USTRÓJ SĄDÓW
Sądy.
Tworzy się okręgowe sądy pracy i ubezpieczeń społecznych.
Sądy powinny całą swoją działalnością umacniać socjalistyczne stosunki pracy, chronić osobiste i majątkowe prawa i interesy pracowników i zakładów pracy oraz oddziaływać wychowawczo w duchu przestrzegania zasad praworządności ludowej, dyscypliny pracy i troski o mienie społeczne, zgodnie z zasadami ustroju i celami Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, potrzeba bezpośredniego oddziaływania wychowawczego albo gdy przyczyni się to do oszczędności kosztów, sąd wykonuje czynności poza swoją siedzibą, w szczególności na terenie właściwego uspołecznionego zakładu pracy.
Prezes sądu składa okresowe informacje o działalności sądu właściwej wojewódzkiej radzie narodowej (radzie narodowej miasta wyłączonego z województwa).
Sąd składa się z prezesa, który jest kierownikiem sądu, wiceprezesa i sędziów.
Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia wyda regulamin wewnętrznego urzędowania sądów.
Jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, do ustroju sądów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące sądów wojewódzkich.
Użyte w ustawie określenia:
Sędziowie.
Sędziowie w zakresie orzekania są niezawiśli i podlegają tylko ustawom.
Sędziów powołuje Rada Państwa na wniosek Ministra Sprawiedliwości, przedkładany po zasięgnięciu opinii Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych.
Prezesów i wiceprezesów sądów powołuje spośród sędziów i odwołuje ich Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych.
W sprawach związanych z powołaniem i odwołaniem sędziego, a także w innych sprawach dotyczących sędziów okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych - jeżeli ustawa nie stanowi inaczej - stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące sędziów sądów wojewódzkich.
Ławnicy.
W orzekaniu w sprawach rozpoznawanych przez sądy - jeżeli ustawa nie stanowi inaczej - biorą udział ławnicy.
W zakresie orzekania ławnicy są niezawiśli, podlegają tylko ustawom i mają równe z sędziami obowiązki i uprawnienia, nie mogą jednak przewodniczyć na rozprawie i naradzie. Ławnik nie może też wykonywać czynności sędziego poza rozprawą, naradą i wydaniem orzeczenia, z wyjątkiem wypadków określonych w art. 37 § 4, art. 43 § 2, art. 44 i 65.
Liczbę ławników określają prezesi sądów.
Kandydat na ławnika powinien posiadać znajomość problematyki stosunków pracy oraz celów ubezpieczenia społecznego i potrzeb ubezpieczonych.
(skreślony).
Ławnicy zdają okresowo sprawę ze swej działalności radzie narodowej, która ich wybrała.
W zakresie nie uregulowanym niniejszą ustawą w sprawach związanych z wyborem i odwołaniem ławnika, a także w innych sprawach dotyczących ławników, stosuje się odpowiednio przepisy o ławnikach ludowych w sądach powszechnych.
Sekretariaty i pracownicy sądowi.
Do pracowników sądowych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pracowników sądowych w sądach wojewódzkich.
POSTĘPOWANIE
Przepisy ogólne.
Właściwy do rozpoznania odwołania jest sąd, w którego okręgu ma siedzibę organ orzekający, który wydał zaskarżone orzeczenie, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
Sąd, na zgodny wniosek stron, może odwołanie przekazać do rozpoznania innemu okręgowemu sądowi pracy i ubezpieczeń społecznych, jeżeli przemawiają za tym względy celowości. Postanowienie w tym przedmiocie może zapaść na posiedzeniu niejawnym. Sąd, któremu sprawa została przekazana, jest związany postanowieniem sądu przekazującego.
Zdolność sądową i procesową ma także zakład pracy, chociażby nie posiadał osobowości prawnej, a w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego zdolność tę ma organ rentowy.
Przygotowanie rozprawy.
Sprawa powinna być tak przygotowana do wyznaczenia terminu rozprawy, aby możliwe było jej rozstrzygnięcie już na pierwszym posiedzeniu i bez wzywania świadków. Termin ten nie powinien być wyznaczony później, jak w dwa tygodnie od wpłynięcia sprawy.
Sąd odrzuca odwołanie, jeżeli odwołujący nie uzupełnił w terminie braków odwołania, uniemożliwiających nadanie mu dalszego biegu, albo jeżeli brak jest podstaw do rozpatrzenia spóźnionego odwołania. Postanowienie w tym przedmiocie może być podjęte na posiedzeniu niejawnym w składzie, w jakim sprawa byłaby rozpoznawana na rozprawie.
Jeżeli wyniki wstępnego badania sprawy przemawiają za podjęciem przez sąd czynności wyjaśniających albo jeżeli wzgląd na zmniejszenie kosztów postępowania uzasadnia przeprowadzenie dowodu przez sędziego wyznaczonego lub sąd wezwany albo sporządzenie opinii przez biegłego przed rozprawą, rozprawa może być wyznaczona w terminie późniejszym, niż to przewiduje art. 41, umożliwiającym dokonanie tych czynności.
Sądem wezwanym w rozumieniu niniejszej ustawy jest okręgowy sąd pracy i ubezpieczeń społecznych, jeżeli czynności mają być przeprowadzone na terenie powiatu lub miasta, w którym sąd ten ma swą siedzibę. W innych wypadkach sądem tym jest sąd powiatowy.
Postanowienie okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych stwierdzające, że sprawa nie podlega jego rozpoznaniu, i przekazujące sprawę sądowi powszechnemu lub innemu organowi jest wiążące dla sądu lub organu, któremu sprawa została przekazana. Postanowienie w tym przedmiocie może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
Jeżeli strona, będąca osobą fizyczną, nie ma zdolności procesowej ani przedstawiciela ustawowego, sąd dla postępowania w rozpoznawanej sprawie z urzędu ustanowi dla niej kuratora i zawiadomi o tym sąd opiekuńczy. Postanowienie w tym przedmiocie może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
Rozprawa i wyrokowanie.
Po wywołaniu sprawy rozprawa rozpoczyna się od sprawozdania sędziego, który zwięźle przedstawia stan sprawy.
Sąd nie jest związany granicami wniosków i zarzutów odwołania. Sąd ma obowiązek wszechstronnie wyjaśnić sprawę, wziąć pod rozwagę naruszenie przez organ orzekający prawa materialnego oraz rażące naruszenie przepisów o postępowaniu.
Sąd może dokonać nowych ustaleń bez względu na to, czy są one zgodne z ustaleniami organu orzekającego. Sąd nie może jednak dokonać nowych ustaleń odmiennych od ustaleń organu orzekającego, jeżeli byłyby one wyłącznie wynikiem innej oceny wiarygodności zeznań świadków lub stron, chyba że ponownie przeprowadził dowód z zeznań tych świadków lub stron.
Sąd wydając wyrok w sprawie orzeka także o roszczeniach, które wynikają z tej samej podstawy faktycznej lub prawnej, chociaż nie były objęte żądaniem lub gdy były w nim zgłoszone w rozmiarze mniejszym niż usprawiedliwiony wynikiem postępowania.
Rozpoznaniu sądu podlegają również orzeczenia poprzedzające wydanie orzeczenia końcowego, chyba że według przepisów o postępowaniu przed organem orzekającym podlegały one oddzielnemu zaskarżeniu.
Sąd nie może uchylić lub zmienić orzeczenia na niekorzyść strony wnoszącej odwołanie, chyba że strona przeciwna również wniosła odwołanie.
Sąd może z urzędu rozpoznać sprawę na rzecz współuczestników, którzy orzeczenia nie zaskarżyli, gdy będące przedmiotem odwołania prawa lub obowiązki są wspólne także dla tych współuczestników albo gdy oparte są na tej samej podstawie faktycznej i prawnej. Współuczestników takich należy wezwać na rozprawę, mogą oni także składać pisma przygotowawcze.
Sąd oddala odwołanie, jeżeli nie ma podstaw do jego uwzględnienia.
W razie uwzględnienia odwołania sąd zmienia zaskarżone orzeczenie w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy.
Sąd uchyla zaskarżone orzeczenie i odrzuca wniosek, jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami toczy się sprawa wcześniej wytoczona albo jeżeli sprawa taka została już prawomocnie rozstrzygnięta.
Gdy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 63 i 64, sąd może rozpoznać odwołanie na posiedzeniu niejawnym w składzie, w jakim sprawa byłaby rozpoznana na rozprawie.
Sąd sporządza uzasadnienie wyroku najpóźniej w terminie do 7 dni od chwili jego wydania lub ogłoszenia. Odpis wyroku z uzasadnieniem doręcza się stronom z urzędu.
Od orzeczenia okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych nie przysługuje odwołanie, z wyjątkiem orzeczeń w sprawach przejętych przez sąd do rozpoznania lub przekazanych temu sądowi przez Sąd Najwyższy po uchyleniu w postępowaniu z rewizji nadzwyczajnej orzeczenia komisji rozjemczej (art. 277 § 3 Kodeksu pracy).
Orzeczenie okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych oraz ugoda zawarta przed tym sądem stanowią tytuł egzekucyjny i podlegają wykonaniu na podstawie przepisów rozdziału XI działu dwunastego Kodeksu pracy, a gdy należności przypadają organowi rentowemu - w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Jeżeli strona bez usprawiedliwionych powodów nie wykona wydanych w toku postępowania postanowień lub zarządzeń, sąd może skazać ją na grzywnę według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o karach za niestawiennictwo świadka i odmówić przyznania kosztów lub zastosować jeden z tych środków, nie może jednak nakazać przymusowego sprowadzenia jej do sądu. Gdy stroną tą jest jednostka gospodarki uspołecznionej:
W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą do postępowania przed okręgowymi sądami pracy i ubezpieczeń społecznych stosuje się przepisy Kodeksu pracy oraz odpowiednio przepisy tytułu wstępnego, księgi pierwszej i czwartej części pierwszej oraz części trzeciej Kodeksu postępowania cywilnego, przepisy o kosztach sądowych i inne przepisy dotyczące postępowania sądowego w sprawach cywilnych. Nie stosuje się jednak przepisów art. 75-85, 194-198, 464, 470-476 Kodeksu postępowania cywilnego, a w sprawach przeciwko organowi rentowemu nadto art. 469 tego kodeksu.
Jeżeli ze względu na występujące w sprawie poważne wątpliwości prawne organ orzekający przedstawi sprawę do rozpoznania okręgowemu sądowi pracy i ubezpieczeń społecznych, a sąd uzna, że brak jest podstaw do przejęcia sprawy, wydaje na posiedzeniu niejawnym, w terminie 3 dni od wpływu sprawy, postanowienie odmawiające przejęcia sprawy. Postanowienie wymaga uzasadnienia.
Przepisy odrębne o postępowaniu w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego.
Odwołanie nie przysługuje:
Pełnomocnikiem osoby ubiegającej się o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego może być również przedstawiciel organizacji zrzeszającej emerytów i rencistów lub zakładu pracy, w którym zainteresowany był ostatnio zatrudniony.
Nie jest dopuszczalne zawarcie ugody.
Zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony powoduje umorzenie w całości lub w części postępowania. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji nie ma wpływu na bieg sprawy.
Na wniosek organu rentowego sąd może na posiedzeniu niejawnym wstrzymać tymczasowo, do czasu rozpoznania odwołania, w całości lub w części wykonanie orzeczenia organu orzekającego, przyznającego stronie prawo do świadczeń okresowych. Wstrzymanie dotyczy świadczeń przypadających w czasie po doręczeniu organowi rentowemu orzeczenia wstrzymującego ich wykonanie.
Wydatki związane z czynnościami podejmowanymi w toku postępowania ponosi Skarb Państwa.
Strona ma prawo żądać od Skarbu Państwa zwrotu kosztów podróży i wynagrodzenia za utratę zarobku spowodowaną osobistym stawiennictwem, gdy sąd wezwał ją do takiego stawiennictwa. Żądanie to strona powinna zgłosić w dniu stawiennictwa pod rygorem utraty należności.
Do rewizji nadzwyczajnej od wyroku okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy o rewizji nadzwyczajnej.
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Sędziowie Trybunału Ubezpieczeń Społecznych z dniem zniesienia Trybunału stają się sędziami okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych, właściwych ze względu na miejsce ich zamieszkania.
Sędziowie okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych stają się sędziami sądów powiatowych, właściwych ze względu na miejsce ich zamieszkania.
Sędziowie, którzy na podstawie art. 85 i 86 stali się sędziami okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych lub sądów powiatowych, zachowują prawo do dotychczas pobieranego zasadniczego uposażenia.
Sekretarze sądowi i inni pracownicy sądów ubezpieczeń społecznych, z zachowaniem prawa do dotychczas pobieranego zasadniczego uposażenia, stają się pracownikami okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych utworzonych w siedzibach dotychczasowych sądów ubezpieczeń społecznych, a jeżeli siedziba okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych jest inna niż siedziba okręgowego sądu ubezpieczeń społecznych - pracownikami sądów powiatowych istniejących w siedzibach sądów ubezpieczeń społecznych.
Przepisy art. 90 § 2 i 4 stosuje się także do spraw o świadczenia pieniężne z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, należne pracownikowi od uspołecznionego zakładu pracy, jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy zapadło orzeczenie komisji rozjemczej, a w sprawach tych, w których komisja nie była właściwa, decyzję w tym czasie podjęła jednostka nadrzędna nad zakładem pracy.
Ilekroć obowiązujące przepisy przewidują prawo stron odwołania się (skargi) od decyzji organów administracji państwowej lub organów społecznych do okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych, odwołania rozpoznają okręgowe sądy pracy i ubezpieczeń społecznych.
W ustawie z dnia 2 grudnia 1960 r. o ławnikach ludowych w sądach powszechnych (Dz. U. Nr 54, poz. 309 i z 1970 r. Nr 16, poz. 136) uchyla się art. 22.
W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 11, poz. 54) wprowadza się następujące zmiany:
"Art. 9. Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych sprawuje, w granicach i w trybie określonych przez właściwe przepisy, nadzór nad orzecznictwem sądowym w sprawach ze stosunku pracy i w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego, a nadto rozpoznaje rewizje nadzwyczajne od prawomocnych orzeczeń zakładowych i powiatowych komisji rozjemczych, powiatowych komisji odwoławczych do spraw pracy, rad nadzorczych oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Komisji Odwoławczej do Spraw Emerytalnych, określonej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin.",
"a) przez rozpoznawanie środków odwoławczych od nieprawomocnych orzeczeń sądów wojewódzkich i okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych wydanych w pierwszej instancji oraz od nieprawomocnych orzeczeń sądów wojskowych,
b) przez rozpoznawanie rewizji nadzwyczajnych od prawomocnych orzeczeń sądowych oraz prawomocnych orzeczeń organów, o których mowa w art. 9.",
"3. Rozpoznawanie rewizji nadzwyczajnych od orzeczeń Sądu Najwyższego następuje w składzie siedmiu sędziów Sądu Najwyższego. Rewizje nadzwyczajne od orzeczeń innych sądów i organów są rozpoznawane w składzie trzech sędziów Sądu Najwyższego. Od rozpoznawania rewizji nadzwyczajnych wyłączeni są sędziowie, którzy wydali zaskarżone orzeczenie.",
"Sąd Najwyższy ustala wytyczne na wniosek Ministra Sprawiedliwości, Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej albo Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych także na wniosek Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych lub Centralnej Rady Związków Zawodowych.",
"Wniosek o podjęcie uchwały może być postawiony przez Ministra Sprawiedliwości, Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego lub prezesa Sądu Najwyższego, a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych - także przez Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych lub Centralną Radę Związków Zawodowych, ponadto zaś w sprawach z zakresu wynalazczości - przez Prezesa Urzędu Patentowego.",
"1. Z zachowaniem przepisów prawa o ustroju sądów powszechnych Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego, może delegować sędziego sądu wojewódzkiego lub sędziego okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych do pełnienia czynności sędziowskich w Sądzie Najwyższym, a sędziego Sądu Najwyższego w tym samym trybie i za jego zgodą - do pełnienia czynności w sądzie wojewódzkim lub okręgowym sądzie pracy i ubezpieczeń społecznych albo w Ministerstwie Sprawiedliwości.",
W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
"§ 3. Przepis paragrafu poprzedzającego nie ma zastosowania w postępowaniu wywołanym złożeniem rewizji nadzwyczajnej w sprawach o roszczenia pracownika ze stosunku pracy oraz o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego. Jednakże w postępowaniu w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego niedopuszczalne jest zawarcie ugody.",
"§ 1. Przepisy niniejszego działu stosuje się w sprawach o roszczenia pracownika ze stosunku pracy i o naprawienie szkód wyrządzonych pracownikowi przez zakład pracy, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.",
"§ 1. Zasądzając należność pracownika w sprawach ze stosunku pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.",
W ustawie z dnia 13 kwietnia 1960 r. o zmianach właściwości w dziedzinie ubezpieczeń społecznych, rent, zaopatrzeń i opieki społecznej (Dz. U. Nr 20, poz. 119 i z 1972 r. Nr 11, poz. 81) wprowadza się następujące zmiany:
"4. Przewodniczącego rady nadzorczej Zakładu powołuje Prezes Rady Ministrów, a przewodniczących rad nadzorczych oddziałów Zakładu - Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych na wniosek Centralnej Rady Związków Zawodowych.",
"Art. 11. 1. Odwołania od decyzji oddziału Zakładu w sprawach:
1) świadczeń z ubezpieczenia społecznego na wypadek choroby i macierzyństwa, świadczeń z ubezpieczenia rodzinnego, objęcia ubezpieczeniem społecznym i wymiaru składek,
2) emerytur, rent i zaopatrzeń
- rozstrzygają rady nadzorcze oddziałów Zakładu.
2. Odwołanie do rady nadzorczej oddziałów Zakładu nie przysługuje:
1) w sprawach, w których decyzja zależy od swobodnego uznania,
2) w sprawach, w których przedmiotem odwołania są ustalenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia,
3) od decyzji Biura Rent Zagranicznych Zakładu,
4) w innych sprawach, w których przepisy odrębne wyłączają odwołanie.
3. Od orzeczeń rad nadzorczych oddziałów Zakładu, od decyzji oddziałów Zakładu w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 2, oraz od decyzji Biura Rent Zagranicznych Zakładu przysługuje odwołanie do okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych na zasadach i w trybie określonych odrębnymi przepisami. Odwołanie do okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych nie przysługuje jednak w sprawach o objęcie ubezpieczeniem społecznym, o wymiar składek i o prawo do świadczeń leczniczych, a także w sprawach o przeliczenie na walutę polską świadczeń przyznanych przez instytucje zagraniczne i w sprawach o przeliczenie na walutę obcą świadczeń przyznawanych przez polskie organy rentowe.
4. Od prawomocnego orzeczenia rady nadzorczej oddziału Zakładu może być wniesiona rewizja nadzwyczajna, jeżeli orzeczenie rażąco narusza prawo lub interes Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Do rewizji nadzwyczajnej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy o rewizji nadzwyczajnej.
5. Rada nadzorcza oddziału Zakładu może w wyjątkowym wypadku przedstawić sprawę okręgowemu sądowi pracy i ubezpieczeń społecznych w celu przejęcia jej do rozpatrzenia przez ten sąd, jeżeli jest to celowe ze względu na występujące w sprawie poważne wątpliwości prawne; nie dotyczy to spraw rozpatrywanych przez rady nadzorcze, od rozstrzygnięć których nie służy odwołanie do okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych.
6. Postępowanie przed radą nadzorczą jest wolne od opłat.",
"Art. 111. 1. Rada Ministrów po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych określi w drodze rozporządzenia:
1) organizację, zasady i tryb działania rad nadzorczych Zakładu i jego oddziałów,
2) zasady tworzenia zespołów orzekających,
3) tryb postępowania przed radami nadzorczymi oddziałów,
4) wynagrodzenie za udział w posiedzeniach zespołów orzekających oraz związane z tym diety i koszty podróży.
2. Nadzór nad organizacją i trybem działania rad nadzorczych zakładu i jego oddziałów sprawuje Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, działając w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych. W tym trybie Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych może wydawać wytyczne w zakresie sprawowanego nadzoru.".
W ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 10) art. 32 otrzymuje brzmienie:
"Art. 32. 1. Od decyzji wydanej przez właściwą kolejową jednostkę organizacyjną przysługuje odwołanie do Komisji Odwoławczej do Spraw Emerytalnych. Odwołanie nie przysługuje od decyzji w sprawach, w których przedmiotem odwołania są ustalenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia.
2. Od orzeczeń Komisji Odwoławczej do Spraw Emerytalnych oraz od decyzji kolejowych jednostek organizacyjnych w sprawach, w których przedmiotem odwołania są ustalenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, przysługuje odwołanie do okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych na zasadach i w trybie określonych odrębnymi przepisami. Właściwy do rozpoznania odwołania jest sąd, w którego okręgu ma siedzibę kolejowa jednostka organizacyjna, która wydała decyzję.
3. Od prawomocnego orzeczenia Komisji Odwoławczej do Spraw Emerytalnych może być wniesiona rewizja nadzwyczajna, jeżeli orzeczenie rażąco narusza prawo lub interes Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Do rewizji nadzwyczajnej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy o rewizji nadzwyczajnej.
4. Komisja Odwoławcza do Spraw Emerytalnych może w wyjątkowym wypadku przedstawić sprawę okręgowemu sądowi pracy i ubezpieczeń społecznych w celu przejęcia jej do rozpatrzenia przez ten sąd, jeżeli jest to celowe ze względu na występujące w sprawie poważne wątpliwości prawne.
5. Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministrem Sprawiedliwości, po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych, określi w drodze rozporządzenia:
1) organizację, zasady i tryb działania Komisji Odwoławczej do Spraw Emerytalnych,
2) zasady tworzenia zespołów orzekających,
3) tryb postępowania przed Komisją Odwoławczą do Spraw Emerytalnych,
4) wynagrodzenie za udział w posiedzeniach zespołów orzekających oraz związane z tym diety i koszty podróży.
6. Nadzór nad organizacją i trybem działania Komisji Odwoławczej do Spraw Emerytalnych sprawuje Minister Komunikacji, działając w porozumieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych."
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r.
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
Grażyna J. Leśniak 24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
Grażyna J. Leśniak 23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
Robert Horbaczewski 17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Grażyna J. Leśniak 11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.1974.39.231 |
| Rodzaj: | Ustawa |
| Tytuł: | Okręgowe sądy pracy i ubezpieczeń społecznych. |
| Data aktu: | 24/10/1974 |
| Data ogłoszenia: | 31/10/1974 |
| Data wejścia w życie: | 01/01/1975 |
