(Dz.U.UE L z dnia 20 sierpnia 1972 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
a także mając na uwadze, co następuje:
wymagania techniczne, jakie muszą spełnić pojazdy silnikowe zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odnoszą się między innymi do emisji zanieczyszczeń z silników Diesla stosowanych w pojazdach;
wymagania te różnią się w różnych Państwach Członkowskich; jest zatem niezbędne, by wszystkie Państwa Członkowskie wprowadziły takie same wymagania albo przez uzupełnienie istniejących przepisów, albo przez ich zastąpienie, w szczególności w celu umożliwienia stosowania procedury homologacji typu EWG, która była przedmiotem dyrektywy Rady z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i przyczep do takich pojazdów, w odniesieniu do każdego typu pojazdu(1);
odnośnie do wymagań technicznych jest pożądane wprowadzenie wymagań technicznych przyjętych przez Europejską Komisję Gospodarczą Narodów Zjednoczonych w jej regulaminie nr 24 (Ujednolicone przepisy dotyczące homologacji pojazdów wyposażonych w silnik Diesla w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń z silnika), stanowiącym załącznik do porozumienia z dnia 20 marca 1958 r. dotyczącego przyjęcia ujednoliconych warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia i podzespołów pojazdów silnikowych(2),
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 2 sierpnia 1972 r.
| W imieniu Rady | |
| T. WESTERTERP | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1.
(2) Doc. E/EWG/324 - E/EWG/TRANS/505, Rev. 1/add. 23 23.8.1971
ZAŁĄCZNIKI
BADANIE PRZY STAŁYCH PRĘDKOŚCIACH OBROTOWYCH I PRZY MAKSYMALNYM OBCIĄŻENIU
1.1. Niniejsza dyrektywa opisuje metodę pozwalającą na określenie emisji zanieczyszczeń przy różnych stałych prędkościach obrotowych oraz przy obciążeniu maksymalnym.
1.2. Próba może zostać przeprowadzona w stosunku do silnika bądź pojazdu.
2. ZASADA POMIARU
2.1. Należy przystąpić do pomiaru nieprzejrzystości gazów spalinowych wytwarzanych przez silnik, działający przy pełnym obciążeniu i przy stałej prędkości obrotowej. Należy dokonać sześciu kolejnych prób w sposób jednolity między systemem odpowiadającym mocy maksymalnej silnika oraz największym z dwóch kolejnych systemów prędkości obrotowej silnika:
- 45 % systemu prędkości obrotowych odpowiadającego mocy maksymalnej; oraz
- 1000 obroty/min.
Skrajne punkty pomiaru powinny znajdować się w krańcach przedziału określonego powyżej.
2.2. Dla silników diesel wyposażonych w urządzenie turbodoładowania na powietrze, które może zostać uruchomione według uznania oraz dla których rozpoczęcie działania przez urządzenie turbodoładowania na powietrze wywołuje automatycznie wzrost ilości wtryskiwanego paliwa, pomiary są dokonywane w obecności lub nieobecności turbodoładowania.
Dla każdego systemu prędkości obrotowej, wynik pomiaru stanowi największa z dwóch otrzymanych wartości.
3. WARUNKI BADANIA
3.1. Pojazd lub silnik
3.1.1. Silnik lub pojazd powinny być w dobrym stanie technicznym. Silnik powinien być dotarty.
3.1.2. Silnik powinien być sprawdzony wraz z wyposażeniem przewidzianym w dodatku 1 do załącznika I.
3.1.3. Regulatory prędkości obrotowej silnika są takie same jak te, które są przewidziane przez konstruktora i występują w dodatku 1 do załącznika I.
3.1.4. Urządzenie wydechowe nie może zwierać żadnego otworu mogącego wywołać rozcieńczenie gazów spalinowych emitowanych przez silnik.
3.1.5. Silnik powinien znajdować się w stanie normalnych warunkach jego działania, przewidzianych przez konstruktora.
W szczególności woda do chłodzenia oraz olej powinny znajdować się w temperaturze normalnej przewidzianej przez konstruktora.
3.2. Paliwo
Należy stosować paliwo referencyjne, określone w załączniku IV do dyrektywy 88/77/EWG z ostatnimi zmianami, któremu odpowiadają wartości graniczne emisji, w odniesieniu do których przyznano homologacje typu dla danego pojazdu lub silnika.
3.3. Laboratorium badawcze
3.3.1. Przeprowadza się pomiar temperatura bezwzględnej T laboratorium, wyrażonej w stopniach Kelvina oraz ciśnienia atmosferycznego H wyrażonego w Torricelli, i następnie przechodzi się do pomiaru czynnika F definiowanego przez:
3.3.2. Dla uznania danego badania, czynnik F powinien znajdować się w przedziale między 0,98 ≤ F ≤ 1,02.
3.4. Urządzenia do pobierania próbek i pomiaru
Współczynnik pochłaniania świetlnego gazów spalinowych powinien być mierzony dymomierzem spełniającym warunki określone w załączniku VI oraz zainstalowanym zgodnie z załącznikiem VII.
4. WARTOŚCI DOPUSZCZALNE
4.1. Dla każdego z sześciu systemów prędkości obrotowej, w stosunku do których przeprowadza się pomiar skorygowanego współczynnika stosując ppkt 2.1, należy obliczyć nominalny napływ gazu G, wyrażony w litrach/na sekundę oraz zdefiniowany poprzez następujące formuły:
- dla silników dwusuwowych
- dla silników czterosuwowych
gdzie:
V - pojemność silnika, wyrażona w litrach; oraz
n - system prędkości obrotowej wyrażony w obrotach na minutę.
4.2. Dla każdego systemu prędkości obrotowej, współczynnik pochłaniania świetlnego gazów spalinowych nie powinien przekraczać wartości maksymalnej przedstawionej na tablicy w załączniku V. W chwili gdy wartość napływu nominalnego nie występuje w tablicy, wartość maksymalną otrzymuje się poprzez wstawienie części proporcjonalnych.
BADANIA PRZY PRZYSPIESZENIU SWOBODNYM
1.1. Badanie jest przeprowadzane w stosunku do pojazdu lub silnika, który został poddany badaniu w systemie stałych prędkości obrotowych, opisanym w załączniku III.
1.1.1. W momencie gdy badanie jest przeprowadzone w stosunku do samochodu w warsztacie na hamowni, to badanie powinno zostać przeprowadzone jak najszybciej po przeprowadzeniu próby kontroli nieprzejrzystości przy pełnym obciążeniu, w systemie stałych prędkości obrotowych. W szczególności woda do chłodzenia oraz olej powinny mieć temperatury normalne, wskazane przez konstruktora.
1.1.2. W momencie gdy badanie jest przeprowadzane w stosunku do pojazdu unieruchomionego, silnik powinien zostać uruchomiony wcześniej, w czasie podróży drogowej, w stanie normalnych warunków funkcjonowania. Badanie powinno zostać zakończone jak najszybciej po zakończeniu podróży.
1.2. Komora spalania nie powinna być schładzana lub zanieczyszczana poprzez przedłużony okres minimalnej prędkości, który poprzedzał badanie.
1.3. Warunki badań określone w ppkt 3.1, 3.2 i 3.3 załącznika III mają zastosowanie.
1.4. Warunki odnośnie do pobierania próbek i pomiaru określone w ppkt 3.4 załącznika III mają zastosowanie.
2. WARUNKI BADAŃ
2.1. Jeśli badanie jest realizowane w warsztacie, silnik jest rozłączony od hamulca, który jest zastąpiony bądź przez urządzenia obrotowe pociągane w chwili gdy skrzynia biegów jest w jałowym biegu, bądź poprzez bezwładność, która jest w znaczący sposób równa w stosunku do bezwładności tych urządzeń.
2.2. W momencie przeprowadzania badania pojazdu, jego skrzynia biegów ustawiona jest na biegu jałowym a silnik znajduje się w ruchu.
2.3. Przy silniku pracującym w systemie minimalnej prędkości obrotowej, należy działać szybko, ale nie gwałtownie, sterowanie akceleratorem powinno zmierzać do osiągnięcia wydajności maksymalnej pompy wtryskowej. Ta pozycja jest utrzymywana do momentu uzyskania maksymalnej prędkości obrotowej oraz do momentu uruchomienia się regulatora obrotów. W momencie uzyskania tej prędkości, należy osłabić działanie akceleratora, do chwili gdy silnik powróci do minimalnej prędkości obrotowej i dymomierz znajdzie się ponownie w podobnych warunkach.
2.4. Operacja opisana w ppkt 2.3 jest powtarzana co najmniej sześć razy, aby oczyścić system wydechowy oraz aby przystąpić ewentualnie do regulacji urządzeń. Należy zanotować wartości maksymalne nieprzejrzystości zaobserwowane podczas każdego z kolejnych przyspieszeń, aż do momentu uzyskania wartości ustabilizowanych. Nie uwzględnia się wartości zaobserwowanych w okresie minimalnych prędkości obrotowych silnika, uzyskiwanych przy każdym przyspieszeniu. Wspomniane wartości są uważane jako ustabilizowane, jeśli cztery kolejne wartości sytuują się w jednym przedziale, których zakres jest równy 0,25 m-1 i nie tworzą one szeregu spadającego. Współczynnik pochłaniania XM jest przedstawiany jako średnia arytmetyczna tych czterech wartości.
2.5. Silniki wyposażone w turbodoładowanie na powietrze podlegają w danym wypadku następującym wymaganiom szczególnym:
2.5.1. W odniesieniu do silników z turbodoładowaniem na powietrze sprzężonym lub uruchamianym automatycznie przez silnik oraz dającym się wyłączyć, należy przystąpić do podwójnego procesu pomiaru przy zastosowaniu wstępnych przyspieszeń oraz przy turbodoładowaniu, które może być w danym przypadku włączone lub wyłączone. Wynik pomiaru stanowi najwyższa z uzyskanych wartości.
2.5.2. W odniesieniu do silników turbodoładowaniem na powietrze, który mogą być wyłączone przy pomocy "by-pass", którym sterowanie pozostaje w dyspozycji kierowcy, badanie powinno zostać zrealizowane w obecności lub braku "by-pass". Wynik pomiaru stanowi najwyższa z uzyskanych wartości.
3. OKREŚLENIE SKORYGOWANEJ WARTOŚCI WSPÓŁCZYNNIKA POCHŁANIANIA
3.1. Oznaczenia
XM = wartość współczynnika pochłaniania w trakcie przyspieszenia swobodnego mierzonego stosownie do ppkt 2.4;
XL = wartość skorygowana współczynnika pochłaniania w trakcie przyspieszania swobodnego;
SM = wartość współczynnika pochłaniania mierzona w systemie stałych prędkości obrotowych (ppkt 2.1 załącznika III), który jest najbardziej zbliżony do wymaganej wartości maksymalnej odpowiadającej temu samemu napływowi nominalnemu;
SL = wartość współczynnika pochłaniania (ppkt 4.2 załącznika III) dla napływu nominalnego odpowiadają pomiarowi, który doprowadził do wartości SM;
L = efektywna długość promienia świetlnego w dymomierzu.
3.2. Przy wyrażeniu współczynników pochłaniania poprzez m-1 oraz efektywnej długości promienia świetlnego w metrach, skorygowaną wartością XL jest najmniejsza z dwóch poniższych wyrażeń:
CHARAKTERYSTYKA DYMOMIERZA
Niniejszy załącznik określa warunki, które powinny być spełnione przez dymomierze przeznaczone do użycia w badaniach opisanych w załącznikach III i IV.
2. CHARAKTERYSTYKA PODSTAWOWA DYMOMIERZY
2.1. Gaz przeznaczony do pomiaru jest zawarty w obwodzie, którego przestrzeń wewnętrzna nie jest odbijająca (światło).
2.2. Efektywna długość drogi promieni świetlnych poprzez gaz przeznaczony do pomiaru jest określana poprzez uwzględnienie możliwego wpływu urządzeń ochronnych źródła światła oraz fotokomórki. Ta efektywna długość powinna być wskazana na urządzeniu.
2.3. Wskaźnik pomiaru dymomierza powinien posiadać dwie skale pomiaru, pierwsza skala powinna być wyrażona w bezwzględnych jednostkach pochłaniania od 0 do ∞ ‡ (m-1) natomiast druga skala powinna być linearna 0-100; obie skale pomiaru rozciągają się od 0 dla pełnego światła aż do maximum na skali dla pełnego zaciemnienia.
3. CHARAKTERYSTYKA BUDOWY
3.1. Ogólna charakterystyka
Dymomierz powinien funkcjonować w ten sposób, że w warunkach działania w systemie stałych prędkości obrotowych komora spalinowa jest wypełniona spalinami o jednolitej nieprzejrzystości.
3.2. Komora spalinowa i karter dymomierza
3.2.1. Należy zmniejszyć do minimum w fotokomórce obecność niepotrzebnego światła związanego z wewnętrznym odbiciem lub efektami dyfuzji (np. pokrycie powierzchni wewnętrznych czarnym, matowym kolorem oraz poprzez właściwe rozmieszczenie).
3.2.2. Cechy optyczne powinny działać w ten sposób, że połączony efekt dyfuzji i odbicia nie przekracza jednostki na skali linearnej, jeśli komora spalinowa jest wypełniona spalinami o współczynniku pochłaniania zbliżonym do 1,7 m-1.
3.3. Źródło światła
Źródło światła stanowi lampa żarowa o barwie temperatury w przedziale od 2.800 do 3.250 K lub dioda emitująca zielone światło (LED) z wartością szczytową widma między 550 a 570 nm. Źródło światła chroni się przed osmoleniem w sposób, który nie wpływa na długość ścieżki optycznej bardziej niż podano w specyfikacjach producenta.
3.4. Odbiór
3.4.1. Odbiornik tworzy fotokomórka posiadająca krzywą odpowiedzi widmowej podobną do krzywej fototypicznej ludzkiego oka (maximum odpowiedzi w paśmie 550/570 nm, mniej niż 4 % tej odpowiedzi maximum poniżej 430 nm i powyżej 680 nm).
3.4.2. Budowa obwodu elektrycznego obejmująca wskaźnik pomiaru powinna działać w taki sposób, że prąd wychodzący fotokomórki jest funkcją liniową intensywności światła w strefie temperatur działania fotokomórki.
3.5. Skale pomiarowe
3.5.1. Współczynnik pochłaniania świetlnego k jest liczony poprzez formułę Φ = Φ0 e-kL, gdzie L jest efektywną długością drogi promieni świetlnych poprzez gaz przeznaczony do pomiaru, Φ0 napływ padający Φ i napływ pojawiający się. Jeśli efektywna długość L w typie dymomierza nie może być oceniona bezpośrednio według swej geometrii, efektywna długość L powinna zostać określona
- bądź poprzez metodę określoną w pkt 4;
- bądź poprzez porównanie z innym typem dymomierza, którego efektywna długość jest znana.
3.5.2. Relacja między skalą linearną 0-100 oraz współczynnikiem pochłaniania k jest wyrażona formułą
gdzie N stanowi zapis skali linearnej a k stanowi wartość odpowiadającą współczynnikowi pochłaniania.
3.5.3. Wskaźnik pomiaru dymomierza powinien pozwolić na odczytanie współczynnika pochłaniania o wartości 1,7 m-1z precyzją do 0,025 m-1.
3.6. Regulowanie i weryfikacja przyrządu pomiarowego
3.6.1. Obwód elektryczny fotokomórki i wskaźnika powinien dać się regulować tak aby było możliwe sprowadzenie wskazówki do zera, jeśli napływ świetlny dociera do komory spalinowej wypełnionej powietrzem lub komory o podobnych cechach.
3.6.2. W sytuacji gdy lampa jest wyłączona, obwód pomiaru elektrycznego jest otwarty lub przerwany, wskaźnik na skali współczynnika pochłaniania wskazuje ∞ ‡, natomiast po włączeniu do obwodu, wartość odczytywana powinna pozostać na ∞ ‡.
3.6.3. Weryfikacja pośrednia powinna zostać przeprowadzona poprzez wprowadzenie do komory spalinowej filtru zawierającego gaz, w stosunku do którego współczynnik pochłaniania znany jako k, mierzony stosownie do procedury określonej w ppkt 3.5.1, znajduje się w przedziale między 1,6 m-1 a 1,8 m-1. Wartość k powinna być znana z precyzją do 0,025 m-1. Weryfikacja polega na kontroli, czy ta wartość nie różni się więcej niż 0,05 m-1 od wartości odczytanej na wskaźniku pomiaru, gdy zostaje wprowadzony filtr między źródło światła a fotokomórkę.
3.7. Odpowiedź dymomierza
3.7.1. Czas odpowiedzi układu pomiaru elektrycznego, odpowiadający czasowi niezbędnemu dla wskaźnika aby osiągnąć odchylenie o 90 % od pełnej skali, w chwili gdy ekran zaciemniający w pełni fotokomórkę zostanie usunięty, powinien wynosić 0,9-1,1sekundy.
3.7.2. Tłumienie drgań w układzie pomiaru elektrycznego powinno funkcjonować, tak aby początkowe przekroczenie powyżej stałej wartości końcowej po jakiejkolwiek krótkotrwałej zmianie wartości początkowej (np. filtr weryfikacyjny) nie przekraczało 4 % tej wartości w jednostkach skali linearnej.
3.7.3. Czas odpowiedzi dymomierza związany ze zjawiskami fizycznymi w komorze spalinowej odpowiada okresowi między początkiem wejścia gazu do przyrządu pomiarowego i całkowitym wypełnieniem komory spalinowej; nie może to przekraczać 0,4 sekundy.
3.7.4. Powyższe przepisy stosuje się tylko do dymomierzy używanych do pomiaru nieprzejrzystości w trakcie przyspieszenia swobodnego.
3.8. Ciśnienie gazu przeznaczonego do mierzenia oraz ciśnienie powietrza przeznaczonego do rozpraszania
3.8.1. Ciśnienie gazów spalinowych w komorze spalinowej nie powinno odbiegać od ciśnienia powietrza tam obecnego, nie więcej niż 75 mm słupka rtęci.
3.8.2. Zmiany ciśnienia gazu przeznaczonego do pomiaru oraz ciśnienia powietrza przeznaczonego do rozpraszania nie powinny powodować zmian współczynnika pochłaniania, nie więcej niż 0,05 m-1 dla gazu przeznaczonego do pomiaru odpowiadającego współczynnikowi pochłaniania o wartości 1,7 m-1.
3.8.3. Dymomierz powinien być wyposażony w odpowiednie urządzenia dla pomiaru ciśnienia w komorze spalinowej.
3.8.4. Wartości dopuszczalne zmian ciśnienia gazu i powietrza do rozpraszania w komorze spalinowej są wskazane przez producenta przyrządu.
3.9. Temperatura gazu przeznaczonego do pomiaru
3.9.1. W każdym punkcie komory spalinowej temperatura gazu w momencie pomiaru powinna mieścić się między 70 °C oraz temperaturą maksymalną określoną przez producenta dymomierza, tak aby odczyty w tej gamie temperatur nie różniły nie więcej niż 0,1 m-1 jeśli komora jest wypełniona gazem o współczynniku pochłaniania o wartości 1,7 m-1.
3.9.2. Dymomierz powinien być wyposażony w odpowiednie urządzenia dla pomiaru temperatury w komorze spalinowej.
4. EFEKTYWNA DŁUGOŚĆ "L" DYMOMIERZA
4.1. Uwagi ogólne
4.1.1. W niektórych typach dymomierzy gaz znajdujący się między źródłem świetlnym a fotokomórką, lub między elementami przejrzystymi chroniącymi źródło i fotokomórkę, nie posiada stałej nieprzejrzystości. W takiej sytuacji efektywna długość L odpowiada długości słupa gazu o jednolitej nieprzejrzystości prowadzącej do takiego samego pochłaniania światła jak jest ono obserwowane gdy gaz dociera normalnie do dymomierza.
4.1.2. Efektywną długość drogi promieni świetlnych otrzymuje się porównując odczyt N na dymomierzu działającym normalnie z odczytem No uzyskanym na zmodyfikowanym dymomierzu w ten sposób, aby gaz używany w badaniach wypełnił określoną długość Lo.
4.1.3. Należy przejść do odczytów porównawczych następujących po sobie w celu określenia skorygowania położenia zera.
4.2. Metoda oceny L
4.2.1. Gazy używane w badaniach powinny być gazami spalinowymi o stałej nieprzejrzystości lub gazy pochłaniające o gęstości zbliżonej do gazów spalinowych.
4.2.2. Należy określić precyzyjnie rząd długości Lo dymomierza, który może być wypełniony jednolicie gazami używanymi w badaniach oraz którego podstawa jest w znaczący sposób prostopadle zwrócona w kierunku promieni świetlnych. Wspomniana długość Lo powinna być zbliżona do zakładanej efektywnej długości dymomierza.
4.2.3. Należy przejść do pomiaru średniej temperatury gazów używanych do badań w komorze spalinowej.
4.2.4. Jeśli jest to niezbędne naczynie do rozprężania o wystarczającej zdolności do łagodzenia pulsacji oraz o zwartej formie może zostać włączona w układ przewodów służących do pobierania próbek w prawie w ten sam sposób co sonda. Można również zainstalować skraplacz. Włączenie rozprężania oraz urządzenia do schładzania nie może zmienić w sposób nieodpowiedni składu gazów spalinowych.
4.2.5. Badanie w celu określenia efektywnej długości polega na przeprowadzeniu próbki gazu poprzez dymomierz funkcjonujący normalnie oraz poprzez urządzenie zmodyfikowane stosownie do ppkt 4.1.2.
4.2.5.1. Wskazówki przekazane przez dymomierz powinny zostać rejestrowane na bieżąco podczas badania przy użyciu urządzenia rejestrującego, którego czas odpowiedzi jest porównywalny z czasem odpowiedzi dymomierza.
4.2.5.2. W sytuacji gdy dymomierz działa normalnie odczyt na skali linearnej stanowi N natomiast odczyt średniej temperatury gazu wyrażonej w stopniach Kelvina stanowi T.
4.2.5.3. W sytuacji gdy znana długość Lo jest wypełniona tym samym gazem używanym w badaniach odczyt na skali linearnej stanowi No natomiast odczyt średniej temperatury gazów wyrażony w stopniach Kelvina stanowi To.
4.2.6. Efektywna długość jest to:
4.2.7. Badanie powinno być powtórzone przy użyciu co najmniej cztery razy gazu używanego do badań, co prowadzi do wskaźników znajdujących się regularnie w przedziale 20-80 na skali linearnej.
4.2.8. Efektywna długość L dymomierza jest średnią arytmetyczną efektywnych długości uzyskanych stosownie do ppkt 4.2.6 przy każdej próbie, przy zastosowaniu gazów używanych do badań.
-zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Komisji nr 97/20/WE z dnia 18 kwietnia 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.125.21) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 1997 r.
- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 2005/21/WE z dnia 7 marca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.61.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 11 marca 2005 r.
-zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Komisji nr 97/20/WE z dnia 18 kwietnia 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.125.21) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 1997 r.
- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 2005/21/WE z dnia 7 marca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.61.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 11 marca 2005 r.
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.1972.190.1 |
| Rodzaj: | Dyrektywa |
| Tytuł: | Dyrektywa 72/306/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do działań, jakie mają być podjęte w celu zapobiegania emisji zanieczyszczeń z silników Diesla stosowanych w pojazdach |
| Data aktu: | 02/08/1972 |
| Data ogłoszenia: | 20/08/1972 |
| Data wejścia w życie: | 01/05/2004, 10/08/1972 |