Dyrektywa 75/442/EWG w sprawie odpadów

DYREKTYWA RADY

z dnia 15 lipca 1975 r.

w sprawie odpadów

(75/442/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 25 lipca 1975 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i art. 235,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

wszelkie różnice między przepisami w sprawie unieszkodliwiania odpadów, zarówno już stosowanymi, jak i przygotowywanymi w różnych Państwach Członkowskich, mogą spowodować nierówne warunki konkurencji, a tym samym bezpośrednio wpłynąć na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego jest niezbędne zbliżenie przepisów prawnych w tej dziedzinie, jak przewidziano w art. 100 Traktatu;

konieczne dla powyższego zbliżenia ustawodawstw wydaje się być jego uzupełnienie przez wspólnotowe działanie, tak aby jeden z celów Wspólnoty w dziedzinie ochrony środowiska i polepszenia jakości życia został osiągnięty za pomocą bardziej wyczerpujących przepisów; dlatego konieczne jest ustanowienie pewnych przepisów szczególnych; należy odwołać się do art. 235 Traktatu, jako że uprawnienia wymagane dla osiągnięcia tego celu nie zostały przewidziane w Traktacie;

zasadniczym celem wszystkich przepisów dotyczących unieszkodliwiania odpadów musi być ochrona zdrowia ludzi i środowiska przed szkodliwymi skutkami spowodowanymi przez zbieranie, transport, unieszkodliwianie, magazynowanie oraz składowanie odpadów;

odzysk odpadów oraz wykorzystywanie materiałów odzyskiwanych powinno być wspierane w celu zachowania zasobów naturalnych;

program działań Wspólnot Europejskich w zakresie środowiska⁽³⁾ podkreśla potrzebę działania wspólnotowego, obejmującego harmonizację ustawodawstw;

efektywne i spójne przepisy dotyczące unieszkodliwiania odpadów, które nie wpływają negatywnie na handel wewnątrzwspólnotowy ani na warunki konkurencji, powinny być stosowane do mienia ruchomego, które właściciel usuwa lub ma obowiązek usunąć zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego, z wyjątkiem odpadów radioaktywnych, kopalnianych i rolnych, zwierząt padłych, ścieków, zanieczyszczeń gazowych oraz odpadów objętych szczególnymi zasadami wspólnotowymi;

w celu zapewnienia ochrony środowiska należy wprowadzić system zezwoleń dla przedsiębiorstw, które unieszkodliwiają, magazynują lub zwałują odpady w imieniu stron trzecich, system nadzoru dla przedsiębiorstw, które unieszkodliwiają własne odpady lub tych, które zbierają odpady innych, oraz plan obejmujący podstawowe czynniki, które powinny być wzięte pod uwagę w odniesieniu do różnych działalności związanych z unieszkodliwianiem odpadów;

część kosztów nieobjęta przychodami z unieszkodliwiania odpadów musi być pokryta zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci",

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1 ¹

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) "odpady" oznaczają wszelkie substancje lub przedmioty należące do kategorii określonych w załączniku I, które ich posiadacz usuwa, zamierza usunąć, lub do których usunięcia został zobowiązany.

Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18, nie później niż do dnia 1 kwietnia 1993 r. sporządzi wykaz odpadów należących do kategorii wymienionych w załączniku I. Wykaz ten będzie okresowo poddawany przeglądowi oraz, w razie konieczności, zmieniany zgodnie z tą samą procedurą;

b) "producent" oznacza dowolny podmiot, którego działalność obejmuje produkcję odpadów ("producent pierwotny") i/lub dowolny podmiot zajmujący się przetwarzaniem wstępnym, mieszaniem bądź innymi czynnościami prowadzącymi do zmiany postaci lub składu tych odpadów;

c) "posiadacz" oznacza producenta odpadów lub osobę fizyczną lub prawną, do której one należą;

d) "gospodarka" oznacza zbieranie, transportowanie, odzyskiwanie oraz unieszkodliwianie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju działaniami, jak również późniejsze postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów;

e) "unieszkodliwianie" oznacza wszelkie działania przewidziane w załączniku II A;

f) "odzyskiwanie" oznacza wszelkie działania przewidziane w załączniku II B;

g) "zbieranie" oznacza gromadzenie, sortowanie, i/lub mieszanie odpadów do celów ich transportowania.

Artykuł  2 ²

1. Z zakresu niniejszej dyrektywy wyłącza się:

a) wyziewy gazowe do atmosfery emitowane do powietrza;

b) w przypadku gdy są one już objęte inną legislacją:

i) odpady radioaktywne;

ii) odpady wynikające z poszukiwania, wydobywania, przetwarzania oraz składowania zasobów mineralnych oraz działalności odkrywkowej;

iii) zwłoki zwierzęce oraz następujące odpady z rolnictwa: odchody, oraz inne naturalne nieszkodliwe substancje stosowane w gospodarce rolnej;

iv) wody ściekowe, z wyjątkiem odpadów w postaci płynnej;

v) zdetonowane materiały wybuchowe.

2. Szczególne przepisy dotyczące konkretnych przypadków lub uzupełniające przepisy niniejszej dyrektywy w sprawie gospodarki poszczególnymi kategoriami odpadów mogą zostać ustanowione w drodze dyrektyw szczegółowych.

Artykuł  3 ³

1. Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie środki celem wspierania:

a) po pierwsze, zapobiegania lub ograniczania produkcji odpadów oraz ich szkodliwości, w szczególności przez:

– rozwój czystych technologii, bardziej oszczędnych jeżeli chodzi o wykorzystanie przez nie zasobów naturalnych,

– rozwój techniczny oraz wprowadzanie do obrotu produktów, zaprojektowanych tak, aby nie przyczyniać się lub przyczyniać się w możliwie najmniejszym stopniu przez sposób ich wytwarzania, wykorzystanie lub ostateczne unieszkodliwianie do wzrostu ilości odpadów lub ich szkodliwości oraz zagrożeń związanych z zanieczyszczeniami,

– rozwoju właściwych technik ostatecznego unieszkodliwiania substancji niebezpiecznych zawartych w odpadach przeznaczonych do odzysku;

b) po drugie:

i) odzyskiwania odpadów w drodze recyklingu, ponownego wykorzystania, regeneracji lub dowolnego innego procesu, w celu uzyskania surowców wtórnych; lub

ii) wykorzystania odpadów jako źródła energii.

2. Z wyjątkiem przypadków, gdy stosuje się dyrektywę Rady 83/189/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i uregulowań technicznych⁽⁴⁾, Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich środkach, które zamierzają podjąć w celu osiągnięcia celów wymienionych w ust. 1. Komisja powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie oraz komitet określony w art. 18 o takich środkach.

Artykuł  4 ⁴

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, że odpady są odzyskiwane lub unieszkodliwiane bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu oraz bez stosowania procesów lub metod, które mogłyby szkodzić środowisku naturalnemu, w szczególności:

– bez zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin i zwierząt,

– bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy,

– bez negatywnych skutków dla terenów wiejskich oraz w miejsc o szczególnym znaczeniu.

Państwa Członkowskie podejmują także niezbędne środki zakazujące porzucania, wysypywania lub niekontrolowanego unieszkodliwiania odpadów.

Artykuł  5 ⁵

1. Państwa Członkowskie, we współpracy z innymi Państwami Członkowskimi w przypadku gdy jest to niezbędne lub zalecane, podejmują właściwe środki w celu stworzenia odpowiedniej zintegrowanej sieci urządzeń do unieszkodliwiania odpadów, uwzględniając najlepsze dostępne technologie nieobejmujące nadmiernych kosztów. Sieć musi umożliwiać Wspólnocie jako całości samowystarczalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów, a Państwom Członkowskim stopniowe osiąganie tego celu indywidualnie, biorąc pod uwagę warunki geograficzne lub potrzebę specjalistycznych urządzeń dla niektórych typów odpadów.

2. Sieć musi także umożliwiać unieszkodliwianie odpadów w jednym z najbliższych urządzeń, za pomocą najodpowiedniejszych metod i technologii w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego oraz zdrowia publicznego.

Artykuł  6 ⁶

Państwa Członkowskie ustanawiają lub wyznaczają właściwe organy lub władze odpowiedzialne za wykonanie niniejszej dyrektywy.

Artykuł  7 ⁷

1. W celu osiągnięcia celów określonych w art. 3, 4 i 5, właściwe władze określone w art. 6, zobowiązane są do możliwie jak najszybszego sporządzenia co najmniej jednego planu gospodarki odpadami. Plany takie odnoszą się w szczególności do:

– typu, ilości oraz pochodzenia odpadów przeznaczonych do odzysku lub usunięcia,

– ogólnych wymogów technicznych,

– wszelkich szczegółowych uzgodnień dotyczących określonych rodzajów odpadów,

– odpowiednich miejsc lub urządzeń do unieszkodliwiania.

Plany te mogą przykładowo obejmować:

– osoby fizyczne lub prawne upoważnione do prowadzenia gospodarki odpadami,

– szacowane koszty odzyskiwania i unieszkodliwiania,

– właściwe środki mające na celu wspieranie racjonalizacji zbierania, sortowania oraz przetwarzania odpadów,

2. Państwa Członkowskie współpracują, gdzie właściwe, z pozostałymi Państwami Członkowskimi oraz Komisją. w celu sporządzania takich planów. Powiadamiają o tym Komisję.

3. Państwa Członkowskie mogą podjąć środki niezbędne w celu zapobieżenia przemieszczaniu odpadów, które nie są zgodne z planami gospodarki. Powiadamiają one Komisję i Państwa Członkowskie o wszelkich takich środkach.

Artykuł  8 ⁸

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby każdy posiadacz odpadów:

– przekazywał odpady prywatnemu lub państwowemu punktowi zbierania odpadów bądź przedsiębiorstwu, które wykonują czynności wymienione w załączniku II A lub B, lub

– odzyskiwał lub unieszkodliwiał je na własną rękę zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

Artykuł  9 ⁹

1. Do celów wykonania art. 4, 5 i 7, wszelkie zakłady lub przedsiębiorstwa, które wykonują czynności określone w załączniku II A muszą uzyskać zezwolenie od właściwych władz określone w art. 6.

Zezwolenie takie obejmuje:

– rodzaje oraz ilości odpadów,

– wymogi techniczne,

– środki bezpieczeństwa, które mają być zastosowane,

– miejsce unieszkodliwiania,

– metodę przetwarzania.

2. Zezwolenia mogą być udzielane na czas określony, mogą być odnawialne, mogą podlegać warunkom i zobowiązaniom, a w szczególności, jeśli zamierzona metoda unieszkodliwiania jest niedopuszczalna z punktu widzenia ochrony środowiska naturalnego, można odmówić ich udzielenia.

Artykuł  10 ¹⁰

Do celów wykonania art. 4, każdy zakład lub przedsiębiorstwo wykonujące czynności określone w załączniku II B, musi uzyskać zezwolenie.

Artykuł  11 ¹¹

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy Rady 78/319/EWG z dnia 20 marca 1978 r. w sprawie odpadów toksycznych i niebezpiecznych⁽⁵⁾, ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, następujące podmioty mogą być zwolnione z wymogu uzyskania zezwolenia nałożonego przepisami art. 9 lub art. 10:

a) przedsiębiorstwa lub zakłady unieszkodliwiające swoje odpady we własnym zakresie w miejscu ich produkcji;

oraz

b) przedsiębiorstwa lub zakłady wykonujące czynności odzyskiwania odpadów.

Niniejsze zwolnienie stosuje się wyłącznie:

– jeśli właściwe władze przyjęły ogólne zasady dotyczące każdego rodzaju działalności ustanawiające rodzaje i ilości odpadów oraz warunki, na podstawie których dana działalność może być zwolniona z wymogu uzyskania zezwolenia,

oraz

– jeśli rodzaje i ilości odpadów oraz metody unieszkodliwiania lub odzyskiwania są takie, że pozwalają na spełnienie warunków nałożonych przepisami art. 4.

2. Przedsiębiorstwa lub zakłady określone w ust. 1 zostają zarejestrowane przez właściwe władze.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o ogólnych zasadach przyjętych na mocy ust. 1.

Artykuł  12 ¹²

Co trzy lata Państwa Członkowskie przesyłają Komisji informacje dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy w formie sprawozdania sektorowego, które obejmuje również inne stosowne dyrektywy wspólnotowe. Sprawozdanie to jest sporządzane na podstawie kwestionariusza lub szkicu opracowanego przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG⁽⁶⁾. Kwestionariusz lub szkic jest przesyłany Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed rozpoczęciem się okresu objętego sprawozdaniem. Sprawozdanie jest przesyłane do Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu objętego sprawozdaniem.

Pierwsze sprawozdanie obejmuje okres od 1995 do 1997 r. włącznie.

Komisja publikuje sprawozdanie wspólnotowe dotyczące wykonania dyrektywy w ciągu dziewięciu miesięcy od otrzymania sprawozdań od Państw Członkowskich.

Artykuł  13 ¹³

Przedsiębiorstwa lub zakłady wykonujące czynności, określone w art. 9-12 podlegają odpowiednim okresowym kontrolom właściwych władz.

Artykuł  14 ¹⁴

Wszystkie przedsiębiorstwa lub zakłady określone w art. 9 i 10:

– prowadzą rejestr ilości, charakteru, pochodzenia oraz, gdzie właściwe, miejsca przeznaczenia, częstotliwości zbierania, sposobu transportu oraz metody przetwarzania odpadów określonych w załączniku I oraz prowadzą czynności, określonych w załączniku II A lub B,

– na żądanie właściwych władz udostępniają informacje określone w art. 6.

Państwa Członkowskie mogą także wymagać od producentów spełnienia wymogów niniejszego artykułu.

Artykuł  15 ¹⁵

Zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci", koszty unieszkodliwiania odpadów ponoszą:

– posiadacz, który przekazał odpady punktowi zbierania odpadów lub przedsiębiorstwu określonemu w art. 9,

i/lub

– poprzedni posiadacze lub producenci produktu, z którego pochodzą odpady.

Artykuł  16 ¹⁶

1. Co trzy lata, a począwszy od dnia 1 kwietnia 1995 r., Państwa Członkowskie przesyłają Komisji sprawozdania w sprawie środków podjętych w celu wykonania niniejszej dyrektywy. Sprawozdanie to jest sporządzane w oparciu o kwestionariusz, sporządzony zgodnie z procedurą określoną w art. 18, który Komisja przesyła Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed powyższą datą.

2. W oparciu o sprawozdania określone w ust. 1 Komisja publikuje, co trzy lata począwszy od dnia 1 kwietnia 1996 r. skonsolidowane sprawozdanie.

Artykuł  17 ¹⁷

Zmiany niezbędne do dostosowania załączników do niniejszej dyrektywy do postępu naukowo-technicznego przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18.

Artykuł  18 ¹⁸

1. Komisję wspomaga Komitet.

2. W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu - art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽⁷⁾ stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  19 ¹⁹

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 24 miesięcy od jej notyfikacji i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł  20 ²⁰

Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł  21 ²¹

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 lipca 1975 r.

	W imieniu Rady
	M. RUMOR
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 32 z 11.2.1975, str. 36.

⁽²⁾ Dz.U. C 16 z 23.1.1975, str. 12.

⁽³⁾ Dz.U. C 112 z 20.12.1973, str. 3.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 109 z 26.4.1983, str. 8.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 84 z 31.3.1978, str. 43.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48.

⁽⁷⁾Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ²²

KATEGORIE ODPADÓW

Q1 Pozostałości z produkcji lub konsumpcji, niewyszczególnione poniżej.

Q2 Produkty nieobjęte specyfikacją.

Q3 Produkty, których termin przydatności do właściwego użycia minął.

Q4 Materiały rozlane, zagubione lub, takie, które uległy innemu zdarzeniu losowemu łącznie z wszelkimi materiałami, sprzętem itp. zanieczyszczonymi wskutek zdarzeń losowych.

Q5 Materiały zanieczyszczone lub zabrudzone w wyniku planowanych działań (np. pozostałości z czyszczenia, materiały z opakowań, pojemniki itp.).

Q6 Części nienadające się do wykorzystania (np. usunięte baterie, zużyte katalizatory).

Q7 Substancje, które nie spełniają już należycie swoich funkcji (np. zanieczyszczone kwasy, zanieczyszczone rozpuszczalniki, zużyte sole hartownicze).

Q8 Pozostałości z procesów przemysłowych (np. żużle, pozostałości podestylacyjne).

Q9 Pozostałości z procesów usuwania zanieczyszczeń (np. szlamy z płuczki, pyły z filtrów workowych, zużyte filtry itp.).

Q10 Pozostałości z obróbki skrawaniem lub wykończającej (np. wióry, zgary itp.).

Q11 Pozostałości z wydobywania lub przetwarzania surowców (np. pozostałości górnicze, gliny z pól naftowych).

Q12 Materiały zafałszowane lub podrobione (np. oleje zanieczyszczone PCB itp.).

Q13 Wszelkie materiały, substancje lub produkty, których wykorzystywanie zostało prawnie zakazane.

Q14 Produkty, dla których posiadacz nie znajduje już dalszego zastosowania (np. odpady z rolnictwa, gospodarstw domowych, odpady biurowe, z placówek handlowych, sklepów itp.).

Q15 Zanieczyszczone materiały, substancje lub produkty powstające podczas rekultywacji gleby i ziemi.

Q16 Wszelkie materiały, substancje lub produkty, które nie zostały uwzględnione w powyższych kategoriach.

ZAŁĄCZNIK  IIA ²³

OPERACJE UNIESZKODLIWIANIA

Uwaga: Załącznik ten jest przeznaczony do wyszczególnienia czynności unieszkodliwiania, tak jak występują w praktyce. Zgodnie z art. 4 odpady muszą być unieszkodliwiane bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu oraz bez wykorzystania procesów lub metod mogących prawdopodobnie szkodzić środowisku naturalnemu.

D 1 Składowanie w ziemi lub na jej powierzchni (np. wysypiska itp.)

D 2 Obróbka w glebie i ziemi (np. biodegradacja odpadów płynnych lub osadowych w glebie i ziemi itp.)

D 3 Głębokie wtryskiwanie (np. wtryskiwanie odpadów, które można pompować do studni, słupów solnych lub naturalnie występujących składowisk itp.)

D 4 Retencja powierzchniowa (np.: umieszczanie płynnych lub osadowych odpadów w dołach, stawach lub lagunach itp.)

D 5 Specjalnie zaprojektowane składowiska (np. umieszczanie na terenach, które są przykryte i izolowane wzajemnie oraz od środowiska naturalnego itp.)

D 6 Odprowadzanie do zbiorników wodnych, z wyjątkiem mórz/oceanów

D 7 Odprowadzanie do mórz/oceanów, w tym lokowanie na dnie mórz

D 8 Obróbka biologiczna nieokreślona w innym miejscu w niniejszym załączniku, w której wyniku powstają ostateczne związki lub mieszaniny, które są odprowadzane za pomocą którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D12

D 9 Obróbka fizyczno-chemiczna, nieokreślona w innym miejscu w niniejszym załączniku, w której wyniku powstają ostateczne związki lub mieszaniny odprowadzane za pomocą którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D12 (np. odparowanie, suszenie, kalcynacja itp.)

D 10 Spalanie na lądzie

D 11 Spalanie na morzu

D 12 Trwałe składowanie (np. umieszczanie pojemników w kopalniach)

D 13 Sporządzanie mieszanki lub mieszanie przed poddaniem którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D12

D 14 Przepakowywanie przed poddaniem którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D13

D 15 Składowanie w czasie którejkolwiek z operacji wymienionych w D1-D14 (z wyjątkiem tymczasowego składowania w czasie zbiórki w miejscu, gdzie odpady są produkowane)

ZAŁĄCZNIK  IIB ²⁴

OPERACJE ODZYSKIWANIA

Uwaga: Załącznik ten jest przeznaczony do wyszczególnienia operacji odzyskiwania, które występują w praktyce. Zgodnie z art. 4 odpady muszą być odzyskiwane bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu oraz bez wykorzystania procesów lub metod mogących szkodzić środowisku naturalnemu.

R 1 Wykorzystywanie głównie jako paliwa lub innego środka wytwarzania energii

R 2 Odzyskiwanie/regeneracja rozpuszczalników

R 3 Recykling/odzyskiwanie substancji organicznych, które nie są stosowane jako rozpuszczalniki (w tym kompostowanie i inne biologiczne procesy przekształcania)

R 4 Recykling/odzyskiwanie metali i związków metali

R 5 Recykling/odzyskiwanie innych materiałów nieorganicznych

R 6 Regeneracja kwasów lub zasad

R 7 Odzyskiwanie składników stosowanych do zmniejszania zanieczyszczeń

R 8 Odzyskiwanie składników z katalizatorów

R 9 Powtórna rafinacja oleju lub inne sposoby ponownego wykorzystania oleju

R 10 Obróbka w glebie i ziemi przynosząca korzyści w rolnictwie lub poprawiająca stan środowiska naturalnego

R 11 Wykorzystywanie odpadów uzyskanych z jakiejkolwiek z operacji wymienionych w R1-R10

R 12 Wymiana odpadów w celu poddania ich z którejkolwiek z operacji wymienionych w R1-R11

R 13 Składowanie odpadów, do czasu poddania ich którejkolwiek z operacji wymienionej w R1-R12 (z wyłączeniem czasowego składowania, do czasu zbiórki, w miejscu, gdzie są wytwarzane)

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

2 Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

3 Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

Z dniem 16 września 1996 r. od stosowania art. 3 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 5 dyrektywy nr 96/59/WE z dnia 16 września 1996 r. w sprawie unieszkodliwiania polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych trifenyli (PCB/PCT) (Dz.U.UE.L.96.243.31).

4 Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

5 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

6 Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

7 Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

8 Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

9 Art. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

10 Art. 10 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

11 Art. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

12 Art. 12:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

- zmieniony przez art. 5 dyrektywy nr 91/692/EWG z dnia 23 grudnia 1991 r. normalizującej i racjonalizującej sprawozdania w sprawie wykonywania niektórych dyrektyw odnoszących się do środowiska (Dz.U.UE.L.91.377.48) z dniem 23 grudnia 1991 r.

13 Art. 13 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

14 Art. 14 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

15 Art. 15 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

16 Art. 16 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

17 Art. 17 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

18 Art. 18:

- dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1882/2003 z dnia 29 września 2003 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE przepisy odnoszące się do komitetów, które wspomagają Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych ustanowionych w instrumentach podlegających procedurze określonej w art. 251 Traktatu WE (Dz.U.UE.L.03.284.1) z dniem 20 listopada 2003 r.

19 Art. 19 według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

20 Art. 20 według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

21 Art. 21 według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

22 Załącznik I dodany przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

23 Załącznik IIA:

-dodany przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 96/350/WE z dnia 24 maja 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.135.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 maja 1996 r.

24 Załącznik IIB:

- dodany przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.78.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1991 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 96/350/WE z dnia 24 maja 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.135.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 maja 1996 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1975.194.39
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 75/442/EWG w sprawie odpadów
• Data aktu: 15/07/1975
• Data ogłoszenia: 25/07/1975
• Data wejścia w życie: 18/07/1975, 01/05/2004