Konwencja o wspólnej procedurze tranzytowej. Interlaken.1987.05.20.

KONWENCJA

o wspólnej procedurze tranzytowej

sporządzona w Interlaken dnia 20 maja 1987 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 20 maja 1987 r. w Interlaken sporządzona została Konwencja o wspólnej procedurze tranzytowej.

Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższej konwencji,

- konwencja jest przyjęta i potwierdzona oraz będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 20 maja 1996 r.

(Tekst konwencji stanowi załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszej Konwencji nie zawiera zmian wynikających z:

- decyzji nr 1/99 Komisji Mieszanej WE/EFTA "Wspólny Tranzyt i SAD" z dnia 12 lutego 1999 r. w sprawie zmian załączników I, II i III do nin. Konwencji (Dz.Urz.MF.99.7.39) oraz

- decyzji nr 2/99 Komisji Mieszanej WE/EFTA "Wspólny Tranzyt i SAD" z dnia 26 marca 1999 r. w sprawie zmiany załącznika I do nin. Konwencji (Dz.Urz.MF.99.9.45).

..................................................

KONWENCJA  O 

WSPÓLNEJ PROCEDURZE TRANZYTOWEJ

REPUBLIKA AUSTRII, REPUBLIKA FINLANDII, REPUBLIKA ISLANDII, KRÓLESTWO NORWEGII, KRÓLESTWO SZWECJI I KONFEDERACJA SZWAJCARSKA,

zwane dalej "krajami EFTA", i

EUROPEJSKA WSPÓLNOTA GOSPODARCZA,

zwana dalej "Wspólnotą" -

OPIERAJĄC SIĘ na Umowach o Wolnym Handlu między Wspólnotą a poszczególnymi krajami EFTA,

OPIERAJĄC SIĘ na Wspólnym Oświadczeniu przyjętym przez Ministrów krajów EFTA i państw członkowskich Wspólnoty, jak również przez Komisję Wspólnot Europejskich w dniu 9 kwietnia 1984 r. w Luksemburgu, zawierającym proklamację utworzenia Europejskiej Przestrzeni Gospodarczej, w szczególności w celu uproszczenia formalności granicznych i reguł pochodzenia towarów,

OPIERAJĄC SIĘ na zawartej między krajami EFTA a Wspólnotą Konwencji o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym, na mocy której wprowadzony został dla tego obrotu jednolity dokument administracyjny,

MAJĄC NA UWADZE, że stosowanie tego jednolitego dokumentu w ramach wspólnej procedury tranzytowej do przewozu towarów między Wspólnotą a krajami EFTA, jak również między poszczególnymi krajami EFTA, spowodowałoby uproszczenie,

MAJĄC NA UWADZE, że cel ten najlepiej może być osiągnięty przez rozszerzenie procedury tranzytowej, stosowanej obecnie do przewozu towarów wewnątrz Wspólnoty, między Wspólnotą a Austrią i Szwajcarią, jak również między Austrią a Szwajcarią, na te kraje EFTA, które jeszcze jej nie stosują,

MAJĄC NA UWADZE, że między Finlandią, Norwegią i Szwecją mają zastosowanie także Nordyckie Uregulowania Tranzytowe,

POSTANOWIŁY zawrzeć następującą konwencję:

Postanowienia ogólne

Artykuł  1

1. Niniejsza konwencja ustanawia przepisy dotyczące przewozu towarów między Wspólnotą a krajami EFTA, jak również między poszczególnymi krajami EFTA; w tym celu wprowadza się wspólną procedurę tranzytową, w ramach której towary bez względu na ich rodzaj i pochodzenie, mogą być w danym wypadku również przeładowywane, wysyłane dalej lub składowane.

2. Nie naruszając postanowień niniejszej konwencji, zwłaszcza tych dotyczących składania zabezpieczenia, przewozy towarów wewnątrz Wspólnoty traktowane są jako dokonywane we wspólnotowej procedurze tranzytowej.

3. Z zastrzeżeniem artykułów od 7 do 12, postanowienia dotyczące wspólnej procedury tranzytowej zawarte są w załącznikach I i II do niniejszej konwencji.

4. Zgłoszenia tranzytowe i dokumenty tranzytowe dla wspólnej procedury tranzytowej muszą odpowiadać wzorom określonym w załączniku III i być wystawiane zgodnie z postanowieniami tego załącznika.

Artykuł  2

1. Jako wspólna procedura tranzytowa określana jest dalej, w zależności od wypadku, procedura T1 lub T2.

2. Procedura T1 może być stosowana do wszystkich towarów przewożonych zgodnie z postanowieniami artykułu 1 ustęp 1.

3. Procedura T2 dotyczy towarów przewożonych zgodnie z postanowieniami artykułu 1 ustęp 1 tylko przy spełnieniu następujących przesłanek:

a) we Wspólnocie:

tylko wówczas, gdy chodzi o towary wspólnotowe. Jako towary wspólnotowe traktowane są:

- towary, które zostały całkowicie uzyskane lub wytworzone na obszarze celnym Wspólnoty bez udziału towarów pochodzących z krajów trzecich lub obszarów, które nie należą do obszaru celnego Wspólnoty,

- towary pochodzące z kraju lub obszaru, który nie należy do obszaru celnego Wspólnoty, znajdujące się w wolnym obrocie w jednym z państw członkowskich,

- towary, które zostały uzyskane lub wytworzone na obszarze celnym Wspólnoty albo wyłącznie z towarów wymienionych po drugim myślniku, albo z towarów wymienionych po pierwszym i drugim myślniku.

Nie naruszając postanowień niniejszej konwencji lub innych umów zawartych ze Wspólnotą, towary, które wprawdzie spełniają przesłanki wymienione po trzech powyższych myślnikach, ale po ich wywozie z obszaru celnego Wspólnoty wprowadzane są z powrotem na ten obszar, nie są traktowane jako towary wspólnotowe;

b) w kraju EFTA:

tylko wówczas, gdy towary przybyły do tego kraju w procedurze T2 i przy spełnieniu szczególnych przesłanek określonych w artykule 9 wysyłane są dalej.

4. Określone w niniejszej konwencji szczególne przesłanki, jakie muszą zostać spełnione dla objęcia towarów procedurą T2, dotyczą także wystawiania dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów; towary, dla których został wystawiony taki dokument, będą traktowane w ten sam sposób, jak towary przewożone w procedurze T2, przy czym jednakże dokument potwierdzający wspólnotowy status towarów nie musi towarzyszyć towarom.

Artykuł  3

1. W rozumieniu niniejszej konwencji następujące określenia oznaczają:

a) "procedura tranzytowa": procedurę, w której towary przewożone są pod dozorem właściwych władz z urzędu celnego jednej Umawiającej się Strony do innego urzędu celnego tej samej lub innej Umawiającej się Strony, przy czym przekraczana jest przynajmniej jedna granica;

b) "kraj": każdy kraj EFTA, każde państwo członkowskie Wspólnoty i każde inne państwo, które przystąpiło do niniejszej konwencji;

c) "kraj trzeci": każde państwo, które nie jest Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji.

2. Od chwili, w której zgodnie z postanowieniami artykułu 15a przystąpienie nowego kraju do niniejszej konwencji stanie się skuteczne, wyłącznie dla celów niniejszej konwencji, każde powołanie się na kraje EFTA odnosić się będzie odpowiednio także do tego kraju.

3. Przy stosowaniu, ustanowionych niniejszą konwencją, postanowień dotyczących procedury T1 lub T2 kraje EFTA, jak również Wspólnota i jej państwa członkowskie mają te same prawa i obowiązki.

Artykuł  4

1. Niniejsza konwencja nie narusza żadnych innych umów międzynarodowych dotyczących procedury tranzytowej, jednakże z zastrzeżeniem ewentualnych ograniczeń stosowania takich umów do przewozów towarów między dwoma miejscami położonymi we Wspólnocie, jak również z zastrzeżeniem ewentualnych ograniczeń dotyczących wystawiania dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów.

2. Niniejszy konwencja obowiązuje również nie naruszając:

a) przewozów towarów objętych procedurą odprawy czasowej, jak również

b) porozumień o ruchu granicznym.

Artykuł  5

Jeżeli między Umawiającymi się Stronami a krajem trzecim brak jest umowy, na mocy której towary przewożone między Umawiającymi się Stronami mogą być przewożone w procedurze T1 lub T2 przez ten kraj trzeci, taka procedura może być zastosowana do przewozu towarów przez ten kraj trzeci tylko wówczas, gdy przewóz ten dokonywany jest z zastosowaniem jednego dokumentu przewozowego, wystawionego na obszarze Umawiającej się Strony; działanie tej procedury jest zawieszone na obszarze kraju trzeciego.

Artykuł  6

O ile zapewniona jest realizacja przedsięwzięć odnoszących się w danym wypadku do towarów, kraje mogą, w drodze dwustronnych i wielostronnych porozumień, wprowadzić między sobą procedury uproszczone w ramach procedury T1 lub T2, odpowiadające kryteriom, które w razie potrzeby zostaną ustalone w załączniku II, i obowiązujące dla określonych rodzajów transportu lub określonych przedsiębiorstw. O tego rodzaju porozumieniach należy poinformować Komisję Wspólnot Europejskich oraz inne kraje.

Realizacja procedury tranzytowej

Artykuł  7

1. Z zastrzeżeniem szczególnych postanowień niniejszej konwencji, właściwe urzędy krajów EFTA są upoważnione do pełnienia zadań urzędów wyjścia, urzędów celnych tranzytowych, urzędów przeznaczenia i urzędów składania gwarancji.

2. Właściwe urzędy państw członkowskich Wspólnoty są upoważnione do wystawiania dokumentów tranzytowych T1 i T2 dla urzędów przeznaczenia w krajach EFTA. Z zastrzeżeniem szczególnych postanowień niniejszej konwencji urzędy te są również upoważnione do wystawiania dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów wysyłanych do kraju EFTA.

3. Jeżeli zestawionych jest kilka przesyłek towarowych, które przewożone są jako przesyłka zbiorcza jednym środkiem transportu w rozumieniu artykułu 12 ustęp 2 załącznika I, w jednej procedurze T1 lub T2, przez jednego głównego zobowiązanego, z jednego urzędu wyjścia do jednego urzędu przeznaczenia, dla tego samego odbiorcy, Umawiająca się Strona może wymagać, aby dla tych przesyłek - oprócz uzasadnionych wypadków wyjątkowych - złożone zostało jedno zgłoszenie tranzytowe T1 lub T2, do którego dołączone są odpowiednie listy towarowe.

4. Nie naruszając, istniejącego w danym wypadku, obowiązku potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów, osoba wypełniająca formalności wywozowe w granicznym urzędzie celnym Umawiającej się Strony nie może zostać zobowiązana do zgłoszenia towarów do procedury T1 lub T2, niezależnie od tego, jaką procedurą celną towary te mają być objęte w sąsiednim granicznym urzędzie celnym.

5. Nie naruszając, istniejącego w danym wypadku, obowiązku potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów, graniczny urząd celny Umawiającej się Strony, w którym wypełniane są formalności wywozowe, może odmówić dokonania odprawy towarów do procedury T1 lub T2, jeżeli procedura ta ma być zakończona w sąsiednim granicznym urzędzie celnym.

Artykuł  8

Przy przewozach towarów z zastosowaniem dokumentów tranzytowych T1 lub T2, zwłaszcza przy podziale, przeładunku lub zestawianiu przesyłek, towary nie mogą być doładowywane, wyładowywane lub zamieniane.

Artykuł  9

1. Towary, które zostały przywiezione do kraju EFTA w procedurze T2 i w danym wypadku mają być wysłane dalej w tej procedurze, muszą pozostawać w tym kraju pod stałym dozorem celnym w celu zapewnienia ich tożsamości i nie zmienionego stanu.

2. Jeżeli takie towary wysyłane są dalej z kraju EFTA, w którym były objęte inną procedurą celną niż procedura tranzytowa lub procedura składu celnego, procedura T2 nie może zostać zastosowana.

Nie dotyczy to jednakże towarów, które przywiezione są czasowo w celu wystawienia na targach lub innych podobnych imprezach publicznych i zostały poddane tylko takim czynnościom, które były niezbędne do utrzymania ich w nie zmienionym stanie lub polegały na podziale przesyłki.

3. Jeżeli towary po ich składowaniu w procedurze składu celnego wysyłane są dalej z kraju EFTA, procedura T2 może być zastosowana tylko przy spełnieniu następujących przesłanek:

- okres składowania nie mógł przekroczyć pięciu lat; dla towarów z działów od 1 do 24 nomenklatury towarowej taryfy celnej (Międzynarodowa konwencja w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów z dnia 14 czerwca 1983 r.); okres ten jest jednak ograniczony do sześciu miesięcy;

- towary musiały być składowane oddzielnie i mogły być poddane tylko takim czynnościom, które były niezbędne do utrzymania ich w nie zmienionym stanie lub polegały na podziale przesyłki i nie zostały przy tym zamienione opakowania;

- czynności te były dokonywane pod dozorem celnym.

4. Wszystkie dokumenty tranzytowe T2 i wszystkie dokumenty potwierdzające wspólnotowy status towarów, wystawiane przez właściwy urząd kraju EFTA, muszą zawierać odniesienie do odpowiednich dokumentów tranzytowych T2 lub dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów, na podstawie których towary przybyły do danego kraju EFTA, oraz zostać opatrzone wszelkimi adnotacjami szczególnymi, które były zawarte w tamtych dokumentach.

Artykuł  10

1. O ile postanowienia ustępu 2 lub załączników nie stanowią inaczej, dla wszystkich procedur T1 lub T2 należy składać zabezpieczenie ważne w tych wszystkich Umawiających się Stronach, przez których obszar dokonywany jest dany przewóz.

2. Postanowienia ustępu 1 nie naruszają prawa Umawiających się Stron do:

a) zawierania między sobą porozumień w sprawie odstąpienia od wymogu składania zabezpieczenia przy procedurze T1 lub T2 przebiegającej tylko przez ich obszar;

b) odstąpienia od wymogu składania zabezpieczenia dla odcinków procedury T1 lub T2 między urzędem wyjścia a pierwszym urzędem tranzytowym.

3. W celu stosowania gwarancji ryczałtowej zgodnie z postanowieniami załączników I i II, jako "ECU" obowiązuje równowartość następujących kwot:

0,6242 marki niemieckiej

0,08784 funta szterlinga

1,332 franka francuskiego

151,8 lirów włoskich

0,2198 guldena holenderskiego

3,301 franka belgijskiego

0,130 franka luksemburskiego

0,1976 korony duńskiej

0,008552 funta irlandzkiego

1,440 drachmy greckiej

6,885 peset hiszpańskich

1,393 escudo portugalskiego

Wartość ECU w danej walucie odpowiada sumie równowartości kwot podanych wyżej w tej walucie.

Artykuł  11

1. Zapewnienie tożsamości towarów dokonywane jest z zasady przez nałożenie zamknięć.

2. Nałożenie zamknięć następuje:

a) przez nałożenie zamknięć na przestrzeń ładunkową, jeżeli środek transportu został już dopuszczony na podstawie innych przepisów lub uznany przez urząd wyjścia jako odpowiedni do nałożenia takich zamknięć;

b) w pozostałych wypadkach przez nałożenie zamknięć na opakowanie.

3. Jako odpowiednie do nałożenia zamknięć mogą być uznane środki transportu:

a) na które zamknięcia mogą być nałożone w sposób prosty i skuteczny;

b) które są tak zbudowane, że żadne towary nie mogą być wyjęte lub dołożone bez pozostawienia widocznych śladów wyłamania lub naruszenia zamknięć;

c) które nie zawierają żadnych schowków, gdzie mogłyby być ukryte towary;

d) których przestrzenie ładunkowe są łatwo dostępne dla kontroli właściwych władz.

4. Urząd wyjścia może odstąpić od nałożenia zamknięć, jeżeli tożsamość towarów może być stwierdzona przez ich opis w zgłoszeniu T1 lub T2 lub w załączonych dokumentach, z uwzględnieniem ewentualnych innych środków służących zapewnieniu tożsamości.

Artykuł  12

1. Do czasu uzgodnienia sposobu wymiany danych statystycznych, zapewniającego krajom EFTA i państwom członkowskim Wspólnoty dane niezbędne do sporządzania statystyki tranzytu, dla celów statystycznych należy składać dodatkowy egzemplarz Nr 4 dokumentów tranzytowych T1 i T2 w niżej wymienionych urzędach celnych, chyba że Umawiająca się Strona nie wymaga jego przedłożenia:

a) w pierwszym urzędzie celnym tranzytowym każdego kraju EFTA;

b) w pierwszym urzędzie celnym tranzytowym Wspólnoty, jeżeli towary przewożone są w procedurze T1 lub T2, która zaczęła się w kraju EFTA.

2. Egzemplarz dodatkowy, o którym mowa w ustępie 1, nie jest jednakże wymagany, jeżeli towary przewożone są zgodnie z postanowieniami zawartymi w tytule IV dział I załącznika II.

3. Główny zobowiązany lub jego upoważniony przedstawiciel, na żądanie krajowych urzędów właściwych w sprawach statystyki tranzytu, udzielają wszelkich informacji związanych z dokumentami tranzytowymi T1 lub T2, niezbędnych dla celów statystycznych.

Pomoc urzędowa

Artykuł  13

1. Właściwe władze zainteresowanych krajów udzielają sobie wzajemnie wszelkich dostępnych informacji, które są niezbędne do kontroli prawidłowego stosowania niniejszej konwencji.

2. O ile jest to niezbędne, właściwe władze zainteresowanych krajów powiadamiają się wzajemnie o wszelkich ustaleniach, pismach, raportach, protokołach i informacjach, które dotyczą przewozów towarów w procedurze T1 lub T2, jak również o wszelkich nieprawidłowościach i naruszeniach przepisów, mających związek z tymi procedurami.

O ile jest to niezbędne, informują się również wzajemnie o wszelkich ustaleniach związanych z towarami, które podlegają przepisom o udzielaniu pomocy urzędowej i które objęte były procedurą składu celnego.

3. Jeżeli istnieje podejrzenie nieprawidłowości lub naruszenia przepisów odnośnie do towarów, które z jednego kraju lub po tranzycie przez ten kraj, lub po składowaniu w składzie celnym zostały wwiezione do innego kraju, właściwe władze zainteresowanych krajów udzielają sobie wzajemnie, na wniosek, informacji o:

a) szczegółach dotyczących przewozu towarów, jeżeli dane towary:

- przybyły do kraju, do którego skierowano wniosek, na podstawie dokumentu tranzytowego T1 lub T2 bądź dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów - niezależnie od rodzaju ich dalszego transportu, albo

- niezależnie od sposobu ich wprowadzenia do tego kraju - zostały stamtąd wysłane dalej na podstawie dokumentu tranzytowego T1 lub T2 bądź dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów;

b) szczegółach dotyczących składowania w składzie celnym, jeżeli dane towary przybyły do tego kraju na podstawie dokumentu tranzytowego T2 lub dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów albo jeżeli zostały stamtąd wysłane dalej na podstawie dokumentu tranzytowego T2 lub dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów.

4. We wniosku sporządzonym stosownie do postanowień ustępów od 1 do 3 należy podać, do jakiego wypadku bądź wypadków się on odnosi.

5. Jeżeli właściwe władze danego kraju zwracają się o udzielenie pomocy urzędowej, jakiej same nie mogłyby udzielić, gdyby zostały o to poproszone, powinny one w swoim wniosku wskazać na tę okoliczność. W takim wypadku udzielenie pomocy urzędowej pozostawia się uznaniu właściwych władz, do których zwrócono się o udzielenie pomocy.

6. Informacje otrzymane stosownie do postanowień ustępów od 1 do 3 mogą być wykorzystane tylko dla celów niniejszej konwencji i podlegają takiej ochronie, jaką przepisy prawa wewnętrznego kraju, który je otrzymał, zapewniają informacjom tego rodzaju. Informacje te mogą zostać wykorzystane w inny sposób tylko za pisemną zgodą właściwych władz, które informacji udzieliły i z zastrzeżeniem ograniczeń zarządzonych przez te władze.

Egzekucja należności

Artykuł  13a

Właściwe władze zainteresowanych krajów, zgodnie z postanowieniami załącznika IV, udzielają sobie wzajemnie pomocy urzędowej przy egzekucji należności, o ile takie powstały w związku z przewozami towarów w procedurze T1 lub T2.

Komisja Mieszana

Artykuł  14

1. Ustanawia się Komisję Mieszaną, w której reprezentowana jest każda Umawiająca się Strona niniejszej konwencji.

2. Komisja Mieszana działa we wzajemnym porozumieniu.

3. Komisja Mieszana zbiera się w razie potrzeby, jednakże przynajmniej raz w roku. Każda z Umawiających się Stron może wnioskować o zwołanie posiedzenia.

4. Komisja Mieszana ustala regulamin wewnętrzny, który reguluje między innymi tryb zwoływania posiedzeń, jak również powoływanie przewodniczącego i czas trwania jego kadencji.

5. Komisja Mieszana może tworzyć podkomisje i grupy robocze do pomocy przy wypełnianiu jej zadań.

Artykuł  15

1. Zadaniem Komisji Mieszanej jest administrowanie niniejszą konwencją i zapewnienie jej prawidłowej realizacji. W tym celu Komisja Mieszana powinna być informowana w regularnych odstępach czasu przez Umawiające się Strony o praktycznych doświadczeniach wynikających z realizacji niniejszej konwencji; Komisja Mieszana wydaje zalecenia oraz podejmuje decyzje w wypadkach przewidzianych w ustępie 3.

2. Komisja Mieszana zaleca w szczególności:

a) zmiany niniejszej konwencji, z wyjątkiem zmian w rozumieniu ustępu 3 litera c);

b) wszystkie inne przedsięwzięcia, które są niezbędne do realizacji niniejszej konwencji.

3. Komisja Mieszana uchwala w drodze decyzji:

a) zmiany załączników;

b) zmiany definicji ECU zawartej w artykule 10 ustęp 3;

c) inne zmiany niniejszej konwencji, które okażą się konieczne na skutek zmian załączników;

d) przedsięwzięcia podejmowane zgodnie z artykułem 28 ustęp 3 załącznika I;*)

e) przepisy przejściowe w wypadku przystąpienia nowych państw członkowskich do Wspólnoty;

f) zaproszenia kierowane do krajów trzecich w rozumieniu artykułu 3 ustęp 1 litera c) w celu przystąpienia tych krajów do niniejszej konwencji, zgodnie z procedurą określoną w artykule 15a.

Decyzje wymienione pod literami od a) do e) realizowane będą przez Umawiające się Strony zgodnie z ich własnymi przepisami prawnymi.

4. Jeżeli przedstawiciel Umawiającej się Strony w Komisji Mieszanej przyjął decyzję z zastrzeżeniem spełnienia warunków prawno-konstytucyjnych, decyzja ta, o ile nie wymienia się w niej żadnej daty, wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca po notyfikacji uchylenia tego zastrzeżenia.

5. Decyzje Komisji Mieszanej w rozumieniu ustępu 3 litera f), dotyczące zaproszenia kraju trzeciego do przystąpienia do niniejszej konwencji, będą przekazywane Sekretariatowi Generalnemu Rady Wspólnot Europejskich, który przekaże je danemu krajowi trzeciemu wraz z obowiązującym w danym dniu brzmieniem konwencji.

6. Od chwili, o której mowa w ustępie 5, dany kraj trzeci może być reprezentowany przez swoich obserwatorów w Komisji Mieszanej, podkomisjach i grupach roboczych.

______

*) Uwaga: Przepis ten jest nieaktualny na skutek nadania nowego brzmienia załącznikowi I decyzją Nr 1/92.

Przystąpienie krajów trzecich

Artykuł  15a

1. Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji może zostać każdy kraj trzeci, który otrzyma odpowiednie zaproszenie od depozytariusza niniejszej konwencji, na mocy decyzji podjętej przez Komisję Mieszaną.

2. Kraj trzeci zaproszony do przystąpienia staje się Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji przez złożenie dokumentu przystąpienia w Sekretariacie Generalnym Rady Wspólnot Europejskich. Do dokumentu tego należy dołączyć tłumaczenie konwencji na język urzędowy (języki urzędowe) przystępującego kraju.

3. Przystąpienie staje się skuteczne pierwszego dnia drugiego miesiąca po złożeniu dokumentu przystąpienia.

4. Depozytariusz notyfikuje Umawiającym się Stronom datę złożenia dokumentu przystąpienia oraz datę, z którą przystąpienie staje się skuteczne.

5. Zalecenia i decyzje przyjęte przez Komisję Mieszaną zgodnie z artykułem 15 ustępy 2 i 3, w okresie między chwilą, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, a chwilą, w której przystąpienie staje się skuteczne, zostaną przekazane krajowi trzeciemu zaproszonemu do przystąpienia również za pośrednictwem Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.

Przyjęcie tych aktów jest przedmiotem oświadczenia zawartego w dokumencie przystąpienia lub w oddzielnym dokumencie, który składa się w Sekretariacie Generalnym Rady Wspólnot Europejskich w ciągu sześciu miesięcy od daty ich przekazania. Jeżeli oświadczenie takie nie zostanie złożone w tym terminie, przystąpienie uważa się za niebyłe.

Postanowienia różne i końcowe

Artykuł  16

Każda Umawiająca się Strona podejmie stosowne działania w celu zapewnienia skutecznej i rozważnej realizacji niniejszej konwencji, uwzględniając przy tym konieczność zmniejszenia, tak dalece na ile to możliwe, formalności nakładanych na uczestników procedury, jak również konieczność rozwiązywania trudności powstających przy stosowaniu postanowień niniejszej konwencji, w sposób zadowalający wszystkie Umawiające się Strony.

Artykuł  17

Umawiające się Strony powiadamiają się wzajemnie o przepisach wydanych w celu realizacji niniejszej konwencji.

Artykuł  18

Postanowienia niniejszej konwencji nie stanowią przeszkody do stosowania zakazów lub ograniczeń przywozowych, wywozowych i tranzytowych ustanowionych przez Umawiające się Strony lub państwa członkowskie Wspólnoty z powodów uzasadnionych względami moralności publicznej, porządku i bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin, ochrony dóbr kultury narodowej o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej oraz ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł  19

Załączniki i Protokół Dodatkowy stanowią integralną część niniejszej konwencji.

Artykuł  20

1. Niniejsza konwencja obowiązuje z jednej strony na obszarze, na którym stosuje się Traktat o Utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i według postanowień tego Traktatu oraz z drugiej strony na obszarze krajów EFTA.

2. Niniejsza konwencja obowiązuje także w Księstwie Liechtenstein tak długo, jak Księstwo to związane jest Unią Celną z Konfederacją Szwajcarską.

Artykuł  21

Każda Umawiająca się Strona może wystąpić z niniejszej konwencji, z zachowaniem dwunastomiesięcznego terminu wypowiedzenia; pisemne wypowiedzenie należy skierować do depozytariusza, który notyfikuje je pozostałym Umawiającym się Stronom.

Artykuł  22

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie dnia 1 stycznia 1988 r., o ile Umawiające się Strony złożą do dnia 1 listopada 1987 r. swoje dokumenty przyjęcia w pełniącym obowiązki depozytariusza Sekretariacie Rady Wspólnot Europejskich.*)

2. Jeżeli niniejsza konwencja nie wejdzie w życie dnia 1 stycznia 1988 r., wówczas wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca po złożeniu ostatniego dokumentu przyjęcia.

3. Depozytariusz notyfikuje datę złożenia dokumentu przyjęcia przez każdą z Umawiających się Stron i datę wejścia w życie niniejszej konwencji.

______

*) Uwaga: Wszystkie Umawiające się Strony złożyły dokumenty przyjęcia przed dniem 1 listopada 1987 r.

Artykuł  23

1. Wraz z wejściem w życie niniejszej konwencji tracą moc Umowy zawarte w dniach 30 listopada 1972 r. i 23 listopada 1972 r. między Austrią bądź Szwajcarią a Wspólnotą w sprawie stosowania postanowień o wspólnotowej procedurze tranzytowej, jak również Umowa z dnia 12 lipca 1977 r. między Wspólnotą i tymi dwoma krajami o rozszerzeniu stosowania postanowień o wspólnotowej procedurze tranzytowej.

2. Umowy wymienione w ustępie 1 obowiązują jednakże nadal dla procedur T1 lub T2, które zostały wszczęte przed wejściem w życie niniejszej konwencji.

3. Nordyckie Uregulowania Tranzytowe między Finlandią, Norwegią i Szwecją tracą moc wraz z wejściem w życie niniejszej konwencji.

Artykuł  24

Niniejsza konwencja została sporządzona w jednym oryginale w językach angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, holenderskim, islandzkim, niemieckim, norweskim, portugalskim, szwedzkim i włoskim, przy czym każda wersja językowa jest jednakowo wiążąca. Konwencja zostanie złożona w archiwum Sekretariatu Rady Wspólnot Europejskich, który przekaże uwierzytelnioną kopię każdej Umawiającej się Stronie.

ZAŁĄCZNIK  I

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

1. Ustanowioną w niniejszej konwencji procedurę tranzytową stosuje się do przewozów towarów zgodnie z postanowieniami artykułu 1 ustęp 1 konwencji.

2. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 2 konwencji, chodzi o procedurę T1 lub T2.

Artykuł  2

(Niniejszy artykuł nie zawiera liter a) i b)).

W rozumieniu niniejszej konwencji następujące określenia oznaczają:

c) "właściwe władze": władze celne lub każde inne władze, którym powierzono stosowanie niniejszej konwencji;

d) "główny zobowiązany": osobę, która sama lub przez upoważnionego przedstawiciela, przez złożenie odpowiedniego zgłoszenia, wyraziła swoją wolę realizacji procedury tranzytowej;

e) "środki transportu": w szczególności:

- pojazdy drogowe, przyczepy, naczepy,

- wagony kolejowe,

- pojazdy wodne,

- samoloty,

- pojemniki w rozumieniu Konwencji celnej w sprawie pojemników;

f) "urząd wyjścia": urząd właściwych władz, w którym zaczyna się procedura tranzytowa;

g) "urząd celny tranzytowy":

- urząd celny wwozu na obszarze innej Umawiającej się Strony niż ta, z której obszaru nastąpiło wyjście towarów;

- urząd celny wywozu Umawiającej się Strony, jeżeli przesyłka w trakcie procedury tranzytowej opuszcza obszar celny tej Umawiającej się Strony przez granicę między Umawiającą się Stroną a krajem trzecim;

h) "urząd przeznaczenia": urząd właściwych władz, któremu należy przedstawić towary przewożone w procedurze tranzytowej w celu jej zakończenia;

i) "urząd składania gwarancji": urząd właściwych władz, w którym składa się gwarancję generalną lub ryczałtową;

j) "granica wewnętrzna": wspólną granicę dwóch Umawiających się Stron.

Towary, które zostają załadowane w porcie morskim jednej Umawiającej się Strony i wyładowane w porcie morskim innej Umawiającej się Strony, traktowane są jako towary przekraczające granicę wewnętrzną, o ile transport odbywa się na podstawie jednego dokumentu przewozowego.

Towary, które przybywają z krajów trzecich drogą morską i zostają przeładowane w porcie morskim Umawiającej się Strony w celu ich późniejszego wyładowania w porcie morskim innej Umawiającej się Strony, nie są traktowane jako towary przekraczające granicę wewnętrzną.

Artykuły  od

3 do 9

(Niniejszy załącznik nie zawiera tytułów od II do IV i artykułów od 3 do 9).

TYTUŁ  V

PROCEDURA T1

Dział  1

Procedura

Artykuł  10

1. Jeżeli towary mają być przewożone w procedurze T1, wówczas stosownie do postanowień niniejszej konwencji należy je zgłosić do tranzytu zgłoszeniem tranzytowym T1. Zgłoszenie tranzytowe T1 jest zgłoszeniem towarów na formularzu zgodnym z wzorami określonymi w załączniku III.

2. Formularz, o którym mowa w ustępie 1, może być w danym wypadku uzupełniony jednym lub kilkoma formularzami uzupełniającymi, zgodnymi z jednym z wzorów formularza uzupełniającego określonych w załączniku III.

3. Formularze, o których mowa w ustępach 1 i 2, należy drukować i wypełniać w jednym z języków urzędowych Umawiających się Stron dozwolonym przez właściwe władze kraju wyjścia. O ile jest to konieczne właściwe władze kraju, w którym realizowana jest procedura T1, mogą zażądać tłumaczenia na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych tego kraju.

4. Zgłoszenie tranzytowe T1 musi być podpisane przez głównego zobowiązanego; należy je przedłożyć w urzędzie wyjścia, przynajmniej w trzech egzemplarzach.

5. Dołączone do zgłoszenia dokumenty uzupełniające stanowią integralną część zgłoszenia.

6. Do zgłoszenia tranzytowego T1 należy dołączyć dokument przewozowy.

Urząd wyjścia może zrezygnować z wymogu przedłożenia tego dokumentu przy wypełnianiu formalności celnych. Dokument przewozowy należy jednakże w każdym czasie podczas przewozu przedkładać urzędom celnym lub każdym innym właściwym władzom, na ich żądanie.

7. Jeżeli procedura T1 w kraju wyjścia następuje bezpośrednio po innej procedurze celnej, w zgłoszeniu tranzytowym T1 należy wskazać na tę procedurę lub odpowiednie dokumenty celne.

Artykuł  11

1. Główny zobowiązany jest obowiązany:

a) przedstawić towary w nie zmienionym stanie oraz notę tranzytową T1 urzędowi przeznaczenia w wyznaczonym terminie i z zachowaniem środków podjętych przez właściwe władze w celu zapewnienia tożsamości towarów,

b) przestrzegać przepisy o wspólnej procedurze tranzytowej,

c) uiścić cła oraz inne opłaty, jeżeli takie będą należne na skutek naruszeń przepisów lub nieprawidłowości, mających miejsce w toku wspólnej procedury tranzytowej lub w związku z tą procedurą.

2. Niezależnie od obowiązków głównego zobowiązanego określonych w ustępie 1, przewoźnik lub odbiorca towarów, który przyjmuje towary i wie, że podlegają one wspólnej procedurze tranzytowej, jest także obowiązany przedstawić je w nie zmienionym stanie urzędowi przeznaczenia w wyznaczonym terminie i z zachowaniem środków podjętych przez właściwe władze w celu zapewnienia tożsamości towarów.

Artykuł  12

1. Ten sam środek transportu może być wykorzystany do załadowania towarów w kilku urzędach wyjścia i wyładowania towarów w kilku urzędach przeznaczenia.

2. W jednym zgłoszeniu tranzytowym T1 mogą być wyszczególnione tylko towary, które zostały lub mają zostać załadowane na jeden środek transportu w celu przewozu z jednego urzędu wyjścia do jednego urzędu przeznaczenia.

W rozumieniu pierwszego zdania niniejszego ustępu, następujące środki transportu traktowane są jako jeden środek transportu, o ile przewożone nimi towary mają pozostawać razem:

a) pojazd drogowy z jedną lub kilkoma przyczepami lub naczepami,

b) zestaw wagonów kolejowych,

c) statki, które tworzą jeden zestaw,

d) pojemniki, które zostały załadowane na środek transportu w rozumieniu niniejszego artykułu.

Artykuł  13

1. Urząd wyjścia przyjmuje zgłoszenie tranzytowe T1, rejestruje je, wyznacza termin, w którym należy przedstawić towary urzędowi przeznaczenia, oraz w sposób, jaki uzna za konieczny, zapewnia tożsamość towarów.

2. Urząd wyjścia wpisuje do zgłoszenia tranzytowego T1 odpowiednie dane, zatrzymuje przeznaczony dla siebie egzemplarz i wręcza pozostałe egzemplarze głównemu zobowiązanemu lub jego przedstawicielowi.

Artykuł  14

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułu 14).

Artykuł  15

1. Egzemplarze noty tranzytowej T1 wręczone przez urząd wyjścia głównemu zobowiązanemu lub jego przedstawicielowi muszą towarzyszyć towarom podczas przewozu.

2. W celu sprawowania dozoru, każdy kraj EFTA może wyznaczyć na swoim obszarze drogi przewozu towarów.

Artykuł  16

Każdy kraj przekaże Komisji Wspólnot Europejskich wykaz urzędów właściwych w sprawie procedury tranzytowej T1 oraz godziny ich urzędowania.

Komisja przekaże te dane innym krajom.

Artykuł  17

Egzemplarze noty tranzytowej T1 należy przedkładać na żądanie właściwych władz.

Artykuł  18

1. Przesyłkę należy przedstawić w każdym urzędzie celnym tranzytowym przez przedłożenie egzemplarzy noty tranzytowej T1.

2. Przewoźnik musi złożyć w każdym urzędzie celnym tranzytowym świadectwo przekroczenia granicy. Wzór świadectwa przekroczenia granicy określony jest w załączniku II.

3. Urzędy celne tranzytowe nie dokonują rewizji towarów, chyba że zachodzi podejrzenie nieprawidłowości, które mogłyby prowadzić do nadużyć.

4. Jeżeli przewóz towarów następuje przez inny urząd celny tranzytowy niż podany w nocie tranzytowej T1, urząd ten przesyła niezwłocznie świadectwo przekroczenia granicy do urzędu celnego tranzytowego podanego w nocie tranzytowej T1.

Jeżeli przewóz dokonywany w ramach wspólnotowej procedury tranzytowej między dwoma państwami członkowskimi Wspólnoty prowadzi przez urząd celny tranzytowy znajdujący się w kraju EFTA, urząd ten zatrzymuje świadectwo przekroczenia granicy.

Artykuł  19

Jeżeli towary są załadowywane lub wyładowywane w obecności pośrednich właściwych władz, należy przedłożyć tym władzom egzemplarze noty tranzytowej T1, wręczone przez urząd bądź urzędy wyjścia.

Artykuł  20

1. Towary wyszczególnione w nocie tranzytowej T1 mogą być, bez potrzeby sporządzania nowego zgłoszenia, przeładowane na inny środek transportu pod nadzorem właściwych władz kraju, na którego obszarze ma nastąpić przeładunek. Właściwe władze zamieszczają w takim wypadku odpowiednią adnotację w nocie tranzytowej T1.

2. Właściwe władze mogą, pod ustalonymi przez siebie warunkami, zezwolić na przeładunek bez swojego nadzoru. W wypadku takiego przeładunku przewoźnik musi zamieścić odpowiednią adnotację w nocie tranzytowej T1 i powiadomić właściwe władze kraju, w którym nastąpił przeładunek, w celu uzyskania urzędowego poświadczenia przeładunku.

Artykuł  21

1. Jeżeli podczas przewozu zostaną uszkodzone zamknięcia bez winy przewoźnika, wówczas musi on w kraju, w którym znajduje się środek transportu, tak szybko jak to możliwe, zwrócić się do właściwych władz o sporządzenie protokołu. O ile to możliwe nakłada się nowe zamknięcia.

2. W razie wypadku, który powoduje konieczność przeładunku na inny środek transportu, obowiązują postanowienia artykułu 20.

3. W razie bezpośrednio grożącego niebezpieczeństwa, które zmusza do natychmiastowego częściowego lub całkowitego wyładunku, przewoźnik może podjąć działania na własną odpowiedzialność. Musi on odnotować ten fakt w nocie tranzytowej T1. Postanowienia ustępu 1 stosuje się odpowiednio.

4. Jeżeli przewoźnik z powodu wypadku lub innego zajścia podczas przewozu nie może dotrzymać terminu wyznaczonego zgodnie z artykułem 13, wówczas musi on, tak szybko jak to możliwe, powiadomić o tym właściwe władze, o których mowa w ustępie 1. Władze te zamieszczają w nocie tranzytowej T1 odpowiednią adnotację.

Artykuł  22

1. Urzędowi przeznaczenia należy przedstawić towary i przedłożyć notę tranzytową T1.

2. Urząd przeznaczenia wpisuje na egzemplarzach noty tranzytowej T1 wynik swojej kontroli i odsyła niezwłocznie jeden egzemplarz urzędowi wyjścia, drugi egzemplarz pozostaje w urzędzie przeznaczenia.

3. Procedura tranzytowa może zostać zakończona w innym urzędzie niż podano w nocie tranzytowej T1. Urząd ten staje się wówczas urzędem przeznaczenia.

4. Jeżeli towary zostaną przedstawione urzędowi przeznaczenia po upływie terminu wyznaczonego przez urząd wyjścia, termin uważa się za dotrzymany, o ile zostanie uwiarygodnione wobec urzędu przeznaczenia, że niedotrzymanie terminu nastąpiło z powodu okoliczności niezawinionych przez przewoźnika lub głównego zobowiązanego.

5. Jeżeli przy zmianie urzędu przeznaczenia, zgodnie z postanowieniami ustępu 3, nowy urząd przeznaczenia należy do innej Umawiającej się Strony niż urząd wymieniony w nocie tranzytowej T1, wówczas nowy urząd przeznaczenia zamieszcza w polu "Kontrola przez urząd przeznaczenia" poświadczenia zwrotnego noty tranzytowej T1, dodatkowo, oprócz zwyczajowych adnotacji urzędu przeznaczenia, jedną z poniższych adnotacji:

- Niezgodności: urząd, w którym przedstawiono towar

................... (nazwa i kraj)

- Diferencias: mercancias presentadas en la oficina

................... (nombre y pais)

- Forskelle: det sted, hvor varerne blev frembudt

..................... (navn og land)

- Unstimmigkeiten: Stelle, bei der die Gestellung erfolgte

...................... (Name und Land)

- Διαφoρεζ: εμπoρενματα πρoσκoμισθεντα στo τελωυεio

........................('Oυoμα και χωρα)

- Differences: ofice where goods were presented

........................ (name and country)

- Differences: marchandises presentees au bureau

........................ (nom et pays)

- Differenze: ufficio al quale sono state presentate le merci

....................... (nome e paese)

- Verschillen: kantoor waar de goederen zijn aangebracht

...................... (naam en land)

- Diferencas: mercadorias apresentadas na estăncia

..................... (nome e pais)

- Muutos: toimipaikka, jossa tavarat esitetty

..................... (nimi ja maa)

- Breying: tollstjoraskriftstofa oar sem vôrum var framvisad

..................... (Nafn og land)

- Forskjell: det tollsted hvor varene ble fremlagt

..................... (navn og land)

- Avvikelse: tullanstalt där varorna anmäldes

...................... (namn och land)

6. Jeżeli w sytuacji, o której mowa w ustępie 5, nota tranzytowa T1 zawiera jedną z poniższych adnotacji, wówczas towar pozostaje pod dozorem nowego urzędu przeznaczenia i bez wyraźnego zezwolenia tego urzędu; nie może być mu nadane inne przeznaczenie niż przewóz do Umawiającej się Strony, do której należy urząd wyjścia.

- Wywóz z ........ *) podlega ograniczeniom

- Salida de ........... *) sometida a restricciones

- Udforsel fra .............. *) undergivet restriktioner

- Ausgang aus ............ *) Beschränkungen unterworfen

- 'Eξoδoζ απó ............ *) υπoκειμευη σε περτoρτσμoυζ

- Export from ............ *) subject to restrictions

- Sortie de ............ *) soumise á des restrictions

- Uscita dalla (dall') ............ *) assoggettata a restrizioni

- Verlaten van ............ *) aan beperkingen onderworpen

- Saida da ............ *) sujeita a restriçoes

- Vienti ............ *) rajoitusten alaista

- Utflutningur fra ............ *) haour takmörkunum

- Utforsel fra ............ *) underlagt restriksjoner

- Utforsel fran ............ *) underkastad restriktioner

- Wywóz z ............ *) podlega opłatom

- Salida de ............ *) sujeta a pago de derechos

- Udforsel fra ............ *) betinget af afgiftsbetaling

- Ausgang aus ............ *) Abgabenerhebung unterworfen

- 'Eξoδoζ απó ............ *) υπoκειμευη σε επιβαρυvση

- Export from ............ *) subject to duty

- Sortie de ............ *) soumise a imposition

- Uscita dalla (dall') ............ *) assoggettata a tassazione

- Verlaten van ............ *) aan belastingheffing onderworpen

- Saida da ............ *) sujeita a pagamento de imposiçoes

- Vienti ............ *) maksujen alaista

- Gjaldskyldur utflutningur fra ............ *)

- Utforsel fra ............ *) belagt med avgifter

- utförsel fran ............ *) underkastad avgifter.

7. Urząd wyjścia zwalnia notę tranzytową T1 dopiero wówczas, gdy zostały wypełnione wszystkie zobowiązania wynikające ze zmiany urzędu przeznaczenia. W danym wypadku zawiadamia gwaranta o niezwolnieniu noty tranzytowej T1.

______

*) Uwaga: W adnotacji tej należy, w zależności od wypadku oraz języka, w jakim ją sporządzono, wpisać wyrazy: "Wspólnoty", "Finlandii", "Islandii", "Norwegii", "Szwecji" lub "Szwajcarii".

Artykuł  23

Wspólna procedura tranzytowa kończy się, gdy towary i nota tranzytowa T1 zostaną przedstawione urzędowi przeznaczenia.

Dział  2

Zabezpieczenie

Artykuł  24

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 33, główny zobowiązany musi złożyć zabezpieczenie w celu zapewnienia poboru ceł i innych opłat, których mógłby zażądać kraj, przez którego obszar przewożone są towary w ramach procedury tranzytowej T1.

Zabezpieczenie, o którym mowa wyżej, musi być ważne na obszarze Umawiających się Stron, których dotyczy dana procedura tranzytowa T1.

2. Zabezpieczenie może być złożone dla wielu procedur tranzytowych T1 jako gwarancja generalna lub dla każdej procedury tranzytowej T1 osobno.

3. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 29 ustęp 2 zabezpieczenie polega na solidarnej gwarancji osoby trzeciej, fizycznej lub prawnej, która:

- ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Stronie, w której składane jest zabezpieczenie i

- jest uznana za gwaranta ceł i innych opłat przez właściwe władze tej Umawiającej się Strony, z zastrzeżeniem obowiązujących na obszarze tej Umawiającej się Strony przepisów oraz w danym wypadku ustalonych przez te władze warunków.

Artykuł  25

1. Gwarancję, o której mowa w artykule 24 ustęp 3, należy złożyć w postaci dokumentu, który odpowiada wzorom określonym w załączniku II.

2. Jeżeli wymagają tego wewnętrzne przepisy prawne i administracyjne lub zwyczaje handlowe, każdy kraj może zezwolić, aby gwarancja mogła być złożona w innej udokumentowanej formie, o ile będzie to miało takie same skutki prawne, jak gwarancja złożona w postaci dokumentu odpowiadającemu wzorowi.

Artykuł  26

1. Gwarancję generalną należy złożyć w urzędzie składania gwarancji.

2. Urząd składania gwarancji określa sumę gwarancji, przyjmuje oświadczenie gwarancyjne i udziela głównemu zobowiązanemu pozwolenia na realizację, w ramach tej gwarancji procedur tranzytowych T1 z dowolnego urzędu wyjścia.

3. Każda osoba, której udzielono pozwolenia otrzymuje, na warunkach ustalonych przez właściwe władze danych krajów, poświadczenie gwarancji w jednym lub wielu egzemplarzach. Wzór poświadczenia gwarancji określony jest w załączniku II.

4. W każdym zgłoszeniu tranzytowym T1 należy wskazać na poświadczenie, o którym mowa w ustępie 3.

Artykuł  27

Urząd składania gwarancji może cofnąć pozwolenie, o ile przestaną być spełniane warunki, pod jakimi udzielono pozwolenia.

Artykuł  28

1. Każdy kraj może zezwolić, aby gwarancja, o której mowa w artykule 24 - bez względu na to, kto jest głównym zobowiązanym - mogła być złożona w postaci jednego dokumentu, w wysokości kwoty ryczałtowej określonej w załączniku II, na każde zgłoszenie, w celu zabezpieczenia płatności ceł i innych opłat, które mogłyby być w danym wypadku żądane w ramach zobowiązań wynikających z realizacji procedury T1. Kwota ryczałtowa zostanie podwyższona przez urząd wyjścia, jeżeli przewóz towarów zawiera w sobie podwyższone ryzyko; należy przy tym w szczególności uwzględniać obciążenie cłem i innymi opłatami, którym towary te podlegają w jednym lub kilku krajach.

Gwarancję, o której mowa wyżej, należy złożyć w postaci dokumentu, który odpowiada wzorowi określonemu w załączniku II.

2. Gwarancję ryczałtową należy złożyć w urzędzie składania gwarancji.

Artykuł  29

1. Zabezpieczenie dla jednej procedury tranzytowej T1 należy złożyć w urzędzie wyjścia. Urząd wyjścia określa sumę gwarancji.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ustępie 1, może być złożone w formie gotówki w urzędzie wyjścia. W takim wypadku jest ono zwracane, gdy nota tranzytowa T1 zostanie zwolniona przez urząd wyjścia.

3. Na wniosek właściwych władz kraju, które zgodnie z postanowieniami artykułu 34 wnioskują o pobór ceł i innych opłat, właściwe władze kraju, w którym znajduje się urząd wyjścia, przekazują niezwłocznie władzom wnioskującym kwoty złożone zgodnie z postanowieniami ustępu 2, pod warunkiem przedłożenia tytułu egzekucyjnego. Przekazanie kwot nie nastąpi, jeżeli należności i (lub) tytuł egzekucyjny zostały zaskarżone.

Artykuł  30

Nie naruszając przepisów, które przewidują zwolnienie w innych wypadkach, główny zobowiązany zostanie zwolniony przez właściwe władze danych krajów z obowiązku uiszczenia ceł i innych opłat w wypadkach:

a) towarów, co do których udowodniono, że uległy zniszczeniu na skutek siły wyższej lub przypadkowego zdarzenia,

b) urzędowo uznanych braków ilościowych, wynikających z właściwości towarów.

Artykuł  31

Gwarant jest zwolniony ze swoich zobowiązań, gdy nota tranzytowa T1 została zwolniona przez urząd wyjścia.

Gwarant jest również zwolniony ze swoich zobowiązań po upływie terminu dwunastu miesięcy od chwili zarejestrowania zgłoszenia tranzytowego T1, jeżeli nie został poinformowany przez właściwe władze kraju wyjścia o niezwolnieniu noty tranzytowej T1.

Jeżeli gwarant, przed upływem terminu określonego w poprzednim zdaniu, został poinformowany przez właściwe władze o niezwolnieniu noty tranzytowej T1, wówczas należy go także zawiadomić, że musi on lub w danym wypadku będzie musiał uiścić kwoty, za które odpowiada w odniesieniu do danej procedury T1. Zawiadomienie to musi zostać doręczone gwarantowi najpóźniej w terminie trzech lat od daty zarejestrowania zgłoszenia tranzytowego T1. W wypadku braku zawiadomienia w powyższym terminie, gwarant jest również zwolniony ze swoich zobowiązań.

Dział  3

Zwolnienie z obowiązku składania zabezpieczenia

Artykuł  32

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułu 32).

Artykuł  33

1. Poza wypadkami, które w razie potrzeby zostaną określone w załączniku II, nie należy składać zabezpieczenia dla:

a) przewozów drogą morską lub powietrzną,

b) przewozów towarów po Renie i reńskich trasach wodnych,

c) transportu rurociągami,

d) przewozów, które dokonywane są przez krajowe towarzystwa kolejowe.

2. Każdy kraj może zrezygnować z wymogu składania zabezpieczenia przy przewozach towarów po innych, niż wymienione w ustępie 1 litera b) trasach wodnych położonych na swoim obszarze. Kraje powiadamiają o podjętych w tym zakresie przedsięwzięciach Komisję Wspólnot Europejskich, która informuje o tym inne kraje.

Dział  4

Naruszenia przepisów

Artykuł  34

1. Jeżeli stwierdzono, że w toku procedury T1 w określonym kraju popełnione zostały naruszenia przepisów, wówczas, bez uszczerbku dla postępowania karnego, pobrane zostaną przez ten kraj zgodnie z jego przepisami prawnymi i administracyjnymi, należne wskutek tego cła i inne opłaty.

2. W wypadku gdy nie można ustalić miejsca, w którym nastąpiło naruszenie przepisów, naruszenie to traktuje się jako popełnione.

a) jeżeli zostanie stwierdzone w toku procedury T1 w urzędzie celnym tranzytowym na granicy wewnętrznej: w tej Umawiającej się Stronie, której obszar środek transportu lub towar ostatnio opuścił,

b) jeżeli zostanie stwierdzone w toku procedury T1 w urzędzie celnym tranzytowym w rozumieniu artykułu 2 litera g) drugi myślnik: w tej Umawiającej się Stronie, do której należy ten urząd,

c) jeżeli zostanie stwierdzone w toku procedury T1 na obszarze kraju nie w urzędzie celnym tranzytowym, lecz w innym miejscu w tym kraju, w którym dokonano tego stwierdzenia,

d) jeżeli przesyłka nie została przedstawiona urzędowi przeznaczenia: w ostatniej Umawiającej się Stronie, na której obszar celny dotarły środek transportu lub towary, w sposób dający się udowodnić na podstawie świadectw przekroczenia granicy,

e) jeżeli naruszenie przepisów zostanie stwierdzone po zrealizowaniu procedury T1: w kraju, w którym dokonano tego stwierdzenia.

3. (Niniejszy artykuł nie zawiera ustępu 3).

Dział  5

Skutki prawne

Artykuł  35

1. Noty tranzytowe T1 wystawione prawidłowo przez właściwe władze jednego kraju oraz środki podjęte lub akceptowane przez te władze w celu zapewnienia tożsamości towarów mają w innych krajach ten sam skutek prawny, co noty tranzytowe T1 wystawione prawidłowo przez właściwe władze tych krajów oraz środki podjęte lub akceptowane przez nie w celu zapewnienia tożsamości towarów.

2. Ustalenia właściwych władz jednego kraju dokonane w ramach kontroli procedury T1 mają w innych krajach tę samą moc dowodową, co ustalenia właściwych władz tych krajów.

Artykuł  36

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułu 36).

TYTUŁ  VI

PROCEDURA T2

Artykuł  37

1. Jeżeli towary mają być przewożone w procedurze T2, wówczas, stosownie do postanowień niniejszej konwencji, należy je zgłosić do tranzytu zgłoszeniem tranzytowym T2. Zgłoszenie tranzytowe T2 jest zgłoszeniem towarów na formularzu zgodnym z jednym z wzorów określonych w załączniku III.

2. Formularz, o którym mowa w ustępie 1, może być w danym wypadku uzupełniony jednym lub kilkoma formularzami uzupełniającymi, zgodnymi z wzorem formularza uzupełniającego określonym w załączniku III.

3. Do procedury T2 stosuje się odpowiednio postanowienia tytułu V.

TYTUŁ  VII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE OKREŚLONYCH RODZAJÓW TRANSPORTU

Artykuł  38

1. Artykułu 18 nie stosuje się do przewozów towarów transportem kolejowym.

2. Jeżeli zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 należy złożyć świadectwo przekroczenia granicy, wówczas zapisy towarzystw kolejowych traktowane są jako świadectwo przekroczenia granicy.

Artykuł  39

1. Procedura T1 lub T2 nie jest obowiązkowa przy przewozach towarów drogą powietrzną, jeżeli towary nie podlegają żadnym środkom dozoru ze względu na swoje zastosowanie lub przeznaczenie.

2. Procedura T1 lub T2 nie jest obowiązkowa przy transporcie towarów rurociągami.

Artykuł  40

1. Do towarów, które podczas przewozu przekraczają granicę wewnętrzną w rozumieniu artykułu 2 litera j) zdanie drugie, nie ma potrzeby stosowania procedury T1 lub T2 przed przekroczeniem tej granicy.

2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli przewóz towarów drogą morską ma być kontynuowany w ramach jednej umowy przewozowej, po przybyciu do portu wyładunku, drogą lądową lub wodami śródlądowymi w procedurze tranzytowej, o ile dalszy przewóz z tego portu nie jest dokonywany na podstawie Manifestu Reńskiego.

3. W wypadku towarów, które przed przekroczeniem granicy wewnętrznej zostały objęte procedurą T1 lub T2, działanie tej procedury jest zawieszone podczas przewozu drogą morską.

TYTUŁ  VIII

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE PRZESYŁEK POCZTOWYCH

Artykuł  41

1. Odmiennie od postanowień artykułu 1, procedury T1 lub T2 nie stosuje się do przesyłek pocztowych (łącznie z paczkami pocztowymi).

2. (Niniejszy artykuł nie zawiera ustępu 2).

TYTUŁ  IX

Artykuły  od

42 do 44

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów od 42 do 44).

TYTUŁ  X

Artykuły  45

i 46

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów 45 i 46).

TYTUŁ  XI

Artykuł  47

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułu 47).

ZAŁĄCZNIK  II

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Niniejszy załącznik ustanawia przepisy wykonawcze do konwencji oraz załącznika I do konwencji.

TYTUŁ  II

Artykuł  2

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułu 2).

TYTUŁ  III

WSPÓLNOTOWY STATUS TOWARÓW

Dział  I

Postanowienia ogólne

Artykuł  3

Wspólnotowy status towarów, które nie są przewożone w procedurze T2, należy potwierdzić jednym z dokumentów wymienionych w dziale II lub dziale III niniejszego tytułu.

Artykuł  4

Zakres obowiązywania

1. Dokumenty lub formalności wymienione w artykułach od 6 do 11 nie mogą być stosowane bądź wypełniane dla towarów, które:

a) przeznaczone są do wywozu z obszaru Umawiających się Stron

lub

b) znajdują się w opakowaniach, które nie posiadają wspólnotowego statusu,

albo

c) przewożone są w procedurze międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetu TIR, chyba że:

- towary, które mają być wyładowane na obszarze Umawiającej się Strony, przewożone są razem z towarami, które mają być wyładowane w kraju trzecim,

lub

- towary przewożone są z obszaru jednej Umawiającej się Strony przez kraj trzeci na obszar innej Umawiającej się Strony.

2. Dokumenty tranzytowe, przewidziane w dziale II niniejszego tytułu, mogą być również wystawiane dla przesyłek pocztowych (łącznie z paczkami pocztowymi) wysyłanych z urzędu pocztowego na obszarze jednej Umawiającej się Strony do urzędu pocztowego na obszarze innej Umawiającej się Strony.

Artykuł  5

Warunki bezpośredniego przewozu

Dokumenty lub formalności, o których mowa w artykułach od 6 do 11, mogą służyć jako potwierdzenie wspólnotowego statusu danych towarów tylko wówczas, gdy towary te przewożone są bezpośrednio z jednej Umawiającej się Strony do innej Umawiającej się Strony.

Jako bezpośrednio przewożone z jednej Umawiającej się Strony do innej Umawiającej się Strony traktowane są:

a) towary, które podczas przewozu nie mają styczności z obszarem krajów trzecich,

b) towary, które przewożone są przez obszar jednego lub kilku krajów trzecich, pod warunkiem że przewóz prze te obszary odbywa się na podstawie jednego dokumentu przewozowego, sporządzonego w Umawiającej się Stronie.

Dział  II

Stosowanie dokumentów

Artykuł  6

Potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów należy dokonywać zgodnie z niżej wymienionymi warunkami przez przedłożenie dokumentu tranzytowego T2 L.

Artykuł  7

1. Dokument tranzytowy T2 L należy wystawiać na formularzu zgodnym z egzemplarzem Nr 4 wzoru formularza określonego w dodatku I do załącznika III lub egzemplarzem Nr 4/5 wzoru formularza określonego w dodatku II do tego samego załącznika.

Formularz ten należy w danym wypadku uzupełnić jednym lub kilkoma formularzami zgodnymi z egzemplarzem Nr 4 lub egzemplarzem Nr 4/5 wzoru formularza określonego odpowiednio w dodatkach III i IV do załącznika III.

Jeżeli w wypadkach, w których do opracowania zgłoszenia sporządzonego przy użyciu urządzeń przetwarzających dane formularze zamieszczone w dodatkach III i IV do załącznika III nie są stosowane jako formularze uzupełniające, wówczas dokument tranzytowy T2 L należy uzupełnić jednym lub kilkoma formularzami zgodnymi z egzemplarzem Nr 4 lub egzemplarzem Nr 4/5 wzoru formularza określonego w dodatkach I i II do załącznika III.

2. Uczestnik procedury wpisuje, w prawej części pola Nr 1 formularza, skrót "T2 L" oraz w danym wypadku skrót "T2 Lbis" w prawej części pola Nr 1 zastosowanego(-ych) formularza(-y) uzupełniającego(-ych).

3. Jeżeli dokument tranzytowy T2 L należy wystawić dla przesyłki składającej się z więcej niż jednego rodzaju towarów, dane dotyczące tych towarów mogą być zamieszczone w jednej lub kilku listach towarowych w rozumieniu artykułu 17 ustęp 2 i artykułów od 23 do 26, zamiast być wpisywane w polach: Nr 31 "Opakowania i opis towaru", Nr 32 "Pozycja Nr", Nr 35 "Masa brutto (kg)" oraz w danym wypadku Nr 33 "Kod towaru", Nr 38 "Masa netto (kg)", Nr 44 "Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia" formularza zastosowanego do wystawienia dokumentu tranzytowego "T2 L".

Jeżeli stosowane są listy towarowe, wyżej wymienione pola formularza zastosowanego do wystawienia dokumentu tranzytowego T2 L należy przekreślić.

4. Górna część pola wymienionego w artykule 24 litera b) przeznaczona jest do wpisania skrótu "T2 L", dolna część do zamieszczenia adnotacji przez właściwe władze, tak jak jest to przewidziane w artykule 8 ustęp 2 litera b).

Kolumna "Kraj wysyłki/wywozu" w liście towarowej nie musi być wypełniana.

5. Listę towarową należy przedłożyć w tej samej liczbie egzemplarzy co dokument tranzytowy T2 L, do którego lista ta się odnosi.

6. Jeżeli do tego samego dokumentu tranzytowego T2 L dołączonych jest kilka list towarowych, muszą być one opatrzone przez uczestnika procedury kolejnymi numerami; liczbę dołączonych list towarowych należy podać w polu Nr 4 "Wykazy załadunkowe" formularza zastosowanego do wystawienia dokumentu tranzytowego T2 L.

Artykuł  8

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 123, dokument tranzytowy T2 L wystawiany jest w jednym egzemplarzu.

2. Na wniosek uczestnika procedury właściwe władze kraju wyjścia zamieszczają na dokumencie tranzytowym T2 L, jak również w danym wypadku na formularzu bądź formularzach uzupełniających T2 L bis, swoje adnotacje. Adnotacje muszą zawierać następujące dane, które w miarę możliwości należy umieszczać w polu C (urząd wyjścia) tych dokumentów:

a) na dokumencie tranzytowym T2 L: nazwę i pieczęć urzędu wyjścia, podpis właściwego urzędnika, datę adnotacji oraz albo numer zarejestrowania, albo numer zgłoszenia do wysyłki lub wywozu, o ile ten ostatni numer jest wymagany,

b) na karcie uzupełniającej T2 L bis: numer, który podany jest na dokumencie tranzytowym T2 L. Numer ten należy wpisać albo przy użyciu stempla, który zawiera także nazwę władz kraju wyjścia, albo odręcznie. W ostatnim wypadku należy przystawić pieczęć służbową tych władz.

Dokumenty te wręczane są uczestnikowi procedury z chwilą, gdy wypełnione zostaną formalności niezbędne do wysyłki towarów do kraju przeznaczenia.

Artykuł  9

1. Nie naruszając przepisów artykułów od 6 do 8, potwierdzenie wspólnotowego statusu towarów może być dokonane, pod określonymi dalej w niniejszym artykule warunkami, przez przedłożenie faktury lub dokumentu przewozowego.

2. Na fakturze lub dokumencie przewozowym, o których mowa w ustępie 1, muszą być podane przynajmniej nazwa i pełny adres nadawcy/eksportera albo zgłaszającego - jeżeli ten nie jest jednocześnie nadawcą/eksporterem-, liczba, rodzaj, znaki i numery opakowań, opis towaru, jak również masa brutto w kilogramach oraz w danym wypadku numery kontenerów.

Zgłaszający musi w sposób wyraźnie widoczny wpisać na powyższym dokumencie skrót "T2 L" i opatrzyć go swoim odręcznym podpisem.

3. Jeżeli do wypełniania formalności stosowane są publiczne lub prywatne systemy przetwarzania danych, właściwe władze zezwolą uczestnikom procedury, na ich wniosek, na zastąpienie przewidzianego w ustępie 2 podpisu, inną porównywalną metodą techniczną, która w danym wypadku polega na zastosowaniu kodu i która ma taki sam skutek prawny jak odręczny podpis.

Uproszczenie takie jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy spełnione są warunki techniczne i administracyjne wymagane przez właściwe władze.

4. Faktura lub dokument przewozowy wypełniane są całkowicie przez zgłaszającego i przez niego podpisywane oraz na jego wniosek opatrzone adnotacjami właściwych władz kraju wyjścia. Adnotacje te powinny zawierać nazwę i pieczęć urzędu wyjścia, podpis właściwego urzędnika, datę adnotacji, jak również numer zarejestrowania albo numer zgłoszenia do wysyłki lub wywozu, o ile ten ostatni numer jest wymagany.

5. Postanowienia niniejszego artykułu obowiązują tylko wówczas, gdy faktura lub dokument przewozowy obejmują jedynie towary wspólnotowe.

6. W rozumieniu niniejszej konwencji, faktura lub dokument przewozowy traktowane są jako dokument tranzytowy T2 L, jeżeli odpowiadają one warunkom i przepisom zawartym w ustępach od 2 do 5.

7. W rozumieniu artykułu 9 ustęp 4 konwencji, właściwe władze kraju EFTA mogą, w wypadku towarów, które przybyły na jego obszar celny na podstawie faktury lub dokumentu przewozowego traktowanych jako dokument tranzytowy T2 L, dołączyć do wystawionych dla tych towarów dokumentów tranzytowych T2 lub T2 L uwierzytelnioną kopię lub fotokopię tej faktury lub tego dokumentu przewozowego.

Artykuł  10

Retrospektywne wystawianie dokumentów

Jeżeli dokument potwierdzający wspólnotowy status towarów wystawiany jest retrospektywnie, należy umieścić na nim, napisaną na czerwono, jedną z poniższych adnotacji:

- Wystawiony z mocą wsteczną

- Expedido a posteriori

- Udstedt efterfolgende

- Nachträglich ausgestellt

- Eκδoθευ εκ τωυ υστερωυ

- Issued retroactively

- Delivré a posteriori

- Rilasciato a posteriori

- Achteraf afgegeven

- Emitido a posteriori

- Annettu jälkikäteen

- Útgefio eftir á

- Utstedt i etterhand

- Utfärdat i efterhand

Dział  III

Szczególne formalności przy określonych procedurach tranzytowych lub przy określonych towarach

Artykuł  11

Przewóz z zastosowaniem karnetu TIR lub karnetu ATA

1. Przy przewozach towarów z zastosowaniem karnetu TIR w jednym z wypadków wymienionych w artykule 4 ustęp 1 litera c) niniejszego załącznika lub z zastosowaniem karnetu ATA, zgłaszający, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 4 i 5, może w celu potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów wpisać, w dobrze widoczny sposób, potwierdzony swoim podpisem skrót "T2 L" w zastrzeżonych dla opisu towarów polach odpowiednich odcinków zastosowanego karnetu, zanim przedłoży go urzędowi wyjścia w celu poświadczenia. Skrót "T2 L" na wszystkich odcinkach karnetu, gdzie został wpisany, musi zostać poświadczony odciskiem pieczęci służbowej urzędu wyjścia i podpisem właściwego urzędnika.

2. W wypadkach, w których przewożone są towary wspólnotowe i towary niewspólnotowe z zastosowaniem tego samego karnetu TIR lub karnetu ATA, należy oddzielnie wyszczególnić obydwa rodzaje towarów; skrót "T2 L" należy umieścić tak, aby jednoznacznie odnosił się tylko do towarów wspólnotowych.

Artykuły  od

12 do 14

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów od 12 do 14).

Artykuł  15

Towary przewożone przez podróżnych lub w ich bagażu

1. Procedura T1 lub T2 nie jest obowiązkowa dla towarów, które przewozi ze sobą podróżny lub które zawarte są w jego bagażu, jeżeli towary te nie są przeznaczone do celów handlowych.

2. W razie gdy należy potwierdzić wspólnotowy status towarów przewożonych przez podróżnego lub zawartych w jego bagażu, o ile nie są one przeznaczone do celów handlowych, będą uważane za towary wspólnotowe:

a) jeżeli przy zgłoszeniu oświadczy się, że chodzi o towary wspólnotowe i nie ma wątpliwości co do prawdziwości tego oświadczenia;

b) w innych wypadkach, zgodnie z postanowieniami działów II i III niniejszego tytułu.

Dział  IV

Pomoc wzajemna

Artykuł  16

Właściwe władze krajów udzielają sobie wzajemnej pomocy przy sprawdzaniu autentyczności i prawidłowości dokumentów, jak również prawidłowego wypełniania formalności dokonywanych zgodnie z postanowieniami działów II i III niniejszego tytułu w celu potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów.

TYTUŁ  IV

PRZEPISY DOTYCZĄCE PROCEDUR T1 I T2

Dział  I

Procedura

Rozdział  1

Formularze

Artykuł  17

1. Zgłoszenia T1 i T2 należy składać na formularzu zgodnym z wzorami określonymi w dodatkach od I do IV do załącznika III.

Zgłoszenia należy sporządzać zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji.

2. W ramach postanowień artykułów od 25 do 29 jako opisowa część zgłoszeń tranzytowych mogą być stosowane listy towarowe zgodne ze wzorem określonym w dodatku I do niniejszego załącznika. Stosowanie tych list nie narusza obowiązków dotyczących wypełniania formalności przy każdej wysyłce/wywozie lub przy każdej procedurze w kraju przeznaczenia, jak również dotyczących formularzy związanych z tymi formalnościami.

Rozdział  2

Zgłoszenia T1 i T2

Artykuł  18

Opis i stosowanie

1. Jeżeli towary mają być przewożone w procedurze T1, główny zobowiązany wpisuje skrót "T1" w prawej części pola Nr 1 zastosowanego formularza. W wypadku zastosowania formularzy uzupełniających, główny zobowiązany wpisuje skrót "T1 bis" w prawej części pola Nr 1 zastosowanego (-ych) formularza (-y) uzupełniającego (-ych).

Jeżeli w wypadkach, w których do opracowania zgłoszeń sporządzonych przy użyciu urządzeń przetwarzających dane stosowane są formularze uzupełniające zgodne z wzorem określonym w dodatkach I lub II do załącznika III, w prawej części pola Nr 1 wymienionych formularzy należy wpisać skrót "T1 bis".

2. Jeżeli towary mają być przewożone w procedurze T2, główny zobowiązany wpisuje skrót "T2" w prawej części pola Nr 1 zastosowanego formularza. W wypadku zastosowania formularzy uzupełniających główny zobowiązany wpisuje skrót "T2 bis" w prawej części pola Nr 1 zastosowanego(-ych) formularza(-y) uzupełniającego(-ych).

W wypadkach, w których do opracowania zgłoszeń sporządzonych przy użyciu urządzeń przetwarzających dane stosowane są formularze uzupełniające zgodne z wzorem określonym w dodatkach I lub II do załącznika III, w prawej części pola Nr 1 wymienionych formularzy należy wpisać skrót "T2 bis".

Artykuł  19

Przesyłki łączone (procedury T1 i T2)

1. Jeżeli przesyłki zawierają jednocześnie towary, które mają być przewożone w procedurze T1, i towary, które mają być przewożone w procedurze T2, wówczas formularze uzupełniające zgodne z wzorem określonym w dodatkach III i IV do załącznika III lub w danym wypadku w dodatkach I i II do załącznika III i które zawierają skrót "T1 bis" lub odpowiednio skrót "T2 bis", mogą być dołączone do formularza zgodnego z wzorem określonym w dodatkach I i II do załącznika III.

W tym wypadku na powyższym formularzu, w prawej części pola Nr 1, należy wpisać skrót "T"; wolną przestrzeń po skrócie "T" należy przekreślić; oprócz tego należy przekreślić pola: Nr 32 "Pozycja Nr", Nr 33 "Kod towaru", Nr 35 "Masa brutto (kg)", Nr 38 "Masa netto (kg)" i Nr 44 "Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia". Numery bieżące formularzy uzupełniających zawierających skrót "T1 bis" i formularzy uzupełniających zawierających skrót "T2 bis" należy odnotować w polu Nr 31 "Opakowania i opis towaru" zastosowanego formularza zgodnego z wzorem określonym w dodatkach I i II do załącznika III.

2. Jeżeli w prawej części pola Nr 1 zastosowanego formularza nie wpisano żadnego ze skrótów przewidzianych w artykule 18 lub jeżeli w wypadku przesyłek zawierających jednocześnie towary przewożone w procedurze T1 i towary przewożone w procedurze T2 nie uwzględniono postanowień ustępu 1 lub artykułu 28, towary przewożone z zastosowaniem tego rodzaju dokumentów traktowane są jako towary przewożone w procedurze T1.

Artykuł  20

Jednoczesne przedkładanie zgłoszenia do wywozu/wysyłki i zgłoszenia do procedury tranzytowej

Nie naruszając możliwych do zastosowania w danym wypadku uproszczeń, urzędowi wyjścia należy przedłożyć, wraz z odpowiednim zgłoszeniem do procedury tranzytowej, dokument celny służący do wysyłki lub powrotnej wysyłki towarów lub dokument celny służący do wywozu lub powrotnego wywozu towarów bądź każdy inny dokument wywołujący taki sam skutek.

W tym celu, nie naruszając postanowień artykułu 7 ustęp 3 konwencji, zgłoszenie do wysyłki lub powrotnej wysyłki bądź zgłoszenie do wywozu lub powrotnego wywozu z jednej strony oraz zgłoszenie do procedury tranzytowej z drugiej strony mogą być ujęte razem na jednym formularzu.

Artykuł  21

Składanie zgłoszeń T1 i T2

1. Zgłoszenie musi być złożone właściwym władzom w czasie godzin ich urzędowania.

Właściwe władze mogą jednakże, na wniosek i koszt zgłaszającego, zezwolić na złożenie zgłoszenia poza godzinami ich urzędowania.

2. Przekazanie zgłoszenia urzędnikowi właściwych władz w innym miejscu, które w tym celu zostało wyznaczone w drodze uzgodnień między tymi władzami a uczestnikiem procedury, traktowane jest jako złożenie zgłoszenia właściwym władzom.

Artykuł  22

Rewizja towarów

1. Rewizja towarów odbywa się w wyznaczonym w tym celu miejscu i przewidzianym na to czasie.

2. Właściwe władze mogą jednakże, na wniosek zgłaszającego, dokonać rewizji w innym miejscu lub w innym czasie niż przewidziano to w ustępie 1.

Powstałe z tego tytułu koszty ponosi zgłaszający.

Rozdział  3

Listy towarowe

Artykuł  23

Określenie pojęcia

Jako lista towarowa w rozumieniu artykułu 17 ustęp 2 traktowany jest każdy dokument handlowy, który spełnia warunki określone w artykułach od 24 do 29, jak również w artykułach od 60 do 63.

Artykuł  24

Forma list towarowych

Listy towarowe muszą zawierać:

a) tytuł "Lista towarowa";

b) pole o wielkości 70x55 mm, które podzielone jest na część górną o wymiarach 70x15 mm przeznaczoną do wpisania skrótu "T", jak również jednego ze skrótów przewidzianych w artykule 18 ustępy 1 i 2 oraz część dolną o wymiarach 70x40 mm przeznaczoną do wpisania danych, o których mowa w artykule 27 ustęp 3;

c) kolumny w poniższej kolejności z następującymi tytułami:

- numer porządkowy,

- znaki, numery, liczba i rodzaj opakowań, opis towaru,

- kraj wysyłki/wywozu,

- masa brutto (kg),

- miejsce na wpisy urzędowe.

Uczestnicy procedury mogą dopasować szerokość kolumn odpowiednio do swoich potrzeb; jednakże szerokość kolumny zatytułowanej "Miejsce na wpisy urzędowe" musi wynosić przynajmniej 30 mm. Poza tym uczestnicy procedury mogą swobodnie dysponować dla swoich własnych celów wolną przestrzenią znajdującą się poza polami określonymi pod literami a), b) i c).

Artykuł  25

Wypełnianie list towarowych

1. Jako lista towarowa może być stosowana tylko przednia strona formularza.

2. Każda pozycja towarowa wyszczególniona w liście towarowej musi być poprzedzona kolejnym numerem porządkowym.

3. (Niniejszy artykuł nie zawiera ustępu 3).

4. Bezpośrednio po ostatnim wpisie należy narysować poziomą linię. Puste pola należy przekreślić, aby uniemożliwić dokonywanie dalszych wpisów.

Artykuł  26

Uproszczenie list towarowych

1. Właściwe władze każdego kraju mogą zezwolić, aby jako listy towarowe, zgodnie z artykułem 17 ustęp 2, stosowane były listy, które nie spełniają wszystkich warunków określonych w artykułach 23, 24 oraz od 60 do 63.

Takie listy mogą być dopuszczane tylko wówczas, gdy:

a) są wystawiane przez firmy sporządzające swoje dokumenty handlowe z zastosowaniem elektronicznego lub automatycznego przetwarzania danych,

b) są tak ukształtowane i tak wypełniane, że mogą być bez trudności wykorzystane przez właściwe władze i urzędy statystyczne,

c) zawierają, dla każdej pozycji towarowej, dane dotyczące liczby, rodzaju, znaków i numerów opakowań, opis towaru, kraj wysyłki/wywozu, jak również masę brutto w kilogramach.

2. Jako listy towarowe, zgodnie z ustępem 1, mogą być również dopuszczane listy, w których opisane są towary i które sporządzane są w celu wypełnienia formalności związanych z wysyłką/wywozem, nawet wówczas, gdy listy te wystawiane są przez firmy, które nie sporządzają swoich dokumentów handlowych z zastosowaniem automatycznego lub elektronicznego przetwarzania danych.

Artykuł  27

Stosowanie list towarowych

1. Jeżeli w wypadku przesyłki zawierającej kilka rodzajów towarów główny zobowiązany korzysta z możliwości zastosowania list towarowych, należy przekreślić pola: Nr 15 "Kraj wysyłki/eksportu", Nr 33 "Kod towaru", Nr 35 "Masa brutto (kg)", Nr 38 "Masa netto (kg)" i w danym wypadku Nr 44 "Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia" w formularzu zastosowanym do procedury T1 lub T2, a pole Nr 31 "Opakowania i opis towaru" tego formularza nie może być wykorzystane do podawania znaków i numerów, liczby i rodzaju opakowań oraz opisu towaru. Formularz ten nie może być uzupełniony formularzami uzupełniającymi.

2. Listę towarową należy przedłożyć w tej samej liczbie egzemplarzy co zastosowany do procedury tranzytowej formularz, do którego lista ta się odnosi.

3. Przy rejestrowaniu zgłoszenia listy towarowe muszą zostać opatrzone tym samym numerem rejestru co zastosowany do procedury formularz, do którego listy te się odnoszą. Numer ten należy nanieść albo przez przystawienie stempla zawierającego również nazwę urzędu wyjścia, albo odręcznie. W tym ostatnim wypadku należy przystawić pieczęć służbową urzędu wyjścia.

Poza tym może być złożony podpis przez urzędnika urzędu wyjścia.

4. Jeżeli do jednego formularza zastosowanego do procedury T1 lub T2 dołączonych jest kilka list towarowych, muszą być one opatrzone przez głównego zobowiązanego numerem porządkowym. Liczbę dołączonych list należy podać w polu Nr 4 "Wykazy załadunkowe" wymienionego formularza.

5. Zgłoszenie, które zostało złożone na formularzu zgodnym z wzorem określonym w dodatkach I i II do załącznika III, opatrzone skrótem "T1" lub "T2" w prawej części pola Nr 1 i do którego dołączono jedną lub kilka list towarowych, traktowane jest jako zgłoszenie T1 lub zgłoszenie T2 w rozumieniu artykułu 10 lub artykułu 37 załącznika I.

Artykuł  28

Przesyłki zbiorcze

Jeżeli przesyłki zawierają jednocześnie towary, które mają być przewożone w procedurze T1, i towary, które mają być przewożone w procedurze T2, należy sporządzić oddzielne listy towarowe; listy te mogą zostać dołączone do jednego formularza zgłoszenia do procedury T1 lub T2.

W tym wypadku na powyższym formularzu, w prawej części pola Nr 1, należy wpisać skrót "T"; wolną przestrzeń po skrócie "T" należy przekreślić; poza tym należy przekreślić pola: Nr 15 "Kraj wysyłki/eksportu", Nr 32 "Pozycja Nr", Nr 33 "Kod towaru", Nr 35 "Masa brutto (kg)", Nr 38 "Masa netto (kg)" i w danym wypadku Nr 44 "Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia". W polu Nr 31 "Opakowania i opis towaru" zastosowanego formularza należy podać numery porządkowe danych list towarowych odnoszących się do każdego z obydwu rodzajów towarów.

Artykuł  29

Przesyłki zawierające tylko jeden rodzaj towarów

Właściwe władze każdego kraju mogą zezwolić firmom, które sporządzają swoje dokumenty handlowe z zastosowaniem elektronicznego lub automatycznego przetwarzania danych i którym zezwala się zgodnie z artykułem 26 na stosowanie list szczególnego rodzaju, na stosowanie tych list także do procedur T1 lub T2 obejmujących tylko jeden rodzaj towarów, o ile jest to niezbędne ze względu na programy przetwarzania danych używane przez te firmy.

Rozdział  4

Formalności w urzędzie wyjścia

Artykuł  30

Termin do przedstawienia towarów

Wyznaczony przez urząd wyjścia termin, w którym należy przedstawić towary urzędowi przeznaczenia, jest wiążący dla władz krajów, przez których obszar przebiega przewóz w procedurze T1 lub T2, i nie może być przez te władze zmieniony.

Rozdział  5

Formalności w urzędzie tranzytowym

Artykuł  31

Formularz świadectwa przekroczenia granicy, o którym mowa w artykule 18 załącznika I, musi być zgodny z wzorem określonym w dodatku II.

Rozdział  6

Formalności w urzędzie przeznaczenia

Artykuł  32

Poświadczenie odbioru

1. Poświadczenie odbioru wystawiane jest na wniosek osoby, która przedstawiła urzędowi przeznaczenia przesyłkę towarową wraz z dotyczącym jej dokumentem tranzytowym T1 lub T2.

2. Formularz poświadczenia odbioru, na którym poświadcza się, że dokument tranzytowy T1 lub T2 wraz z opisaną w nim przesyłką towarową został przedstawiony urzędowi przeznaczenia, musi być zgodny z wzorem określonym w dodatku III. Jednakże w wypadku dokumentów tranzytowych T1 lub T2 może być zastosowany wzór na odwrotnej stronie poświadczenia zwrotnego.

3. Poświadczenie odbioru powinno być uprzednio wypełnione przez uczestnika procedury. Może ono zawierać, obok części zastrzeżonej dla urzędu przeznaczenia, jeszcze inne dane dotyczące przesyłki towarowej; moc wiążąca poświadczenia dokonanego przez urząd przeznaczenia dotyczy jednakże tylko danych, które zawarte są w części zastrzeżonej dla urzędu przeznaczenia.

Artykuł  33

Odsyłanie dokumentów tranzytowych - urzędy centralne

Każdy kraj może wyznaczyć urzędy, do których będą odsyłane dokumenty tranzytowe z właściwego urzędu kraju przeznaczenia. Kraje, które wyznaczyły tego rodzaju urzędy, informują o tym Komisję Wspólnot Europejskich określając przy tym rodzaj dokumentów tranzytowych, które mają być tam odsyłane. Komisja powiadamia o tym inne kraje.

Dział  II

Zabezpieczenie

Rozdział  1

Dokumenty gwarancyjne

Artykuł  34

Dokument gwarancyjny, o którym mowa w artykule 25 ustęp 1 załącznika I, musi być zgodny z następującymi wzorami:

- wzorem określonym w dodatku IV, w wypadku gwarancji generalnej,

- wzorem określonym w dodatku V, w wypadku gwarancji pojedynczej,

- wzorem określonym w dodatku VI, w wypadku gwarancji ryczałtowej.

Rozdział  2

Gwarancja generalna

Artykuł  34a

Korzystanie z gwarancji generalnej

Jeżeli przy przewozach określonych towarów w procedurze T1 lub T2 istnieje szczególnie wysokie ryzyko popełnienia oszustwa, na wniosek jednej lub kilku Umawiających się Stron, decyzją Komisji Mieszanej korzystanie z gwarancji generalnej w odniesieniu do takich towarów może być czasowo zakazane.

Decyzja Komisji Mieszanej zakazująca korzystania z gwarancji generalnej następuje w drodze przyspieszonej pisemnej procedury i traktowana jest jako podjęta, jeżeli najpóźniej piątego dnia roboczego po wpłynięciu projektu decyzji nie został wniesiony sprzeciw przez jedną z Umawiających się Stron.

Umawiające się Strony, od chwili zainicjowania powyższej pisemnej procedury, podejmują środki niezbędne do osiągnięcia celu zamierzonego w proponowanej decyzji.

Wyłączenie towarów z systemu gwarancji generalnej ograniczone jest do okresu sześciu miesięcy, chyba że Komisja Mieszana zadecyduje o jego przedłużeniu.

Artykuł  34b

Wysokość gwarancji generalnej

Nie naruszając postanowień artykułu 34a niniejszego załącznika, wysokość gwarancji generalnej ustala się w następujący sposób:

1. Kwotę gwarancji generalnej ustala się według metody określonej w ustępie 4 lub według innej metody kalkulacyjnej prowadzącej do takiego samego wyniku, na poziomie przynajmniej 30% należnych ceł i innych opłat.

2. Gwarancję generalną ustala się zgodnie z zasadami określonymi w ustępie 4 lub według innej metody kalkulacyjnej prowadzącej do takiego samego wyniku, na kwotę odpowiadającą wysokości należnych ceł i innych opłat, jeżeli gwarancja dotyczy procedury T1 lub T2 dla towarów, które były przedmiotem decyzji Komisji Mieszanej podjętej w drodze przyspieszonej pisemnej procedury, w której Umawiające się Strony zgodziły się, że procedura tranzytowa dla tych towarów wiąże się z podwyższonym ryzykiem popełnienia oszustwa.

Umawiające się Strony, od chwili zainicjowania powyższej pisemnej procedury, podejmują środki niezbędne do osiągnięcia celu zamierzonego w proponowanej decyzji.

Właściwe urzędy danych krajów mogą jednakże ustalić kwotę gwarancji generalnej na poziomie 50% należnych ceł i innych opłat, dla osób które:

- mają siedzibę w kraju, w którym składana jest gwarancja,

- regularnie korzystają z procedury tranzytowej,

- znajdują się w takiej sytuacji finansowej, która pozwala im na wypełnienie ich zobowiązań oraz

- nie popełniły poważnego naruszenia przepisów celnych lub podatkowych.

Jeżeli znajdą zastosowanie postanowienia niniejszego podustępu, urząd składania gwarancji zamieszcza w poświadczeniu gwarancji, o którym mowa w artykule 35 w polu Nr 7, jedną z poniższych adnotacji:

- zastosowanie artykułu 34b ustęp 2 drugi podustęp załącznika II do Konwencji z dnia 20 maja 1987 r.

- aplicacion del segundo apartado del punto 2 del articulo 34 ter del Apendice II del Convenio de 20 de mayo de 1987

- anvendelse af artikel 34b, nr 2, andet afsnit, tillaeg II til konventionen af 20. maj 1987

- Anwendung von Artikel 34b, Nummer 2, zweiter Unterabsatz der Anlage II des Ubereinkommens vom 20. Mai 1987

- εφαρμoγη τoυ αρφθρoυ 34B, σημεio 2, δευτερo εδαφιo τoυ πρoσαρτηματoζ II τηζσυμβασηζτηζ20ηζ Mαιoυ 1987

- application of the second subparagraph of Article 34 B (2) of Appendix II of the Convention of 20 May 1987

- application de l'article 34 ter point 2 deuxiéme alinéa de l'appendice II de la Convention du 20 mai 1987

- applicazione dell'articolo 34 ter, punto 2 secondo comma dell'appendice II della Convenzione del 20 maggio 1987

- toepassing artikel 34 ter, punt 2, tweede alinea van aanhangsel II bij de Overeenkomst van 20 mei 1987

- aplicacao do ponto 2, segundo paragrafo, do artigo 34. B do apendice II da Convencao de 20 de Maio de 1987

- 20. paivana toukokuuta 1987 tehdyn yleissopimuksen II liitteen 34 B artiklan 2 kohdan toista alakohtaa sovellettu

- Beiting b-lidar 2. mgr. 2 tölul. 34. gr. II. vidbaetis vis samniiginn fra 20. mai 1987

- anvendelse av Artikkel 34 b, nummer 2, andre avsnitt av vedlegg II til konvensionen av 20. mai 1987

- tillampning av artikel 34 b, punkten 2, andra stycket, i bilaga II til konventionen av 20. mai 1987.

3. Jeżeli zgłoszenie do wspólnej procedury tranzytowej, poza towarami, wobec których znajdują zastosowanie postanowienia ustępu 2, obejmuje jeszcze inne towary, wówczas przepisy dotyczące wysokości gwarancji generalnej należy stosować tak, jak gdyby obydwie kategorie towarów były objęte oddzielnymi zgłoszeniami.

Jednakże nie bierze się pod uwagę tych towarów należących do jednej z kategorii, których ilość lub wartość jest stosunkowo niewielka.

4. W celu zastosowania postanowień niniejszego artykułu urząd składania gwarancji dokonuje następującego oszacowania, które obejmuje okres jednego tygodnia:

- zrealizowane przewozy,

- należne cła i inne opłaty, przyjmując za podstawę najwyższą obowiązującą w danych krajach stawkę.

Oszacowanie to dokonywane jest, na podstawie dokumentów handlowych i księgowych zainteresowanej osoby, w odniesieniu do zrealizowanych w roku ubiegłym przewozów towarów; otrzymany wynik należy podzielić przez 52.

W wypadku uczestników procedury, którzy dopiero niedawno podjęli działalność gospodarczą, urząd składania gwarancji wspólnie z zainteresowaną osobą, opierając się na dostępnych już danych, dokonuje oszacowania ilości, wartości i opłat w odniesieniu do towarów, które będą przewożone w danym okresie czasu. Przyjmując najwyższe wyliczenie, urząd składania gwarancji określa wartość i przypuszczalne obciążenie opłatami towarów, które będą przewożone w okresie jednego tygodnia.

Urząd składania gwarancji dokonuje corocznej kontroli wysokości gwarancji generalnej; bierze przy tym pod uwagę zwłaszcza informacje otrzymane z urzędów wyjścia i w razie potrzeby ustala na nowo wysokość gwarancji.

5. Przynajmniej raz w roku Komisja Mieszana decyduje, czy środki podjęte zgodnie z postanowieniami ustępu 2 powinny być kontynuowane.

Artykuł  35

Poświadczenie gwarancji

Formularz poświadczenia gwarancji, o którym mowa w artykule 26 ustęp 3 załącznika I, musi być zgodny z wzorem określonym w dodatku VII. Poświadczenie gwarancji należy wystawiać i stosować zgodnie z postanowieniami artykułów od 36 do 39.

Artykuł  36

Upoważnione osoby

1. Główny zobowiązany wyznacza na własną odpowiedzialność, na odwrotnej stronie poświadczenia gwarancji, przy wystawianiu tego poświadczenia albo w każdym czasie później w okresie ważności poświadczenia osoby, które upoważnił do podpisywania w jego imieniu zgłoszeń T1 lub T2. Wyznaczenie to polega na podaniu imienia i nazwiska upoważnionej osoby, jak również wzoru jej podpisu. Każde wpisanie upoważnionej osoby musi być potwierdzone przez głównego zobowiązanego jego podpisem. Pozostawia się uznaniu głównego zobowiązanego wykreślenie pól, których nie chce on wykorzystać.

2. Główny zobowiązany może w każdym czasie unieważnić, znajdujący się na odwrotnej stronie poświadczenia, wpis nazwiska upoważnionej osoby.

Artykuł  37

Upoważnieni przedstawiciele

Osoby wpisane na odwrotnej stronie przedłożonego urzędowi wyjścia poświadczenia gwarancji uważane są za upoważnionych przedstawicieli głównego zobowiązanego.

Artykuł  38

Okres ważności; przedłużenie

Okres ważności poświadczenia gwarancji nie może przekroczyć dwóch lat. Okres ten może jednakże zostać jeden raz przedłużony przez urząd składania gwarancji o najwyżej dwa lata.

Artykuł  39

Wypowiedzenie

W wypadku wypowiedzenia umowy gwarancyjnej główny zobowiązany musi niezwłocznie zwrócić urzędowi składania gwarancji wszystkie wręczone mu poświadczenia gwarancji, których okres ważności jeszcze nie upłynął.

Każdy kraj przesyła Komisji Wspólnot Europejskich znaki identyfikacyjne tych poświadczeń, których okres ważności, po cofnięciu pozwolenia, jeszcze nie upłynął i które nie zostały jeszcze zwrócone. Komisja powiadamia o tym inne kraje.

Rozdział  3

Gwarancja ryczałtowa

Artykuł  40

Wysokość gwarancji

Nie naruszając postanowień artykułu 41 ustępy 2 i 3, kwota gwarancji ryczałtowej, do wysokości której gwarant zgodnie z artykułem 28 ustęp 1 załącznika I odpowiada w stosunku do każdego zgłoszenia T1 lub T2, ustalona zostaje w wysokości 7.000 ECU.

Artykuł  41

Podwyższenie gwarancji ryczałtowej

1. Z wyjątkiem wypadków wymienionych w ustępach 2 i 3, urząd wyjścia nie może zażądać wyższego zabezpieczenia niż kwota ryczałtowa 7.000 ECU na każde zgłoszenie T1 lub T2, niezależnie od wysokości kwoty ceł i innych opłat dotyczącej towarów przewożonych na podstawie jednego zgłoszenia.

2. W pojedynczych wypadkach uzasadnionych szczególnymi powodami, gdy przewóz towarów wiąże się z podwyższonym ryzykiem i z tej przyczyny gwarancja ryczałtowa w kwocie 7.000 ECU jest niewystarczająca, urząd wyjścia zażąda wyższego zabezpieczenia, które odpowiada koniecznej wielokrotności kwoty 7.000 ECU, w celu pokrycia ceł i innych opłat dotyczących całkowitej ilości towarów przeznaczonych do wysyłki.

Przewóz towarów traktowany jest jako przewóz związany z podwyższonym ryzykiem zwłaszcza, gdy dotyczy on towarów, wobec których w ramach gwarancji generalnej, znajdują zastosowanie postanowienia artykułu 34a lub 34b ustęp 2.

3. Przy przewozie towarów wymienionych w liście zamieszczonej w dodatku VIII, dodatkowo podwyższa się zabezpieczenie, jeżeli ilość towarów przeznaczonych do przewozu jest większa od ilości towarów, której odpowiada kwota ryczałtowa 7.000 ECU.

W tym wypadku kwota ryczałtowa wymaganego zabezpieczenia ustalana jest, odpowiednio do ilości towarów przeznaczonych do przewozu, jako wielokrotność 7.000 ECU.

4. W wypadkach wymienionych w ustępach 2 i 3, główny zobowiązany musi złożyć w urzędzie wyjścia wymaganą liczbę tytułów gwarancyjnych, odpowiednio do wielokrotności kwoty ryczałtowej 7.000 ECU.

Artykuł  42

Przesyłki zawierające towary wrażliwe i niewrażliwe

1. Jeżeli zgłoszenia T1 lub T2, poza towarami wymienionymi w liście, o której mowa w artykule 41 ustęp 3, obejmują jeszcze inne towary, wówczas przepisy dotyczące gwarancji ryczałtowej należy stosować tak, jak gdyby obydwa rodzaje towarów były objęte oddzielnymi zgłoszeniami.

2. Odmiennie od postanowień ustępu 1, nie bierze się pod uwagę tych towarów należących do jednego z rodzajów, których ilość lub wartość jest stosunkowo nieznaczna.

Artykuł  43

Tytuły gwarancyjne

1. Wraz z przyjęciem oświadczenia gwarancyjnego przez urząd składania gwarancji, gwarant jest upoważniony, zgodnie z warunkami ustalonymi w oświadczeniu gwarancyjnym i w jego ramach, do wręczenia wymaganych tytułów gwarancyjnych osobom, które zamierzają występować jako główny zobowiązany i realizować, z wybranego przez siebie urzędu wyjścia, procedurę T1 lub T2.

2. Formularz tytułu gwarancyjnego w ramach gwarancji ryczałtowej, musi być zgodny ze wzorem określonym w dodatku IX. Dane zawarte na odwrotnej stronie wzoru, mogą być także umieszczone w górnej części przedniej strony, przed danymi dotyczącymi wystawcy tytułu; pozostałe części tekstu pozostają niezmienione.

3. Gwarant odpowiada za każdy tytuł gwarancyjny do kwoty 7.000 ECU.

4. Nie naruszając postanowień artykułów 41 i 44, główny zobowiązany może na podstawie jednego tytułu gwarancyjnego zrealizować jedną procedurę T1 lub T2. Tytuł gwarancyjny należy przekazać urzędowi wyjścia, który go przechowuje.

Artykuł  44

Tytuły gwarancyjne z ograniczoną ważnością

Gwarant może wręczać tytuły gwarancyjne, które:

- są nieważne dla procedury T1 lub T2 odnośnie towarów wymienionych w dodatku VIII,

- mogą być zastosowane tylko w ilości do 7 tytułów na jeden środek transportu w rozumieniu artykułu 12 ustęp 1 załącznika I, dla towarów innych niż określone po pierwszym myślniku.

W tym celu gwarant umieszcza na tytułach gwarancyjnych, które mają zostać wręczone, ukośnie wielkimi literami, jedną z poniższych adnotacji ze wskazaniem na niniejszy artykuł:

- Ograniczona ważność

- Validez limitada

- Begraenset gyldighed

- Beschränkte Geltung

- Pεριoρισμευη ιoχυσ

- Limited validity

- Validité limitée

- Validita limitata

- Beperkte geldigheid

- Validade limitade

- Voimassa rajoitetusti

- Takmarkad gildissvid

- Begrenset gyldighet

- Begränsad giltighet

Artykuł  45

Wypowiedzenie

Kraj, do którego należy urząd składania gwarancji, informuje niezwłocznie inne kraje o wypowiedzeniu umowy gwarancyjnej.

Rozdział  4

Zabezpieczenie pojedyncze

Artykuł  45a

Wysokość zabezpieczenia

Kwotę zabezpieczenia pojedynczego, którą należy złożyć dla procedury T1 dotyczącej towarów wyłączonych z gwarancji generalnej na podstawie artykułu 34a i wymienionych w dodatku VIII do niniejszego załącznika, należy wyliczyć zgodnie z tym dodatkiem.

Dział  III

Artykuły  od

46 do 48

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów od 46 do 48).

Dział  IV

Naruszenia przepisów

Artykuł  49

Przesyłki towarowe, które nie zostały przedstawione urzędowi przeznaczenia

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułu 49).

Artykuł  50

Dowód prawidłowej realizacji procedury T1 i T2

W wypadkach, o których mowa w artykule 34 ustęp 2 litera d) załącznika I, dowód prawidłowej realizacji procedury T1 lub T2 należy dostarczyć właściwym władzom:

a) przez przedłożenie dokumentu poświadczonego przez właściwe władze, z którego wynika, że dane towary zostały przedstawione urzędowi przeznaczenia lub w wypadkach, o których mowa w artykule 111, upoważnionemu odbiorcy. Dokument ten musi zawierać dane niezbędne do identyfikacji towarów;

albo

b) przez przedłożenie dokumentu celnego wystawionego w kraju trzecim o dopuszczeniu towarów do wolnego obrotu bądź odpisu lub fotokopii tego dokumentu; odpis lub fotokopia muszą zostać poświadczone na podstawie oryginału przez urząd władz danego kraju trzeciego lub władz jednej z Umawiających się Stron. Dokument ten musi zawierać dane niezbędne do identyfikacji towarów.

TYTUŁ  V

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE RÓWNOWARTOŚCI ECU

Artykuł  51

1. Kwoty wyrażone w ECU, wymienione w niniejszym załączniku, przeliczane są na waluty krajowe zgodnie z kursem przeliczeniowym obowiązującym w pierwszym roboczym dniu października, z mocą obowiązującą od 1 stycznia następnego roku.

Jeżeli dla określonej waluty krajowej nie jest znany kurs, obowiązuje kurs pierwszego dnia, dla którego kurs został ogłoszony po pierwszym roboczym dniu października. Jeżeli kurs nie został ogłoszony po pierwszym roboczym dniu października, należy stosować kurs ostatniego dnia przed tą datą, dla którego kurs został ogłoszony.

2. Przy stosowaniu postanowień ustępu 1, właściwa jest równowartość ECU obowiązująca w chwili zarejestrowania zgłoszenia do procedury T1 lub T2, dla której składa się tytuł bądź tytuły gwarancyjne zgodnie z artykułem 41.

TYTUŁ  VI

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE OKREŚLONYCH RODZAJÓW TRANSPORTU

Dział  I

Transport lotniczy

Artykuł  52

1. Jeżeli zgodnie z artykułem 39 ustęp 1 załącznika I stosuje się procedurę T1 lub T2 do towarów przewożonych transportem lotniczym z portu lotniczego jednej Umawiającej się Strony, wówczas manifest, którego treść odpowiada postanowieniom zawartym w dodatku 3 do załącznika 9 Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, traktowany jest jako zgłoszenie tych towarów do procedury T1 lub T2.

2. Przy wspólnym przewozie towarów, które mają być przewożone w procedurze T1 i towarów, które mają być przewożone w procedurze T2, towary te należy wyszczególnić w oddzielnych manifestach.

3. Manifest bądź manifesty, o których mowa w ustępach 1 i 2, powinny zawierać adnotację towarzystwa lotniczego, potwierdzoną datą i podpisem, określającą je jako zgłoszenie T1 lub T2. Odpowiednio uzupełnione i podpisane manifesty traktowane są, w zależności od wypadku, jako zgłoszenie T1 lub T2.

Manifest bądź manifesty, o których mowa w ustępach 1 i 2, muszą zawierać następujące dane:

- nazwę towarzystwa lotniczego, które przejęło przewóz towarów,

- numer lotu,

- datę lotu,

- nazwę portu lotniczego załadunku (port lotniczy wyjścia) i wyładunku (port lotniczy przeznaczenia),

a dla każdej przesyłki towarowej wyszczególnionej w manifeście należy podać:

- numer lotniczego listu przewozowego,

- liczbę opakowań,

- ogólny opis towarów lub w razie potrzeby uwagę "consolidated", w danym wypadku w skróconej formie (równoważną z "przesyłką zbiorczą"),

- wagę brutto.

4. Towarzystwo lotnicze, które przejmuje przewóz towarów wyszczególnionych w manifestach, o których mowa w ustępach od 1 do 3, staje się głównym zobowiązanym dla tego przewozu.

5. Z wyłączeniem wypadków, w których towarzystwo lotnicze jest upoważnionym nadawcą w rozumieniu artykułu 103, manifesty, o których mowa w ustępach od 1 do 3, należy przedłożyć przynajmniej w dwóch egzemplarzach właściwym władzom w porcie lotniczym wyjścia; władze te zamieszczają swoją adnotację i zachowują jeden egzemplarz.

Władze te mogą w celu kontroli zażądać przedłożenia im wszystkich lotniczych listów przewozowych, które dotyczą przesyłek towarowych wyszczególnionych w manifestach.

6. Towarzystwo lotnicze, które przewozi towary, zawiadamia właściwe władze portu lotniczego przeznaczenia o nazwie portu bądź portów lotniczych wyjścia.

Właściwe władze portu lotniczego przeznaczenia mogą zrezygnować z tego wymogu w stosunku do towarzystw lotniczych, co do których, ze względu na charakter i geograficzne położenie realizowanych połączeń lotniczych, nie ma żadnych wątpliwości odnośnie do portu bądź portów lotniczych wyjścia.

7. Jeden egzemplarz manifestu, o którym mowa w ustępach od 1 do 5, należy wręczyć właściwym władzom portu lotniczego przeznaczenia.

8. Nie naruszając postanowień ustępu 7, właściwe władze portu lotniczego przeznaczenia mogą w celu kontroli zażądać manifestów, które dotyczą wszystkich towarów wyładowanych w porcie lotniczym.

Władze te mogą również w celu kontroli zażądać przedłożenia im wszystkich lotniczych listów przewozowych, które dotyczą przesyłek towarowych wyszczególnionych w manifestach.

9. Właściwe władze portu lotniczego przeznaczenia przesyłają co miesiąc właściwym władzom każdego portu lotniczego wyjścia sporządzoną przez towarzystwa lotnicze listę manifestów, o których mowa w ustępach od 1 do 3 i które zostały im przedłożone w poprzednim miesiącu. Lista ta musi być potwierdzona przez właściwe władze portu lotniczego przeznaczenia.

Przy każdym z tych manifestów muszą być podane:

- numer identyfikacyjny manifestu,

- nazwa towarzystwa lotniczego (w danym wypadku w skróconej formie), które przewoziło towary,

- numer lotu,

- data lotu.

Właściwe władze mogą w drodze dwustronnych i wielostronnych porozumień pozwolić towarzystwom lotniczym, aby one same przekazywały informacje, stosownie do powyższych postanowień niniejszego ustępu, władzom portu lotniczego wyjścia. Władze udzielające takiego pozwolenia informują o tym inne kraje.

W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości odnośnie do danych zawartych w manifestach wyszczególnionych na liście, urząd przeznaczenia zawiadamia urząd wyjścia, wskazując zwłaszcza na lotniczy list przewozowy (air waybill) dotyczący towarów, do których odnosi się to stwierdzenie.

10. Zamiast stosowania manifestu, o którym mowa w ustępie 1, właściwe władze krajów, na wniosek zainteresowanych towarzystw lotniczych, mogą w drodze dwustronnych lub wielostronnych porozumień pozwolić na stosowanie procedury uproszczonej w ramach wspólnej procedury tranzytowej, przy wykorzystaniu systemu wymiany danych między określonymi towarzystwami lotniczymi.

11. a) W wypadku międzynarodowych towarzystw lotniczych, które mają swoją siedzibę albo przedstawicielstwo regionalne na obszarze Umawiających się Stron i które:

- stosują systemy wymiany danych w celu przekazywania informacji między portami lotniczymi wyjścia a portami lotniczymi przeznaczenia na obszarze Umawiających się Stron oraz

- spełniają warunki określone pod literą b),

procedura T1 lub T2, o której mowa w ustępach od 1 do 9, może być na ich wniosek uproszczona.

Po otrzymaniu wniosku, właściwe władze kraju, w którym towarzystwo lotnicze ma swoją siedzibę, przekazują go krajom, na których obszarze znajdują się porty lotnicze wyjścia i porty lotnicze przeznaczenia powiązane systemem wymiany danych.

Jeżeli w ciągu 60 dni, licząc od daty przekazania, nie wpłynął żaden sprzeciw, właściwe władze, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 6 niniejszej konwencji, pozwalają na stosowanie procedury uproszczonej określonej pod literą c).

Pozwolenie to jest ważne we wszystkich zainteresowanych krajach i dotyczy procedur T1 i T2, które realizowane są między portami lotniczymi wymienionymi w pozwoleniu.

b) Pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, przewidzianej pod literą c), udzielane jest tylko towarzystwom lotniczym, które:

- dokonują znaczącej liczby lotów między krajami,

- często wysyłają i otrzymują towary,

- prowadzą ewidencje w sposób odręczny lub z zastosowaniem systemów przetwarzania danych, umożliwiające właściwym władzom kontrolę operacji w porcie lotniczym wyjścia i w porcie lotniczym przeznaczenia,

- nie popełniły poważnego lub ponownego naruszenia przepisów celnych lub podatkowych,

- udostępniają właściwym władzom wszystkie swoje ewidencje,

- wyrażą zgodę na całkowitą odpowiedzialność wobec właściwych władz przy wypełnianiu swoich zobowiązań odnośnie do wykrywania i wyjaśniania wszystkich niezgodności i nieprawidłowości.

c) Procedura uproszczona realizowana jest w następujący sposób:

- towarzystwo lotnicze musi odnotować w swoich dokumentach handlowych informację o statusie wszystkich przesyłek,

- manifest z portu lotniczego wyjścia, przesyłany w systemie wymiany danych, jest także manifestem w porcie lotniczym przeznaczenia,

- towarzystwo lotnicze musi podać na manifeście status T1, T2, TE (odpowiada T2 ES), TP (odpowiada T2 PT) i C (odpowiada T2 L) dla każdej pozycji towarowej,

- procedura T1 lub T2 traktowana jest jako załatwiona, gdy manifest przekazany w drodze wymiany danych znajdzie się w dyspozycji właściwych władz portu lotniczego przeznaczenia oraz władzom tym zostały przedstawione towary,

- na żądanie właściwych władz portu lotniczego wyjścia i portu lotniczego przeznaczenia należy przedłożyć im wydruk manifestu przekazanego w ramach wymiany danych,

- właściwe władze portu lotniczego wyjścia, na podstawie analiz ryzyka, przeprowadzają kontrole przez sprawdzenie księgowości,

- właściwe władze portu lotniczego przeznaczenia, na podstawie analiz ryzyka, przeprowadzają kontrole przez sprawdzanie księgowości i w razie potrzeby przekazują w celu weryfikacji właściwym władzom portu lotniczego wyjścia szczegóły dotyczące manifestów otrzymanych w ramach wymiany danych,

- towarzystwo lotnicze jest odpowiedzialne za ustalenie wszystkich niezgodności i nieprawidłowości stwierdzonych w porcie lotniczym przeznaczenia i powiadomienie o tym właściwych władz,

- właściwe władze portu lotniczego przeznaczenia w stosownym terminie informują właściwe władze portu lotniczego wyjścia o wszystkich uchybieniach i niezgodnościach,

- te niezgodności i nieprawidłowości mogą być regulowane w sposób uzgodniony z towarzystwem lotniczym i właściwymi władzami w miejscu przeznaczenia i miejscu wyjścia.

Artykuł  53

Jeżeli zgodnie z artykułem 39 ustęp 1 załącznika I stosuje się procedurę T1 lub T2 do towarów przewożonych transportem lotniczym z portu lotniczego Umawiającej się Strony, artykuł 52 nie wyłącza możliwości korzystania przez każdego uczestnika procedury z procedur T1 lub T2 określonych w załączniku I. W takim wypadku nie mają zastosowania procedury określone w artykule 52.

Dział  II

Transport morski

Artykuły  54

i 55

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów 54 i 55)

Artykuł  56

1. Jeżeli zgodnie z artykułem 40 załącznika I stosuje się procedurę T1 lub T2 do przewozu towarów drogą morską z portu wyjścia danego kraju, właściwe władze, na wniosek zainteresowanych towarzystw żeglugowych i pod warunkami ustalonymi w ustępach od 2 do 10, mogą uprościć procedury T1 lub T2 określone w załączniku I w ten sposób, że pozwolą na stosowanie manifestów towarowych dla danych towarów jako zgłoszenia T1 lub T2.

2. Po otrzymaniu wniosku, właściwe władze kraju, w którym towarzystwo żeglugowe ma swoją siedzibę, przekazują go krajom, w których położone są przewidywane porty wyjścia i porty przeznaczenia.

Jeżeli w ciągu 60 dni, licząc od daty przekazania, nie wpłynął żaden sprzeciw, właściwe władze udzielają towarzystwu żeglugowemu wnioskowanego pozwolenia.

Pozwolenie to jest ważne we wszystkich zainteresowanych krajach jako dwustronne lub wielostronne porozumienie, zgodnie z artykułem 6 konwencji.

W wypadku braku takiego pozwolenia należy realizować procedurę T1 lub T2 określoną w załączniku I.

Przepisy niniejszego artykułu nie wyłączają możliwości realizowania procedury T1 lub T2 określonej w załączniku I przez każdą osobę, włącznie z tymi towarzystwami żeglugowymi, którym tego rodzaju pozwolenie może zostać udzielone.

3. Pozwolenie przewidziane w ustępie 1 udzielane jest tylko towarzystwom żeglugowym, które:

- prowadzą ewidencje umożliwiające właściwym władzom kontrolę ruchu towarów,

- nie popełniły poważnego lub ponownego naruszenia przepisów celnych lub podatkowych,

- stosują manifesty,

- które zawierają przynajmniej nazwę i dokładny adres towarzystwa żeglugowego, oznaczenie statku, port załadunku, port wyładunku, adnotację dotyczącą listy towarowej (konosamentu), jak również - dla każdej przesyłki - znaki, numery, liczbę i rodzaj opakowań, opis towaru, masę brutto (kg) i w danym wypadku, numery identyfikacyjne pojemników,

- które mogą być bez trudności oceniane i kontrolowane przez właściwe władze,

- które całkowicie wypełnione oraz podpisane mogą być przedłożone właściwym władzom przed wypłynięciem danych statków.

4. W pozwoleniu, o którym mowa w ustępie 1, ustala się, że w wypadku wspólnego przewozu towarów, które muszą być przewożone w procedurze T1 i towarów, które muszą być przewożone w procedurze T2, towary te należy wyszczególnić w oddzielnych manifestach.

5. Manifesty, o których mowa w ustępach 1 i 3, muszą zawierać adnotację z datą i podpisem towarzystwa żeglugowego określającą je jako zgłoszenie T1 lub T2. Uzupełnione i podpisane w ten sposób manifesty traktowane są, w zależności od wypadku, jako zgłoszenia T1 lub T2.

6. Towarzystwo żeglugowe, które dokonuje przewozów towarów z zastosowaniem manifestów, o których mowa w ustępach od 1 do 4, staje się głównym zobowiązanym dla tych przewozów.

7. Z wyłączeniem wypadków, w których towarzystwo żeglugowe jest upoważnionym nadawcą stosownie do postanowień artykułu 103, manifesty, o których mowa w ustępach od 1 do 4, należy przedłożyć właściwym władzom portu wyjścia przynajmniej w dwóch egzemplarzach w celu poświadczenia; władze te zamieszczają swoją adnotację i zachowują jeden egzemplarz.

8. Manifesty, o których mowa w ustępach od 1 do 4, należy przedłożyć właściwym władzom portu przeznaczenia w celu poświadczenia. Władze te zatrzymują, o ile jest to konieczne, jeden egzemplarz w celu sprawowania dozoru celnego nad towarami.

9. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 8, właściwe władze portu przeznaczenia mogą w celu kontroli zażądać przedłożenia manifestów i list towarowych (konosamentów) dotyczących wszystkich towarów wyładowanych w porcie.

10. Właściwe władze portu przeznaczenia przesyłają co miesiąc właściwym władzom każdego portu wyjścia, sporządzoną przez towarzystwa żeglugowe lub ich przedstawicieli, listę manifestów, o których mowa w ustępach od 1 do 4 i które zostały im przedłożone w poprzednim miesiącu. Lista ta musi być potwierdzona przez właściwe władze portu przeznaczenia.

Przy wpisywaniu każdego z manifestów na taką listę, należy podać następujące dane:

- numer identyfikacyjny manifestu,

- nazwę (w danym wypadku w skróconej formie) towarzystwa żeglugowego, które przewoziło towary,

- datę przewozu.

W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości odnośnie do danych zawartych w manifestach wyszczególnionych na liście, urząd przeznaczenia zawiadamia urząd wyjścia wskazując zwłaszcza na listę towarową (konosament) dotyczącą towarów, do których odnosi się to stwierdzenie.

11. a) W wypadku międzynarodowych towarzystw żeglugowych, które mają swoją siedzibę albo przedstawicielstwo regionalne na obszarze Umawiających się Stron i spełniają warunki wymienione pod literą b), procedura T1 lub T2, określona w ustępach od 1 do 10, może być na ich wniosek dalej uproszczona.

Po otrzymaniu wniosku właściwe władze kraju, w którym towarzystwo żeglugowe ma swoją siedzibę, przekazują go innym krajom, na których obszarze znajdują się przewidywane porty wyjścia i porty przeznaczenia.

Jeżeli w ciągu 60 dni, licząc od daty przekazania, nie wpłynął żaden sprzeciw, właściwe władze, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 6 konwencji, pozwalają na stosowanie procedury uproszczonej określonej pod literą c).

Pozwolenie to jest ważne we wszystkich zainteresowanych krajach i dotyczy procedur T1 i T2, które realizowane są między portami wymienionymi w pozwoleniu.

b) Pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, przewidzianej pod literą c), udzielane jest tylko towarzystwom żeglugowym, które:

- są upoważnione do stosowania manifestów zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu,

- dokonują znaczącej liczby regularnych rejsów między krajami, po zaaprobowanych trasach,

- często wysyłają i otrzymują towary,

- wyrażą zgodę na całkowitą odpowiedzialność wobec właściwych władz przy wypełnianiu swoich zobowiązań odnośnie do wykrywania i wyjaśniania wszystkich niezgodności i nieprawidłowości;

c) Procedura uproszczona realizowana jest w następujący sposób:

- towarzystwo żeglugowe musi odnotować w swoich dokumentach handlowych i egzemplarzach manifestów informację o statusie wszystkich przesyłek,

- towarzystwo żeglugowe może zastosować jeden manifest do wszystkich przewożonych towarów; w tym wypadku musi podać w manifeście odpowiedni status T1, T2, TE (odpowiada T2 ES), TP (odpowiada T2 PT) i C (odpowiada T2 L) dla każdej pozycji towarowej,

- procedura T1 lub T2 traktowana jest jako załatwiona, gdy manifest oraz towary zostały przedstawione właściwym władzom portu przeznaczenia,

- właściwe władze portu wyjścia, na podstawie analiz ryzyka, przeprowadzają kontrole przez sprawdzanie księgowości,

- właściwe władze portu przeznaczenia, na podstawie analiz ryzyka, przeprowadzają kontrole przez sprawdzanie księgowości i w razie potrzeby przekazują w celu weryfikacji właściwym władzom portu wyjścia szczegóły dotyczące manifestów,

- towarzystwo żeglugowe jest odpowiedzialne za ustalenie wszystkich niezgodności i nieprawidłowości stwierdzonych w porcie przeznaczenia i powiadomienie o tym właściwych władz,

- właściwe władze portu przeznaczenia informują właściwe władze portu wyjścia o wszystkich niezgodnościach, uchybieniach i nieprawidłowościach.

Artykuł  57

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułu 57)

Dział  III

Transport rurociągami

Artykuł  58

1. Jeżeli zgodnie z artykułem 39 ustęp 2 załącznika I stosuje się procedurę T1 lub T2, formalności związane z tą procedurą przy transporcie towarów rurociągami należy wypełniać zgodnie z postanowieniami ustępów od 2 do 5.

2. Transport towarów rurociągami traktowany jest jako realizowany w procedurze T1 lub T2:

- z chwilą wprowadzenia towarów na obszar celny Umawiającej się Strony, jeżeli przybywają one na ten obszar rurociągiem,

- z chwilą skierowania towarów do rurociągu, jeżeli znajdują się one już na obszarze Umawiającej się Strony.

W danym wypadku potwierdzenie wspólnotowego statusu tych towarów dokonywane jest zgodnie z postanowieniami tytułu III.

3. W wypadku towarów, o których mowa w ustępie 2, głównym zobowiązanym staje się operator rurociągu mający siedzibę w kraju, przez którego obszar towary zostają wprowadzone na obszar Umawiających się Stron lub w którym zaczyna się transport.

4. W celu realizacji postanowień artykułu 11 ustęp 2 załącznika I operator rurociągu mający siedzibę w kraju, przez którego obszar towary transportowane są rurociągiem, uważany jest za przewoźnika towarów.

5. Nie naruszając postanowień ustępu 8, procedura T1 lub T2 traktowana jest jako załatwiona, gdy towary transportowane rurociągiem dotrą do urządzeń odbiorców lub sieci dystrybucyjnej odbiorcy i po dokonaniu wpisów w ich dokumentach handlowych.

6. Jeżeli transport towarów dokonywany rurociągiem między dwiema Umawiającymi się Stronami w procedurze T1 lub T2, stosownie do postanowień ustępu 2, przebiega przez obszar Umawiającej się Strony, w której nie stosuje się procedury T1 lub T2 do transportu towarów rurociągami, procedura T1 lub T2 jest zawieszona podczas transportu przez ten obszar.

7. Jeżeli towary transportowane są rurociągiem z Umawiającej się Strony, w której nie stosuje się procedury T1 lub T2 do transportu towarów rurociągami, z przeznaczeniem do Umawiającej się Strony, w której stosuje tę procedurę w takich wypadkach, procedura ta zaczyna się w chwili wprowadzenia towarów na obszar tej ostatniej Umawiającej się Strony.

8. Jeżeli towary transportowane są rurociągiem z Umawiającej się Strony, w której stosuje się procedurę T1 lub T2 do transportu towarów rurociągami, z przeznaczeniem do Umawiającej się Strony, w której nie stosuje się tej procedury w takich wypadkach, procedura ta kończy się w chwili opuszczenia przez towary obszaru Umawiającej się Strony, w której stosuje się procedurę T1 lub T2.

9. Przedsiębiorstwa zajmujące się transportem towarów muszą prowadzić ewidencję i udostępniać właściwym władzom w celu kontroli swoje dokumenty handlowe związane z realizacją procedury T1 lub T2 określonej w ustępach od 2 do 4.

10. Umawiająca się Strona, która nie stosuje procedury T1 lub T2 do transportu towarów rurociągami, informuje o tym Komisję Wspólnot Europejskich.

TYTUŁ  VII

Artykuł  59

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułu 59)

TYTUŁ  VIII

PRZEPISY DOTYCZĄCE FORMULARZY STOSOWANYCH OBOK JEDNOLITEGO DOKUMENTU

Artykuł  60

Rodzaj i kolor papieru

1. Do formularzy list towarowych (dodatek I), świadectw przekroczenia granicy (dodatek II) i poświadczeń odbioru (dodatek III) należy stosować papier do pisania o gramaturze przynajmniej 40 g/m², który musi być tak mocny, aby przy normalnym używaniu nie darł się ani nie gniótł.

2. Do formularzy tytułów gwarancyjnych (dodatek IX) należy stosować bezdrzewny papier do pisania o gramaturze przynajmniej 55 g/m². Papier powinien być opatrzony czerwonym nadrukiem Guilloscha, na którym będzie widoczne każde sfałszowanie dokonane w sposób mechaniczny lub chemiczny.

3. Do formularzy poświadczenia gwarancji (dodatek VII) należy stosować bezdrzewny papier do pisania o gramaturze przynajmniej 100 g/m². Papier powinien być obustronnie opatrzony zielonym nadrukiem Guilloscha, na którym będzie widoczne każde sfałszowanie dokonane w sposób mechaniczny lub chemiczny.

4. Papier, który należy stosować zgodnie z postanowieniami ustępów 1, 2 i 3, powinien być koloru białego, z wyjątkiem papieru stosowanego do list towarowych, o których mowa w artykule 17 ustęp 2, gdzie wybór koloru papieru pozostawia się uczestnikom procedury.

Artykuł  61

Rozmiar formularzy

Formularze mają następujące rozmiary:

a) 210x297 mm dla list towarowych, przy czym dopuszczalne są odchylenia w długości od -5 do +8 mm,

b) 210x148 mm dla świadectw przekroczenia granicy i poświadczeń gwarancji,

c) 148x105 mm dla poświadczeń odbioru i tytułów gwarancyjnych.

Artykuł  62

Dozwolone języki

Zgłoszenia i dokumenty należy wystawiać w jednym z języków urzędowych Umawiającej się Strony, dozwolonym przez właściwe władze kraju wyjścia. Nie dotyczy to jednakże tytułów gwarancyjnych.

W razie potrzeby właściwe władze innego kraju, w którym należy przedłożyć zgłoszenia lub dokumenty, mogą zażądać ich tłumaczenia na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych tego kraju.

W wypadku poświadczenia gwarancji, język urzędowy, którego należy używać, określany jest przez właściwe władze kraju, do którego należy urząd składania gwarancji.

Artykuł  63

Drukowanie i wypełnianie formularzy

1. Formularze tytułów gwarancyjnych w ramach gwarancji ryczałtowej muszą zawierać nazwę i adres albo znaki drukarni; tytuł gwarancyjny musi oprócz tego posiadać numer seryjny, aby możliwe było jego odróżnienie.

2. Drukowanie formularzy poświadczeń gwarancji należy do obowiązków Umawiających się Stron. Każde poświadczenie musi posiadać odróżniający je numer.

3. Formularze poświadczeń gwarancji, jak również tytułów gwarancyjnych należy wypełniać z zastosowaniem maszyny do pisania bądź innej mechanograficznej lub podobnej metody.

4. Formularze list towarowych, świadectw przekroczenia granicy i poświadczeń odbioru mogą być wypełniane zarówno z zastosowaniem maszyny do pisania bądź innej mechanograficznej lub podobnej metody, jak i w sposób czytelny odręcznie, atramentem lub długopisem, drukowanymi literami.

5. Formularze nie mogą nosić żadnych śladów wycierania ani zamalowywania. Zmian należy dokonywać w ten sposób, że błędne wpisy skreśla się i w danym wypadku dokonuje się wpisów prawidłowych. Każda tego rodzaju zmiana musi być potwierdzona przez tego, kto jej dokonał, oraz przez właściwe władze.

TYTUŁ  IX

Artykuły  od

64 do 71

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów od 64 do 71).

TYTUŁ  X

PROCEDURY UPROSZCZONE

Dział  I

Procedura tranzytowa przy przewozach towarów transportem kolejowym

Rozdział  1

Postanowienia ogólne dotyczące przewozów transportem kolejowym

Artykuł  72

Zakres stosowania

Formalności związane z przewozami towarów, dokonywanymi przez towarzystwa kolejowe z zastosowaniem "listu przewozowego (CIM) i przesyłek ekspresowych", określanego dalej jako "list przewozowy CIM", upraszczane są zgodnie z postanowieniami artykułów od 73 do 84, 100 i 101.

Artykuł  73

Moc prawna stosowanych dokumentów

List przewozowy CIM traktowany jest, zależnie od potrzeby, jako zgłoszenie lub nota tranzytowa T1 lub T2.

Artykuł  74

Kontrola ewidencji

Towarzystwo kolejowe każdego kraju udostępnia w celu kontroli właściwym władzom swojego kraju ewidencje prowadzone w swojej centralnej placówce obliczeniowej bądź centralnych placówkach obliczeniowych.

Artykuł  75

Główny zobowiązany

1. Towarzystwo kolejowe, które przyjmuje towary do przewozu z zastosowaniem listu przewozowego CIM, traktowanego jako zgłoszenie lub nota tranzytowa T1 lub T2, staje się głównym zobowiązanym w tej procedurze.

2. Towarzystwo kolejowe kraju, przez którego obszar przesyłka wprowadzana jest na obszar Umawiających się Stron, staje się głównym zobowiązanym w procedurze tranzytowej dotyczącej towarów przejętych do przewozu od towarzystwa kolejowego kraju trzeciego.

Artykuł  76

Naklejki

Towarzystwa kolejowe zapewnią, aby przewozy dokonywane w procedurze T1 lub T2 były oznaczone naklejkami z piktogramem, którego wzór określony jest w dodatku XIV.

Naklejki umieszczane są na liście przewozowym CIM, jak również na wagonie w wypadku ładunków zamkniętych, natomiast w pozostałych wypadkach na opakowaniu bądź opakowaniach.

Artykuł  77

Zmiana umowy przewozowej

Jeżeli ma miejsce zmiana umowy przewozowej powodująca, że:

- przewóz, który miał się zakończyć poza obszarem Umawiających się Stron, kończy się na obszarze Umawiających się Stron,

- przewóz, który miał się zakończyć na obszarze Umawiających się Stron, kończy się poza obszarem Umawiających się Stron,

towarzystwa kolejowe mogą realizować zmienioną umowę przewozową tylko po uprzednim zezwoleniu urzędu wyjścia.

We wszystkich innych wypadkach towarzystwa kolejowe mogą realizować zmienioną umowę przewozową; zawiadamiają one jednakże niezwłocznie urząd wyjścia o dokonanej zmianie.

Artykuł  78

Obrót towarowy między Umawiającymi się Stronami

Status celny towarów; stosowanie listu przewozowego CIM

1. Jeżeli przewóz w procedurze T1 lub T2 zaczyna się na obszarze Umawiających się Stron i ma się tam również zakończyć, list przewozowy CIM należy przedłożyć urzędowi wyjścia.

2. Jeżeli towary przewożone są ze Wspólnoty do kraju EFTA lub z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, urząd wyjścia na egzemplarzach Nr 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM, w polu zastrzeżonym dla administracji celnej, nanosi w dobrze widoczny sposób:

- skrót "T1", jeżeli towary przewożone są w procedurze T1,

- skrót "T2", "T2 ES" lub "T2 PT", zależnie od potrzeby, jeżeli towary przewożone są na podstawie przepisów wspólnotowych, zgodnie z którymi zamieszczenie takiego skrótu jest obowiązkowe.

Skrót "T2" lub "T2 ES" lub "T2 PT" powinien być potwierdzony pieczęcią urzędu wyjścia.

3. Jeżeli towary przewożone są ze Wspólnoty do kraju EFTA, urząd wyjścia na egzemplarzach Nr 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM, w polu przeznaczonym dla administracji celnej, nanosi w dobrze widoczny sposób:

- skrót "T1", jeżeli towary przewożone są w procedurze T1,

- skrót "T2 ES" lub "T2 PT", zależnie od potrzeby, jeżeli towary przewożone są w procedurze T2 ES lub T2 PT.

Skrót "T2 ES" lub "T2 PT" powinien być potwierdzony pieczęcią urzędu wyjścia.

4. Z wyłączeniem wypadków, o których mowa w ustępach 2 i 3, towary przewożone ze Wspólnoty do kraju EFTA lub z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, będą objęte, pod ustalonymi przez państwa członkowskie Wspólnoty warunkami, procedurą T2 na całym odcinku z dworca wyjścia do dworca przeznaczenia, bez obowiązku przedkładania urzędowi wyjścia wystawionego dla tych towarów listu przewozowego CIM. Jeżeli towary przewożone są z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, nie ma potrzeby umieszczania naklejek, o których mowa w artykule 76.

5. Towary, których przewóz zaczyna się w kraju EFTA, traktowane są jako przewożone w procedurze T1. Jeżeli jednak towary, stosownie do postanowień artykułu 2 ustęp 3 litera b) konwencji, mają być przewożone w procedurze T2, urząd wyjścia zaznacza na egzemplarzu Nr 3 listu przewozowego CIM, że towary, do których odnosi się list przewozowy, przewożone są w procedurze T2; odpowiednio do tego w polu Nr 25 należy w wyraźnie widoczny sposób wpisać skrót "T2", potwierdzony pieczęcią urzędu wyjścia i podpisem właściwego urzędnika. W wypadku towarów przewożonych w procedurze T1 nie należy wpisywać skrótu "T1" w liście przewozowym.

6. Wszystkie egzemplarze listu przewozowego CIM zwracane są uczestnikowi procedury.

7. Każdy kraj EFTA może postanowić, że towary, które mają być przewożone w procedurze T1, będą mogły zostać objęte tą procedurą, bez obowiązku przedkładania listu przewozowego CIM urzędowi wyjścia.

8. W wypadku towarów, o których mowa w ustępach 2, 3 i 5, właściwy urząd, w którego okręgu znajduje się dworzec przeznaczenia, przejmuje zadania urzędu przeznaczenia. Jeżeli jednak towary zostaną dopuszczone do wolnego obrotu lub objęte inną procedurą na dworcu pośrednim, właściwy urząd, w którego okręgu znajduje się ten dworzec, przejmuje zadania urzędu przeznaczenia.

W wypadku towarów, które przewożone są z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, pod warunkami przewidzianymi w ustępie 4, nie wypełnia się żadnych formalności w urzędzie przeznaczenia.

Artykuł  79

Zapewnienie tożsamości towarów

Mając na względzie środki podejmowane przez towarzystwa kolejowe w celu zapewnienia tożsamości towarów, urząd wyjścia zasadniczo nie nakłada zamknięć celnych na środki transportu lub opakowania.

Artykuł  80

Stosowanie poszczególnych egzemplarzy listu przewozowego CIM

1. Z wyłączeniem wypadków, w których towary przewożone są z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, towarzystwo kolejowe kraju, w którym znajduje się urząd przeznaczenia, przedkłada temu urzędowi egzemplarze Nr 2 i 3 listu przewozowego CIM.

2. Urząd przeznaczenia zwraca niezwłocznie towarzystwu kolejowemu egzemplarz Nr 2, po zamieszczeniu na tym egzemplarzu swojej adnotacji oraz zatrzymuje egzemplarz Nr 3.

Artykuł  81

Przewóz do krajów trzecich i z krajów trzecich

Przewóz do krajów trzecich

1. Jeżeli przewóz zaczyna się na obszarze Umawiających się Stron i ma się zakończyć poza obszarem Umawiających się Stron, obowiązują postanowienia artykułów 78 i 79.

2. Urząd celny, w którego okręgu znajduje się dworzec graniczny, przez który przesyłka opuszcza obszar Umawiających się Stron, przejmuje zadania urzędu przeznaczenia.

3. W urzędzie przeznaczenia nie wypełnia się żadnych formalności.

Artykuł  82

Przewóz z krajów trzecich

1. Jeżeli przewóz zaczyna się poza obszarem Umawiających się Stron i ma się zakończyć na obszarze Umawiających się Stron, urząd celny, w którego okręgu znajduje się dworzec graniczny, przez który przesyłka wprowadzana jest na obszar Umawiających się Stron, przejmuje zadania urzędu wyjścia.

W urzędzie wyjścia nie wypełnia się żadnych formalności.

2. Urząd celny, w którego okręgu znajduje się dworzec przeznaczenia, przejmuje zadania urzędu przeznaczenia. Jeżeli jednak towary dopuszczane są do wolnego obrotu lub objęte inną procedurą na dworcu pośrednim, urząd celny, w którego okręgu znajduje się ten dworzec, przejmuje zadania urzędu przeznaczenia.

W urzędzie przeznaczenia należy wypełnić formalności przewidziane w artykule 80.

Artykuł  83

Tranzyt przez obszar Umawiających się Stron

1. Jeżeli przewóz zaczyna się poza obszarem Umawiających się Stron i ma się zakończyć także poza tym obszarem, urzędy celne określone w artykule 82 ustęp 1 i artykule 81 ustęp 2 przejmują zadania urzędu wyjścia i urzędu przeznaczenia.

2. W urzędzie wyjścia i w urzędzie przeznaczenia nie wypełnia się żadnych formalności.

Artykuł  84

Status celny towarów przewożonych w tranzycie i towarów z krajów trzecich

Towary przewożone w sposób określony w artykule 82 ustęp 1 lub artykule 83 ustęp 1 traktowane są jako towary przewożone w procedurze T1, chyba że wspólnotowy status tych towarów zostanie potwierdzony zgodnie z postanowieniami tytułu III.

Rozdział  2

Przepisy dotyczące przewozu towarów w dużych pojemnikach

Artykuł  85

Zakres stosowania

Odpowiednie formalności w procedurze T1 lub T2 upraszczane są zgodnie z postanowieniami artykułów od 86 do 101 w wypadku towarów przewożonych w dużych pojemnikach, których przewóz towarzystwa kolejowe zlecają przedsiębiorstwom przewozowym na podstawie wykazu zdawczego, określanego w niniejszym załączniku jako "wykaz zdawczy TR". Przewozy te obejmują w danym wypadku inne rodzaje transportu niż transport szynowy, dokonywane do dworca wyjścia w kraju wyjścia, jak również z dworca przeznaczenia w kraju przeznaczenia; przewozy te mogą obejmować również przewozy dokonywane między wymienionymi dworcami drogą morską.

Artykuł  86

Określenie pojęć

W rozumieniu artykułów od 85 do 101 następujące określenia oznaczają:

1) "przedsiębiorstwo przewozowe": przedsiębiorstwo założone w formie spółki przez towarzystwa kolejowe będące jego wspólnikiem w celu przewozu towarów w dużych pojemnikach z zastosowaniem wykazów zdawczych;

2) "duży pojemnik": środek transportu, który:

- posiada charakter trwały,

- jest zbudowany szczególnie w tym celu, aby ułatwić przewóz towarów przy użyciu jednego lub kilku rodzajów transportu bez potrzeby przeładunku zawartości,

- jest tak zbudowany, że może być w łatwy sposób zamocowany i(lub) przeładowany,

- jest tak skonstruowany, że możliwe jest skuteczne nałożenie zamknięć, o ile zgodnie z artykułem 94 zamknięcia są wymagane,

- posiada takie wymiary, że jego powierzchnia ograniczona przez cztery zewnętrzne naroża podłogi wynosi przynajmniej 7 m²;

3) "wykaz zdawczy TR": dokument wystawiany przy zawieraniu umowy przewozowej, na podstawie którego przedsiębiorstwo przewozowe organizuje przewóz jednego lub kilku dużych pojemników w ruchu międzynarodowym od jednego nadawcy do jednego odbiorcy. Każdy wykaz zdawczy TR, w celu rozróżnienia, ma umieszczony w prawym górnym rogu numer seryjny. Numer ten składa się z ośmiu cyfr poprzedzonych literami TR. Wykaz zdawczy TR składa się z następujących egzemplarzy, w kolejności ich numeracji:

Nr 1: egzemplarz dla dyrekcji generalnej przedsiębiorstwa przewozowego,

Nr 2: egzemplarz dla krajowego przedstawiciela przedsiębiorstwa przewozowego na dworcu przeznaczenia,

Nr 3A: egzemplarz dla administracji celnej,

Nr 3B: egzemplarz dla odbiorcy,

Nr 4: egzemplarz dla dyrekcji generalnej przedsiębiorstwa przewozowego,

Nr 5: egzemplarz dla krajowego przedstawiciela przedsiębiorstwa przewozowego na dworcu wyjścia,

Nr 6: egzemplarz dla nadawcy.

Wszystkie egzemplarze wykazu zdawczego TR, z wyjątkiem egzemplarza Nr 3A, mają po prawej stronie zielony pasek brzegowy o szerokości około 4 cm;

4) "lista dużych pojemników", zwana dalej "listą": dokument dołączany do wykazu zdawczego TR, który jest jego integralną częścią i na podstawie którego przewożonych jest kilka dużych pojemników z tego samego dworca wyjścia do tego samego dworca przeznaczenia, gdzie mają być wypełniane formalności celne.

Listę należy wystawiać w tej samej liczbie egzemplarzy co wykaz zdawczy TR, do którego się ona odnosi.

Liczbę list należy wpisać w polu przeznaczonym do tego celu, w prawym górnym rogu wykazu zdawczego TR. Poza tym w prawym górnym rogu każdej listy należy wpisać numer seryjny odpowiedniego wykazu zdawczego TR.

Artykuł  87

Moc prawna stosowanych dokumentów

Wykaz zdawczy TR, stosowany przez przedsiębiorstwo przewozowe, traktowany jest, zależnie od potrzeby, jako zgłoszenie lub nota tranzytowa T1 lub T2.

Artykuł  88

Kontrola ewidencji - Informacje, których należy udzielać

1. W każdej Umawiającej się Stronie przedsiębiorstwo przewozowe udostępnia w celu kontroli właściwym władzom swojego kraju, za pośrednictwem swojego krajowego przedstawiciela bądź przedstawicieli, ewidencje prowadzone w centralnej placówce bądź placówkach rozliczeniowych lub u tego przedstawiciela bądź przedstawicieli.

2. Przedsiębiorstwo przewozowe lub jego krajowy przedstawiciel przekazują właściwym władzom, na ich wniosek, tak szybko jak to możliwe, wszystkie dokumenty, ewidencje lub informacje, które dotyczą już zrealizowanych lub będących jeszcze w drodze przesyłek i z którymi władze te ich zdaniem muszą zostać zaznajomione.

3. W wypadkach, w których zgodnie z artykułem 87 wykazy zdawcze TR traktowane są jako zgłoszenia tranzytowe lub dokumenty tranzytowe T1 lub T2, przedsiębiorstwo przewozowe lub jego krajowy przedstawiciel zawiadamiają:

a) urząd przeznaczenia, jeżeli przekazano im egzemplarz Nr 1 wykazu zdawczego TR bez adnotacji urzędu celnego,

b) urząd wyjścia, jeżeli nie odesłano im egzemplarza Nr 1 wykazu zdawczego TR i jeżeli przedsiębiorstwo przewozowe nie może ustalić, czy dana przesyłka została w sposób prawidłowy przedstawiona urzędowi przeznaczenia bądź czy przesyłka, stosownie do postanowień artykułu 96, opuściła obszar Umawiających się Stron z przeznaczeniem do kraju trzeciego.

Artykuł  89

Główny zobowiązany

1. Głównym zobowiązanym staje się towarzystwo kolejowe kraju, w którym przewóz towarów, określonym w artykule 85 rodzajem transportu, został przejęty przez przedsiębiorstwo przewozowe.

2. Przy przewozach, określonym w artykule 85 rodzajem transportu, przejętych w kraju trzecim przez przedsiębiorstwo przewozowe, głównym zobowiązanym staje się towarzystwo kolejowe kraju, przez którego obszar przesyłka wprowadzana jest na obszar Umawiających się Stron.

Artykuł  90

Formalności celne podczas przewozu dokonywanego w ramach innego rodzaju transportu niż transport kolejowy

Jeżeli podczas przewozu dokonywanego w ramach innego rodzaju transportu niż transport kolejowy do dworca wyjścia lub z dworca przeznaczenia muszą być wypełniane formalności celne, w każdym wykazie zdawczym TR może być wpisany tylko jeden duży pojemnik.

Artykuł  91

Naklejki

Przedsiębiorstwo przewozowe zapewni, aby przewozy dokonywane w procedurze T1 lub T2 były oznaczone naklejkami z piktogramem, którego wzór określony jest w dodatku XIV. Naklejki umieszczane są na wykazie zdawczym TR, jak również na dużym pojemniku.

Artykuł  92

Zmiany umowy przewozowej

Jeżeli ma miejsce zmiana umowy przewozowej powodująca, że:

- przewóz, który miał się zakończyć poza obszarem Umawiających się Stron, kończy się na obszarze Umawiających się Stron,

- przewóz, który miał się zakończyć na obszarze Umawiających się Stron, kończy się poza obszarem Umawiających się Stron,

przedsiębiorstwo przewozowe może realizować zmienioną umowę przewozową tylko po uprzednim zezwoleniu urzędu wyjścia. We wszystkich innych wypadkach przedsiębiorstwo przewozowe może realizować zmienioną umowę przewozową; zawiadamia ono jednakże niezwłocznie urząd wyjścia o dokonanej zmianie.

Artykuł  93

Obrót towarowy między Umawiającymi się

Stronami Status celny towarów - listy

1. Jeżeli przewóz w procedurze T1 lub T2 zaczyna się na obszarze Umawiających się Stron i ma się tam również zakończyć, wykaz zdawczy TR należy przedłożyć urzędowi wyjścia.

2. Jeżeli towary przewożone są z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, urząd wyjścia na egzemplarzach Nr 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR, w polu zastrzeżonym dla administracji celnej, nanosi w dobrze widoczny sposób:

- skrót "T1", jeżeli towary przewożone są w procedurze T1,

- skrót "T2", "T2 ES" lub "T2 PT", zależnie od potrzeby, jeżeli towary przewożone są na podstawie przepisów wspólnotowych, zgodnie z którymi zamieszczenie takiego skrótu jest obowiązkowe.

Skrót "T2" lub "T2 ES", lub "T2 PT" powinien być potwierdzony pieczęcią urzędu wyjścia.

3. Jeżeli towary przewożone są ze Wspólnoty do kraju EFTA, urząd wyjścia na egzemplarzach Nr 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR, w polu przeznaczonym dla administracji celnej, nanosi w dobrze widoczny sposób:

- skrót "T1", jeżeli towary przewożone są w procedurze T1,

- skrót "T2 ES" lub "T2 PT", zależnie od potrzeby, jeżeli towary przewożone są w procedurze T2 ES lub T2 PT.

Skrót "T2 ES" lub "T2 PT" powinien być potwierdzony pieczęcią urzędu wyjścia.

4. Z wyłączeniem wypadków, o których mowa w ustępach 2 i 3, towary przewożone ze Wspólnoty do kraju EFTA lub z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, będą objęte, pod ustalonymi przez państwa członkowskie Wspólnoty warunkami, procedurą T2 na całej trasie, bez obowiązku przedkładania urzędowi wyjścia wykazu zdawczego TR dotyczącego tych towarów.

Jeżeli towary przewożone są z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, nie ma potrzeby umieszczania naklejek, o których mowa w artykule 91.

5. Towary, których przewóz zaczyna się w kraju EFTA, traktowane są jako przewożone w procedurze T1. Jeżeli jednak towary, stosownie do postanowień artykułu 2 ustęp 3 litera b) konwencji, mają być przewożone w procedurze T2, urząd wyjścia zaznacza na egzemplarzu Nr 3A wykazu zdawczego TR, że towary, do których odnosi się wykaz zdawczy, przewożone są w procedurze T2; odpowiednio do tego na egzemplarzu 3A wykazu zdawczego TR, w polu przeznaczonym dla urzędowych adnotacji, należy w wyraźnie widoczny sposób wpisać skrót "T2", potwierdzony pieczęcią urzędu wyjścia i podpisem właściwego urzędnika. W wypadku towarów przewożonych w procedurze T1, nie należy wpisywać skrótu "T1" w wykazie zdawczym TR.

6. Jeżeli wykaz zdawczy TR dotyczy jednocześnie dużych pojemników z towarami przewożonymi w procedurze T1 i dużych pojemników z towarami przewożonymi w procedurze T2, urząd wyjścia nanosi, w polu przeznaczonym dla administracji celnej egzemplarzy Nr 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR, w zależności od rodzaju towarów, oddzielne uwagi dotyczące danych pojemników, wpisując każdorazowo skrót "T1" względnie "T2" lub "T2 ES" lub "T2 PT".

7. Jeżeli w wypadku, o którym mowa w ustępie 3, stosowane są listy, należy sporządzić oddzielne listy dla każdego rodzaju dużych pojemników; w polu przeznaczonym dla administracji celnej egzemplarzy Nr 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR, jako wskazanie na te listy wpisuje się ich numery seryjne. Obok numeru seryjnego listy należy nanieść skrót "T1" bądź skrót "T2 ES" lub "T2 PT", w zależności od rodzaju dużego pojemnika, do którego odnosi się dana lista.

8. Wszystkie egzemplarze wykazu zdawczego TR zwracane są uczestnikowi procedury.

9. Każdy kraj EFTA może postanowić, że towary, które mają być przewożone w procedurze T1, będą mogły zostać objęte tą procedurą, bez obowiązku przedkładania urzędowi wyjścia wykazu zdawczego TR.

10. W wypadku towarów, o których mowa w ustępach 2, 3 i 5, wykaz zdawczy należy przedłożyć urzędowi przeznaczenia, gdzie towary zostają dopuszczone do wolnego obrotu lub objęte inną procedurą. Jeżeli towary przewożone są z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, w urzędzie przeznaczenia nie wypełnia się żadnych formalności odnośnie do towarów, o których mowa w ustępie 4.

Artykuł  94

Zapewnienie tożsamości towarów

Tożsamość towarów zapewnia się zgodnie z postanowieniami artykułu 11 konwencji. Mając na względzie środki podejmowane przez towarzystwo kolejowe w celu zapewnienia tożsamości towarów, urząd wyjścia zasadniczo nie nakłada zamknięć celnych na duże pojemniki. Jeżeli zostają nałożone zamknięcia celne, należy to odnotować w polu przeznaczonym dla urzędowych adnotacji egzemplarzy Nr 3A i 3B wykazu zdawczego TR.

Artykuł  95

Stosowanie poszczególnych egzemplarzy wykazu zdawczego

1. Z wyłączeniem wypadków, w których towary przewożone są z jednego miejsca do innego miejsca we Wspólnocie przez obszar jednego lub kilku krajów EFTA, przedsiębiorstwo przewozowe przedkłada urzędowi przeznaczenia egzemplarze Nr 1, 2 i 3A wykazu zdawczego TR.

2. Urząd przeznaczenia zwraca niezwłocznie przedsiębiorstwu przewozowemu egzemplarze Nr 1 i 2 po zamieszczeniu na nich swojej adnotacji oraz zatrzymuje egzemplarz Nr 3A.

Artykuł  96

Przewóz do krajów trzecich i z krajów trzecich

Przewóz do krajów trzecich

1. Jeżeli przewóz zaczyna się na obszarze Umawiających się Stron i ma się zakończyć poza obszarem Umawiających się Stron, obowiązują postanowienia artykułu 93 ustępy od 1 do 9 i artykułu 94.

2. Urząd celny, w którego okręgu znajduje się dworzec graniczny, przez który przesyłka opuszcza obszar Umawiających się Stron, przejmuje zadania urzędu przeznaczenia.

3. W urzędzie przeznaczenia nie wypełnia się żadnych formalności.

Artykuł  97

Przewóz z krajów trzecich

1. Jeżeli przewóz zaczyna się poza obszarem Umawiających się Stron i ma się zakończyć na obszarze Umawiających się Stron, urząd celny, w którego okręgu znajduje się dworzec graniczny, przez który przesyłka wprowadzana jest na obszar Umawiających się Stron, przejmuje zadania urzędu wyjścia. W urzędzie wyjścia nie wypełnia się żadnych formalności.

2. Urząd celny, któremu przedstawia się towary, przejmuje zadania urzędu przeznaczenia.

W urzędzie przeznaczenia należy wypełnić formalności przewidziane w artykule 95.

Artykuł  98

Tranzyt przez obszar Umawiających się Stron

1. Jeżeli przewóz zaczyna się poza obszarem Umawiających się Stron i ma się zakończyć także poza tym obszarem, urzędy celne określone w artykule 97 ustęp 1 i artykule 96 ustęp 2 przejmują zadania urzędu wyjścia i urzędu przeznaczenia.

2. W urzędzie wyjścia i urzędzie przeznaczenia nie wypełnia się żadnych formalności.

Artykuł  99

Status celny towarów przewożonych w tranzycie i towarów z krajów trzecich

Towary przewożone w sposób określony w artykule 97 ustęp 1 lub artykule 98 ustęp 1 traktowane są jako towary przewożone w procedurze T1, chyba że wspólnotowy status tych towarów zostanie potwierdzony zgodnie z postanowieniami tytułu III.

Rozdział  3

Inne postanowienia

Artykuł  100

Listy towarowe

1. Postanowienia artykułów od 23 do 26 dotyczą list towarowych, które dołączane są w danym wypadku do listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR. Liczbę dołączonych list należy wpisać w polu przeznaczonym do podania danych o załącznikach do listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR.

W listach towarowych należy ponadto wpisać numer wagonu, do którego odnosi się list przewozowy CIM lub w danym wypadku numer pojemnika, w którym znajdują się towary.

2. Jeżeli przewóz zaczynający się na obszarze Umawiających się Stron obejmuje zarówno towary przewożone w procedurze T1, jak również towary przewożone w procedurze T2, należy zastosować oddzielne listy towarowe; w wypadku przewozu w dużych pojemnikach, dokonywanego na podstawie wykazu zdawczego TR, należy zastosować oddzielne listy towarowe do każdego z dużych pojemników, w którym znajdują się obydwie kategorie towarów.

Numery porządkowe list towarowych odnoszących się do każdej z obydwu kategorii towarów, muszą zostać odnotowane w polu przeznaczonym do podania opisu towarów listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR.

3. W wypadkach, o których mowa w ustępach 1 i 2, dla celów procedur określonych w artykułach od 72 do 101, listy towarowe dołączane do listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR, są integralną częścią wymienionych dokumentów i mają takie same skutki prawne.

Oryginały tych list towarowych muszą być opatrzone pieczęcią dworca wysyłki.

Rozdział  4

Zakres obowiązywania procedur zwykłych i procedur uproszczonych - transport łączony drogowo-kolejowy

Artykuł  101

1. Postanowienia artykułów od 72 do 100 nie wyłączają możliwości korzystania z procedur określonych w załączniku I. Jednakże w takim wypadku obowiązują postanowienia artykułów 74 i 76 lub artykułów 88 i 91.

2. W wypadku, o którym mowa w ustępie 1, przy wypełnianiu listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR, w polu przeznaczonym do podania danych o dołączonych dokumentach należy wpisać w dobrze widoczny sposób uwagę dotyczącą zastosowanych zgłoszeń T1 lub T2. W uwadze tej należy wyszczególnić rodzaj, władze wystawiające, datę i numer rejestru każdego zastosowanego dokumentu tranzytowego.

Egzemplarz Nr 2 listu przewozowego CIM lub egzemplarze Nr 1 i 2 wykazu zdawczego TR muszą być następnie poświadczone przez towarzystwo kolejowe, w którego okręgu znajduje się ostatni dworzec kolejowy związany z realizacją procedury T1 lub T2. Towarzystwo kolejowe dokonuje poświadczenia, po upewnieniu się, że przewóz towarów odbywa się na podstawie jednego lub kilku z wymienionych dokumentów tranzytowych.

Jeżeli procedura T1 lub T2 określona w ustępie 1 i w pierwszym akapicie niniejszego ustępu kończy się w kraju EFTA, kraj ten może nakazać, aby egzemplarz Nr 2 listu przewozowego CIM lub egzemplarze Nr 1 i 2 wykazu zdawczego TR były przedkładane urzędowi celnemu, w którego okręgu znajduje się ostatni dworzec kolejowy związany z realizacją procedury T1 lub T2. Urząd celny poświadcza przedłożony mu egzemplarz bądź egzemplarze po upewnieniu się, że przewóz towarów odbywa się na podstawie jednego lub kilku z wymienionych dokumentów tranzytowych.

3. Jeżeli procedura T1 lub T2 realizowana jest z zastosowaniem wykazu zdawczego TR zgodnie z postanowieniami artykułów od 85 do 99, wówczas do listu przewozowego CIM używanego w tej procedurze nie stosuje się postanowień artykułów od 72 do 84 i 101 ustępy 1 i 2. W liście przewozowym CIM, w polu przeznaczonym do podania danych o dołączonych dokumentach, należy wpisać w dobrze widoczny sposób uwagę dotyczącą wykazu zdawczego TR. Uwaga ta musi zawierać wyrazy "wykaz zdawczy TR", po których następuje numer seryjny.

4. W wypadku gdy przesyłka towarowa przewożona transportem łączonym drogowo-kolejowym na podstawie jednego lub kilku zgłoszeń tranzytowych zostanie przejęta przez kolej na dworcu w celu dalszego przewozu wagonem kolejowym, administracja kolejowa odpowiada za uiszczenie ceł i innych opłat, jeżeli w trakcie transportu kolejowego popełnione zostanie naruszenie przepisów, o ile w kraju, w którym naruszenie to zostało popełnione bądź przypuszcza się, że zostało popełnione, brak jest ważnego zabezpieczenia, i tak dalece, na ile kwoty te nie mogą być uzyskane od głównego zobowiązanego lub jego gwaranta.

Dział  II

Uproszczenie formalności w urzędach wyjścia i urzędach przeznaczenia

Artykuł  102

Postanowienie ogólne

Odpowiednie formalności dotyczące procedury T1 lub T2 upraszczane są zgodnie z postanowieniami niniejszego działu.

Artykuł  103

Formalności w urzędzie wyjścia

Upoważniony nadawca

Właściwe władze każdego kraju mogą udzielić pozwolenia osobie, zwanej dalej "upoważnionym nadawcą", która spełnia warunki określone w artykule 104 i która zamierza przewozić towary w procedurze T1 lub T2, aby nie przedstawiała towarów urzędowi wyjścia ani nie przedkładała mu dotyczącego tych towarów zgłoszenia do procedury T1 lub T2.

Artykuł  104

Warunki udzielenia pozwolenia

1. Pozwolenie, o którym mowa w artykule 103, udzielane jest tylko osobom:

a) które regularnie wysyłają towary,

b) których ewidencje umożliwiają właściwym władzom kontrolę ruchu towarów,

c) które złożyły gwarancję generalną, jeżeli stosownie do przepisów dotyczących procedury T1 lub T2 wymagane jest zabezpieczenie,

d) które nie popełniły poważnego lub ponownego naruszenia przepisów celnych lub podatkowych.

2. Właściwe władze mogą cofnąć pozwolenie, jeżeli upoważniony nadawca nie spełnia już warunków określonych w ustępie 1 bądź nie przestrzega postanowień niniejszego działu lub pozwolenia.

Artykuł  105

Treść pozwolenia

W udzielanym przez właściwe władze pozwoleniu określa się:

a) właściwe urzędy upoważnione do występowania przy wysyłce jako urzędy wyjścia,

b) termin, jak również inne szczegóły dotyczące sposobu powiadamiania urzędu wyjścia przez upoważnionego nadawcę o przesyłkach przewidzianych do wysyłki, tak aby urząd ten w danym wypadku miał możliwość przeprowadzenia kontroli przed wyjściem towarów,

c) termin, w którym towary muszą zostać przedstawione urzędowi przeznaczenia,

d) środki, które należy podjąć w celu zapewnienia tożsamości towarów. Właściwe władze mogą nakazać, aby na środki transportu lub na opakowania były nakładane przez upoważnionego nadawcę specjalne zamknięcia zatwierdzone przez te władze.

Artykuł  106

Uprzednie poświadczanie formularzy

1. W pozwoleniu określa się, że przewidziane do wpisania zgłoszenia pole na przedniej stronie formularza zgłoszenia T1 lub T2:

a) zostanie uprzednio opatrzone odciskiem pieczęci urzędu wyjścia i podpisem urzędnika tego urzędu lub

b) zostanie opatrzone przez upoważnionego nadawcę odciskiem specjalnego metalowego stempla zatwierdzonego przez właściwe władze i zgodnego z wzorem określonym w dodatku XV; odcisk takiego stempla może być uprzednio wydrukowany na formularzach, jeżeli druk dokonywany jest przez zatwierdzoną w tym celu drukarnię.

Upoważniony nadawca uzupełnia to pole przez podanie daty wysyłki, a w zgłoszeniu tranzytowym wpisuje numer, stosownie do zasad określonych w pozwoleniu.

2. Właściwe władze mogą nakazać stosowanie formularzy, które posiadają odróżniające je znaki.

Artykuł  107

Formalności przy wyjściu towarów

1. Najpóźniej w chwili wysyłki towarów upoważniony nadawca uzupełnia prawidłowo wypełnione zgłoszenie T1 lub T2, wpisując na przedniej stronie egzemplarzy Nr 1 i 4, w polu "Kontrola przez urząd wyjścia", termin, w którym towary muszą zostać przedstawione urzędowi przeznaczenia, środki podjęte w celu zapewnienia tożsamości towarów, jak również jedną z poniższych adnotacji:

- Procedura uproszczona

- Procedimiento simplificado

- Forenklet procedure

- Vereinfachtes Verfahren

- Aπλoυστευμευη διαδικασα

- Simplified procedure

- Procédure simplifiée

- Procedura semplificata

- Vereenvoudigde regeling

- Procedimento simplificado

- Yksinkertaistettu menettely

- Einfölduδ afgreiδsla

- Forenklet prosedyre

- Förnklat förfarande

2. Po wysłaniu towarów egzemplarz Nr 1 przesyłany jest niezwłocznie urzędowi wyjścia. Właściwe władze mogą określić w pozwoleniu, że egzemplarz Nr 1 przesyłany będzie urzędowi wyjścia zaraz po wypełnieniu zgłoszenia T1 lub T2. Pozostałe egzemplarze towarzyszą towarom zgodnie z postanowieniami załącznika I.

3. Jeżeli właściwe władze kraju wyjścia przeprowadzają kontrolę przesyłki przy wyjściu, odnotowują to w polu "Kontrola przez urząd wyjścia" na przedniej stronie egzemplarzy Nr 1 i 4 zgłoszenia T1 lub T2.

Artykuł  108

Główny zobowiązany

Prawidłowo wypełnione i uzupełnione zgodnie z artykułem 107 ustęp 1 zgłoszenie T1 lub T2 traktowane jest jako dokument T1 lub T2; upoważniony nadawca, który podpisał zgłoszenie, staje się głównym zobowiązanym.

Artykuł  109

Zwolnienie ze składania podpisu

1. Właściwe władze mogą pozwolić upoważnionemu nadawcy, aby zgłoszenia T1 lub T2 sporządzane przy użyciu elektronicznego lub automatycznego przetwarzania danych nie musiały być przez niego podpisywane, o ile zgłoszenia te opatrzone są odciskiem specjalnego stempla określonego w dodatku XV. Pozwolenia takiego udziela się pod warunkiem, że upoważniony nadawca uprzednio zobowiąże się pisemnie wobec tych władz do występowania jako główny zobowiązany we wszystkich procedurach T1 lub T2, które realizowane będą z zastosowaniem dokumentów T1 lub T2 opatrzonych odciskiem specjalnego stempla.

2. Dokumenty T1 lub T2, sporządzone zgodnie z postanowieniami ustępu 1, muszą zawierać w polu przewidzianym na podpis głównego zobowiązanego jedną z poniższych adnotacji:

- Zwolnienie ze składania podpisu

- Dispensa de firma

- Fritaget for underskrift

- Freistellung von der Unterschriftsleistung

- Δεν απαιτειται υπoγραψη

- Signature waived

- Dispense de signature

- Dispensa dalla firma

- Van ondertekening vrijgesteld

- Dispensada a assinatura

- Vapautettu allekirjoituksesta

- Undanpegio undirskrift

- Fritatt for underskrift

- Befriad fran underskrift

Artykuł  110

Odpowiedzialność upoważnionego nadawcy

1. Upoważniony nadawca musi:

a) przestrzegać przepisów niniejszego działu i warunków określonych w pozwoleniu,

b) zapewnić bezpieczne przechowywanie specjalnego stempla oraz formularzy opatrzonych odciskiem pieczęci urzędu wyjścia lub odciskiem specjalnego stempla.

2. W wypadku nadużyć przy stosowaniu formularzy opatrzonych uprzednio pieczęcią urzędu wyjścia lub specjalnym stemplem upoważniony nadawca - niezależnie od tego, kto popełnił nadużycie i bez uszczerbku dla postępowania karnego - odpowiada za uiszczenie ceł i innych opłat należnych w danym kraju za towary przewożone na podstawie tych formularzy, o ile nie udowodni właściwym władzom, które udzieliły mu pozwolenia, że przedsięwziął środki, o których mowa w ustępie 1 litera b).

Artykuł  111

Formalności w urzędzie przeznaczenia

Upoważniony odbiorca

1. Właściwe władze każdego kraju mogą pozwolić, aby towary przewożone w procedurze T1 lub T2 nie były przedstawiane urzędowi przeznaczenia, jeżeli są one przeznaczone dla osoby, która spełnia warunki określone w artykule 112, zwanej dalej "upoważnionym odbiorcą", i której zostało udzielone pozwolenie przez właściwe władze kraju, do którego należy urząd przeznaczenia.

2. W wypadku, o którym mowa w ustępie 1, główny zobowiązany wypełnił ciążące na nim zgodnie z artykułem 11 litera a) załącznika I obowiązki, gdy egzemplarze dokumentu T1 lub T2, które towarzyszyły przesyłce, jak również towary w nie zmienionym stanie zostały przekazane w wyznaczonym terminie upoważnionemu odbiorcy w jego zakładzie lub w miejscu określonym bliżej w pozwoleniu oraz przestrzegane były środki podjęte w celu zapewnienia tożsamości towarów.

3. Na żądanie przewoźnika upoważniony odbiorca wystawia dla każdej przesyłki, która została mu przekazana na warunkach określonych w ustępie 2, poświadczenie odbioru, w którym oświadcza, że dokument tranzytowy oraz towary zostały mu przekazane.

Artykuł  112

Warunki udzielenia pozwolenia

1. Pozwolenie, o którym mowa w artykule 111, udzielane jest tylko osobom:

a) które regularnie otrzymują towary przewożone w procedurze T1 lub T2,

b) których ewidencje umożliwiają właściwym władzom kontrolę ruchu towarów,

c) które nie popełniły poważnego lub ponownego naruszenia przepisów celnych lub podatkowych.

2. Właściwe władze mogą cofnąć pozwolenie, jeżeli upoważniony odbiorca nie spełnia już warunków określonych w ustępie 1 bądź nie przestrzega postanowień niniejszego działu lub pozwolenia.

Artykuł  113

Treść pozwolenia

1. W udzielanym przez właściwe władze pozwoleniu określa się:

a) właściwe urzędy upoważnione do występowania jako urzędy przeznaczenia dla przesyłek otrzymywanych przez upoważnionego odbiorcę,

b) termin, jak również inne szczegóły dotyczące sposobu powiadamiania urzędu przeznaczenia przez upoważnionego odbiorcę o nadejściu przesyłki, tak aby urząd ten w danym wypadku miał możliwość przeprowadzenia kontroli przy przybyciu towarów.

2. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 116, właściwe władze określają w pozwoleniu, czy upoważniony odbiorca może dysponować otrzymanymi towarami bez współudziału urzędu przeznaczenia.

Artykuł  114

Obowiązki upoważnionego odbiorcy

1. Upoważniony odbiorca musi podjąć następujące czynności wobec przesyłek, które nadeszły do jego zakładu lub miejsc określonych bliżej w pozwoleniu:

a) niezwłocznie powiadomić urząd przeznaczenia, zgodnie z zasadami określonymi w pozwoleniu, o ewentualnych nadwyżkach, brakach, zamianach i innych nieprawidłowościach, takich jak naruszone zamknięcia;

b) niezwłocznie przesłać urzędowi przeznaczenia egzemplarze dokumentu T1 lub T2, które towarzyszyły przesyłce, informując jednocześnie o dacie jej przybycia i stanie nałożonych zamknięć.

2. Urząd przeznaczenia zamieszcza odpowiednie adnotacje na przesłanych mu egzemplarzach dokumentu T1 lub T2.

Artykuł  115

Inne postanowienia

Kontrole

Właściwe władze mogą przeprowadzić u upoważnionych nadawców i upoważnionych odbiorców każdą kontrolę, jaką uważają za konieczną. Kontrolowani powinni współdziałać przy takich kontrolach i udzielać niezbędnych informacji.

Artykuł  116

Wyłączenie określonych towarów

Właściwe władze kraju wyjścia lub kraju przeznaczenia mogą wyłączyć określone grupy towarów z ułatwień przewidzianych w artykułach 103 i 111.

Artykuł  117

Szczególny wypadek przewozów transportem kolejowym

1. Jeżeli nie jest wymagane przedłożenie urzędowi wyjścia zgłoszenia do procedury T1 lub T2 towarów, które zgodnie z postanowieniami artykułów od 72 do 101 przewożone są z zastosowaniem listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR, właściwe władze podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, że egzemplarze Nr 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM lub egzemplarze Nr 1, 2, 3A i 3B wykazu zdawczego TR zostaną opatrzone skrótem "T1" lub "T2".

2. Jeżeli towary przewożone zgodnie z postanowieniami artykułów od 72 do 101 przeznaczone są dla upoważnionego odbiorcy, właściwe władze mogą postanowić, aby, odmiennie od postanowień artykułu 111 ustęp 2 i artykułu 114 ustęp 1 litera b), egzemplarze Nr 2 i 3 listu przewozowego CIM lub egzemplarze Nr 1, 2 i 3A wykazu zdawczego TR były przedkładane urzędowi przeznaczenia bezpośrednio przez towarzystwo kolejowe lub przedsiębiorstwo przewozowe.

Dział  III

Artykuł  118

Uproszczona procedura wystawiania dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów

Właściwe władze kraju mogą udzielić pozwolenia każdej osobie, zwanej dalej "upoważnionym nadawcą", która spełnia warunki określone w artykule 119 i chce dokonywać potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów dokumentem tranzytowym T2 L zgodnie z postanowieniami artykułu 6 bądź jednym z dokumentów określonych w artykule 9, zwanych dalej "dokumentami handlowymi", na stosowanie tych dokumentów bez obowiązku ich przedkładania właściwym władzom kraju wyjścia w celu poświadczenia.

Artykuł  119

Warunki udzielenia pozwolenia

1. Pozwolenie, o którym mowa w artykule 118, udzielane jest tylko osobom:

a) które regularnie wysyłają towary,

b) których ewidencje umożliwiają właściwym władzom kontrolę ruchu towarów,

c) które nie popełniły poważnego lub ponownego naruszenia przepisów celnych lub podatkowych.

2. Właściwe władze mogą cofnąć pozwolenie, jeżeli upoważniony wysyłający nie spełnia już warunków określonych w ustępie 1 bądź nie przestrzega postanowień niniejszego działu lub pozwolenia.

Artykuł  120

Treść pozwolenia

1. W udzielanym przez właściwe władze pozwoleniu określa się w szczególności:

a) urząd, który zgodnie z postanowieniami artykułu 121 ustęp 1 litera a) dokonuje uprzedniego poświadczenia formularzy stosowanych do wystawiania danych dokumentów,

b) sposób wykazania przez upoważnionego nadawcę prawidłowego stosowania tych formularzy.

2. Właściwe władze określają termin i sposób powiadamiania właściwego urzędu przez upoważnionego nadawcę, tak aby urząd ten w danym wypadku miał możliwość przeprowadzenia kontroli przed wyjściem towarów.

Artykuł  121

Uprzednie poświadczanie dokumentów i formalności przy wysyłce towarów

1. W pozwoleniu określa się, że pole C "Urząd wyjścia" na przedniej stronie formularzy stosowanych do wystawiania dokumentu tranzytowego T2 L i w danym wypadku kart uzupełniających T2L bis lub przednia strona formularzy stosowanych do wystawiania odpowiednich dokumentów handlowych:

a) zostaną uprzednio opatrzone odciskiem pieczęci urzędu, o którym mowa w artykule 120 ustęp 1 litera a), i podpisem urzędnika tego urzędu

lub

b) zostaną opatrzone przez upoważnionego nadawcę odciskiem specjalnego metalowego stempla zatwierdzonego przez właściwe władze i zgodnego z wzorem określonym w dodatku XV; odcisk takiego stempla może być uprzednio wydrukowany na formularzach, jeżeli druk dokonywany jest przez zatwierdzoną w tym celu drukarnię.

2. Upoważniony nadawca musi najpóźniej w chwili wysyłki towarów wypełnić i podpisać formularz, wpisując przy tym w polu przewidzianym na kontrolę przez urząd wyjścia dokumentu T2 L lub w dobrze widocznym miejscu zastosowanego dokumentu handlowego nazwę właściwego urzędu, datę wystawienia dokumentu, jak również jedną z poniższych adnotacji:

- Procedura uproszczona

- Procedimiento simplificado

- Forenklet procedure

- Vereinfachtes Verfahren

- Aπλoυστευμευη διαδικασα

- Simplified procedure

- Procédure simplifiée

- Procedura semplificata

- Vereenvoudigde regeling

- Procedimento simplificado

- Yksinkertaistettu menettely

- Einfölduδ afgreiδsla

- Forenklet prosedyre

- Förnklat förfarande

3. Wypełniony formularz, uzupełniony danymi określonymi w ustępie 2 i podpisany przez upoważnionego nadawcę, traktowany jest jako dokument potwierdzający wspólnotowy status towarów.

Artykuł  122

1. Właściwe władze mogą pozwolić upoważnionemu nadawcy, aby dokumenty tranzytowe T2 L lub dokumenty handlowe sporządzone przy użyciu elektronicznego lub automatycznego przetwarzania danych nie musiały być przez niego podpisywane, o ile dokumenty te opatrzone są odciskiem specjalnego stempla określonego w dodatku XV. Pozwolenia takiego udziela się pod warunkiem, że upoważniony nadawca uprzednio zobowiąże się pisemnie wobec tych władz do ponoszenia odpowiedzialności za skutki prawne wystawiania wszystkich dokumentów handlowych lub dokumentów tranzytowych T2 L zawierających odcisk specjalnego stempla.

2. Dokumenty tranzytowe T2 L lub dokumenty handlowe sporządzone zgodnie z postanowieniami ustępu 1, muszą zawierać w polu przewidzianym na podpis upoważnionego nadawcy, jedną z poniższych adnotacji:

- Zwolnienie ze składania podpisu

- Dispensa de firma

- Fritaget for underskrift

- Freistellung von der Unterschriftsleistung

- Δεν απαιτειται υπoγραψη

- Signature waived

- Dispense de signature

- Dispensa dalla firma

- Van ondertekening vrijgesteld

- Dispensada a assinatura

- Vapautettu allekirjoituksesta

- Undanpegio undirskrift

- Fritatt for underskrift

- Befriad fran underskrift

Artykuł  123

Obowiązek sporządzenia kopii

Upoważniony nadawca obowiązany jest do sporządzenia kopii każdego dokumentu tranzytowego T2 L lub każdego dokumentu handlowego wystawionego na podstawie postanowień niniejszego działu. Właściwe władze ustalą szczegółowe zasady przedkładania tych kopii w celu kontroli i ich przechowywania przynajmniej przez 2 lata.

Artykuł  124

Kontrola u upoważnionego nadawcy

Właściwe władze mogą przeprowadzić u upoważnionych nadawców każdą kontrolę, jaką uważają za konieczną. Kontrolowani powinni współdziałać przy takich kontrolach i udzielać niezbędnych informacji.

Artykuł  125

Odpowiedzialność upoważnionego nadawcy

1. Upoważniony nadawca jest obowiązany:

a) przestrzegać przepisów niniejszego działu i warunków określonych w pozwoleniu,

b) przedsięwziąć wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia bezpiecznego przechowywania specjalnego stempla oraz formularzy opatrzonych odciskiem pieczęci urzędu, o którym mowa w artykule 120 ustęp 1 litera a), lub odciskiem specjalnego stempla.

2. W wypadku nadużyć przy stosowaniu formularzy służących do wystawiania dokumentów tranzytowych T2 L lub dokumentów handlowych, opatrzonych uprzednio odciskiem pieczęci urzędu, o którym mowa w artykule 120 ustęp 1 litera a), lub odciskiem specjalnego stempla, upoważniony nadawca, niezależnie od tego, kto popełnił nadużycie, i bez uszczerbku dla postępowania karnego, odpowiada za uiszczenie ceł i innych opłat, które nie zostały uiszczone w danym kraju na skutek tego nadużycia, o ile nie udowodni właściwym władzom, które udzieliły mu pozwolenia, że przedsięwziął środki, o których mowa w ustępie 1 litera b).

Artykuł  126

Wyłączenie określonych towarów

Właściwe władze kraju wyjścia mogą wyłączyć określone kategorie towarów i określone rodzaje transportu z ułatwień przewidzianych w niniejszym dziale.

TYTUŁ  XI

Artykuły  od

127 do 131

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów od 127 do 131)

Dodatek I

LISTA TOWAROWA

(pominięty)

Dodatek II

T.C. 10 - ŚWIADECTWO PRZEKROCZENIA GRANICY

(pominięty)

Dodatek III

T.C. 11 - POŚWIADCZENIE ODBIORU

(pominięty)

Dodatek IV

WZÓR I

WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA/WSPÓLNOTOWA PROCEDURA TRANZYTOWA

DOKUMENT GWARANCYJNY

(Gwarancja generalna dla wielu procedur tranzytowych realizowanych w ramach Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej/wielu wspólnotowych procedur tranzytowych realizowanych w ramach właściwych przepisów wspólnotowych)

I. Oświadczenie gwaranta

1. Niżej

podpisany(a)¹ .................................................

zamieszkały(a) (z siedzibą) w² ................................

niniejszym składa solidarną gwarancję w urzędzie składania

gwarancji ...................................................

do maksymalnej kwoty ........................................

wobec Wspólnoty Europejskiej składającej się z Królestwa

Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec,

Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej,

Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga,

Królestwa Holandii, Republiki Portugalskiej, Zjednoczonego

Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, jak również

Republiki Austrii, Republiki Finlandii, Republiki Islandii,

Królestwa Norwegii, Królestwa Szwecji i Konfederacji

Szwajcarskiej³, za kwoty, które główny zobowiązany⁴

.............................................................

jest lub będzie winny wymienionym państwom na skutek naruszenia

przepisów, które zostało popełnione podczas realizowanej przez

niego procedury tranzytowej w ramach Konwencji o wspólnej

procedurze tranzytowej/w ramach wspólnotowej procedury

tranzytowej, łącznie z tytułu ceł, podatków, opłat

wyrównawczych i innych opłat - z wyjątkiem kar pieniężnych lub

grzywien - obejmujące zobowiązania główne i uboczne, koszty

oraz dopłaty.

2. Niżej podpisany(a) zobowiązuje się, w terminie trzydziestu

dni od pierwszego pisemnego wezwania przez właściwe władze

państw wymienionych w punkcie 1, uiścić bez zwłoki żądane kwoty

do wysokości wyżej podanej maksymalnej kwoty, o ile on (ona)

lub inna zainteresowana osoba nie udowodni właściwym władzom

przed upływem tego terminu, że podczas procedury tranzytowej

realizowanej w ramach Konwencji o wspólnej procedurze

tranzytowej/w ramach wspólnotowej procedury tranzytowej, nie

zostało popełnione żadne naruszenie przepisów w rozumieniu

punktu 1.

Właściwe władze mogą, z powodów uznanych za uzasadnione, na

wniosek zainteresowanej osoby, przedłużyć termin trzydziestu

dni, w którym niżej podpisany(a) musi uiścić żądane kwoty.

Koszty wynikające z udzielenia dodatkowego terminu, zwłaszcza

odsetki, należy tak wyliczyć, aby odpowiadały one kwocie

żądanej z tego tytułu na rynku pieniężnym lub kapitałowym

danego państwa.

Ta maksymalna kwota może być pomniejszona o kwoty, które na

mocy niniejszego oświadczenia zostały już zapłacone, tylko

wówczas, gdy wystąpiono z roszczeniem wobec niżej

podpisanego(ej) odnośnie do procedury tranzytowej realizowanej

w ramach Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej/w ramach

wspólnotowej procedury tranzytowej, która zaczęła się przed

nadejściem wcześniejszego wezwania do zapłaty lub w ciągu

trzydziestu dni potem.

3. Niniejsze oświadczenie jest wiążące od dnia jego przyjęcia

przez urząd składania gwarancji.

Niniejsza umowa gwarancyjna może być w każdym czasie rozwiązana

przez niżej podpisanego(ą), jak również przez państwo, w którym

znajduje się urząd składania gwarancji.

Rozwiązanie umowy staje się skuteczne szesnastego dnia po jego

ogłoszeniu drugiej stronie.

Niżej podpisany(a) odpowiada także za zapłatę kwot, które będą

należne, w ramach niniejszego zobowiązania, z tytułu procedur

tranzytowych realizowanych według przepisów Konwencji o

wspólnej procedurze tranzytowej/w ramach wspólnotowej

procedury tranzytowej, jeżeli procedury te zaczęły się przed

dniem, w którym rozwiązanie umowy gwarancyjnej stało się

skuteczne; nawet wówczas, gdy zapłaty zażądano później.

4. Dla celów niniejszego oświadczenia niżej podpisany(a)

ustanawia siedzibę z wyboru⁵

w⁶ .............................................

.............................................................

jak również we wszystkich innych państwach, wymienionych w

punkcie 1:

Państwo	Nazwisko i imię bądź nazwa firmy oraz pełny adres

Niżej podpisany(a) uznaje, że wszystkie formalności lub środki

proceduralne, które dotyczą niniejszego oświadczenia i które

zostaną przedsięwzięte na piśmie w jednej z siedzib z wyboru,

zwłaszcza przesyłki pocztowe i doręczenia, są dla niego(niej)

wiążące.

Niżej podpisany(a) uznaje jurysdykcję sądów właściwych dla

siedzib z wyboru.

Niżej podpisany(a) zobowiązuje się do zachowania siedzib z

wyboru, zaś w wypadku zmiany jednej lub kilku z nich, do

uprzedniego powiadomienia o tym urzędu składania gwarancji.

(Miejsce) ............, dnia ......

.............

(Podpis)⁷

II. Przyjęcie przez urząd składania gwarancji

Urząd składania gwarancji ....................................

Oświadczenie gwaranta przyjęto w dniu ........................

........................

(Pieczęć i podpis)

______

¹ Nazwisko i imię bądź nazwa firmy.

² Pełny adres.

³ Nazwę Umawiającej się Strony bądź Umawiających się Stron,

których obszar nie będzie wykorzystany, należy skreślić.

⁴ Nazwisko i imię bądź nazwa firmy oraz pełny adres głównego

zobowiązanego.

⁵ Jeżeli przepisy prawne danego państwa nie przewidują

ustanawiania siedziby z wyboru, gwarant musi wyznaczyć w każdym

z państw, wymienionych w punkcie 1, pełnomocnika do doręczeń.

Do rozstrzygania sporów prawnych wynikłych z niniejszej

gwarancji właściwe są sądy w miejscu zamieszkania (siedzibie)

gwaranta lub pełnomocników do doręczeń. Zobowiązania wynikające

ze zdania drugiego i czwartego punktu 4 muszą być odpowiednio

zgodne.

⁶ Pełny adres.

⁷ Przed swoim podpisem, podpisujący musi odręcznie nanieść

adnotację: "Gwarancja na kwotę w wysokości...........", podając

słownie wysokość kwoty.

Dodatek V

WZÓR II

WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA / WSPÓLNOTOWA PROCEDURA TRANZYTOWA

DOKUMENT GWARANCYJNY

(Gwarancja dla pojedynczej procedury tranzytowej realizowanej w ramach Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej / w ramach wspólnotowej procedury tranzytowej)

I. Oświadczenie gwaranta

1. Niżej podpisany(a)¹

...............................................................

zamieszkały(a) (z siedzibą) w²

...............................................................

...............................................................

niniejszym składa solidarną gwarancję w urzędzie wyjścia:

................................................. .............

do maksymalnej kwoty ..........................................

wobec Wspólnoty Europejskiej składającej się z Królestwa

Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec,

Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej,

Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga,

Królestwa Holandii, Republiki Portugalskiej, Zjednoczonego

Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, jak również

Republiki Austrii, Republiki Finlandii, Republiki Islandii,

Królestwa Norwegii, Królestwa Szwecji i Konfederacji

Szwajcarskiej³,

za kwoty, które główny zobowiązany⁴ .........................

.............................................................

jest lub będzie winny wymienionym państwom na skutek naruszenia

przepisów, które zostało popełnione podczas realizowanej przez

niego procedury tranzytowej w ramach Konwencji o wspólnej

procedurze tranzytowej/w ramach wspólnotowej procedury

tranzytowej,

z urzędu wyjścia ............................................

do urzędu przeznaczenia .....................................

łącznie z tytułu ceł, podatków, opłat wyrównawczych i innych

opłat - z wyjątkiem kar pieniężnych lub grzywien - obejmujące

zobowiązania główne i uboczne, koszty oraz dopłaty.

2. Niżej podpisany(a) zobowiązuje się, w terminie trzydziestu

dni od pierwszego pisemnego wezwania przez właściwe władze

państw wymienionych w punkcie 1, uiścić bez zwłoki żądane

kwoty, o ile on (ona) lub inna zainteresowana osoba nie

udowodni właściwym władzom przed upływem tego terminu, że

podczas procedury tranzytowej realizowanej w ramach Konwencji o

wspólnej procedurze tranzytowej/w ramach wspólnotowej

procedury tranzytowej, nie zostało popełnione żadne naruszenie

przepisów w rozumieniu punktu 1.

Właściwe władze mogą, z powodów uznanych za uzasadnione, na

wniosek zainteresowanej osoby, przedłużyć termin trzydziestu

dni, w którym niżej podpisany(a) musi uiścić żądane kwoty.

Koszty wynikające z udzielenia dodatkowego terminu, zwłaszcza

odsetki, należy tak wyliczyć, aby odpowiadały one kwocie

żądanej z tego tytułu na rynku pieniężnym lub kapitałowym

danego państwa.

3. Niniejsze oświadczenie jest wiążące od dnia jego przyjęcia

przez urząd wyjścia.

4. Dla celów niniejszego oświadczenia niżej podpisany(a)

ustanawia siedzibę z wyboru⁵

w⁶ .............................................

.............................................................

jak również we wszystkich innych państwach, wymienionych w

punkcie 1:

Państwo	Nazwisko i imię bądź nazwa firmy oraz pełny adres

Niżej podpisany(a) uznaje, że wszystkie formalności lub środki

proceduralne, które dotyczą niniejszego oświadczenia i które

zostaną przedsięwzięte na piśmie w jednej z siedzib z wyboru,

zwłaszcza przesyłki pocztowe i doręczenia, są dla niego(niej)

wiążące.

Niżej podpisany(a) uznaje jurysdykcję sądów właściwych dla

siedzib z wyboru.

Niżej podpisany(a) zobowiązuje się do zachowania siedzib z

wyboru, zaś w wypadku zmiany jednej lub kilku z nich, do

uprzedniego powiadomienia o tym urzędu składania gwarancji.

(Miejsce) ............, dnia ......

.............

(Podpis)⁷

II. Przyjęcie przez urząd wyjścia

Urząd wyjścia ................................................

Oświadczenie gwaranta przyjęto dnia ........................

dla zgłoszenia tranzytowego T1/T2⁸ wystawionego dnia .........

pod nr ........................................................

(Pieczęć i podpis)

______

¹ Nazwisko i imię bądź nazwa firmy.

² Pełny adres.

³ Nazwę Umawiającej się Strony bądź Umawiających się Stron,

których obszar nie będzie wykorzystany, należy skreślić.

⁴ Nazwisko i imię bądź nazwa firmy oraz pełny adres głównego

zobowiązanego.

⁵ Jeżeli przepisy prawne danego państwa nie przewidują

ustanawiania siedziby z wyboru, gwarant musi wyznaczyć w każdym

z państw wymienionych w punkcie 1 pełnomocnika do doręczeń.

Do rozstrzygania sporów prawnych wynikłych z niniejszej

gwarancji właściwe są sądy w miejscu zamieszkania (siedzibie)

gwaranta lub jego pełnomocników do doręczeń. Zobowiązania

wynikające ze zdania drugiego i czwartego punktu 4 muszą

być odpowiednio zgodne.

⁶ Pełny adres.

⁷ Przed swoim podpisem podpisujący musi odręcznie nanieść

adnotację "Gwarancja".

⁸ Niepotrzebne skreślić.

Dodatek VI

WZÓR III

WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA / WSPÓLNOTOWA PROCEDURA TRANZYTOWA

DOKUMENT GWARANCYJNY

(System gwarancji ryczałtowych)

I. Oświadczenie gwaranta

1. Niżej podpisany(a)¹ .......................................

zamieszkały(a) (z siedzibą) w² ................................

...............................................................

niniejszym składa solidarną gwarancję w urzędzie składania

gwarancji .....................................................

wobec Wspólnoty Europejskiej składającej się z Królestwa

Belgii, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec,

Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej,

Irlandii, Republiki Włoskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga,

Królestwa Holandii, Republiki Portugalskiej, Zjednoczonego

Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, jak również

Republiki Austrii, Republiki Finlandii, Republiki Islandii,

Królestwa Norwegii, Królestwa Szwecji i Konfederacji

Szwajcarskiej, za kwoty, które główny zobowiązany będzie winny

wymienionym państwom na skutek naruszenia przepisów, które

zostało popełnione podczas procedury tranzytowej realizowanej w

ramach Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej/w ramach

wspólnotowej procedury tranzytowej, łącznie z tytułu ceł,

podatków, opłat wyrównawczych i innych opłat - z wyjątkiem kar

pieniężnych lub grzywien - obejmujące zobowiązania główne i

uboczne, koszty oraz dopłaty, za które to kwoty niżej

podpisany(a) przyjął(ęła) odpowiedzialność przez wystawienie

tytułów gwarancyjnych, do maksymalnej kwoty 7.000 ECU na każdy

tytuł gwarancyjny.

2. Niżej podpisany(a) zobowiązuje się, w terminie trzydziestu

dni od pierwszego pisemnego wezwania przez właściwe władze

państw wymienionych w punkcie 1, uiścić bez zwłoki żądane kwoty

do wysokości maksymalnej kwoty 7.000 ECU na każdy tytuł

gwarancyjny, o ile on (ona) lub inna zainteresowana osoba nie

udowodni właściwym władzom przed upływem tego terminu, że

podczas procedury tranzytowej realizowanej w ramach Konwencji o

wspólnej procedurze tranzytowej/w ramach wspólnotowej

procedury tranzytowej nie zostało popełnione żadne naruszenie

przepisów w rozumieniu punktu 1.

Właściwe władze mogą, z powodów uznanych za uzasadnione, na

wniosek zainteresowanej osoby, przedłużyć termin trzydziestu

dni, w którym niżej podpisany(a) musi uiścić żądane kwoty.

Koszty wynikające z udzielenia dodatkowego terminu, zwłaszcza

odsetki, należy tak wyliczyć, aby odpowiadały one kwocie

żądanej z tego tytułu na rynku pieniężnym lub kapitałowym

danego państwa.

3. Niniejsze oświadczenie jest wiążące od dnia jego przyjęcia

przez urząd składania gwarancji.

Niniejsza umowa gwarancyjna może być w każdym czasie rozwiązana

przez niżej podpisanego(ą), jak również przez państwo, w którym

znajduje się urząd składania gwarancji.

Rozwiązanie umowy staje się skuteczne szesnastego dnia po jego

ogłoszeniu drugiej stronie.

Niżej podpisany(a) odpowiada także za zapłatę kwot, które będą

należne, w ramach niniejszego zobowiązania, z tytułu procedur

tranzytowych realizowanych według przepisów Konwencji o

wspólnej procedurze tranzytowej/w ramach wspólnotowej

procedury tranzytowej, jeżeli procedury te zaczęły się przed

dniem, w którym rozwiązanie umowy gwarancyjnej stało się

skuteczne; nawet wówczas, gdy zapłaty zażądano później.

4. Dla celów niniejszego oświadczenia niżej podpisany(a)

ustanawia siedzibę z wyboru³ w⁴ ............................

...........................................................

jak również we wszystkich innych państwach, wymienionych w

punkcie 1:

Państwo	Nazwisko i imię bądź nazwa firmy oraz pełny adres

Niżej podpisany(a) uznaje, że wszystkie formalności lub środki

proceduralne, które dotyczą niniejszego oświadczenia i które

zostaną przedsięwzięte na piśmie w jednej z siedzib z wyboru,

zwłaszcza przesyłki pocztowe i doręczania, są dla niego(niej)

wiążące.

Niżej podpisany(a) uznaje jurysdykcję sądów właściwych dla

siedzib z wyboru.

Niżej podpisany(a) zobowiązuje się do zachowania siedzib z

wyboru, zaś w wypadku zmiany jednej lub kilku z nich, do

uprzedniego powiadomienia o tym urzędu składania gwarancji.

(Miejsce) ............, dnia ......

.............

(Podpis)⁵

II. Przyjęcie przez urząd składania gwarancji

Urząd składania gwarancji: ....................................

Oświadczenie gwaranta przyjęto dnia ..........................

........................

(Pieczęć i podpis)

______

¹ Nazwisko i imię bądź nazwa firmy.

² Pełny adres.

³ Jeżeli przepisy prawne danego państwa nie przewidują

ustanawiania siedziby z wyboru, gwarant musi wyznaczyć w każdym

z państw wymienionych w punkcie 1 pełnomocników do doręczeń.

Do rozstrzygania sporów prawnych wynikłych z niniejszej

gwarancji właściwe są sądy w miejscu zamieszkania (siedzibie)

gwaranta lub jego pełnomocników do doręczeń. Zobowiązania

wynikające ze zdania drugiego i czwartego punktu 4 muszą

być odpowiednio zgodne.

⁴ Pełny adres.

⁵ Przed swoim podpisem podpisujący musi odręcznie nanieść

adnotację "Gwarancja".

Dodatek VII

T.C. 31 - POŚWIADCZENIE GWARANCJI

(pominięty)

Dodatek VIII

LISTA TOWARÓW, PRZY KTÓRYCH WYSYŁCE MOŻE BYĆ BRANE POD UWAGĘ PODWYŻSZENIE KWOTY GWARANCJI RYCZAŁTOWEJ

1	2	3
Pozycja w Zharmonizowa-nym Systemie	Opis towaru	Ilość, która odpowiada kwocie ryczałtowej 7.000 ECU
ex 01.02	Żywe bydło, inne niż hodowlane czystej rasy	4.000 kg
ex 01.03	Żywa trzoda chlewna, inna niż hodowlana czystej rasy	5.000 kg
ex 01.04	Żywe owce i kozy, inne niż hodowlane czystej rasy	6.000 kg
02.01	Mięso wołowe, świeże lub chłodzone	2.000 kg
02.02	Mięso wołowe, mrożone	3.000 kg
02.03	Mięso wieprzowe, świeże, chłodzone lub mrożone	4.000 kg
02.04	Mięso baranie i kozie, świeże, chłodzone lub mrożone	3.000 kg
ex 02.10	Mięso wołowe, solone, w solance, suszone lub wędzone	3.000 kg
04.02	Mleko i śmietana, skondensowane lub z dodatkiem cukru lub innych środków słodzących	5.000 kg
04.05	Masło i inne tłuszcze otrzymywane z mleka	3.000 kg
04.06	Sery i twarogi	3.500 kg
ex 09.01	Kawa, nie palona, także bezkofeinowa	3.000 kg
ex 09.01	Kawa, palona, także bezkofeinowa	2.000 kg
09.02	Herbata	3.000 kg
10.01	Pszenica i ziarno mieszane	900 kg
10.02	Żyto	1.000 kg
10.03	Jęczmień	1.000 kg
10.04	Owies	850 kg
ex 16.01	Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi świń domowych	4.000 kg
ex 16.02	Mięso, podroby lub krew ze świń domowych, inaczej przyrządzone lub konserwowane	4.000 kg
ex 16.02	Mięso, podroby lub krew z wołowiny, inaczej przyrządzone lub konserwowane	3.000 kg
ex 21.01	Ekstrakty, esencje i koncentraty z kawy	1.000 kg
ex 21.01	Ekstrakty, esencje i koncentraty z herbaty	1.000 kg
ex 21.06	Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, z zawartością tłuszczu 18% i więcej	3.000 kg
22.04	Wino ze świeżych winogron, włącznie z winem wzmocnionym; moszcz winny, z wyjątkiem pozycji 20.09	15 hl
22.05	Wermuty i inne wina ze świeżych winogron, przyprawione roślinami lub innymi substancjami aromatycznymi	15 hl
ex 22.07	Alkohol etylowy o zawartości alkoholu 80% obj. lub więcej, nieskażony	3 hl
ex 22.08	Alkohol etylowy o zawartości alkoholu mniej niż 80% obj., nieskażony	3 hl
ex 22.08	Wódki, likiery i inne napoje spirytusowe	5 hl
ex 24.02	Papierosy	70.000 szt.
ex 24.02	Cygaretki	60.000 szt.
ex 24.02	Cygara	25.000 szt.
ex 24.03	Tytoń	100 kg
ex 27.10	Lekkie i średniociężkie oleje ropy naftowej i minerałów	200 hl
33.03	Perfumy i wody toaletowe	5 hl

Dodatek IX

T.C. 32 - TYTUŁ GWARANCYJNY (GWARANCJA RYCZAŁTOWA)

(pominięty)

Dodatek X

(Niniejszy załącznik nie zawiera dodatku X).

Dodatek XI

(Niniejszy załącznik nie zawiera dodatku XI).

Dodatek XII

(Niniejszy załącznik nie zawiera dodatku XII).

Dodatek XIII

(Niniejszy załącznik nie zawiera dodatku XIII).

Dodatek XIV

NAKLEJKA (Artykuły 76 i 91)

(pominięty)

Dodatek XV

SPECJALNY STEMPEL

(pominięty)

Dodatek XVI

TABELA ODPOWIEDNIKÓW

załącznik II (uchylony)	załącznik II (aktualny)
1	7,17,31,32,35 i 43
2	60,61,62 i 63
3	18 i 19
4	20
5	23,27 i 28
6	24
7	25
8	26
8(a)	29
9	100
9(a)	30
10	32
11	33
11(b)	50
12	36
13	37
14	38
15	39
16	-
17	43,44 i 45
18	41 i 51
19	42
28	-
29	72
30	73
31	74
32	75
33	76
34	77
35	78
36	79
37	80
38	81
39	82
40	83
41	84
42	-
43	-
44	85
45	86
46	87
47	88
48	89
49	90
50	91
51	92
52	93
53	94
54	95
56	97
57	98
58	99
59	-
60	-
61	101
61(a)	101
62	102
63	103
64	104
65	105
66	106
67	107
68	108
69	109
70	110
71	111
72	112
73	113
75	115
76	116
77	117
78	12
79	-
80	14
81	13
82	4
83	5
84	8 i 10
85	7
86	-
87	-
88	-
89	118
90	119
91	120
92	121
92(a)	122
93	123
94	124
95	125
96	126
96(a)	9
DODATEK	DODATEK
I	I
II	II
III	III
-	IV
-	V
-	VI
IV	VII
V	IX
VI	XIII
VII	VIII
VIII	XIV
IX	XV

ZAŁĄCZNIK  III

Artykuł  1

Wzory

1. Formularze, na których wystawiane są zgłoszenia tranzytowe T1 lub T2, muszą odpowiadać wzorom określonym w dodatkach od I do IV do niniejszego załącznika.

2. Dane wpisywane w formularzach muszą pojawić się przez samokopiowanie na następujących egzemplarzach:

a) w wypadku formularzy, których wzory określone są w dodatkach I i III - na egzemplarzach podanych w dodatku V;

b) w wypadku formularzy, których wzory określone są w dodatkach II i IV - na egzemplarzach podanych w dodatku VI.

3. Formularze należy wypełniać i stosować w następujący sposób:

a) jako zgłoszenie tranzytowe T1 lub T2, z uwzględnieniem objaśnień zawartych w instrukcji zamieszczonej w dodatku VII;

b) jako dokument tranzytowy T2 L, z uwzględnieniem objaśnień zawartych w instrukcji zamieszczonej w dodatku VIII.

W obydwu wypadkach należy przestrzegać uwag zawartych w dodatku IX.

Artykuł  2

1. Formularze należy drukować na samokopiującym papierze do pisania o gramaturze przynajmniej 40 g/m². Papier ten musi być tak wykonany, aby dane na przedniej stronie nie utrudniały czytelności danych na odwrotnej stronie oraz aby przy normalnym używaniu nie darł się ani nie gniótł. Dla wszystkich egzemplarzy należy stosować biały papier. Jednakże na egzemplarzach stosowanych do procedury tranzytowej (1, 4, 5 i 7) pola Nr 1 (z wyjątkiem środkowej części), 2, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 17, 18, 19, 21, 25, 27, 31, 32, 33 (pierwsza część pola z lewej strony), 35, 38, 40, 44, 50, 51, 52, 53, 55 i 56 powinny mieć zielone tło. Formularze należy drukować w kolorze zielonym.

1a. Poszczególne egzemplarze formularzy oznaczone są kolorami w następujący sposób:

a) W formularzach zgodnych z wzorami określonymi w dodatkach I i III:

- egzemplarze 1, 2, 3 i 5 opatrzone są na prawym brzegu paskiem ciągłym w kolorze czerwonym, zielonym, żółtym i niebieskim,

- egzemplarze 4, 6, 7 i 8 opatrzone są na prawym brzegu paskiem przerywanym w kolorze niebieskim, czerwonym, zielonym lub żółtym.

b) w formularzach zgodnych z wzorami określonymi w dodatkach II i IV, egzemplarze 1/6, 2/7, 3/8 i 4/5 opatrzone są na prawym brzegu paskiem ciągłym i na prawo od niego paskiem przerywanym w kolorze czerwonym, zielonym, żółtym lub niebieskim.

Paski te mają szerokość około 3 mm. Pasek przerywany składa się z ciągu czworokątów o długości 3 mm i trzymilimetrowych przerw między nimi.

2. Formularze mają format 210-297 mm, przy czym dopuszczalne są odchylenia w długości od -5 do +8 mm.

3. Umawiające się Strony mogą postanowić, aby formularze zawierały nazwę i adres bądź znak identyfikacyjny drukarni.

4. W lewym górnym rogu formularza Umawiające się Strony mogą drukować skrót służący identyfikacji danej Umawiającej się Strony. Mogą one również przy drukowaniu formularzy zastąpić wyrazy "wspólnotowa procedura tranzytowa" wyrazami "wspólna procedura tranzytowa". Dokumenty zawierające taki skrót lub jedną z takich adnotacji muszą być przyjmowane przez inne Umawiające się Strony.

Artykuł  3

1. Jeżeli do wypełniania formalności stosowane są publiczne lub prywatne systemy przetwarzania danych, właściwe władze zezwolą uczestnikom procedury, na ich wniosek, na zastąpienie odręcznego podpisu porównywalną metodą techniczną, która w danym wypadku polega na zastosowaniu kodu i która ma takie same skutki prawne jak odręczny podpis. Uproszczenie takie jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy spełnione są warunki techniczne i administracyjne wymagane przez właściwe władze.

2. Jeżeli do wypełniania formalności stosowane są publiczne lub prywatne systemy przetwarzania danych, które wydrukowują również zgłoszenia, właściwe władze mogą zezwolić, aby zamiast ręcznego lub mechanicznego przyłożenia pieczęci urzędu celnego i podpisu właściwego urzędnika sporządzone w ten sposób zgłoszenia mogły być potwierdzane bezpośrednio przez te systemy.

Dodatek I

WZÓR FORMULARZA DLA ZGŁOSZENIA TRANZYTOWEGO T1 LUB T2

Uwaga:

W miejscu pod polami Nr 15 i 17 egzemplarza Nr 5 może być wydrukowane wyrażenie "Odesłać do" w tłumaczeniu na języki: fiński, islandzki, norweski i szwedzki.

(pominięty)

Dodatek II

WZÓR ALTERNATYWNIE STOSOWANEGO FORMULARZA DLA ZGŁOSZENIA TRANZYTOWEGO T1 LUB T2

Uwaga:

W miejscu pod polami Nr 15 i 17 egzemplarza Nr 4/5 może być wydrukowane wyrażenie "Odesłać do:" w tłumaczeniu na języki: fiński, islandzki, norweski i szwedzki.

(pominięty)

Dodatek III

WZÓR FORMULARZA KART UZUPEŁNIAJĄCYCH DO FORMULARZA ZAMIESZCZONEGO W DODATKU I

(pominięty)

Dodatek IV

WZÓR FORMULARZA KART UZUPEŁNIAJĄCYCH DO FORMULARZA ZAMIESZCZONEGO W DODATKU II

(pominięty)

Dodatek V

WYKAZ EGZEMPLARZY, FORMULARZY ZAMIESZCZONYCH W DODATKACH I i III, NA KTÓRYCH WPISANE DANE MUSZĄ POJAWIĆ SIĘ PRZEZ SAMOKOPIOWANIE

(wliczając egzemplarz Nr 1)

Pole Nr	Numery egzemplarzy	Pole Nr	Numery egzemplarzy
I. POLA PRZEZNACZONE DLA UCZESTNIKÓW PROCEDURY
1	1 do 8	32	1 do 8
	z wyjątkiem środkowej części pola:	33	pierwsza część pola z lewej strony
	1 do 3		1 do 8
2	1 do 5(1)		pozostała część pola:
3	1 do 8		1 do 3
4	1 do 8	35	1 do 8
5	1 do 8	38	1 do 8
6	1 do 8	40	1 do 5(1)
8	1 do 5(1)	44	1 do 5(1)
15	1 do 8	50	1 do 8
17	1 do 8	51	1 do 8
18	1 do 5(1)	52	1 do 8
19	1 do 5(1)	53	1 do 8
21	1 do 5(1)	54	1 do 4
25	1 do 5(1)	55	-
27	1 do 5(1)	56	-
31	1 do 8
II. POLA PRZEZNACZONE DLA ADMINISTRACJI
C	1 do 8(2)	G	-
D	1 do 4	H	-
E	-	I	-
F	-

⁽¹⁾ Nie można żądać wypełniania tych pól przez uczestników procedury na egzemplarzach Nr 5 i 7 dla celów procedury tranzytowej.

⁽²⁾ Pozostawia się uznaniu kraju wywozu.

Dodatek VI

WYKAZ EGZEMPLARZY, FORMULARZY ZAMIESZCZONYCH W DODATKACH II i IV, NA KTÓRYCH WPISANE DANE MUSZĄ POJAWIĆ SIĘ PRZEZ SAMOKOPIOWANIE

(wliczając egzemplarz Nr 1)

Pole Nr	Numery egzemplarzy	Pole Nr	Numery egzemplarzy
I. POLA PRZEZNACZONE DLA UCZESTNIKÓW PROCEDURY
1	1 do 8	32	1 do 8
	z wyjątkiem środkowej części pola	33	pierwsza część pola z lewej strony:
	1 do 3		1 do 8
2	1 do 4		pozostała część pola:
3	1 do 4		1 do 3
4	1 do 4	35	1 do 4
5	1 do 4	38	1 do 8
6	1 do 4	40	1 do 4
8	1 do 4	44	1 do 4
15	1 do 4	50	1 do 4
17	1 do 4	51	1 do 4
18	1 do 4	52	1 do 4
19	1 do 4	53	1 do 4
21	1 do 4	54	1 do 4
25	1 do 4	55	-
27	1 do 4	56	-
31	1 do 4
II. POLA PRZEZNACZONE DLA ADMINISTRACJI
C	1 do 4	G	-
D/J	1 do 4	H	-
E/J	-	I	-
F	-

Dodatek VII

Instrukcja dotycząca formularzy stosowanych do wystawiania zgłoszeń tranzytowych T1 i T2

Tytuł  I

Postanowienia ogólne

A. Zestawianie formularzy

Formularze, których wzory określone są w dodatkach od I do IV do niniejszego załącznika, należy stosować do przewozów towarów w procedurze T1 lub T2 między zainteresowanymi krajami (z wyjątkiem uproszczonych procedur tranzytowych stosowanych dla określonych rodzajów transportu).

W wypadku formularzy, których wzory określone są w dodatkach I i III do niniejszego załącznika, należy stosować tylko egzemplarze Nr 1, 4, 5 i 7:

- egzemplarz Nr 1, który przechowywany jest przez władze kraju wysyłki/wywozu (formalności przy wysyłce i formalności procedury tranzytowej);

- egzemplarz Nr 4, który przechowywany jest przez urząd celny przeznaczenia (formalności procedury tranzytowej i potwierdzenie wspólnotowego statusu towarów);

- egzemplarz Nr 5, który stosowany jest w procedurze tranzytowej jako poświadczenie zwrotne;

- egzemplarz Nr 7, który przeznaczony jest do celów statystycznych w kraju przeznaczenia (formalności procedury tranzytowej i formalności w kraju przeznaczenia/przewozu).

(Egzemplarz Nr 7 może być stosowany przez Umawiające się Strony, w zależności od potrzeb, do innych formalności administracyjnych).

Formularze, których wzory określone są w dodatkach II i IV do niniejszego załącznika, mogą być również stosowane, zwłaszcza w wypadkach, w których zgłoszenia sporządzane są przy użyciu elektronicznych urządzeń przetwarzających dane. Należy wówczas zastosować dwa zestawy formularzy, z których każdy zawiera przynajmniej egzemplarze Nr 1/6, 2/7 i 4/5; pierwszy zestaw, odnośnie do wymaganych danych, odpowiada wyżej wymienionym egzemplarzom Nr 1 i 4, a drugi zestaw egzemplarzom Nr 5 i 7.

W tego rodzaju wypadkach, w każdym zastosowanym zestawie formularzy, należy zaznaczyć numerację właściwych egzemplarzy przekreślając numery egzemplarzy nie stosowanych.

Każdy zestaw formularzy jest tak uformowany, że dzięki chemicznemu pokryciu papieru dane potrzebne na różnych egzemplarzach pojawią się na nich jako kopie.

Są wypadki, w których w miejscu przeznaczenia należy udowodnić wspólnotowy status danych towarów, gdy towary te nie były przewożone w procedurze T1 lub T2. W takich wypadkach należy zastosować formularze zgodne z egzemplarzem Nr 4 wzoru określonego w dodatku I lub egzemplarzem Nr 4/5 wzoru określonego w dodatku II. Formularze te w danym wypadku uzupełnione są jednym lub kilkoma formularzami zgodnymi z egzemplarzem Nr 4 lub egzemplarzem Nr 4/5 wzorów formularzy określonych w dodatkach III bądź IV lub wzorów formularzy określonych w dodatkach I bądź II, o ile sporządzanie zgłoszeń tranzytowych następuje przy użyciu urządzeń przetwarzających dane i nie są stosowane formularze uzupełniające zgodne z wzorami określonymi w dodatkach III i IV.

Uczestnicy procedury mogą także, według swojego wyboru, drukować zestawy formularzy, o ile takie formularze odpowiadają wzorom urzędowym.

B. Wymagane dane

Formularze zawierają wszystkie dane, które mogą być wymagane przez różne kraje. Niektóre pola muszą być zawsze wypełniane, podczas gdy inne należy wypełniać tylko wówczas, gdy wymaga tego kraj, w którym wypełniane są formalności. W tym celu szczególną uwagę należy zwrócić na tę część niniejszej instrukcji, która dotyczy wykorzystania poszczególnych pól.

W każdym wypadku maksymalna lista pól, które należy wypełniać, wygląda następująco:

- pola Nr 1 (z wyjątkiem drugiej części pola), 2, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 17, 18, 19, 21, 25, 27, 31, 32, 33 (pierwsza część pola), 35, 38, 40, 44, 50, 51, 52, 53, 55 i 56 (pola z zielonym tłem).

C. Sposób stosowania formularzy

Formularze należy wypełniać z zastosowaniem maszyny do pisania bądź innej mechanograficznej lub podobnej metody. Mogą być one także wypełniane w sposób czytelny odręcznie, atramentem lub długopisem, drukowanymi literami. W celu ułatwienia wypełniania formularzy z zastosowaniem maszyny do pisania formularz należy założyć w ten sposób, aby pierwsza litera danych, które mają być wpisane w polu Nr 2, znalazła się w prostokąciku w lewym górnym rogu.

Formularze nie mogą nosić żadnych śladów wycierania ani zamalowywania. Ewentualnych zmian należy dokonywać w ten sposób, że błędne dane skreśla się i w danym wypadku wpisuje się dane prawidłowe. Każda tego rodzaju zmiana musi być potwierdzona przez tego, kto jej dokonał, i zaznaczona przez właściwe władze. Władze te mogą w danym wypadku zażądać, aby zostało złożone nowe zgłoszenie.

Poza tym, zamiast stosowania jednej z powyższych metod, formularze mogą być wypełniane z zastosowaniem metody reprodukcji. Mogą być one także wytwarzane i jednocześnie wypełniane z zastosowaniem metody reprodukcji; jednakże tylko pod tym warunkiem, że będą przestrzegane przepisy dotyczące wzorów formularzy, papieru i formatu formularzy, języków stosowanych przy ich wypełnianiu, czytelności, zakazu wymazywań i zamalowywań, jak również dokonywania zmian.

Należy w danym wypadku wypełniać tylko pola oznaczone numerami. Pozostałe pola, oznaczone wielkimi literami, zastrzeżone są wyłącznie dla wpisów urzędowych.

Egzemplarz, który ma pozostać w urzędzie celnym wyjścia, musi być podpisany odręcznie przez głównego zobowiązanego. Główny zobowiązany lub w danym wypadku jego upoważniony przedstawiciel, przez złożenie swojego podpisu bierze odpowiedzialność, stosownie do postanowień załącznika I do konwencji, za wszystkie dane wskazane pod literą B, odnoszące się do procedury tranzytowej.

Tytuł  II

Uwagi do poszczególnych pól

I. Formalności w kraju wyjścia

Pole Nr 1: Deklaracja

W tym polu, w trzeciej jego części, należy wpisać następujące dane:

1) w wypadku towarów wysyłanych lub wysyłanych dalej w procedurze T2 z jednego państwa członkowskiego Wspólnoty do innego państwa członkowskiego Wspólnoty:

T2;

2) w wypadku towarów wysyłanych dalej w procedurze T2 z państwa członkowskiego Wspólnoty do kraju EFTA lub w kraju EFTA:

T2;

3) w wypadku towarów wysyłanych lub wywożonych w procedurze T1:

T1;

4) w wypadku przesyłki składającej się z towarów wspólnotowych i niewspólnotowych, gdy do obydwu rodzajów towarów stosowane są oddzielne formularze uzupełniające lub listy towarowe:

T;

5) w wypadku wysyłki lub dalszej wysyłki/powrotnego wywozu towarów, bez stosowania procedury T2, jednakże przy wykorzystaniu dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status tych towarów:

T2L.

Pole Nr 2: Nadawca/Eksporter

Wykorzystanie tego pola pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron.

Należy tu podać nazwisko i imię względnie nazwę firmy oraz pełny adres. Odnośnie do numeru identyfikacyjnego niniejsza instrukcja może być uzupełniona przez Umawiające się Strony (numer identyfikacyjny jest to numer przydzielony przez właściwe władze dla celów podatkowych, statystycznych lub innych).

W wypadku przesyłek zbiorczych, Umawiające Strony mogą postanowić, aby w tym polu wpisywać wyraz "różne" i do zgłoszenia dołączać listę nadawców.

Pole Nr 3: Formularze

Należy podać bieżący numer w powiązaniu z całkowitą liczbą zastosowanych zestawów formularzy i formularzy uzupełniających (przykład: jeżeli przedkładane są jeden formularz i dwa formularze uzupełniające, formularz należy oznaczyć numerem 1/3, pierwszy formularz uzupełniający numerem 2/3, a drugi formularz uzupełniający numerem 3/3).

Jeżeli zgłoszenie dotyczy tylko jednej pozycji towarowej (to znaczy: wypełniane jest tylko jedno pole "Opis towaru"), w polu Nr 5 należy wpisać jedynie cyfrę 1, natomiast pola Nr 3 nie wypełnia się.

Jeżeli zamiast zestawu formularzy składającego się z 8 egzemplarzy zastosowane zostaną dwa zestawy formularzy składające się z 4 egzemplarzy każdy, obydwa traktuje się jako jeden zestaw formularzy.

Pole Nr 4: Wykazy załadunkowe

Należy podać w cyfrach ilość załączonych w danym wypadku list towarowych, bądź dopuszczonych przez właściwe władze zwyczajowych list handlowych, w których opisane są towary.

Pole Nr 5: Pozycje

Należy podać całkowitą liczbę pozycji towarowych zgłoszonych przez uczestnika procedury na wszystkich zastosowanych formularzach i formularzach uzupełniających (lub listach towarowych lub zwyczajowych listach handlowych). Liczba pozycji towarowych odpowiada liczbie pól "Opis towaru", które muszą być wypełnione.

Pole Nr 6: Liczba opakowań

Wykorzystanie tego pola pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron. Należy podać całkowitą liczbę opakowań, z których składa się dana przesyłka.

Pole Nr 8: Odbiorca

Należy podać nazwisko i imię bądź nazwę firmy oraz pełny adres osoby lub osób, której lub którym towary mają być dostarczone. Umawiające się Strony mogą jednakże zezwolić, aby pole to nie było wypełniane, jeżeli odbiorca ma miejsce zamieszkania bądź siedzibę poza obszarem Umawiających się Stron.

Podawanie numeru identyfikacyjnego na tym etapie obrotu towarowego nie jest konieczne.

Pole Nr 15: Kraj wysyłki/eksportu

Należy podać kraj, z którego towary są wysyłane/wywożone.

Pole Nr 17: Kraj przeznaczenia

Należy podać nazwę danego kraju.

Pole Nr 18: Znaki i przynależność państwowa środka transportu przy wyjściu

Należy podać znaki identyfikacyjne lub nazwę(y) środka(ów) transportu (samochód ciężarowy, statek, wagon, samolot), na który(e) towary są bezpośrednio załadowane przy ich przedstawieniu w urzędzie celnym, w którym wypełniane są formalności wysyłkowe/wywozowe lub tranzytowe, jak również przynależność państwową tego środka transportu (lub w wypadku kilku środków transportu, przynależność państwową ciągnącego bądź pchającego środka transportu) stosując przewidziane dla tego celu kody (przykład: jeżeli ciągnik i przyczepa mają różne znaki identyfikacyjne, należy podać znaki identyfikacyjne ciągnika i przyczepy, a przynależność państwową ciągnika).

W obrocie pocztowym lub przy transporcie towarów zainstalowanymi na stałe urządzeniami przesyłowymi nie podaje się znaków identyfikacyjnych ani przynależności państwowej. Przy przewozach transportem kolejowym nie podaje się przynależności państwowej.

W innych wypadkach wymóg podawania przynależności państwowej pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron.

Pole Nr 19: Kontener (Kont)

Wykorzystanie tego pola zostawia się uznaniu Umawiających się Stron.

Należy podać, stosując kody określone w dodatku IX do niniejszego załącznika, zgodnie z wiedzą posiadaną w chwili wypełniania formalności wysyłkowych, wywozowych lub tranzytowych, dane odpowiadające przypuszczalnie stanowi faktycznemu istniejącemu przy przekraczaniu granicy kraju wysyłki/wywozu.

Pole Nr 21: Znaki i przynależność państwowa aktywnego środka transportu przekraczającego granicę

Wykorzystanie tego pola do podawania znaków identyfikacyjnych pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron.

Podawanie przynależności państwowej jest obowiązkowe.

Jednakże w obrocie pocztowym przy transporcie towarów koleją lub zainstalowanymi na stałe urządzeniami przesyłowymi nie podaje się znaków identyfikacyjnych ani przynależności państwowej.

Należy podać, stosując przewidziane do tego celu kody, rodzaj (samochód ciężarowy, statek, wagon, samolot), następnie znaki identyfikacyjne, na przykład: przez podanie numeru rejestracyjnego lub nazwy aktywnego środka transportu (to znaczy środka posiadającego napęd), który przypuszczalnie będzie wykorzystany przy przekraczaniu granicy kraju wysyłki/wywozu oraz przynależność państwową tego środka, jeżeli jest ona znana przy wypełnianiu formalności wysyłkowych/wywozowych lub tranzytowych.

W transporcie łączonym lub jeżeli wykorzystywanych jest kilka środków transportu aktywnym środkiem transportu jest ten, który napędza cały zestaw (przykład: w wypadku "samochodu ciężarowego na statku morskim", aktywnym środkiem transportu jest statek; w wypadku "ciągnika z naczepą" aktywnym środkiem transportu jest ciągnik).

Pole Nr 25: Rodzaj transportu na granicy

Wykorzystanie tego pola pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron.

Należy podać, stosując kody określone w dodatku IX, rodzaj aktywnego środka transportu, którym przypuszczalnie towary opuszczą obszar kraju wysyłki/wywozu.

Pole Nr 27: Miejsce załadunku

Wykorzystanie tego pola pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron.

Należy podać - stosując w danym wypadku kod, o ile jest to przewidziane - miejsce, w którym zgodnie z wiedzą posiadaną w chwili wypełniania formalności wysyłkowych/wywozowych lub tranzytowych towary zostaną załadowane na aktywny środek transportu, który przekroczy granicę kraju wysyłki/wywozu.

Pole Nr 31: Opakowania i opis towaru; Znaki i numery - Numery kontenera(ów) - Liczba i rodzaj

Należy wpisać znaki i numery, liczbę i rodzaj opakowań lub - w wypadku towarów nie zapakowanych - liczbę takich towarów ujętych w zgłoszeniu bądź wpisać wyraz "luzem"; we wszystkich wypadkach należy podać zwyczajowy opis handlowy towarów; jeżeli wypełniane jest pole Nr 33 "Kod towaru", opis ten musi być tak dokładny, aby możliwa była klasyfikacja taryfowa towarów. Pole to musi zawierać również dane wymagane stosownie do ewentualnych uregulowań szczególnych (podatek akcyzowy itd.). Jeżeli towary przewożone są w kontenerach, należy ponadto podać w tym polu numery kontenerów.

Pole Nr 32: Numer pozycji

Należy podać bieżący numer danej pozycji towarowej w stosunku do wszystkich pozycji zgłoszonych na zastosowanych formularzach - porównać uwagę do pola Nr 5.

Jeżeli zgłoszenie dotyczy tylko jednej pozycji towarowej, Umawiające się Strony mogą nie wymagać wypełniania tego pola, ponieważ w polu Nr 5 musi być podana cyfra "1".

Pole Nr 33: Kod towaru

Wykorzystanie tego pola pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron. Należy podać kod towaru, zgodnie z zasadami określonymi w dodatku IX.

W wypadku dokumentów tranzytowych T2 wystawianych w kraju EFTA pole to musi być wypełniane tylko wówczas, gdy kod towaru podany jest także w poprzednim dokumencie T2; należy wówczas wpisać ten sam kod, co w poprzednim dokumencie T2.

Pole Nr 35: Masa brutto

Należy podać, wyrażoną w kilogramach, masę brutto towaru opisanego w odpowiednim polu Nr 31. Przez masę brutto rozumie się masę towaru wraz ze wszystkimi opakowaniami, z wyjątkiem pojemników i innych materiałów transportowych.

Jeżeli zgłoszenie zawiera kilka rodzajów towarów, wystarczy podać całkowitą masę brutto tylko w pierwszym polu Nr 35; pozostałe pola Nr 35 nie są wówczas wypełniane.

Pole Nr 38: Masa netto

Wykorzystanie tego pola pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron. Należy podać, wyrażoną w kilogramach, masę netto towaru opisanego w odpowiednim polu Nr 31. Przez masę netto rozumie się masę towaru bez żadnych opakowań.

W wypadku zgłoszeń tranzytowych T2 wystawianych w kraju EFTA pole to musi być wypełniane tylko wówczas, gdy masa netto podana jest także w poprzednim dokumencie T2.

Pole Nr 40: Deklaracja skrócona/Poprzedni dokument

Wykorzystanie tego pola pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron (wskazanie na dokumenty procedury administracyjnej poprzedzającej wysyłkę/wywóz towaru do innego kraju).

Pole Nr 44: Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia

Należy wpisać dane, które w danym wypadku wymagane są w kraju wysyłki/wywozu stosownie do przepisów szczególnych, jak również wskazać numery dokumentów przedłożonych wraz ze zgłoszeniem (mogą to być numery seryjne egzemplarzy kontrolnych T Nr 5, numery licencji lub pozwoleń wywozowych, dane dotyczące przepisów weterynaryjnych i fitosanitarnych, numery konosamentów itd.). W części pola "Kod dodatkowych informacji" (Kod D.I) należy w danym wypadku wpisać kod dodatkowych informacji, które mogą być wymagane w ramach procedury tranzytowej. Tę część pola należy wypełniać dopiero wówczas, gdy do załatwiania procedury tranzytowej utworzony został automatyczny system przetwarzania danych.

Pole Nr 50: Główny zobowiązany (upoważniony przedstawiciel, miejsce i data, podpis)

Należy podać nazwisko i imię bądź nazwę firmy, jak również pełny adres głównego zobowiązanego oraz w danym wypadku numer identyfikacyjny przydzielony mu przez właściwe władze. W danym wypadku należy podać nazwisko i imię bądź nazwę firmy upoważnionego przedstawiciela, który podpisuje się za głównego zobowiązanego.

Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dotyczących stosowania systemów przetwarzania danych, egzemplarz pozostający w urzędzie celnym wyjścia musi być podpisany odręcznie przez uczestnika procedury. Jeżeli uczestnik procedury jest osobą prawną, podpisujący musi podać obok swojego podpisu swoje nazwisko i imię, jak również stanowisko w firmie.

Pole Nr 51: Przewidywane urzędy tranzytowe (i kraj)

Należy podać urząd celny wwozu każdej Umawiającej się Strony, przez której obszar towary mają być przewożone lub jeżeli transport będzie przebiegał przez inny obszar niż obszar Umawiających się Stron, urząd celny wywozu, przez który towary opuszczą obszar Umawiających się Stron. Urzędy tranzytowe wymienione są w "Wykazie urzędów celnych właściwych w sprawach stosowania procedury tranzytowej". Po nazwie urzędu celnego należy wpisać kod danego kraju.

Pole Nr 52: Gwarancje

Należy podać rodzaj gwarancji złożonej dla danej procedury, stosując przewidziane do tego celu kody, uzupełnione w danym wypadku numerem poświadczenia gwarancji lub tytułu gwarancyjnego oraz podaniem urzędu celnego składania gwarancji.

Jeżeli gwarancja generalna lub gwarancja pojedyncza nie jest ważna na wszystkie Umawiające się Strony lub jeżeli główny zobowiązany wyłącza pewne Umawiające się Strony z ważności gwarancji generalnej, należy w części pola: "nieważne na...", podać te Umawiające się Strony, stosując przewidziane do tego celu kody.

Pole Nr 53: Urząd celny przeznaczenia (i kraj)

Należy podać urząd celny, w którym towary będą przedstawione przy zakończeniu procedury tranzytowej. Urzędy celne przeznaczenia wymienione są w "Wykazie urzędów celnych właściwych w sprawach stosowania procedury tranzytowej".

Po nazwie urzędu celnego należy podać kod danego kraju.

II. Formalności podczas przewozu

Może się zdarzyć, że między chwilą wyjścia towarów z urzędu celnego wysyłki/wywozu i(lub) urzędu celnego wyjścia a chwilą ich przybycia do urzędu celnego przeznaczenia muszą być dokonane pewne wpisy na egzemplarzach dokumentu tranzytowego towarzyszącym towarom. Wpisy te dotyczą przewozu i dokonywane są w toku procedury tranzytowej przez przewoźnika odpowiedzialnego za środek transportu, na który towary zostały bezpośrednio załadowane. Wpisy te mogą być dokonywane odręcznie, o ile są czytelne. W takim wypadku formularze należy wypełniać atramentem lub długopisem, drukowanymi literami.

Wpisy te, które pojawiają się tylko na egzemplarzach Nr 4 i 5, odnoszą się do następujących wypadków:

- Przeładunki: Należy wypełnić pole Nr 55:

Pole Nr 55 - Przeładunki:

Pierwsze trzy wiersze tego pola wypełnia przewoźnik, jeżeli w toku danej procedury tranzytowej towary są przeładowywane z jednego środka transportu na inny lub z jednego kontenera do innego.

Należy zwrócić uwagę, że w wypadku przeładunku przewoźnik musi porozumieć się z właściwymi władzami, zwłaszcza jeżeli konieczne jest nałożenie nowych zamknięć lub przedłożenie dokumentu tranzytowego w celu dokonania na nim adnotacji.

Jeżeli urząd celny zezwolił na przeładunek bez swojego dozoru, przewoźnik musi dokonać na dokumencie tranzytowym odpowiedniej adnotacji i w celu uzyskania poświadczenia poinformować o tym następny urząd celny, w którym należy przedstawić towary.

- Inne zdarzenia: Należy wypełnić pole Nr 56:

Pole Nr 56 - Inne zdarzenia podczas przewozu - stan rzeczy i podjęte środki:

Pole to należy wypełnić stosownie do zobowiązań przyjętych w ramach procedury tranzytowej.

Jeżeli jednak towary załadowane są na naczepę i podczas transportu ma miejsce tylko wymiana ciągnika (bez naruszania lub przeładunku towarów), w polu tym należy podać znaki identyfikacyjne i przynależność państwową nowego ciągnika. W takich wypadkach poświadczenie właściwych władz nie jest konieczne.

Tytuł  III

Uwagi dotyczące formularzy uzupełniających

A. Formularze uzupełniające mogą być stosowane tylko wówczas, gdy zgłaszanych jest kilka pozycji towarowych (porównać pole Nr 5). Mogą one być przedkładane tylko w połączeniu z formularzem, którego wzór określony jest w dodatku I lub II.

B. Uwagi zawarte w tytułach I i II dotyczą także formularzy uzupełniających.

Jednakże

- w trzeciej części pola Nr 1 należy wpisać skrót "T1 bis" lub "T2 bis";

- wykorzystanie pól Nr 2 i 8 formularza uzupełniającego, którego wzór określony jest w dodatku III, jak również pola 2/8 formularza uzupełniającego, którego wzór określony jest w dodatku IV, pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron; pole to może zawierać tylko nazwisko i imię oraz w danym wypadku numer identyfikacyjny określonej osoby.

C. Przy stosowaniu formularzy uzupełniających nie wykorzystane pola "Opis towaru" należy tak przekreślić, aby wykluczyć jakiekolwiek ich późniejsze użycie.

Dodatek VIII

Instrukcja dotycząca formularzy stosowanych do wystawiania dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów, które nie są przewożone w procedurze T2

(Dokument tranzytowy T2 L)

A. Stosowanie formularzy

1. Dokument tranzytowy T2 L potwierdzający wspólnotowy status danych towarów wystawiany jest zgodnie z postanowieniami artykułów 7 i 8 załącznika II.

2. Zgłaszający wypełnia tylko te pola, które zostały wskazane w górnej części formularza pod nagłówkiem "Uwaga".

3. Formularze należy wypełniać z zastosowaniem maszyny do pisania bądź innej mechanograficznej lub podobnej metody. Mogą być one także wypełniane w sposób czytelny odręcznie, atramentem lub długopisem, drukowanymi literami.

4. Formularze nie mogą nosić żadnych śladów wycierania ani zamalowywania. Ewentualnych zmian należy dokonywać w ten sposób, że błędne dane skreśla się i w danym wypadku wpisuje się dane prawidłowe. Każda tego rodzaju zmiana musi być potwierdzona przez tego, kto jej dokonał, i zaznaczona przez właściwe władze. Władze te mogą w danym wypadku zażądać, aby zostało złożone nowe zgłoszenie.

5. Dokumenty tranzytowe T2 L należy wypełniać w języku określonym przez właściwe władze kraju wyjścia.

6. Nie wykorzystaną przestrzeń pól wypełnianych przez zgłaszającego należy tak przekreślić, aby uniemożliwić późniejsze dokonywanie jakichkolwiek wpisów.

7. Dokumenty tranzytowe T2 L stosuje się zgodnie z postanowieniami tytułu III załącznika II.

B. Dane dotyczące poszczególnych pól

Pole Nr 1: Deklaracja

W trzeciej części pola należy wpisać skrót "T2 L".

W wypadku stosowania formularzy uzupełniających, w trzeciej części ich pola Nr 1 należy wpisać skrót "T2 Lbis".

Pole Nr 2: Nadawca/eksporter

Wykorzystanie tego pola pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron. Należy tu podać nazwisko i imię bądź nazwę firmy oraz pełny adres. Odnośnie do numeru identyfikacyjnego niniejsza instrukcja może być uzupełniona przez Umawiające się Strony (numer identyfikacyjny jest to numer przydzielony przez właściwe władze dla celów podatkowych, statystycznych lub innych). W wypadku przesyłek zbiorczych Umawiające się Strony mogą postanowić, aby w tym polu wpisywać wyraz "różne" i do zgłoszenia dołączać listę nadawców.

Pole Nr 3: Formularze

Należy podać bieżący numer w powiązaniu z całkowitą liczbą zastosowanych formularzy.

Przykłady: Jeżeli dokument tranzytowy T2L wystawiany jest na jednym formularzu, należy podać numer 1/1; jeżeli przedkładany jest dokument tranzytowy T2L z jednym formularzem uzupełniającym T2L bis, dokument tranzytowy T2L należy oznaczyć numerem 1/2, a formularz uzupełniający numerem 2/2; jeżeli przedkładany jest dokument tranzytowy T2L z dwoma formularzami uzupełniającymi T2L bis, należy dokument tranzytowy T2L oznaczyć numerem 1/3, pierwszy formularz T2L bis numerem 2/3, a drugi formularz T2L bis numerem 3/3.

Pole Nr 4: Wykazy załadunkowe

Należy podać liczbę list towarowych załączonych do dokumentu tranzytowego T2L.

Pole Nr 5: Pozycje

Należy podać całkowitą liczbę pozycji towarowych zgłoszonych przez uczestnika procedury na wszystkich zastosowanych formularzach (T2L i formularzach uzupełniających lub listach towarowych). Liczba pozycji towarowych odpowiada liczbie pól "Opis towaru", które muszą być wypełnione.

Pole Nr 14: Zgłaszający/przedstawiciel

Należy podać nazwisko i imię bądź nazwę firmy oraz pełny adres uczestnika procedury, zgodnie z właściwymi przepisami. Jeżeli zgłaszający i nadawca są tą samą osobą, należy wpisać "nadawca". Odnośnie do numeru identyfikacyjnego niniejsza instrukcja może być uzupełniona przez zainteresowane kraje (numer identyfikacyjny jest to numer przydzielony przez właściwe władze dla celów podatkowych, statystycznych lub innych).

Pole Nr 31: Opakowania i opis towaru; Znaki i numery - Numery kontenera(-ów) - Liczba i rodzaj

Należy wpisać znaki i numery, liczbę i rodzaj opakowań lub - w wypadku towarów nie zapakowanych - liczbę takich towarów ujętych w dokumencie tranzytowym bądź wpisać wyraz "luzem", jak również wszelkie dane niezbędne do identyfikacji towarów; przez opis towaru rozumie się zwyczajowy opis handlowy towaru; jeżeli wypełniane jest pole Nr 33 "Kod towaru", opis ten musi być tak dokładny, aby możliwa była klasyfikacja taryfowa towarów. Pole to musi zawierać również dane wymagane stosownie do ewentualnych uregulowań szczególnych (podatek akcyzowy itd.). Jeżeli towary przewożone są w kontenerach, należy ponadto podać w tym polu numery kontenerów.

Pole Nr 32: Numer pozycji

Należy podać bieżący numer danej pozycji towarowej w stosunku do wszystkich pozycji zgłoszonych na zastosowanych formularzach T2L i formularzach dodatkowych (porównać uwagę do pola Nr 5).

Pole Nr 33: Kod towaru

W kraju EFTA pole to musi być wypełniane tylko wówczas, gdy kod towaru podany jest także w poprzednim dokumencie T2; w takim wypadku w polu tym należy wpisać ten sam kod, co w poprzednim dokumencie T2.

Pole Nr 35: Masa brutto

Należy podać, wyrażoną w kilogramach, masę brutto towaru opisanego w odpowiednim polu Nr 31. Przez masę brutto rozumie się masę towaru wraz ze wszystkimi opakowaniami, z wyjątkiem pojemników i innych materiałów transportowych. Jeżeli dokument tranzytowy T2L zawiera kilka rodzajów towarów, wystarczy podać całkowitą masę tylko w pierwszym polu Nr 35; pozostałe pola Nr 35 nie są wówczas wypełniane.

Pole Nr 38: Masa netto

W kraju EFTA pole to musi być wypełniane tylko wówczas, gdy masa netto podana jest także w poprzednim dokumencie T2.

Należy podać, wyrażoną w kilogramach, masę netto towaru opisanego w odpowiednim polu Nr 31. Przez masę netto rozumie się masę towaru bez żadnych opakowań.

Pole Nr 40: Deklaracja skrócona/Poprzedni dokument

Przy przewozach towarów z zastosowaniem karnetu TIR, w żegludze na podstawie Manifestu Reńskiego lub z zastosowaniem karnetu ATA, należy wpisać, w zależności od wypadku, adnotację "TIR", "Manifest Reński" lub "ATA", jak również numer i datę wystawienia danego dokumentu.

Pole Nr 44: Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia

W kraju EFTA pole to musi być wypełniane tylko wówczas, gdy poprzedni dokument T2 zawiera także dane w tym polu; w polu tym należy wpisać te same dane, co w poprzednim dokumencie T2.

Pole Nr 54: Miejsce i data; podpis i nazwisko zgłaszającego/przedstawiciela

Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dotyczących stosowania systemów przetwarzania danych, na dokumencie tranzytowym T2L musi zostać złożony podpis uczestnika procedury oraz podane jego nazwisko i imię. Jeżeli uczestnik procedury jest osobą prawną, podpisujący, obok swojego podpisu, nazwiska i imienia, podaje także swoje stanowisko w firmie.

Dodatek IX

Kody, których należy używać w formularzach stosowanych do wystawiania zgłoszeń tranzytowych T1 i T2

Pole Nr 1: Deklaracja

(patrz dodatek VII)

Pole Nr 19: Kontener

Należy stosować następujące kody:

0: do towarów, które nie są przewożone w kontenerach;

1: do towarów przewożonych w kontenerach.

Pole Nr 25: Rodzaj transportu na granicy

Kody zawarte są w poniższym wykazie:

Kod rodzajów transportu, poczta i inne rodzaje przewozów

A. jednocyfrowy kod (obowiązkowy)

B. dwucyfrowy kod (stosowanie drugiej cyfry pozostawia się uznaniu Umawiających się Stron)

A	B	nazwa
1	10	transport morski
	12	wagon na statku morskim
	16	pojazd drogowy posiadający własny napęd na statku morskim
	17	przyczepa lub naczepa na statku morskim
	18	statek śródlądowy na statku morskim
2	20	transport kolejowy
	23	pojazd drogowy na wagonie kolejowym
3	30	transport drogowy
4	40	transport lotniczy
5	50	przesyłki pocztowe
7	70	zainstalowane na stałe urządzenia przesyłowe
8	80	żegluga śródlądowa
9	90	własny napęd

Pole Nr 27: Miejsce załadunku/wyładunku

Kody zostaną ustalone przez Umawiające się Strony.

Pole Nr 33: Kod towaru

Pierwsza część pola

We Wspólnocie należy podawać osiem cyfr Nomenklatury Scalonej. W krajach EFTA należy podawać, po lewej stronie tej części pola, sześć cyfr Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów; dla dokumentów T2 lub T2L mogą być w danym wypadku wymagane dalsze dane.

Pozostałe części pola

Należy wypełniać, stosując inne kody specjalne Umawiających się Stron (dane powinny zaczynać się bezpośrednio po pierwszej części pola).

Pole Nr 51: Przewidywane urzędy tranzytowe

Oznaczenie krajów

Należy stosować następujące kody:

Belgia B lub BE

Dania DK

Niemcy D lub DE

Grecja EL lub GR

Francja FR

Irlandia IRL lub IE

Włochy IT

Luksemburg LU

Holandia NL

Wielka Brytania GB

Szwajcaria CH

Austria A lub AT

Hiszpania ES

Portugalia PT

Norwegia NO

Szwecja SE

Finlandia FI

Islandia IS

Pole Nr 52: Gwarancje

Rodzaj złożonej gwarancji

Należy stosować następujące kody:

Stan rzeczy	Kod	Inne wymagane dane
Gwarancja generalna	1	- numer poświadczenia gwarancji - urząd składania gwarancji
Gwarancja pojedyncza	2
Zabezpieczenie gotówkowe	3
Gwarancja ryczałtowa	4
Zwolnienie ze składania zabezpieczenia (tytuł IV załącznika I)	6
Zwolnienie ze składania zabezpieczenia dla odcinka między urzędem wyjścia a pierwszym urzędem tranzytowym (artykuł 10 ustęp 2 litera b) konwencji)	7
Zwolnienie ze składania zabezpieczenia dla określonych instytucji publicznych	8

Oznaczenie krajów

Należy stosować kody przewidziane dla pola Nr 51.

Pole Nr 53: Urząd celny przeznaczenia (i kraj)

Należy stosować kody przewidziane dla pola Nr 51.

ZAŁĄCZNIK  IV

POMOC URZĘDOWA PRZY EGZEKUCJI NALEŻNOŚCI

Artykuł  1

Cel

Niniejszy załącznik ustala zasady zapewniające egzekucję w każdym kraju należności określonych w artykule 3, które powstały w innym kraju. Przepisy wykonawcze zawarte są w dodatku I do niniejszego załącznika.

Artykuł  2

Określenie pojęć

W rozumieniu niniejszego załącznika następujące określenia oznaczają:

- "władze proszące o pomoc" - właściwe władze kraju występujące z wnioskiem o udzielenie pomocy urzędowej dotyczącej należności określonych w artykule 3;

- "władze proszone o pomoc" - właściwe władze kraju, do których skierowano wniosek o udzielenie pomocy urzędowej.

Artykuł  3

Zakres obowiązywania

Niniejszy załącznik stosuje się do:

a) wszystkich należności dotyczących, w związku z postanowieniami artykułu 11 ustęp 1 litera c) załącznika I, przewozów w procedurze T1 lub T2, które rozpoczęły się po wejściu w życie niniejszego załącznika;

b) odsetek i kosztów powstałych w związku z egzekucją należności, o których mowa pod literą a).

Artykuł  4

Udzielanie i wykorzystanie informacji

1. Na wniosek władz proszących o pomoc władze proszone o pomoc udzielają im wszelkich informacji przydatnych przy egzekucji należności.

W celu uzyskania tych informacji władze proszone o pomoc korzystają z uprawnień przysługujących im, stosownie do przepisów prawnych i administracyjnych, przy egzekucji tego rodzaju należności powstałych w kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę.

2. Wniosek o informacje powinien zawierać nazwisko i adres osoby, której dotyczą mające zostać udzielone informacje, jak również dane o rodzaju i wysokości należności będących przedmiotem wniosku.

3. Władze proszone o pomoc nie mają obowiązku udzielania informacji:

a) których one same nie mogłyby uzyskać przy egzekucji tego rodzaju należności powstałych w kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę,

b) które naruszałyby tajemnicę handlową, przemysłową lub zawodową,

c) których udzielenie naruszałoby bezpieczeństwo lub porządek publiczny danego kraju.

4. Władze proszone o pomoc powiadamiają władze proszące o pomoc o powodach, z jakich wniosek o informacje nie może zostać zrealizowany.

5. Informacje uzyskane zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu mogą być wykorzystane wyłącznie dla celów niniejszej konwencji i podlegają w kraju, któremu się ich udziela, takiej samej ochronie, jakiej podlegają w tym kraju tego rodzaju informacje, stosownie do obowiązujących tam przepisów prawnych. Informacje te mogą być wykorzystane do innych celów tylko za pisemną zgodą właściwych władz, które je przekazały i z zastrzeżeniem ewentualnych ograniczeń określonych przez te władze.

6. Wniosek o informacje składa się według wzoru określonego w dodatku II do niniejszego załącznika.

Artykuł  5

Doręczenia

1. Na wniosek władz proszących o pomoc władze proszone o pomoc, zgodnie z przepisami prawnymi dotyczącymi doręczeń, zawartymi w odpowiednich aktach prawnych kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, doręczają adresatowi wszelkie zarządzenia i decyzje, włącznie z rozstrzygnięciami sądowymi, związane z należnościami i(lub) ich egzekucją i pochodzące z kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę.

2. Wniosek o doręczenie powinien zawierać nazwisko i adres adresata, dane dotyczące rodzaju i przedmiotu zarządzenia lub decyzji, które mają zostać doręczone i w danym wypadku nazwisko i adres dłużnika oraz należność wymienioną w zarządzeniu lub decyzji, jak również wszystkie inne informacje przydatne do załatwienia sprawy.

3. Władze proszone o pomoc informują niezwłocznie władze proszące o pomoc o czynnościach podjętych w związku z wnioskiem o doręczenie, a zwłaszcza o dniu, w którym zarządzenie lub decyzja zostały przekazane adresatowi.

4. Wniosek o doręczenie składa się według wzoru określonego w dodatku III do niniejszego załącznika.

Artykuł  6

Załatwianie wniosków o egzekucję należności

1. Na wniosek władz proszących o pomoc władze proszone o pomoc dokonują egzekucji należności, dla których wystawiony jest tytuł egzekucyjny, zgodnie z przepisami prawnymi i administracyjnymi dotyczącymi egzekucji tego rodzaju należności powstałych w kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę.

2. W tym celu każda należność, w stosunku do której złożony został wniosek o egzekucję, traktowana jest jak należność kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, chyba że ma zastosowanie artykuł 12.

Artykuł  7

1. Do wniosku o egzekucję należności, który władze proszące o pomoc kierują do władz proszonych o pomoc, należy dołączyć urzędowy egzemplarz lub uwierzytelnioną kopię tytułu egzekucyjnego wystawionego w kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę oraz, w danym wypadku, oryginały lub uwierzytelnione kopie ewentualnych innych dokumentów, niezbędnych w celu egzekucji należności.

2. Władze proszące o pomoc mogą wystąpić z wnioskiem o egzekucję tylko wówczas,

a) gdy należności i(lub) tytuł egzekucyjny nie zostały zaskarżone w kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę;

b) gdy w kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę, zostało już przeprowadzone postępowanie egzekucyjne, na podstawie tytułu, o którym mowa w ustępie 1, i podjęte środki nie doprowadziły do całkowitego zaspokojenia należności;

c) gdy należność przewyższa kwotę 1.500 ECU. Kwotę wyrażoną w ECU przelicza się na walutę krajową zgodnie z postanowieniami artykułu 51 załącznika II.

3. Wniosek o egzekucję powinien zawierać nazwisko i adres osoby, której dotyczy, dane o rodzaju należności, kwocie należności głównej, odsetek i kosztów, jak również wszystkie inne informacje przydatne do załatwienia sprawy.

4. Wniosek o egzekucję powinien ponadto zawierać oświadczenie władz proszących o pomoc potwierdzające, że spełnione są warunki wymienione w ustępie 2, wraz z podaniem dnia, od którego może nastąpić egzekucja, zgodnie z prawem kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę.

5. Władze proszące o pomoc przesyłają władzom proszonym o pomoc wszystkie informacje niezwłocznie po ich uzyskaniu, odnoszące się i przydatne do załatwienia sprawy, która stanowiła podstawę wystąpienia z wnioskiem o egzekucję.

Artykuł  8

Stosownie do przepisów prawnych i administracyjnych kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, tytuł egzekucyjny zostaje, w danym wypadku, potwierdzony, uznany, uzupełniony lub zastąpiony innym tytułem, który umożliwia egzekucję na terytorium tego kraju.

Potwierdzenie, uznanie, uzupełnienie tytułu egzekucyjnego lub jego zastąpienie powinno nastąpić niezwłocznie po nadejściu wniosku o egzekucję. Należy tego dokonać, o ile tytuł egzekucyjny został prawidłowo wystawiony w kraju władz proszących o pomoc.

Jeżeli dokonanie jednej z tych formalności pociąga za sobą sprawdzenie lub zaskarżenie należności lub tytułu egzekucyjnego wystawionego w kraju władz proszących o pomoc, wówczas stosuje się artykuł 12.

Artykuł  9

1. Egzekucja następuje w walucie kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę.

2. O ile pozwalają na to przepisy prawne i administracyjne kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, władze te, po konsultacji z władzami proszącymi o pomoc, mogą wyznaczyć osobie, której dotyczy wniosek, termin płatności lub zezwolić na płatność w ratach. Odsetki pobrane przez władze proszone o pomoc, w związku z wyznaczeniem tego terminu, należy przekazać do kraju, w którym władze proszące mają swoją siedzibę.

Również wszystkie inne odsetki, które zostały pobrane za zwłokę w płatności zgodnie z przepisami prawnymi i administracyjnymi kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, należy przekazać do kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę.

Artykuł  10

Należności, które należy wyegzekwować, nie korzystają z żadnych przywilejów w kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę.

Artykuł  11

Władze proszone o pomoc informują niezwłocznie władze proszące o pomoc o środkach, które zostały przez nie podjęte w związku z wnioskiem o egzekucję.

Artykuł  12

Zaskarżanie należności

1. Jeżeli w toku postępowania egzekucyjnego należności i(lub) tytuł egzekucyjny wystawiony w kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę, mają zostać zaskarżone przez zainteresowaną osobę, wnosi ona akt zaskarżenia do właściwej instancji kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę, zgodnie z obowiązującymi tam przepisami prawnymi. O wszczęciu tego postępowania władze proszące o pomoc informują władze proszone o pomoc. Również zainteresowana osoba może poinformować władze proszone o pomoc o wszczęciu tego postępowania.

2. Po otrzymaniu przez władze proszone o pomoc informacji, o której mowa w ustępie 1, przekazanej im przez władze proszące o pomoc albo przez samą zainteresowaną osobę, władze proszone o pomoc zawieszają postępowanie egzekucyjne do chwili wydania rozstrzygnięcia przez właściwą instancję. W tym wypadku władze proszone o pomoc mogą, o ile uważają to za konieczne, nie naruszając postanowień artykułu 13, podjąć środki zabezpieczające w celu zapewnienia wyegzekwowania należności, o ile zezwalają na to, w odniesieniu do tego rodzaju należności, przepisy prawne i administracyjne kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę.

3. Jeżeli wniesiony został akt zaskarżenia przeciw środkom egzekucyjnym podejmowanym w kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, należy go wnieść do właściwej instancji tego kraju, zgodnie z obowiązującymi tam przepisami prawnymi i administracyjnymi.

4. Jeżeli właściwą instancją, do której wniesiono akt zaskarżenia, stosownie do postanowień ustępu 1, jest sąd powszechny lub sąd administracyjny, rozstrzygnięcie tego sądu, o ile zapada na korzyść władz proszących o pomoc i umożliwia egzekucję w kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę, traktowane jest jako "tytuł egzekucyjny" w rozumieniu artykułów 6, 7 i 8 i egzekucji należności dokonuje się na podstawie tego rozstrzygnięcia.

Artykuł  13

Środki zabezpieczające

1. Nie uzasadniony wniosek władz proszących o pomoc władze proszone o pomoc podejmują środki zabezpieczające w celu zapewnienia wyegzekwowania należności, o ile zezwalają na to przepisy prawne i administracyjne kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę.

2. W celu realizacji ustępu 1 stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 6, artykułu 7 ustępy 1, 3 i 5, jak również artykułów 8, 11, 12 i 14.

3. Wniosek składa się według wzoru określonego w dodatku IV do niniejszego załącznika.

Artykuł  14

WYJĄTKI

Władze proszone o pomoc nie są zobowiązane:

a) do udzielenia pomocy urzędowej przewidzianej w artykułach od 6 do 13, jeżeli egzekucja należności mogłaby spowodować, z powodów odnoszących się do sytuacji dłużnika, znaczne trudności natury gospodarczej lub społecznej w kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę;

b) do dokonania egzekucji należności, jeżeli ich zdaniem zostaną przez to naruszone porządek publiczny lub inne istotne interesy kraju, w którym mają one swoją siedzibę;

c) do dokonania egzekucji należności, jeżeli władze proszące o pomoc na obszarze kraju, w którym mają swoją siedzibę, nie wyczerpały wszystkich możliwości ściągnięcia tych należności.

Władze proszone o pomoc informują władze proszące o pomoc o powodach, które stoją na przeszkodzie udzieleniu wnioskowanej pomocy urzędowej.

Artykuł  15

1. Kwestie dotyczące przedawnienia regulowane są wyłącznie według prawa kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę.

2. Środki egzekucyjne podejmowane przez władze proszone o pomoc na podstawie wniosku o udzielenie pomocy urzędowej, które w wypadku ich realizacji przez władze proszące o pomoc spowodowałyby wstrzymanie lub przerwanie biegu przedawnienia według prawa obowiązującego w kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę, traktowane są w powyższym zakresie tak, jak gdyby były podjęte przez ten kraj.

Artykuł  16

Poufność

Wszystkie pisma i informacje, które przekazywane są władzom proszonym o pomoc w ramach realizacji postanowień niniejszego załącznika, mogą być udostępniane przez te władze tylko następującym osobom bądź instytucjom:

a) osobie wymienionej we wniosku o udzielenie pomocy urzędowej;

b) osobom lub władzom zajmującym się egzekucją należności, wyłącznie dla celów tej egzekucji;

c) organom wymiaru sprawiedliwości rozpatrującym spory prawne dotyczące egzekucji należności.

Artykuł  17

Stosowane języki

Do wniosku o udzielenie pomocy urzędowej, jak również do dokumentów dotyczących tego wniosku należy dołączyć tłumaczenie na język urzędowy lub na jeden z języków urzędowych kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, lub na język zaakceptowany przez te władze.

Artykuł  18

Koszty pomocy urzędowej

Kraje rezygnują wzajemnie ze zwrotu kosztów powstających w wyniku udzielenia pomocy urzędowej zgodnie z postanowieniami niniejszego załącznika.

Jednakże kraj, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę, jest odpowiedzialny wobec kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, za finansowe skutki przedsięwzięć uznanych za bezpodstawne ze względu na zasadność należności lub ważność tytułu egzekucyjnego wystawionego w kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę.

Artykuł  19

Właściwe władze

Kraje przekazują sobie wzajemnie wykaz władz właściwych do kierowania lub przyjmowania wniosków o pomoc urzędową, jak również każdą ewentualną zmianę tego wykazu.

Artykuły  od

20 do 22

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów od 20 do 22).

Artykuł  23

Przepis uzupełniający

Postanowienia niniejszego załącznika nie naruszają dalej idącej pomocy między poszczególnymi krajami, uzgodnionej w danym wypadku w ramach już istniejących lub przyszłych umów lub porozumień; dotyczy to także doręczeń aktów sądowych lub innych aktów prawnych.

Artykuły  od

24 do 26

(Niniejszy załącznik nie zawiera artykułów od 24 do 26).

Dodatek I

Przepisy wykonawcze

Tytuł  I

Zakres obowiązywania

Artykuł  1

1. Niniejszy dodatek zawiera przepisy wykonawcze do załącznika IV.

2. Niniejszy dodatek zawiera również przepisy wykonawcze dotyczące przeliczania i przekazywania wyegzekwowanych kwot.

Tytuł  II

Wniosek o informacje

Artykuł  2

1. Wniosek o informacje, o którym mowa w artykule 4 załącznika IV, składa się na piśmie według wzoru określonego w dodatku II. Wniosek powinien być opatrzony pieczęcią służbową władz proszących o pomoc i podpisany przez urzędnika tych władz, upoważnionego do złożenia takiego wniosku.

2. Władze proszące o pomoc, w swoim wniosku o informacje, wymieniają wszystkie inne władze proszone o pomoc, do których kierowany jest w danym wypadku odpowiedni wniosek o informacje.

Artykuł  3

Wniosek o informacje może dotyczyć następujących osób:

a) głównego dłużnika,

b) każdej innej osoby, która odpowiada za uiszczenie należności, stosownie do przepisów prawnych kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę.

Jeżeli władzom proszącym o pomoc wiadome jest, że osoba trzecia jest w posiadaniu składników majątkowych należących do jednej z wyżej wymienionych osób, wniosek może odnosić się także do tej osoby trzeciej.

Artykuł  4

Władze proszone o pomoc potwierdzają tak szybko jak to możliwe, na piśmie (na przykład: teleksem lub telefaksem) otrzymanie wniosku o informacje, jednakże nie później niż w terminie 7 dni od daty jego wpływu.

Artykuł  5

1. Po uzyskaniu informacji będących przedmiotem wniosku, władze proszone o pomoc przekazują je władzom proszącym o pomoc.

2. Jeżeli informacje będące przedmiotem wniosku nie mogą zostać uzyskane całkowicie lub częściowo w terminie stosownym do okoliczności danego wypadku, władze proszone o pomoc informują o tym władze proszące o pomoc, podając powody takiego stanu rzeczy.

Po upływie sześciu miesięcy od chwili, w której potwierdzony został wpływ wniosku, władze proszone o pomoc przekazują władzom proszącym o pomoc wyniki swoich ustaleń odnośnie do uzyskania informacji będących przedmiotem wniosku.

Władze proszące o pomoc, na podstawie przekazanych im danych, mogą wnioskować do władz proszonych o pomoc o kontynuowanie ustaleń. Wniosek w tej sprawie musi być złożony na piśmie (na przykład: teleksem lub telefaksem) w terminie dwóch miesięcy od otrzymania informacji o wynikach ustaleń dokonanych przez władze proszone o pomoc. Władze proszone o pomoc załatwiają ten wniosek tak, jak wniosek pierwotny.

Artykuł  6

Jeżeli władze proszone o pomoc postanowią nie uwzględnić skierowanego do nich wniosku o informację, powiadamiają na piśmie władze proszące o pomoc, z wyraźnym powołaniem się na mające w danym wypadku zastosowanie postanowienia artykułu 4 załącznika IV o powodach, które stoją na przeszkodzie udzieleniu wnioskowanej pomocy urzędowej. Władze proszone o pomoc przesyłają to powiadomienie po podjęciu decyzji o nieuwzględnieniu wniosku, jednakże nie później niż w terminie sześciu miesięcy od chwili, w której potwierdzony został wpływ wniosku.

Artykuł  7

Władze proszące o pomoc mogą w każdej chwili wycofać wniosek o informacje skierowany do władz proszonych o pomoc. Decyzję o wycofaniu wniosku należy przekazać władzom proszonym o pomoc na piśmie (na przykład: teleksem lub telefaksem).

Tytuł  III

Wniosek o doręczenie

Artykuł  8

Wniosek o doręczenie, o którym mowa w artykule 5 załącznika IV, składa się na piśmie, w dwóch egzemplarzach, według wzoru określonego w dodatku III. Wniosek powinien być opatrzony pieczęcią służbową władz proszących o pomoc i podpisany przez urzędnika tych władz, upoważnionego do złożenia takiego wniosku.

Do wniosku, o którym mowa wyżej, należy dołączyć, w dwóch egzemplarzach, zarządzenie (lub decyzję), którego(rej) wniosek ten dotyczy.

Artykuł  9

Wniosek o doręczenie może odnosić się do każdej osoby fizycznej lub prawnej, która zgodnie z przepisami prawnymi kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę, musi zostać powiadomiona o dotyczącym jej zarządzeniu lub decyzji.

Artykuł  10

1. Po wpłynięciu wniosku władze proszone o pomoc podejmują niezbędne środki w celu dokonania doręczenia zgodnie z przepisami prawnymi kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę.

2. Po dokonaniu doręczenia władze proszone o pomoc powiadamiają władze proszące o pomoc o dacie doręczenia. Powiadomienie to następuje przez odesłanie jednego egzemplarza wniosku o doręczenie, zawierającego na jego odwrotnej stronie prawidłowo sporządzone potwierdzenie doręczenia.

Tytuł  IV

wniosek o egzekucję i(lub) podjęcie środków zabezpieczających

Artykuł  11

1. Wniosek o egzekucję należności i(lub) podjęcie środków zabezpieczających, o których mowa w artykułach 6 i 13 załącznika IV, składa się na piśmie, według wzoru określonego w dodatku IV. Wniosek powinien zawierać oświadczenie, że spełnione są, określone w załączniku IV, warunki wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pomocy urzędowej; wniosek powinien być opatrzony pieczęcią służbową władz proszących o pomoc i podpisany przez urzędnika tych władz, upoważnionego do złożenia takiego wniosku.

2. Wniosek o egzekucję i(lub) podjęcie środków zabezpieczających może zawierać różne tytuły egzekucyjne z wieloma należnościami, jeżeli należności te ma uiścić ta sama osoba.

W celu stosowania artykułów od 12 do 19 wszystkie należności objęte tym samym tytułem egzekucyjnym, traktowane są jako jedna należność.

Artykuł  12

1. Wniosek o egzekucję i(lub) podjęcie środków zabezpieczających może dotyczyć:

a) głównego dłużnika,

b) każdej innej osoby, która odpowiada za uiszczenie należności, stosownie do przepisów prawnych kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę.

2. Władze proszące o pomoc informują w danym wypadku władze proszone o pomoc, także o składnikach majątkowych należących do osób wymienionych w ustępie 1, które to składniki, według wiedzy władz proszących o pomoc, znajdują się w posiadaniu osób trzecich.

Artykuł  13

1. Władze proszące o pomoc podają kwotę należności podlegających egzekucji, zarówno w walucie kraju, w którym władze te mają swoją siedzibę, jak również w walucie kraju, w którym mają swoją siedzibę władze proszone o pomoc.

2. W celu stosowania postanowień ustępu 1 jako kurs przeliczeniowy przyjmuje się ostatni kurs giełdowy z dnia podpisania wniosku, ustalony na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach dewizowych kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę.

Artykuł  14

Władze proszone o pomoc potwierdzają możliwie szybko, na piśmie (na przykład: teleksem lub telefaksem) otrzymanie wniosku o egzekucję i(lub) podjęcie środków zabezpieczających, jednakże nie później niż w terminie siedmiu dni od daty jego wpływu.

Artykuł  15

Jeżeli w terminie stosownym do okoliczności danego wypadku nie mogą zostać wyegzekwowane całkowicie lub częściowo należności lub nie mogą zostać podjęte środki zabezpieczające, władze proszone o pomoc informują o tym władze proszące o pomoc podając powody takiego stanu rzeczy.

W każdym wypadku, po upływie roku od chwili, w której potwierdzony został wpływ wniosku, władze proszone o pomoc przekazują władzom proszącym o pomoc wyniki wszczętego przez siebie postępowania egzekucyjnego i(lub) podjętych środków zabezpieczających.

Władze proszące o pomoc, na podstawie przekazanych im danych, mogą wnioskować do władz proszonych o pomoc o kontynuowanie wszczętego postępowania egzekucyjnego i(lub) podjętych środków zabezpieczających. Wniosek w tej sprawie musi być złożony na piśmie (na przykład: teleksem lub telefaksem) w terminie dwóch miesięcy od otrzymania informacji o wynikach przeprowadzonego przez władze proszone o pomoc postępowania egzekucyjnego i(lub) podjętych przez te władze środków zabezpieczających. Władze proszone o pomoc rozpatrują ten wniosek tak, jak wniosek pierwotny.

Artykuł  16

Władze proszące o pomoc informują na piśmie (na przykład: teleksem lub telefaksem) władze proszone o pomoc o każdym akcie zaskarżenia wniesionym przeciwko należnościom lub tytułowi egzekucyjnemu w kraju, w którym władze proszące o pomoc mają swoją siedzibę, niezwłocznie po uzyskaniu o tym wiadomości.

Artykuł  17

1. Jeżeli wniosek o egzekucję i(lub) podjęcie środków zabezpieczających staje się bezprzedmiotowy na skutek uiszczenia lub wygaśnięcia należności albo z innych powodów, władze proszące o pomoc niezwłocznie informują o tym, na piśmie (na przykład: teleksem lub telefaksem), władze proszone o pomoc, aby te wstrzymały wszczęte postępowanie.

2. Jeżeli z jakiegokolwiek powodu zmieni się wysokość należności, których dotyczy wniosek o egzekucję i(lub) podjęcie środków zabezpieczających, władze proszące o pomoc niezwłocznie informują o tym, na piśmie (na przykład: teleksem lub telefaksem), władze proszone o pomoc.

Jeżeli zmiana polega na obniżeniu należności, władze proszone o pomoc kontynuują wszczęte postępowanie egzekucyjne i(lub) podjęte środki zabezpieczające, jednakże tylko co do kwoty, która podlega jeszcze egzekucji. Jeżeli pierwotna kwota została już wyegzekwowana przez władze proszone o pomoc, przed otrzymaniem przez nie informacji o obniżeniu należności, ale nie został jeszcze dokonany przekaz, o którym mowa w artykule 18, władze te zwracają osobie uprawnionej kwotę pobraną w nadmiarze.

Jeżeli zmiana polega na podwyższeniu należności, władze proszące o pomoc kierują niezwłocznie do władz proszonych o pomoc uzupełniający wniosek o egzekucję i(lub) podjęcie środków zabezpieczających. Władze proszone o pomoc wykonają ten uzupełniający wniosek, w miarę możliwości, razem z pierwszym wnioskiem władz proszących o pomoc. Jeżeli z uwagi na etap toczącego się już postępowania nie jest możliwe wykonanie razem pierwszego wniosku i uzupełniającego wniosku, władze proszone o pomoc uwzględnią wniosek uzupełniający tylko wówczas, gdy dotyczy on kwoty odpowiadającej przynajmniej kwocie wymienionej w artykule 7 załącznika IV.

3. Przy przeliczaniu zmienionej kwoty należności na walutę kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, władze proszące o pomoc stosują kurs przeliczeniowy, który stanowił podstawę przeliczenia w ich pierwotnym wniosku.

Artykuł  18

Wszystkie kwoty wyegzekwowane przez władze proszone o pomoc, jak również w danym wypadku odsetki, o których mowa w artykule 9 ustęp 2 załącznika IV, przekazywane są władzom proszącym o pomoc w walucie kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę. Przekaz musi nastąpić w terminie jednego miesiąca od dnia wyegzekwowania należności.

Artykuł  19

Niezależnie od kwot pobranych w danym wypadku przez władze proszone o pomoc w formie odsetek zgodnie z artykułem 9 ustęp 2 załącznika IV, uważa się, że należności zostały wyegzekwowane w wysokości odpowiadającej kwocie, która wyniknie z przeliczenia wyegzekwowanej kwoty w walucie kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę, przy zastosowaniu kursu przeliczeniowego określonego w artykule 13 ustęp 2.

Tytuł  V

Postanowienia ogólne i końcowe

Artykuł  20

1. Władze proszące o pomoc mogą złożyć wniosek o udzielenie pomocy urzędowej zarówno w odniesieniu do jednej, jak również wielu należności dotyczących tego samego dłużnika.

2. Informacje przewidziane w dodatkach II, III i IV mogą być sporządzane na zwykłym papierze, za pomocą urządzeń przetwarzających dane, według wzorów określonych w tych dodatkach.

Artykuł  21

Informacje i inne powiadomienia władz proszonych o pomoc, kierowane do władz proszących o pomoc, sporządzane są w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych kraju, w którym władze proszone o pomoc mają swoją siedzibę.

Dodatek II

WNIOSEK O INFORMACJE

(pominięty)

Dodatek III

WNIOSEK O DORĘCZENIE

(pominięty)

Dodatek III

(odwrotna strona)

POTWIERDZENIE DORĘCZENIA

Niżej podpisany urzędnik potwierdza niniejszym,

- że zarządzenie/decyzja*), dołączone do wniosku zamieszczonego

na przedniej stronie, zostało(-a) doręczone(-a)

dnia .............. adresatowi wymienionemu w tym wniosku.

Doręczenia dokonano w następujący sposób*)¹⁾

- że zarządzenie/decyzja*), dołączone do wniosku zamieszczonego

na przedniej stronie, nie mogło(-a) zostać doręczone(-a)

adresatowi wymienionemu w tym wniosku z następujących

powodów*):

..................

(Data)

..................

(Podpis)

....................

(Pieczęć służbowa)

______

*) Niepotrzebne skreślić.

¹⁾ Opisać dokładnie, czy doręczono adresatowi osobiście,

czy też w inny sposób.

Dodatek IV

WNIOSEK O EGZEKUCJĘ/PODJĘCIE ŚRODKÓW ZABEZPIECZAJĄCYCH

(pominięty)

PROTOKÓŁ DODATKOWY ES-PT

w sprawie przepisów szczególnych dotyczących stosowania Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej, w związku z przystąpieniem do Wspólnoty Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej

Artykuł  1

W rozumieniu niniejszego protokołu "Wspólnota, w swoim składzie sprzed przystąpienia Hiszpanii i Portugalii", zwana dalej "Wspólnotą Dziesiątki", oznacza: Królestwo Belgii, Królestwo Danii, Republikę Federalną Niemiec, Republikę Francuską, Republikę Grecką, Irlandię, Republikę Włoską, Wielkie Księstwo Luksemburga, Królestwo Holandii, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii.

Artykuł  2

Z zastrzeżeniem artykułów 3 i 6 niniejszego protokołu, postanowienia konwencji, które odnoszą się wyraźnie do formularzy, zgłoszeń i dokumentów tranzytowych T2 lub T2L, należy stosować do formularzy, zgłoszeń i dokumentów tranzytowych T2ES, T2PT, T2LES lub T2LPT.

Artykuł  3

1. Urzędy celne wyjścia kraju EFTA mogą wystawiać dokumenty tranzytowe T2ES lub T2LES tylko wówczas, gdy zostały im przedłożone dokumenty tranzytowe T2ES lub T2LES.

2. Urzędy celne wyjścia kraju EFTA mogą wystawiać dokumenty tranzytowe T2PT lub T2LPT tylko wówczas, gdy zostały im przedłożone dokumenty tranzytowe T2PT lub T2LPT.

Artykuł  4

1. Jako zgłoszenie tranzytowe T2ES lub zgłoszenie tranzytowe T2PT traktowane jest zgłoszenie na formularzu zgodnym z wzorem określonym w dodatkach I lub II do załącznika III do konwencji; formularz ten może być w danym wypadku uzupełniony jednym lub kilkoma formularzami zgodnymi z wzorami określonymi w dodatkach III lub IV do wymienionego załącznika.

2. Główny zobowiązany określa, czy zgłoszenie tranzytowe ma zostać złożone na formularzu T2ES lub T2PT - w danym wypadku uzupełnionym jedną lub kilkoma kartkami uzupełniającymi - wpisując na tych formularzach, w trzeciej części pola Nr 1 skrót "T2ES" lub "T2PT", za pomocą maszyny do pisania lub odręcznie w sposób czytelny i nie dający się usunąć.

Artykuł  5

1. Formularze służące do wystawiania dokumentu tranzytowego T2LES lub T2LPT muszą być zgodnie z egzemplarzem Nr 4 wzoru określonego w dodatku I do załącznika III lub egzemplarzem Nr 4/5 wzoru określonego w dodatku II do wymienionego załącznika; na formularzach tych, w trzeciej części pola Nr 1, należy wpisać skrót "T2LES" lub "T2LPT", za pomocą maszyny do pisania lub odręcznie w sposób czytelny i nie dający się usunąć.

2. Postanowienia tytułu III i tytułu X dział III załącznika II obowiązują dla dokumentów tranzytowych T2LES i T2LPT.

Artykuł  6

Przy stosowaniu postanowień artykułów 78 i 93 załącznika II do konwencji w kraju EFTA należy:

a) wpisać skrót "T2ES", gdy towary przybyły do kraju EFTA na podstawie:

- noty tranzytowej T2ES lub

- listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR, traktowanych jako nota tranzytowa T2ES, lub

- dokumentu tranzytowego T2LES, lub

- faktury lub dokumentu przewozowego, traktowanych jako dokument tranzytowy T2LES, lub

- karnetu TIR lub karnetu ATA, traktowanych jako dokument tranzytowy T2LES;

b) wpisać skrót "T2PT", gdy towary przybyły do kraju EFTA na podstawie:

- noty tranzytowej T2PT lub

- listu przewozowego CIM lub wykazu zdawczego TR, traktowanych jako nota tranzytowa T2PT, lub

- dokumentu tranzytowego T2LPT, lub

- faktury lub dokumentu przewozowego, traktowanych jako dokument tranzytowy T2LPT, lub

- karnetu TIR lub karnetu ATA, traktowanych jako dokument tranzytowy T2LPT.

DECYZJA Nr 2/94

KOMISJI MIESZANEJ EWG-EFTA

"WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA"

w sprawie wykonania postanowień artykułu 34b ustęp 2 załącznika II do Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej

z dnia 8 grudnia 1994 r.

KOMISJA MIESZANA -

opierając się na Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej, a zwłaszcza na artykule 34b ustęp 2 załącznika II,

mając na uwadze poniższe względy:

Załącznik II do konwencji zawiera, między innymi, przepisy szczególne dotyczące składania zabezpieczenia.

Umawiające się Strony muszą podjąć stosowne środki, wobec szeregu towarów, w wypadku których wspólna procedura tranzytowa wiąże się z podwyższonym ryzykiem popełnienia oszustwa, ponieważ pewne towary w ponad miarę rosnącej liczbie wypadków, nie są przedstawiane urzędowi przeznaczenia.

W celu stosowania artykułu 34b ustęp 2 wyżej wymienionego załącznika niezbędne jest zatem osiągnięcie porozumienia, w wypadku jakich towarów procedura T1 wiąże się z podwyższonym ryzykiem popełnienia oszustwa -

POSTANAWIA:

Artykuł  1

Procedura T1 wiąże się z podwyższonym ryzykiem popełnienia oszustwa w wypadku towarów wymienionych w dodatku do niniejszej decyzji.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 grudnia 1994 r.

Dodatek

Lista towarów, do których stosuje się artykuł 34b ustęp 2 załącznika II do Konwencji z dnia 20 maja 1987 r.

ex	01.02	żywe bydło, inne niż hodowlane czystej rasy
ex	01.03	żywa trzoda chlewna, inna niż hodowlana czystej rasy
ex	01.04	żywe owce i kozy, inne niż hodowlane czystej rasy
	02.01	mięso wołowe, świeże lub chłodzone
	02.02	mięso wołowe, mrożone
	02.03	mięso wieprzowe, świeże, chłodzone lub mrożone
	04.02	mleko i śmietana, skondensowane lub z dodatkiem cukru lub innych środków słodzących
	04.05	masło i inne tłuszcze otrzymywane z mleka
	04.06	sery i twarogi
	10.01	pszenica i ziarno mieszane
	10.02	żyto
	10.03	jęczmień
	10.04	owies
ex	24.02	papierosy

DECYZJA Nr 4/94

KOMISJI MIESZANEJ EWG-EFTA

"WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA"

zawierająca przepisy przejściowe służące realizacji Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej

z dnia 8 grudnia 1994 r.

KOMISJA MIESZANA -

opierając się na Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej, a zwłaszcza na artykule 15 ustęp 3 litera e),

mając na uwadze poniższe względy:

W toku przystępowania Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Unii Europejskiej, konieczne jest wydanie przepisów przejściowych.

POSTANAWIA:

Artykuł  1

Dla przewozów towarów między Wspólnotą Europejską a Republiką Austrii, Republiką Finlandii i Królestwem Szwecji lub dla przewozów dokonywanych między tymi trzema krajami, które to przewozy rozpoczęły się przed przystąpieniem tych krajów do Unii Europejskiej, obowiązują dalej postanowienia Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej także po tym przystąpieniu.

Artykuł  2

Wszystkie kraje podejmą, w toku ich przystępowania do Unii Europejskiej, niezbędne środki w celu dostosowania gwarancji i formularzy określonych w dodatku IV (gwarancja generalna), dodatku V (gwarancja pojedyncza), dodatku VI (gwarancja ryczałtowa) i dodatku VII (poświadczenie gwarancji) do załącznika II do konwencji.

Wymienione formularze, w ich wersji obowiązującej przed przystąpieniem, mogą być jednakże stosowane do dnia 31 grudnia 1996 r., o ile ich brzmienie zostało odpowiednio dostosowane.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 grudnia 1994 r.

DECYZJA Nr 1/95

KOMISJI MIESZANEJ WE-EFTA "WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA"

z dnia 26 października 1995 r.

w sprawie zaproszenia Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej do przystąpienia do Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej

KOMISJA MIESZANA -

opierając się na Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej, a zwłaszcza na artykule 15 ustęp 3 litera f),

mając na uwadze poniższe względy:

Stosunki handlowe z Rzecząpospolitą Polską, Republiką Węgierską, Republiką Czeską i Republiką Słowacką zostałyby ułatwione dzięki uproszczeniu formalności przy przewozie towarów między tymi krajami a Wspólnotą Europejską, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii i Konfederacją Szwajcarską.

W celu osiągnięcia tego uproszczenia, wskazane jest zaproszenie tych krajów do przystąpienia do konwencji -

POSTANAWIA:

Artykuł  1

Zgodnie z artykułem 15a konwencji, Rzeczpospolita Polska, Republika Węgierska, Republika Czeska i Republika Słowacka zostają, każda z osobna, zaproszone do przystąpienia do konwencji z dniem 1 lipca 1996 r.

Artykuł  2

Wraz z przystąpieniem każdego z tych krajów, wszystkie Umawiające się Strony podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, aby gwarancje i formularze określone w dodatku IV (gwarancja generalna), dodatku V (gwarancja pojedyncza), dodatku VI (gwarancja ryczałtowa) i dodatku VII (poświadczenie gwarancji) do załącznika II do konwencji zostały odpowiednio dostosowane.

Formularze będące w użyciu do chwili wejścia w życie niniejszej decyzji mogą być stosowane dalej do dnia 31 grudnia 1998 r., o ile ich treść zostanie odpowiednio dostosowana.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.

Sporządzono w Interlaken dnia 26 października 1995 r.

DECYZJA Nr 2/95

KOMISJI MIESZANEJ WE-EFTA "WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA"

z dnia 26 października 1995 r.

w sprawie zmiany dodatków od I do IV do załącznika III do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej

KOMISJA MIESZANA -

opierając się na Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej, a zwłaszcza na artykule 15 ustęp 3,

mając na uwadze poniższe względy:

Załącznik III do konwencji zawiera wzory formularzy, na których składane są zgłoszenia T1 lub T2. W związku ze zmianami w przepisach prawnych Wspólnoty, krajowe podpozycje statystyczne nie mogą już być dodawane po podpozycjach Nomenklatury Scalonej. Zgodnie z tymi przepisami mogą być natomiast stosowane czteroznakowe dodatkowe kody Taric. Na skutek tego, w przyszłości, w drugiej części pola Nr 33 jednolitego dokumentu, należy jeszcze tylko podawać dwuznakowe dane, natomiast w trzeciej części tego pola czteroznakowe dane. Należy w dalszym ciągu czynić starania o zachowanie pełnej zgodności formularzy stosowanych przez poszczególne Umawiające się Strony. Zmienione przepisy prawne Wspólnoty zaczną obowiązywać od dnia 1 stycznia 1996 r. W związku z powyższym zachodzi konieczność dokonania stosownej zmiany wyżej wymienionego załącznika -

POSTANAWIA:

Artykuł  1

W dodatkach od I do IV do załącznika III do konwencji linia oddzielająca drugą i trzecią częścią pola Nr 33 formularzy zostaje przesunięta w lewo o jedną dziesiątą cala (2.54 mm).

Artykuł  2

Nowe formularze mogą być stosowane przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

Dotychczas stosowane formularze mogą być używane do dnia 30 czerwca 1997 r.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.

Sporządzono w Interlaken dnia 26 października 1995 r.

DECYZJA Nr 3/95

KOMISJI MIESZANEJ WE-EFTA "WSPÓLNA PROCEDURA TRANZYTOWA"

z dnia 26 października 1995 r.

w sprawie wykonania postanowień artykułu 34b ustęp 2 załącznika II do konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej

KOMISJA MIESZANA -

opierając się na Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej, a zwłaszcza na artykule 34b ustępy 2 i 5 załącznika II,

mając na uwadze poniższe względy:

Załącznik II zawiera między innymi przepisy szczególne dotyczące składania zabezpieczenia.

Umawiające się Strony muszą podjąć stosowne środki wobec określonych towarów, w wypadku których wspólna procedura tranzytowa wiąże się z podwyższonym ryzykiem, ponieważ coraz częściej określone towary nie są przedstawiane urzędowi przeznaczenia.

W celu stosowania artykułu 34b ustęp 2 wyżej wymienionego załącznika niezbędne jest zatem osiągnięcie porozumienia, w wypadku jakich towarów procedura tranzytowa T1 wiąże się z podwyższonym ryzykiem.

Komisja Mieszana musi przynajmniej raz w roku postanowić, czy należy przedłużyć środki podjęte stosownie do artykułu 34b ustęp 2 wyżej wymienionego załącznika.

Należy uznać za wskazane uzupełnienie listy towarów, w wypadku których procedura tranzytowa T1 wiąże się z podwyższonym ryzykiem, o cukier klasyfikowany pod pozycją 17.01 HS -

POSTANAWIA:

Artykuł  1

Środki podjęte na mocy decyzji Nr 2/94 Komisji Mieszanej EWG-EFTA "Wspólna Procedura Tranzytowa" z dnia 8 grudnia 1994 r. zostają utrzymane w mocy.

Artykuł  2

Dodatek do decyzji wymienionej w artykule 1 zostaje zastąpiony dodatkiem do niniejszej decyzji.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.

Sporządzono w Interlaken dnia 26 października 1995 r.

Dodatek

Lista towarów, do których stosuje się artykuł 34b ustęp 2 załącznika II do Konwencji z dnia 20 maja 1987 r.

Kod HS	Opis towaru	Rodzaj procedury tranzytowej
ex 01.02	żywe bydło, inne niż hodowlane czystej rasy	A
ex 01.03	żywa trzoda chlewna, inna niż hodowlana czystej rasy	A
ex 01.04	żywe owce i kozy, inne niż hodowlane czystej rasy	A
02.01	mięso wołowe, świeże lub chłodzone	A
02.02	mięso wołowe, mrożone	A
02.03	mięso wieprzowe, świeże, chłodzone lub mrożone	A
04.02	mleko i śmietana, skondensowane lub z dodatkiem cukru lub innych środków słodzących	A
04.05	masło i inne tłuszcze otrzymywane z mleka	A
04.06	sery i twarogi	A
10.01	pszenica i ziarno mieszane	A
10.02	żyto	A
10.03	jęczmień	A
10.04	owies	A
17.01	cukier	A
ex 24.02	papierosy	A

A = procedura T1 dotycząca towarów przywożonych z krajów trzecich na obszar celny Umawiających się Stron.

• Identyfikator: Dz.U.1998.46.290
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja o wspólnej procedurze tranzytowej. Interlaken.1987.05.20.
• Data aktu: 20/05/1987
• Data ogłoszenia: 11/04/1998
• Data wejścia w życie: 01/07/1996