Ewidencja towarowa w państwowych jednostkach handlowych w obrocie krajowym.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 5 lutego 1953 r.

w sprawie ewidencji towarowej w państwowych jednostkach handlowych w obrocie krajowym.

Na podstawie art. 18 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. Nr 49, poz. 439) i § 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie zakresu działania Ministra Finansów i zmiany zakresu działania Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Dz. U. Nr 22, poz. 188) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Rozróżnia się następujące rodzaje działalności w państwowych jednostkach handlowych:

1) skup;

2) obrót towarowy (biur zbytu, składnic, szczebla hurtu, szczebla detalu);

3) żywienie zbiorowe;

4) przetwórstwo;

5) usługi.

2. Biura zbytu i składnice utrzymywane są z prowizji udzielanych im przez zakłady produkcyjne bądź przedsiębiorstwa handlu zagranicznego.

§ 2. Obroty dokonywane pomiędzy różnymi rodzajami działalności i pomiędzy szczeblami (§ 1 ust. 1) w rozumieniu niniejszego zarządzenia dzielą się na sprzedaż zewnętrzną i sprzedaż wewnętrzną.

§ 3. Za sprzedaż zewnętrzną uważa się obroty dokonywane:

1) przez przedsiębiorstwa podległe centralnemu zarządowi i przez jednostki pomocnicze centralnego zarządu z:

a) przedsiębiorstwami podległymi innym centralnym zarządom,

b) jednostkami pomocniczymi innych centralnych zarządów,

c) przedsiębiorstwami podległymi bezpośrednio ministrom lub kierownikom urzędów centralnych,

d) osobami fizycznymi i pozostałymi osobami prawnymi;

2) przez przedsiębiorstwa podległe bezpośrednio ministrom lub kierownikom urzędów centralnych z:

a) przedsiębiorstwami podległymi centralnym zarządom,

b) jednostkami pomocniczymi centralnych zarządów,

c) przedsiębiorstwami podległymi bezpośrednio ministrom lub kierownikom urzędów centralnych,

d) osobami fizycznymi i pozostałymi osobami prawnymi.

§ 4. Za sprzedaż wewnętrzną uważa się obroty dokonywane:

1) w ramach poszczególnych przedsiębiorstw podległych centralnemu zarządowi;

2) między przedsiębiorstwami podległymi centralnemu zarządowi;

3) między przedsiębiorstwami podległymi centralnemu zarządowi a jednostkami pomocniczymi tego centralnego zarządu;

4) w ramach poszczególnych przedsiębiorstw podległych bezpośrednio ministrom lub kierownikom urzędów centralnych.

§ 5. Obroty dokonywane między jednostkami pomocniczymi centralnego zarządu należy traktować jako sprzedaż wewnętrzną.

§ 6. Wszelkie obroty dokonywane w ramach tego samego rodzaju działalności i na tym samym szczeblu (§ 1 ust. 1) w rozumieniu niniejszego zarządzenia dzielą się na przerzuty zewnętrzne i przerzuty wewnętrzne.

§ 7. Za przerzut zewnętrzny uważa się obroty dokonywane przez:

1) przedsiębiorstwa podległe centralnemu zarządowi i przez jednostki pomocnicze centralnego zarządu:

a) z przedsiębiorstwami podległymi innym centralnym zarządom,

b) z jednostkami pomocniczymi innych centralnych zarządów,

c) z przedsiębiorstwami podległymi bezpośrednio ministrom lub kierownikom urzędów centralnych;

2) przez przedsiębiorstwa podległe bezpośrednio ministrom lub kierownikom urzędów centralnych:

a) z przedsiębiorstwami podległymi centralnym zarządom,

b) z jednostkami pomocniczymi centralnych zarządów,

c) z przedsiębiorstwami podległymi bezpośrednio ministrom lub kierownikom urzędów centralnych.

§ 8. Za przerzut wewnętrzny uważa się obroty dokonywane:

1) w ramach poszczególnych przedsiębiorstw podległych centralnemu zarządowi;

2) między przedsiębiorstwami podległymi centralnemu zarządowi;

3) między jednostkami pomocniczymi centralnego zarządu;

4) między przedsiębiorstwami podległymi centralnemu zarządowi a jednostkami pomocniczymi centralnego zarządu;

5) w ramach poszczególnych przedsiębiorstw podległych bezpośrednio ministrom lub kierownikom urzędów centralnych.

§ 9. Tranzytem rozliczanym i organizowanym są obroty w rozumieniu zarządzenia nr 490 Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 24 października 1951 r. w sprawie obrotów tranzytowych (Biuletyn PKPG z 1952 r. Nr 3, poz. 17).

§ 10. Towary ewidencjonuje się w zależności od budowy cenników:

1) w składnicach i w hurtowniach towary objęte wyłącznie cennikami detalicznymi - po cenach detalicznych, po cenach zaś hurtowych a w razie ich braku po cenach zbytu - pozostałe towary;

2) w detalu zamkniętym (na rzecz instytucji, przedsiębiorstw państwowych i spółdzielczych oraz organizacji politycznych i społecznych) - po cenach hurtowych, a w pozostałym detalu - po cenach detalicznych;

3) w skupie - po cenach skupu;

4) w zakładach żywienia zbiorowego artykuły spożywcze - po cenach detalicznych, a z braku tychże - po cenach zakupu;

5) w zakładach przetwórczych wyroby gotowe i półfabrykaty - po cenach planowego kosztu własnego, materiały - po cenach zakupu;

6) w zakładach usługowych usługi nie zafakturowane - po cenach kosztu własnego, natomiast materiały - po cenach zakupu.

§ 11. Z dniem wejścia w życie zarządzenia traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 20 marca 1952 r. w sprawie ewidencji towarowej i zasad fakturowania w państwowych przedsiębiorstwach handlowych w obrocie krajowym (Monitor Polski Nr A-32, poz. 465).

§ 12. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1953 r.

• Identyfikator: M.P.1953.A-17.241
• Rodzaj: Zarządzenie
• Tytuł: Ewidencja towarowa w państwowych jednostkach handlowych w obrocie krajowym.
• Data aktu: 05/02/1953
• Data ogłoszenia: 24/02/1953
• Data wejścia w życie: 01/01/1953, 24/02/1953