Rozporządzenie 3677/90 ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 3677/90

z dnia 31 grudnia 1990 r.

ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych

.................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Tekst niniejszego rozporządzenia nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 133,

a także mając na uwadze, co następuje:

uwzględniając wniosek Komisji,

19 grudnia 1988 r. przyjęto w Wiedniu Konwencję o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi dalej zwaną "Konwencją Narodów Zjednoczonych"; Konwencja ta wpisuje się w ramy podejmowanych w skali światowej wysiłków związanych z walką przeciw narkotykom; Wspólnota uczestniczyła w negocjacjach w sprawie tej Konwencji, ukazując swoją polityczną wolę działania w granicach swoich kompetencji;

Konwencja Narodów Zjednoczonych zawiera art. 12 dotyczący handlu prekursorami, tj. substancjami często wykorzystywanymi do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych; wykonanie tego artykułu stanowi udział krajów uprzemysłowionych w wysiłkach wymaganych od krajów produkujących narkotyki, które ogólnie są znacznie biedniejsze od tych pierwszych; postanowienia w sprawie handlu takimi prekursorami wpływają na reguły wspólnotowe w sprawach celnych; na tej podstawie Konwencja Narodów Zjednoczonych została podpisana w imieniu Wspólnoty w dniu 8 czerwca 1989 r.; na tej podstawie Rada w dniu 22 października 1990 r. wydała decyzję w sprawie zawarcia Konwencji Narodów Zjednoczonych; właściwe zatem jest, w celu urzeczywistnienia woli politycznej, ustanowienie wspólnotowych reguł dotyczących handlu między Wspólnotą a państwami trzecimi;

postanowienia art. 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych opierają się na systemie nadzorowania handlu określonymi substancjami; większa część handlu tymi substancjami jest w pełni legalna; dokumentacja i etykietowanie przesyłek zawierających te substancje muszą być wystarczająco czytelne; należy ponadto, poza wyposażeniem właściwych organów w niezbędne środki działania, rozwinąć, zgodnie z duchem Konwencji Narodów Zjednoczonych, mechanizmy oparte na ścisłej współpracy z zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi, a także na rozwoju systemu gromadzenia informacji;

system wstępnego powiadamiania o przesyłkach niektórych substancji, który przewiduje że w niektórych warunkach dane działania będą zakazane, wydaje się być najwłaściwszym w takiej sytuacji; kilka państw już uzyskało bardzo korzystne wyniki przychylne takiemu podejściu do sprawy;

właściwe organy Państw Członkowskich powinny posiadać porównywalne środki działania; dlatego niezbędne jest ustanowienie wspólnych celów w tej materii na poziomie wspólnotowym;

takie podejście jest istotne przy urzeczywistnianiu rynku wewnętrznego w bliskiej przyszłości oraz w celu zapewnienia jednolitego stosowania ustanowionych reguł; w tym kontekście ważne jest również, aby każde Państwo Członkowskie wprowadziło wystarczająco zniechęcające sankcje;

powinien zostać ustanowiony system współpracy administracyjnej zarówno w ramach Wspólnoty, jak i z państwami trzecimi, które są również Stronami Konwencji; zalecane jest w tym względzie, o ile dotyczy to właściwych organów we Wspólnocie, uwzględnienie jako podstawy rozporządzenia Rady (EWG) nr 1468/81 z dnia 19 maja 1981 r. w sprawie wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi Państw Członkowskich oraz współpracy między nimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania prawa dotyczącego spraw celnych lub rolnych⁽¹⁾, zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 945/87⁽²⁾; szczególną uwagę należy zwrócić na poufny charakter otrzymywanych i wymienianych informacji;

w duchu Konwencji Narodów Zjednoczonych, Wspólnota powinna przyczyniać się do wysiłków w celu zwalczania handlu narkotykami podejmowanych przez kraje produkujące; w związku z tym zostanie wprowadzonyspecjalny mechanizm monitorowania produktów wymienionych w tabeli II Załącznika, jeżeli są one przedmiotem handlu z tymi krajami, mimo że ogólnie produkty te dają początek legalnemu obrotowi; współpraca zainteresowanych krajów powinna dążyć do zapewnienia lepszego monitorowania tego handlu;

w celu zbadania możliwych problemów dotyczących stosowania niniejszego rozporządzenia i wzmocnienia jego wprowadzania w życie oraz rozwoju współpracy administracyjnej w tym zakresie, pożądane jest zaplanowanie organizowania przez Komisję specjalnych spotkań,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ  I

ZAGADNIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia środki podejmowane w celu monitorowania handlu między Wspólnotą a państwami trzecimi substancjami często wykorzystywanymi do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych w celu zapobiegania wykorzystywaniu takich substancji.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) ¹ "substancja sklasyfikowana" oznacza wszelkie substancje wymienione w Załączniku, włącznie z mieszaninami i produktami naturalnymi zawierającymi takie substancje. Nie obejmuje to leków, preparatów farmaceutycznych, mieszanin, produktów naturalnych lub innych preparatów zawierających substancje sklasyfikowane, które są łączone w taki sposób, że substancje takie nie mogą być łatwo wykorzystane lub odzyskiwane za pomocą dających się łatwo zastosować oraz ekonomicznie wykonalnych środków;

b) "przywóz" oznacza każde fizyczne wprowadzenie substancji sklasyfikowanych na obszar celny Wspólnoty;

c) "wywóz" oznacza każde fizyczne wyprowadzenie substancji sklasyfikowanych z obszaru celnego Wspólnoty, które wymaga sporządzenia celnego zgłoszenia wywozowego;

d) "tranzyt" oznacza każdy transport substancji sklasyfikowanych między państwami trzecimi przez obszar celny Wspólnoty oraz każdy przeładunek na tym terytorium;

e) "podmiot gospodarczy" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną zajmującą się wytwarzaniem, przetwarzaniem, handlem lub rozprowadzaniem substancji sklasyfikowanych we Wspólnocie lub też prowadzącą działalność pokrewną, taką jak przywóz, wywóz, tranzyt, pośrednictwo oraz przetwarzanie substancji sklasyfikowanych. Ta definicja obejmuje w szczególności osoby wykonujące czynności sporządzania zgłoszeń celnych na zasadzie prowadzenia działalności na własny rachunek, zarówno jako działalność główna lub dodatkowa związana z inną działalnością zawodową;

f) ² "odbiorca końcowy" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, do której w kraju przeznaczenia są dostarczane substancje sklasyfikowane. Osoba ta nie musi być użytkownikiem końcowym;

g) ³ "Międzynarodowy Organ Kontroli Środków Odurzających" oznacza Organ powołany przez Jednolitą Konwencję o środkach odurzających z 1961 r., zmienioną Protokołem z 1972 r.

TYTUŁ  II

MONITOROWANIE HANDLU

Artykuł  2

Dokumentacja, rejestry i etykietowanie

Przywóz, wywóz i tranzyt substancji sklasyfikowanych jest przedmiotem następujących wymogów:

1. Każda operacja związana z przywozem, wywozem i tranzytem jest właściwie dokumentowana, w szczególności dokumenty handlowe takie jak faktury, wykazy ładunków, dokumenty celne, dokumenty przewozowe i inne dotyczące przewozu zawierają informacje pozwalające w jednoznaczny sposób zidentyfikować:

– nazwę substancji sklasyfikowanej, która jest podana w Załączniku,

– ⁴ ilość i wagę substancji sklasyfikowanej, a w przypadku mieszaniny ilość i wagę mieszaniny, jak również ilość i wagę lub procentową zawartość substancji wymienionych w Załączniku, będących składnikami mieszaniny,

– ⁵ nazwy i adresy eksportera, importera, jednostki rozprowadzającej oraz, zgodnie z art. 4, 4a, 5 i 5a, odbiorcy końcowego

2. W przypadku gdy podmioty gospodarcze przytwierdzają etykiety wskazujące typ produktu lub jego nazwę handlową do substancji sklasyfikowanej podczas operacji przywozu, wywozu lub tranzytu, etykiety te muszą zawierać nazwy substancji zgodnie z Załącznikiem.

3. Podmioty gospodarcze zajmujące się przywozem, wywozem i tranzytem substancji sklasyfikowanych prowadzą szczegółowe rejestry tych czynności.

4. ⁶ dokumenty i rejestry określone w pkt 1 i 3 przechowuje się przez okres trzech lat od końca roku kalendarzowego, w którym miała miejsce operacja określona w pkt 1 i muszą one być łatwo udostępnione na wniosek właściwych organów w celu przeprowadzenia kontroli.

Artykuł  2a ⁷

Udzielanie pozwoleń i rejestracja podmiotów gospodarczych

1. Podmioty gospodarcze niebędące agentami celnymi, składającymi ani przewoźnikami działającymi jedynie w tym charakterze, zajmujące się przywozem, wywozem lub tranzytem substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 1 Załącznika są zobowiązane uzyskać pozwolenie na prowadzenie tej działalności od Państwa Członkowskiego, w którym maja siedzibę. Badając, czy należy wydać takie pozwolenie, właściwe organy biorą pod uwagę w szczególności kompetencje i uczciwość składającego wniosek.

Pozwolenie może zostać zawieszone lub cofnięte przez właściwe organy w każdym przypadku, gdy istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że posiadacz pozwolenia nie jest już właściwą i odpowiednią osobą lub że warunki, na podstawie których pozwolenie zostało wydane, nie są już spełniane.

2. Podmioty gospodarcze, niebędące agentami celnymi, składającymi ani przewoźnikami działającymi jedynie w tym charakterze, zajmujące się przywozem, wywozem lub tranzytem substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 2 lub wywozem substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 3 Załącznika, mają obowiązek przekazywania i uaktualniania właściwym organom adresów zakładów, w których dane substancje są wytwarzane lub które nimi handlują.

Jednakże wymóg ten nie ma zastosowania w odniesieniu do podmiotów gospodarczych zajmujących się wywozem małych ilości substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 3 lub wywozem mieszanin zawierających substancje wymienione w kategorii 3, które zostały w tym celu zidentyfikowane.

3. Państwa Członkowskie ustalają procedury wydawania pozwoleń, włącznie z dołączaniem specjalnych warunków, takich jak termin ważności i pobieranie opłat za ich wydawanie.

Artykuł  3 ⁸

Współpraca

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie środki konieczne w celu ustanowienia ścisłej współpracy między właściwymi organami i podmiotami gospodarczymi, w ramach której podmioty gospodarcze:

– niezwłocznie powiadamiają właściwe organy o wszelkich okolicznościach, takich jak nietypowe zamówienia oraz transakcje z udziałem substancji sklasyfikowanych, które mogą budzić podejrzenie, iż takie substancje, przeznaczone do przywozu, wywozu lub tranzytu mogą być wykorzystywane do celów nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych,

– dostarczają właściwym organom w zwięzłej formie informacje o transakcjach wywozowych, które mogą być wymagane przez te organy.

Artykuł  3a ⁹

Wytyczne

1. W celu ułatwienia współpracy określonej w art. 3 oraz w celu rozszerzenia jej na substancje niesklasyfikowane, które są powszechnie wykorzystywane w nielegalnym wytwarzaniu środków odurzających i substancji psychotropowych, Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 10 ust. 2, opracowuje i aktualizuje wytyczne w celu wspierania przemysłu chemicznego.

2. Wytyczne dostarczają w szczególności:

a) informacji, w jaki sposób rozpoznawać podejrzane transakcje oraz powiadamiać o nich;

b) regularnie uaktualnianego wykazu niesklasyfikowanych substancji, które są powszechnie wykorzystywane w nielegalnym wytwarzaniu środków odurzających i substancji psychotropowych, w celu umożliwienia branży dobrowolnego monitorowania handlu tymi substancjami;

c) innych informacji, które mogą zostać uznane za użyteczne.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że wytyczne oraz wykaz, określone w ust. 2 lit. b), są regularnie upowszechniane w sposób uznany za odpowiedni przez właściwe władze zgodnie z celami wytycznych.

Artykuł  4 ¹⁰

Wstępne powiadomienie wywozowe

Substancje sklasyfikowane wymienione w kategorii 1 Załącznika

1. Jakikolwiek wywóz substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 1 Załącznika jest poprzedzony wstępnym powiadomieniem wywozowym, wysyłanym do państwa przeznaczenia zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 10 Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z dnia 19 grudnia 1988 r. oraz rezolucji 20/4 sesji specjalnej Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w sprawie narkotyków w 1998 r.

Państwo przeznaczenia udziela odpowiedzi w terminie piętnastu dni roboczych, pod koniec którego właściwe organy Państwa Członkowskiego wywozu zezwalają na operację wywozową, chyba że zostanie wystosowane odmienne zawiadomienie.

2. Właściwe organy danego Państwa Członkowskiego, przed jakimkolwiek wywozem substancji sklasyfikowanych do państwa przeznaczenia, przekazują informacje określone w art. 4a ust. 2 właściwym organom tego kraju.

Organ przekazujący informacje wymaga od organu państwa trzeciego otrzymującego informacje zachowania poufnego charakteru każdej wymiany handlowej, tajemnicy handlowej lub zawodowej lub każdego procesu handlowego, o którym jest mowa w tym kontekście.

Artykuł  4a ¹¹

Pozwolenie na wywóz

Substancje sklasyfikowane wymienione w kategorii 1 Załącznika

1. Wywóz substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 1 Załącznika podlega pozwoleniu w formie indywidualnego pozwolenia na wywóz wydanego przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, w którym celne zgłoszenie wywozowe ma być złożone zgodnie z obowiązującymi przepisami.

2. Wnioski o pozwolenie określone w ust. 1 zawierają następujące informacje:

a) nazwy i adresy eksportera, importera w państwie trzecim oraz jakiegokolwiek innego podmiotu gospodarczego zajmującego się operacjami wywozowymi i wysyłką, a także odbiorcy końcowego;

b) nazwa substancji sklasyfikowanej, która jest podana w kategorii 1 w Załączniku;

c) ilość i waga substancji sklasyfikowanej oraz, w przypadku mieszaniny, ilość i waga mieszaniny, jak i ilość i waga lub skład procentowy wszystkich substancji wymienionych w Załączniku, stanowiących składnik mieszaniny;

d) dane dotyczące transportu, w szczególności planowaną datę wysyłki, metodę transportu, nazwę urzędu celnego, w którym celne zgłoszenie wywozowe ma być złożone, oraz, o ile informacja taka jest dostępna na tym etapie, określenie środków transportu, trasy podróży, planowanego miejsca wyprowadzenia z obszaru celnego Wspólnoty oraz miejsca wprowadzenia do kraju przywozu.

W przypadkach określonych w ust. 9 kopię pozwolenia na przywóz wydanego przez kraj przeznaczenia dołącza się do wniosku.

3. Decyzję w sprawie wniosku podejmuje się w ciągu piętnastu dni roboczych, począwszy od dnia, w którym właściwy organ uzna dokumenty za kompletne. Okres ten zostaje przedłużony, jeżeli, w przypadkach określonych w ust. 9, właściwe organy są zobowiązane do podjęcia dalszych kroków w celu sprawdzenia, czy w sposób właściwy zezwolono na przywóz substancji.

4. Bez uszczerbku dla możliwego wdrożenia środków wykonawczych odmawia się udzielenia pozwolenia na wywóz określonego w ust. 1, jeżeli:

a) istnieją uzasadnione podstawy do podejrzeń, że informacje udzielone zgodnie z ust. 2 są nieprawdziwe lub niepoprawne;

b) w przypadkach określonych w ust. 9 ustalono, że właściwe organy państwa przeznaczenia nie zezwoliły w sposób właściwy na przywóz substancji sklasyfikowanych;

c) istnieją uzasadnione podstawy do podejrzeń, że substancje, o których mowa, są przeznaczone do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych.

5. Jeżeli dane szczegółowe dotyczące trasy podróży i środków transportu nie zostały uwzględnione we wniosku określonym w ust. 2, w pozwoleniu na wywóz stwierdza się, że podmiot gospodarczy musi przedstawić te dane szczegółowe organom celnym lub innemu organowi właściwemu w miejscu wyprowadzenia z obszaru celnego Wspólnoty przed fizycznym nadaniem przesyłki. W takich przypadkach w pozwoleniu na wywóz dokonuje się odpowiedniej adnotacji w chwili wystawienia.

6. We wszystkich przypadkach pozwolenie na wywóz okazuje się organom celnym przy dokonywaniu celnego zgłoszenia wywozowego. Kopia tego pozwolenia towarzyszy dalej przesyłce do urzędu celnego w miejscu wyprowadzenia substancji wymienionych w wykazie z obszaru celnego Wspólnoty. Urząd ten dodaje, tam gdzie to właściwe, dane szczegółowe określone w ust. 5 oraz wszelkie inne niezbędne dane szczegółowe i umieszcza pieczęć na kopii pozwolenia przed zwróceniem go do organu, który je wydał.

7. Wydanie pozwolenia na wywóz nie wyłącza możliwej administracyjnej lub innej odpowiedzialności posiadacza pozwolenia.

8. Pozwolenie na wywóz może zostać zawieszone lub cofnięte przez właściwe organy w każdym przypadku, gdy istnieją uzasadnione podstawy do podejrzeń, że substancje mogą zostać wykorzystywane do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych.

9. W każdym przypadku, gdy na mocy porozumienia między Wspólnotą a państwem trzecim nie zezwala się na wywóz, chyba że właściwe organy państwa trzeciego wydały pozwolenie na przywóz substancji, o których mowa, Komisja przekazuje właściwym organom Państw Członkowskich nazwę i adres właściwego organu państwa trzeciego wraz z informacjami operacyjnymi otrzymanymi od tego państwa.

Właściwe organy Państw Członkowskich upewnią się, czy w sposób właściwy zezwolono na przywóz oraz, jeżeli jest to konieczne, występując o potwierdzenie do właściwego organu państwa trzeciego.

Artykuł  5 ¹²

Szczególne wymagania wywozowe

Substancje sklasyfikowane wymienione w kategorii 2 Załącznika

1. Wywóz substancji sklasyfikowanych w kategorii 2 Załącznika podlega wymogowi pozwolenia wydawanego zgodnie z ust. 2 i 3 przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, w którym celne zgłoszenie wywozowe ma zostać wniesione zgodnie z obowiązującymi przepisami.

2. 13 Artykuł 4 i 4a stosuje się mutatis mutandis do wywozu określonego w ust. 1 w każdym przypadku, gdy wydaje się przeznaczony, bezpośrednio lub pośrednio, do jakiegokolwiek państwa trzeciego, które zostało uznane za państwo dotknięte problemem nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych przy użyciu odnośnych substancji sklasyfikowanych. Wymienione uznanie opiera się w szczególności na umotywowanym wniosku skierowanym do Komisji przez zainteresowane państwo trzecie.

Artykuł 4a stosuje się również w każdym przypadku, gdy otwarte indywidualne pozwolenie nie może zostać wydane zgodnie z ust. 3.

3. We wszystkich pozostałych przypadkach pozwolenie na wywóz substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 2 może zostać udzielone na wniosek zainteresowanych podmiotów gospodarczych, na ogólnej podstawie dla wydania otwartego pozwolenia indywidualnego. Przy podejmowaniu decyzji rozstrzygającej o wydaniu takiego pozwolenia bierze się pod uwagę kompetencje i uczciwość ubiegającego się, jak również charakter, zakres i metody jego działalności związanej z tymi substancjami. W takich przypadkach posiadacz pozwolenia umieszcza dane szczegółowe tego pozwolenia w odpowiednim celnym zgłoszeniu wywozowym.

Zgodnie z przepisami ustanowionymi przez właściwe organy posiadacz takiego pozwoleniaprzedkłada zwięzłą informację dotyczącą wywozów dokonanych na mocy pozwolenia.

Otwarte pozwolenie indywidualne może zostać zawieszone lub cofnięte w każdym przypadku, gdy istnieją uzasadnione powody do podejrzeń, że jego posiadacz przestał być odpowiednią i właściwą osobą do posiadania go lub też gdy warunki, na których zostało wydane pozwolenie, przestały obowiązywać.

Artykuł  5a ¹⁴

Szczególne wymogi wywozowe

Substancje wymienione w kategorii 3 Załącznika

1. Gdy przewidziany jest wywóz substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 3 Załącznika, pośrednio lub bezpośrednio, do dowolnego państwa trzeciego:

a) z którym Wspólnota zawarła porozumienie, na mocy którego nie zezwala się na wywóz ze Wspólnoty do tego państwa, chyba że właściwe organy tego państwa wydały pozwolenie na przywóz w odniesieniu do określonej przesyłki; lub

b) które zostało uznane za krajdotknięty problemem nielegalnego wytwarzania heroiny lub kokainy na jego terytorium lub też za kraj wrażliwy w zakresiemożliwego wykorzystywania wymienionych substancji,

taki wywóz podlega wymogowi pozwolenia wydawanego zgodnie z ust. 2 i 3 przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, w którym celne zgłoszenie wywozowe ma zostać wniesione zgodnie z obowiązującymi przepisami.

2. 15 Wywóz substancji określony w ust. 1 podlega mutatis mutandis przepisom art. 4 i 4a w każdym przypadku, gdy w ramach szczególnych uzgodnień z danymi państwami trzecimi pozwolenie na wywóz oraz wstępne powiadomienie wywozowe są wymagane dla każdej operacji.

Artykuł 4a stosuje się również w każdym przypadku, gdy otwarte indywidualne pozwolenie nie może zostać wydane zgodnie z ust. 3.

3. We właściwych okolicznościach na wywóz substancji wymienionych w kategorii 3 można zezwolić na ogólnej podstawie przez wydanie otwartego pozwolenia indywidualnego. Decyzja o wydaniu, zawieszeniu lub cofnięciu takiego pozwolenia zostanie podjęta poprzez zastosowanie mutatis mutandis art. 5 ust. 3.

Ponadto warunkiem wydania takiego pozwolenia jest, aby w celu kontroli posiadacz pozwolenia zatrzymał je do kontroli przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, z którego odbywał się wywóz, a gdzie sytuacja tego wymaga - kopie pozwolenia na przywóz wydanego przez organy państwa trzeciego. W przypadku wątpliwości właściwe organy Państwa Członkowskiego wywozu mogą skontaktować się z organami, które wydały pozwolenie na przywóz.

TYTUŁ  III

ŚRODKI KONTROLI

Artykuł  6 ¹⁶

Kompetencje właściwych organów

1. 17 W celu zapewnienia właściwego stosowania art. 2, 4, 4a, 5 i 5a każde Państwo Członkowskie przyjmuje, w ramach swojego prawa krajowego, środki niezbędne do umożliwienia właściwym organom:

a) uzyskania informacji dotyczących wszelkich zamówień lub operacji z użyciem substancji sklasyfikowanych;

b) dostępu do miejsca prowadzenia działalności podmiotów gospodarczych w celu zbierania dowodów nieprawidłowości.

2. 18 Bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w art. 4, 4a, 5 i 5a oraz w ust. 1 niniejszego artykułu właściwe organy każdego Państwa Członkowskiego mogą zabronić wprowadzania substancji sklasyfikowanych na obszar celny Wspólnoty lub też ich wyprowadzenia z tego obszaru, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do podejrzeń, że substancje te są przeznaczone do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych.

3. Do celów zapobiegania szczególnemu ryzyku wykorzystania tych substancji w wolnych obszarach celnych, jak i w innych wrażliwych obszarach, takich jak składy celne, Państwa Członkowskie zapewniają, że kontrole działań podejmowanych w tych miejscach są skuteczne na każdym etapie tych działań oraz, że są nie mniej surowe od tych stosowanych w innych częściach obszaru celnego.

TYTUŁ  IV

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł  7

Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia i bez uszczerbku dla art. 10, przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1468/81, w szczególności te dotyczące poufności informacji stosuje się mutatis mutandis. Każde Państwo Członkowskie informuje pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję o nazwach właściwych organów wyznaczonych do działania w charakterze korespondentów zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia 1468/81.

TYTUŁ  V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  8

Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje na wypadek naruszenia przepisów przyjętych w wykonaniu niniejszego rozporządzenia. Sankcje są wystarczające do wspierania zgodności z tymi przepisami.

Artykuł  9

1. Aby umożliwić wszelkie niezbędne dostosowania do ustaleń dotyczących monitorowania handlu substancjami sklasyfikowanymi między Wspólnotą a państwami trzecimi właściwe organy w każdym Państwie Członkowskim przekazują każdego roku Komisji wszystkie istotne informacje dotyczące wykonania środków monitorowania ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności w odniesieniu do substancji używanych do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych, a także do metod wykorzystywania i nielegalnego wytwarzania.

2. Na podstawie informacji przekazanych zgodnie z ust. 1 Komisja opracowuje, zgodnie z art. 12 ust. 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych i w konsultacji z Państwami Członkowskimi, roczne sprawozdanie do przedłożenia Międzynarodowemu Organowi Kontroli Środków Odurzających.

Artykuł  10 ¹⁹

1. Komisję wspiera Komitet.

2. W przypadku dokonania odniesienia do tego ustępu stosuje się art. 4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  10a ²⁰

Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia, odnoszące się do zagadnień, określonych poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 10 ust. 2:

(a) określenie ilości substancji sklasyfikowanych wymienionych w kategorii 3 oraz identyfikacja mieszanin zawierających substancje sklasyfikowane, wymienione w kategorii 3, w zastosowaniu art. 2a ust. 2 akapit drugi;

(b) identyfikacja państw i substancji na mocy art. 5 ust. 2;

(c) przyjęcie wymogów dotyczących pozwoleń na wywóz, na mocy art. 5a ust. 1 lit b), w każdym przypadku, gdy nie istnieje umowa zawarta z danym państwem trzecim;

(d) tprzyjęcie wzoru formularza pozwolenia na wywóz, określonego w art. 4, jak również szczegółowych zasad dotyczących jego wykorzystania oraz szczegółowych zasad dotyczących wprowadzenia w życie systemu otwartych indywidualnych pozwoleń określonego w art. 5 i 5a;

(e) zmiana Załącznika do niniejszego rozporządzenia w przypadkach, gdy zostaną zmienione tabele w Załączniku do Konwencji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  11

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o środkach podejmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Komisja przekazuje te informacje pozostałym Państwom Członkowskim.

Artykuł  11a ²¹

Komisja jest niniejszym upoważniona do przyjęcia stanowiska, w imieniu Wspólnoty, w celu wprowadzenia zmian w tabelach I i II Załącznika Konwencji Narodów Zjednoczonych, które są zgodne z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  12

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1991 r.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 1991 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 grudnia 1990 r.

	W imieniu Rady
	P. ROMITA
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 144 z 2.6.1981, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 90 z 2.4.1987, str. 3.

ZAŁĄCZNIK ²²

KATEGORIA 1

Substancja	Substancja Nazewnictwo CN (jeżeli jest inne)	Kod CN(1)
1-fenylo-2-propanon	fenyloaceton	2914 31 00
Kwas acetyantranilowy	kwas 2 acetamidobenzoesowy	2924 23 00
Izosafrol (cis + trans)		2932 91 00
3,4-metylodioksyfenylopropan-2-on	1-(1,3-benzodioksol-5-yl)propan-2-on	2932 92 00
Piperonal		2932 93 00
Safrol		2932 94 00
Efedryna		2939 41 00
Pseudoefedryna		2939 42 00
Norefedryna		ex 2939 49 00
Ergometryna		2939 61 00
Ergotamina		2939 62 00
Kwas lizerginowy		2939 63 00
Sole substancji wymienionych w niniejszej kategorii, w przypadkach gdy istnienie takich soli jest możliwe.
(1) Dz.U. L 279 z 23.10.2001, str. 1 .

KATEGORIA 2

Substancja	Nazewnictwo CN (jeżeli jest inne)	Kod CN(1)
Nadmanganian potasu		2841 61 00
Anhydryt kwasu octowego		2915 24 00
Kwas fenylooctowy		2916 34 00
Kwas antranikowy		2922 43 00
Piperydyna		2933 32 00
Sole substancji wymienionych w niniejszej kategorii, w przypadkach gdy istnienie takich soli jest możliwe.
(1) Dz.U. L 279 z 23.10.2001, str. 1.

KATEGORIA 3

Substancja	Nazewnictwo (jeżeli jest inne)	Kod CN(1)
Kwas solny	chlorowodór	2806 10 00
Kwas siarkowy		2807 00 10
Toluen(*)		2902 30 00
Eter etylowy(*)	eter dietylowy	2909 11 00
Aceton(*)		2914 11 00
Keton metylowoetylowy (MEK)(*)	butanon	2914 12 00
(*) Sole substancji wymienionych w niniejszej kategorii, w przypadkach gdy istnienie takich soli jest możliwe.
(1) Dz.U. L 279 z 23.10.2001, str. 1.

1 Art. 1 ust. 2 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1116/2001 z dnia 5 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.153.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2001 r.

2 Art. 1 ust. 2 lit. f dodana przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

3 Art. 1 ust. 2 lit. g) według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

4 Art. 2 pkt 1 tiret drugie zmienione przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

5 Art. 2 pkt 1 tiret trzecie:

- zmienione przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

- zmienione przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 988/2002 z dnia 3 czerwca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.151.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2002 r.

6 Art. 2 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

7 Art. 2a dodany przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

8 Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

9 Art. 3a dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1116/2001 z dnia 5 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.153.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2001 r.

10 Art. 4:

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 988/2002 z dnia 3 czerwca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.151.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2002 r.

11 Art. 4a dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 988/2002 z dnia 3 czerwca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.151.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2002 r.

12 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

13 Art. 5 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 988/2002 z dnia 3 czerwca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.151.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2002 r.

14 Art. 5a dodany przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

15 Art. 5a ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 988/2002 z dnia 3 czerwca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.151.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2002 r.

16 Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

17 Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 988/2002 z dnia 3 czerwca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.151.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2002 r.

18 Art. 6 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 988/2002 z dnia 3 czerwca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.151.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2002 r.

19 Art. 10:

- zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1116/2001 z dnia 5 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.153.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2001 r.

20 Art. 10a dodany przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1116/2001 z dnia 5 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.153.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 czerwca 2001 r.

21 Art. 11a dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1992 r.

22 Załącznik:

-zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr 900/92 z dnia 31 marca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.96.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1993 r.

- zmieniony przez art. 6 rozporządzenia Komisji nr 3769/92 z dnia 21 grudnia 1992 r. wykonującego i zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3677/90 ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych (Dz.U.UE.L.92.383.17) z dniem 1 stycznia 1993 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 1232/2002 z dnia 9 lipca 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.180.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 lipca 2002 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1990.357.1
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 3677/90 ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych
• Data aktu: 13/12/1990
• Data ogłoszenia: 20/12/1990
• Data wejścia w życie: 01/07/1991, 01/01/1991, 01/05/2004