Ewidencja sieci, linii i urządzeń telekomunikacyjnych.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

z dnia 13 października 1997 r.

w sprawie ewidencji sieci, linii i urządzeń telekomunikacyjnych.

Na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:

§ 1. Organami właściwymi do prowadzenia ewidencji na podstawie zbiorczych danych przekazywanych przez operatorów są:

1) Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa, zwana dalej "PITiP", w zakresie przewodowych sieci, linii i urządzeń telekomunikacyjnych, z wyłączeniem sieci służących do rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych i telewizyjnych,

2) Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, zwana dalej "PAR", w zakresie sieci, linii i urządzeń radiokomunikacyjnych oraz sieci telekomunikacyjnych służących do rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych i telewizyjnych.

§ 2. Zakres i sposób prowadzenia ewidencji oraz opracowywania i przekazywania zbiorczych danych do ewidencji określa "Instrukcja Ewidencyjna" stanowiąca załącznik do niniejszego zarządzenia*).

§  3.

1. Dane zbiorcze do ewidencji operatorzy opracowują na podstawie własnej dokumentacji źródłowej zgodnie z instrukcją, o której mowa w § 2.

2. Obowiązek prowadzenia dokumentacji źródłowej i dostarczania zbiorczych danych do ewidencji powstaje z chwilą rozpoczęcia działalności przez operatora.

3. Dla operatorów prowadzących działalność na podstawie koncesji lub zezwolenia za termin rozpoczęcia działalności przyjmuje się datę wydania koncesji lub zezwolenia.

§  4.

1. Dane zbiorcze do ewidencji według stanu na dzień 31 grudnia danego roku kalendarzowego operatorzy przekazują w terminie do 31 stycznia roku następnego.

2. Operatorzy przekazujący dane zbiorcze do ewidencji po raz pierwszy dostarczają je w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania koncesji lub zezwolenia.

§ 5. Traci moc zarządzenie Ministra Łączności z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie ewidencji sieci, linii i urządzeń telekomunikacyjnych (Monitor Polski Nr 29, poz. 315).

§ 6. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

______

*) Instrukcja Ewidencyjna stanowi odrębne wydawnictwo i jest do nabycia w Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej 02-691 Warszawa, ul. Obrzeżna 7, tel. [phone], fax [phone].

ZAŁĄCZNIK

INSTRUKCJA EWIDENCYJNA

SPIS TREŚCI

I. Przeznaczenie "Instrukcji Ewidencyjnej"

II. Model sieci telekomunikacyjnej

III. Sposoby opisywania sieci w Instrukcji

CZĘŚĆ I. TELEKOMUNIKACJA PRZEWODOWA

IV. Zestawienie zbiorczych danych ewidencyjnych

FORMULARZ 1.

1. Dane o operatorze

1.1. Dane podstawowe

1.2. Dane uzupełniające

FORMULARZ 2.

2. Sieć telefoniczna

2.1. Charakterystyka sieci telefonicznej

2.1.1. Określenie sieci telefonicznej

2.1.2. Wykraczanie poza granice strefy

2.1.3. Zasięg ogólnokrajowy

2.1.4. Wykaz województw

2.1.5. Pojemność sieci w NN

FORMULARZ 3.

2.2. Dane o abonentach sieci telefonicznej

2.2.1. Liczba abonentów z rozbiciem na województwa

FORMULARZ 4.

2.3. Opis centrali telefonicznej lub koncentratora

2.3.1. Opis administracyjny centrali telefonicznej lub koncentratora

2.3.2. Opis techniczny centrali telefonicznej lub koncentratora

FORMULARZ 5.

2.4. Powiązania centrali telefonicznej w sieci

2.4.1. Informacja o aktualnej numeracji centrali w sieci telefonicznej

2.4.2. Położenie centrali w hierarchii sieci

FORMULARZ 6.

2.5. Opis wiązek łączy telefonicznych centrali w sieci telefonicznej

2.5.1. Relacje

FORMULARZ 7.

2.6. Zbiorczy opis telefonicznej sieci miejscowej

2.6.1. Sieć abonencka

FORMULARZ 8.

3. Sieć telegraficzna

3.1. Charakterystyka sieci telegraficznej

3.1.1. Określenie sieci telegraficznej

3.1.2. Zasięg ogólnokrajowy

3.1.3. Wykaz województw

3.1.4. Pojemność sieci w NN

FORMULARZ 9.

3.2. Dane o abonentach sieci telegraficznej

3.2.1. Liczba abonentów z podziałem na województwa

FORMULARZ 10.

3.3. Opis centrali telegraficznej

3.3.1. Opis administracyjny centrali telegraficznej

3.3.2. Opis techniczny centrali telegraficznej

FORMULARZ 11.

3.4. Zestawienie łączy telegraficznych

3.4.1. Łącza teleksowe

3.4.2. Łącza telegramowe

3.4.3. Łącza dzierżawione

3.4.4. Łącza tranzytowe międzynarodowe

FORMULARZ 12.

4. Sieć transmisji danych

4.1. Charakterystyka sieci transmisji danych

4.1.1. Określenie sieci transmisji danych

4.1.2. Nazwa własna sieci

4.1.3. Zasięg ogólnokrajowy

4.1.4. Wykaz województw

FORMULARZ 13.

4.2. Opis węzła sieci transmisji danych

4.2.1. Opis administracyjny węzła sieci transmisji danych

4.2.2. Opis techniczny węzła sieci transmisji danych

FORMULARZ 14.

4.3. Powiązania węzła sieci transmisji danych

4.3.1. Relacje

FORMULARZ 15.

5. Ewidencja linii telekomunikacyjnych

5.1. Zbiorczy opis linii telekomunikacyjnych

5.1.1. Opis techniczny linii telekomunikacyjnych sieci w układzie wojewódzkim

FORMULARZ 16.

6. Ewidencja urządzeń do komputerowej łączności modemowej

6.1. Charakterystyka

6.1.1. Określenie sieci

6.1.2. Nazwa własna sieci

6.1.3. Lokalizacja centrum usługi

6.1.4. Zasięg ogólnokrajowy

6.1.5. Wykaz województw

FORMULARZ 17.

6.2. Opis węzła

6.2.1. Opis administracyjny węzła

6.2.2. Opis techniczny węzła

FORMULARZ 18.

6.3. Powiązania węzła

6.3.1. Relacje

CZĘŚĆ II. TELEKOMUNIKACJA RADIOWA

V. Terminologia radiokomunikacyjna

V.1. Terminy ogólne

V.2. Terminy eksploatacyjne

V.3. Charakterystyka emisji urządzeń radiowych

FORMULARZ 19

7. Dane o operatorze

7.1. Dane podstawowe

7.2. Dane uzupełniające

FORMULARZ 20.

8. Ewidencja radiofonicznych stacji nadawczych

8.1. Zakres: fale długie, średnie, krótkie, UKF-n, UKF-w

8.1.1. Zakres

8.1.2. Nazwa obiektu

8.1.3. Adres pocztowy obiektu

8.1.4. Współrzędne geograficzne

8.1.5. Dane techniczne

FORMULARZ 21.

9. Ewidencja telewizyjnych stacji nadawczych

9.1.1. Nazwa obiektu

9.1.2. Adres pocztowy obiektu

9.1.3. Współrzędne geograficzne

9.1.4. Dane techniczne

FORMULARZ 22.

10. Ewidencja stacji satelitarnych

10.1.1. Nazwa obiektu

10.1.2. Adres pocztowy obiektu

10.1.3. Współrzędne geograficzne

10.1.4. Dane techniczne

FORMULARZ 23.

11. Ewidencja sieci radiokomunikacji morskiej i stałej lądowej

11.1.1. Nazwa obiektu

11.1.2. .Adres pocztowy Obiektu

11.1.3. Współrzędne geograficzne

11.1.4. Dane techniczne

FORMULARZ 24.

12. Ewidencja sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej

12.1. Dane dotyczące stacji ruchomych

12.1.1. Stacje przewoźne

12.1.2. Stacje przenośne

FORMULARZ 25.

12. Ewidencja sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej

12.2. Dane dotyczące stacji stałych (bazowych, innych stałych, retransmisyjnych)

12.2.1. Dane administracyjne

12.2.2. Nazwa obiektu

12.2.3. Adres pocztowy obiektu

12.2.4. Współrzędne geograficzne

12.2.5. Dane techniczne

FORMULARZ 26.

13. Ewidencja sieci linii radiowych

13.1.1. Dane administracyjne

13.1.2. Stacja nadawcza - stacja "A"

13.1.3. Stacja odbiorcza - stacja "B"

FORMULARZ 27.

14. Ewidencja systemów radiowego dostępu abonenckiego (SRDA), w tym RSŁA i/lub RSŁA - w, pracujących w określonym zakresie częstotliwości

14.1.1. Dane administracyjne

14.1.2. Nazwa obiektu

14.1.3. Adres pocztowy obiektu

14.1.4. Współrzędne geograficzne

14.1.5. Dane techniczne

FORMULARZ 28.

15. Ewidencja sieci przywoławczych pracujących w określonym zakresie częstotliwości

15.1.1. Dane administracyjne

15.1.2. Nazwa obiektu

15.1.3. Adres pocztowy obiektu

15.1.4. Współrzędne geograficzne

15.1.5. Dane techniczne

FORMULARZ 29.

16. Ewidencja przewodowych sieci zbiorowego odbioru programów radiofonicznych i telewizyjnych

16.1.1. Dane administracyjne

16.1.2. Lokalizacja studia lokalnego

16.1.3. Dane techniczne

16.1.4. Wykaz urządzeń systemowych

16.1.5. Przebieg trasy sieci kablowej

16.1.6. Wykaz programów

VI. Wykaz Okręgowych Inspektoratów PITiP

VII. Wykaz Zarządów Okręgowych PAR

I.

 PRZEZNACZENIE "INSTRUKCJI EWIDENCYJNEJ"

"Instrukcja Ewidencyjna" określa zakres i sposób prowadzenia ewidencji oraz opracowywania i przekazywania zbiorczych danych do ewidencji.

W celu unifikacji przekazu zbiorczych danych do ewidencji, formę przekazywania danych, na podstawie "Instrukcji ewidencyjnej", ustalają Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa (PITiP) oraz Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna (PAR). Formę stanowić mogą formularze dedykowane poszczególnym operatorom, uwzględniające specyfikę techniczną zakładanych i używanych przez operatorów sieci, linii i urządzeń telekomunikacyjnych. Wskazane jest opracowywanie i przekazywanie danych do PITiP oraz PAR w systemie informatycznym (dyskietki) przygotowanym i przekazywanym operatorom przez te jednostki. Podstawę struktury danych do ewidencji stanowią pliki dbf. Tryb weryfikacji danych przekazywanych zwrotnie operatorowi na dyskietce umożliwia ewidencję zmian, które nastąpiły w ciągu roku.

II.

 MODEL SIECI TELEKOMUNIKACYJNEJ

Potrzeba dokładniejszego zdefiniowania pojęcia sieci telekomunikacyjnej oraz zależności między poszczególnymi sieciami zaowocowała zaleceniami międzynarodowymi ITU M.3100 oraz G.803.

Podział sieci na warstwy

Współpracujące ze sobą sieci telekomunikacyjne mogą być pierwotnie traktowane jako jedna wielka światowa sieć telekomunikacyjna. Następnie sieć ta jest dzielona na współpracujące ze sobą części. Pierwszym sposobem podziału jest podział sieci na warstwy. W modelu warstwowym warstwa (sieć) niższa świadczy usługi transmisji informacji dla warstwy (sieci) wyższej. W każdej kolejnej warstwie postać transmitowanej informacji jest inna.

- Najniższą warstwą jest sieć (warstwa) fizyczna obejmująca fizyczne nośniki informacji (media fizyczne). Sieć ta oferuje innym sieciom różne rodzaje torów (kablowych i innych).

- Z sieci fizycznej korzysta sieć (warstwa) teletransmisyjna. Oferuje ona innym sieciom do wykorzystania niekomutowane kanały teletransmisyjne (łącza) różnych rodzajów.

- Pozostałe sieci, których przykładem jest sieć telefoniczna, korzystają z sieci teletransmisyjnej lub bezpośrednio z sieci fizycznej (np. telefoniczna sieć abonencka).

Zależności między warstwami przedstawia symbolicznie poniższa tabela:

warstwa "kanałów"	łącza telefoniczne	łącza telegraficzne	łącza transm. danych		kanały radiofoniczne	kanały TV
warstwa teletransm.	grupy analogowe			grupy (bloki) cyfrowe
warstwa fizyczna	tory drutowe	tory kablowe symetryczne	tory współosiowe		tory optotelekom.	tory radiowe

Tor a łącze

Należy tu zwrócić uwagę między pojęciami toru i łącza. Tor jest pojęciem fizycznym, natomiast łącze jest pojęciem logicznym. W przypadku stosowania urządzeń teletransmisyjnych (zwielokrotniających) różnica jest zrozumiała. Nieporozumienia mogą powstawać, gdy nie ma urządzeń teletransmisyjnych - tak jak w klasycznej telefonicznej sieci abonenckiej. W jednym torze sieci fizycznej jest wtedy zrealizowane jedno łącze telefoniczne. Pojęcia te nadal jednak powinny być rozróżniane, gdyż tor jest charakteryzowany numerem kablowym (numer na przełącznicy), a łącze - numerem telefonicznym (z książki telefonicznej). Możliwe są zmiany jednego z tych numerów bez zmiany drugiego, jak zastosowanie np. TN 1 + 1, co powoduje zrealizowanie dwóch łączy za pomocą jednego toru. Bez rozróżnienia pojęć toru i łącza, ujęcie tej sytuacji sprawia duży kłopot.

Przeznaczenie sieci

Nie należy sieci fizycznej lub jej fragmentów (na określonych obszarach) uważać za składnik sieci telefonicznej. Choć łącza telefoniczne stanowią przeważającą większość, to w sieci fizycznej zrealizowane są także łącza dla wszystkich pozostałych sieci (jak sieć telegraficzna, sieć transmisji danych, itp.). Nie powinno się więc sieci fizycznej utożsamiać z siecią telefoniczną.

Innym zagadnieniem jest natomiast przeznaczenie zbudowanej sieci fizycznej. Oprócz sieci fizycznych ogólnego przeznaczenia istnieją też sieci fizyczne zbudowane dla realizacji łączy tylko jednej określonej sieci (np. dedykowane dla sieci transmisji danych).

Podział sieci na podsieci (płaszczyzny)

Oprócz rozwarstwienia, drugim sposobem dekompozycji sieci przewidzianym w modelu jest podział na podsieci. Podział oznacza wyróżnienie odrębnych podsieci w ramach jednej warstwy (jednej sieci). Przykładem podziału jest rozdzielenie sieci telefonicznej na podsieci: międzynarodową, międzymiastową, lokalną (strefową, okręgową i miejscową).

Różnica między podziałem na warstwy a podziałem na podsieci polega na tym, że w przypadku rozwarstwienia - postać informacji w poszczególnych warstwach jest inna, a w przypadku podziału na podsieci - taka sama. We wszystkich podsieciach sieci telefonicznej informacja transmitowana w łączu telefonicznym zajmuje to samo pasmo telefoniczne (300-3400 Hz).

Należy zwrócić uwagę, że w przeciwieństwie do podziału na warstwy - podział na podsieci następuje według kryteriów nietechnicznych. Najczęściej jest on związany z charakterem przenoszonego ruchu telekomunikacyjnego i podległością pod różne jednostki organizacyjne operatora.

W prezentowanym sposobie modelowania sieci najpierw ogólna sieć telekomunikacyjna jest dzielona na warstwy, a dopiero potem poszczególne warstwy mogą być dzielone na podsieci. Wynika z tego, że podziały w poszczególnych warstwach nie muszą sobie odpowiadać. Przykładem może być porównanie sieci telefonicznej z siecią telegraficzną lub siecią transmisji danych, dla których określono tylko podział na podsieć międzynarodową i międzymiastową bez wprowadzania dalszych podziałów na podsieć strefową i miejscową.

Podział płaszczyzny na obszary

Gdyby dana sieć (warstwa) miała strukturę w pełni hierarchiczną, podział tej sieci na płaszczyzny spowodowałby samorzutny rozpad każdej płaszczyzny (z wyjątkiem najwyższej) na oddzielne podsieci odpowiadające obszarom, na które podzielony jest kraj w ramach tej samej płaszczyzny. Przykładowo dla sieci telefonicznej - krajowa sieć międzymiastowa nie miałaby żadnych powiązań z sieciami krajów sąsiednich, płaszczyzna strefowa składałaby się z oddzielnych sieci poszczególnych stref numeracyjnych, a płaszczyzna miejscowa - z oddzielnych sieci miejscowych.

W praktyce jednak w każdej płaszczyźnie sieci istnieją gałęzie skrośne - przekraczające administracyjnie ustalone granice obszarów. Jest to sytuacja prawidłowa, ponieważ struktura sieci powinna być przede wszystkim dopasowana do zainteresowania ruchowego abonentów, a nie teoretycznie przyjętej hierarchii. Kolejnym krokiem po dokonaniu podziału na płaszczyzny jest więc podział każdej płaszczyzny na obszar związany z wyróżnieniem gałęzi skrośnych.

Z podziałem na obszary najczęściej jest związany sposób numeracji abonentów (choć w przypadku nowoczesnego sprzętu elektronicznego możliwe są odstępstwa od tej zasady).

Podobnie jak w przypadku podziału na płaszczyzny, podział na obszary może być dokonany dla każdej warstwy oddzielnie. Przykładem może być inny podział i inna numeracja w sieciach: telefonicznej, telegraficznej i transmisji danych.

Powyższa zasada obowiązuje także dla sieci (warstwy) fizycznej i sieci (warstwy) telefonicznej. Ponieważ jednak przeważającym ruchem przenoszonym przez sieć fizyczną jest ruch telefoniczny i sieć fizyczna jest budowana przede wszystkim pod potrzeby telefonii, podział na obszary w sieci fizycznej i podział na obszary w sieci telefonicznej w dotychczasowej praktyce odpowiadają sobie.

III.

 SPOSOBY OPISYWANIA SIECI W INSTRUKCJI

Podsumowując poprzednie omówienie modelu sieci telekomunikacyjnej, należy stwierdzić, że przez jedną sieć rozumiemy tutaj jedną warstwę traktowaną jako całość. Podział na podsieci (płaszczyzny i obszary) jest podziałem wewnętrznym jednej sieci (jednej warstwy).

Opis sieci jako całość

Ta część opisu występuje tylko jeden raz dla całej sieci i zawiera informacje dotyczące sieci jako całości. Dane o abonentach sieci określają możliwości sieci na rzecz swoich abonentów, bez wnikania w jej strukturę wewnętrzną.

Opisywana jest:

- charakterystyka sieci,

- zasięg sieci,

- informacje o abonentach sieci.

Opis wewnętrznej struktury sieci

Dla wszystkich sieci świadczących usługi dla abonentów (jak sieć telefoniczna, telegraficzna, transmisji danych, itp.) opis struktury wewnętrznej sieci najczęściej sprowadza się do szczegółowego opisu poszczególnych węzłów sieci. Z punktu widzenia węzła istotne są zakończenia gałęzi w tym węźle. Same gałęzie zrealizowane są za pomocą warstw niższych - stąd ich opis sprowadza się najczęściej do podania relacji. Ta część opisu powtarza się tyle razy, ile jest węzłów w sieci i zawiera:

- opis administracyjny węzła,

- opis techniczny węzła,

- opis powiązań węzła z innymi węzłami w sieci,

- ew. szczegółową specyfikację relacji.

Zbiorczy opis gałęzi sieci

Zbiorczy opis gałęzi sieci występuje praktycznie tylko dla sieci fizycznej. Dla sieci fizycznej gałęzie są jej najistotniejszą częścią, natomiast węzły (takie jak centrale, stacje teletransmisyjne) w praktyce należą do warstw wyższych.

W tej części opisujemy:

- sumę długości gałęzi,

- sumę pojemności gałęzi

CZĘŚĆ I. TELEKOMUNIKACJA PRZEWODOWA

IV.

 ZESTAWIENIE ZBIORCZYCH DANYCH EWIDENCYJNYCH

IV.A. Podstawowe zestawienia formularzy

Niezależnie od rodzaju realizowanych przez operatora usług, operator zobowiązany jest wypełnić i przesłać FORMULARZ NR 1.

Jeżeli operator jest właścicielem linii telekomunikacyjnych, to niezależnie od realizowanych przy pomocy tych linii usług, wypełnia FORMULARZ NR 15.

Rubryka NUMER ZEZWOLENIA (KONCESJI) dotyczy operatorów działających na podstawie zezwolenia / koncesji.

IV.B. Pozostałe zestawienia formularzy

IV.C.1. Sieć telefoniczna

- formularz 2

- formularz 3

- formularz 4

- formularz 5

- formularz 6

- formularz 7

IV.C.2. Sieć telegraficzna

- formularz 8

- formularz 9

- formularz 10

- formularz 11

IV.C.3. Sieć transmisji danych

- formularz 12

- formularz 13

- formularz 14

IV.C.4. Linie telekomunikacyjne

Patrz punkt IV.A.

IV.C.5. Urządzenia do komputerowej łączności modemowej

- formularz 16

- formularz 17

- formularz 18

(formularze pominięte)

CZĘŚĆ II. TELEKOMUNIKACJA RADIOWA.

RADIOKOMUNIKACJA

V.

 TERMINOLOGIA RADIOKOMUNIKACYJNA

V.1.Terminy ogólne.

Telekomunikacja

- wszelkie przesyłanie, nadawanie lub odbiór znaków, sygnałów, pisma, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą przewodową, radiową, optyczną lub za pomocą innych systemów elektromagnetycznych.

Radiokomunikacja

- telekomunikacja realizowana za pomocą fal radiowych.

Służba radiokomunikacyjna

- służba, zdefiniowana w mniejszym dziale, obejmująca przesyłanie, nadawanie lub odbiór fal radiowych dla określonych celów telekomunikacji.

Służba stała

- służba radiokomunikacyjna między określonymi punktami stałymi.

Służba stała satelitarna

- służba radiokomunikacyjna między stacjami naziemnymi umieszczonymi w danych lokalizacjach, gdy wykorzystywany jest jeden lub wiele satelitów. Dana lokalizacja może być określona stałym lub dowolnym punktem stałym umieszczonym w określonych strefach. W pewnych przypadkach do tej służby zalicza się łącza między satelitami, które mogą być także zapewnione w ramach służby międzysatelitarnej. Służba stała satelitarna może ponadto obejmować łącza dosyłowe dla innych służb radiokomunikacji kosmicznej.

Służba międzysatelitarna

- służba radiokomunikacyjna zapewniająca połączenia między sztucznymi satelitami Ziemi.

Służba stała lotnicza

- służba radiokomunikacyjna między określonymi punktami stałymi przewidziana w zasadzie dla bezpieczeństwa żeglugi lotniczej i dla zapewnienia regularności, skuteczności i ekonomicznego działania transportu lotniczego.

Służba ruchoma

- służba radiokomunikacyjna między stacjami ruchomymi i stacjami lądowymi lub między stacjami ruchomymi.

Służba ruchoma satelitarna

- służba radiokomunikacyjna między naziemnymi stacjami ruchomymi i jedną lub wieloma stacjami kosmicznymi, lub między stacjami kosmicznymi wykorzystywanymi przez te służbę, lub między naziemnymi stacjami ruchomymi za pośrednictwem jednej lub wielu stacji kosmicznych. Służba ta może ponadto obejmować niezbędne w jej eksploatacji łącza dosyłowe.

Służba ruchoma lądowa

- służba ruchoma między stacjami bazowymi i stacjami ruchomymi lądowymi, lub między stacjami ruchomymi lądowymi.

Służba ruchoma lądowa satelitarna

- służba ruchoma satelitarna, w której naziemne stacje ruchoma znajdują się na lądzie.

Służba ruchoma morska

- służba ruchoma między stacjami nadbrzeżnymi i stacjami okrętowymi, lub między stacjami okrętowymi, lub między stacjami łączności pokładowej. Stacje jednostek ratowniczych i stacje radiopław do lokalizacji awarii mogą również uczestniczyć w tej służbie.

Służba ruchoma morska satelitarna

- służba ruchoma satelitarna, w której naziemne stacje ruchome znajdują się na pokładzie statku. Stacje jednostek ratowniczych i stacje radiopław do lokalizacji awarii mogą również uczestniczyć w tej służbie.

Służba ruchu portowego

- służba ruchoma morska w porcie lub w sąsiedztwie portu, między stacjami nadbrzeżnymi i stacjami okrętowymi lub między stacjami okrętowymi, mająca na celu wyłącznie nadawanie wiadomości dotyczących ruchu i bezpieczeństwa statków oraz w nagłych wypadkach, bezpieczeństwa ludzi. Wyłączone z tej służby są wiadomości mające charakter korespondencji publicznej.

Służba ruchu statków

- służba bezpieczeństwa w ramach służby ruchomej morskiej, inna niż służba ruchu portowego, między stacjami nadbrzeżnymi i stacjami okrętowymi lub między stacjami okrętowymi mająca na celu wyłącznie nadawanie wiadomości dotyczących ruchu statków. Wyłączone z tej służby są wiadomości mające charakter korespondencji publicznej.

Służba ruchoma lotnicza

- służba ruchoma między stacjami lotniskowymi i stacjami samolotowymi lub między stacjami samolotowymi, w której mogą również uczestniczyć stacje jednostek ratowniczych. Stacje radiopław do lokalizacji awarii mogą również uczestniczyć w tej służbie na częstotliwościach przeznaczonych do łączności w niebezpieczeństwie i do ponaglania.

Służba ruchoma lotnicza (R)

- służba ruchoma lotnicza, zarezerwowana dla łączności dotyczących bezpieczeństwa i regularności lotów, głównie wzdłuż krajowych i międzynarodowych tras lotnictwa cywilnego.

Służba ruchoma lotnicza (OR)

- służba ruchoma lotnicza przeznaczona dla zapewnienia łączności także dotyczących bezpieczeństwa koordynacji lotów, głównie poza krajowymi i międzynarodowymi trasami lotnictwa cywilnego.

Służba ruchoma lotnicza satelitarna

- służba ruchoma satelitarna, w której naziemne stacje ruchome umieszczone są na pokładach samolotów. Stacje jednostek ratowniczych i stacje radiopław do lokalizacji awarii mogą również uczestniczyć w tej służbie.

Służba ruchoma lotnicza (R) satelitarna

- służba ruchoma lotnicza satelitarna zarezerwowana dla łączności dotyczących bezpieczeństwa i regularności lotów, głównie wzdłuż krajowych i międzynarodowych tras lotnictwa cywilnego.

Służba ruchoma lotnicza (OR) satelitarna

- służba ruchoma lotnicza satelitarna przeznaczona dla zapewnienia łączności, także dotyczących koordynacji lotów, głównie poza krajowymi i międzynarodowymi trasami lotnictwa cywilnego.

Służba radiodyfuzyjna

- służba radiokomunikacyjna, której nadawania są przeznaczone do bezpośredniego odbioru przez szeroki ogół. Ta służba może obejmować nadawanie dźwięków, telewizji lub inne rodzaje nadawań.

Służba radiodyfuzyjna satelitarna

- służba radiokomunikacyjna, w której sygnały nadawane lub retransmitowane przez stacje kosmiczne są przeznaczone do bezpośredniego odbioru przez szeroki ogół. W służbie radiodyfuzyjnej satelitarnej wyrażenie "odbiór bezpośredni" stosuje się w przypadku odbioru indywidualnego i odbioru zbiorowego.

Służba radiolokacyjna

- służba radiokomunikacyjna dla celów radiolokacji.

Służba radiolokacyjna satelitarna

- służba radiokomunikacyjna dla celów radiolokacji i obejmująca użytkowanie jednej lub wielu stacji kosmicznych. Ta służba może również obejmować łącza dosyłowe niezbędne dla jej funkcjonowania.

Służba radionawigacyjna

- służba radiolokacyjna dla celów radionawigacji.

Służba radionawigacyjna satelitarna

- służba radiolokacyjna satelitarna dla celów radionawigacji. Ta służba może również obejmować łącza dosyłowe niezbędne w jej użytkowaniu.

Służba radionawigacyjna morska

- służba radionawigacyjna dla potrzeb statków i dla bezpieczeństwa w ich eksploatacji.

Służba radionawigacyjna morska satelitarna

- służba radionawigacyjna morska satelitarna, w której stacje naziemne są umieszczone na pokładach statków.

Służba radionawigacyjna lotnicza

- służba radionawigacyjna dla potrzeb samolotów i dla bezpieczeństwa w ich eksploatacji.

Służba radionawigacyjna lotnicza satelitarna

- służba radionawigacyjna satelitarna, w której stacje naziemne są umieszczone na pokładach samolotów.

Służba radiolokalizacyjna

- służba radiolokacyjna dla celów radiolokalizacji.

Służba pomocy meteorologicznych

- służba radiokomunikacyjna przeznaczona do obserwacji i sondowań meteorologicznych i hydrologicznych.

Służba meteorologiczna satelitarna

- służba satelitarna badań Ziemi dla potrzeb meteorologii.

Służba badań kosmicznych

- służba radiokomunikacyjna, w której statków kosmicznych lub innych obiektów kosmicznych używa się do celów badań naukowych lub technicznych.

Służba amatorska

- służba radiokomunikacyjna mająca na celu szkolenie indywidualne, wzajemne łączności i badania techniczne wykonywane przez amatorów, tzn. przez odpowiednio uprawnione osoby interesujące się radiotechniką dla celów wyłącznie osobistych bez zainteresowań zarobkowych.

Służba amatorska satelitarna

- służba radiokomunikacyjna posługująca się stacjami kosmicznymi umieszczonymi na satelitach Ziemi dla tych samych celów co służba amatorska.

Służba bezpieczeństwa

- każda służba radiokomunikacyjna wykonywana stale lub czasowo dla zapewnienia ochrony życia i mienia ludzkiego.

Stacja

- jeden lub wiele nadajników lub odbiorników, lub zestaw nadajników i odbiorników wraz z aparaturą pomocniczą, niezbędny dla pełnienia służby radiokomunikacyjnej lub służby radioastronomicznej w danym miejscu. Każda stacja klasyfikowana jest według służby, w której uczestniczy w sposób stały lub czasowy.

Stacja naziemna

- stacja umieszczona bądź na powierzchni Ziemi, bądź w głównej części atmosfery ziemskiej i przeznaczona do łączności z jedną lub wieloma stacjami kosmicznymi lub z jedną lub wieloma stacjami tego samego rodzaju przy pomocy jednego lub wielu satelitów biernych lub innych obiektów kosmicznych.

Stacja kosmiczna

- stacja umieszczona na obiekcie, który znajduje się, jest przeznaczony do udania się lub udaje się poza główną część atmosfery ziemskiej.

Stacja stała

- stacja służby stałej.

Stacja stała lotnicza

- stacja służby stałej lotniczej.

Stacja ruchoma

- stacja służby ruchomej przeznaczona do wykorzystania w ruchu lub podczas postojów w miejscach nieokreślonych.

Stacja ruchoma naziemna

- stacja naziemna służby ruchomej satelitarnej przeznaczona do wykorzystania w ruchu lub podczas postojów w miejscach nieokreślonych.

Stacja lądowa

- stacja służby ruchomej nie przeznaczona do użytkowania w ruchu.

Stacja lądowa naziemna

- stacja naziemna służby stałej satelitarnej lub w pewnych przypadkach służby ruchomej satelitarnej umieszczona w określonym punkcie ziemi lub wewnątrz określonej strefy ziemi i przeznaczona do zapewnienia łączy dosyłowych służbie ruchomej satelitarnej.

Stacja bazowa

- stacja lądowa służby ruchomej lądowej.

Stacja bazowa naziemna

- stacja naziemna służby stałej satelitarnej lub w pewnych przypadkach służby ruchomej lądowej satelitarnej umieszczona w określonym punkcie ziemi lub wewnątrz określonej strefy ziemi i przeznaczona do zapewnienia łączy dosyłowych służbie ruchomej lądowej satelitarnej.

Stacja ruchoma lądowa

- stacja ruchoma służby ruchomej lądowej mająca możność przemieszczania się na powierzchni lądu w granicach geograficznych kraju lub kontynentu.

Stacja ruchoma lądowa naziemna

- stacja ruchoma naziemna służby ruchomej lądowej satelitarnej mająca możność przemieszczania na powierzchni lądu w granicach geograficznych kraju lub kontynentu.

Stacja nadbrzeżna naziemna

- stacja naziemna służby stałej satelitarnej lub w pewnych przypadkach służby ruchomej morskiej satelitarnej umieszczona w określonym punkcie ziemi i przeznaczona dla zapewnienia łączy dosyłowych służbie ruchomej morskiej satelitarnej.

Stacja okrętowa

- stacja ruchoma służby ruchomej morskiej umieszczona na pokładzie statku, inna niż stacja jednostki ratowniczej.

Stacja okrętowa naziemna

- stacja ruchoma naziemna służby ruchomej morskiej satelitarnej umieszczona na pokładzie statku.

Stacja łączności pokładowej

- stacja ruchoma małej mocy służby ruchomej morskiej przeznaczona do łączności wewnętrznej i na pokładzie statku lub do łączności między statkami i ich łodziami i tratwami ratunkowymi w czasie ćwiczeń lub akcji ratowniczych w ramach grupy statków holowanych lub pchanych jak również do łączności dotyczących wskazówek manewrów cumowania i kotwiczenia.

Stacja portowa

- stacja nadbrzeżna służby ruchu portowego.

Stacja lotniskowa

- stacja lądowa służby ruchomej lotniczej.

W pewnych przypadkach stacja lotniskowa może np. znajdować się na pokładzie statku lub na platformie morskiej.

Stacja lotniskowa naziemna

- stacja naziemna służby stałej satelitarnej lub, w pewnych przypadkach, służby ruchomej lotniczej satelitarnej umieszczona w określonym punkcie lądu i przeznaczona dla zapewnienia łączy dosyłowych w służbie ruchomej lotniczej satelitarnej.

Stacja samolotowa

- stacja ruchoma służby lotniczej umieszczona na pokładzie samolotu, inna niż stacja jednostki ratowniczej.

Stacja samolotowa naziemna

- stacja ruchoma naziemna służby ruchomej lotniczej satelitarnej umieszczona na pokładzie samolotu.

Stacja radiodyfuzyjna

- stacja służby radiodyfuzyjnej.

Stacja radiolokacyjna

- stacja służby radiolokacyjnej.

Stacja ruchoma radionawigacyjna

- stacja służby radionawigacyjnej przeznaczona do użytkowania w ruchu lub podczas postoju w punktach w punktach nieokreślonych.

Stacja lądowa radionawigacyjna

- stacja służby radionawigacyjnej nie przeznaczona do użytkowania w ruchu.

Stacja ruchoma radiolokalizacyjna

- stacja służby radiolokalizacyjnej przeznaczona do użytkowania w ruchu lub podczas postoju w punktach nieokreślonych.

Stacja lądowa radiolokalizacyjna

- stacja służby radiolokalizacyjnej nie przeznaczona do użytkowania w ruchu.

Stacja radionamiarowa

- stacja radiolokacyjna wykonująca radionamierzanie.

Radiolatarnia

- stacja służby radionawigacyjnej, której nadawania przeznaczone są dla umożliwienia stacji ruchomej określenia jej namiaru lub kierunku względem radiolatarni.

Stacja radiopławy do lokalizacji awarii

- stacja służby ruchomej, której nadawania przeznaczone są dla ułatwienia działań poszukiwawczych i ratowniczych.

Satelitarna stacja radiopławy do lokalizacji awarii

- stacja naziemna służby ruchomej satelitarnej, której nadawania przeznaczone są dla ułatwienia działań poszukiwawczych i ratowniczych.

Stacja częstotliwości wzorcowych i sygnałów czasu

- stacja służby częstotliwości wzorcowych i sygnałów czasu.

Stacja amatorska

- stacja służby amatorskiej.

Stacja radioastronomiczna

- stacja służby radioastronomicznej.

Stacja doświadczalna

- stacja wykorzystująca fale radiowe do doświadczeń związanych z postępem nauki lub techniki. Definicja ta nie obejmuje stacji amatorskich.

Okrętowy nadajnik bezpieczeństwa

- nadajnik okrętowy używany wyłącznie na częstotliwości dla potrzeb łączności w razie niebezpieczeństwa, ponaglania lub dla potrzeb bezpieczeństwa.

Radar

- system radiolokacyjny oparty na porównaniu sygnałów odniesienia i sygnałów radiowych odbitych lub retransmitowanych z miejsca, którego położenie ma być określone.

Radar pierwotny

- system radiolokacyjny oparty na porównaniu sygnałów odniesienia i sygnałów radiowych odbitych z miejsca, którego położenie ma być określone.

Radar wtórny

- system radiolokacyjny oparty na porównaniu sygnałów odniesienia i sygnałów radiowych retransmitowanych z miejsca, którego położenie ma być określone.

Radiolatarnia radarowa (racon)

- urządzenie nadawczo-odbiorcze związane ze stałym punktem nawigacyjnym, które po pobudzeniu przez radar, automatycznie odsyła wyraźny sygnał pojawiający się na ekranie radaru i dostarczający informacji o odległości, namiarze i identyfikacji.

System kosmiczny

- każdy zespół stacji naziemnych, stacji kosmicznych lub stacji naziemnych i stacji kosmicznych współpracujących dla zapewnienia radiokomunikacji kosmicznej w określonych celach.

System satelitarny

- system kosmiczny wykorzystujący jednego lub wiele sztucznych satelitów Ziemi.

Sieć satelitarna

- system satelitarny lub część systemu satelitarnego, składający się z jednego satelity i związanych z nim stacji naziemnych.

Łącze satelitarne

- łącze radiowe między stacją naziemną nadawczą i stacją naziemną odbiorczą za pośrednictwem satelity. Łącze satelitarne obejmuje łącze Ziemia - Kosmos i łącze Kosmos - Ziemia.

Łącze wielosatelitarne

- łącze radiowe między stacją naziemną nadawczą i stacją naziemną odbiorczą za pośrednictwem co najmniej dwóch satelitów bez żadnej stacji naziemnej pośredniczącej. Łącze wielosatelitarne obejmuje łącze Ziemia - Kosmos, jedno lub wiele łączy między satelitami i łącze Kosmos - Ziemia.

Łącze dosyłowe

- łącze radiowe od stacji naziemnej umieszczonej w danej lokalizacji do stacji kosmicznej, lub odwrotnie, w celu przesyłania informacji dla radiokomunikacji kosmicznej służby innej niż służba stała satelitarna. Dana lokalizacja może być określonym punktem stałym lub dowolnym punktem stałym umieszczonym w określonych strefach.

V.2.Terminy eksploatacyjne

Rozmowa radiotelefoniczna

- rozmowa telefoniczna pochodząca lub przeznaczona dla stacji ruchomej lub stacji ruchomej naziemnej, przesyłana na całej trasie lub na jej części kanałami radiokomunikacyjnymi służby ruchomej lub służby ruchomej satelitarnej.

Praca simpleksowa

- sposób pracy, według którego przesyłanie jest możliwe na zmianę w obu kierunkach łącza telekomunikacyjnego, na przykład, za pomocą systemu sterowania ręcznego.

Praca dupleksowa

- sposób pracy, według którego przesyłanie jest możliwe jednocześnie w obu kierunkach łącza telekomunikacyjnego.

Praca semidupleksowa

- sposób pracy simpleksowej na jednym końcu łącza telekomunikacyjnego i pracy dupleksowej na drugim końcu.

Telewizja

- forma telekomunikacji mająca na celu przesyłanie nieutrwalonych obrazów przedmiotów stałych lub ruchomych.

Odbiór indywidualny

- odbiór nadawań ze stacji kosmicznej służby radiodyfuzyjnej satelitarnej za pomocą prostych urządzeń domowych, a w szczególności urządzeń z antenami o małych wymiarach.

Odbiór zbiorowy (w służbie radiodyfuzyjnej satelitarnej)

- odbiór nadawań ze stacji kosmicznej służby radiodyfuzyjnej satelitarnej za pomocą urządzeń odbiorczych mogących, w pewnych przypadkach, być skomplikowanymi i mieć anteny o większych wymiarach od wykorzystywanych w odbiorze indywidualnym i przeznaczonych do wykorzystania przez szeroki ogół w tym samym miejscu lub w systemie obsługi ograniczonego obszaru.

Telemetria

- zastosowanie telekomunikacji do automatycznego odczytu lub rejestracji wyników pomiarów w pewnej odległości od przyrządu pomiarowego.

Radiotelemetria

- telemetria realizowana za pomocą fal radiowych.

Zdalne sterowanie

- zastosowanie telekomunikacji do przesyłania sygnałów uruchamiających, zmieniających lub zatrzymujących funkcjonowanie urządzeń na odległość.

V.3.Charakterystyka emisji i urządzeń radiowych

Promieniowanie

- strumień energii w formie fal radiowych pochodzący z dowolnego źródła.

Emisja

- produkt promieniowania lub wytwarzanie promieniowania przez radiową stację nadawczą.

Klasa emisji

- zespół charakterystyk emisji, takich jak rodzaj modulacji fali nośnej, charakter sygnału modulującego, rodzaj nadawanej informacji i ewentualnie inne dane charakterystyczne. Każda klasa jest oznaczona zbiorem znormalizowanych symboli.

Emisja jednowstęgowa

- emisja z modulacją amplitudy zawierająca jedną z dwóch wstęg bocznych.

Emisja jednowstęgowa z pełną falą nośną.

- emisja jednowstęgowa bez tłumienia fali nośnej.

Emisja jednowstęgowa z przytłumioną falą nośną

- emisja jednowstęgowa, w której stopień tłumienia fali nośnej pozwala na jej odtworzenie i użycie do demodulacji.

Emisja jednowstęgowa z wytłumioną falą nośną

- emisja jednowstęgowa, w której fala nośna jest całkowicie wytłumiona i nie przewidziana do wykorzystania w celu demodulacji.

Emisja pozapasmowa

- emisja na jednej lub wielu częstotliwościach wykraczających poza niezbędną szerokość pasma lecz znajdujących się w bezpośrednim jego sąsiedztwie, wynikających z procesu modulacji, z wyjątkiem promieniowań ubocznych.

Promieniowanie uboczne

- promieniowanie na jednej lub wielu częstotliwościach wykraczających poza niezbędną szerokość pasma i których poziom może być przytłumiony bez wpływu na przekazywaną informację. Promieniowania te zawierają promieniowania harmonicznych, promieniowania pasożytnicze, produkty intermodulacji i przemiany częstotliwości, z wyjątkiem emisji pozapasmowych.

Promieniowanie niepożądane

- zespół promieniowań ubocznych i promieniowań pochodzących z emisji pozapasmowych.

Przydzielone pasmo częstotliwości

- pasmo częstotliwości, wewnątrz którego emisja danej stacji jest dozwolona. Szerokość tego pasma jest równa niezbędnej szerokości pasma powiększonej o podwójną wartość bezwzględną tolerancji częstotliwości. W przypadku stacji kosmicznych, przydzielone pasmo częstotliwości zawiera podwójne maksymalne przesunięcie wynikające ze zjawiska Dopplera mogące powstać w stosunku do dowolnego punktu na powierzchni Ziemi.

Częstotliwość przydzielona

- środek pasma częstotliwości przydzielonej stacji.

Częstotliwość charakterystyczna

- częstotliwość w danej emisji łatwa do identyfikacji i pomiaru. Częstotliwość nośna może być, na przykład, uważana jako częstotliwość charakterystyczna.

Częstotliwość odniesienia

- częstotliwość mająca ustalone położenie i dokładnie określona w stosunku do częstotliwości przydzielonej. Przesunięcie tej częstotliwości w stosunku do częstotliwości przydzielonej jest, co do wielkości i znaku, takie samo jak przesunięcie częstotliwości charakterystycznej w stosunku do środka pasma częstotliwości zajmowanego przez emisję.

Tolerancja częstotliwości

- maksymalne dopuszczalne odchylenie pomiędzy częstotliwością przydzieloną i częstotliwością usytuowaną w środku pasma zajmowanego przez emisję, lub pomiędzy częstotliwością odniesienia i częstotliwością charakterystyczną emisji.

Moc

- każdorazowo gdy jest mowa o mocy nadajnika radiowego itp., należy wyrazić ją w jednej z poniższych form stosownie do klasy emisji, używając następującej symboliki:

- moc szczytowa,

- moc średnia,

- moc fali nośnej.

Moc szczytowa

- średnia moc dostarczona do linii zasilającej antenę przez normalnie działający nadajnik, podczas jednego okresu wielkiej częstotliwości przy szczytowej wartości amplitudy obwiedni modulacji.

Moc średnia

- średnia moc dostarczona do linii zasilającej antenę przez normalnie działający nadajnik, obliczona w czasie dostatecznie długim w stosunku do okresu najmniejszej częstotliwości modulującej.

Moc fali nośnej

- średnia moc dostarczona do linii zasilającej antenę przez nadajnik podczas jednego okresu wielkiej częstotliwości przy braku modulacji.

Zysk anteny

- stosunek, zwykle wyrażony w decybelach, pomiędzy mocą potrzebną na wejściu bezstratnej anteny odniesienia i mocą doprowadzoną do wejścia danej anteny aby obie anteny wytworzyły w danym kierunku takie samo natężenie pola lub taka samą gęstość strumienia mocy w tej samej odległości. O ile nie zaznaczono inaczej, chodzi o zysk anteny w kierunku maksymalnego promieniowania. Można ewentualnie uwzględniać zysk dla konkretnej polaryzacji. W zależności od wyboru anteny odniesienia wyróżnia się:

- zysk izotropowy lub bezwzględny gdy antena odniesienia jest anteną izotropową izolowaną w przestrzeni,

- zysk w stosunku do dipola półfalowego gdy antena odniesienia jest dipolem półfalowym izolowanym w przestrzeni, w którego płaszczyźnie równikowej leży dany kierunek,

- zysk w stosunku do pionowej anteny krótkiej gdy antena odniesienia jest przewodnikiem dużo krótszym niż jedna czwarta długości fali, prostopadłym do powierzchni płaszczyzny doskonale przewodzącej zgodnie z danym kierunkiem.

Formularze 19-29

(pominięte)

VI.

 WYKAZ OKRĘGOWYCH INSPEKTORATÓW PITiP

L.p.	Adres	Obsługiwane województwa	Nr telefonu Nr faksu
1.	Okręgowy Inspektorat w Gdańsku ul. Zawiszy Czarnego 18 8-433 Gdańsk	bydgoskie, włocławskie, elbląskie, gdańskie, toruńskie	tel: [phone] fax: [phone]
2.	Okręgowy Inspektorat w Katowicach ul. Dąbrowskiego 23 40-032 Katowice	bielskie, częstochowskie, katowickie, opolskie	tel: [phone] fax: [phone]
3.	Okręgowy Inspektorat w Krakowie ul. Grzegórzecka 10 31-530 Kraków	krośnieńskie, krakowskie, nowosądeckie, przemyskie, tarnowskie, rzeszowskie	tel: [phone] fax: [phone]
4.	Okręgowy Inspektorat w Lublinie ul. Chmielna 2 20-079 Lublin	bialskopodlaskie, chełmskie, kieleckie, lubelskie, radomskie, tarnobrzeskie, zamojskie	tel: [phone] fax: [phone]
5.	Okręgowy Inspektorat w Łodzi ul. Gdańska 112 90-508 Łódź	łódzkie, piotrkowskie, sieradzkie, skierniewickie	tel: [phone] fax: [phone]
6.	Okręgowy Inspektorat w Olsztynie ul. Pstrowskiego 16 10-602 Olsztyn	białostockie, łomżyńskie, suwalskie, olsztyńskie	tel: [phone] fax: [phone]
7.	Okręgowy Inspektorat w Poznaniu ul. Gronowa 22 61-680 Poznań	gorzowskie, kaliskie, konińskie, leszczyńskie, pilskie, poznańskie, zielonogórskie	tel: [phone] fax: [phone]
8.	Okręgowy Inspektorat w Szczecinie Al. Powstańców Wlkp. 33 70-111 Szczecin	koszalińskie, słupskie, szczecińskie	tel: [phone] fax: [phone]
9.	Okręgowy Inspektorat w Warszawie ul. Wałbrzyska 3/5 02-739 Warszawa	ciechanowskie, ostrołęckie, płockie, siedleckie, warszawskie	tel: [phone] fax: [phone]
10.	Okręgowy Inspektorat we Wrocławiu ul. Różyckiego 1c 51-608 Wrocław	jeleniogórskie, legnickie, wałbrzyskie, wrocławskie	tel: [phone] fax: [phone]

VII.

 WYKAZ ZARZĄDÓW OKRĘGOWYCH PAR

L.p.	Adres	Obsługiwane województwa	Nr telefonu Nr faksu
1	00-443 Warszawa ul. Górnośląska 6	warszawskie, płockie, ciechanowskie, ostrołęckie, siedleckie.	022 622-73-99 022 622-73-89
2	15-950 Białystok ul. Sienkiewicza 40	białostockie, łomżyńskie.	085 43-57-45 085 43-50-53
3	85-802 Bydgoszcz Al. Wojska Polskiego 23	bydgoskie, toruńskie, włocławskie.	052 45-05-43 052 63-04-47
4	81-303 Gdynia ul. Kielecka 1	gdańskie, elbląskie.	058 21-65-67 058 21-65-67
5	41-100 Siemianowice Śl. ul. Wróblewskiego 75	katowickie, opolskie, częstochowskie, bielsko-bialskie.	032 59-53-91 032 59-64-14
6	25-363 Kielce ul. Wesoła 51	kieleckie, radomskie, tarnobrzeskie.	041 68-70-55 041 68-72-25
7	75-612 Koszalin ul. Zwycięstwa 168	koszalińskie, słupskie.	094 42-38-95 094 42-69-60
8	30-015 Kraków ul. Świętokrzyska 12	krakowskie, nowosądeckie, tarnowskie.	012 34-00-84 012 32-66-97
9	20-601 Lublin ul. Zana 38c	lubelskie, bialsko-podlaskie, chełmskie, zamojskie.	081 73-40 47 081 73-40-47
10	90-418 Łódź Al. Kościuszki 5/7	łódzkie, sieradzkie, piotrkowskie, skierniewickie.	042 33-94-01 042 36-80-39
11	10-602 Olsztyn ul. Pstrowskiego 16	olsztyńskie, suwalskie.	089 33-35-22 089 23-51-02
12	60-529 Poznań ul. Dąbrowskiego 81/85	poznańskie, pilskie, leszczyńskie, kaliskie, konińskie.	061 48-34-61 061 48-34-69
13	35-959 Rzeszów ul. Grunwaldzka 17	rzeszowskie, przemyskie, krośnieńskie.	017 62-73-97 017 62-30-04
14	71-506 Szczecin Al. Wyzwolenia 70	szczecińskie.	091 22-62-02 091 22-68-65
15	50-449 Wrocław ul. Traugutta 1/7	wrocławskie, legnickie, jeleniogórskie, wałbrzyskie.	071 72-31-88 071 72-31-88
16	65-031 Zielona Góra ul. Chopina 11/13	zielonogórskie, gorzowskie.	068 20-25-44 068 27-04-03

• Identyfikator: M.P.1997.78.741
• Rodzaj: Zarządzenie
• Tytuł: Ewidencja sieci, linii i urządzeń telekomunikacyjnych.
• Data aktu: 13/10/1997
• Data ogłoszenia: 16/10/1997
• Data wejścia w życie: 31/10/1997