Wolne Miasto Gdańsk-Polska. Ochrona i pomoc prawna w dziedzinie podatków. Gdańsk.1924.03.17.

UMOWA

zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Wolnem Miastem Gdańskiem w przedmiocie ochrony i pomocy prawnej w dziedzinie podatków.

Rzeczpospolita Polska i Wolne Miasto Gdańsk, W celu zawarcia umowy w przedmiocie ochrony i pomocy prawnej w dziedzinie podatków, wdrożyły rokowania i ustanowiły Swymi Pełnomocnikami:

Rzeczpospolita Polska:

Dr. Artura ŻABICKIEGO, Sędziego Najwyższego Trybunału Administracyjnego,

Wolne Miasto Gdańsk:

Radcę Stanu Fritza LADEMANN'A, kierownika krajowego Urzędu podatkowego,

Starszego Radcę Rządu Gerharda SACHSE,

Starszego Radcę Rządu Dr. Ernsta GALLASCH.

Pełnomocnicy, przedstawiwszy swoje pełnomocnictwa i uznawszy je za dobre i należyte, ułożyli we wzajemnem porozumieniu, co następuje:

Artykuł  I.

(1) Za podatki w rozumieniu niniejszej umowy uważa się publiczne daniny, o ile je pobiera się w Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz Państwa, zaś na obszarze Wolnego Miasta Gdańska na rzecz tegoż oraz gmin (związków gminnych), a po obu Stronach W formie dodatków i dopłat, pobieranych łącznie z temi daninami na rachunek innych publiczno-prawnych związków. Za podatki w rozumieniu niniejszej umowy nie uważa się ceł i podatków spożywczych.

(2) Wątpliwości, czy pewien podatek ma być uważany za podatek wyżej wymienionego rodzaju, wyjaśniać będą naczelne władze skarbowe obu Stron umawiających się w drodze wzajemnego porozumienia.

I.

Ochrona prawna w sprawach podatkowych.

Artykuł  II.

(1) Obywatele jednej Strony umawiającej się będą na obszarze Drugiej Strony traktowani narówni z obywatelami tejże Strony w sprawach podatkowych, a w szczególności doznawać będą równej ochrony przed władzami skarbowemi oraz innemi organami administracji skarbowej oraz przed sądami skarbowemi i admimstracyjnemi.

(2) Osoby prawne, w tem towarzystwa, zrzeszenia osobowe, instytucje, fundacje i inne majątki celowe, które nie posiadają własnej osobowości prawnej, jednak jako takie podlegają opodatkowaniu, będą, o ile mają siedzibę na obszarze jednej Strony umawiającej się i o ile istnieją zgodnie z prawem tejże Strony na obszarze drugiej Strony w sprawach podatkowych tak samo traktowane (ustęp 1), jak takie same osoby własne podatkowi podlegające, tejże Strony drugiej.

II.

Pomoc prawna w sprawach podatkowych.

Artykuł  III.

Obie Strony umawiające się zobowiązują się udzielać władzom skarbowym drugiej Strony umawiającej się, jej gminom (związkom gminnym), jako też wszystkim organom, którym powierzono czynności władz skarbowych, sądom skarbowym i administracyjnym-pomocy urzędowej i prawnej w sprawach podatkowych, wymienionych w artykule I, a to nie tylko, o ile chodzi o określenie i ustalenie podatków oraz o ich zabezpieczenie, ale również w postępowaniu odwoławczem, tudzież celem ściągnięcia tych podatków wraz z należytościami, przypadającemi w myśl ustawy.

Artykuł  IV.

(1) O ile chodzi o doręczenie pism i załatwianie wniosków, dotyczących pomocy urzędowej i prawnej w sprawach podatkowych, władze obu Stron umawiających się znoszą się ze sobą bezpośrednio. Odrębne postanowienia artykułów XI do XIII, dotyczące ściągania, będą przestrzegane.

(2) Naczelne władze skarbowe obu Stron władne są umówić się, na jakiej drodze mają być bezpośrednio przesyłane i przyjmowane wnioski o doręczenie oraz o pomoc urzędową i prawną.

(3) Jeżeli władza, do której skierowano wniosek (władza wezwana), nie jest właściwą, prześle z urzędu wniosek do właściwej władzy i zawiadomi o tem bezzwłocznie władzę, od której wniosek wyszedł (władza wzywająca).

Artykuł  V.

Za wyjątkiem przypadków, określonych artykułem VI ustęp 2, wnioski władz Polskich wygotowane będą w języku polskim, a wnioski władz Gdańskich w języku niemieckim. We wniosku wymienić należy władzę wzywającą, imię i nazwisko oraz zatrudnienie (stan) zainteresowanych osób, a o ile chodzi o doręczenie pism, także adres odbiorcy i rodzaj pisma, które ma być doręczone.

Artykuł  VI.

(1) O doręczenie starać się ma właściwa władza Strony wezwanej, Władza ta może, za wyjątkiem przypadku określonego w ustępie 2, ograniczyć swoją czynność do doręczenia i wydania pisma odbiorcy, o ile tenże jest gotów, pismo przyjąć.

(2) Na życzenie Strony wzywającej dokona się doręczenia pism w sposób, przewidziany w ustawach Strony wezwanej dla uskutecznienia podobnych doręczeń własnych, o ile odnośne pismo jest wygotowane w języku Strony wezwanej (artykuł V).

Artykuł  VII.

Za dowód doręczenia służą albo uwierzytelnione poświadczenia odbioru ze Strony odbiorcy, zaopatrzone w datę odbioru, albo zaświadczenie władzy Strony wezwanej, stwierdzające dokonanie, sposób i dzień doręczenia.

Artykuł  VIII.

(1) Władza wezwana winna uczynić zadość wnioskowi i zastosować przytem potrzebne środki przymusowe, o ileby według wewnętrznych przepisów ustawowych była właściwą do takiej samej czynności urzędowej w sprawach własnych Strony wezwanej.

(2) Nie wolno stosować środków przymusowych, choćby u Strony wezwanej dopuszczalnych, w przypadkach, w których Strona wzywająca na odpowiedni wniosek Strony, wezwanej nie mogłaby zastosować takiego samego środka.

(3) Na żądanie należy władzę wzywającą zawiadomić o czasie i miejscu czynności urzędowej, która na wniosek będzie przedsięwziętą. Osoby zainteresowane mają prawo do zastępstwa lub uczestniczenia przy tej czynności urzędowej, a to wedle ogólnych przepisów, miarodajnych u Strony wezwanej.

Artykuł  IX.

Za załatwienie wniosków o doręczenie i innych wniosków nie będą pobierane żadne opłaty ani zaliczane koszty; jednak o ile Strony nie ułożą co innego, powyższe nie odnosi się do należności wypłaconych informatorom i biegłym (rzeczoznawcom), oraz do kosztów, spowodowanych działalnością urzędnika wykonawczego (sekwestratora) w przypadkach, określonych w artykule VI ustęp 2, lub zastosowania osobliwego środka przymusowego wedle artykułu VIII ustęp 1.

Artykuł  X.

Postanowienia niniejszej umowy mają zastosowanie do pomocy prawnej w postępowaniu dla ściągania podatków, o ile nie postanowiono czego innego w artykułach XI do XIII.

Artykuł  XI.

(1) Rozporządzenia (orzeczenia, uchwały, zarządzenia) w sprawach podatkowych, nie podlegające zaskarżeniu w toku instancji, będą na wniosek naczelnej władzy skarbowej jednej Strony skierowane do naczelnej władzy skarbowej drugiej Strony bezpłatnie uznane i wykonane. Uznanie orzeka wyraźnie najwyższa władza skarbowa.

(2) Rozporządzenia określone w ustępie 1, wykazywane będą bez wysłuchania osób zainteresowanych, na zasadzie przepisów ustawowych Strony, na obszarze której czynność ma być wykonaną.

(3) Do wniosku o wykonanie właściwa władza Strony wzywającej dołączy zaświadczenie, stwierdzające prawomocność rozporządzenia: właściwość tej władzy zaświadczy lu naczelna władza skarbowa Strony wzywającej.

Artykuł  XII.

Na podstawie wykonalnych, aczkolwiek jeszcze nic prawomocnych rozporządzeń można żądać tymczasowego zabezpieczenia przez zajęcie (sekwestrację), o ile chodzi o obywateli Strony wzywającej. Zainteresowana osoba może spowodować uchylenie zajęcia (sekwestracji), o ile da zabezpieczenie, którego rodzaj i wysokość mają być określone we wniosku Strony wzywającej.

Artykuł  XIII.

Wnioskowi o pewien oznaczony sposób wykonania albo zabezpieczenia należy zadośćuczynić, o ile ten rodzaj wykonania albo zabezpieczenia jest dopuszczalny według prawa Strony wzywającej i Strony wezwanej. Pozatem o rodzaju i sposobie wykonania albo zabezpieczenia rozstrzygają przepisy Strony wezwanej.

Artykuł  XIV.

(1) Pomocy urzędowej i prawnej można odmówić, jeżeli Strona, do której zwrócono się o pomoc, uważa, że jej wykonanie może naruszyć prawa zwierzchnicze Strony wezwanej, lub jej bezpieczeństwo lub też utrudnić ściągnięcie jej własnych bądź już płynnych bądź wprawdzie jeszcze nie płynnych, ale już powstałych pretensyj podatkowych.

(2) Strona wezwana może odmówić wnioskom, na podstawie których na obszarze Strony wezwanej od osób, nie zainteresowanych w sprawie w charakterze płatnika, mają być zebrane dopuszczalne wywiady, wiadomości i opinje, jeżeli wedle własnych przepisów ustawowych nie mogłaby żądać takich samych wywiadów, wiadomości lub opinji. Powyższe odnosi się także do wniosków o wyjawienie okoliczności faktycznych lub stosunków prawnych, o ile wiadomość o tych okolicznościach lub stosunkach możnaby uzyskać tylko przez wykorzystanie obowiązku do udzielenia wywiadów, wiadomości lub opinij, który nie istnieje na obszarze Strony wzywającej; powyższe stosuje się również do innych wniosków, o ileby im można uczynić zadość tylko przez naruszenie tajemnicy zawodu.

Artykuł  XV.

(1) W przypadku, gdy wnioskowi uczyniono zadość w zupełności lub w części, władza wezwana zawiadomi bezzwłocznie władzę wzywającą o sposobie załatwienia wniosku.

(2) W przypadku, gdy wnioskowi nie uczyniono zadość, władza wezwana zawiadomi o tem bezzwłocznie władzę wzywającą, podając powody odmowy.

Artykuł  XVI.

Do zapytań, wywiadów, doniesień i opinji, jako też innych zawiadomień, które Strony umawiające się otrzymują w drodze pomocy prawnej, mają zastosowanie ustawowe przepisy odnośnej Strony, dotyczące zachowania tajemnicy urzędowej.

III.

Postanowienia końcowe.

Artykuł  XVII.

(1) Kwoty pieniężne, które mają być ściągnięte, będą wyrażane w walucie Strony wezwanej.

(2) Kwoty ściągnięte wpłacać będzie Polska do Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej w Warszawie, zaś Wolne Miasto Gdańsk do Polskiej Rządowej Kasy w Gdańsku, przyczem należy dokładnie oznaczyć sprawę, w której ściągnięcia dokonano.

Artykuł  XVIII.

(1) Celem ułatwienia sprawdzenia wzajemności pod względem materjalnym co do pomocy prawnej, Strony umawiające się wymienią zestawienia, określające te uprawnienia władz skarbowych, co do których to wniosków o pomoc prawną przyjąć można, że pokrywają się wzajemnie według zasad prawnych, obowiązujących w Polsce i na obszarze Wolnego Miasta Gdańska. Zestawienia te winny przedewszystkiem zawierać wskazówki:

a) co do wywiadów, wiadomości, opinij i środków dowodowych, których można żądać od płatnika lub osób trzecich,

b) co do środków przymusowych, sposobu zabezpieczenia i wykonania, - które są dopuszczalne w odniesieniu do płatników i osób trzecich.

(2) Dopóki zestawienia nie zostaną wymienione lub przez obydwie Strony uznane, należy dołączyć do każdego wniosku o pomoc prawną zaświadczenie wyższej władzy skarbowej Strony wzywającej, stwierdzającej z urzędu, że Strona wzywająca na zasadzie swoich ustaw uczyniłaby zadość podobnemu wnioskowi.

Artykuł  XIX.

W zasadzie nie można żądać przesyłania aktów. W wypadkach wyjątkowych naczelne władze skarbowe porozumieją się między sobą; jednak wnioski o udzielenie aktu należy ograniczyć do przypadków, w których ważne interesy Strony wzywającej tego koniecznie wymagają. Każda jednak Strona może do swoich wniosków dołączyć własne akty, potrzebne do wykonania wniosku.

Artykuł  XX.

Jeżeli według przepisów Strony wezwanej zachodzą warunki do umorzenia postępowania z powodu nieściągalności podatku, to władza wezwana zwraca wniosek władzy wzywającej, dołączywszy do aktu zaświadczenie o tem, że te warunki zachodzą, oraz inne papiery, jakie w tym względzie posiada.

Artykuł  XXI.

Ochrona prawna i pomoc prawna, określone niniejszą umową, będą stosowane tylko w przypadkach, w których chodzi o podatki bieżące, nie zaś w przypadkach, które odnoszą się do przeszłości.

Artykuł  XXII.

(1) Umowa niniejsza wchodzi w życie 16-go dnia po wymianie not między Radami Rzeczypospolitej Polskiej a Senatem Wolnego Miasta Gdańska, stwierdzających, że umowa została zatwierdzona w Rzeczypospolitej Polskiej względnie w Wolnem Mieście Gdańsku.

(2) Niniejsza umowa pozostaje tak długo w mocy, dopóki jej nie wypowie jedna ze Stron umawiających się, najpóźniej 6 miesięcy przed upływem roku kalendarzowego. W razie należytego wypowiedzenia traci umowa swą moc obowiązującą z upływem roku kalendarzowego.

Na dowód czego podpisali Pełnomocnicy powyższą umowę w dwóch równobrzmiących oryginałach w polskim i niemieckim języku, które oba są równie miarodajne.

Gdańsk, dnia siedemnastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

Za Rzeczpospolitą Polską:

Artur Żabicki

Za Wolne Miasto Gdańsk:

Fritz Lademann

Cerhard Sachse

Dr. Ernst Gallasch

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

Przy podpisaniu umowy, zawartej w dniu dzisiejszym między Rzecząpospolitą Polską a Wolnem Miastem Gdańskiem o ochronie prawnej i pomocy prawnej w dziedzinie podatków, podpisani Pełnomocnicy złożyli następujące równobrzmiące oświadczenia, które stanowią część składową samej umowy:

(1) Zaleca się, aby w przypadkach określonych w artykule VI ustęp 2 umowy sporządzano w języku Strony wezwanej także pismo rekwizycyjne tub też dołączano do tego pisma tłumaczenie na odnośny język.

(2) Zaleca się, aby władze skarbowe Stron umawiających się dostarczały sobie nawzajem wiadomości, mających donioślejsze znaczenie dla podatków. Ułożenie formy, w której wiadomości te miałyby być dostarczane, pozostawia się naczelnym władzom skarbowym Stron umawiających się.

• Identyfikator: Dz.U.1935.4.30
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Wolne Miasto Gdańsk-Polska. Ochrona i pomoc prawna w dziedzinie podatków. Gdańsk.1924.03.17.
• Data aktu: 17/03/1924
• Data ogłoszenia: 30/01/1935
• Data wejścia w życie: 17/03/1926