |
| Data wejścia w życie: | 01/01/1947 |
