Ubezpieczenie społeczne adwokatów-członków zespołów adwokackich i ich rodzin.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 4 marca 1964 r.

w sprawie ubezpieczenia społecznego adwokatów-członków zespołów adwokackich i ich rodzin.

Na podstawie art. 107 ustawy z dnia 19 grudnia 1963 r. o ustroju adwokatury (Dz. U. Nr 57, poz. 309) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Do adwokatów-członków zespołów adwokackich i ich rodzin stosuje się przepisy o ubezpieczeniu na wypadek choroby i macierzyństwa, o ubezpieczeniu rodzinnym oraz o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

2. W zakresie:

1) wymiaru i poboru składek ubezpieczeniowych,

2) wypłaty świadczeń z ubezpieczenia rodzinnego oraz ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa oraz

3) rozliczeń z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych

zespoły adwokackie uważa się za jednostki gospodarki uspołecznionej.

§ 2. Przy ustalaniu podstawy wymiaru składek i świadczeń ubezpieczeniowych za zarobek uważa się:

1) udział w podziale dochodów zespołu adwokackiego w równych częściach,

2) udział w podziale nadwyżki dochodów zespołu adwokackiego, proporcjonalnym do osobistego wkładu pracy, oraz

3) dodatek za kierownictwo zespołu.

§  3.

1. Przy stosowaniu przepisów dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97):

1) okresy pracy w zespołach adwokackich od dnia 1 stycznia 1964 r. uważa się za okresy zatrudnienia w rozumieniu art. 7 tego dekretu,

2) okresy pracy w zespołach adwokackich przed dniem 1 stycznia 1964 r. uważa się za okresy zaliczalne do okresów zatrudnienia na równi z okresami, o których mowa w art. 8 tego dekretu,

3) przy zaliczaniu okresów, o których mowa w art. 8 ust. 3 tego dekretu, za zatrudnienie uważa się również wykonywanie zawodu adwokata.

2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 3 stosuje się również do adwokatów, którzy po dniu 1 stycznia 1964 r. nie byli członkami zespołów adwokackich, lecz pozostawali w stosunku pracy.

§  4.

1. Adwokatowi, który:

1) pracował w zespole adwokackim w dniu 1 stycznia 1964 r. lub który przystąpił do pracy w zespole do dnia 31 grudnia 1964 r. oraz

2) stał się inwalidą nie później niż do dnia 31 grudnia 1969 r.,

zalicza się do okresów zatrudnienia, wymaganych do przyznania renty inwalidzkiej, okresy wykonywania zawodu adwokackiego w ostatnich 10 latach przed powstaniem inwalidztwa.

2. Przepis ust. 1 ma odpowiednie zastosowanie przy ustalaniu uprawnień do rent rodzinnych.

§ 5. Podstawę wymiaru renty dla adwokatów, którzy pracowali w zespole adwokackim w dniu wejścia w życie ustawy lub którzy przystąpili do pracy w zespole do dnia 31 grudnia 1964 r. i którzy nabyli prawo do renty przed upływem jednego roku pracy w tym zespole, oraz dla pozostałych po nich członków rodzin stanowi zarobek z okresu pracy w zespole (§ 2).

§  6.

1. Adwokatom i członkom ich rodzin, którzy w dniu 1 stycznia 1964 r. pobierali z funduszów rad adwokackich zasiłki o charakterze stałym, przyznaje się renty starcze, inwalidzkie lub rodzinne określone w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, jeżeli w dniu wejścia w życie rozporządzenia spełniają warunki dotyczące wieku, inwalidztwa lub wychowywania dzieci, określone w tych przepisach.

2. Za zasiłek o charakterze stałym uważa się zasiłek przyznany na stałe lub zasiłek wyjątkowy, jeżeli był on wypłacany co najmniej przez jeden rok przed dniem 1 stycznia 1964 r.

3. Wysokość renty przyznanej na podstawie przepisu ust. 1 ustala się w kwocie równej wysokości zasiłku wypłacanego w dniu 1 lutego 1964 r., z tym że kwota ta:

1) obejmuje również wszystkie dodatki do renty,

2) nie może być niższa od najniższej renty z powszechnego zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin oraz

3) nie może przekraczać najwyższej kwoty ustalonej dla zasiłków przez Naczelną Radę Adwokacką.

4. Do rent przyznanych na podstawie przepisu ust. 1 mają zastosowanie przepisy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

5. Wykaz osób pobierających zasiłki o charakterze stałym według stanu na dzień 1 lutego 1964 r. ustali Minister Sprawiedliwości w ciągu 1 miesiąca od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

§  7.

1. W razie śmierci adwokata pobierającego rentę starczą lub inwalidzką, przyznaną na podstawie przepisów § 6, renta rodzinna - niezależnie od liczby osób uprawnionych do tej renty - przysługuje w wysokości połowy renty miesięcznej, pobieranej przez adwokata.

2. W razie śmierci:

1) osoby pobierającej rentę starczą, inwalidzką lub rodzinną, przyznaną na podstawie przepisów § 6, zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości trzykrotnej renty miesięcznej,

2) członka rodziny adwokata pobierającego rentę starczą lub inwalidzką, przyznaną na podstawie przepisów § 6, zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości półtorakrotnej renty miesięcznej.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 marca 1964 r.

• Identyfikator: Dz.U.1964.10.62
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Ubezpieczenie społeczne adwokatów-członków zespołów adwokackich i ich rodzin.
• Data aktu: 04/03/1964
• Data ogłoszenia: 14/03/1964
• Data wejścia w życie: 14/03/1964, 01/03/1964