(Dz.U.UE L z dnia 31 grudnia 1986 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 54 ust. 3 lit. g),
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Zgromadzenia(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
dyrektywa Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu, w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek(4), ostatnio zmieniona dyrektywą 84/569/EWG(5), nie musi być, do czasu późniejszej koordynacji, stosowana w stosunku do banków oraz innych instytucji finansowych, zwanych dalej "instytucjami kredytowymi"; uznając podstawowe znaczenie tych przedsiębiorstw we Wspólnocie, koordynacja taka jest konieczna;
dyrektywa Rady 83/349/EWG z dnia 13 czerwca 1983 r., wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu, w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych(6) przewiduje odstępstwa w stosunku do instytucji kredytowych wyłącznie do czasu upływu nieprzekraczalnego terminu nałożonego odnośnie zastosowania niniejszej dyrektywy; niniejsza dyrektywa musi zatem uwzględniać także przepisy szczególne dotyczące instytucji kredytowych w stosunku do skonsolidowanych sprawozdań finansowych;
potrzeba dokonania koordynacji stała się pilna, ponieważ coraz więcej instytucji kredytowych prowadzi działalność wykraczającą poza granice kraju; poprawa porównywalności rocznych sprawozdaniach finansowych i skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych tych instytucji ma istotne znaczenie dla wierzycieli, dłużników, udziałowców i ogółu społeczeństwa;
w praktyce we wszystkich Państwach Członkowskich Wspólnoty instytucje kredytowe w rozumieniu dyrektywy Rady 77/780/EWG z dnia 12 grudnia 1977 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe(7), występujące w różnych formach prawnych, konkurują ze sobą w sektorze bankowym; korzystne wydaje się nieograniczanie koordynacji w stosunku do instytucji kredytowych, do form prawnych objętych zakresem regulacji dyrektywy 78/660/EWG, lecz raczej opowiedzenie się za ustaleniem zakresu, który obejmowałby wszystkie spółki i firmy określone w art. 58 akapit drugi Traktatu;
w odniesieniu do instytucji finansowych zakres regulacji niniejszej dyrektywy powinien jednakże ograniczyć się do tych instytucji finansowych, których jedna z form prawnych została określona w dyrektywie 78/660/EWG; instytucje finansowe nieobjęte zakresem dyrektywy 78/660/EWG muszą automatycznie zostać objęte zakresem niniejszej dyrektywy;
koniecznym jest powiązanie działań w zakresie koordynacji odnoszących się do instytucji kredytowych, ponieważ niektóre aspekty przepisów dotyczących rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych będą miały wpływ na inne obszary koordynacji, takie jak wymogi dotyczące wydawania zezwoleń i wskaźniki wykorzystywane do celów nadzoru;
ze względu na szczególny charakter instytucji kredytowych właściwe wydaje się przyjęcie odrębnej dyrektywy w sprawie rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych tych instytucji, nie oznacza to jednak konieczności przyjęcia nowej grupy przepisów innych niż zawarte w dyrektywach 78/660/EWG i 83/349/EWG; odrębne przepisy nie byłyby ani właściwe, ani zgodne z zasadami leżącymi u podstaw koordynacji prawa spółek, ponieważ, uznając ważną rolę, jaką odgrywają w gospodarce wspólnotowej, instytucje kredytowe nie mogą zostać wyłączone z ramowych zasad opracowanych ogólnie dla przedsiębiorstw; z tego względu wzięto pod uwagę jedynie szczególne cechy charakterystyczne instytucji kredytowych i niniejsza dyrektywa reguluje jedynie wyjątki od przepisów zawartych w dyrektywach 78/660/EWG i 83/349/EWG;
struktura i treść bilansów instytucji kredytowych różni się w poszczególnych Państwach Członkowskich; niniejsza dyrektywa musi zatem określać ten sam układ, nomenklaturę i terminologię bilansów wszystkich instytucji kredytowych we Wspólnocie; powinno dopuścić się odstępstwa, jeżeli konieczność taka wynika z formy prawnej instytucji lub ze szczególnego charakteru jej działalności;
jeżeli roczne sprawozdania finansowe i skonsolidowane sprawozdania finansowe mają być porównywalne, należy ustalić podstawowe kwestie dotyczące ujawnienia różnych transakcji w bilansie lub poza bilansem;
w celu uzyskania większej porównywalności konieczne jest także dokładne ustalenie treści różnych pozycji bilansowych i pozabilansowych;
powyższe dotyczy także układu i określenia poszczególnych pozycji rachunku zysków i strat;
porównywalność danych zawartych w bilansie i rachunku zysków i strat zależy także w istotnym stopniu od wartości wpisanych do bilansu poszczególnych pozycji aktywów i pasywów;
ze względu na szczególne rodzaje ryzyka związanego z bankowością i potrzebę zapewnienia zaufania należy ustanowić przepis przewidujący możliwość wprowadzenia po stronie pasywów bilansu pozycji "Fundusz ogólnego ryzyka bankowego"; z tych samych względów wydaje się właściwe zezwolić Państwom Członkowskim, do czasu późniejszej koordynacji, na przyznanie pewnej swobody uznaniowej instytucjom kredytowym, szczególnie w zakresie wyceny pożyczek i zaliczek oraz niektórych papierów wartościowych; jednakże w tym ostatnim przypadku Państwa Członkowskie powinny zezwolić tym instytucjom kredytowym na utworzenie wspomnianego wyżej "Funduszu ogólnego ryzyka bankowego"; właściwe wydaje się zezwolić Państwom Członkowskim na umożliwianie instytucjom kredytowym umieszczania zespołu niektórych opłat i dochodów w rachunku zysków i strat;
ze względu na szczególny charakter instytucji kredytowych niezbędne są także pewne zmiany w odniesieniu do informacji dotyczących bilansu rocznego;
dążąc do traktowania na równi możliwie jak największej liczby instytucji kredytowych, podobnie jak w przypadku dyrektywy 77/780/EWG, w stosunku do małych i średnich instytucji kredytowych nie przewidziano ulg zgodnie z dyrektywą 78/660/EWG; jednakże jeżeli w świetle doświadczeń takie ulgi okazałyby się konieczne, możliwe byłoby ich wprowadzenie w ramach przyszłej koordynacji; z tych samych względów na instytucje kredytowe nie rozszerzono zakresu wyłączeń przedsiębiorstw macierzystych z wymogu konsolidacji, na jakie Państwa Członkowskie mogą zezwolić zgodnie z dyrektywą 83/349/EWG, jeżeli przedsiębiorstwa poddane mają być ujednoliceniu nieprzekraczającemu łącznie pewnej wielkości;
zastosowanie przepisów w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych w odniesieniu do instytucji kredytowych wymaga pewnych dostosowań do zasad mających zastosowanie w stosunku do wszystkich spółek przemysłowych i handlowych; przewidziano jasne zasady w przypadku mieszanych grup kapitałowych, a wyłączenia z obowiązku subkonsolidacji mogą zostać objęte dodatkowymi warunkami;
ze względu na skalę rozprzestrzenienia się sieci bankowych poza granice krajów i ich ciągły rozwój roczne sprawozdania finansowe i skonsolidowane sprawozdania finansowe instytucji kredytowej mającej siedzibę główną w jednym z Państw Członkowskich powinny być ogłaszane we wszystkich Państwach Członkowskich, w których instytucja ta prowadzi działalność;
badanie problemów powstających w związku z przedmiotem regulacji niniejszej dyrektywy, w szczególności dotyczących jej zastosowania, wymaga współpracy przedstawicieli Państw Członkowskich i Komisji w ramach komitetu kontaktowego; w celu uniknięcia wzrostu liczby takich komitetów pożądane jest, aby taka współpraca odbywała się w ramach Komitetu przewidzianego w art. 52 dyrektywy 78/660/EWG; jednakże badając problemy dotyczące instytucji kredytowych, należy ustanowić Komitetu w odpowiedni sposób;
ze względu na złożoność sprawy należy wyznaczyć instytucjom kredytowym, objętym zakresem niniejszej dyrektywy dłuższy niż zwykle termin na wykonanie przepisów niniejszej dyrektywy;
należy ustanowić przepisy w celu dokonania rewizji niektórych przepisów niniejszej dyrektywy po pięciu latach doświadczeń jej stosowania w celu większej przejrzystości i harmonizacji przepisów,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 8 grudnia 1986 r.
W imieniu Rady | |
N. LAWSON | |
Przewodniczący |
_______
(1) Dz.U. C 130 z 1.6.1981, str.1, Dz.U. C 83 z 24.3.1984, str. 6 oraz Dz.U. C 351 z 31.12.1985, str. 24.
(2) Dz.U. C 242 z 12.9.1983, str. 33 oraz Dz.U. C 163 z 10.7.1978, str. 60.
(3) Dz.U. C 112 z 3.5.1982, str. 60.
(4) Dz.U. L 222 z 14.8.1978, str. 11.
(5) Dz.U L 314 z 4.12.1984, str. 28.
(6) Dz.U. L 193 z 18.7.1983, str. 1.
(7) Dz.U. L 322 z 17.12.1977, str. 30.
(8) Dz.U. L 65 z 14.3.1968, str. 8.
(9) Dz.U. L 126 z 12.5.1984, str. 20.
- zmieniony przez art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/65/WE z dnia 27 września 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.283.28) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 16 listopada 2001 r.
- zmieniony przez art. 3 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2003/51/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.178.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 lipca 2003 r.
- zmieniony przez art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2006/46/WE z dnia 14 czerwca 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.224.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 5 września 2006 r.
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
24.04.2025Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
23.04.2025Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
22.04.2025Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
22.04.2025Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
17.04.2025Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
11.04.2025Identyfikator: | Dz.U.UE.L.1986.372.1 |
Rodzaj: | Dyrektywa |
Tytuł: | Dyrektywa 86/635/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych |
Data aktu: | 08/12/1986 |
Data ogłoszenia: | 31/12/1986 |
Data wejścia w życie: | 23/12/1986, 01/05/2004 |