uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 16 ust. 2, art. 74, art. 78 ust. 2 lit. e), art. 79 ust. 2 lit. c), art. 82 ust. 1 lit. d), art. 85 ust. 1, art. 87 ust. 2 lit. a) oraz art. 88 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
(1) W swoim komunikacie z dnia 6 kwietnia 2016 r. zatytułowanym "Sprawniejsze i bardziej inteligentne systemy informacyjne do celów zarządzania granicami i zapewnienia bezpieczeństwa" Komisja podkreśliła potrzebę poprawy struktury zarządzania danymi Unii na potrzeby zarządzania granicami i zapewnienia bezpieczeństwa. Komunikat ten zainicjował proces zmierzający do osiągnięcia interoperacyjności systemów informacyjnych UE w dziedzinach bezpieczeństwa oraz zarządzania granicami i migracją, aby wyeliminować niedoskonałości strukturalne związane z tymi systemami, które utrudniają pracę organów krajowych, oraz aby zapewnić straży granicznej, organom celnym, funkcjonariuszom policji i organom sądowym dostęp do koniecznych informacji.
(2) W swoim "Planie działania na rzecz intensyfikacji wymiany informacji i udoskonalenia zarządzania nimi, w tym na rzecz rozwiązań interoperacyjnych w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych" z dnia 6 czerwca 2016 r., Rada wskazała liczne wyzwania natury prawnej, technicznej i operacyjnej związane z osiągnięciem interoperacyjności systemów informacyjnych UE oraz wezwała do wprowadzenia w życie rozwiązań w tym zakresie.
(3) W swojej rezolucji z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie strategicznych priorytetów programu prac Komisji na 2017 r. 3 Parlament Europejski wezwał do przedstawienia wniosków dotyczących poprawy i dalszego rozwoju poszczególnych systemów informacyjnych UE, zmniejszania luk informacyjnych oraz dążenia do osiągnięcia interoperacyjności, a także wniosków dotyczących obowiązkowej wymiany informacji na poziomie UE, wraz z niezbędnymi gwarancjami ochrony danych.
(4) W swoich konkluzjach z dnia 15 grudnia 2016 r. Rada Europejska zaapelowała o kontynuowanie prac nad osiągnięciem interoperacyjności systemów informacyjnych i baz danych UE.
(5) W swoim sprawozdaniu końcowym z dnia 11 maja 2017 r. grupa ekspertów wysokiego szczebla ds. systemów informacyjnych i interoperacyjności stwierdziła, że prace w kierunku praktycznych rozwiązań służących zapewnieniu interoperacyjności systemów informacyjnych są konieczne i wykonalne pod względem technicznym, a interoperacyjność może zasadniczo zarówno przynieść korzyści operacyjne, jak i zostać ustanowiona zgodnie z wymogami ochrony danych.
(6) W swoim komunikacie z dnia 16 maja 2017 r. zatytułowanym "Siódme sprawozdanie z postępu prac nad stworzeniem rzeczywistej i skutecznej unii bezpieczeństwa" Komisja określiła, zgodnie ze swoim komunikatem z dnia 6 kwietnia 2016 r. oraz z wnioskami i zaleceniami grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. systemów informacyjnych i interoperacyjności, nowe podejście do zarządzania danymi dotyczącymi ochrony granic, bezpieczeństwa i migracji zakładające pełną interoperacyjność wszystkich systemów informacyjnych UE w dziedzinie bezpieczeństwa, zarządzania granicami i zarządzania przepływami migracyjnymi, przy pełnym poszanowaniu praw podstawowych.
(7) W swoich konkluzjach z dnia 9 czerwca 2017 r. w sprawie dalszych prac nad usprawnieniem wymiany informacji i zapewnieniem interoperacyjności systemów informacyjnych UE Rada zachęciła Komisję do dążenia do realizacji rozwiązań w zakresie interoperacyjności zaproponowanych przez grupę ekspertów wysokiego szczebla.
(8) W swoich konkluzjach z dnia 23 czerwca 2017 r. Rada Europejska podkreśliła potrzebę poprawy interoperacyjności baz danych i zachęciła Komisję do jak najszybszego sporządzenia projektu przepisów w oparciu o propozycje grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. systemów informatycznych i interoperacyjności.
(9) Aby poprawić skuteczność i wydajność kontroli na granicach zewnętrznych, przyczynić się do zapobiegania nielegalnej imigracji i jej zwalczania oraz wnieść wkład w zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa w ramach unijnej przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w tym utrzymanie bezpieczeństwa publicznego i polityki publicznej, oraz aby chronić bezpieczeństwo na terytoriach państw członkowskich, poprawić wdrażanie wspólnej polityki wizowej, ułatwić rozpatrywanie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej, przyczynić się do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, ułatwić identyfikację osób nieznanych w przypadku klęski żywiołowej, wypadku lub zamachu terrorystycznego, aby utrzymać zaufanie społeczeństwa do unijnego systemu migracji i azylu, unijnych środków bezpieczeństwa i zdolności Unii do zarządzania granicami zewnętrznymi, należy ustanowić interoperacyjność systemów informacyjnych UE - a mianowicie systemu wjazdu/wyjazdu (EES), wizowego systemu informacyjnego (VIS), europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS), systemu Eurodac, Systemu Informacyjnego Schengen (SIS) oraz europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych o obywatelach państw trzecich (ECRIS-TCN), aby te systemy informacyjne UE i zawarte w nich dane mogły się wzajemnie uzupełniać przy jednoczesnym poszanowaniu praw podstawowych obywateli, zwłaszcza prawa do ochrony danych osobowych. W tym celu jako elementy interoperacyjności należy ustanowić europejski portal wyszukiwania, wspólny system porównywania danych biometrycznych, wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację i detektor wielokrotnych tożsamości.
(10) Interoperacyjność systemów informacyjnych UE powinna umożliwiać tym systemom wzajemne uzupełnianie się i ułatwić w ten sposób poprawną identyfikację osób, w tym osób nieznanych, które nie są w stanie potwierdzić swojej tożsamości, lub niezidentyfikowanych szczątków ludzkich, przyczynić się do zwalczania oszustw dotyczących tożsamości, poprawić i zharmonizować wymagania dotyczące jakości danych w odpowiednich unijnych systemach informacyjnych, ułatwić wdrożenie systemów informacyjnych UE przez państwa członkowskie od strony technicznej i operacyjnej, wzmocnić gwarancje bezpieczeństwa danych i ochrony danych regulujące odpowiednie systemy informacyjne UE, usprawnić dostęp do systemów EES, VIS, ETIAS i Eurodac do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych oraz wspierać realizację celów systemów EES, VIS, ETIAS, Eurodac, SIS i ECRIS-TCN.
(11) Elementy interoperacyjności powinny obejmować systemy EES, VIS, ETIAS, Eurodac, SIS i system ECRIS-TCN. Powinny one obejmować również dane Europolu, ale jedynie w zakresie umożliwiającym przeszukiwanie danych Europolu jednocześnie z tymi systemami informacyjnymi UE.
(12) Elementy interoperacyjności powinny przetwarzać dane osobowe osób, których dane osobowe są przetwarzane w poszczególnych systemach informacyjnych UE i przez Europol.
(13) Należy ustanowić europejski portal wyszukiwania, aby technicznie umożliwić szybki, sprawny, wydajny, systematyczny i kontrolowany dostęp organów państw członkowskich i agencji unijnych do systemów informacyjnych UE, danych Europolu i baz danych Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej (Interpolu) w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania przez nie ich funkcji w oparciu o ich własne prawa dostępu. Europejski portal wyszukiwania powinien też wspierać osiąganie celów systemów EES, VIS, ETIAS, Eurodac, SIS, ECRIS-TCN i danych Europolu. Poprzez umożliwienie równoległego przeszukiwania wszystkich istotnych systemów informacyjnych UE, danych Europolu i baz danych Interpolu, europejski portal wyszukiwania powinien działać jako pojedynczy punkt kontaktowy lub "pośrednik komunikatów" oraz służyć sprawnemu przeszukiwaniu różnych systemów centralnych i uzyskiwaniu koniecznych informacji, przy pełnym poszanowaniu zasad kontroli dostępu i wymogów dotyczących ochrony danych regulujących systemy podstawowe.
(14) Struktura europejskiego portalu wyszukiwania powinna gwarantować, że podczas przeszukiwania baz danych Interpolu dane użyte przez użytkownika europejskiego portalu wyszukiwania w celu dokonania zapytania nie będą przekazywane właścicielom danych Interpolu. Struktura europejskiego portalu wyszukiwania powinna też gwarantować, że bazy danych Interpolu będą przeszukiwane wyłącznie zgodnie z obowiązującym prawem unijnym i krajowym.
(15) Użytkownicy europejskiego portalu wyszukiwania, którzy mają prawo dostępu do danych Europolu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 4 powinni mieć możliwość równoczesnego przeszukiwania danych Europolu oraz systemów informacyjnych UE, do których mają dostęp. Wszelkie dalsze przetwarzanie danych następujące po wprowadzeniu takiego zapytania powinno odbywać się zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/794, w tym z ograniczeniami dostępu lub wykorzystania nałożonymi przez podmiot przekazujący dane.
(16) Europejski portal wyszukiwania powinien zostać opracowany i skonfigurowany tak, aby umożliwiał jedynie dokonanie tego typu zapytań z wykorzystaniem danych związanych z osobami lub dokumentami podróży przechowywanych w systemach informacyjnych UE, danych Europolu lub bazie danych Interpolu.
(17) Aby umożliwić systematyczne wykorzystywanie właściwych systemów informacyjnych UE, należy korzystać z europejskiego portalu wyszukiwania w celu dokonywania zapytań we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację oraz systemów EES, VIS, ETIAS, Eurodac i ECRIS-TCN. Należy jednak pozostawić krajowe połączenie z różnymi systemami informacyjnymi UE, aby zapewnić techniczną opcję awaryjną. Agencje unijne powinny też korzystać z europejskiego portalu wyszukiwania, aby przeszukiwać system centralny SIS zgodnie z posiadanymi prawami dostępu w celu pełnienia swoich funkcji. Europejski portal wyszukiwania powinien stanowić dodatkowy środek konsultacji systemu centralnego SIS, danych Europolu i baz danych Interpolu, uzupełniając istniejące interfejsy dedykowane.
(18) Dane biometryczne, takie jak odciski palców i wizerunki twarzy, są unikalne, a zatem znacznie bardziej niezawodne do celów identyfikacji osób, niż dane alfanumeryczne. Wspólny system porównywania danych biometrycznych powinien stanowić narzędzie techniczne służące wzmacnianiu i ułatwianiu prac odpowiednich systemów informacyjnych UE i pozostałych elementów interoperacyjności. Głównym celem wspólnego systemu porównywania danych biometrycznych powinno być ułatwienie identyfikacji osób, które mogą być zarejestrowane w kilku bazach danych, poprzez użycie pojedynczego komponentu technologicznego, zamiast wielu, w celu skojarzenia danych biometrycznych tych osób w różnych systemach. Wspólny system porównywania danych biometrycznych powinien przyczynić się do poprawy bezpieczeństwa oraz przynieść korzyści finansowe i związane z jego utrzymaniem i zarządzaniem nim. Wszystkie zautomatyzowane systemy identyfikacji daktyloskopijnej, w tym te obecnie wykorzystywane na potrzeby systemów Eurodac, VIS i SIS, korzystają z wzorców biometrycznych składających się z danych uzyskanych w wyniku ekstrakcji cech z rzeczywistych próbek biometrycznych. Wspólny system porównywania danych biometrycznych powinien przegrupować i gromadzić wszystkie te wzorce biometryczne - logicznie oddzielone w zależności od systemu informacyjnego, z którego pochodzą - w jednej lokalizacji, ułatwiając w ten sposób porównania międzysystemowe wykorzystujące wzorce biometryczne i umożliwiając korzyści skali w zakresie rozwoju i utrzymywania systemów centralnych UE.
(19) Wzorce biometryczne przechowywane we wspólnym systemie porównywania danych biometrycznych powinny składać się z danych uzyskanych w wyniku ekstrakcji cech z rzeczywistych próbek biometrycznych i powinno uzyskiwać się je w sposób uniemożliwiający odwrócenie procesu ekstrakcji. Wzorce biometryczne powinno się uzyskiwać z danych biometrycznych, ale nie powinno być możliwe uzyskanie tych samych danych biometrycznych z wzorców biometrycznych. Ponieważ dane dotyczące odcisków dłoni i profile DNA są przechowywane wyłącznie w SIS i nie można ich wykorzystać do kontroli krzyżowej z danymi zawartymi w innych systemach informacyjnych zgodnie z zasadami konieczności i proporcjonalności, we wspólnym systemie porównywania danych biometrycznych nie powinno się przechowywać profili DNA ani wzorów biometrycznych uzyskanych z danych dotyczących odcisków dłoni.
(20) Dane biometryczne stanowią wrażliwe dane osobowe. Niniejsze rozporządzenie ma za zadanie określić podstawy i zabezpieczenia związane z przetwarzaniem takich danych w celu jednostkowej identyfikacji osób.
(21) Systemy EES, VIS, ETIAS, Eurodac i ECRIS-TCN wymagają poprawnej identyfikacji osób, których dane osobowe są w nich przechowywane. Wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację powinno zatem ułatwiać poprawną identyfikację osób zarejestrowanych w tych systemach.
(22) Dane osobowe przechowywane w tych systemach informacyjnych UE mogą dotyczyć tych samych osób, zidentyfikowanych jednak za pomocą różnych lub niekompletnych tożsamości. Państwa członkowskie dysponują skutecznymi sposobami identyfikacji swoich obywateli lub zarejestrowanych stałych mieszkańców na swoim terytorium. Interoperacyjność systemów informacyjnych UE powinna przyczyniać się do poprawnej identyfikacji osób obecnych w tych systemach. We wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację powinno się przechowywać dane osobowe konieczne do dokładniejszej identyfikacji osób, których dane są przechowywane w tych systemach, w tym ich dane dotyczące tożsamości, dane dokumentu podróży i dane biometryczne, bez względu na system, do którego zostały pierwotnie pobrane. We wspólnym repozytorium danych przechowywane są jedynie dane osobowe ściśle konieczne do przeprowadzenia dokładnej kontroli tożsamości. Dane osobowe zarejestrowane we wspólnym repozytorium danych powinny być przechowywane nie dłużej niż jest to absolutnie konieczne na potrzeby systemów podstawowych i automatycznie usuwane wraz z usunięciem tych danych z systemów podstawowych, zgodnie z logicznym rozdzieleniem danych.
(23) Nowa operacja przetwarzania danych polegająca na przechowywaniu takich danych we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację zamiast w każdym z odrębnych systemów jest konieczna w celu umożliwienia zwiększenia dokładności identyfikacji poprzez automatyczne porównywanie i dopasowywanie danych. Fakt, że dane dotyczące tożsamości, dane dokumentu podróży i dane biometryczne są przechowywane w repozytorium nie powinien w żaden sposób utrudniać przetwarzania danych na potrzeby systemów EES, VIS, ETIAS, Eurodac czy ECRIS-TCN, ponieważ repozytorium będzie stanowić nowy wspólny komponent tych systemów podstawowych.
(24) W związku z tym konieczne jest stworzenie we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację akt osobowych dla każdej osoby zarejestrowanej w systemach EES, VIS, ETIAS, Eurodac lub ECRIS-TCN do osiągnięcia celu poprawnej identyfikacji osób w granicach strefy Schengen oraz wspierania detektora wielokrotnych tożsamości, w podwójnym celu ułatwienia kontroli tożsamości osób podróżujących w dobrej wierze i zwalczania oszustw dotyczących tożsamości. Akta osobowe powinny gromadzić wszystkie informacje dotyczące tożsamości powiązane z daną osobą w jednej lokalizacji i umożliwiać dostęp do nich właściwie uprawnionym użytkownikom końcowym.
(25) Wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację powinno zatem ułatwiać i usprawniać dostęp organów odpowiedzialnych za zapobieganie przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywanie lub prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych do tych systemów informacyjnych UE, które nie powstały wyłącznie w celach zapobiegania poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych.
(26) Wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację powinno stanowić wspólny zbiór danych dotyczących tożsamości, danych dokumentu podróży i danych biometrycznych osób zarejestrowanych w systemach EES, VIS, ETIAS, Eurodac i ECRIS-TCN. Powinno ono stanowić element struktury technicznej tych systemów i pełnić funkcję wspólnego komponentu łączącego je w celu przechowywania i przeszukiwania przetwarzanych przez nie danych dotyczących tożsamości, danych dokumentu podróży i danych biometrycznych.
(27) Wszystkie wpisy we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację powinny być logicznie oddzielone poprzez automatyczne oznakowanie każdego wpisu ze wskazaniem systemu podstawowego, do którego on należy. Oznaczenia te powinny być wykorzystywane w celu ustalenia czy powinno się umożliwić dostęp do repozytorium.
(28) Jeżeli organ policji państwa członkowskiego nie jest w stanie zidentyfikować osoby z powodu braku dokumentu podróży lub innego wiarygodnego dokumentu potwierdzającego jej tożsamość, bądź jeżeli istnieją wątpliwości co do danych dotyczących tożsamości podawanych przez tę osobę lub autentyczności dokumentu podróży, lub tożsamości jego posiadacza, bądź też osoba ta jest niezdolna do współpracy lub odmawia jej, organ policji powinien móc przeszukać wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację, aby zidentyfikować tę osobę. W tym celu organy policji powinny pobrać odciski palców przy użyciu metod pobierania odcisków palców na żywo, o ile przeszukanie systemu nastąpiło w obecności tej osoby. Dokonywanie takich zapytań we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację nie powinno być dozwolone w odniesieniu do osób małoletnich, które nie ukończyły 12. roku życia, chyba że jest to w interesie dziecka.
(29) Jeśli nie można użyć danych biometrycznych danej osoby lub jeśli zapytanie przy użyciu tych danych zakończy się niepowodzeniem, wyszukiwanie należy przeprowadzić za pomocą danych dotyczących tożsamości tej osoby w połączeniu z danymi dokumentu podróży. Jeśli wynik zapytania wskaże, że dane tej osoby są przechowywane we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację, organy państwa członkowskiego powinny mieć możliwość sprawdzenia danych dotyczących tożsamości tej osoby i danych dokumentu podróży, bez wskazywania we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację, do którego systemu informacyjnego UE dane te należą.
(30) Państwa członkowskie powinny przyjąć krajowe środki ustawodawcze wyznaczające właściwe organy odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli tożsamości za pomocą wspólnego repozytorium danych umożliwiających identyfikację oraz określające procedury, warunki i kryteria, jakim podlegają takie kontrole, zgodnie z zasadą proporcjonalności. W szczególności prawo krajowe powinno określać uprawnienia do pobierania danych biometrycznych podczas kontroli tożsamości danej osoby przez członków personelu tych organów.
(31) Niniejsze rozporządzenie powinno także wprowadzić nową możliwość usprawnienia dostępu do danych wykraczających poza dane dotyczące tożsamości lub dane dokumentu podróży zawarte w systemach EES, VIS, ETIAS lub Eurodac przez wyznaczone przez państwa członkowskie organy odpowiedzialne za zapobieganie przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, wykrywanie ich lub prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych i Europol. Takie dane mogą być konieczne do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych w konkretnych sprawach, jeśli istnieją uzasadnione podstawy, by uważać, dokonanie sprawdzeń przyczyni się do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, w szczególności w przypadku podejrzenia, że osoba podejrzana, sprawca lub ofiara przestępstwa terrorystycznego lub innego poważnego przestępstwa jest osobą, której dane są przechowywane w systemie EES, VIS, ETIAS lub Eurodac.
(32) Pełen dostęp do danych zawartych w systemach informacyjnych UE konieczny do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, wykraczający poza dostęp do danych dotyczących tożsamości lub danych dokumentu podróży przechowywanych we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację, powinien nadal podlegać przepisom mających zastosowanie aktów prawnych. Wyznaczone organy odpowiedzialne za zapobieganie przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywanie lub prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych i Europol nie wiedzą z góry, który system informacyjny UE zawiera dane osób będących przedmiotem zapytania. Prowadzi to do opóźnień i osłabienia skuteczności. Użytkownik końcowy uprawniony przez wyznaczony organ powinien móc zatem widzieć, w którym z tych systemów informacyjnych UE zarejestrowano dane odpowiadające wynikowi jego zapytania. Dany system zostałby zatem odpowiednio oznaczony w wyniku automatycznej weryfikacji obecności dopasowania w danym systemie (tzw. funkcja "dopasowanie/brak dopasowania").
(33) W tym kontekście odpowiedź ze wspólnego repozytorium danych umożliwiających identyfikację nie powinna być interpretowana lub wykorzystywana jako powód czy podstawa do wyciągania wniosków lub podejmowania działań wobec danej osoby, lecz powinna być wykorzystywana wyłącznie w celu złożenia wniosku o dostęp do podstawowych systemów informacyjnych UE, z zastrzeżeniem warunków i procedur określonych w odpowiednich aktach prawnych regulujących taki dostęp. Taki wniosek o dostęp powinien podlegać rozdziałowi VII niniejszego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 5 , dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 6 lub rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 7 .
(34) Zasadniczo, jeżeli znacznik dopasowania wskazuje na to, że dane są zapisane w Eurodac, wyznaczone organy lub Europol powinny zwrócić się o pełny dostęp do co najmniej jednego z odpowiednich systemów informacyjnych UE. Jeżeli wyjątkowo nie złożono wniosku o taki pełny dostęp, na przykład ze względu na to, że wyznaczone organy lub Europol już uzyskały dane w inny sposób, lub uzyskanie tych danych nie jest już dozwolone na mocy prawa krajowego, należy odnotować uzasadnienie niewystąpienia o dostęp.
(35) Rejestry wyszukiwań we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację powinny podawać cel wyszukiwania. Jeśli wyszukiwania dokonano w ramach dwuetapowego podejścia do sprawdzania danych, rejestry powinny zawierać odniesienie do akt krajowych związanych z danym postępowaniem przygotowawczym lub sprawą, wskazując w ten sposób, że danego zapytania dokonano w celach zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych.
(36) Dokonanie przez wyznaczone organy i Europol wyszukiwania we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację w celu uzyskania odpowiedzi typu "dopasowanie/brak dopasowania" wskazującej, czy dane zostały zarejestrowane w systemach EES, VIS, ETIAS lub Eurodac, wymaga automatycznego przetwarzania danych osobowych. Dopasowanie nie powinno wiązać się z ujawnianiem danych osobowych osoby, której dotyczy wyszukiwanie, innych niż wskazanie, że pewne jej dane znajdują się w jednym z systemów. Uprawniony użytkownik nie ma prawa podejmować nieprzychylnej decyzji w stosunku do osoby, której dotyczy wyszukiwanie, jedynie na podstawie samego wystąpienia dopasowania. Dostęp użytkownika do dopasowania będzie stanowić zatem jedynie bardzo ograniczoną ingerencję w prawo do ochrony danych osobowych osoby, której dotyczy wyszukiwanie, umożliwiając zarazem wyznaczonym organom i Europolowi złożenie wniosku o dostęp do danych osobowych w bardziej efektywny sposób.
(37) Należy ustanowić detektor wielokrotnych tożsamości, aby wspierać funkcjonowanie wspólnego repozytorium danych umożliwiających identyfikację oraz osiągnięcie celów systemów EES, VIS, ETIAS, Eurodac, SIS i ECRIS-TCN. Aby skutecznie osiągnąć ich cele, wszystkie te systemy informacyjne UE wymagają dokładnej identyfikacji osób, których dane są w nich przechowywane.
(38) Aby lepiej osiągnąć cele systemów informacyjnych UE, organy korzystające z tych systemów powinny mieć możliwość przeprowadzania wystarczająco rzetelnej weryfikacji tożsamości osób, których dane są przechowywane w różnych systemach. Zestaw danych dotyczących tożsamości lub danych dokumentu podróży przechowywanych w danym systemie może być niepoprawny, niepełny lub fałszywy, a obecnie nie ma sposobu na wykrywanie takich niepoprawnych, niepełnych lub fałszywych danych dotyczących tożsamości lub danych dokumentu podróży poprzez porównywanie ich z danymi przechowywanymi w innym systemie. Aby zaradzić tej sytuacji, konieczne jest dysponowanie instrumentem technicznym na poziomie Unii, który umożliwiałby dokładną identyfikację osób w tych celach.
(39) Detektor wielokrotnych tożsamości powinien stworzyć i przechowywać powiązania między danymi w różnych systemach informacyjnych UE, aby wykrywać wielokrotne tożsamości, w podwójnym celu ułatwienia kontroli tożsamości osób podróżujących w dobrej wierze i zwalczania oszustw dotyczących tożsamości. Detektor wielokrotnych tożsamości powinien zawierać jedynie powiązania między danymi dotyczącymi osób obecnych w więcej niż jednym systemie informacyjnym UE. Powiązane ze sobą dane powinny być ściśle ograniczone do danych potrzebnych do weryfikacji, czy dana osoba została w sposób uzasadniony lub nieuzasadniony zarejestrowana pod różnymi tożsamościami w różnych systemach, lub wyjaśnienia sytuacji, w których dwie osoby o zbliżonych danych w zakresie tożsamości mogą nie być tą samą osobą. Przetwarzanie danych za pośrednictwem europejskiego portalu wyszukiwania i wspólnego systemu porównywania danych biometrycznych w celu powiązania zestawów danych osobowych w różnych systemach należy sprowadzić do absolutnego minimum i przez to powinno ono ograniczać się do wykrywania wielokrotnych tożsamości, które ma zostać przeprowadzone w chwili dodawania nowych danych do jednego z systemów obejmującego dane przechowywane we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację lub w chwili dodawania do SIS. Detektor wielokrotnych tożsamości powinien zawierać zabezpieczenia przed potencjalną dyskryminacją i nieprzychylnymi decyzjami wobec osób posługujących się różnymi tożsamościami w sposób zgodny z prawem.
(40) Niniejsze rozporządzenie przewiduje nowe operacje przetwarzania danych mające na celu poprawną identyfikację osób, których to dotyczy. Stanowi to ingerencję w ich prawa podstawowe chronione na mocy art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Ponieważ skuteczne wdrożenie systemów informacyjnych UE zależy od poprawnej identyfikacji odpowiednich osób, taka ingerencja jest uzasadniona tymi samymi celami, dla których ustanowiono każdy z tych systemów, a mianowicie celami skutecznego zarządzania granicami Unii, bezpieczeństwa wewnętrznego Unii oraz skutecznego wdrażania polityk Unii w zakresie wiz i azylu.
(41) Europejski portal wyszukiwania i wspólny system porównywania danych biometrycznych powinny porównywać dane dotyczące osób we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację i w SIS przy tworzeniu lub przekazywaniu nowych wpisów przez organ krajowy lub agencję unijną. Takie porównywanie powinno odbywać się automatycznie. Wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację i SIS powinny korzystać ze wspólnego systemu porównywania danych biometrycznych, aby wykrywać możliwe powiązania na podstawie danych biometrycznych. Wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację i SIS powinny korzystać z europejskiego portalu wyszukiwania, aby wykrywać możliwe powiązania na podstawie danych alfanumerycznych. Wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację i SIS powinny móc identyfikować tożsame lub zbliżone dane dotyczące osoby przechowywane w różnych systemach. W takich przypadkach należy ustanowić powiązanie wskazujące, że jest to ta sama osoba. Wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację i SIS powinny być tak skonfigurowane, aby wykrywały drobne błędy transliteracji lub zapisu w sposób, który nie przysparzałby danej osobie nieuzasadnionych trudności.
(42) Organ krajowy lub agencja unijna, które zarejestrowały dane w odpowiednim systemie informacyjnym UE, powinny potwierdzić te powiązania lub wprowadzić w nich zmiany. Ten organ krajowy lub ta agencja unijna powinny mieć dostęp do danych przechowywanych we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację lub w SIS oraz w detektorze wielokrotnych tożsamości w celu ręcznej weryfikacji różniących się tożsamości.
(43) Organ odpowiedzialny za tworzenie lub aktualizację danych, które spowodowały dopasowanie prowadzące do ustanowienia powiązania z danymi przechowywanymi w innym systemie informacyjnym UE, zapewnia przeprowadzenie ręcznej weryfikacji różniących się tożsamości. Organ odpowiedzialny za ręczną weryfikację różniących się tożsamości powinien ocenić, czy istnieją różne tożsamości odnoszące się do tej samej osoby w sposób uzasadniony lub nieuzasadniony. Takiej oceny w miarę możliwości należy dokonać w obecności danej osoby, w stosownych przypadkach zwracając się o dodatkowe wyjaśnienia lub informacje. Oceny należy dokonać niezwłocznie, zgodnie z wymogami prawnymi dotyczącymi dokładności informacji na mocy prawa Unii i prawa krajowego.
(44) W odniesieniu do powiązań uzyskanych w związku z SIS dotyczących wpisów związanych z osobami poszukiwanymi w celu aresztowania i wydania lub ekstradycji, osobami zaginionymi lub narażonymi na zagrożenia, osobami, których obecność jest wymagana do celów postępowania sądowego lub osobami poddawanymi kontrolom niejawnym, rozpytaniom kontrolnym lub kontrolom szczególnym, organem odpowiedzialnym za ręczną weryfikację różniących się tożsamości powinno być biuro SIRENE państwa członkowskiego, które dokonało wpisu. Te kategorie wpisów w SIS mają charakter wrażliwy i nie muszą być przekazywane organom tworzącym lub aktualizującym dane powiązane z nimi w jednym z pozostałych systemów informacyjnych UE. Utworzenie powiązania do danych SIS nie powinno wpływać na działania podejmowane zgodnie z rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1860 8 , (UE) 2018/1861 9 i (UE) 2018/1862 10 .
(45) Tworzenie takich powiązań wymaga przejrzystości wobec osób, których one dotyczą. Aby ułatwić wprowadzenie niezbędnych zabezpieczeń zgodnych z mającymi zastosowanie unijnymi przepisami o ochronie danych, osoby, które są objęte powiązaniem czerwonym lub powiązaniem białym po ręcznej weryfikacji różniących się tożsamości, powinny być informowane na piśmie, z zastrzeżeniem ograniczeń dotyczących ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, zapobiegania przestępczości i zagwarantowania, że nie są zagrożone krajowe postępowania przygotowawcze. Osoby te powinny otrzymać pojedynczy numer identyfikacyjny umożliwiający im zidentyfikowanie organu, do którego powinny się zwrócić w celu skorzystania z przysługujących im praw.
(46) W przypadku utworzenia powiązania żółtego, organ odpowiedzialny za ręczną weryfikację różniących się tożsamości powinien mieć dostęp do detektora wielokrotnych tożsamości. W przypadku istnienia powiązania czerwonego do detektora wielokrotnych tożsamości powinny mieć dostęp organy państwa członkowskiego i agencje unijne mające dostęp do co najmniej jednego systemu informacyjnego UE włączonego do wspólnego repozytorium danych umożliwiających identyfikację lub do SIS. Powiązanie czerwone powinno wskazywać, że dana osoba posługuje się różnymi tożsamościami w sposób nieuzasadniony lub posługuje się tożsamością innej osoby.
(47) W przypadku gdy istnieje białe lub zielone powiązanie między danymi z dwóch systemów informacyjnych UE, dostęp do detektora wielokrotnych tożsamości powinny mieć organy państw członkowskich i agencje unijne, gdy dany organ lub agencja mają dostęp do obydwu systemów informacyjnych. Taki dostęp powinno się przyznawać wyłącznie w celu umożliwienia temu organowi lub agencji wykrycia potencjalnych przypadków, w których dane były powiązane nieprawidłowo lub przetwarzane w detektorze wielokrotnych tożsamości, wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację i SIS z naruszeniem niniejszego rozporządzenia, i podjęcia działań w celu naprawy sytuacji i uaktualnienia lub usunięcia połączenia.
(48) Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA) powinna ustanowić mechanizmy automatycznej kontroli jakości danych i wspólne wskaźniki jakości danych. eu-LISA powinna odpowiadać za stworzenie możliwości scentralizowanego monitorowania jakości danych oraz sporządzać regularne sprawozdania z analizy danych, aby poprawić kontrolę wdrażania systemów informacyjnych UE przez państwa członkowskie. Wspólne wskaźniki jakości danych powinny obejmować minimalne normy jakości w zakresie przechowywania danych w systemach informacyjnych UE lub elementach interoperacyjności. Celem takich norm kontroli jakości danych powinna być automatyczna identyfikacja wprowadzonych danych wyglądających na nieprawidłowe lub niespójne przez systemy informacyjne UE i elementy interoperacyjności, tak aby państwo członkowskie, z którego te dane pochodzą, mogło je sprawdzić i podjąć konieczne środki naprawcze.
(49) Komisja powinna dokonywać oceny sprawozdań z jakości przedkładanych przez eu-LISA i w razie potrzeby wydawać zalecenia dla państw członkowskich. Państwa członkowskie powinny odpowiadać za sporządzenie planu działania opisującego czynności mające zaradzić niedoskonałościom jakości danych oraz przedstawiać regularne sprawozdania z postępów w jego realizacji.
(50) Uniwersalny format wiadomości (UMF) powinien stanowić standard dla uporządkowanej, transgranicznej wymiany informacji między systemami informacyjnymi, organami lub organizacjami działającymi w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Powinien on określać wspólny język i struktury logiczne wzajemnie wymienianych informacji, aby ułatwić interoperacyjność poprzez umożliwienie tworzenia i odczytywania wymienianych treści w sposób spójny i semantycznie równoważny.
(51) Można rozważyć wdrożenie standardu UMF w przypadku systemów VIS, SIS oraz innych dotychczasowych lub nowych modeli transgranicznej wymiany informacji i systemów informacyjnych w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i bezpieczeństwa opracowywanych przez państwa członkowskie.
(52) Należy ustanowić centralne repozytorium sprawozdawczo-statystyczne, aby generować międzysystemowe dane statystyczne i sprawozdania analityczne na potrzeby strategii politycznych, działań operacyjnych i zapewniania jakości danych zgodnie z mającymi zastosowanie aktami prawnymi. eu-LISA powinna ustanowić, wdrożyć i obsługiwać to repozytorium w swoich centrach technicznych. Powinno ono zawierać zanonimizowane dane statystyczne z systemów informacyjnych UE, wspólnego repozytorium danych umożliwiających identyfikację, detektora wielokrotnych tożsamości i wspólnego systemu porównywania danych biometrycznych. Dane zawarte w centralnym repozytorium sprawozdawczo-statystycznym nie powinny umożliwiać identyfikacji osób fizycznych eu-LISA powinna anonimizować dane w sposób zautomatyzowany i gromadzić takie zanonimizowane dane w tym repozytorium. Proces anonimizacji danych powinien przebiegać automatycznie, a pracownicy eu-LISA nie powinni otrzymywać bezpośredniego dostępu do żadnych danych osobowych przechowywanych w systemach informacyjnych UE lub w elementach interoperacyjności.
(53) Do przetwarzania danych osobowych przez krajowe organy na potrzeby interoperacyjności na mocy niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie rozporządzenie (UE) 2016/679, z wyjątkiem sytuacji, gdy takiego przetwarzania dokonują wyznaczone organy lub centralne punkty dostępu państw członkowskich w celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych.
(54) Jeśli przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie na potrzeby interoperacyjności na mocy niniejszego rozporządzenia dokonują właściwe organy do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, zastosowanie ma dyrektywa (UE) nr 2016/680.
(55) Rozporządzenie (UE) 2016/679, rozporządzenie (UE) 2018/1725 lub w stosownych przypadkach dyrektywa (UE) 2016/680 mają zastosowanie do przekazywania danych osobowych do państw trzecich lub organizacji międzynarodowych na mocy niniejszego rozporządzenia. Bez uszczerbku dla podstaw do przekazania danych na mocy rozdziału V rozporządzenia (UE) 2016/679 lub w stosownych przypadkach dyrektywy (UE) 2016/680 orzeczenia sądu oraz decyzje organu administracyjnego państwa trzeciego wymagające od administratora lub podmiotu przetwarzającego dane przekazania lub ujawnienia danych osobowych powinny być uznawane lub egzekwowalne wyłącznie w oparciu o międzynarodowe porozumienie obowiązujące między wnioskującym państwem trzecim a Unią lub państwem członkowskim.
(56) Szczegółowe przepisy dotyczące ochrony danych zawarte w rozporządzeniu (UE) 2018/1862 i rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/816 11 mają zastosowanie w stosunku do przetwarzania danych osobowych przez systemy podlegające tym rozporządzeniom.
(57) W stosunku do przetwarzania danych osobowych przez eu-LISA oraz pozostałe instytucje i organy Unii przy wykonywaniu ich obowiązków na mocy niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie rozporządzenie (UE) 2018/1725, bez uszczerbku dla rozporządzenia (UE) 2016/794, które ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez Europol.
(58) Organy nadzoru, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2016/679 lub dyrektywie (UE) 2016/680, powinny monitorować zgodność z prawem przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie. Europejski Inspektor Ochrony Danych powinien monitorować działalność instytucji i organów Unii w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych. Europejski Inspektor Ochrony Danych i organy nadzorcze powinny współpracować ze sobą w zakresie monitorowania przetwarzania danych osobowych przez elementy interoperacyjności. Aby Europejski Inspektor Ochrony Danych wypełniał zadania powierzone mu na mocy niniejszego rozporządzenia, potrzebuje on wystarczających zasobów, zarówno kadrowych, jak i finansowych.
(59) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 12 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 16 kwietnia 2018 r. 13
(60) Grupa Robocza Art. 29 przedstawiła opinię w dniu 11 kwietnia 2018 r.
(61) Zarówno państwa członkowskie, jak i eu-LISA powinny utrzymywać plany ochrony, aby ułatwić wdrożenie obowiązków w zakresie bezpieczeństwa oraz współpracować ze sobą w celu rozwiązywania problemów związanych z bezpieczeństwem. eu-LISA powinna też zapewniać stałe wprowadzanie najnowszych rozwiązań technologicznych, aby zapewnić integralność danych w ramach rozwoju i projektowania elementów interoperacyjności oraz zarządzania nimi. Obowiązki eu-LISA w tym względzie powinny obejmować przyjmowanie środków niezbędnych do zapobiegania dostępowi osób nieuprawnionych, takich jak pracownicy zewnętrznych dostawców usług, do danych osobowych przetwarzanych za pośrednictwem elementów interoperacyjności. Udzielając zamówień na świadczenie usług, państwa członkowskie i eu-LISA powinny uwzględnić wszystkie środki niezbędne do zapewnienia zgodności z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi dotyczącymi ochrony danych osobowych oraz ochrony prywatności osób lub zabezpieczyć podstawowe interesy w zakresie bezpieczeństwa zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1046 14 oraz stosownymi konwencjami międzynarodowymi. eu-LISA powinna stosować zasady ochrony prywatności w fazie projektowania i domyślnej ochrony prywatności w całym cyklu opracowywania elementów interoperacyjności.
(62) Na potrzeby statystyk i sprawozdawczości konieczne jest przyznanie dostępu uprawnionemu personelowi właściwych organów oraz instytucji Unii i agencji unijnych, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, aby mogły sprawdzać niektóre dane związane z pewnymi elementami interoperacyjności bez umożliwiania im identyfikacji osób fizycznych.
(63) Aby umożliwić organom państw członkowskich i agencjom unijnym dostosowanie się do nowych wymogów w zakresie korzystania z europejskiego portalu wyszukiwania, konieczne jest wprowadzenie okresu przejściowego. Podobnie aby umożliwić spójne i optymalne funkcjonowanie detektora wielokrotnych tożsamości należy, na początku jego działania, ustanowić środki przejściowe.
(64) Ponieważ celu niniejszego rozporządzenia, mianowicie stworzenia ram interoperacyjności unijnych systemów informacyjnych, nie mogą w wystarczający sposób osiągnąć państwa członkowskie, natomiast z uwagi na zakres i skutki działań można je lepiej osiągnąć na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(65) Pozostała kwota przeznaczona w budżecie na inteligentne granice zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 15 powinna zostać przydzielona na potrzeby niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 515/2014 w celu pokrycia kosztów opracowania elementów interoperacyjności.
(66) Aby uzupełnić pewne szczegółowe aspekty techniczne niniejszego rozporządzenia, należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w zakresie:
- wydłużenia okresu przejściowego użytkowania europejskiego portalu wyszukiwania,
- wydłużenia okresu przejściowego dotyczącego wykrywania wielokrotnych tożsamości przez jednostkę centralną ETIAS,
- procedur określania przypadków, w których dane dotyczące tożsamości można uznać za tożsame lub zbliżone,
- zasad funkcjonowania centralnego repozytorium sprawozdawczo-statystycznego, w tym szczególnych gwarancji dotyczących przetwarzania danych osobowych oraz zasad bezpieczeństwa mających zastosowanie do repozytorium, oraz
- szczegółowych zasad funkcjonowania portalu internetowego.
Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. 16 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(67) Aby zapewnić jednolite warunki wykonania niniejszego rozporządzenia, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze obejmujące określanie terminów, w których europejski portal wyszukiwania, wspólny system porównywania danych biometrycznych, wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację, detektor wielokrotnych tożsamości oraz centralne repozytorium sprawozdawczo-statystyczne zaczną funkcjonować.
(68) Należy również przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze dotyczące przyjmowania szczegółowych przepisów w zakresie: informacji technicznych dotyczących profili użytkowników europejskiego portalu wyszukiwania; specyfikacji rozwiązania technicznego umożliwiającego przeszukiwanie systemów informacyjnych UE, baz danych Europolu i Interpolu za pomocą europejskiego portalu wyszukiwania i formatu odpowiedzi uzyskiwanych w europejskim portalu wyszukiwania; przepisów technicznych służących do tworzenia powiązań w ramach detektora wielokrotnych tożsamości między danymi z różnych systemów informacyjnych UE; treści i formatu formularza, który ma być stosowany do powiadamiania osoby, której dane dotyczą, w przypadku powstania powiązania czerwonego; wymogów dotyczących wyników i monitorowania funkcjonowania wspólnego systemu porównywania danych biometrycznych; mechanizmów, procedur i wskaźników związanych z automatyczną kontrolą jakości danych; rozwijania standardu uniwersalnego formatu wiadomości (UMF); procedury współpracy, która ma być stosowana w przypadku incydentów bezpieczeństwa; oraz specyfikacji technicznego rozwiązania mającego służyć zarządzaniu przez państwa członkowskie wnioskami użytkowników o dostęp. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 17 .
(69) Ponieważ elementy interoperacyjności będą obejmować przetwarzanie znaczących ilości wrażliwych danych osobowych, ważne jest, aby osoby, których dane są przetwarzane za pośrednictwem tych elementów, mogły skutecznie korzystać z praw przysługujących osobom, których dane dotyczą, zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) 2016/679, dyrektywy (UE) 2016/2016 oraz rozporządzenia (WE) nr 2018/1725. Osobom, których dane dotyczą, należy zapewnić portal internetowy ułatwiający wykonywanie przysługujących im praw w zakresie dostępu do danych, ich korekty, usuwania i ograniczania przetwarzania ich danych osobowych. eu-LISA powinna stworzyć taki portal internetowy i zarządzać nim.
(70) Jedną z podstawowych zasad ochrony danych jest minimalizacja danych: zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2016/679 przetwarzanie danych osobowych musi być adekwatne, stosowne oraz ograniczone do tego, co niezbędne do celów, dla których są one przetwarzane. Z tego względu elementy interoperacyjności nie powinny przewidywać przechowywania nowych danych osobowych, z wyjątkiem powiązań, które będą przechowywane w detektorze wielokrotnych tożsamości i które stanowią minimum niezbędne do celów niniejszego rozporządzenia.
(71) Niniejsze rozporządzenie powinno zawierać jasne przepisy dotyczące odpowiedzialności i prawa do odszkodowania za niezgodne z prawem przetwarzanie danych osobowych oraz za inne działanie niezgodne z przepisami niniejszego rozporządzenia. Takie przepisy pozostają bez uszczerbku dla prawa do odszkodowania od administratora lub podmiotu przetwarzającego i odpowiedzialności tych podmiotów zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679, dyrektywą (UE) 2016/680 i rozporządzeniem (WE) 2018/1725. eu-LISA powinna być odpowiedzialna za szkodę spowodowaną przez siebie jako podmiotu przetwarzającego dane w przypadku gdy nie wypełniła ona szczególnych obowiązków nałożonych na nią w niniejszym rozporządzeniu lub gdy działała ona bez zgodnych z prawem zaleceń państwa członkowskiego będącego administratorem danych albo wbrew tym zaleceniom.
(72) Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/38/WE 18 .
(73) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie, w zakresie, w jakim jego przepisy odnoszą się do SIS regulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania - w terminie sześciu miesięcy po podjęciu przez Radę decyzji w sprawie niniejszego rozporządzenia - podejmie decyzję, czy dokona jego transpozycji do prawa krajowego.
(74) W zakresie, w jakim przepisy niniejszego rozporządzenia odnoszą się do SIS regulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, Zjednoczone Królestwo uczestniczy w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do TUE i do TFUE oraz zgodnie z art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE 19 . Ponadto w zakresie, w jakim przepisy niniejszego rozporządzenia odnoszą się do ECRIS-TCN, zgodnie z art. 3 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości załączonego do TUE i do TFUE Zjednoczone Królestwo powiadomiło o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia.
(75) W zakresie, w jakim przepisy niniejszego rozporządzenia odnoszą się do SIS regulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, Irlandia może co do zasady uczestniczyć w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do TUE i do TFUE oraz art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE 20 . Ponadto w zakresie, w jakim przepisy niniejszego rozporządzenia odnoszą się do Eurodac i do ECRIS-TCN, zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości załączonego do TUE i do TFUE, oraz bez uszczerbku dla art. 4 tego Protokołu Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ w tej sytuacji nie jest możliwe zapewnienie, aby niniejsze rozporządzenie stosowało się w całości do Irlandii, zgodnie z wymogiem art. 288 TFUE, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana, ani go nie stosuje, bez uszczerbku dla swoich praw zgodnie z Protokołami nr 19 i 21.
(76) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi, w zakresie, w jakim odnosi się ono do SIS regulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii, dotyczącej włączenia tych państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 21 , który należy do dziedziny, o której mowa w art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE 22 .
(77) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi, w zakresie, w jakim odnosi się ono do SIS regulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy zawartej pomiędzy Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską, dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, który należy do dziedziny, o której mowa w art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE 23 w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW 24 .
(78) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi, w zakresie, w jakim odnosi się ono do SIS regulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu zawartego pomiędzy Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Lichtensteinu o przystąpieniu Księstwa Lichtensteinu do umowy zawartej pomiędzy Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 25 , który należy do dziedziny, o której mowa w art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/WSiSW 26 .
(79) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz powinno być stosowane zgodnie z tymi prawami i zasadami.
(80) Aby niniejsze rozporządzenie było spójne z obowiązującymi ramami prawnymi, rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1726 27 oraz rozporządzenia (UE) 2018/1862 i (UE) 2019/816 powinny zostać odpowiednio zmienione,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
| A. TAJANI | G. CIAMBA |
| Przewodniczący | Przewodniczący |
- zmieniony przez art. 71 pkt 2 rozporządzenia nr 2024/982 z dnia 13 marca 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.982) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 kwietnia 2024 r.
- zmieniony przez art. 41 rozporządzenia nr 2025/13 z dnia 19 grudnia 2024 r. (Dz.U.UE.L.2025.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 stycznia 2025 r.
- zmieniony przez art. 71 pkt 2 rozporządzenia nr 2024/982 z dnia 13 marca 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.982) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 kwietnia 2024 r.
- zmieniony przez art. 41 rozporządzenia nr 2025/13 z dnia 19 grudnia 2024 r. (Dz.U.UE.L.2025.13) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 stycznia 2025 r.
- dodany przez art. 2 rozporządzenia nr 2021/1150 z dnia 7 lipca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.249.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 2021 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 2021/1151 z dnia 7 lipca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.249.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 2021 r.
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2019.135.85 |
| Rodzaj: | Rozporządzenie |
| Tytuł: | Rozporządzenie 2019/818 w sprawie ustanowienia ram interoperacyjności systemów informacyjnych UE w obszarze współpracy policyjnej i sądowej, azylu i migracji oraz zmieniające rozporządzenia (UE) 2018/1726, (UE) 2018/1862 i (UE) 2019/816 |
| Data aktu: | 20/05/2019 |
| Data ogłoszenia: | 22/05/2019 |
| Data wejścia w życie: | 11/06/2019 |