Uprawnienia Ministra Spraw Wewnętrznych i organów Milicji Obywatelskiej w stosunku do formacji i organizacji powołanych do ochrony porządku publicznego lub mienia społecznego, a także zasady i tryb wyposażania pracowników i członków tych formacji i organizacji w środki przymusu bezpośredniego i w broń palną oraz zasady używania tych środków i broni w czasie obowiązywania stanu wojennego.

UCHWAŁA NR 262

RADY MINISTRÓW

z dnia 12 grudnia 1981 r.

w sprawie uprawnień Ministra Spraw Wewnętrznych i organów Milicji Obywatelskiej w stosunku do formacji i organizacji powołanych do ochrony porządku publicznego lub mienia społecznego, a także zasad i trybu wyposażania pracowników i członków tych formacji i organizacji w środki przymusu bezpośredniego i w broń palną oraz zasad używania tych środków i broni w czasie obowiązywania stanu wojennego.

Na podstawie art. 28 ust. 3 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29, poz. 154) Rada Ministrów uchwala, co następuje;

§  1.

1. W czasie obowiązywania stanu wojennego na obszarach, na których stan ten został wprowadzony, formacje i organizacje powołane do ochrony porządku publicznego lub mienia społecznego podlegają w sprawach operacyjnych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i organom Milicji Obywatelskiej, niezależnie od innej podległości tych formacji i organizacji.

2. Formacjami i organizacjami, o których mowa w ust. 1, są:

1) Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej,

2) Straż Przemysłowa,

3) Straż Portowa,

4) Straż Bankowa,

5) Służba Ochrony Kolei,

6) Straż Pocztowa i Straż Łączności,

7) Straż Leśna,

- zwane dalej "formacjami ochronnymi".

§  2.

1. Podległość, o której mowa w § 1 ust. 1, dotyczy postępowania formacji ochronnych przy wykonywaniu powierzonych im zadań w zakresie ochrony porządku publicznego i mienia społecznego, a w szczególności spraw związanych z:

1) legitymowaniem lub stwierdzaniem w inny sposób tożsamości osób,

2) przeprowadzaniem przeszukania osób, rzeczy i środków transportowych,

3) odbieraniem przedmiotów służących do naruszenia porządku prawnego lub uzyskanych z jego naruszenia,

4) prowadzeniem bezpośredniego pościgu za osobami, które naruszyły porządek prawny,

5) zatrzymywaniem i przymusowym doprowadzaniem do najbliższej jednostki rejonowej Milicji Obywatelskiej osób, które naruszyły porządek prawny,

6) pełnieniem służby wartowniczej i konwojowej,

7) używaniem broni palnej i innych środków przymusu bezpośredniego w przypadkach wskazanych w obowiązujących przepisach prawa,

8) współdziałaniem z jednostkami Milicji Obywatelskiej w ochronie porządku publicznego i mienia społecznego w wypadkach nadzwyczajnych,

2. Minister Spraw Wewnętrznych w stosunku do terytorium całego państwa, a komendanci wojewódzcy i kierownicy jednostek rejonowych Milicji Obywatelskiej w granicach poszczególnych jednostek podziału administracyjnego państwa mogą wydawać wytyczne oraz podejmować bieżące decyzje określające szczegółowe zasady wykonywania przez członków (pracowników) formacji ochronnych czynności, o których mowa w ust. 1.

3. Organy, o których mowa w ust. 2, mogą nakazywać formacjom ochronnym wykonywanie również innych czynności w zakresie ochrony porządku publicznego i mienia społecznego oraz określać szczegółowe zasady ich wykonywania.

§  3.

1. Formacje ochronne mogą być użyte poza obszarem ich właściwości miejscowej oraz do wykonania zadań przekraczających rzeczowy zakres ich działania określony odrębnymi przepisami.

2. Wykonują swoje zadania, członkowie formacji ochronnych mogą działać indywidualnie lub zespołowo oraz samodzielnie lub razem z członkami innych formacji ochronnych i funkcjonariuszami Milicji Obywatelskiej.

§  4.

1. Uprawnienia i obowiązki członków formacji ochronnych przy wykonywaniu ich zadań określają odrębne przepisy.

2. Członkowie formacji ochronnych przy wykonywaniu swoich zadań korzystają z ochrony prawnej oraz podlegają odpowiedzialności na zasadach określonych dla funkcjonariuszy publicznych.

§ 5. Organy resortu spraw wewnętrznych, o których mowa w § 2, mogą powoływać komendantów formacji ochronnych, występujących na ich obszarze działania, spośród funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej lub innych osób mających odpowiednie kwalifikacje, w uzgodnieniu z organem, któremu formacje te podlegają organizacyjnie.

§  6.

1. W razie groźby zaistnienia wypadku nadzwyczajnego w celu ochrony sąsiadujących ze sobą obiektów gospodarki narodowej i administracji państwowej lub urządzeń użyteczności publicznej, albo w celu wykonania zadań w zakresie ochrony porządku publicznego, komendanci wojewódzcy i kierownicy jednostek rejonowych Milicji Obywatelskiej mogą tworzyć stałe i doraźne oddziały lub pododdziały złożone z członków formacji ochronnych.

2. Na dowódców oddziałów i pododdziałów, o których mowa w ust. 1 organ tworzący oddział lub pododdział wyznacza funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej lub inną osobę mającą odpowiednie kwalifikacje.

3. Oddziały i pododdziały, o których mowa w ust. 1, podlegają organowi, który je utworzył, albo wyznaczonemu przez komendanta wojewódzkiego kierownikowi jednostki rejonowej Milicji Obywatelskiej.

§  7.

1. Komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej może zarządzić czasowe skoszarowanie osób wchodzących w skład oddziałów i pododdziałów, o których mowa w § 6 ust. 1.

2. Osobom skoszarowanym przysługują odpowiednie uprawnienia określone dla osób pełniących czynną służbę w obronie cywilnej w razie mobilizacji i w czasie wojny lub określone przepisami w sprawie militaryzacji albo innymi przepisami szczegółowymi.

§  8.

1. W razie prowadzenia przez Milicję Obywatelską akcji zmierzającej do przywrócenia naruszonego porządku publicznego lub zabezpieczenia zagrożonego mienia społecznego, dowódcom interweniujących sił Milicji Obywatelskiej na czas prowadzenia tej akcji podlegają działające w tym rejonie formacje ochronne oraz oddziały i pododdziały, o których mowa w § 6 ust. 1.

2. Dowódcom, o których mowa w ust. 1, komendant wojewódzki lub kierownik jednostki rejonowej Milicji Obywatelskiej na czas prowadzenia akcji może podporządkować również inne formacje ochronne oraz oddziały i pododdziały występujące na obszarze jego działania.

§  9.

1. Jeżeli uzasadnione potrzeby ochrony porządku publicznego i mienia społecznego tego wymagają, Minister Spraw Wewnętrznych na terytorium całego państwa lub w granicach poszczególnych jednostek podziału administracyjnego państwa może zarządzić stałe lub czasowe wyposażenie członków wszystkich lub niektórych formacji ochronnych w broń palną i inne środki przymusu bezpośredniego.

2. Wydawanie, ewidencjonowanie i przechowywanie broni palnej następuje na zasadach określonych dla pracowników Straży Przemysłowej.

3. Wydawanie, ewidencjonowanie i przechowywanie środków przymusu bezpośredniego (pałek, chemicznych środków obezwładniających, kajdanek) następuje na zasadach określonych dla funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.

§  10.

1. W przypadkach, o których mowa w § 8, użyte do pomocy formacje ochronne oraz oddziały i pododdziały na podstawie decyzji komendanta wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej mogą być wyposażone na czas prowadzenia akcji w urządzenia do miotania wody i chemiczne środki obezwładniające.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach w urządzenia, o których mowa w ust. 1, mogą być również wyposażone inne formacje ochronne oraz oddziały i pododdziały na podstawie decyzji komendanta wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej.

§  11.

1. Użycie broni palnej do ochrony porządku publicznego lub mienia społecznego przez:

1) pracowników Straży Przemysłowej, Straży Portowej i Straży Bankowej następuje na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 31 stycznia 1961 r. w sprawie zasad i trybu użycia broni przez pracowników Straży Przemysłowej (Dz. U. Nr 6, poz. 44).

2) funcjonariuszy Służby Ochrony Kolei następuje na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 września 1961 r. w sprawie noszenia i użycia broni palnej przez organy ochrony kolei oraz w sprawie działalności tych organów poza obszarem kolejowym (Dz. U. Nr 44, poz. 233),

3) członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej następuje na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 grudnia 1955 r. w sprawie określenia przypadków, w których dopuszczalne jest użycie broni przez Milicję Obywatelską, oraz trybu postępowania przy użyciu broni (Dz. U. Nr 46, poz. 313),

4) członków innych formacji ochronnych następuje na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1962 r. w sprawie zasad i trybu użycia broni przez osoby spoza Straży Przemysłowej, wyznaczone do pełnienia z bronią służby ochrony mienia społecznego (Dz. U. Nr 65, poz. 315).

2. Użycie środków przymusu bezpośredniego przez członków formacji ochronnych wyposażonych w takie środki następuje na zasadach określonych dla funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.

§ 12. Przepisy uchwały stosuje się na całym terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej albo w granicach jednostek podziału administracyjnego państwa, w których wprowadzony został stan wojenny, stosownie do postanowień uchwały Rady Państwa w sprawie wprowadzenia tego stanu.

§ 13. Przepisy uchwały nie naruszają przepisów uchwały nr 328 Rady Ministrów z dnia 29 pażdziernika 1962 r. w sprawie uprawnień Ministra Spraw Wewnętrznych w zakresie ochrony zakładów pracy i obiektów gospodarki narodowej (Monitor Polski Nr 79, poz. 369) oraz przepisów w sprawie militaryzacji.

§ 14. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia wprowadzenia stanu wojennego.

• Identyfikator: M.P.1981.30.272
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Uprawnienia Ministra Spraw Wewnętrznych i organów Milicji Obywatelskiej w stosunku do formacji i organizacji powołanych do ochrony porządku publicznego lub mienia społecznego, a także zasady i tryb wyposażania pracowników i członków tych formacji i organizacji w środki przymusu bezpośredniego i w broń palną oraz zasady używania tych środków i broni w czasie obowiązywania stanu wojennego.
• Data aktu: 12/12/1981
• Data ogłoszenia: 14/12/1981
• Data wejścia w życie: 14/12/1981, 13/12/1981