Międzynarodowa Konwencja Telekomunikacyjna, Protokół końcowy do Konwencji i Protokoły dodatkowe do Konwencji. Atlantic City.1947.10.02.

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA TELEKOMUNIKACYJNA

Protokół końcowy do Konwencji i Protokoły dodatkowe do Konwencji, podpisane w Atlantic City dnia 2 października 1947 r.

(Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dnia 9 marca 1949 r. - Dz. U. R. P. Nr 18, poz. 116)

Przekład

W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu drugim października 1947 r. podpisana została z Atlantic City międzynarodowa Konwencja telekomunikacyjna wraz z pięcioma Załącznikami, Protokołem końcowym i dziesięcioma Protokołami dodatkowymi.

Po zaznajomieniu się z powyższymi Układami uznaliśmy je i uznajemy za przyjęte z następującym zastrzeżeniem do artykułu 13 Konwencji:

"Sprawę uznania Regulaminu radiokomunikacyjnego, uzupełniającego powyższą Konwencję, pozostawia się otwarta do czasu ukończenia prac konferencyjnyj, przewidzianych z Aktach Międzynarodowych Konferencyj Telekomunikacyjnych i Radiokomunikacyjnych w Atlantic City, a to z uwagi na zależność tego Regulaminu od wyniku tych prac."

Oświadczamy, że powyższe Układy są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone oraz przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 26 kwietnia 1949 r.

Przekład

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA TELEKOMUNIKACYJNA

Protokół końcowy do Konwencji

Protokoły dodatkowe do Konwencji

ATLANTIC CITY, 1947

SPIS RZECZY

Międzynarodowa Konwencja Telekomunikacyjna

(Atlantic City, 1947)

Wstęp

ROZDZIAŁ I

Skład, czynności i organizacja Związku

Art.

1. Skład Związku

2. Siedziba Związku

3. Cele Związku

4. Organizacje Związku

5. Rada Administracyjna

6. Międzynarodowa Izba Rejestracji Częstotliwości

7. Warunki, jakie należy wypełnić, dla zasiadania w Radzie Administracyjnej lub Międzynarodowej Izbie Rejestracji Częstotliwości

8. Międzynarodowe Komitety Doradcze

9. Sekretariat Generalny

10. Konferencja Pełnomocników

11. Konferencje administracyjne

12. Regulamin obrad Konferencji

13. Regulaminy

14. Finanse Związku

15. Języki

ROZDZIAŁ II

Stosowanie Konwencji i Regulaminów

Art.

16. Ratyfikacja Konwencji

17. Przystąpienie do Konwencji

18. Stosowanie Konwencji do krajów lub terytoriów, w których imieniu Członkowie Związku utrzymują stosunki dyplomatyczne

19. Zastosowanie Konwencji do terytoriów, znajdujących się pod zarządem powierniczym Narodów Zjednoczonych

20. Wykonanie Konwencji i Regulaminów

21. Wypowiedzenie Konwencji

22. Wypowiedzenie Konwencji przez kraje lub terytoria, w których imieniu Członkowie Związku utrzymują stosunki dyplomatyczne

23. Uchylenie Konwencji i Regulaminów, poprzedzających niniejszą Konwencję

24. Stosunki z państwami nie będącymi stronami Konwencji

25. Załatwianie sporów

ROZDZIAŁ III

Stosunki z Narodami Zjednoczonymi i innymi organizacjami międzynarodowymi

Art.

26. Stosunki z Narodami Zjednoczonymi

27. Stosunki z organizacjami międzynarodowymi

ROZDZIAŁ IV

Postanowienia ogólne dotyczące telekomunikacji

Art.

28. Prawo publiczności do korzystania z międzynarodowej służby telekomunikacyjnej

29. Zatrzymywanie telekomunikacyj

30. Zawieszenie służby

31. Odpowiedzialność

32. Tajemnica korespondencji

33. Zakładanie, eksploatacja i ochrona urządzeń i dróg telekomunikacyjnych

34. Powiadomienia o wykroczeniach

35. Opłaty i usługi bezpłatne

36. Prawo pierwszeństwa telegramów i rozmów państwowych

37. Język tajny

38. Sporządzanie i wyrównania rachunków

39. Jednostka monetarna

40. Układy specjalne

41. Konferencje, umowy i organizacje regionalne

ROZDZIAŁ V

Postanowienia dotyczące specjalnie radiokomunikacyj

Art.

42. Racjonalne wykorzystywanie częstotliwości i szerokości wstęgi widma

43. Wzajemna korespondencja

44. Zakłócenia szkodliwe

45. Wezwania i korespondencja w niebezpieczeństwie

46. Fałszywe lub zwodnicze sygnały w niebezpieczeństwie lub dotyczące bezpieczeństwa. Nieprawidłowe używanie znaków wywoławczych

47. Urządzenia obrony narodowej

ROZDZIAŁ VI

Określenia

Art.

48. Określenia

ROZDZIAŁ VII

Postanowienia końcowe

Art.

49. Wejście w życie Konwencji

Formuła końcowa i podpisy

ZAŁĄCZNIKI

1. Wykaz krajów

2. Określenia terminów używanych w Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej

3. Sąd rozjemczy

4. Regulamin Ogólny

5. Układ między Organizacją Narodów Zjednoczonych a Międzynarodowym Związkiem Telekomunikacyjnym

Protokół Końcowy do Konwencji

Protokoły Dodatkowe do Konwencji

Regulamin Ogólny

(Załącznik 4)

CZĘŚĆ 1.

Postanowienia ogólne dotyczące konferencyj

Rozdział

1. Zaproszenia i dopuszczenia na konferencje pełnomocników

2. Zaproszenia i dopuszczenia na konferencje administracyjne

3. Głosowanie na konferencjach

4. Postępowanie na wypadek zwołania nadzwyczajnej konferencji administracyjnej lub zmiany daty albo też miejsca konferencji

5. Postępowanie przy zgłaszaniu wniosków na konferencje

6. Regulamin wewnętrzny konferencyj

Art.

1. Porządek miejsc

2. Pierwsze posiedzenie walnego zebrania

3. Wybór przewodniczącego i wiceprzewodniczących

4. Kompetencje przewodniczącego

5. Sekretariat konferencji

6. Powołanie komisyj

7. Skład komisyj

8. Przewodniczący, wiceprzewodniczący i sprawozdawcy komisyj

9. Udział towarzystw prywatnych w konferencjach administracyjnych

10. Zwoływanie posiedzeń

11. Porządek rozpraw

12. Wnioski zgłoszone przed otwarciem konferencji

13. Wnioski zgłoszone w toku obrad konferencji

14. Wnioski składane do komisyj w toku obrad konferencyj

15. Wnioski odroczone

16. Sposób głosowania na walnym zebraniu

17. Prawo głosu i sposób głosowania na komisjach

18. Przyjęcie nowych postanowień

19. Protokoły posiedzeń walnego zebrania

20. Sprawozdania komisyj

21. Zatwierdzenie protokołów i sprawozdań

22. Komisja redakcyjna

23. Numeracja

24. Przyjęcie ostateczne

25. Podpisanie

26. Komunikaty dla prasy

27. Zwolnienie od opłat

CZĘŚĆ 2.

Międzynarodowe komitety doradcze.

Rozdział

7. Postanowienia ogólne

8. Warunki uczestnictwa

9. Zadanie walnego zebrania

10. Posiedzenia walnego zebrania

11. Języki i sposób głosowania na posiedzeniach walnego zebrania

12. Powoływanie komisyj badań

13. Bieg spraw

14. Obowiązki dyrektora. Sekretariat wyspecjalizowany

15. Przygotowanie wniosków na konferencje administracyjne

16. Stosunek do innych komitetów doradczych lub organizacyj międzynarodowych

17. Finanse komitetów doradczych

Protokół końcowy do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej

I. Kanada

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Radiokomunikacyjnego oraz Regulaminu Telegraficznego i Telefonicznego

II. Republika Chile

Zastrzeżenia dotyczące artykułu 41 Regulaminu Radiokomunikacyjnego i artykułu 39 Konwencji

III. Republika Kolumbia

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telefonicznego

IV. Republika Ekwador

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telegraficznego i Telefonicznego oraz Regulaminu Radiokomunikacyjnego Dodatkowego

V. Stany Zjednoczone Ameryki

Rozciągnięcie ważności podpisu na terytoria Stanów Zjednoczonych Ameryki. Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telegraficznego i Telefonicznego oraz Regulaminu Radiokomunikacyjnego Dodatkowego

VI. Z.S.R.R.

Oświadczenie w sprawie artykułu 1 Konwencji. Oświadczenie dotyczące Łotwy, Litwy, Estonii i Republiki Ludowej Mongolskiej

VII. Republika Chińska

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telefonicznego

VIII. Republika Filipińska

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telefonicznego i Telegraficznego

IX. Pakistan

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telefonicznego

X. Republika Peru

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telegraficznego i Telefonicznego oraz Regulaminu Radiokomunikacyjnego Dodatkowego

XI. Republika Kuba

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telefonicznego

XII. Stany Zjednoczone Wenezueli

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telegraficznego i Telefonicznego oraz Regulaminu Radiokomunikacyjnego Dodatkowego

XIII. Republika Wschodnia Urugwaj

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminu Telegraficznego i Telefonicznego oraz Regulaminu Radiokomunikacyjnego Dodatkowego

XIV. Królestwo Arabii Saudyckiej

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminów Telegraficznego, Telefonicznego, Radiokomunikacyjnego i Regulaminu Radiokomunikacyjnego Dodatkowego

XV. Republika Panama

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminów Telegraficznego i Telefonicznego oraz Regulaminu Radiokomunikacyjnego Dodatkowego

XVI. Meksyk

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminów Telegraficznego i Telefonicznego oraz Regulaminu Radiokomunikacyjnego Dodatkowego

XVII. Etiopia

Zastrzeżenia w sprawie Protokołu I dotyczącego układów przejściowych

XVIII. Irak

Zastrzeżenia dotyczące Regulaminów Telefonicznego i Telegraficznego

Formuła końcowa i podpisy

Protokoły Dodatkowe do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej

I. Protokół dotyczący zarządzeń przejściowych

II. Protokół dotyczący Niemiec i Japonii

III. Protokół dotyczący Hiszpanii, hiszpańskiej strefy Maroka i zespołu posiadłości hiszpańskich

IV. Protokół dotyczący Regulaminów Telegraficznego i Telefonicznego

V. Protokół dotyczący wydatków zwyczajnych Związku w roku 1948

VI. Protokół dotyczący wydatków zwyczajnych Związku w okresie 1949-1952

VII. Protokół upoważniający do poczynienia wydatków nadzwyczajnych, związanych z działalnością tymczasową Międzynarodowej Izby Rejestracji Częstotliwości

VIII. Protokół upoważniający do poczynienia wydatków, związanych z tymczasową działalnością Rady Administracyjnej

IX. Protokół upoważniający do poczynienia wydatków nadzwyczajnych Związku, wynikłych z działalności Tymczasowej Komisji Częstotliwości

X. Protokół dotyczący postępowania tych krajów, które będą chciały zmiany klasy udziału w ponoszeniu kosztów Związku

Formuła końcowa i podpisy

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA TELEKOMUNIKACYJNA

Wstęp

Uznając całkowicie suwerenne prawa każdego kraju do urządzania swych telekomunikacyj, pełnomocnicy umawiających się Rządów zawarli po wzajemnym porozumieniu następującą Konwencję, kierując się chęcią zapewnienia sprawnego działania telekomunikacyj.

ROZDZIAŁ  I

Skład, czynności i organizacja Związku

ARTYKUŁ 1 Skład Związku

1. Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny składa się z Członków i Członków Stowarzyszonych.

2. Członkiem Związku staje się:

a) każdy kraj lub grupa terytoriów, wymienione w załączniku 1, po podpisaniu i ratyfikacji Konwencji lub po przystąpieniu do tego Aktu przez nie lub w ich imieniu;

b) każdy kraj, nie wymieniony w załączniku 1, który zostanie Członkiem Narodów Zjednoczonych i przystąpi do niniejszej Konwencji, zgodnie z postanowieniami artykułu 17;

c) każdy kraj suwerenny, nie wymieniony w załączniku 1, a nie będący Członkiem Narodów Zjednoczonych, który przystąpi do Konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 17, po uzyskaniu zgody na swoje zgłoszenie do Związku dwóch trzecich Członków Związku.

3. (1) Wszyscy Członkowie są uprawnieni do brania udziału w konferencjach Związku i mogą być wybierani do każdego z organów Związku.

(2) Każdy Członek ma prawo jednego głosu na wszystkich konferencjach Związku oraz wszystkich zjazdach organów Związku, których jest członkiem.

4. Członkiem Stowarzyszonym Związku staje się:

a) każdy kraj, nie będący Członkiem Związku w rozumieniu paragrafu 2 niniejszego artykułu, jeżeli jego zgłoszenie o przyjęcie do Związku w charakterze Członka Stowarzyszonego zostanie przyjęte przez większość Członków i który przystąpi do Konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 17;

b) każde terytorium lub grupa terytoriów, nie ponoszące całkowitej odpowiedzialności za swe stosunki międzynarodowe, w których imieniu Członek Związku podpisał i ratyfikował niniejszą Konwencję lub przystąpił do niej, zgodnie z postanowieniami artykułów 17 lub 18, jeżeli zgłoszenie o przyjęcie w charakterze Członka Stowarzyszonego, przedstawione przez jednego z Członków, uzyskało zgodę większości Członków Związku;

c) każde terytorium pod zarządem powierniczym, w którego imieniu Narody Zjednoczone przedstawiły zgłoszenie o przyjęcie w charakterze Członka Stowarzyszonego i w którego imieniu Narody Zjednoczone przystąpiły do Konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 19.

5. Członkowie Stowarzyszeni mają te same prawa i obowiązki, jak i Członkowie Związku. Jednakże nie mają oni prawa głosu na konferencjach lub w innych organach Związku. Nie mogą oni być wybierani do organów Związku, których Członków wyznaczają konferencje pełnomocników lub administracyjne.

6. Przy stosowaniu wyżej wymienionych postanowień paragrafów 2 lit. c) oraz 4 lit. a) i b), gdy zgłoszenie o przyjęcie w charakterze Członka lub Członka Stowarzyszonego skierowane zostanie w czasie przerwy między dwiema konferencjami pełnomocników, sekretarz generalny zwraca się do Członków Związku o wypowiedzenie się w tej sprawie; Członek, który nie wypowie się w terminie czterech miesięcy, licząc od daty zwrócenia się do niego o wypowiedzenie swego zdania, będzie uważany za wstrzymującego się.

ARTYKUŁ 2 Siedziba Związku

Siedzibą Związku i jego stałych organów jest Genewa.

ARTYKUŁ 3 Cele Związku

1. Związek ma na celu:

a) utrzymanie i rozwinięcie współpracy międzynarodowej dla ulepszenia i racjonalnego wykorzystania wszelkiego rodzaju telekomunikacji;

b) popieranie rozwoju środków technicznych i ich najbardziej skutecznej eksploatacji, celem polepszenia wydajności usług telekomunikacji, zwiększenia jej użyteczności i jak najszerszego udostępnienia jej ogółowi;

c) uzgadnianie dążeń narodów dla osiągnięcia powyższych wspólnych celów.

2. W tym celu Związek będzie w szczególności:

a) przydzielał częstotliwości radiowe widma i rejestrował przydziały częstotliwości, w sposób pozwalający na uniknięcie szkodliwych zakłóceń między stacjami radiokomunikacyjnymi poszczególnych krajów;

b) popierał zgodne usiłowania Członków i Członków Stowarzyszonych, mające na celu ustalenie opłat na możliwie najniższym poziomie, który jednocześnie dałby się pogodzić z usługami o wysokiej jakości i niezależnym zarządem telekomunikacji, opartym na zdrowych podstawach finansowych;

c) popierał zastosowanie środków podnoszących bezpieczeństwo życia ludzkiego przez współdziałanie poszczególnych rodzajów telekomunikacyj;

d) przeprowadzał badania, opracowywał zalecenia, gromadził i ogłaszał informacje dotyczące telekomunikacji, mając na uwadze dobro wszystkich Członków i Członków Stowarzyszonych.

ARTYKUŁ 4 Organizacja Związku

Organizacja Związku opiera się na:

1. Konferencji Pełnomocników, najwyższym organie Związku;

2. konferencjach administracyjnych;

3. organach stałych, którymi są:

a) Rada Administracyjna;

b) Sekretariat Generalny;

c) Międzynarodowa Izba Rejestracji Częstotliwości (I. F. R. B.);

d) Międzynarodowy Komitet Doradczy Telegraficzny (C. C. I. T.);

e) Międzynarodowy Komitet Doradczy Telefoniczny (C. C. I. F.);

f) Międzynarodowy Komitet Doradczy Radiokomunikacyjny (C. C. I. R.).

ARTYKUŁ 5 Rada Administracyjna

A.

Organizacja i czynności

1. (1) Rada Administracyjna składa się z osiemnastu Członków Związku, których wybiera Konferencja Pełnomocników, uwzględniając konieczność słusznej reprezentacji wszystkich części świata. Członkowie Rady pełnią swe obowiązki aż do czasu wyboru ich następców. Mogą być oni ponownie wybrani.

(2) Jeżeli w czasie między dwiema Konferencjami Pełnomocników otworzy się wakans w Radzie Administracyjnej, miejsce to z samego prawa przypada Członkowi Związku, który w ostatnich wyborach otrzymał największą ilość głosów spośród nie wybranych Członków tego samego obszaru geograficznego.

2. Każdy z Członków Rady Administracyjnej mianuje na posiedzenie Rady osobę kwalifikowaną z racji jej doświadczenia w dziedzinie telekomunikacji.

3. (1) Każdy Członek posiada jeden głos.

(2) Uchwały Rady Administracyjnej zapadają w sposób przewidziany w obowiązującym Regulaminie Ogólnym. W sprawach nie przewidzianych w Regulaminie Ogólnym Rada sama ustanawia swój regulamin obrad.

4. Rada Administracyjna wybiera pięciu swych Członków dla objęcia stanowiska przewodniczącego i wiceprzewodniczących na okres czasu, który normalnie dzieli dwie konferencje pełnomocników; każdy z wybranych pięciu Członków obejmuje kolejno przewodnictwo Rady na rok czasu aż do ostatniego zjazdu włącznie, zwołanego w danym roku. Przewodnictwo w każdym roku ustalone jest w drodze porozumienia między pięcioma Członkami Rady lub przez losowanie między nimi.

5. Rada Administracyjna zbiera się normalnie w siedzibie Związku raz do roku lub, gdy to zostanie przez nią uznane za konieczne, w każdym innym czasie, albo też na żądanie sześciu jej Członków.

6. Przewodniczący Międzynarodowej Izby Rejestracji Częstotliwości, dyrektorzy międzynarodowych komitetów doradczych i wicedyrektor Międzynarodowego Doradczego Komitetu Radiokomunikacyjnego uczestniczą z urzędu w obradach Rady Administracyjnej, bez udziału w głosowaniach. Jednakże Rada może wyjątkowo odbywać posiedzenia, ograniczone wyłącznie do swych Członków.

7. Sekretarz Generalny Związku pełni obowiązki sekretarza Rady Administracyjnej.

8. W granicach uprawnień udzielonych przez Konferencję Pełnomocników Rada Administracyjna występuje w jej imieniu w przerwach między konferencjami pełnomocników.

9. Koszty podróży i pobytu, poniesione przez Członków Rady Administracyjnej w związku z pełnieniem czynności w tym charakterze, ponosi Związek.

B.

Uprawnienia

10. (1) Obowiązkiem Rady Administracyjnej jest podejmowanie wszelkich kroków, ułatwiających wprowadzenie w życie przez Członków lub Członków Stowarzyszonych postanowień Konwencji i Regulaminów oraz uchwał Konferencji Pełnomocników.

(2) Rada powinna uzgadniać skutecznie całą działalność Związku.

11. W szczególności Rada Administracyjna:

a) wypełnia wszelkie zadania powierzone jej przez Konferencje Pełnomocników;

b) w przerwach, które dzielą poszczególne Konferencje Pełnomocników, jest odpowiedzialna za współpracę ze wszystkimi organizacjami międzynarodowymi, wymienionymi w artykułach 26 i 27 niniejszej Konwencji; w tym celu w imieniu Związku mianuje jednego lub kilku przedstawicieli, mających brać udział w konferencjach tych organizacyj, a także, o ile jest to niezbędne, w pracach komisyj koordynacyjnych, powołanych do życia w porozumieniu z tymi organizacjami;

c) mianuje Sekretarza Generalnego i dwóch wicesekretarzy generalnych Związku;

d) kontroluje czynności administracyjne Związku;

e) bada i uchwala roczny budżet Związku;

f) przeprowadza roczną rewizję rachunków Związku, które przedstawia Sekretarz Generalny, oraz zatwierdza je do przedstawienia najbliższej Konferencji Pełnomocników;

g) wydaje niezbędne zarządzenia dla zwołania Konferencji Pełnomocników i administracyjnych Związku zgodnie z postanowieniami artykułów 10 i 11;

h) uzgadnia działalność wszystkich pozostałych organów Związku, bada i wydaje właściwe zarządzenia celem załatwienia życzeń lub zaleceń, zgłoszonych przez te organa, i zgodnie z postanowieniami Regulaminów obsadza tymczasowo opróżnione w tych organach stanowiska;

i) pełni inne czynności, przewidziane niniejszą Konwencją, a w ramach zakreślonych przez Konwencję i Regulaminy wszelkie czynności, które uzna za konieczne dla sprawnej administracji Związku.

ARTYKUŁ 6 Międzynarodowa Izba Rejestracji Częstotliwości

1. Główne zadanie Międzynarodowej Izby Rejestracji Częstotliwości polega na:

a) prowadzeniu systematycznych wpisów przydziałów częstotliwości, dokonanych przez poszczególne kraje, w sposób pozwalający ustalić zgodnie z przepisami Regulaminu Radiokomunikacyjnego datę, cel i charakterystykę techniczną każdego z tych przydziałów, a to celem uzyskania dla nich formalnego uznania międzynarodowego;

b) udzielaniu Członkom i Członkom Stowarzyszonym opinij mających na celu umożliwienie eksploatacji praktycznie największej ilości dróg radiowych w tych pasmach widma częstotliwości, gdzie mogą powstać szkodliwe zakłócenia wzajemne.

2. Międzynarodowa Izba Rejestracji Częstotliwości składa się z członków niezależnych, obywateli różnych krajów, Członków Związku. Każda zwyczajna konferencja administracyjna radiokomunikacyjna ustala liczbę członków Międzynarodowej Izby Kontroli Częstotliwości i sposób ich wyboru, mając na widoku słuszną reprezentację poszczególnych części świata.

3. Członków Izby wybiera zwyczajna konferencja administracyjna radiokomunikacyjna zgodnie z procedurą ustaloną przez tę konferencję.

4. Metody pracy Izby określa Regulamin Radiokomunikacyjny.

5. (1) Członkowie Izby wywiązują się ze swych obowiązków nie w charakterze przedstawicieli swych krajów lub pewnego obszaru, lecz jako bezstronni rzecznicy, obdarzeni mandatem międzynarodowym.

(2) Żaden z członków Izby, pełniąc swe czynności, nie będzie żądał ani też otrzymywał instrukcyj od któregokolwiek rządu lub członków rządu, od jakiejkolwiek osoby lub organizacji prywatnej albo publicznej. Każdy Członek lub Członek Stowarzyszony szanować będzie międzynarodowy charakter Izby i czynności jej członków i w żadnym wypadku nie będzie próbował wpłynąć na kogokolwiek z członków Izby w pełnieniu ich obowiązków.

(3) Żaden z członków Izby lub jej personelu nie będzie poza swoją funkcją uczestniczyć w jakikolwiek sposób lub mieć jakichkolwiek zainteresowań pieniężnych w którymkolwiek przedsiębiorstwie telekomunikacyjnym.

ARTYKUŁ 7 Warunki, jakie należy wypełnić dla zasiadania w Radzie Administracyjnej lub Międzynarodowej Izbie Rejestracji Częstotliwości

1. Żadna osoba, mianowana przez wybranego Członka Związku do zasiadania w Radzie Administracyjnej lub Międzynarodowej Izbie Rejestracji Częstotliwości, nie może objąć swej funkcji przed złożeniem przez tego Członka lub w jego imieniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia do Konwencji.

2. Kraj, który z jakiegokolwiek powodu przestał być Członkiem Związku nie może mieć przedstawicielstwa ani w Radzie Administracyjnej, ani też w Międzynarodowej Izbie Rejestracji Częstotliwości.

ARTYKUŁ 8 Międzynarodowe komitety doradcze

1. (1) Międzynarodowy Doradczy Komitet Telegraficzny (C. C. I. T.) powołany jest do badań i opracowania zaleceń w sprawach techniki, eksploatacji i taryf, dotyczących służby telegraficznej i fototelegraficznej.

(2) Międzynarodowy Doradczy Komitet Telefoniczny (C. C. I. F.) jest powołany do badań i opracowania zaleceń w sprawach techniki, eksploatacji i taryf, dotyczących służby telefonicznej.

(3) Międzynarodowy Doradczy Komitet Radiokomunikacyjny (C. C. I. R.) jest powołany do badań i opracowania zaleceń, dotyczących techniki służby radiokomunikacyjnej, jak również tych spraw z zakresu eksploatacji, których rozwiązanie opiera się głównie na rozważaniach związanych z techniką radiową.

2. Sprawy do badań i wydania zaleceń każdemu z międzynarodowych komitetów doradczych przekazują konferencje pełnomocników, konferencja administracyjna, Rada Administracyjna, inny komitet doradczy lub Międzynarodowa Izba Rejestracji Częstotliwości. Każdy komitet doradczy wydaje również swą opinię w sprawach, których oddanie do badania było zdecydowane przez walne zebranie bieżące lub poprzednie oraz przez przynajmniej dwunastu Członków lub Członków Stowarzyszonych, w przerwach między dwoma zjazdami walnego zgromadzenia.

3. Międzynarodowe komitety doradcze mają jako członków:

a) zarządy Członków i Członków Stowarzyszonych Związku;

b) uznane prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, które wyrażą życzenie wzięcia udziału przez swych ekspertów w pracach tych komitetów.

4. Każdy z międzynarodowych komitetów doradczych działa przez:

a) walne zebranie, które normalnie zbiera się co dwa lata; jedno z tych zebrań powinno się odbyć mniej więcej na rok przed odpowiednią konferencją administracyjną; każde walne zebranie ustala miejsce, w którym odbędzie się zebranie następne;

b) komisje badań, powoływane dla poszczególnych zagadnień przez walne zebranie;

c) dyrektora, mianowanego przez walne zebranie na czas nieokreślony, z obustronną możnością rozwiązania stosunku; dyrektor Komitetu Doradczego Radiokomunikacyjnego ma do pomocy wicedyrektora, specjalistę w sprawach radiofonii, mianowanego na tych samych warunkach;

d) sekretariat wyspecjalizowany, do pomocy dyrektora;

e) laboratoria lub urządzenia techniczne utworzone przez Związek.

5. (1) Komitety doradcze obowiązuje sposób postępowania określony w Regulaminie Ogólnym, dołączonym do niniejszej Konwencji;

(2) Walne zebranie komitetu doradczego może uchwalić dodatkowe przepisy postępowania, celem ułatwienia prac tego komitetu, o ile dadzą się one pogodzić z przepisami Regulaminu Ogólnego.

6. Regulamin pracy komitetów doradczych ustala druga część Regulaminu Ogólnego, dołączonego do niniejszej Konwencji.

ARTYKUŁ 9 Sekretariat Generalny

1. Sekretariatem Generalnym Związku kieruje Sekretarz Generalny, odpowiedzialny przed Radą Administracyjną za wywiązanie się ze swych zadań.

2. Sekretarz Generalny:

a) mianuje personel Sekretariatu Generalnego, zgodnie z wytycznymi, udzielonymi przez Konferencję Pełnomocników, i z regulaminem, wydanym przez Radę Administracyjną;

b) organizuje pracę Sekretariatu Generalnego i wydaje zarządzenia w sprawie utworzenia wydziałów wyspecjalizowanych dla obsługi stałych organów Związku. Wydziały te, podlegające Sekretarzowi Generalnemu wyłącznie pod względem administracyjnym, pracują bezpośrednio pod zwierzchnictwem dyrektorów tych komitetów. Sekretariat Generalny mianuje personel techniczny i administracyjny tych wydziałów zgodnie z uchwałami odnośnych komitetów i w porozumieniu z właściwym dyrektorem komitetu;

c) organizuje pracę Sekretariatu konferencji Związku przygotowawczą i końcową;

d) organizuje w razie potrzeby, w porozumieniu z rządem zapraszającym, sekretariaty wszystkich konferencyj Związku, a na żądanie lub w wypadku, gdy załączone Regulaminy to przewidują, sekretariaty zjazdów organów stałych Związku lub zjazdów, organizowanych pod auspicjami Związku;

e) utrzymuje w aktualności wydawnictwa urzędowe, sporządzane zgodnie z danymi, dostarczonymi w tym celu przez organa stałe Związku lub przez zarządy;

f) ogłasza zalecenia i sprawozdania główne organów stałych Związku;

g) ogłasza układy międzynarodowe lub regionalne dotyczące telekomunikacji, które zostały mu przesłane do wiadomości przez strony i utrzymuje w aktualności wykaz tych aktów;

h) sporządza, ogłasza i utrzymuje w aktualności:

1) dokumenty dotycząca składu i organizacji Związku;

2) statystykę ogólną i wydawnictwa urzędowe Związku, przewidziane przez załączone Regulaminy;

3) wszelkie inne dokumenty, których sporządzenie postanowi Konferencja i Rada Administracyjna;

i) rozdziela ogłaszane dokumenty;

j) gromadzi i ogłasza we właściwej formie dane informacyjne krajowe i międzynarodowe, dotyczące telekomunikacji całego świata;

k) gromadzi i publikuje wszelkie wiadomości, użyteczne dla Członków lub Członków Stowarzyszonych, dotyczące uruchomienia urządzeń technicznych, zwiększających wydajność służb telekomunikacyjnych, a w szczególności odnoszących się do możliwie najlepszego zużytkowania częstotliwości radiowych pod względem zmniejszania wzajemnych zakłóceń;

l) posługując się dostarczonymi lub uzyskanymi wiadomościami, włącznie z wiadomościami, które może uzyskać od innych organizacyj międzynarodowych, wydaje periodycznie dziennik informacyjny oraz dokumenty z zakresu telekomunikacji;

m) przygotowuje i przedstawia Radzie Administracyjnej roczny budżet, który po uzyskaniu zatwierdzenia Rady podaje do wiadomości wszystkim Członkom i Członkom Stowarzyszonym;

n) sporządza roczne sprawozdanie rachunkowe, przedstawiane corocznie Radzie Administracyjnej, oraz dla każdej konferencji pełnomocników-sprawozdanie obejmujące również poprzednią działalność. Sprawozdania te, po sprawdzeniu i zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną, podawane są do wiadomości Członków i Członków Stowarzyszonych oraz przedstawiane następnej konferencji pełnomocników dla zbadania i ostatecznego zatwierdzenia;

o) przygotowuje sprawozdanie roczne o swej działalności urzędowej, które po zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną przesyła do wiadomości Członkom i Członkom Stowarzyszonym;

p) pełni wszelkie inne czynności, związane z sekretariatem Związku.

3. Sekretarz Generalny lub jeden z dwóch wicesekretarzy generalnych bierze udział w charakterze doradcy w zebraniach międzynarodowych komitetów doradczych.

4. Zasady wynagrodzenia Sekretarza Generalnego, wicesekretarzy generalnych i personelu Sekretariatu Generalnego ustanawia konferencja pełnomocników.

5. Decydującą okolicznością przy przyjmowaniu personelu i ustalaniu warunków służbowych powinna być konieczność pozyskania dla Związku usług osób, odznaczających się dużą energią, fachowością i nieskazitelnością charakteru. Powinna być również brana pod uwagę konieczność pozyskania obsady na podstawie najdalej idącego uwzględnienia zasady reprezentacji poszczególnych obszarów geograficznych.

6. (1) W pełnieniu swych czynności Sekretarz Generalny, wicesekretarze generalni i personel Sekretariatu nie powinni żądać ani otrzymywać wskazówek ze strony jakiegokolwiek rządu lub jakiegokolwiek autorytetu poza Związkiem. Powinni oni wstrzymać się od wszelkiego działania, które nie dałoby się pogodzić z ich stanowiskiem funkcjonariuszy międzynarodowych, odpowiedzialnych jedynie przed Związkiem.

(2) Każdy Członek lub Członek Stowarzyszony zobowiązuje się szanować wyłącznie międzynarodowy charakter działalności Sekretarza Generalnego, wicesekretarzy generalnych i personelu i nie starać się wpływać na wykonanie przez nich obowiązków.

ARTYKUŁ 10 Konferencja Pełnomocników

1. Konferencja Pełnomocników:

a) bada sprawozdania Rady Administracyjnej, dotyczące działalności Związku;

b) ustala wytyczne budżetu Związku na następne pięć lat;

c) zatwierdza ostatecznie rachunki Związku;

d) wybiera członków Związku, biorących udział w Radzie Administracyjnej;

e) nowelizuje Konwencję, jeśli uzna to za potrzebne;

f) zawiera w razie potrzeby umowy podstawowe pomiędzy Związkiem a innymi organizacjami międzynarodowymi lub poddaje rewizji układy już istniejące;

g) zajmuje się wszelkimi sprawami telekomunikacji, które uzna za konieczne.

2. Konferencja Pełnomocników zbiera się normalnie co pięć lat, w miejscu i czasie określonym przez poprzednią Konferencję Pełnomocników.

3. Czas i miejsce albo też tylko czas lub tylko miejsce następnej Konferencji Pełnomocników mogą ulec zmianie:

a) na wniosek co najmniej dwudziestu Członków Związku zgłoszony Radzie Administracyjnej;

b) na wniosek Rady Administracyjnej.

W obu przypadkach Rada Administracyjna za zgodą większości Członków Związku ustala nową datę i nowe miejsce albo jedno z nich i, w razie potrzeby, ustala porządek obrad.

ARTYKUŁ 11 Konferencje administracyjne

1. (1) Konferencje administracyjne:

a) nowelizują, każda w zakresie swej kompetencji, Regulaminy przewidziane w art. 13 paragrafie 2 Konwencji;

b) zajmują się w ramach Konwencji, Regulaminu Ogólnego i wytycznych, udzielonych przez Konferencję Pełnomocników, wszelkimi innymi sprawami, uznanymi za potrzebne;

(2) Konferencja administracyjna radiokomunikacyjna:

a) wybiera członków Międzynarodowej Izby Rejestracji Częstotliwości i

b) dogląda jej działalności.

2. Konferencje administracyjne zbierają się w tym samym miejscu i w tym samym czasie, co i Konferencja Pełnomocników, zasadniczo co pięć lat.

3. (1) Nadzwyczajna konferencja administracyjna może być zwołana:

a) na podstawie uchwały Konferencji Pełnomocników, która ustala jej porządek obrad, jak również datę i miejsce jej zebrania;

b) gdy co najmniej dwudziestu Członków Związku powiadomi Radę Administracyjną o swoim życzeniu zwołania tej konferencji, celem rozpatrzenia porządku obrad przez nich proponowanego;

c) na wniosek Rady Administracyjnej.

(2) W przypadkach przewidzianych pod b) i c) ust. (1) Rada Administracyjna za zgodą większości Członków Związku ustala datę i miejsce zebrania się konferencji, jak również jej porządek obrad.

ARTYKUŁ 12 Regulamin obrad konferencji

1. Przed przystąpieniem do obrad każda Konferencja ustanawia swój regulamin, zgodnie z którym toczą się dyskusje i odbywa się jej praca.

2. W tym celu Konferencja weźmie za podstawę postanowienia Regulaminu Ogólnego dołączonego do niniejszej Konwencji, wprowadzając do niego zmiany, jakie uzna za stosowne.

ARTYKUŁ 13 Regulaminy

1. Regulamin Ogólny, zawarty w załączniku 4, ma tę samą moc obowiązującą, co i Konwencja, z zastrzeżeniem postanowień art. 12 Konwencji.

2. Postanowienia niniejszej Konwencji uzupełniają następujące Regulaminy administracyjne:

Regulamin Telegraficzny;

Regulamin Telefoniczny;

Regulamin Radiokomunikacyjny;

Regulamin Radiokomunikacyjny Dodatkowy.

3. Regulaminy te obowiązują wszystkich Członków i Członków Stowarzyszonych. Jednakże Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni powinni zawiadamiać sekretarza generalnego o zatwierdzeniu przez nich każdej nowelizacji któregokolwiek z Regulaminów administracyjnych, dokonanej przez konferencję administracyjną, która odbyła się w okresie między dwiema konferencjami pełnomocników. Sekretarz generalny zawiadamia Członków i Członków Stowarzyszonych o poszczególnych zatwierdzeniach w miarę ich napływu.

4. W przypadku różnicy między postanowieniem Konwencji i Regulaminu obowiązuje postanowienie w brzmieniu Konwencji.

ARTYKUŁ 14 Finanse Związku

1. Wydatki Związku dzielą się na zwyczajne i nadzwyczajne.

2. Wydatki zwyczajne Związku powinny mieścić się w granicach ustalonych przez Konferencję Pełnomocników. W szczególności na wydatki te składają się koszty posiedzeń Rady Administracyjnej, płace personelu i inne wydatki Sekretariatu Generalnego Związku, Międzynarodowej Izby Rejestracji Częstotliwości, międzynarodowych komitetów doradczych, laboratoriów i urządzeń technicznych Związku. Ponoszą je wszyscy Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni.

3. (1) Na wydatki nadzwyczajne składają się wszelkie koszty dotyczące konferencji pełnomocników, konferencji administracyjnych i zjazdów międzynarodowych komitetów doradczych. Ponoszą je Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni, którzy wyrazili zgodę na uczestniczenie w tych konferencjach i zjazdach.

(2) Prywatne towarzystwa eksploatacyjne i organizacje międzynarodowe biorą udział w wydatkach nadzwyczajnych konferencyj administracyjnych i zjazdów międzynarodowych, komitetów doradczych, w których uczestniczą w stosunku, który odpowiada ilości jednostek w klasie, wybranej przez nich spomiędzy przewidzianych w paragrafie 4 niniejszego artykułu. Jednakże Rada Administracyjna może zwolnić pewne organizacje międzynarodowe od wszelkiego udziału w wydatkach.

3) Wydatki laboratoryjne oraz na urządzenia techniczne Związku, służące dla przeprowadzenia pewnych pomiarów, prób i badań specjalnych, na zlecenia poszczególnych Członków lub Członków Stowarzyszonych, grup Członków, organizacyj regionalnych lub innych, ponoszą ci Członkowie lub Członkowie Stowarzyszeni, grupy, organizacje lub inni, którzy je spowodowali.

4. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni pod względem ponoszenia kosztów dzielą się na osiem klas, każdy z nich uczestniczy w kosztach w stosunku do liczby jednostek jednej z następujących klas:

1-a klasa: 30 jednostek;

2-a klasa: 25 jednostek;

3-a klasa: 20 jednostek;

4-a klasa: 15 jednostek;

5-a klasa: 10 jednostek;

6-a klasa: 5 jednostek;

7-a klasa: 3 jednostki;

8-a klasa: 1 jednostka.

5. Każdy Członek lub Członek Stowarzyszony zawiadamia sekretarza generalnego, którą klasę wybiera. O decyzji tej powiadamia sekretarz generalny pozostałych Członków i Członków Stowarzyszonych; decyzji tej nie można zmienić między datą wejścia w życie niniejszej Konwencji a otwarciem następnej Konferencji Pełnomocników.

6. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni płacą z góry swoje udziały roczne w kosztach, obliczone na podstawie preliminarzy budżetowych.

7. Sumy dłużne podlegają oprocentowaniu od początku każdego roku budżetowego Związku w odniesieniu do wydatków zwyczajnych, a od daty wysłania rachunków Członkom lub Członkom Stowarzyszonym w odniesieniu do wydatków nadzwyczajnych i dostarczonych wydawnictw. Stopę procentową ustala się na 3% (trzy) rocznie dla pierwszych sześciu miesięcy od terminu płatności oraz na 6% (sześć) - począwszy od siódmego miesiąca.

ARTYKUŁ 15 Języki

1. (1) Językami urzędowymi Związku są: angielski, chiński, hiszpański, francuski i rosyjski.

(2) W przypadku rozbieżności tekst francuski jest wiarogodny.

2. Dokumenty ostateczne konferencyj pełnomocników i konferencyj administracyjnych, akta końcowe i protokoły sporządza się w każdym z powyżej wymienionych języków w brzmieniu równoważnym pod względem treści i formy.

3. (1) Wszystkie inne dokumenty konferencji redaguje się po angielsku, hiszpańsku i francusku.

(2) Wszystkie wydawnictwa służbowe Związku publikuje się w pięciu językach urzędowych.

(3) Wszelkie inne wydawnictwa, które Sekretarz Generalny w zakresie swych uprawnień przesyła do powszechnego użytku, sporządza się po angielsku, hiszpańsku i francusku.

4. (1) Podczas rozpraw konferencyj i organów stałych Związku powinien być stosowany skuteczny system tłumaczenia na angielski, hiszpański i francuski i odwrotnie.

(2) Inne języki mogą być również używane w toku rozpraw, jednak z zastrzeżeniem, aby delegacje posługujące się nimi postarały się same o tłumaczenie ustne swych przemówień na którykolwiek z języków wymienionych w ustępie pierwszym powyżej. Delegaci mogą również, według swego życzenia, załatwić sprawę ustnego tłumaczenia na ich własny język przemówień wygłaszanych w jednym z tych języków.

5. Każdy Członek lub Członek Stowarzyszony uczestniczy w wydatkach spowodowanych stosowaniem tylko jednego z dopuszczonych języków. Rada Administracyjna ustala prawidła, zgodnie z którymi sekretarz generalny oblicza udział każdego Członka lub Członka Stowarzyszonego w wydatkach związanych z językiem przemówień i protokołami bieżącymi obrad konferencji i zjazdów organów Związku, obliczając ten udział Członkom lub Członkom Stowarzyszonym odpowiednio do ilości jednostek, które zostały wybrane zgodnie z postanowieniami paragrafu 5 artykułu 14. Za inne dokumenty sekretarz generalny liczy przypadający udział według kosztów własnych nabytych egzemplarzy.

ROZDZIAŁ  II

Stosowanie Konwencji i Regulaminów

ARTYKUŁ 16 Ratyfikacja Konwencji

1. Niniejsza Konwencja powinna być ratyfikowana przez każdy z Rządów, który ją podpisał. Dokumenty ratyfikacyjne powinny być złożone w możliwie najkrótszym czasie w drodze dyplomatycznej i za pośrednictwem Rządu kraju, będącego siedzibą Związku, Sekretarzowi Generalnemu, który o każdym złożeniu zawiadomi Członków i Członków Stowarzyszonych.

2. Po wejściu w życie niniejszej Konwencji, zgodnie z artykułem 49, każda ratyfikacja obowiązuje od daty złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w Sekretariacie Generalnym.

3. W wypadku, gdy jeden lub kilka Rządów - sygnatariuszy nie ratyfikowałoby Konwencji, tym nie mniej będzie ona obowiązywała Rządy, które ją ratyfikowały.

ARTYKUŁ 17 Przystąpienie do Konwencji

1. Rząd kraju, który nie podpisał niniejszej Konwencji, może do niej przystąpić w każdej chwili zgodnie z postanowieniami artykułu 1.

2. Dokument o przystąpieniu kieruje się w drodze dyplomatycznej i za pośrednictwem Rządu kraju, będącego siedzibą Związku, sekretarzowi generalnemu, który zawiadamia o przystąpieniu Członków i Członków Stowarzyszonych i przesyła każdemu z nich uwierzytelniony odpis aktu przystąpienia. Przystąpienie liczy się od daty złożenia, jeżeli w akcie złożenia nie postanowiono inaczej.

ARTYKUŁ 18 Stosowanie Konwencji do krajów lub terytoriów, w których imieniu Członkowie Związku utrzymują stosunki dyplomatyczne

1. Członkowie Związku mogą w każdym czasie oświadczyć o swej zgodzie stosowania niniejszej Konwencji do całości, grupy lub jednego z krajów lub terytoriów, w których imieniu utrzymują stosunki dyplomatyczne.

2. Każde oświadczenie, dokonane zgodnie z postanowieniami paragrafu 1 niniejszego artykułu, powinno być skierowane do Sekretarza Generalnego Związku, który powiadamia o tym Członków i Członków Stowarzyszonych.

3. Postanowienia paragrafów 1 i 2 niniejszego artykułu nie obowiązują krajów, terytoriów lub grup terytoriów, wymienionych w załączniku 1 do niniejszej Konwencji.

ARTYKUŁ 19 Zastosowanie Konwencji do terytoriów znajdujących się pod zarządem powierniczym Narodów Zjednoczonych

Narody Zjednoczone mogą zgłosić przystąpienie do niniejszej Konwencji w imieniu terytorium lub grupy terytoriów, nad którymi sprawują zarząd zgodnie z umową o powiernictwie, określoną w art. 75 Karty Narodów Zjednoczonych.

ARTYKUŁ 20 Wykonanie Konwencji i Regulaminów

1. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zobowiązują się, aby postanowienia niniejszej Konwencji i dołączonych do niej Regulaminów przestrzegane były przez wszystkie zakłady lub utrzymywane ich staraniem urzędy i stacje telekomunikacyjne, które pełnią służbę międzynarodową lub które mogą spowodować szkodliwe zakłócenia służb radiokomunikacyjnych innych krajów, z wyjątkiem tych służb, które na mocy postanowień artykułu 47 niniejszej Konwencji zwolnione są od tego obowiązku.

2. Poza tym powinni oni wydać odpowiednie zarządzenia w sprawie przestrzegania postanowień niniejszej Konwencji i dołączonych do niej Regulaminów przez uznane przez nich prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne oraz inne przedsiębiorstwa, uprawnione przez nich do zakładania i utrzymywania telekomunikacji, które to przedsiębiorstwa pełnią służbę międzynarodową lub eksploatują stacje, mogące powodować szkodliwe zakłócenia służby radiokomunikacyjnej innych krajów.

ARTYKUŁ 21 Wypowiedzenie Konwencji

1. Każdy Członek lub Członek Stowarzyszony, który ratyfikował Konwencję lub przystąpił do niej, ma prawo wypowiedzieć ją przez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Związku w drodze dyplomatycznej za pośrednictwem Rządu kraju, będącego siedzibą Związku. Sekretarz Generalny Związku zawiadamia o tym pozostałych Członków i Członków Stowarzyszonych.

2. Wypowiedzenie to nabiera mocy po upływie jednego roku od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

ARTYKUŁ 22 Wypowiedzenie Konwencji przez kraje lub terytoria, w których imieniu Członkowie Związku utrzymują stosunki dyplomatyczne

1. W każdym czasie można zaprzestać stosowania niniejszej Konwencji do kraju, terytorium lub grupy terytoriów, co do których zastosowano art. 18. Od tej chwili kraj ten, terytorium lub grupa terytoriów traci uzyskany charakter Członka Stowarzyszonego.

2. Wypowiedzenia wspomniane w poprzednim paragrafie notyfikuje się w sposób określony w paragrafie 1 artykułu 21; nabierają one mocy po upływie czasu, określonego w paragrafie 2 tegoż artykułu.

ARTYKUŁ 23 Uchylenie Konwencji i Regulaminów poprzedzających niniejszą Konwencję

Konwencja niniejsza i załączone do niej Regulaminy uchylają i zastępują w stosunkach między umawiającymi się Rządami międzynarodowe konwencje telegraficzne - Paryską (1865), Wiedeńską (1868), Rzymską (1872), St. Petersburską (1875) wraz z załączonymi do nich Regulaminami jak również Międzynarodową Konwencję Radiotelegraficzną - Berlińską (1906), Londyńską (1912) i Waszyngtońską (1927) i dołączone do nich Regulaminy jak również Międzynarodową Konwencję Telekomunikacyjną Madrycką (1932), Regulamin oraz Regulamin Radiokomunikacyjny dodatkowy Kairski (1938).

ARTYKUŁ 24 Stosunki z państwami nie będącymi stronami Konwencji

1. Każdy Członek i Członek Stowarzyszony zastrzega dla siebie jak również dla uznanych przez siebie prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych prawo określania warunków, na jakich odbywać się będzie wymiana telekomunikacyjna z Państwem nie będącym stroną Konwencji.

2. Jeżeli Członek lub Członek Stowarzyszony przyjmie wiadomość telekomunikacyjną od Państwa nie będącego stroną Konwencji, wiadomość powinna być przesłana dalej, w obrębie dróg telekomunikacyjnych Członka lub Członka Stowarzyszonego; obowiązujące postanowienia Konwencji i Regulaminów jak również normalne stawki powinny być zastosowane.

ARTYKUŁ 25 Załatwianie sporów

1. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni mogą załatwiać swe spory w sprawach, dotyczących stosowania niniejszej Konwencji lub Regulaminów wspomnianych w art. 13, w drodze dyplomatycznej lub stosując procedurę, ustanowioną w układach dwustronnych lub wielostronnych, zawartych między nimi celem wyrównania sporów międzynarodowych, a także w każdy inny sposób, na jaki wspólnie się zgodzą.

2. W wypadku gdy żaden z tych sposobów nie miałby zastosowania, każdy Członek lub Członek Stowarzyszony, będący stroną w sporze, może uciec się do arbitrażu, zgodnie z postanowieniem określonym w załączniku 3.

ROZDZIAŁ  III

Stosunki z Narodami Zjednoczonymi i innymi organizacjami międzynarodowymi

ARTYKUŁ 26 Stosunki z Narodami Zjednoczonymi

1. Stosunki pomiędzy Narodami Zjednoczonymi a Międzynarodowym Związkiem Telekomunikacyjnym określa układ, którego tekst zamieszczony jest w załączniku 5 do niniejszej Konwencji.

2. Zgodnie z postanowieniami art. XV wyżej wspomnianego układu, służby eksploatacji telekomunikacyjnej Narodów Zjednoczonych mogą korzystać z tych samych praw i mają te same obowiązki, określone w niniejszej Konwencji i załączonych do niej Regulaminach. Zgodnie z powyższym są one uprawnione do uczestniczenia z głosem doradczym we wszystkich konferencjach Związku, włącznie ze zjazdami międzynarodowymi komitetów doradczych. Nie mogą one być wybierane do żadnego organu Związku, do którego Członkowie są wybierani przez Konferencję Pełnomocników lub administracyjną.

ARTYKUŁ 27 Stosunki z organizacjami międzynarodowymi

Celem poparcia wysiłków zmierzających do urzeczywistnienia pełnej współpracy międzynarodowej w dziedzinie telekomunikacji, Związek współdziała z organizacjami międzynarodowymi o pokrewnej działalności i zainteresowaniach.

ROZDZIAŁ  IV

Postanowienia ogólne dotyczące telekomunikacji

ARTYKUŁ 28 Prawo publiczności do korzystania z międzynarodowej służby telekomunikacyjnej

Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni uznają prawo publiczności do korzystania z urządzeń międzynarodowej służby publicznej dla przesyłania wiadomości. Usługi, opłaty i gwarancje dla każdego rodzaju korespondencji są jednakowe dla wszystkich nadawców, bez prawa pierwszeństwa lub jakiegokolwiek uprzywilejowania.

ARTYKUŁ 29 Zatrzymywanie telekomunikacyj

1. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zastrzegają sobie prawo wstrzymania przesyłki każdego telegramu prywatnego, którego treść mogłaby zagrażać bezpieczeństwu Państwa lub byłaby przeciwna prawu państwowemu, porządkowi publicznemu albo też dobrym obyczajom, z obowiązkiem jednak natychmiastowego powiadomienia urzędu nadawczego o zatrzymaniu telegramu w całości lub też jakiejkolwiek jego części, z wyjątkiem przypadku gdy wysłanie takiego zawiadomienia może się wydawać grożące bezpieczeństwu Państwa.

2. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zastrzegają sobie prawo przerwania każdej prywatnej rozmowy telefonicznej lub prywatnej korespondencji telegraficznej, które wydają się zagrażające bezpieczeństwu Państwa lub przeciwne prawu państwowemu, porządkowi publicznemu lub dobrym obyczajom.

ARTYKUŁ 30 Zawieszenie służby

Każdy Członek lub Członek Stowarzyszony zastrzega sobie prawo zawieszenia międzynarodowej służby telekomunikacyjnej na czas nieokreślony bądź całkowicie, bądź też w pewnych połączeniach i (lub) dla pewnych rodzajów korespondencji w nadawaniu, odbiorze lub tranzycie, zobowiązując się niezwłocznie powiadomić o tym wszystkich pozostałych Członków i Członków Stowarzyszonych za pośrednictwem Sekretariatu Generalnego.

ARTYKUŁ 31 Odpowiedzialność

Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni nie biorą żadnej odpowiedzialności w stosunku do osób korzystających z międzynarodowej służby telekomunikacyjnej, w szczególności co do roszczeń o odszkodowanie.

ARTYKUŁ 32 Tajemnica korespondencji

1. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zobowiązują się zastosować wszelkie możliwe środki, dające się pogodzić z danym systemem telekomunikacji, celem zapewnienia tajemnicy międzynarodowej korespondencji.

2. Jednakże zastrzegają oni sobie prawo powiadomienia o treści tej korespondencji kompetentne władze, mając na uwadze umożliwienie stosowania prawodawstwa krajowego lub wykonania umów międzynarodowych, których Członkowie lub Członkowie Stowarzyszeni są stronami.

ARTYKUŁ 33 Zakładanie, eksploatacja i ochrona urządzeń i dróg telekomunikacyjnych

1. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni poczynią wszelkie niezbędne kroki, mające na celu budowę w najlepszych warunkach technicznych dróg i urządzeń niezbędnych dla zapewnienia szybkiego i nieprzerwalnego międzynarodowego ruchu telekomunikacyjnego.

2. W miarę możliwości drogi te i urządzenia powinny być eksploatowane według najlepszych metod i wzorów, znanych w praktyce służby eksploatacji telekomunikacyj, utrzymywane w stanie zdatnym do użytku i na poziomie postępu naukowego i technicznego.

3. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zapewnią ochronę tych dróg i urządzeń w zasięgu swego prawodawstwa.

4. Gdy układy specjalne nie stanowią inaczej, każdy z Członków i Członków Stowarzyszonych bierze na siebie konserwację tych międzynarodowych odcinków telekomunikacyjnych, które znajdują się w zasięgu jego władzy.

ARTYKUŁ 34 Powiadomienia o wykroczeniach

Aby ułatwić stosowanie postanowień artykułu 20, Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zobowiązują się powiadamiać się wzajemnie o wykroczeniach przeciwko postanowieniom niniejszej Konwencji i dołączonych do niej Regulaminów.

ARTYKUŁ 35 Opłaty i usługi bezpłatne

Postanowienia, dotyczące opłat telekomunikacyjnych oraz różnych przypadków zwalniania od opłat, ustalają Regulaminy dołączone do niniejszej Konwencji.

ARTYKUŁ 36 Prawo pierwszeństwa telegramów i rozmów państwowych

Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 45, telegramy państwowe korzystają z prawa pierwszeństwa w stosunku do innych telegramów, gdy nadawca tego zażąda. Rozmowy telefoniczne państwowe mogą również, na wyraźne żądanie rozmówcy w każdym wypadku, w miarę możliwości, korzystać z prawa pierwszeństwa przed innymi rozmowami telefonicznymi.

ARTYKUŁ 37 Język tajny

1. Telegramy państwowe jak również telegramy służbowe mogą być redagowane w języku tajnym we wszystkich połączeniach.

2. Telegramy prywatne w języku tajnym dopuszcza się w obrocie między wszystkimi krajami z wyjątkiem tych, które uprzedzą za pośrednictwem Sekretariatu Generalnego, że nie dopuszczają języka tajnego dla tego rodzaju korespondencji.

3. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni, którzy nie dopuszczają telegramów prywatnych w języku tajnym, wychodzących lub przeznaczonych do ich własnego terytorium, powinni zgodzić się jednak na tranzyt tych telegramów, z wyjątkiem wypadku zawieszenia służby, wymienionego w artykule 30.

ARTYKUŁ 38 Sporządzanie i wyrównanie rachunków

1. Zarządy Członków i Członków Stowarzyszonych oraz uznane prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, biorące udział w międzynarodowej służbie telekomunikacyjnej, uzgadniają wysokość swych należności i długów.

2. Rachunki, dotyczące kredytu i debetu, wymienione w poprzednim paragrafie, sporządza się zgodnie z postanowieniami Regulaminów, dołączonych do niniejszej Konwencji, chyba że strony zainteresowane zawarły odrębne porozumienie w tej sprawie.

3. Wypłaty z rachunków międzynarodowych uważa się za transakcje bieżące i załatwiane łącznie z bieżącymi zobowiązaniami międzynarodowymi danych krajów, jeżeli Rządy zawarły w tej sprawie porozumienie; gdy nie ma takiego porozumienia lub układów specjalnych, przewidzianych w artykule 40 niniejszej Konwencji, regulowanie rachunków odbywa się zgodnie z Regulaminami.

ARTYKUŁ 39 Jednostka monetarna

Jednostką monetarną, stosowaną przy układaniu taryf dla międzynarodowej korespondencji telekomunikacyjnej i wystawianiu rachunków międzynarodowych, jest frank złoty, mający 100 centymów, o wadze 10/31 grama i próbie 0,900.

ARTYKUŁ 40 Układy specjalne

Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zastrzegają dla siebie i dla uznanych przez siebie prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych oraz dla innych przedsiębiorstw, należycie w tym celu upoważnionych, prawo zawierania układów specjalnych w sprawach telekomunikacyjnych, nie dotyczących ogółu Członków i Członków Stowarzyszonych. Układy te nie powinny jednak kolidować z postanowieniami Konwencji lub dołączonych do niej Regulaminów w sprawach szkodliwych zakłóceń, które mogłyby wyniknąć dla służb radiokomunikacyjnych innych krajów wskutek wykonania tych układów.

ARTYKUŁ 41 Konferencje, umowy i organizacje regionalne

Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni, mając na celu załatwianie spraw telekomunikacyjnych, mogących znaleźć rozwiązanie w skali regionalnej, zastrzegają sobie prawo odbywania konferencyj regionalnych, zawierania umów regionalnych i powoływania do życia organizacyj regionalnych. Umowy regionalne nie mogą być jednak sprzeczne z niniejszą Konwencją.

ROZDZIAŁ  V

Postanowienia dotyczące specjalnie radiokomunikacyj

ARTYKUŁ 42 Racjonalne wykorzystywanie częstotliwości i szerokości wstęgi widma

Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni uznają za pożądane ograniczyć do minimum ilość częstotliwości i szerokość wstęgi widma, które jest niezbędne dla zadowalającego działania potrzebnych służb.

ARTYKUŁ 43 Wzajemna korespondencja

1. Stacje pełniące wymianę radiokomunikacyjną w służbie ruchomej obowiązane są, w granicach normalnego ich działania, wymieniać wzajemnie między sobą korespondencję radiową, niezależnie od przyjętego przez nie systemu radiowego.

2. Jednakże, aby nie wpływać ujemnie na postępy wiedzy, postanowienia poprzedniego paragrafu nie stoją na przeszkodzie w zastosowaniu systemu radiowego, nie nadającego się do współpracy z innymi systemami, byle niezdolność ta wynikała z istoty danego systemu, a nie była jedynie wynikiem zastosowania urządzeń, mających na celu uniemożliwienie współpracy.

3. Bez względu na postanowienia paragrafu 1, stacja może być przydzielona do międzynarodowej służby ograniczonej, określonej przez cel tej telekomunikacji lub przez inne okoliczności, niezależnie od stosowanego systemu.

ARTYKUŁ 44 Zakłócenia szkodliwe

1. Wszystkie stacje, bez względu na ich przeznaczenie, powinny być tak urządzone i eksploatowane, aby nie powodowały zakłóceń szkodliwych w korespondencji lub w służbach radiowych pozostałych Członków i Członków Stowarzyszonych, uznanych przez nich prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych i innych przedsiębiorstw, należycie uprawnionych do pełnienia służby radiokomunikacyjnej, które działają zgodnie z postanowieniami Regulaminu Radiokomunikacyjnego.

2. Każdy Członek lub Członek Stowarzyszony zobowiązuje się nałożyć na uznane przez siebie prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne i inne należycie upoważnione przedsiębiorstwa obowiązek przestrzegania postanowień poprzedniego paragrafu.

3. Poza tym Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni uznają za pożądane poczynienie wszelkich praktycznie możliwych kroków, aby zabezpieczyć korespondencję radiową i służby radiowe, wymienione w paragrafie 1 niniejszego artykułu, przed szkodliwymi zakłóceniami, powodowanymi działaniem wszelkiego rodzaju aparatów i urządzeń elektrycznych.

ARTYKUŁ 45 Wezwania i korespondencja w niebezpieczeństwie

1. Stacje radiokomunikacyjne zobowiązane są odbierać z prawem bezwzględnego pierwszeństwa wezwania i korespondencję o niebezpieczeństwie, bez względu na ich pochodzenie, odpowiadać na te zawiadomienia i załatwiać je niezwłocznie w myśl życzeń, jakie zawierają.

2. Międzynarodowa służba telegraficzna i telefoniczna powinny udzielać prawa bezwzględnego pierwszeństwa zawiadomieniom, dotyczącym bezpieczeństwa życia ludzkiego w żegludze morskiej lub powietrznej.

ARTYKUŁ 46 Fałszywe lub zwodnicze sygnały w niebezpieczeństwie lub dotyczące bezpieczeństwa

Nieprawidłowe używanie znaków wywoławczych

Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zobowiązują się przedsięwziąć wszelkie środki, aby zapobiec nadawaniu lub przekazywaniu dalej fałszywych lub zwodniczych sygnałów w niebezpieczeństwie oraz używaniu przez stację znaków wywoławczych nie przydzielonych jej przepisowo.

ARTYKUŁ 47 Urządzenia obrony narodowej

1. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni zachowują całkowitą swobodę co do urządzeń radioelektrycznych wojskowych swych armii, sił zbrojnych morskich i powietrznych.

2. Jednakże przy używaniu tych urządzeń powinno się przestrzegać w miarę możliwości postanowień regulaminowych, dotyczących niesienia pomocy w wypadkach niebezpieczeństwa oraz środków przeciwdziałania powstawaniu szkodliwych zakłóceń, i postanowień Regulaminów, dotyczących typu nadawań i używanych częstotliwości, zależnie od rodzaju pełnionej służby.

3. Poza tym, gdy te urządzenia biorą udział w międzynarodowej służbie korespondencji publicznej lub w innych służbach, podpadających pod przepisy Regulaminów dołączonych do niniejszej Konwencji, powinno się na ogół stosować przy pełnieniu tej służby postanowienia regulaminowe.

ROZDZIAŁ  VI

Określenia

ARTYKUŁ 48 Określenia

Gdy z treści Konwencji inaczej nie wynika:

a) określenia podane w załączniku 2 mają znaczenie nadane im przez załącznik;

b) inne określenia, podane w Regulaminach, wspomnianych w artykule 13, mają znaczenie nadane im przez Regulaminy.

ROZDZIAŁ  VII

Postanowienia końcowe

ARTYKUŁ 49 Wejście w życie Konwencji

Niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego stycznia tysiąc dziewięćset czterdziestego dziewiątego roku w tych krajach, terytoriach lub grupach terytoriów, które przed tą datą złożą dokumenty ratyfikacyjne lub zgłoszenia o przystąpieniu.

Na dowód czego, odnośni pełnomocnicy podpisali egzemplarz Konwencji w języku angielskim i francuskim, którego tekst francuski jest wiarygodny w wypadku sporu; egzemplarz ten zostanie złożony w archiwum Rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki, a odpis jego będzie doręczony każdemu z Rządów sygnatariuszy.

Sporządzono w Atlantic City, dnia 2 października 1947 r.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

(patrz artykuł 1 paragraf 2a)

1. Afganistan

2. Albania (Republika)

3. Arabia Saudycka (Królestwo)

4. Argentyna (Republika)

5. Australia (Federacja)

6. Austria

7. Belgia

8. Radziecka Socjalistyczna Republika Białorusi

9. Burma

10. Boliwia

11. Brazylia

12. Bułgaria

13. Kanada

14. Chili

15. Chiny

16. Watykan (Państwo)

17. Kolumbia (Republika)

18. Kolonie Portugalskie

19. Kolonie, Protektoraty, Terytoria Zamorskie i Terytoria mandatowe lub pod powiernictwem Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

20. Kolonie, Protektoraty i Terytoria Zamorskie lub mandatowe Francuskie.

21. Kongo Belgijskie i Terytorium Ruanda-Urundi

22. Costa Rica

23. Kuba

24. Dania

25. Dominika (Republika)

26. Egipt

27. El Salvador (Republika)

28. Ekwador

29. Stany Zjednoczone Ameryki

30. Etiopia

31. Finlandia

32. Francja

33. Grecja

34. Guatemala

35. Haiti

36. Honduras (Republika)

37. Węgry

38. Indie

39. Indie Holenderskie

40. Iran

41. Irak

42. Irlandia

43. Islandia

44. Włochy

45. Liban

46. Liberia

47. Luksemburg

48. Meksyk

49. Monako

50. Nikaragua

51. Norwegia

52. Nowa Zelandia

53. Pakistan

54. Panama

55. Paragwaj

56. Holandia, Curaçao i Surinam

57. Peru

58. Filipiny (Republika)

59. Polska (Rzeczpospolita)

60. Portugalia

61. Protektoraty francuskie Maroko i Tunis

62. Federacyjna Ludowa Republika Jugosławii

63. Radziecka Socjalistyczna Republika Ukrainy

64. Rodezja Południowa

65. Rumunia

66. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

67. Syjam

68. Szwecja

69. Szwajcaria (Konfederacja)

70. Syria

71. Czechosłowacja

72. Terytoria Stanów Zjednoczonych Ameryki

73. Turcja

74. Unia Południowo-Afrykańska i Terytorium mandatowe Afryki Południowo-Zachodniej

75. Związek Socjalistycznych Republik Rad

76. Urugwaj (Republika Wschodnia)

77. Wenezuela (Stany Zjednoczone)

78. Yemen

ZAŁĄCZNIK  II

Określenia terminów używanych w Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej

(patrz artykuł 48)

Zarząd: Każdy organ lub dział państwowej służby publicznej odpowiedzialnej za wywiązanie się z zobowiązań nałożonych przez Międzynarodową Konwencję Telekomunikacyjną.

Przedsiębiorstwa prywatne: Każda osoba fizyczna lub prawna, poza organami lub zakładami państwowymi, która prowadzi eksploatację urządzeń telekomunikacyjnych, przeznaczonych dla międzynarodowej służby telekomunikacyjnej lub mogących powodować szkodliwe zakłócenia tej służby.

Uznane przedsiębiorstwa prywatne: Każde przedsiębiorstwo prywatne, podpadające pod określenie jak powyżej, które pełni służbę korespondencji publicznej lub eksploatuje radiofonię, a na które Członek lub Członek Stowarzyszony, na którego terytorium znajduje się siedziba zarządu tego przedsiębiorstwa, nakłada zobowiązanie określone w artykule 20.

Delegat: Osoba reprezentująca rząd na Konferencji Pełnomocników lub osoba reprezentująca rząd lub zarząd na konferencji administracyjnej lub zjeździe międzynarodowego komitetu doradczego.

Delegacja: Zespół delegatów, przedstawicieli i ewentualnie rzeczoznawców tego samego kraju. W skład delegacji może wchodzić jeden lub kilku attachés oraz jeden lub kilku tłumaczy. Każdy Członek lub Członek Stowarzyszony według własnego uznania decyduje o składzie swej delegacji. W szczególności może on włączyć w skład swej delegacji, w charakterze delegatów lub rzeczoznawców, przedstawicieli uznanych przez siebie prywatnych przedsiębiorstw telekomunikacyjnych oraz innych przedsiębiorstw prywatnych, mogących mieć interesy w dziedzinie telekomunikacji, uznanych jako takie przez odnośne rządy.

Przedstawiciel: Osoba reprezentująca na konferencji administracyjnej lub zjeździe międzynarodowego komitetu doradczego uznane prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne.

Rzeczoznawca: Osoba reprezentująca krajową instytucję naukową lub organizację przemysłową, upoważniona przez rząd swojego kraju do brania udziału w konferencji administracyjnej lub zjeździe międzynarodowego komitetu doradczego.

Obserwator: Osoba reprezentująca rząd lub organizację międzynarodową, z którą współpracę Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny uważa za pożądaną.

Służba międzynarodowa: Służba telekomunikacyjna pomiędzy urzędami lub stacjami różnych krajów lub pomiędzy stacjami ruchomymi, które nie znajdują się w tym samym kraju lub są różnej przynależności państwowej.

Służba ruchoma: Służba radiokomunikacyjna pomiędzy stacjami ruchomymi i stacjami lądowymi lub pomiędzy stacjami ruchomymi.

Służba radiodyfuzyjna: Służba radiokomunikacyjna nadawań, przeznaczonych do odbioru bezpośredniego przez szeroki ogół¹⁾.

______

¹⁾ Do służby tej zalicza się nadawanie dźwiękowe lub też nadawanie telewizyjne, fototelegraficzne albo też inne rodzaje nadawań.

Telekomunikacja: Każde przesyłanie, nadawanie lub odbiór znaków, sygnałów, pisma, obrazów, dźwięku lub wiadomości wszelkiego rodzaju, po przewodach, drogą radiową, optyczną lub za pomocą innych systemów elektromagnetycznych.

Telegrafia: System telekomunikacji przesyłania pisma przy użyciu umówionych sygnałów.

Telefonia: System telekomunikacji, mający na celu przesyłanie mowy lub w pewnych wypadkach również innych dźwięków.

Telegram: Wiadomość pisemna przeznaczona do wysłania drogą telegraficzną; określenie to obejmuje również radiotelegramy w przypadkach, gdy nie podano innego określenia.

Telegramy i rozmowy telefoniczne państwowe: Są to telegramy i rozmowy telefoniczne pochodzące od władz wymienionych poniżej:

a) głowy Państwa;

b) szefa i członków rządu;

c) szefa kolonii, protektoratu, terytorium zamorskiego lub terytorium znajdującego się pod zwierzchnictwem jednego z Członków lub Członków Stowarzyszonych albo też Narodów Zjednoczonych;

d) naczelnych wodzów sił zbrojnych lądowych, morskich lub powietrznych;

e) agentów dyplomatycznych lub konsularnych;

f) Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych i szefów organizacyj pomocniczych Narodów Zjednoczonych;

g) Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze.

Odpowiedzi na telegramy państwowe wymienione powyżej uważa się również za telegramy państwowe.

Telegramy służbowe: Te, które pochodzą od zarządów telekomunikacyjnych Członków i Członków Stowarzyszonych, od zarządów prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych uznanych i od Sekretarza Generalnego Związku, a dotyczą międzynarodowych telekomunikacyj lub tych spraw w interesie publicznym, które ustalone zostaną za wzajemną zgodą Zarządów i odnośnych przedsiębiorstw prywatnych.

Telegramy prywatne: Wszystkie telegramy poza państwowymi i służbowymi.

Radiokomunikacje: Każda telekomunikacja za pomocą fal Hertza.

Fale Hertza: Fale elektromagnetyczne o częstotliwości między 10 kc/s i 3.000.000 Mc/s.

Radio: Określenia ogólne odnoszące się do zastosowania fal Hertza (Odpowiadający przymiotnik "radiowy").

Zakłócenia szkodliwe: Każde promieniowanie lub indukcja, która zagraża działaniu służby radionawigacyjnej lub służby bezpieczeństwa²⁾ lub która przeszkadza lub przerywa stale i wielokrotnie komunikację radiową, urządzoną i działającą zgodnie z postanowieniami Regulaminu Radiokomunikacyjnego.

______

²⁾ Jako służbę bezpieczeństwa uważa się każdą służbę radiokomunikacyjną, działającą stale, okresowo lub tymczasowo bezpośrednio w interesie życia ludzkiego lub ratowania dóbr.

ZAŁĄCZNIK  III

Sąd rozjemczy

(patrz artykuł 25)

1. Strona uciekająca się do sądu rozjemczego otwiera postępowanie, przesyłając stronie pozwanej zawiadomienia o wszczęciu postępowania rozjemczego.

2. Strony powinny się porozumieć wzajemnie, czy rozjemstwo ma być powierzone osobom, zarządom czy też rządom. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy, licząc od daty zawiadomienia o wszczęciu postępowania rozjemczego, strony nie dojdą do porozumienia w tej sprawie, rozjemstwo powierza się rządom.

3. Jeżeli rozjemstwo powierza się osobom, sędziowie rozjemcy nie mogą być obywatelami krajów, będących stronami w sporze, ani też mieć tam miejsca zamieszkania lub też być na służbie tych krajów.

4. Jeżeli rozjemstwo powierza się rządom lub zarządom tych rządów, należy wybrać je spomiędzy Członków lub Członków Stowarzyszonych, niezainteresowanych w sporze, lecz będących stronami umowy, której stosowanie wywołało spór.

5. W terminie trzech miesięcy, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wszczęciu postępowania rozjemczego, każda ze stron będąca w sporze, wyznaczy swego rozjemcę.

6. Jeżeli więcej niż dwie strony są zainteresowane w sporze, każda ze stron stanowiąca grupę mającą wspólne interesy w sporze, wyznacza swego rozjemcę, zgodnie z postępowaniem określonym w paragrafach 4 i 5.

7. Obaj w ten sposób wyznaczeni rozjemcy porozumiewają się co do osoby trzeciego, który, jeżeli dwaj pierwsi są osobami, a nie rządami lub zarządami, powinien odpowiadać warunkom określonym w paragrafie 3 powyżej, a ponadto mieć inną przynależność państwową niż pierwsi dwaj. W braku porozumienia między dwoma rozjemcami co do wyboru osoby trzeciego rozjemcy, każdy z rozjemców proponuje trzeciego, nie będącego zainteresowanym w jakikolwiek sposób w sporze. Sekretarz Generalny Związku dokona drogą losowania wyboru trzeciego rozjemcy.

8. Strony będące w sporze mogą porozumieć się co do załatwienia ich sporu przez jednego tylko rozjemcę wyznaczonego za wspólną zgodą stron; każda ze stron może również wybrać sobie rozjemcę i prosić Sekretarza Generalnego Związku o dokonanie wyboru między nimi drogą losowania.

9. Rozjemca lub rozjemcy ustalają według swego uznania procedurę sądu rozjemczego.

10. Orzeczenie pojedynczego rozjemcy jest ostateczne i wiążące dla stron będących w sporze. Jeżeli rozjemstwo jest powierzone kilku rozjemcom, orzeczenie, które zapadło większością głosów rozjemców, jest ostateczne i wiążące strony.

11. Każda strona ponosi wydatki, które spowodowała przez przedłożenie i badanie sporu. Inne koszty rozjemstwa, nie spowodowane przez jedną tylko stronę, dzieli się w równych częściach pomiędzy strony będące w sporze.

12. Związek dostarczy wszelkich informacji odnoszących się do sporu, których będzie potrzebował rozjemca lub rozjemcy.

ZAŁĄCZNIK  IV

Regulamin Ogólny dołączony do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej

CZĘŚĆ  1

POSTANOWIENIA OGÓLNE DOTYCZĄCE KONFERENCYJ

ROZDZIAŁ  1

Zaproszenia i dopuszczenia na konferencje pełnomocników

1. Rząd zapraszający w porozumieniu z Radą Administracyjną ustala ostateczną datę i dokładne miejsce konferencji.

2. Na rok przed tą datą Rząd zapraszający wysyła zaproszenia do Członków i Członków Stowarzyszonych.

3. Odpowiedzi Członków i Członków Stowarzyszonych Rząd zapraszający powinien otrzymać najpóźniej na miesiąc przed datą otwarcia konferencji.

4. Niezwłocznie po rozesłaniu zaproszeń przez Rząd zapraszający Sekretarz Generalny zwraca się z prośbą do wszystkich zarządów Członków i Członków Stowarzyszonych o nadesłanie w terminie 4 miesięcy propozycyj dotyczących prac konferencji. Sekretarz Generalny gromadzi je i powiadamia o nich w możliwie najkrótszym czasie wszystkich Członków i Członków Stowarzyszonych.

5. Rada Administracyjna podaje do wiadomości Narodom Zjednoczonym miejsce i datę konferencji, aby Organizacja ta, jeśli uzna to za pożądane, mogła, zgodnie z artykułem 26, brać w niej udział.

6. Każdy stały organ Związku z samego prawa dopuszczony jest do uczestniczenia w konferencji i bierze udział w jej pracach z głosem doradczym.

7. Rząd zapraszający w porozumieniu z Radą Administracyjną może zaprosić nie umawiające się Rządy do wysłania swych obserwatorów, celem wzięcia udziału przez nich w konferencji z głosem doradczym.

8. Dopuszcza się na konferencje delegacje, w rozumieniu załącznika 2 do Konwencji, a zależnie od okoliczności, obserwatorów wspomnianych w paragrafie 7.

9. Postanowienia poprzednich paragrafów stosuje się w miarę możności do nadzwyczajnych konferencyj pełnomocników.

ROZDZIAŁ  2

Zaproszenia i dopuszczenia na konferencje administracyjne

1. Rząd zapraszający w porozumieniu z Radą Administracyjną ustala ostateczną datę i dokładne miejsce konferencji.

2. Na rok przed tą datą, w wypadku konferencji zwyczajnej, a co najmniej na sześć miesięcy - w wypadku konferencji nadzwyczajnej - Rząd zapraszający wysyła zaproszenia do Członków i Członków Stowarzyszonych, którzy mogą przekazać zaproszenie również uznanym przez siebie prywatnym przedsiębiorstwom eksploatacyjnym. Rząd zapraszający, w porozumieniu z Radą Administracyjną, sam kieruje również zawiadomienia o konferencji do międzynarodowych organizacyj, które mogą być nią zainteresowane.

3. Odpowiedzi zaproszonych Członków i Członków Stowarzyszonych odnośnie delegacyj rządowych i przedstawicieli uznanych przez nich prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych Rząd zapraszający powinien otrzymać najpóźniej na miesiąc przed datą otwarcia konferencji.

4. (1) Zgłoszenia o dopuszczenie na konferencje ze strony organizacyj międzynarodowych powinny być przesłane Rządowi zapraszającemu w ciągu dwóch miesięcy, licząc od daty zawiadomienia, o którym mowa w paragrafie 2.

(2) Na cztery miesiące przed zebraniem się konferencji, Rząd zapraszający podaje do wiadomości Członków i Członków Stowarzyszonych wykaz międzynarodowych organizacyj, które zgłosiły chęć wzięcia udziału w konferencji, prosząc Członków i Członków Stowarzyszonych o wypowiedzenie się w przeciągu dwóch miesięcy co do przyjęcia lub odrzucenia tych zgłoszeń.

5. Dopuszczone są na konferencje administracyjne:

a) delegacje określone w załączniku 2 Konwencji;

b) przedstawiciele uznanych prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych;

c) obserwatorzy międzynarodowych organizacyj, jeśli co najmniej połowa Członków, w ciągu czasu podanego w paragrafie 4, nadeśle przychylną odpowiedź.

6. O dopuszczeniu innych organizacyj międzynarodowych poweźmie postanowienie sama konferencja na swym pierwszym walnym zebraniu.

7. Postanowienia paragrafów 4, 5, 6 i 7 rozdziału I Regulaminu Ogólnego mają zastosowanie również do konferencyj administracyjnych.

ROZDZIAŁ  3

Głosowanie na konferencjach

1. Każdy Członek Związku ma prawo jednego głosu zgodnie z artykułem 1 Konwencji.

2. (1)Każda delegacja przedstawia swe pełnomocnictwa. W przypadku Konferencji Pełnomocników są to listy uwierzytelniające, podpisane przez szefa rządu lub ministra spraw zagranicznych danego Członka Związku.

(2) Specjalna komisja bada pełnomocnictwa każdej delegacji w ciągu pierwszego tygodnia trwania Konferencji.

(3) Delegacje nie są uprawnione do głosowania do czasu, gdy komisja specjalna nie uzna ich pełnomocnictw za wystarczające.

3. Delegacja należycie akredytowana może przekazać swoje prawo głosu innej delegacji, należycie akredytowanej, na czas jednego lub kilku zebrań, na których nie będzie mogła być obecna. W każdym razie jedna delegacja nie może mieć więcej niż jedno takie pełnomocnictwo.

ROZDZIAŁ  4

Postępowanie na wypadek zwołania nadzwyczajnej konferencji administracyjnej lub zmiany daty albo też miejsca konferencji

1. Gdy Członek lub Członek Stowarzyszony Związku poda do wiadomości przewodniczącemu Rady Administracyjnej, że życzy sobie: a) zwołania nadzwyczajnej konferencji administracyjnej lub b) zmiany daty albo też miejsca przyszłej Konferencji Pełnomocników lub administracyjnej, powinien on zaproponować jej datę i miejsce.

2. Rada Administracyjna, po otrzymaniu dwudziestu lub więcej zgłoszeń tego rodzaju, powiadamia o tym wszystkich Członków i Członków Stowarzyszonych, podając im niezbędne szczegóły, i ustala termin sześciu tygodni dla przesłania ich uwag. Jeżeli między Członkami istnieje jednomyślność co do daty i miejsca, Rada upewnia się, czy Rząd kraju, w którym proponuje się odbyć zebranie, zgodzi się występować w charakterze Rządu zapraszającego. W wypadku uzyskania odpowiedzi twierdzącej Rada i dotyczący Rząd porozumieją się w sprawie niezbędnych zarządzeń. W wypadku odpowiedzi odmownej Rada zawiadamia o tym Członków i Członków Stowarzyszonych życzących sobie zwołania konferencji, prosząc o sformułowanie nowych propozycji. Po otrzymaniu tych propozycji, Rada postępuje w razie potrzeby zgodnie z procedurą konsultacyjną, ustanowioną w paragrafie 3 powyżej.

3. Jeżeli zaproponowano różne daty lub różne miejsca konferencji, Rada zasięga opinii rządu każdego z krajów, gdzie znajduje się proponowane miejsce konferencji. Po uzyskaniu opinii tych rządów, Rada proponuje Członkom i Członkom Stowarzyszonym wybór jednego z miejsc i/lub jednej z dat, co do których stwierdzono, że są możliwe. Zgodnie z życzeniem większości Członków Rada organizuje konferencję w porozumieniu z rządem zapraszającym.

4. Członkowie i Członkowie Stowarzyszeni przesyłają swe odpowiedzi na zawiadomienie Rady Administracyjnej, dotyczące daty i miejsca zebrania się konferencji, z takim wyliczeniem, aby odpowiedzi te wpłynęły do Rady w ciągu sześciu tygodni, licząc od daty zawiadomienia Rady.

ROZDZIAŁ  5

Postępowanie przy zgłaszaniu wniosków na konferencje

Każdy wniosek, którego przyjęcie pociąga za sobą nowelizację tekstu Konwencji lub Regulaminów, aby być dyskutowanym, powinien zawierać powołanie, pozwalające na stwierdzenie numeru rozdziału, artykułu lub paragrafu tych części tekstu, które wymagają nowelizacji.

ROZDZIAŁ  6

Regulamin wewnętrzny konferencyj

ARTYKUŁ 1 Porządek miejsc

Na posiedzeniach walnego zebrania delegaci, przedstawiciele, rzeczoznawcy i attachés zajmują miejsca delegacjami, a delegacje - w porządku alfabetycznym nazw swych krajów w języku francuskim.

ARTYKUŁ 2 Pierwsze posiedzenie walnego zebrania

Pierwsze posiedzenie walnego zebrania otwiera osoba wyznaczona przez Rząd zapraszający.

ARTYKUŁ 3 Wybór przewodniczącego i wiceprzewodniczących

Walne zebranie konferencji na swoim pierwszym posiedzeniu wybiera przewodniczącego i wiceprzewodniczących konferencji.

ARTYKUŁ 4 Kompetencje przewodniczącego

1. Przewodniczący otwiera i zamyka posiedzenie walnego zebrania, kieruje obradami i ogłasza wyniki głosowań.

2. Poza tym należy do niego kierownictwo ogólne prac konferencji.

ARTYKUŁ 5 Sekretariat konferencji

Na pierwszym posiedzeniu walnego zebrania zostaje powołany do życia sekretariat konferencji, składający się z personelu Sekretariatu Związku, a w razie potrzeby również z personelu administracyjnego zapraszającego Rządu.

ARTYKUŁ 6 Powołanie komisyj

Walne zebranie może powołać komisje dla rozpatrzenia spraw zgłoszonych na obrady konferencji. Komisje te mogą ustanawiać podkomisje, które ze swej strony mogą powoływać do życia komitety.

ARTYKUŁ 7 Skład komisyj

1. Komisje Konferencji Pełnomocników składają się z delegatów Członków lub Członków Stowarzyszonych, którzy zgłosili się do nich lub zostali wyznaczeni przez walne zebranie.

2. (1) W skład komisyj konferencji administracyjnych mogą również wchodzić przedstawiciele uznanych prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych.

(2) Rzeczoznawcy instytucyj naukowych lub organizacyj przemysłowych telekomunikacji, obserwatorzy międzynarodowych organizacyj i rzecznicy towarzystw, związków lub osób prywatnych mogą brać udział bez prawa głosu w komisjach, w podkomisjach i komitetach konferencyj administracyjnych, zgodnie z postanowieniem rozdziału 2 i rozdziału 6 artykułu 9 Regulaminu Ogólnego.

ARTYKUŁ 8 Przewodniczący, wiceprzewodniczący i sprawozdawcy komisyj

1. Przewodniczący konferencji przedstawia do zatwierdzenia walnemu zebraniu wybór przewodniczącego i jednego lub kilku wiceprzewodniczących każdej komisji.

2. Przewodniczący każdej komisji proponuje jej mianowanie sprawozdawców i wybór przewodniczących, wiceprzewodniczących i sprawozdawców podkomisyj.

ARTYKUŁ 9 Udział towarzystw prywatnych w konferencjach administracyjnych

Towarzystwa, związki lub osoby prywatne mogą być upoważnione przez walne zebranie lub komisje do wniesienia próśb lub przedstawienia postulatów, pod warunkiem, że prośby te i postulaty będą kontrsygnowane lub poparte przez przewodniczącego delegacji odnośnego kraju. Towarzystwa te, związki lub osoby prywatne mogą również brać udział w niektórych posiedzeniach tych komisyj, lecz ich rzecznicy mogą brać udział w rozprawach tylko wtedy, gdy przewodniczący komisji w porozumieniu z szefem delegacji odnośnego kraju uważa to za pożądane.

ARTYKUŁ 10 Zwoływanie posiedzeń

O mających się odbyć posiedzeniach walnego zebrania i posiedzeniach komisyj i podkomisyj zawiadamia się listownie lub przez rozlepienie ogłoszeń w pomieszczeniu, gdzie odbywają się obrady konferencji.

ARTYKUŁ 11 Porządek rozpraw

1. Osoby, które życzą sobie zabrać głos, mogą przemawiać tylko po uzyskaniu na to zgody przewodniczącego. Zasadniczo zaczynają oni przemówienia od wymienienia nazwy swego przedsiębiorstwa lub kraju, albo przedsiębiorstwa i kraju, w którym przedsiębiorstwo to ma siedzibę.

2. Każda przemawiająca osoba powinna mówić wolno i wyraźnie, oddzielając dobrze słowa i czyniąc częste przestanki, aby pozwolić wszystkim słuchaczom wiernie uchwycić myśl przemawiającego.

ARTYKUŁ 12 Wnioski zgłoszone przed otwarciem konferencji

Wnioski, składane przed otwarciem konferencji, walne zebranie przydziela właściwym komisjom zgodnie z postanowieniami rozdziału 6 artykułu 6 Regulaminu Ogólnego.

ARTYKUŁ 13 Wnioski zgłoszone w toku obrad konferencji

1. Nie można zgłaszać wniosków lub poprawek do nich, jeżeli nie są one kontrsygnowane lub poparte przez szefa delegacji zainteresowanego kraju albo też przez jego zastępcę.

2. Przewodniczący konferencji decyduje, czy dany wniosek lub poprawki należy zgłosić w drodze pisemnej przez dostarczenie odpisów tekstu wszystkim delegacjom, czy też tylko ustnie.

3. Na posiedzeniach walnych zebrań każda uprawniona do tego osoba może odczytać lub żądać odczytania każdego wniosku lub poprawki do wniosku, złożonego przez nią w toku konferencji, jak również uzyskać zgodę na uzasadnienie swego wniosku lub poprawki.

ARTYKUŁ 14 Wnioski składane do komisyj w toku obrad konferencji

1. Wnioski lub poprawki do nich zgłoszone po otwarciu konferencji powinny być doręczone przewodniczącemu właściwej komisji, lub, w wypadku wątpliwości co do kompetencji komisji, przewodniczącemu konferencji.

2. Każdy wniosek lub poprawka, mające na celu zmianę Konwencji lub Regulaminów, powinny być przedstawione w tym brzmieniu tekstu, w jakim projektuje się je zamieścić w tych aktach.

3. Przewodniczący odnośnej komisji decyduje, czy dany wniosek lub poprawkę należy zgłosić w drodze pisemnej przez dostarczenie odpisów tekstu wszystkim członkom komisji, czy też tylko ustnie.

ARTYKUŁ 15 Wnioski odroczone

Gdy rozpatrzenie wniosku lub poprawki zostało odroczone, albo ma być ponownie zgłoszone, delegacja, która była wnioskodawcą, powinna dawać baczenie, aby wniosek ten lub poprawka nie zostały w następstwie przeoczone.

ARTYKUŁ 16 Sposób głosowania na walnym zebraniu

1. Każdy wniosek lub poprawka na posiedzeniach walnego zebrania mogą być poddane głosowaniu tylko po dyskusji.

2. Dla ważności głosowania na posiedzeniach walnego zebrania co najmniej połowa delegacyj, akredytowanych na Konferencji i mających prawo głosu, powinna być obecna lub reprezentowana na posiedzeniu w czasie głosowania.

3. Głosuje się przez podniesienie ręki. Gdy większość nie jest całkowicie widoczna nawet po ponownym przeliczeniu lub gdy zażądano sprawdzenia imiennego, przystępuje się do głosowania imiennego, wywołując kraje w porządku alfabetycznym ich nazw w języku francuskim.

4. Żaden wniosek lub poprawka nie może być przyjęta na posiedzeniach walnego zebrania, jeżeli nie opowie się za nią większość delegacyj obecnych i głosujących. Dla określenia większości nie wchodzą w rachubę wstrzymujący się od głosowania. W wypadku równości głosów wniosek uważa się za odrzucony.

5. Wyjątek z powyższej reguły stanowi głosowanie dotyczące przyjęcia Członków Związku. W tym wypadku obowiązujące postępowanie określa artykuł 1 Konwencji.

6. W wypadku, gdy ilość wstrzymujących się od głosowania przekracza połowę ilości delegacyj obecnych i głosujących, wniosek odsyła się do rozpatrzenia na posiedzenie późniejsze, podczas którego nie bierze się pod uwagę ilości wstrzymujących się od głosowania.

7. Jeżeli, przed przystąpieniem do głosowania, co najmniej pięć delegacyj obecnych i mających prawo głosowania zażąda tajności głosowania, przystępuje się do takiego głosowania, a niezbędne środki powinny być przedsięwzięte dla zachowania tajemnicy głosowania.

ARTYKUŁ 17 Prawo głosu i sposób głosowania na komisjach

1. Prawo głosu na komisjach określa rozdział 3 Regulaminu Ogólnego.

2. Sposób głosowania na komisjach określają postanowienia paragrafów 1, 3, 4 i 6 artykułu 16 Rozdział 6 Regulaminu Ogólnego.

ARTYKUŁ 18 Przyjęcie nowych postanowień

1. Delegacje, które nie zdołały przekonać innych delegacji o słuszności swych poglądów co do wniosku przyjętego przez większość, powinny zasadniczo starać się o podzielenie zdania tej większości.

2. Jednakże, gdy delegacji wydaje się, że proponowany przepis jest tego rodzaju, że może on stać na przeszkodzie w ratyfikacji Konwencji lub zatwierdzeniu Regulaminów przez jego Rząd, może ona poczynić zastrzeżenia tymczasowe lub ostateczne w sprawie tego przepisu.

ARTYKUŁ 19 Protokoły posiedzeń walnego zebrania

1. Protokoły posiedzeń walnego zebrania sporządza sekretariat konferencji.

2. (1) Zasadniczo protokoły zawierają tylko wnioski i wyniki obrad wraz z treściwym ich uzasadnieniem.

(2) Jednakże każdemu delegatowi, przedstawicielowi lub obserwatorowi przysługuje prawo zażądania zamieszczenia w analitycznym skrócie lub pełnym brzmieniu w protokole każdego swojego oświadczenia. W tym wypadku jest on obowiązany dostarczyć tekst sekretariatowi konferencji najpóźniej w dwie godziny po zamknięciu posiedzenia. Zaleca się oględne korzystanie z tego uprawnienia.

ARTYKUŁ 20 Sprawozdania komisyj

1. (1) Rozprawy komisyj i podkomisyj streszcza się w kolejności posiedzeń w sprawozdaniach, odzwierciedlających zasadnicze momenty dyskusji, poszczególne opinie, z którymi pożądane jest zaznajomić walne zebranie, i wreszcie wynikające z obrad propozycje i wnioski.

(2) Jednakże każdemu delegatowi, przedstawicielowi lub obserwatorowi przysługuje prawo zażądać zamieszczenia w analitycznym skrócie lub pełnym brzmieniu każdego swojego oświadczenia. W tym wypadku obowiązany jest on sam dostarczyć sprawozdawcy tekst najpóźniej w dwie godziny po zamknięciu posiedzenia. Zaleca się oględne korzystanie z tego uprawnienia.

2. W razie potrzeby, komisje i podkomisje sporządzają, po ukończeniu ich prac, sprawozdanie końcowe, w którym zwięźle podaje się propozycje i wnioski, wynikające z powierzonych im zadań.

ARTYKUŁ 21 Zatwierdzenie protokołów i sprawozdań

1. (1) Zasadniczo na początku każdego posiedzenia walnego zebrania lub każdego posiedzenia komisji lub podkomisji odczytuje się protokół lub sprawozdanie posiedzenia poprzedniego.

(2) Jednakże przewodniczący, jeśli uważa ten sposób postępowania za wskazany, a nie spotka się z żadnym sprzeciwem, może ograniczyć się do stwierdzenia faktu, że członkowie walnego zebrania komisji lub podkomisji nie zgłaszają uwag co do treści protokołu lub sprawozdania.

2. W wyniku powyższego protokół lub sprawozdanie przyjmuje się lub prostuje zgodnie ze zgłoszonymi uwagami, zatwierdzonymi przez walne zebranie, komisję lub podkomisję.

3. Sprawozdanie końcowe powinno być zatwierdzone przez właściwą komisję lub podkomisję.

4. (1) Protokół posiedzenia zamknięcia walnego zebrania bada i zatwierdza przewodniczący konferencji.

(2) Sprawozdanie z ostatniego posiedzenia komisji lub podkomisji bada i zatwierdza przewodniczący tej komisji lub też podkomisji.

ARTYKUŁ 22 Komisja redakcyjna

1. Teksty Konwencji lub Regulaminów, przygotowane w miarę możliwości w brzmieniu ostatecznym przez poszczególne komisje z uwzględnieniem zaleceń, przesyła się komisji redakcyjnej, której zadaniem jest udoskonalenie ich pod względem formy bez naruszenia treści i połączenia ich w jedną całość z tekstami poprzednimi, które nie uległy zmianie.

2. Całość tekstu po uzgodnieniu przedstawia się do zatwierdzenia walnemu zebraniu konferencji, do którego należy przyjęcie lub odesłanie ich do ponownego zbadania przez właściwą komisję.

ARTYKUŁ 23 Numeracja

1. Tekst nowelizowany zatrzymuje bez zmiany numerację rozdziałów, artykułów i paragrafów aż do pierwszego czytania na posiedzeniu walnego zebrania. Teksty dodane otrzymują tymczasowe numery bis, ter, itd, a numerów tekstów skreślonych nie używa się.

2. Numerację ostateczną rozdziałów, artykułów i paragrafów po ich przyjęciu w pierwszym czytaniu powierza się komisji redakcyjnej.

ARTYKUŁ 24 Przyjęcie ostateczne

Teksty Konwencji i Regulaminów uważa się za przyjęte ostatecznie po drugim czytaniu i zatwierdzeniu.

ARTYKUŁ 25 Podpisanie

Teksty ostatecznie przyjęte przez konferencję przedkłada się do podpisu delegatów, posiadających niezbędne pełnomocnictwa, w porządku alfabetycznym nazw francuskich ich krajów.

ARTYKUŁ 26 Komunikaty dla prasy

Komunikaty urzędowe dotyczące prac konferencji przesyła się prasie tylko z upoważnienia przewodniczącego lub jednego z wiceprzewodniczących konferencji.

ARTYKUŁ 27 Zwolnienie od opłat

W czasie trwania konferencyj i zjazdów wymienionych w Konwencji, delegaci i przedstawiciele, Sekretarz Generalny, wicesekretarze generalni, urzędnicy etatowi Sekretariatu Generalnego Związku i członkowie Rady Administracyjnej mają prawo do bezpłatnego korzystania z usług poczty, telegrafu i telefonu w tym zakresie, jaki rząd zapraszający mógł ustalić w porozumieniu z innymi rządami i prywatnymi przedstawicielstwami eksploatacyjnymi.

CZĘŚĆ  2

MIĘDZYNARODOWE KOMITETY DORADCZE

ROZDZIAŁ  7

Postanowienia ogólne

1. Postanowienia drugiej części Regulaminu Ogólnego uzupełniają artykuł 8 Konwencji, który określa organizację i zakres działania międzynarodowych komitetów doradczych.

2. Międzynarodowe komitety doradcze powinny przestrzegać również przepisów postępowania dla konferencyj, zamieszczonych w pierwszej części Regulaminu Ogólnego, w wypadku, gdy mają one zastosowanie.

ROZDZIAŁ  8

Warunki uczestnictwa

1. (1) Międzynarodowe komitety doradcze mają jako członków:

a) z samego prawa: zarządy Członków i Członków Stowarzyszonych;

b) na skutek zgłoszenia - te uznane prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, które wyraziły życzenie brania przez swych rzeczoznawców udziału w pracach komitetów, z zastrzeżeniem postępowania w tych wypadkach jak poniżej.

(2) Zgłoszenie po raz pierwszy uczestnictwa w pracach komitetów doradczych ze strony uznanego prywatnego przedsiębiorstwa eksploatacyjnego powinno być skierowane do Sekretarza Generalnego, który podaje je do wiadomości wszystkim Członkom i Członkom Stowarzyszonym i dyrektorowi odnośnego komitetu doradczego. Zgłoszenie przedsiębiorstwa prywatnego powinno uzyskać potwierdzenie ze strony rządu, który je uznaje.

(3) Każde prywatne przedsiębiorstwo eksploatacyjne po uzyskaniu członkostwa międzynarodowego komitetu ma prawo, jeśli sobie życzy, wycofać się z udziału w pracach tego komitetu doradczego, powiadamiając o tym dyrektora komitetu. Decyzja taka nabiera mocy prawnej dopiero po upływie roku od daty zawiadomienia o wycofaniu się.

2. (1) Międzynarodowe organizacje, które uzgadniają swe prace z pracami Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, a które mają pokrewne zainteresowania, mogą być dopuszczone z głosem doradczym do udziału w pracach komitetów doradczych.

(2) Pierwsze zgłoszenie uczestnictwa w pracach komitetów doradczych ze strony organizacji międzynarodowej powinno być skierowane do Sekretarza Generalnego, który w drodze telegraficznej prosi wszystkich Członków i Członków Stowarzyszonych o wypowiedzenie się co do przyjęcia tego zgłoszenia; zgłoszenie jest przyjęte, jeżeli większość odpowiedzi Członków, które nadejdą w ciągu miesiąca, będzie przychylna. Sekretarz Generalny podaje wynik tej konsultacji do wiadomości Członków i Członków Stowarzyszonych i dyrektora właściwego komitetu doradczego.

3. (1) Instytucje naukowe lub organizacje przemysłowe, których przedmiotem badań są zagadnienia telekomunikacyjne, projektowanie lub wytwarzanie sprzętu telekomunikacyjnego, mogą być dopuszczone, z głosem doradczym, na zjazdy komisyj badań komitetów międzynarodowych, z warunkiem uzyskania zgody na swe uczestnictwo ze strony zarządów odnośnych krajów.

(2) Pierwsze zgłoszenie o dopuszczenie na posiedzenie komisyj badań międzynarodowego komitetu doradczego ze strony instytucji naukowej lub organizacji przemysłowej powinno być skierowane do dyrektora właściwego komitetu doradczego. Zgłoszenie to powinno uzyskać zgodę ze strony zarządu odnośnego kraju.

ROZDZIAŁ  9

Zadanie walnego zebrania

Zadaniem walnego zebrania jest zatwierdzenie, zmiana lub odrzucenie projektów zaleceń przedstawionych przez komisję badań i sporządzenie, zgodnie z paragrafem 2 artykułu 8 Konwencji, wykazu spraw zaleconych do badań. Walne zebranie przedstawia Radzie Administracyjnej sprawozdanie finansowe odpowiedniego komitetu doradczego.

ROZDZIAŁ  10

Posiedzenia walnego zebrania

1. Walne zebranie obraduje zwykle co dwa lata, biorąc pod uwagę, że jeden ze zjazdów powinien przypaść mniej więcej na rok przed zebraniem się odpowiedniej konferencji administracyjnej.

2. Data walnego zebrania może być przyspieszona lub opóźniona, za zgodą co najmniej dwunastu uczestniczących w nim krajów, a to zależnie od stanu prac komisyj badań.

3. Każdy następny zjazd walnego zebrania odbywa się w miejscu ustalonym przez poprzedni.

4. Na każdym ze swych zjazdów walnemu zebraniu komitetu doradczego przewodniczy szef delegacji kraju, w którym zjazd się odbywa; przewodniczący ma do pomocy wiceprzewodniczących, wybranych przez walne zebranie.

5. Jako sekretariat walnego zebrania komitetu doradczego działa sekretariat wyspecjalizowany tego komitetu, a jeżeli to konieczne pomocy udziela zarząd zapraszającego rządu i personel Sekretariatu Generalnego.

ROZDZIAŁ  11

Języki i sposób głosowania na posiedzeniach walnego zebrania

1. Artykuł 15 Konwencji określa języki używane w czasie trwania posiedzeń walnych zebrań oraz w aktach urzędowych komitetów doradczych.

2. Artykuł 1 paragraf 3 (2) Konwencji wymienia kraje uprawnione do głosowania na posiedzeniach walnych zebrań komitetów doradczych. Jednakże, gdy kraju nie reprezentuje zarząd, przedstawiciele jego uznanych prywatnych przedsiębiorstw eksploatacyjnych, niezależnie od ich liczby, mają prawo jednego głosu.

ROZDZIAŁ  12

Powoływanie komisyj badań

Walne zebranie powołuje komisje badań niezbędne ze względu na sprawy przedłożone do rozpatrzenia; wyznacza zarządy, towarzystwa prywatne eksploatacyjne, organizacje międzynarodowe, instytucje naukowe i organizacje przemysłowe, które wezmą udział w pracach tych komisyj badań; mianuje głównego sprawozdawcę, który ma przewodniczyć tym komisjom.

ROZDZIAŁ  13

Bieg spraw

1. Jeżeli sprawa powierzona komisji badań nie może być załatwiona w drodze korespondencji, główny sprawozdawca może za zgodą swojego zarządu zaproponować zwołanie zjazdu w odpowiednim miejscu, celem ustnego przedyskutowania tej sprawy.

2. Jednakże, aby uniknąć zbędnych podróży i dłuższych nieobecności, dyrektor komitetu doradczego, za zgodą głównych sprawozdawców, przewodniczących komisji badań, opracuje plan ogólny zjazdów grup komisyj badań, mających się odbyć równocześnie i w tym samym miejscu.

3. Sprawozdanie, uzyskane na podstawie wymiany korespondencji lub sporządzone w czasie zjazdów komisyj badań, dyrektor komitetu przesyła uczestniczącym zarządom i prywatnym przedsiębiorstwom, członkom komitetu doradczego, możliwie jaknajrychlej, a w każdym bądź razie powinny one tam nadejść najpóźniej na miesiąc przed datą przyszłego zjazdu walnego zebrania. Sprawy, które nie były przedmiotem sprawozdania, sporządzonego zgodnie z powyższymi wskazówkami, nie mogą być wstawione do porządku dziennego obrad walnego zebrania.

ROZDZIAŁ  14

Obowiązki dyrektora. Sekretariat wyspecjalizowany

1. (1) Dyrektor komitetu doradczego uzgadnia prace komisyj badań, walnego zebrania i komitetu doradczego.

(2) Prowadzi on archiwum komitetu.

(3) Dyrektor ma do pomocy sekretariat utworzony z personelu fachowego, który pracuje pod bezpośrednim kierownictwem nad organizacją prac komitetu.

(4) Dyrektor Międzynarodowego Doradczego Komitetu Radiokomunikacyjnego ma do pomocy także wicedyrektora, zgodnie z artykułem 8 Konwencji.

2. Dyrektor powołuje personel techniczny i administracyjny tego sekretariatu w ramach budżetu, zatwierdzonego przez Konferencję Pełnomocników lub przez Radę Administracyjną. Mianowanie tego personelu technicznego i administracyjnego odbywa się w drodze zarządzenia Sekretarza Generalnego wydanego w porozumieniu z dyrektorem.

3. Dyrektor z samego prawa bierze udział z głosem doradczym w obradach walnego zebrania i komisyj badań. Ma on poczynić wszelkie kroki, celem przygotowania zjazdów walnego zebrania i komisyj badań.

4. Wicedyrektor Międzynarodowego Doradczego Komitetu Radiokomunikacyjnego z samego prawa bierze udział z głosem doradczym w obradach walnego zebrania i komisji badań, gdy na porządku dnia znajdują się sprawy dotyczące zakresu jego działalności.

5. Dyrektor przedstawia walnemu zebraniu sprawozdanie z działalności komitetu doradczego od czasu ostatniego zjazdu walnego zebrania; sprawozdanie to po przyjęciu go przesyła się Sekretarzowi Generalnemu.

6. Dyrektor przedstawia do zatwierdzenia walnemu zebraniu preliminarz wydatków, przewidywanych na najbliższe dwa lata; po zatwierdzeniu go przez walne zebranie, dyrektor przesyła preliminarz Sekretarzowi Generalnemu, celem włączenia go do budżetu rocznego Związku.

ROZDZIAŁ  15

Przygotowanie wniosków na konferencje administracyjne

Na rok przed właściwą konferencją administracyjną, przedstawiciele zainteresowanych komisyj badań każdego komitetu doradczego porozumiewają się listownie lub też zbierają się z przedstawicielami Sekretariatu Generalnego, celem sporządzenia wyciągu zaleceń, wydanych przez ten komitet w czasie od ostatniej konferencji administracyjnej, łącznie z wnioskami o zmianę odpowiedniego Regulaminu.

ROZDZIAŁ  16

Stosunek do innych komitetów doradczych lub organizacyj międzynarodowych

1. Międzynarodowe komitety doradcze mogą powoływać do życia komisje mieszane, mające na celu badanie i wydawanie zaleceń w sprawach wspólnie ich interesujących.

2. Każdy komitet doradczy może wyznaczyć swego przedstawiciela celem uczestniczenia z głosem doradczym w zjazdach innych komitetów Związku lub zjazdach innych organizacyj międzynarodowych, na które ten komitet doradczy otrzymał zaproszenie.

3. Sekretarz Generalny Związku lub jeden z dwóch wicesekretarzy generalnych, przedstawiciele Międzynarodowej Izby Rejestracji Częstotliwości, dyrektorzy pozostałych komitetów doradczych Związku lub ich przedstawiciele mogą uczestniczyć, z głosem doradczym, w zjazdach danego międzynarodowego komitetu doradczego.

ROZDZIAŁ  17

Finanse komitetów doradczych

1. Pobory dyrektorów międzynarodowych komitetów doradczych, łącznie z poborami wicedyrektora Międzynarodowego Doradczego Komitetu Radiokomunikacyjnego, oraz wydatki zwyczajne sekretariatów wyspecjalizowanych włącza się do wydatków zwyczajnych Związku zgodnie z postanowieniami artykułu 14 Konwencji.

2. Wydatki spowodowane przez zjazdy walnych zebrań i komisyj badań, łącznie z wydatkami nadzwyczajnymi dyrektorów i wicedyrektora Międzynarodowego Doradczego Komitetu Radiokomunikacyjnego, jak również wszelkie wydatki sekretariatów tych zjazdów, ponoszą zarządy, prywatne przedsiębiorstwa eksploatacyjne, instytucje naukowe i przedsiębiorstwa przemysłowe, biorące udział w tych zjazdach w sposób opisany poniżej.

3. Zarząd, który życzy sobie wziąć udział w pracach komitetu doradczego, kieruje w tej sprawie zgłoszenie do Sekretariatu Generalnego. Zgłoszenie to obejmuje zobowiązanie ponoszenia określonych w poprzednim paragrafie wydatków nadzwyczajnych tego komitetu oraz zapłaty za wszystkie dostarczone dokumenty. Zobowiązanie to wiąże od daty zamknięcia zjazdu walnego zebrania, poprzedzającego datę zgłoszenia, i pozostaje w mocy aż do odwołania przez odnośny zarząd. Zawiadomienie o odwołaniu nabiera mocy od daty zamknięcia zjazdu walnego zebrania, następującego po dacie otrzymania tego zawiadomienia. Zarząd, który przesyła to wypowiedzenie, powinien jednak otrzymać dokumenty dotyczące ostatniego walnego zebrania, które odbyło się w czasie ważności jego zobowiązania.

4. (1) Każde prywatne przedsiębiorstwo, Członek komitetu doradczego, bierze udział w ponoszeniu wydatków wymienionych w paragrafie 2 powyżej. Płaci ono również za dokumenty dostarczone mu od chwili zamknięcia zjazdu walnego zebrania, poprzedzającego bezpośrednio datę zgłoszenia uczestnictwa, przewidzianego w rozdziale 8, 1 (2) Regulaminu Ogólnego. Zobowiązanie to pozostaje w mocy aż do chwili, gdy zawiadomienie o wycofaniu wejdzie w życie zgodnie z rozdziałem 8, 1 (3) Regulaminu Ogólnego.

(2) Postanowienia paragrafu 4 (1) powyżej stosuje się do organizacyj naukowych lub przemysłowych, jak również do organizacyj międzynarodowych, chyba że Rada Administracyjna zwolni je imiennie od obowiązku ponoszenia wydatków komitetu, zgodnie z artykułem 14 Konwencji.

5. Wydatki komitetów doradczych, określone w paragrafie 2 powyżej, dzieli się między zarządy, które zobowiązały się ponosić je, proporcjonalnie do liczby jednostek, jaką odnośne rządy przyjęły za podstawę swego udziału w wydatkach zwyczajnych Związku, zgodnie z artykułem 14 Konwencji. Przedsiębiorstwa prywatne, organizacje międzynarodowe i organizacje naukowe lub przemysłowe, które zobowiązały się do pokrywania wydatków komitetu, same oznaczą klasę, do której chcą być w tym celu zaliczone.

6. Każdy zarząd, przedsiębiorstwo prywatne, organizacja międzynarodowa bądź organizacja naukowa lub przemysłowa pokrywa wydatki osobowe swych przedstawicieli.

ZAŁĄCZNIK  V

Układ między Organizacją Narodów Zjednoczonych i Międzynarodowym Związkiem Telekomunikacyjnym

(patrz artykuł 26)

WSTĘP

Biorąc pod uwagę postanowienia artykułu 57 karty Narodów Zjednoczonych i artykułu 26 Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, zawartej w Atlantic City w 1947, Narody Zjednoczone i Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny zgodziły się na następujące:

ARTYKUŁ I Narody Zjednoczone uznają Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, dalej nazywany "Związkiem", za organizację fachową, do której należy przedsiębranie wszelkich właściwych środków zgodnie z jej aktem konstytucyjnym dla osiągnięcia celów, określonych w tym akcie.

ARTYKUŁ II Przedstawicielstwo wzajemne

1. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie zapraszana do wysyłania swych przedstawicieli, bez prawa głosu, na obrady wszystkich konferencji pełnomocników i administracyjnych Związku, będzie również zapraszana, po uprzednim porozumieniu się w tej sprawie ze Związkiem, do wysyłania swych przedstawicieli na zjazdy międzynarodowych komitetów doradczych lub wszelkich innych zjazdów, zwoływanych przez Związek, z prawem udziału w rozprawach dotyczących Narodów Zjednoczonych, jednakże bez prawa głosu.

2. Związek będzie zapraszany do wysyłania swoich przedstawicieli celem uczestniczenia w posiedzeniu Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych dla konsultacji w sprawach telekomunikacyjnych.

3. Związek będzie zapraszany do wysyłania swoich przedstawicieli celem uczestniczenia w posiedzeniach Rady Ekonomicznej i Społecznej Narodów Zjednoczonych i Rady Powierniczej, ich komisyj i komitetów, jak również do brania udziału bez prawa głosu w tych obradach, jeżeli na porządku dziennym będą sprawy, w których Związek byłby zainteresowany.

4. Związek będzie zapraszany do wysyłania swoich przedstawicieli celem uczestniczenia w posiedzeniach głównych komisyj Zgromadzenia Ogólnego, na których będą rozważane sprawy podpadające pod kompetencje Związku, oraz do uczestniczenia w tych obradach bez prawa głosu.

5. Sekretariat Narodów Zjednoczonych będzie doręczał, stosownie do okoliczności, Członkom Zgromadzenia Ogólnego, Rady Ekonomicznej i Społecznej i jej komisyj lub Rady Powierniczej pisemne przedłożenia Związku. Również pisemne przedłożenia Narodów Zjednoczonych będą dostarczane przez Związek jego Członkom.

ARTYKUŁ III Wnoszenie spraw na porządek obrad

Po uprzedniej konsultacji, jeżeli będzie ona potrzebna, Związek wniesie na porządek obrad konferencyj pełnomocników lub administracyjnych, albo zjazdów innych organów Związku sprawy zaproponowane przez Narody Zjednoczone. Podobnie Rada Ekonomiczna i Społeczna i jej komisje, jak również Rada Powiernicza, wpiszą na porządek obrad sprawy, proponowane przez konferencję lub inne organy Związku.

ARTYKUŁ IV Zalecenia Narodów Zjednoczonych

1. Związek, mając na uwadze, że Narody Zjednoczone są zobowiązane popierać realizację zadań przewidzianych w art. 55 Karty i wspomagać Radę Ekonomiczną i Socjalną w wykonaniu zadań i uprawnień, powierzonych jej przez artykuł 62 Karty, odnośnie przeprowadzenia badań i przygotowania doniesień w sprawach międzynarodowych z dziedziny ekonomicznej, społecznej, kulturalnej, intelektualnej, wychowania, zdrowia publicznego i innych dziedzin pokrewnych, oraz kierować swe zalecenia w tych wszystkich sprawach, dotyczące instytucyj fachowych, biorąc również pod uwagę fakt, że artykuły 58 i 63 postanawiają, aby Organizacja Narodów Zjednoczonych wydawała zalecenia celem uzgadniania działalności tych instytucyj fachowych oraz zasady, którymi się kieruje, wyraża zgodę na poczynienia wszelkich koniecznych kroków, aby możliwie najrychlej przedstawić swemu właściwemu organowi do odpowiedniego załatwienia wszelkie zalecenia urzędowe, jakie może otrzymać ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Związek wyraża zgodę na zasięganie, na życzenie Organizacji Narodów Zjednoczonych, jej opinii, w sprawach dotyczących jej zaleceń i zawiadomienia we właściwym czasie Organizacji Narodów Zjednoczonych o środkach, jakie przedsięweźmie Związek lub jego Członkowie celem wprowadzenia w życie tych zaleceń lub o odmiennych wynikach tych środków.

3. Związek będzie współpracował wszelkimi sposobami celem uzyskania całkowitego uzgodnienia działalności organizacyj fachowych z takimi organizacjami Narodów Zjednoczonych. Wyraża on zgodę na współpracę z każdym organem lub organami, jakie Rada Ekonomiczna i Socjalna może ustanowić, celem ułatwienia tego uzgodnienia oraz dostarczenia wszelkich informacyj potrzebnych w tym celu.

ARTYKUŁ V Wymiana informacyj i wydawnictw

1. Z wyjątkiem niektórych dokumentów, mających charakter poufny, Narody Zjednoczone i Związek przystąpią do wymiany, możliwie szybkiej i szerokiej, informacyj i wydawnictw dla potrzeb każdej strony.

2. Nie naruszając w niczym ogólnych postanowień poprzedniego paragrafu:

a) Związek prześle Narodom Zjednoczonym roczne sprawozdanie ze swej działalności;

b) Związek załatwi w miarę możliwości każde życzenie Narodów Zjednoczonych, skierowane do Związku w sprawie sprawozdań specjalnych, badań lub informacyj;

c) Sekretariat Generalny Narodów Zjednoczonych przystąpi do wymiany poglądów z czynnikami kompetentnymi Związku, na jego życzenie, w sprawie dostarczenia Związkowi informacyj w sprawach, co do których ma on szczególne zainteresowania.

ARTYKUŁ VI Pomoc Narodom Zjednoczonym

Związek wyraża zgodę na współpracę z Narodami Zjednoczonymi, jego organami głównymi i pomocniczymi i okazywanie im w miarę możliwości wszelkiej pomocy, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i Międzynarodową Konwencją Telekomunikacyjną, uwzględniając całkowicie położenie szczególne tych Członków, którzy nie są członkami Narodów Zjednoczonych.

ARTYKUŁ VII Stosunek do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości

1. Związek wyraża zgodę na dostarczenie Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości informacyj, których może on zażądać, powołując się na artykuł 34 swojego Statutu.

2. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych upoważni Związek do żądania od Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości porad w sprawach prawnych, leżących w zakresie kompetencji Trybunału, a innych niż dotyczących wzajemnych stosunków między Związkiem i Organizacją Narodów Zjednoczonych lub innych organizacyj fachowych.

3. Prośba taka może być skierowana do Trybunału przez Konferencję Pełnomocników lub konferencję administracyjną, działającą na podstawie uprawnienia ze strony Konferencji Pełnomocników.

4. O swej prośbie w sprawie porady prawnej, skierowanej do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, Związek powiadomi Radę Ekonomiczną i Społeczną.

ARTYKUŁ VIII Postanowienia dotyczące personelu

1. Organizacja Narodów Zjednoczonych i Związek zgadzają się na stosowanie wspólnie, w miarę możliwości, takiego statutu, norm i postanowień, które pozwoliłyby na uniknięcie rażących różnic w warunkach zatrudnienia, jak również współzawodnictwa w pozyskaniu personelu oraz ułatwiłyby wymianę personelu, która byłaby pożądana dla obu stron celem lepszego wykorzystania usług tego personelu.

2. Organizacja Narodów Zjednoczonych i Związek zgadzają się współpracować dla osiągnięcia powyższego celu w możliwie najszerszym zakresie.

ARTYKUŁ IX Służba statystyczna

1. Organizacja Narodów Zjednoczonych i Związek zgadzają się na to, że będą usiłowały osiągnąć najściślejszą, w miarę możliwości, współpracę, usunięcie niepożądanej dwutorowości w ich działalności oraz możliwie najlepsze wykorzystanie wysiłków swego personelu technicznego, w gromadzeniu, analizowaniu, ogłaszaniu, normalizacji, ulepszeniach i rozszerzeniu wiadomości statystycznych. Zgadzają się połączyć swe wysiłki dla osiągnięcia możliwie najlepszego wykorzystania danych statystycznych i udzielenia pomocy rządom i innym organizacjom, których zadaniem jest zbieranie tych danych.

2. Związek uznaje Organizację Narodów Zjednoczonych jako organizację centralizującą gromadzenie, analizę, publikowanie, normalizowanie, doskonalenie i rozpowszechnianie statystyki, służącej ogólnym celom organizacyj międzynarodowych.

3. Organizacja Narodów Zjednoczonych uznaje Związek za organizację centralizującą gromadzenie, analizę, publikowanie, normalizowanie i rozpowszechnianie danych statystycznych w zakresie swej specjalności, bez naruszenia jednak uprawnień Organizacji Narodów Zjednoczonych co do zajmowania się takimi sprawami z zakresu statystyki, które mogą być konieczne dla osiągnięcia jej własnych zadań lub z punktu widzenia doskonalenia statystyki światowej. Związek sam decyduje, w jakiej formie mają być sporządzone jego wydawnictwa służbowe.

4. Mając na uwadze utworzenie ośrodka informacyj statystycznych dla użytku powszechnego zgodzono się, aby dane dostarczone Związkowi celem włączenia ich do podstawowych wydawnictw statystycznych lub specjalnych sprawozdań Związku udostępnione były w miarę możliwości Organizacji Narodów Zjednoczonych na jej żądanie.

5. Zgodzono się, aby dane statystyczne, dostarczone Organizacji Narodów Zjednoczonych, celem włączenia ich do podstawowych wydawnictw statystycznych lub sprawozdań specjalnych organizacyj, udostępnione były Związkowi na jego żądanie w miarę możliwości i uznania.

ARTYKUŁ X Służba administracyjna i techniczna

1. Organizacja Narodów Zjednoczonych i Związek uznają za pożądane, dla najlepszego wykorzystania będących do dyspozycji środków oraz personelu, unikanie tam, gdzie to tylko możliwe, dwutorowości lub wzajemnego pokrywania się czynności służb powoływanych do życia oraz, w razie potrzeby, wzajemne porozumienie się w tych sprawach.

2. Organizacja Narodów Zjednoczonych i Związek wspólnie uzgadniają zarządzenia w sprawie rejestracji i przechowywania dokumentów urzędowych.

ARTYKUŁ XI Postanowienia budżetowe i finansowe

1. Budżet lub preliminarz budżetowy Związku przesyła się Organizacji Narodów Zjednoczonych jednocześnie z przesłaniem go Członkom Związku; walne zgromadzenie może podać Związkowi zalecenia w tej sprawie.

2. Związek będzie miał prawo wysyłania przedstawicieli, bez prawa głosu, na obrady Ogólnego Zebrania lub do wszystkich komisyj tego Zebrania w czasie, gdy budżet Związku będzie dyskutowany.

ARTYKUŁ XII Finansowanie służb specjalnych

1. W wypadku gdy Związek będzie narażony na dodatkowe wydatki, na skutek zwrócenia się Narodów Zjednoczonych o nadesłanie specjalnych sprawozdań, poczynienie specjalnych badań albo też okazanie pomocy, zgodnie z artykułem VI lub jakimikolwiek innymi postanowieniami niniejszej umowy, odbędzie się konsultacja, mająca na celu ustalenie najwłaściwszego sposobu pokrycia wydatku.

2. Organizacja Narodów Zjednoczonych i Związek będą wzajemnie zasięgały swej opinii w sprawie powzięcia właściwych decyzji co do pokrycia wydatków central administracyjnych, technicznych lub finansowych oraz wszelkich ułatwień lub specjalnej pomocy udzielonej Związkowi, na jego prośbę, przez Organizację Narodów Zjednoczonych.

ARTYKUŁ XIII Umowy między organizacjami

1. Związek zgadza się powiadomić Radę Ekonomiczną i Społeczną o rodzaju i zakresie każdej umowy urzędowej, której zawarcie projektuje się między Związkiem a każdą inną organizacją specjalizowaną lub organizacją państwową albo międzynarodową organizacją niepaństwową, poza tym powiadomi Radę Społeczną i Ekonomiczną z chwilą zawarcia takiej umowy o jej szczegółach.

2. Organizacja Narodów Zjednoczonych zgadza się powiadomić Związek o rodzaju i zakresie każdej umowy urzędowej, której zawarcie jest projektowane przez jakąkolwiek organizację specjalizowaną w sprawach, które mogą interesować Związek i poza tym powiadomi Związek z chwilą zawarcia takiej umowy, o jej szczegółach.

ARTYKUŁ XIV Łączność

1. Organizacja Narodów Zjednoczonych i Związek wyrażają zgodę na powyższe postanowienia w przekonaniu, że przyczynią się one do utrzymania skutecznej łączności między dwiema organizacjami. Potwierdzają one swój zamiar przedsięwzięcia wszelkich kroków, które okażą się konieczne dla osiągnięcia tego celu.

2. Postanowienia dotyczące łączności, określone niniejszą umową, odnosić się będą, w miarę możliwości, do stosunków wzajemnych między Związkiem a Organizacją Narodów Zjednoczonych łącznie z jej urzędami regionalnymi lub pomocniczymi.

ARTYKUŁ XV Służba telekomunikacyjna Narodów Zjednoczonych.

1. Związek uznaje za ważne, aby Organizacja Narodów Zjednoczonych w eksploatacji swych służb telekomunikacyjnych korzystała z tych samych praw, jakie przysługują Członkom Związku.

2. Organizacja Narodów Zjednoczonych zobowiązuje się prowadzić eksploatację zależnych od niej służb telekomunikacyjnych zgodnie z warunkami Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej i dołączonego do niej Regulaminu.

3. Szczegóły co do stosowania niniejszego artykułu stanowić będą przedmiot oddzielnych porozumień.

ARTYKUŁ XVI Wykonanie umowy

Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych i właściwa władza Związku będą mogły zawrzeć wszelkie uzupełniające układy, uznane za potrzebne dla wykonania niniejszej umowy.

ARTYKUŁ XVII Rewizje

Umowa niniejsza podlega rewizji za wspólną zgodą Narodów Zjednoczonych i Związku, pod warunkiem sześciomiesięcznego uprzedniego zawiadomienia jednej lub drugiej strony.

ARTYKUŁ XVIII Wejście w życie

1. Umowa niniejsza wejdzie tymczasowo w życie po zatwierdzeniu jej przez Walne Zgromadzenie Narodów Zjednoczonych i Konferencję Telekomunikacyjną Pełnomocników w Atlantic City w 1947 r.

2. Z zastrzeżeniem zatwierdzenia wspomnianego w paragrafie 1, umowa niniejsza wejdzie w życie formalnie w tym samym czasie, co Międzynarodowa Konwencja Telekomunikacyjna, zawarta w Atlantic City w 1917 r. lub wcześniej, gdy Związek o tym zdecyduje.

Lake Success, sierpień 1947.

WALTER KOTSCHNIG

Tymczasowy Przewodniczący Komitetu Rady Ekonomicznej i Społecznej powołany do rokowań z instytucjami specjalizowanymi.

SIR HAROLD SHOOBERT

Przewodniczący Komisji do rokowań Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej

(Atlantic City, 1947)

W chwili przystąpienia do podpisania Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej w Atlantic City podpisani pełnomocnicy przyjmują do wiadomości następujące oświadczenia:

I

Kanady:

Podpisując niniejszą Konwencję, Kanada zastrzega sobie prawo nieprzyjęcia paragrafu 3 artykułu 13 Konwencji z Atlantic City. Kanada uznaje zobowiązania nałożone przez Regulamin Radiokomunikacyjny, dołączony do niniejszej Konwencji, lecz nie przyjmuje obecnie zobowiązań, wynikających z Dodatkowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, jak również Regulaminu Telegraficznego lub Telefonicznego.

II

Republiki Chili:

Podpisując Regulamin Radiokomunikacyjny z Atlantic City, przewodniczący delegacji chilijskiej czyni tymczasowe zastrzeżenie odnośnie postanowień paragrafów pod liczbą 990, 991, 992, 994, 995, 996 i 997 działu II artykułu 41 wspomnianego Regulaminu.

Podpisując Międzynarodową Konwencję Telekomunikacyjną z Atlantic City, przewodniczący delegacji chilijskiej czyni tymczasowe zastrzeżenie odnośnie postanowień zawartych w artykule 39 Konwencji z Atlantic City.

III

Republiki Kolumbii:

Republika Kolumbijska oświadcza formalnie, że podpisując niniejszą Konwencję nie przyjmuje żadnego zobowiązania dotyczącego Regulaminu Telefonicznego, wspomnianego w artykule 13 Konwencji z Atlantic City.

IV

Republiki Ekwadoru:

Republika Ekwadoru oświadcza formalnie, że podpisanie niniejszej Konwencji nie pociąga dla niej przyjęcia jakichkolwiek zobowiązań dotyczących Regulaminu Telegraficznego, Regulaminu Telefonicznego lub Regulaminu Radiokomunikacyjnego, powołanych w art. 13 Konwencji z Atlantic City.

V

Stanów Zjednoczonych Ameryki:

Podpisanie tej Konwencji w imieniu Stanów Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z procedurą konstytucyjną, rozciąga się na wszystkie terytoria Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Stany Zjednoczone Ameryki oświadczają formalnie, że przez złożenie w ich imieniu podpisu pod niniejszą Konwencją, nie przyjmują one żadnego zobowiązania dotyczącego Regulaminu Telegraficznego, Regulaminu Telefonicznego lub Dodatkowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, wspomnianych w artykule 13 Konwencji z Atlantic City.

VI

Związku Socjalistycznych Republik Rad:

W chwili przystąpienia do podpisu Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, delegacja Z.S.R.R. oświadcza formalnie, że nie zgadza się z paragrafem 2 artykułu 1 Konwencji, który uważa za nie mający podstaw prawnych i będący w sprzeczności z innymi artykułami Konwencji i z uchwałą Konferencji Telekomunikacyjnej Madryckiej.

Poza tym delegacja Z.S.R.R. uważa za nieusprawiedliwione, że bez najmniejszej podstawy prawnej, Socjalistyczne Republiki Rad: Łotwy, Litwy, Estonii i Republiki Ludowej Mongolii, Państwa suwerenne, pełnoprawne Strony Konwencji Madryckiej, nie były zamieszczone w wykazie Członków Związku (załącznik 1).

Delegacja Z.S.R.R. uważa, że cały statut, dotyczący członkostwa Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, winien być poddany rewizji przez następną Konferencję Pełnomocników.

VII

Republiki Chińskiej:

Republika Chińska oświadcza formalnie, że przez podpisanie niniejszej Konwencji nie przyjmuje żadnego zobowiązania dotyczącego Regulaminu Telefonicznego, wspomnianego w artykule 13.

VIII

Republiki Filipińskiej:

Podpisując Konwencję z Atlantic City, Republika Filipińska oświadcza, że nie może obecnie przyjąć zobowiązań Regulaminu Telefonicznego i Telegraficznego, wymienionych w paragrafie 3 artykułu 13 wspomnianej Konwencji.

IX

Pakistanu:

Delegacja Pakistanu oświadcza formalnie, że podpisując niniejszą Konwencję, nie przyjmuje żadnego zobowiązania dotyczącego Regulaminu Telefonicznego wspomnianego w artykule 13.

X

Republiki Peru:

Podpisując Konwencję z Atlantic City, przewodniczący delegacji Peru czyni tymczasowe zastrzeżenia co do zobowiązań wynikających z artykułu 13, dotyczących Regulaminu Telegraficznego, Regulaminu Telefonicznego i Dodatkowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego.

XI

Republiki Kuby:

Podpisanie niniejszej Konwencji w imieniu Kuby odbyło się z zastrzeżeniem, że Kuba nie przyjmuje postanowień paragrafu 3 artykułu 13, dotyczącego Regulaminu Telefonicznego.

XII

Stanów Zjednoczonych Wenezueli:

Podpisując niniejszą Konwencję, Stany Zjednoczone Wenezueli oświadczają formalnie, że nie przyjmują żadnych zobowiązań, dotyczących Regulaminu Telegraficznego, Regulaminu Telefonicznego i Dodatkowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, powołanych w artykule 13 (Regulaminy).

XIII

Republiki Wschodniej Urugwaju:

Podpisując niniejszą Konwencję, delegacja Republiki Wschodniej Urugwaju oświadcza, że nie przyjmuje żadnego zobowiązania, dotyczącego Regulaminu Telegraficznego, Regulaminu Telefonicznego lub Dodatkowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, powołanych w artykule 13.

XIV

Królestwa Arabii Saudyckiej:

Podpisując niniejszą Konwencję, delegacja Arabii Saudyckiej zastrzega dla swego Rządu prawo uznania lub nie uznania wszelkich zobowiązań odnośnie Regulaminu Telegraficznego, Regulaminu Telefonicznego, Regulaminu Radiokomunikacyjnego lub Dodatkowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, powołanych w artykule 13.

XV

Republiki Panamy:

Podpisując Konwencję z Atlantic City z 1947 r. Republika Panamy oświadcza, że nie przyjmuje żadnego zobowiązania dotyczącego Regulaminu Telegraficznego, Regulaminu Telefonicznego lub Dodatkowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, powołanych w artykule 13 Konwencji.

XVI

Meksyku:

Podpisując Międzynarodową Konwencję Telekomunikacyjną z Atlantic City, delegacja meksykańska oświadcza, że podpis ten nie zobowiązuje Rządu meksykańskiego do przyjęcia Regulaminu Telegraficznego, Regulaminu Telefonicznego lub Dodatkowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, powołanych w artykule 13 Konwencji.

XVII

Etiopii:

Delegacja Etiopii oświadcza formalnie, że czyni zastrzeżenie tymczasowe w sprawie Protokołu I, dotyczącego układów przejściowych, gdyż jej pełnomocnictwa zostały wyraźnie udzielone pod warunkiem, że wszelkie jej podpisy podlegają ratyfikacji.

XVIII

Iraku:

Podpisując niniejszą Konwencję, Irak zastrzega sobie prawo uznania lub nie uznania Regulaminu Telefonicznego i Regulaminu Telegraficznego, powołanych w artykule 13.

Na dowód czego odnośni pełnomocnicy podpisali ten Protokół końcowy w jednym egzemplarzu, a w dwóch językach angielskim i francuskim. Protokół ten zostanie złożony w archiwum Rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki, a odpis jego będzie dostarczony każdemu z rządów sygnatariuszy.

Sporządzono w Atlantic City, dnia 2 października 1947 roku.

(Następują podpisy, jak w Konwencji).

PROTOKOŁY DODATKOWE

do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej

(Atlantic City, 1947)

W chwili przystąpienia do podpisywania Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej z Atlantic City, podpisani pełnomocnicy podpisali następujące Protokoły Dodatkowe:

I

PROTOKÓŁ

dotyczący zarządzeń przejściowych

Mając na uwadze zapewnienie zadawalającego funkcjonowania Związku oraz, aby ułatwić stosowanie Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej z Atlantic City z chwilą wejścia jej w życie w dniu 1 stycznia 1949 r., Międzynarodowa Konferencja Telekomunikacyjna z Atlantic City zgadza się na następujące postanowienia:

1. (1) Rada Administracyjna będzie ustanowiona niezwłocznie w sposób przewidziany w artykule 5 Konwencji z Atlantic City i w charakterze tymczasowym będzie pełnić natychmiast, aż do chwili wejścia w życie Konwencji, czynności powierzone jej przez tę Konwencję. Pierwsze posiedzenie Rady odbędzie się w Atlantic City.

(2) W czasie tego posiedzenia Rada Administracyjna wybierze swego przewodniczącego i swych wiceprzewodniczących; sporządzi ona plan swych prac na okres przejściowy, kończący się w dniu 31 grudnia 1948 r., mając na uwadze podjęcie na stałe swych czynności w dniu 1 stycznia 1949 r.

2. (1) Międzynarodowa Izba Rejestracji Częstotliwości mianowana zostanie niezwłocznie w sposób określony w artykule 6 Konwencji z Atlantic City; będzie ona pełnić swe czynności tymczasowo aż do daty wejścia w życie Konwencji.

(2) Izba odbędzie swe pierwsze posiedzenie w Atlantic City. Członkowie Izby mogą tymczasowo wyznaczyć, celem wzięcia udziału w tym posiedzeniu, osoby, których kwalifikacje techniczne mogą w drodze wyjątku nie odpowiadać całkowicie wymaganiom określonym w artykule 6 Konwencji. Osoby mianowane w ten sposób nie będą pobierały żadnego wynagrodzenia od Związku.

(3) W czasie tego posiedzenia Izba zorganizuje się, sporządzi plan swych prac na okres przejściowy pomiędzy 1 stycznia 1948 r. i 31 grudnia 1948 r., zgodnie z uchwałami Międzynarodowej Konferencji Radiokomunikacyjnej z Atlantic City, a to mając na uwadze swój charakter organa stałego, jak to określa Konwencja z Atlantic City.

3. (1)Sekretariat Generalny będzie utworzony natychmiast w myśl postanowień artykułu 9 Konwencji z Atlantic City i aż do chwili wejścia w życie tej Konwencji będzie pełnić czynności tymczasowo. W porozumieniu z Rządem Szwajcarskim obowiązki Sekretariatu pełnić będą w miarę możliwości obecni funkcjonariusze Biura, aby ułatwić przejęcie czynności z chwilą wejścia w życie Konwencji z Atlantic City.

(2) Odstępując od postanowień tej Konwencji, Międzynarodowa Konferencja Telekomunikacyjna z Atlantic City postanowiła wyjątkowo wyznaczyć Sekretarza Generalnego i dwóch wicesekretarzy Związku. Zgodnie z niniejszym Protokołem P. F. v. Ernst, obecny dyrektor Biura Związku, zostaje mianowany pełniącym czynności Sekretarza Generalnego i PP. Leon Mulatier i Gerald C. Gross, obecni wicedyrektorzy Biura Związku, zostają wyznaczeni do pełnienia obowiązków wicesekretarzy. Funkcjonariusze ci powinni pełnić swe czynności w sposób określony przez Konwencję.

4. W okresie przejściowym Sekretarz Generalny będzie powiadamiał Członków Związku o ratyfikacjach i przystąpieniach w sposób określony w artykułach 16 i 17 Konwencji.

II

PROTOKÓŁ

dotyczący Niemiec i Japonii

Niniejszym wyraża się zgodę, aby Niemcy i Japonia mogły przystąpić do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej z Atlantic City, stosując się do postanowień artykułu 17, z chwilą gdy odpowiedzialne czynniki będą takie przystąpienie uważać za właściwe. Nie mają zastosowania do tych dwóch krajów formalności przewidziane w artykule 1 Konwencji.

III

PROTOKÓŁ

dotyczący Hiszpanii, hiszpańskiej strefy Maroka i zespołu posiadłości hiszpańskich

Niniejszym wyraża się zgodę, aby Hiszpania, z jednej strony, hiszpańska strefa Maroka i zespół posiadłości hiszpańskich, z drugiej strony, mogły przystąpić do Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej z Atlantic City, w charakterze członków mających prawo głosu, stosując się do postanowień artykułu 17, z chwilą gdy uchwała Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych z dnia 12 grudnia 1946 r. zostanie odwołana lub będzie przedmiotowa.

Nie mają zastosowania do Hiszpanii, z jednej strony, hiszpańskiej strefy Maroka i zespołu posiadłości hiszpańskich, z drugiej strony, formalności przewidziane w artykule 1 Konwencji.

IV

PROTOKÓŁ

dotyczący Regulaminu Telegraficznego i Telefonicznego

Postanowienia paragrafu 3 artykułu 13 Konwencji będą obowiązywały Członków, którzy dotychczas nie zatwierdzili Regulaminu i (lub) Regulaminu Telefonicznego, od daty podpisania tych Regulaminów po ich rewizji przez przyszłą Konferencję administracyjną telegraficzną i telefoniczną.

V

PROTOKÓŁ

dotyczący wydatków zwyczajnych Związku w roku 1948

Zgodnie z uchwałą Międzynarodowej Konferencji Telekomunikacyjnej z Atlantic City, Rada Administracyjna lub Sekretarz Generalny z upoważnienia Rady są uprawnieni do zwrócenia się do Rządu Konferencji szwajcarskiej z prośbą o udzielenie Związkowi zaliczki w sumie nie przekraczającej 1.500.000 franków szwajcarskich na pokrycie wydatków zwyczajnych Związku w roku 1948.

Sekretarz Generalny Związku jest uprawniony po uzyskaniu upoważnienia ze strony Rady Administracyjnej do pokrycia wydatków zwyczajnych w roku 1948 w sumie nie przekraczającej 1.000.000 franków szwajcarskich dla działu radiokomunikacji i 500.000 franków szwajcarskich w dziale telegraficzno-telefonicznym.

VI

PROTOKÓŁ

dotyczący wydatków zwyczajnych Związku w okresie 1949 -1952

Międzynarodowa Konferencja Telekomunikacyjna z Atlantic City, powołując się na powziętą w tej sprawie uchwałę, upoważnia Radę Administracyjną po uzyskaniu zatwierdzenia ze strony większości Członków i Członków Stowarzyszonych Związku i, jeżeli istotnie zachodzi tego potrzeba dla działalności Związku, przekroczyć w wydatkach zwyczajnych sumę franków szwajcarskich 4.000.000, na którą to sumę ocenione zostały wydatki zwyczajne Związku w okresie 1949 -1952.

VII

PROTOKÓŁ

upoważniający do poczynienia wydatków nadzwyczajnych, związanych z działalnością tymczasową Międzynarodowej Izby Rejestracji Częstotliwości

Zgodnie z uchwałą, powziętą w tej sprawie przez Międzynarodową Konferencję Telekomunikacyjną z Atlantic City, upoważnia się Sekretarza Generalnego Związku do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, wynikających z działalności Międzynarodowej Izby Rejestracji Częstotliwości oraz poborów i wydatków jej członków w okresie poprzedzającym wejście w życie Konwencji z Atlantic City.

VIII

PROTOKÓŁ

upoważniający do poczynienia wydatków związanych z tymczasową działalnością Rady Administracyjnej

Zgodnie z uchwałą, powziętą w tej sprawie przez Międzynarodową Konferencję Telekomunikacyjną z Atlantic City, upoważnia się Sekretarza Generalnego Związku do pokrycia wydatków wynikających z tymczasowego funkcjonowania Rady Administracyjnej w okresie poprzedzającym wejście w życie Konwencji z Atlantic City, włączając w to koszty podróży służbowych oraz diet Członków Rady.

IX

PROTOKÓŁ

upoważniający do poczynienia wydatków nadzwyczajnych Związku, wynikłych z działalności Tymczasowej Komisji Częstotliwości

Zgodnie z uchwałą, powziętą w tej sprawie przez Międzynarodową Konferencję Telekomunikacyjną z Atlantic City, upoważnia się Sekretarza Generalnego do poczynienia wydatków nadzwyczajnych dla pokrycia kosztów, wynikających z działania Tymczasowej Komisji Częstotliwości. Jednakże każdy kraj ponosi koszty opłacania poborów i wydatków swych przedstawicieli występujących w charakterze członków państwowych oraz ich doradców. Każda międzynarodowa organizacja regionalna ponosi koszty opłacania poborów i wydatków swego przedstawiciela.

X

PROTOKÓŁ

dotyczący postępowania tych krajów, które będą chciały zmiany klasy udziału w ponoszeniu kosztów Związku

Międzynarodowa Konferencja Telekomunikacyjna z Atlantic City postanawia:

1. W odstępstwie od postanowień Konwencji Madryckiej będzie stosowana klasyfikacja udziału w ponoszeniu kosztów, przewidziana w artykule 14 paragrafie 4 Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej z Atlantic City począwszy od 1 stycznia 1948 r.

2. Każdy Członek powinien, przed 1 września 1948 r., powiadomić Sekretarza Generalnego Związku, jaką wybrał klasę udziału w ponoszeniu kosztów według skali podanej w artykule 14 paragrafie 4 Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej z Atlantic City. W stosunku do wydatków roku budżetowego 1948, powiadomienie to może zawierać inną klasę udziału dla służby radiokomunikacyjnej, a inną dla służby telefoniczno-telegraficznej. W stosunku do wydatków roku budżetowego 1949 oraz wydatków lat następnych powiadomienie to powinno wskazywać tylko jedną klasę wspólną dla wydatków służby radiokomunikacyjnej i telegraficzno-telefonicznej.

3. Członkowie, którzy do dnia 1 września 1948 nie nadeślą powiadomienia, przewidzianego w poprzednim paragrafie, powinni uczestniczyć w wydatkach według tej samej ilości jednostek, na które się zgodzili według Konwencji Madryckiej, z zastrzeżeniem jednakże, że gdy zgodnie z Konwencją madrycką podali różne klasy dla wydatków służby radiokomunikacyjnej i telegraficzno - telefonicznej, powinni w wydatkach za rok 1949 i następnych lat uczestniczyć według wyższej z podanych dwóch klas.

Na dowód czego odnośni pełnomocnicy podpisali niniejsze Protokoły Dodatkowe w języku angielskim i francuskim, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony do archiwum Rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki, a odpisy będą dostarczone każdemu z podpisujących Rządów.

Sporządzono w Atlantic City, dnia 2 października 1947 r.

(Następują podpisy jak w Konwencji.)

• Identyfikator: Dz.U.1949.59.460
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Międzynarodowa Konwencja Telekomunikacyjna, Protokół końcowy do Konwencji i Protokoły dodatkowe do Konwencji. Atlantic City.1947.10.02.
• Data aktu: 02/10/1947
• Data ogłoszenia: 30/11/1949
• Data wejścia w życie: 14/05/1949