Francja-Polska. Konwencja o ochronie sądowej i prawie ubogich. Paryż.1925.12.30.

KONWENCJA

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Francuską o ochronie sądowej i prawie ubogich, podpisana w Paryżu dnia 30 grudnia 1925 r.

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia trzydziestego grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku podpisana została w Paryżu pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Francuskiej Konwencja o ochronie sądowej i prawie ubogich o następującem brzmieniu dosłownem:

KONWENCJA

pomiędzy Polską a Francją,

dotycząca ochrony sądowej i prawa ubogich.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Francuskiej postanowiły udzielać sobie wzajemnie pomocy sądowej i porozumiały się ze sobą co do zawarcia Konwencji o ochronie sądowej i o prawie ubogich. Wobec tego podpisani, należycie upoważnieni dla tego celu, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  pierwszy.

Obywatele francuscy w Polsce i obywatele polscy we Francji będą mieli wzajemnie wolny i łatwy dostęp do sądów, stosując się do ustaw krajowych, - zarówno w charakterze powodów jak pozwanych, na wszelkich stopniach jurysdykcji. Będą oni mogli we wszystkich instancjach posługiwać się adwokatami i przedstawicielami wszelkiego rodzaju, upoważnionymi przez ustawy krajowe, - i pod wszystkiemi temi względami będą korzystali z równych praw i korzyści, jakie są lub będą przyznane obywatelom własnym.

Artykuł  2.

Obywatele jednej z Wysokich Umawiających się Stron, mający wystąpić ze skargą przed sądami drugiej Umawiającej się Strony jako powodowie główni lub interwenjenci, nie będą podlegali żadnej opłacie, żadnej kaucji, ani żadnemu depozytowi, którymby nie podlegali, w tem samem położeniu, obywatele właśni odnośnego kraju stosownie do jego ustaw.

Artykuł  3.

Obywatele obu Wysokich Układających się Stron będą wzajemnie korzystali z dobrodziejstwa prawa ubogich, jak krajowcy, stosując się do ustawy kraju, w którym będzie wniesiona prośba o udzielenie tego prawa.

Artykuł  4.

Świadectwo ubóstwa wydają władze zwykłego miejsca pobytu obywatela obcego, a w braku takiego miejsca pobytu - władze jego chwilowego miejsca pobytu. W wypadku, gdyby te władze ostatnie nie były władzami jednego z Państw Umawiających się i gdyby nie wydawały świadectw tego rodzaju, wystarczy świadectwo wystawione przez przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego kraju, którego cudzoziemiec jest obywatelem.

Jeśli proszący nie przebywa w kraju, którym prośba została wniesiona, świadectwo zostanie bezpłatnie uwierzytelnione przez przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego kraju, w którym dokument ma być przedstawiony.

Artykuł  5.

Władza właściwa dla wystawienia świadectwa ubóstwa będzie mogła zasięgnąć wyjaśnień o położeniu majątkowem proszącego u jego władz ojczystych.

Władza powołana do rozstrzygania o prośbie o prawo ubogich zachowuje w granicach swych uprawnień prawo kontrolowania świadectw i udzielonych jej wyjaśnień.

Artykuł  6.

W razie przyznania dobrodziejstwa prawa ubogich przez jedną z Wysokich Umawiających się Stron bądź obywatelowi własnemu, bądź obywatelowi drugiej Strony, doręczenia aktów sądowych, odnoszące się do tego samego procesu, któreby miały być uskutecznione w drugiem Państwie, mogą pociągnąć za sobą wyłącznie zwrot przez Państwo wzywające Państwu wezwanemu kosztów, spowodowanych przez zastosowanie formy specjalnej, nieprzewidzianej w ustawodawstwie Państwa wezwanego.

W tym samym wypadku wykonanie rekwizycyj pociągnie za sobą zwrot przez Państwo wzywające Państwu wezwanemu wyłącznie należności znawców i kosztów wywołanych przez zastosowanie formy specjalnej.

Artykuł  7.

Niniejsza Konwencja będzie ratyfikowana.

Wejdzie ona w życie w miesiąc po dacie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

Skutki Konwencji ustaną z upływem okresu sześciu miesięcy, licząc od wypowiedzenia notyfikowanego przez jedną lub przez drugą umawiającą się Strony.

Na dowód czego podpisani, należycie upoważnieni dla tego celu, podpisali niniejszą Konwencję i wycisnęli na niej swoje pieczęcie.

Sporządzono w Paryżu, w dwóch egzemplarzach, dnia 30 grudnia 1925 r.

L. S. (-) Alfred Chłapowski L. S. (-) A. Briand

L. S. (-) Leon Babiński

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 5 listopada 1926 r.

• Identyfikator: Dz.U.1929.63.493
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Francja-Polska. Konwencja o ochronie sądowej i prawie ubogich. Paryż.1925.12.30.
• Data aktu: 30/12/1925
• Data ogłoszenia: 04/09/1929
• Data wejścia w życie: 28/08/1929