przyjęte przez Radę w dniu 15 października 2007 r.
w celu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr .../... Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ... ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny)
(2007/C 298 E/01)
(Dz.U.UE C z dnia 11 grudnia 2007 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 26, 95, 133 oraz 135,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Podstawą Wspólnoty jest unia celna. W interesie zarówno przedsiębiorców, jak i organów celnych Wspólnoty leży zebranie obowiązujących przepisów prawa celnego we wspólnotowym kodeksie celnym (zwanym dalej "kodeksem"). Kodeks, oparty na założeniach rynku wewnętrznego, powinien zawierać ogólne zasady i procedury, które zapewniają stosowanie środków taryfowych i innych środków wspólnej polityki ustanowionych na szczeblu Wspólnoty, związanych z wymianą towarową pomiędzy Wspólnotą a krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Wspólnoty, z uwzględnieniem wymogów tych wspólnych polityk. Przepisy prawa celnego powinny zostać w większym stopniu dostosowane do przepisów dotyczących poboru należności związanych z przywozem bez zmiany zakresu obowiązujących przepisów podatkowych.
(2) Zgodnie z komunikatem Komisji dotyczącym ochrony interesów finansowych Wspólnoty oraz planu działania na lata 2004-2005, właściwe jest ustanowienie odpowiednich ram prawnych w celu zapewnienia ochrony interesów finansowych Wspólnoty.
(3) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny(3) oparte było na integracji procedur celnych stosowanych oddzielnie przez odpowiednie państwa członkowskie w latach 80. Od momentu wejścia w życie rozporządzenie to było wielokrotnie i w znaczący sposób zmieniane, w celu rozwiązania określonych problemów, takich jak ochrona działania w dobrej wierze oraz uwzględnienie wymogów bezpieczeństwa. Konieczne jest wprowadzenie dodatkowych zmian w kodeksie w następstwie istotnych zmian w prawodawstwie, które zaszły w ostatnich latach, zarówno na poziomie Wspólnoty, jak i międzynarodowym, jak np. wygaśnięcie Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, wejście w życie Aktów przystąpienia z 2003 r. i 2005 r., czy zmiany wprowadzone w Międzynarodowej konwencji dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego (zwanej dalej "zmienioną konwencją z Kioto"), do której przystąpienie przez Wspólnotę zostało zatwierdzone decyzją Rady 2003/231/WE z dnia 17 marca 2003 r.(4). Obecnie niezbędne jest usprawnienie procedur celnych oraz uwzględnienie faktu, że dokonywanie zgłoszeń, składanie deklaracji i przetwarzanie danych w formie elektronicznej stało się regułą, a czynienie tego w formie papierowej -wyjątkiem. Z wyżej wymienionych powodów, dalsze wprowadzanie zmian do obowiązującego kodeksu nie jest już wystarczające, należy więc dokonać jego gruntownej modyfikacji.
(4) Należy zawrzeć w kodeksie ramy prawne stosowania pewnych przepisów prawa celnego do wymiany towarowej pomiędzy częściami obszaru celnego, do których stosuje się dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej(5) a częściami tego obszaru, do których nie stosuje się tych przepisów, lub do handlu między częściami obszaru, do których nie stosuje się tych przepisów. Biorąc pod uwagę fakt, że przedmiotowe towary, o które są towarami wspólnotowymi oraz uwzględniając fiskalny charakter środków wchodzących w grę w tym handlu wewnątrzwspólnotowym, uzasadnione jest wprowadzenie - za pośrednictwem środków wykonawczych - odpowiednich uproszczeń formalności celnych, które będą miały zastosowanie do tych towarów.
(5) Aby ułatwić legalną wymianę handlową oraz zwalczanie nadużyć, konieczne są proste, szybkie i ujednolicone procedury i postępowanie celne. Należy zatem, zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie prostego, bez papierowego środowiska dla urzędów celnych i handlu, uprościć przepisy prawa celnego, aby zapewnić wykorzystanie nowoczesnych narzędzi i technologii, w dalszym ciągu wspierać jednolite stosowanie przepisów prawa celnego oraz nowoczesne podejście do kontroli celnych, co przyczyni się do ustanowienia podstawy skutecznych i prostych procedur odprawy celnej. W celu zwiększania konkurencyjności przedsiębiorstw należy łączyć ze sobą lub dostosować procedury celne, a także zmniejszać ich liczbę, pozostawiając tylko te, które są ekonomicznie uzasadnione.
(6) W związku z utworzeniem rynku wewnętrznego, zniesieniem barier w handlu międzynarodowym i przeszkód dla inwestycji oraz z rosnącą potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony na zewnętrznych granicach Wspólnoty zakres zadań organów celnych uległ modyfikacji i uzyskały one wiodącą rolę w łańcuchu dostaw, a także - ze względu na swój udział w monitorowaniu i zarządzaniu handlem międzynarodowym - stały się katalizatorem konkurencyjności państw i przedsiębiorstw. Przepisy prawa celnego powinny zatem odzwierciedlać nową rzeczywistość gospodarczą oraz nową rolę i nowe zadania organów celnych.
(7) Wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych, jak ustanowiono w przyszłej decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie eliminowania papierowej formy dokumentów w sektorach: ceł i handlu, ma istotne znaczenie dla ułatwienia wymiany handlowej i równocześnie umożliwia zapewnienie skuteczności kontroli celnych, powodując zmniejszenie kosztów przedsiębiorstw oraz poziomu ryzyka dla społeczeństwa. Należy zatem ustanowić w kodeksie ramy prawne umożliwiające wdrożenie tej decyzji, w szczególności zasadę prawną stanowiącą, że wszystkie transakcje celne i handlowe mają być przeprowadzane elektronicznie, a systemy informacyjno-komunikacyjne wykorzystywane w operacjach celnych mają oferować przedsiębiorcom we wszystkich państwach członkowskich takie same możliwości.
(8) Takiemu wykorzystaniu technologii informacyjno-komunikacyjnych powinno towarzyszyć zharmonizowane i ujednolicone stosowanie kontroli celnych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia równoważnego poziomu tych kontroli w całej Wspólnocie i po to aby nie dopuszczać do występowania w różnych wspólnotowych miejscach wejścia i wyjścia zachowań zakłócających konkurencję.
(9) Mając na uwadze ułatwienie prowadzenia działalności oraz zapewnienie odpowiedniego poziomu kontroli towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty lub z niego wyprowadzanych, pożądane jest, by dane przekazywane przez przedsiębiorców były udostępniane - z poszanowaniem odpowiednich przepisów dotyczących ochrony danych - innym organom celnym oraz innym organom zaangażowanym w tę kontrolę, takim jak policja, straż graniczna, organy weterynaryjne i środowiskowe, oraz by kontrole prowadzone przez różne organy zostały zharmonizowane, dzięki czemu dany przedsiębiorca przekazywałby dane tylko raz, a wspomniane organy przeprowadzałyby kontrolę towarów w tym samym czasie i miejscu.
(10) W celu ułatwienia prowadzenia niektórych rodzajów działalności gospodarczej, każda osoba powinna nadal mieć prawo do ustanowienia przedstawiciela reprezentującego ją w kontaktach z organami celnymi. Nie powinno być już jednak możliwe ograniczenie tego prawa do przedstawicielstwa na mocy prawa ustanowionego przez jedno z państw członkowskich. Ponadto przedstawiciel celny spełniający kryteria dotyczące przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy, powinien mieć prawo świadczyć swoje usługi w innym państwie członkowskim niż to, w którym ma siedzibę.
(11) Spełniający wymagania i wiarygodni przedsiębiorcy, jako "upoważnieni przedsiębiorcy", powinni być w stanie w sposób maksymalnie szeroki korzystać z szerokiego zakresu uproszczeń oraz - biorąc pod uwagę kwestie bezpieczeństwa i ochrony - korzystać ze zmniejszonych poziomów kontroli celnych. Mogą oni zatem korzystać ze statusu przedsiębiorcy "upoważnionego do korzystania z uproszczeń celnych" lub ze statusu przedsiębiorcy "upoważnionego do korzystania z ułatwień w zakresie bezpieczeństwa i ochrony". Mogą uzyskać jeden z tych statusów lub oba.
(12) Do wszystkich decyzji a mianowicie aktów urzędowych wydawanych przez organy celne dotyczących przepisów prawa celnego, o skutkach prawnych dla jednej lub kilku osób, w tym wiążących informacji wydanych przez te organy, powinno się stosować jednakowe zasady. Każda z tych decyzji powinna być ważna na całym obszarze Wspólnoty, przy czym należy przewidzieć możliwość ich unieważnienia, zmiany, chyba że postanowiono inaczej, lub cofnięcia jej, jeżeli nie jest ona zgodna z przepisami prawa celnego lub ich interpretacją.
(13) Zgodnie z Kartą Praw Podstawowych Unii Europejskiej, oprócz prawa odwołania się od każdej decyzji organów celnych konieczne jest również zapewnienie każdej osobie prawa do złożenia wyjaśnień, zanim zostanie podjęta decyzja, która byłaby dla niej niekorzystna.
(14) Usprawnienie procedur celnych w ramach systemu elektronicznego wymaga podziału odpowiedzialności między organy celne różnych państw członkowskich. Niezbędne jest zastosowanie odpowiedniego poziomu skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji na całym obszarze rynku wewnętrznego.
(15) W celu zagwarantowania równowagi pomiędzy spoczywającym na organach celnych obowiązkiem zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego a prawem przedsiębiorców do sprawiedliwego traktowania, należy nadać organom celnym szerokie uprawnienia w zakresie kontroli, a przedsiębiorcom zapewnić prawo do odwołania się.
(16) W celu ograniczenia ryzyka dla Wspólnoty, jej obywateli i partnerów handlowych, zharmonizowane przeprowadzanie kontroli celnych przez państwa członkowskie powinno odbywać się na podstawie ram wspólnego zarządzania ryzykiem i z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego. Ustanowienie wspólnych dla wszystkich państw członkowskich ram zarządzania ryzykiem nie powinno uniemożliwiać państwom członkowskim przeprowadzania wyrywkowych kontroli towarów.
(17) Konieczne jest ustalenie czynników, na podstawie których określane są należności celne przywozowe lub wywozowe oraz inne środki odnoszące się do wymiany towarowej. Należy również ustanowić przejrzyste przepisy dotyczące wydawania dowodów pochodzenia we Wspólnocie, jeżeli takie są wymogi wymiany towarowej.
(18) Aby zapobiec trudnościom w określaniu podstawy prawnej powstania długu celnego, pożądane jest zebranie wszystkich przypadków powstawania długu celnego w przywozie, innych niż wynikające z przedstawienia zgłoszenia celnego o dopuszczenie do swobodnego obrotu lub do odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem. To samo należy zastosować do przypadków powstawania długu celnego w wywozie.
(19) Zważywszy, że nowa rola organów celnych oznacza podział obowiązków i współpracę między wewnętrznymi a granicznymi urzędami celnymi, w większości przypadków dług celny powinien być uznawany za powstały w miejscu, gdzie dłużnik ma swoją siedzibę, ponieważ to urząd celny właściwy dla tego miejsca będzie mógł w najlepszy sposób nadzorować działania osoby, której ta sytuacja dotyczy.
(20) Ponadto, zgodnie z postanowieniami zmienionej konwencji z Kioto, należy dążyć do ograniczenia liczby przypadków, w których - w celu ustalenia miejsca powstania długu celnego i odzyskania należności - konieczna jest współpraca administracyjna między państwami członkowskimi.
(21) Zastosowanie reguł dotyczących procedur specjalnych powinno umożliwić wykorzystanie jednego zabezpieczenia dla wszystkich rodzajów procedur specjalnych i - ponieważ będzie to zabezpieczenie generalne - objęcie nim wielu transakcji.
(22) W celu zapewnienia lepszej ochrony interesów finansowych Wspólnoty i państw członkowskich zabezpieczenie to powinno obejmować towary niezgłoszone lub zgłoszone nieprawidłowo wchodzące w skład przesyłki lub figurujące w zgłoszeniu, w odniesieniu do których zabezpieczenie to zostało złożone. Z tego samego powodu zobowiązanie złożone przez gwaranta powinno obejmować również kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych wynikające z kontroli po zwolnieniu towarów.
(23) Aby chronić interesy finansowe Wspólnoty i państw członkowskich oraz zapobiec występowaniu nadużyć, wskazane jest dokonanie ustaleń obejmujących proporcjonalne środki stosowania zabezpieczenia generalnego. Tam, gdzie istnieje zwiększone ryzyko powstania nadużyć, należy zapewnić możliwość wprowadzenia czasowego zakazu stosowania zabezpieczenia generalnego, uwzględniając specyficzną sytuację danych przedsiębiorców.
(24) W przypadkach gdy dług celny powstaje w wyniku nieprzestrzegania przepisów prawa celnego, należy uwzględnić istnienie dobrej wiary dłużnika oraz zminimalizować skutki spowodowanego przez niego zaniedbania.
(25) Konieczne jest ustanowienie zasady określania statusu celnego towarów wspólnotowych oraz okoliczności prowadzących do utraty takiego statusu, a także zapewnienie podstawy pozwalającej określić przypadki, w których status ten pozostaje niezmieniony podczas czasowego opuszczenia przez towary obszaru celnego Wspólnoty.
(26) Należy zapewnić powszechne stosowanie zasady szybkiego zwolnienia towarów, w przypadkach gdy przedsiębiorca z wyprzedzeniem dostarcza oparte na analizie ryzyka informacje niezbędne do przeprowadzenia kontroli dopuszczalności towarów. Kontrole z zakresu polityki podatkowej i handlowej powinny być zasadniczo przeprowadzane przez urząd celny właściwy dla miejsca, w którym znajduje siedziba danego przedsiębiorcy.
(27) Przepisy dotyczące zgłoszeń celnych oraz objęcia towarów procedurą celną powinny zostać zmodernizowane i usprawnione; w szczególności powinny one stanowić, że zgłoszenia celne są zasadniczo przedstawiane w formie elektronicznej, oraz przewidywać jeden rodzaj zgłoszenia uproszczonego.
(28) Ponieważ zmieniona konwencja z Kioto popiera składanie, rejestrowanie i sprawdzanie zgłoszeń celnych przed przybyciem towarów, a także z uwagi na rozróżnienie miejsca dokonania zgłoszenia od miejsca, w którym towary rzeczywiście się znajdują, należy zapewnić scentralizowaną odprawę celną w miejscu, gdzie przedsiębiorca ma swoją siedzibę. Scentralizowana odprawa celna powinna obejmować ułatwienia polegające na stosowaniu zgłoszeń uproszczonych, odroczeniu daty dokonania pełnego zgłoszenia i wymaganych dokumentów, zgłoszeń okresowych i odroczeń płatności.
(29) W celu przyczynienia się do zapewnienia jednakowych warunków konkurencji na całym obszarze Wspólnoty, właściwe jest określenie na szczeblu Wspólnoty zasad mających zastosowanie w przypadkach, gdy organy celne dokonują zniszczenia towarów lub dysponują nimi w inny sposób, które to kwestie wymagały uprzednio odpowiednich przepisów prawa krajowego.
(30) Należy ustanowić wspólne i proste zasady w odniesieniu do procedur specjalnych (tranzyt, składowanie, szczególne przeznaczenie, przetwarzanie), uzupełnione niewielką ilością zasad w odniesieniu do poszczególnych rodzajów procedur specjalnych, aby ułatwić przedsiębiorcy dokonanie wyboru właściwej procedury, zapobiec występowaniu błędów i ograniczyć liczbę przypadków egzekwowania należności i zwrotów dokonywanych po zwolnieniu.
(31) Należy ułatwić wydawanie pozwoleń dla kilku procedur specjalnych objętych jednym zabezpieczeniem w jednym urzędzie celnym kontrolnym; należy także wprowadzić proste zasady odnoszące się do powstającego w tych przypadkach długu celnego. Podstawową zasadą stosowaną w tym przypadku powinno być wycenianie towarów objętych procedurą specjalną lub wytworzonych z nich produktów w chwili powstania długu celnego. W przypadkach gdy jest to ekonomicznie uzasadnione wycena towarów powinna być również możliwa w chwili obejmowania ich procedurą specjalną. Te same zasady powinny mieć zastosowanie do zwyczajowych zabiegów.
(32) Zważywszy na wzmocnione środki bezpieczeństwa, wprowadzone do kodeksu na mocy rozporządzenia (WE) nr 648/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny(6), umieszczanie towarów w wolnych obszarach celnych powinno stać się procedurą celną, a towary powinny podlegać kontroli celnej przy wprowadzeniu oraz ich ewidencji.
(33) W związku z tym, że zamiar powrotnego wywozu nie jest już konieczny, procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń powinna zostać połączona z przetwarzaniem pod kontrolą celną, a procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych powinna zostać zlikwidowana. Taka pojedyncza procedura uszlachetniania czynnego powinna obejmować również zniszczenie, z wyjątkiem przypadków, gdy jest ono przeprowadzane przez organy celne lub pod ich dozorem.
(34) Środki bezpieczeństwa stosowane w odniesieniu do towarów wspólnotowych wyprowadzanych z obszaru celnego Wspólnoty powinny być także stosowane do powrotnego wywozu towarów niewspólnotowych. Te same podstawowe zasady powinny odnosić się do wszystkich rodzajów towarów z możliwością wprowadzenia wyjątków, gdy zaistnieje taka potrzeba, takich jak dla towarów jedynie przewożonych przez obszar celny Wspólnoty.
(35) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(7).
(36) Właściwe jest zapewnienie przyjęcia odpowiednich środków wykonawczych do niniejszego kodeksu. Środki te należy przyjąć zgodnie z procedurą zarządzania i procedurą regulacyjną, przewidzianymi w art. 4 i 5 decyzji 1999/468/WE.
(37) W szczególności należy przyznać Komisji uprawnienia w zakresie określania warunków i kryteriów niezbędnych do skutecznego stosowania niniejszego kodeksu. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i ich celem jest zmiana innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia lub uzupełnienie niniejszego rozporządzenia przez dodanie nowych, innych niż istotne elementów, muszą one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
(38) W celu zapewnienia skutecznego procesu decyzyjnego właściwe jest rozpatrywanie zagadnień odnoszących się do wypracowywania stanowiska, które ma zostać przyjęte przez Wspólnotę w komitetach, grupach roboczych oraz zespołach utworzonych w ramach lub na mocy umów międzynarodowych dotyczących przepisów prawa celnego.
(39) Mając na względzie uproszczenie i zracjonalizowanie przepisów prawa celnego oraz zapewnienie przejrzystości, wiele przepisów znajdujących się obecnie w odrębnych aktach Wspólnoty zostało włączonych do kodeksu.
Należy w związku z tym uchylić rozporządzenie (EWG) nr 2913/92, a także następujące rozporządzenia:
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3925/91 z dnia 19 grudnia 1991 r. dotyczące zniesienia kontroli i formalności stosowanych wobec bagażu podręcznego i w ładowni osób odbywających lot wewnątrzwspólnotowy oraz bagażu osób przekraczających morze wewnątrz Wspólnoty(8), oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 1207/2001 z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie procedur ułatwiających wystawianie lub sporządzanie we Wspólnocie dowodów pochodzenia i wydawanie pozwoleń niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi państwami(9).
(40) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, to jest określenie zasad i procedur mających zastosowanie do towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty lub z niego wyprowadzanych w celu umożliwienia skutecznego funkcjonowania unii celnej, stanowiącej fundament rynku wewnętrznego, nie mogą zostać osiągnięte w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie i w związku z tym mogą zostać lepiej zrealizowane na szczeblu Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
PRZEPISY OGÓLNE
Zakres zastosowania przepisów prawa celnego, zadania organów celnych oraz definicje
Przedmiot i zakres zastosowania
Bez uszczerbku dla prawa międzynarodowego i konwencji międzynarodowych oraz prawodawstwa wspólnotowego w innych dziedzinach, kodeks stosowany jest w sposób jednolity na całym obszarze celnym Wspólnoty.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, oraz uproszczone formalności dotyczące ich wykonania, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4. Środki te uwzględniają również szczególne okoliczności związane z wymianą towarową z udziałem tylko jednego państwa członkowskiego.
Zadania organów celnych
Organy celne są w głównej mierze odpowiedzialne za nadzór nad międzynarodową wymianą handlową Wspólnoty, wspierając w ten sposób sprawiedliwy i swobodny handel, wdrażanie zewnętrznych aspektów rynku wewnętrznego, wspólnej polityki handlowej oraz pozostałych wspólnych polityk Wspólnoty w zakresie wymiany handlowej, a także bezpieczeństwo całego łańcucha dostaw. Organy celne wprowadzają środki mające na celu w szczególności:
a) ochronę interesów finansowych Wspólnoty i jej państw członkowskich;
b) ochronę Wspólnoty przed nieuczciwym i nielegalnym handlem przy równoczesnym wspieraniu legalnej działalności gospodarczej;
c) zapewnianie bezpieczeństwa i ochrony Wspólnoty i jej mieszkańców oraz ochrony środowiska, w stosownych przypadkach w ścisłej współpracy z innymi organami;
d) utrzymanie należytej równowagi pomiędzy kontrolami celnymi a ułatwianiem legalnej wymiany handlowej.
Obszar celny
– terytorium Królestwa Belgii;
– terytorium Republiki Bułgarii;
– terytorium Republiki Czeskiej;
– terytorium Królestwa Danii, z wyjątkiem Wysp Owczych i Grenlandii;
– terytorium Republiki Federalnej Niemiec, z wyjątkiem wyspy Helgoland i terytorium Büsingen (Traktat z dnia 23 listopada 1964 r. między Republiką Federalną Niemiec a Konfederacją Szwajcarską);
– terytorium Republiki Estońskiej;
– terytorium Irlandii;
– terytorium Republiki Greckiej;
– terytorium Królestwa Hiszpanii, z wyjątkiem Ceuty i Melilli;
– terytorium Republiki Francuskiej, z wyjątkiem Nowej Kaledonii, Majotty, Saint-Pierre i Miquelon, wysp Wallis i Futuna, Polinezji Francuskiej oraz Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne;
– terytorium Republiki Włoskiej, z wyjątkiem gmin Livigno i Campione d'Italia oraz wód krajowych jeziora Lugano znajdujących się pomiędzy nabrzeżem a granicą polityczną strefy położonej pomiędzy Ponte Tresa i Porto Ceresio;
– terytorium Republiki Cypryjskiej, zgodnie z postanowieniami Aktu przystąpienia z 2003 r.;
– terytorium Republiki Łotewskiej;
– terytorium Republiki Litewskiej;
– terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga;
– terytorium Republiki Węgierskiej;
– terytorium Malty;
– terytorium Królestwa Niderlandów w Europie;
– terytorium Republiki Austrii;
– terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
– terytorium Republiki Portugalskiej;
– terytorium Rumunii;
– terytorium Republiki Słowenii;
– terytorium Republiki Słowackiej;
– terytorium Republiki Finlandii;
– terytorium Królestwa Szwecji;
– terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, jak również Wysp Normandzkich i wyspy Man.
a) FRANCJA
Terytorium Księstwa Monako określone w Konwencji celnej podpisanej w Paryżu dnia 18 maja 1963 r. Journal officiel de la Républiquefrançaise (Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej) z dnia 27 września 1963 r., str. 8679);
b) CYPR
Terytorium suwerennej bazy Zjednoczonego Królestwa w Akrotiri i Dhekelia, określone w Traktacie dotyczącym ustanowienia Republiki Cypryjskiej, podpisanym w Nikozji w dniu 16 sierpnia 1960 r. (United Kingdom Treaty Series No 4 (1961) Cmnd. 1252).
Definicje
Do celów niniejszego kodeksu stosuje się następujące definicje:
1) "organy celne" oznaczają administracje celne państw członkowskich odpowiedzialne za stosowanie przepisów prawa celnego oraz wszelkie inne organy upoważnione na mocy prawa krajowego do stosowania niektórych przepisów prawa celnego;
2) "przepisy prawa celnego" oznaczają ogół aktów prawnych obejmujący:
a) niniejszy kodeks oraz odnośne przepisy wykonawcze przyjęte na szczeblu wspólnotowym i, w stosownych przypadkach, na szczeblu krajowym;
b) wspólną taryfę celną;
c) przepisy ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych;
d) umowy międzynarodowe zawierające przepisy z zakresu prawa celnego, o ile mają one zastosowanie we Wspólnocie;
3) "kontrole celne" oznaczają określone czynności wykonywane przez organy celne w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego oraz innych przepisów regulujących wprowadzanie, wyprowadzanie, tranzyt, przemieszczanie, składowanie i końcowe przeznaczenie towarów przemieszczanych między obszarem celnym Wspólnoty a innymi obszarami oraz obecność i przemieszczanie w ramach obszaru celnego towarów niewspólnotowych i towarów objętych procedurą końcowego przeznaczenia;
4) "osoba" oznacza osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, ale uznaną - na mocy prawa wspólnotowego lub krajowego - za mającą zdolność do czynności prawnych;
5) "przedsiębiorca" oznacza osobę, która w ramach swojej działalności gospodarczej zajmuje się działaniami objętymi przepisami prawa celnego;
6) "przedstawiciel celny" oznacza każdą osobę ustanowioną przez inną osobę w celu prowadzenia czynności i załatwiania formalności wymaganych przepisami prawa celnego przed organami celnymi;
7) "ryzyko" oznacza prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia mającego związek z wprowadzaniem, wyprowadzaniem, tranzytem, przemieszczaniem lub końcowym przeznaczeniem towarów przemieszczanych między obszarem celnym Wspólnoty a krajami lub terytoriami znajdującymi się poza tym obszarem oraz z obecnością towarów nieposiadających statusu wspólnotowego, które powodowałoby jeden z następujących skutków:
a) uniemożliwiałoby prawidłowe stosowanie środków wspólnotowych lub krajowych;
b) przynosiłoby szkodę interesom finansowym Wspólnoty i jej państw członkowskich;
c) stanowiłoby zagrożenie dla bezpieczeństwa i ochrony Wspólnoty i jej mieszkańców, dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dla środowiska lub dla konsumentów;
8) "formalności celne" oznaczają wszystkie operacje, które muszą zostać przeprowadzone przez osoby zainteresowane i przez organy celne w celu zapewnienia zgodności z przepisami prawa celnego;
9) "deklaracja skrócona" (przywozowa deklaracja skrócona i wywozowa deklaracja skrócona) oznacza czynność, przez którą dana osoba powiadamia organy celne - w wymaganej formie i w określony sposób - przed lub w trakcie zdarzenia o zamiarze wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty lub ich wyprowadzenia z tego obszaru;
10) "zgłoszenie celne" oznacza czynność, przez którą osoba w wymaganej formie i w określony sposób wyraża zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną, wskazując w stosownych przypadkach wszelkie szczegółowe ustalenia, które mają mieć zastosowanie;
11) "zgłaszający" oznacza osobę, która składa deklarację skróconą lub powiadomienie o powrotnym wywozie lub dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie jest dokonywane;
12) "procedura celna" oznacza jedną z następujących procedur, którą zgodnie z przepisami niniejszego kodeksu można objąć towary:
a) dopuszczenie do swobodnego obrotu;
b) procedury specjalne;
c) wywóz;
13) "dług celny" oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek uiszczenia stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązującego prawodawstwa celnego;
14) "dłużnik" oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny;
15) "należności celne przywozowe" oznaczają należności celne, uiszczane przy przywozie towarów;
16) "należności celne wywozowe" oznaczają należności celne, uiszczane przy wywozie towarów;
17) "status celny" oznacza określenie towaru jako towar wspólnotowy lub niewspólnotowy;
18) "towary wspólnotowe" oznaczają towary należące do jednej z następujących kategorii:
a) towary całkowicie uzyskane na obszarze celnym Wspólnoty i w których skład nie wchodzą towary przywiezione z krajów lub terytoriów znajdujących się poza obszarem celnym Wspólnoty; towary całkowicie uzyskane na obszarze celnym Wspólnoty nie mają statusu celnego towarów wspólnotowych, jeżeli zostały uzyskane z towarów objętych procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania, odprawy czasowej lub uszlachetniania czynnego w przypadkach określonych zgodnie z art. 101 ust. 2 lit. c);
b) towary przywiezione na obszar celny Wspólnoty z państw lub terytoriów znajdujących się poza tym obszarem i dopuszczone do swobodnego obrotu;
c) towary uzyskane lub wyprodukowane na obszarze celnym Wspólnoty wyłącznie z towarów, o których mowa w lit. b), lub z towarów, o których mowa w lit. a) ib);
19) "towary niewspólnotowe" oznaczają towary inne niż te, o których mowa w pkt 18), lub takie, które utraciły status celny towarów wspólnotowych;
20) "zarządzanie ryzykiem" oznacza systematyczną identyfikację ryzyka oraz wdrażanie wszystkich środków niezbędnych do ograniczenia narażenia na takie ryzyko. Obejmuje ono działania, takie jak zbieranie danych i informacji, analiza i ocena ryzyka, zalecanie i podejmowanie działań, a także regularne monitorowanie i przegląd procesu oraz jego wyników w oparciu o międzynarodowe, wspólnotowe i krajowe źródła i strategie;
21) "zwolnienie towarów" oznacza czynność podjętą przez organy celne, umożliwiającą użycie towarów do celów określonych dla procedury celnej, którą zostały objęte;
22) "dozór celny" oznacza ogólne działania prowadzone przez organy celne w celu zapewnienia przestrzegania przepisów prawa celnego i, w stosownych przypadkach, innych przepisów mających zastosowanie do towarów podlegających tym działaniom;
23) "zwrot" oznacza zwrot uiszczonych należności celnych przywozowych lub wywozowych;
24) "umorzenie" oznacza zwolnienie z obowiązku zapłaty należności celnych przywozowych lub wywozowych, które nie zostały uiszczone;
25) "produkty przetworzone" oznaczają towary objęte procedurą przetwarzania, które zostały poddane procesom przetwarzania;
26) "osoba mająca siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty" oznacza:
a) w przypadku osoby fizycznej - każdą osobę, której zwyczajowym miejscem pobytu jest obszar celny Wspólnoty;
b) w przypadku osoby prawnej lub stowarzyszenia osób - każdą osobę, której siedziba statutowa, siedziba główna lub inna stała siedziba znajduje się na obszarze celnym Wspólnoty;
27) "przedstawienie towarów organom celnym" oznacza powiadomienie organów celnych o przybyciu towarów do urzędu celnego lub innego miejsca wyznaczonego lub zatwierdzonego przez organy celne oraz o dostępności tych towarów do kontroli celnych;
28) "posiadacz towarów" oznacza właściciela towarów lub osobę, która posiada podobne prawo do dysponowania tymi towarami lub sprawuje nad nimi fizyczną kontrolę;
29) "osoba uprawniona do korzystania z procedury" oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego, lub na rzecz której dokonuje się zgłoszenia celnego lub osobę, na którą przeniesione zostały prawa i obowiązki takiej osoby związane z procedurą celną;
30) "środki polityki handlowej" oznaczają środki pozataryfowe, przyjęte w ramach wspólnej polityki handlowej, w formie wspólnotowych przepisów regulujących międzynarodową wymianę towarową;
31) "procesy przetwarzania" oznaczają jeden z następujących procesów:
a) obróbka towarów, w tym montaż, składanie lub instalowanie ich w innych towarach;
b) przetwarzanie towarów;
c) niszczenie towarów;
d) naprawa towarów, w tym ich odnawianie i porządkowanie;
e) wykorzystywanie towarów, które nie wchodzą w skład produktów przetworzonych, ale umożliwiają lub ułatwiają ich wytworzenie, nawet jeżeli zostają one całkowicie lub częściowo zużyte w tym procesie ("akcesoria produkcyjne");
32) "współczynnik produktywności" oznacza ilość lub odsetek produktów przetworzonych, uzyskanych w wyniku przetworzenia określonej ilości towarów objętych procedurą przetwarzania;
33) "komunikat" oznacza wymianę informacji w określonym formacie, zawierającą dane przekazane przez jedną osobę, urząd lub organ innej osobie, urzędowi lub organowi przy wykorzystaniu technologii informacyjnych i sieci komputerowych.
Prawa i obowiązki osób wynikające z przepisów prawa celnego
Dostarczanie informacji
Wymiana i przechowywanie danych
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające wyjątki od akapitu pierwszego, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
W środkach tych określa się przypadki i warunki, w których zamiast elektronicznej wymiany danych mogą być stosowane transakcje papierowe lub inne, oraz uwzględniając w szczególności:
a) możliwość wystąpienia czasowej awarii systemów teleinformatycznych organu celnego;
b) możliwość wystąpienia czasowej awarii systemów komputerowych przedsiębiorcy;
c) konwencje i umowy międzynarodowe przewidujące zastosowanie dokumentów papierowych;
d) brak bezpośredniego dostępu podróżnych do systemów komputerowych i środków umożliwiających elektroniczne dostarczenie informacji;
e) wymogi praktyczne dotyczące dokonania zgłoszenia ustnie lub w inny sposób.
a) komunikaty, które mają być przekazywane pomiędzy urzędami celnymi, niezbędne do stosowania przepisów prawa celnego;
b) wspólny zestaw danych oraz format komunikatów przekazywanych na mocy przepisów prawa celnego.
Dane, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), zawierają elementy niezbędne do przeprowadzenia analizy ryzyka oraz do prawidłowego przeprowadzania kontroli celnych, w stosownych przypadkach z zastosowaniem międzynarodowych standardów i praktyk handlowych.
Ochrona danych
Ujawnienie tych informacji bez zgody jest jednak możliwe, w przypadku gdy organy celne są do tego zobowiązane lub upoważnione na mocy obowiązujących przepisów - w szczególności w odniesieniu do ochrony danych - lub w związku z prowadzonym postępowaniem.
Wymiana dodatkowych informacji między organami celnymi a przedsiębiorcami
Udzielanie informacji przez organy celne
Udzielanie informacji organom celnym
a) prawdziwość i kompletność informacji podanych w zgłoszeniu, deklaracji, powiadomieniu lub wniosku;
b) autentyczność złożonych lub udostępnionych dokumentów;
c) wypełnianie - w stosownych przypadkach - wszystkich zobowiązań związanych z objęciem odnośnych towarów daną procedurą celną lub z prowadzeniem dozwolonych operacji.
Przepisy akapitu pierwszego mają również zastosowanie do wszelkich innych form przekazywania informacji wymaganych przez organy celne lub dostarczanych organom celnym.
Obowiązkom określonym w akapicie pierwszym podlega również przedstawiciel celny danej osoby, jeżeli składa on zgłoszenie, deklarację lub powiadomienie, przedkłada wniosek lub dostarcza wymagane informacje.
Systemy teleinformatyczne
a) przedsiębiorców pośrednio lub bezpośrednio zaangażowanych w wypełnianie formalności celnych;
b) wniosków i pozwoleń dotyczących procedury celnej lub statusu upoważnionego przedsiębiorcy;
c) wniosków i decyzji szczególnych wydanych zgodnie z art. 20;
d) wspólnego zarządzania ryzykiem, jak określono w art. 25.
a) standardową formę i zawartość danych, które będą rejestrowane;
b) sposób utrzymywania danych przez organy celne państw członkowskich;
c) zasady dostępu do danych dla:
i) przedsiębiorców,
ii) innych właściwych organów, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Przedstawicielstwo celne
Przedstawiciel celny
Przedstawicielstwo to może być bezpośrednie - w tym przypadku przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie - w tym przypadku przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.
Przedstawiciel celny musi mieć siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty.
celny odpowiadający kryteriom ustanowionym w art. 14 lit. a)-d) jest jednak uprawniony do świadczenia takich usług w państwie członkowskim innym niż to, w którym ma on siedzibę.
a) warunki odstąpienia od wymogu, o którym mowa w ust. 1 akapit trzeci;
b) warunki przyznawania i udowadniania uprawnienia, o którym mowa w ust. 2;
c) wszelkie dalsze środki w celu wykonania niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Upoważnienie
Osobę, która nie zgłasza faktu działania w charakterze przedstawiciela celnego lub zgłasza fakt działania w charakterze przedstawiciela, mimo że nie jest do tego upoważniona, uznaje się za działającą we własnym imieniu i na swoją rzecz.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające odstępstwa od akapitu pierwszego, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Upoważniony przedsiębiorca
Wniosek i upoważnienie
Status ten przyznawany jest przez organy celne - w stosownych przypadkach po przeprowadzeniu konsultacji z innymi właściwymi organami - i podlega nadzorowi.
Pierwszy rodzaj upoważnienia umożliwia przedsiębiorcom korzystanie z niektórych uproszczeń zgodnie z przepisami prawa celnego. Na mocy upoważnienia drugiego rodzaju jego posiadacz ma prawo do korzystania z ułatwień w zakresie bezpieczeństwa i ochrony.
Można korzystać z obydwu rodzajów upoważnienia jednocześnie.
Przyznawanie statusu
Kryteria przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy są następujące:
a) przestrzeganie wymogów celnych i podatkowych;
b) zadowalający system zarządzania ewidencją handlową oraz - w stosownych przypadkach - transportową, umożliwiający właściwe kontrole celne;
c) udowodniona wypłacalność;
d) zgodnie z art. 13 ust. 2, w przypadkach gdy upoważniony przedsiębiorca pragnie korzystać z uproszczeń przewidzianych zgodnie z przepisami prawa celnego - spełnienie praktycznych standardów w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością;
e) zgodnie z art. 13 ust. 2, w przypadkach gdy upoważniony przedsiębiorca pragnie korzystać z ułatwień w zakresie kontroli celnych dotyczących bezpieczeństwa i ochrony, odpowiednie standardy bezpieczeństwa i ochrony.
Środki wykonawcze
a) przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy;
b) przypadków, w których dokonuje się przeglądu statusu upoważnionego przedsiębiorcy;
c) udzielania upoważnionym przedsiębiorcom pozwoleń na korzystanie z uproszczeń;
d) wskazania organu celnego właściwego w sprawach przyznawania statusu i udzielania pozwoleń;
e) typu i zakresu ułatwień przyznawanych upoważnionym przedsiębiorcom w zakresie kontroli celnych dotyczących bezpieczeństwa i ochrony;
f) konsultacji z innymi organami celnymi oraz udzielanie im informacji;
g) warunków, w których status upoważnionego przedsiębiorcy może zostać zawieszony lub cofnięty;
h) warunków, w których w odniesieniu do specyficznych kategorii upoważnionych przedsiębiorców można odstąpić od wymogu posiadania siedziby na obszarze celnym Wspólnoty, ze szczególnym uwzględnieniem umów międzynarodowych, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
a) zasady przyjęte zgodnie z art. 25 ust. 3;
b) zawodowy udział w działaniach objętych przepisami prawa celnego;
c) spełnienie praktycznych standardów w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością;
d) posiadanie przez przedsiębiorcę uznawanego na świecie certyfikatu wydanego na podstawie stosownych konwencji międzynarodowych.
Decyzje dotyczące stosowania przepisów prawa celnego
Przepisy ogólne
Wniosek o wydanie decyzji może również zostać złożony przez większą liczbę osób, a decyzja - dotyczyć tych osób, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa celnego.
Jednakże w przypadku gdy organy celne nie mogą dotrzymać tych terminów, informują o tym wnioskodawcę przed ich upływem, podając przyczyny oraz wskazując nowy termin, który uznają za niezbędny do wydania decyzji w sprawie wniosku.
Po upływie tego terminu osoba zainteresowana powiadamiana jest w odpowiedniej formie o wydanej decyzji zawierającej uzasadnienie jej wydania. Decyzja zawiera odniesienie do prawa do odwołania przewidzianego w art. 23.
a) przypadki i warunki, w których nie stosuje się ust. 4 akapit pierwszy;
b) termin, o którym mowa w ust. 4 akapit pierwszy,
przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Ważność decyzji w całej Wspólnocie
O ile nie wnioskowano lub nie określono inaczej, decyzje oparte na zastosowaniu przepisów prawa celnego lub z tym związane, wydane przez organy celne, są ważne na całym obszarze celnym Wspólnoty.
Unieważnianie korzystnych decyzji
a) decyzja została wydana na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych informacji;
b) wnioskodawca wiedział lub powinien był wiedzieć, że informacje są nieprawidłowe lub niekompletne;
c) decyzja wydana w przypadku prawidłowych i kompletnych informacji byłaby inna.
Cofnięcie i zmiana korzystnej decyzji
W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego uzasadniony interes osoby, do której decyzja została skierowana, organy celne mogą jednak odroczyć datę, z którą zaczęło obowiązywać cofnięcie lub zmiana decyzji.
Decyzje w sprawie wiążących informacji
Wniosek taki odrzuca się w następujących okolicznościach:
a) jeżeli wniosek zostaje lub został już złożony w tym samym lub innym urzędzie celnym przez posiadacza lub na rzecz posiadacza decyzji wydanej w odniesieniu do tych samych towarów, a w przypadku decyzji WIP w odniesieniu do tych samych okoliczności decydujących o nabyciu pochodzenia;
b) jeżeli wniosek nie jest związany z planowanym wykorzystaniem decyzji WIT lub WIP ani z planowanym korzystaniem z procedury celnej.
Decyzje te są wiążące dla organów celnych w odniesieniu do posiadacza decyzji jedynie w stosunku do towarów, dla których formalności celne zostały zakończone po dniu, w którym decyzja zaczęła obowiązywać.
Decyzje te są wiążące dla posiadacza decyzji, w stosunku do organów celnych, dopiero ze skutkiem od dnia, w którym decyzja zostanie mu doręczona lub zostanie uznana za doręczoną.
a) w przypadku decyzji WIT - zgłoszone towary odpowiadają pod każdym względem towarom określonym w decyzji;
b) w przypadku decyzji WIP - dane towary oraz okoliczności decydujące o nabyciu pochodzenia odpowiadają pod każdym względem towarom i okolicznościom określonym w decyzji.
Decyzji tych nie można zmieniać.
a) warunki oraz moment utraty ważności decyzji WIT lub decyzji WIP;
b) warunki oraz okres, w którym decyzje, o których mowa w lit. a), mogą być nadal stosowane w odniesieniu do wiążących umów zawartych na ich podstawie przed upływem okresu ważności decyzji;
c) warunki, na jakich Komisja może wydać decyzje nakładające na państwa członkowskie wymóg cofnięcia lub zmiany decyzji w sprawie wiążących informacji, zawierającej odmienne informacje wiążące w porównaniu z innymi decyzjami na ten sam temat, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Sankcje
Stosowanie sankcji
a) kara pieniężna pobierana przez organy celne, w tym, w stosownych przypadkach, ugoda w miejsce sankcji karnej;
b) cofnięcie, zawieszenie lub zmiana wszelkich pozwoleń znajdujących się w posiadaniu osoby zainteresowanej.
Odwołania
Decyzje podejmowane przez organ sądowy
Przepisów art. 23 i 24 nie stosuje się do odwołań składanych w celu unieważnienia, cofnięcia lub zmiany decyzji dotyczącej stosowania przepisów prawa celnego wydanej przez organ sądowy lub przez organy celne działające jako organ sądowy.
Prawo do wniesienia odwołania
Prawo do wniesienia odwołania ma również osoba, która wystąpiła do organów celnych z wnioskiem o wydanie decyzji i której wniosek nie został rozpatrzony w terminie określonym w art. 16 ust. 2.
a) w pierwszej kolejności - wniesienie odwołania do organów celnych lub organu sądowego lub innego organu wyznaczonego w tym celu przez państwa członkowskie;
b) w dalszej kolejności - odwołanie się do niezależnego organu wyższej instancji, którym może być organ sądowy lub wyspecjalizowany organ równorzędny, zgodnie z przepisami obowiązującymi w poszczególnych państwach członkowskich.
Wstrzymanie wykonania
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, może przyjąć środki w celu wykonania przepisów pierwszego akapitu niniejszego ustępu.
Kontrola towarów
Kontrole celne
Kontrole celne mogą polegać w szczególności na rewizji towarów, pobieraniu próbek, weryfikacji danych zawartych w zgłoszeniu lub deklaracji oraz kontroli posiadania i autentyczności dokumentów, kontroli księgowości i innych danych przedsiębiorców, inspekcji środków transportu, kontroli bagażu i innych towarów przewożonych przez osoby oraz na przeprowadzaniu oficjalnych dochodzeń i innych podobnych działań.
Państwa członkowskie we współpracy z Komisją opracowują, utrzymują i stosują wspólne ramy zarządzania ryzykiem oparte na wymianie pomiędzy administracjami celnymi informacji o ryzyku i analiz oraz na ustaleniu, między innymi, wspólnych kryteriów oceny ryzyka, środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli.
Kontrole oparte na takich informacjach i kryteriach przeprowadzane są bez uszczerbku dla innych kontroli przeprowadzanych zgodnie z ust. 1 i 2 lub zgodnie z innymi obowiązującymi przepisami.
a) wspólne ramy zarządzania ryzykiem;
b) wspólne kryteria oraz priorytetowe obszary kontroli;
c) informacje o ryzyku oraz wyniki analiz, które mają być wymieniane między administracjami celnymi.
Współpraca organów
Kontrola po zwolnieniu towarów
W celu upewnienia się co do prawidłowości danych zawartych w deklaracji skróconej lub zgłoszeniu celnym, organy celne po dokonaniu zwolnienia towarów mogą przeprowadzić kontrolę dokumentów i danych związanych z czynnościami dotyczącymi danego towaru lub wcześniejszych lub późniejszych operacji handlowych w odniesieniu do tego towaru. Organy te mogą również przeprowadzić rewizję takich towarów lub pobrać próbki, jeżeli nadal istnieje taka możliwość.
Kontrole takie mogą zostać przeprowadzone u posiadacza towarów lub jego przedstawiciela, u innej osoby bezpośrednio lub pośrednio zaangażowanej w te operacje w charakterze zawodowym lub innej osoby dysponującej w celach zawodowych tymi dokumentami i danymi.
Wewnątrzwspólnotowe rejsy lotnicze i morskie
a) kontroli bezpieczeństwa;
b) kontroli wynikających z zakazów lub ograniczeń.
a) bagażu podręcznego i rejestrowanego należącego do:
i) osób odbywających lot statkiem powietrznym wyruszającym z niewspólnotowego portu lotniczego, który po międzylądowaniu we wspólnotowym porcie lotniczym kontynuuje lot do innego wspólnotowego portu lotniczego;
ii) osób odbywających lot statkiem powietrznym, który ląduje we wspólnotowym porcie lotniczym, a następnie kontynuuje lot do niewspólnotowego portu lotniczego;
iii) osób korzystających z przewozu morskiego obsługiwanego przez ten sam statek i obejmującego etapy rozpoczynających się, mających postój lub kończących się w niewspólnotowym porcie lotniczym;
iv) osób na statkach wycieczkowych i turystycznych lub służbowych statkach powietrznych;
b) bagażu podręcznego i rejestrowanego:
i) przybywającego do wspólnotowego portu lotniczego na pokładzie statku powietrznego z niewspólnotowego portu lotniczego i przeniesionego w tym wspólnotowym porcie lotniczym na inny statek powietrzny mający odbyć lot wewnątrzwspólnotowy;
ii) załadowanego we wspólnotowym porcie lotniczym na statek powietrzny mający odbyć lot wewnątrzwspólnotowy, a następnie przeniesionego w innym wspólnotowym porcie lotniczym na statek powietrzny, którego celem jest niewspólnotowy port lotniczy.
Przechowywanie dokumentów i innych danych; opłaty i koszty
Przechowywanie dokumentów i innych danych
W przypadku towarów dopuszczonych do swobodnego obrotu w okolicznościach innych niż określone w akapicie trzecim lub w przypadku towarów zgłoszonych do wywozu, termin ten rozpoczyna się z końcem roku, w którym przyjęte zostało zgłoszenie celne dotyczące dopuszczenia towarów do swobodnego obrotu lub zgłoszenie wywozowe.
W przypadku towarów dopuszczonych do swobodnego obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej ze względu na końcowe przeznaczenie, termin ten rozpoczyna się z końcem roku, w którym towary przestają być objęte dozorem celnym.
W przypadku towarów objętych inną procedurą celną termin ten rozpoczyna się z końcem roku, w którym została zakończona dana procedura celna.
W przypadku złożenia odwołania lub rozpoczęcia postępowania sądowego dokumenty oraz informacje muszą być przechowywane przez okres przewidziany w ust. 1 niniejszego artykułu lub do czasu zakończenia postępowania odwoławczego lub sądowego, w zależności od tego, który z tych terminów jest późniejszy.
Opłaty i koszty
Organy celne mogą jednak pobierać opłaty lub dochodzić zwrotu kosztów w przypadku świadczenia określonych usług, w szczególności następujących:
a) obecność funkcjonariuszy celnych na wniosek, poza oficjalnymi godzinami urzędowania lub w pomieszczeniach innych niż pomieszczenia celne;
b) analizy lub ekspertyzy dotyczące towarów oraz opłaty pocztowe za zwrot towarów do wnioskodawcy, w szczególności w odniesieniu do decyzji wydanych na mocy art. 20 lub do udzielenia informacji zgodnie z art. 8 ust. 1;
c) kontrola lub pobieranie próbek towarów do celów weryfikacji lub zniszczenie towarów, jeżeli powoduje to koszty inne niż koszty pracy funkcjonariuszy celnych;
d) nadzwyczajne środki kontroli, gdy jest to niezbędne ze względu na rodzaj towaru lub potencjalne ryzyko.
Przeliczanie waluty i terminy
Przeliczanie waluty
1. Właściwe organy publikują lub udostępniają w Internecie kurs wymiany walut stosowany w przypadku, gdy wymiana taka jest konieczna z jednego z następujących powodów:
a) jeżeli elementy wykorzystywane do ustalenia wartości celnej towarów wyrażone są w walucie innej niż waluta państwa członkowskiego, w którym ustalana jest wartość celna;
b) jeżeli w celu określenia klasyfikacji taryfowej towarów i kwoty należności celnych przywozowych i wywozowych, w tym wartości progowych we wspólnotowej taryfie celnej, konieczne jest podanie wartości euro w walutach krajowych.
Terminy
ELEMENTY, NA PODSTAWIE KTÓRYCH STOSOWANE SĄ NALEŻNOŚCI CELNE PRZYWOZOWE I WYWOZOWE ORAZ INNE ŚRODKI DOTYCZĄCE WYMIANY TOWAROWEJ
Wspólna taryfa celna i klasyfikacja taryfowa towarów
Wspólna taryfa celna
Inne środki, ustanowione w przepisach wspólnotowych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej, stosowane są w odpowiednich przypadkach zgodnie z klasyfikacją taryfową danych towarów.
a) nomenklaturę scaloną towarów, określoną w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej(11);
b) każdą inną nomenklaturę, która jest całkowicie lub częściowo oparta na nomenklaturze scalonej lub która dodaje do niej dalsze podpodziały i która została ustanowiona w przepisach wspólnotowych regulujących określone dziedziny do celów stosowania środków taryfowych związanych z wymianą towarową;
c) stawki celne konwencyjne lub zwykłe autonomiczne, stosowane w odniesieniu do towarów objętych nomenklaturą scaloną;
d) preferencyjne środki taryfowe określone w umowach zawartych przez Wspólnotę z niektórymi krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Wspólnoty lub z grupami takich krajów lub terytoriów;
e) preferencyjne środki taryfowe przyjęte jednostronnie przez Wspólnotę w odniesieniu do niektórych krajów lub terytoriów znajdujących się poza obszarem celnym Wspólnoty lub w odniesieniu do grup takich krajów lub terytoriów;
f) autonomiczne środki przewidujące obniżenie należności celnych lub zwolnienie z należności celnych za niektóre towary;
g) uprzywilejowane traktowanie taryfowe w zakresie środków, o których mowa w lit. c)-f) lub h), z którego mogą korzystać niektóre towary ze względu na ich rodzaj lub końcowe przeznaczenie;
h) inne środki taryfowe przewidziane w przepisach wspólnotowych dotyczących rolnictwa, handlu lub innych dziedzin.
W przypadku plafonów taryfowych stosowanie tych środków ustaje na mocy aktu prawnego Wspólnoty.
Klasyfikacja taryfowa towarów
Pochodzenie towarów
Niepreferencyjne pochodzenie
Zakres zastosowania
W art. 36, 37 oraz 38 ustanawia się reguły określania niepreferencyjnego pochodzenia towarów do celów stosowania:
a) wspólnej taryfy celnej z wyjątkiem środków, o których mowa w art. 33 ust. 2 lit. d) i e);
b) środków pozataryfowych ustanowionych w przepisach wspólnotowych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej;
c) innych środków wspólnotowych dotyczących pochodzenia towarów.
Nabywanie pochodzenia
Dowód pochodzenia
Środki wykonawcze
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, przyjmuje środki w celu wykonania przepisów art. 36 i 37.
Preferencyjne pochodzenie
Preferencyjne pochodzenie towarów
Wartość celna towarów
Zakres zastosowania
Do celów stosowania wspólnej taryfy celnej oraz środków pozataryfowych, ustanowionych w przepisach wspólnotowych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej, wartość celna towarów określana jest zgodnie z przepisami art. 41-43.
Metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej
a) dysponowanie towarami lub użytkowanie towarów przez kupującego nie podlega ograniczeniom innym niż:
i) ograniczenia nakładane lub wymagane przez prawo lub przez organy publiczne we Wspólnocie;
ii) ograniczenia dotyczące obszaru geograficznego, na którym towary mogą zostać odsprzedane,
iii) ograniczenia, które nie mają istotnego wpływu na wartość celną towarów;
b) sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość - w odniesieniu do towarów, których wartość celna jest ustalana - jest niemożliwa do ustalenia;
c) żadna część dochodu z ewentualnej późniejszej odsprzedaży towarów, dysponowania nimi lub ich użytkowania przez kupującego nie przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu, chyba że zgodnie ze środkami przyjętymi na mocy art. 43 może zostać dokonana odpowiednia korekta;
d) kupujący i sprzedający nie są ze sobą powiązani lub powiązanie między nimi nie miało wpływu na cenę.
Zastępcze metody ustalania wartości celnej
Na wniosek zgłaszającego kolejność stosowania lit. c) i d) zostaje zmieniona.
a) wartość transakcyjna identycznych towarów sprzedawanych w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty i wywożonych w tym samym lub w zbliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna;
b) wartość transakcyjna podobnych towarów sprzedanych w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty i wywożonych w tym samym lub w zbliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna;
c) wartość oparta na cenie jednostkowej, po jakiej towary przywożone lub towary identyczne lub podobne sprzedawane są na obszarze celnym Wspólnoty w największych zbiorczych ilościach osobom niepowiązanym ze sprzedającymi;
d) wartość kalkulowana.
a) porozumienia w sprawie stosowania art. VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu;
b) art. VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu;
c) niniejszego rozdziału.
Środki wykonawcze
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, przyjmuje środki ustanawiające:
a) elementy, które - w celu ustalenia wartości celnej - należy dodać do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej, lub które można pominąć,
b) elementy wykorzystywane do ustalania wartości kalkulowanej,
c) metodę ustalania wartości celnej w szczególnych przypadkach oraz w odniesieniu do towarów, dla których po zastosowaniu procedury specjalnej powstaje dług celny,
d) wszelkie inne warunki, przepisy i zasady niezbędne do stosowania art. 41 i 42.
DŁUG CELNY I ZABEZPIECZENIA
Powstanie długu celnego
Dług celny w przywozie
Dopuszczenie do swobodnego obrotu i odprawa czasowa
a) dopuszczenie do swobodnego obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;
b) odprawa czasowa z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie pobrane zostają w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.
Przepisy szczególne dotyczące towarów niepochodzących
Dług celny powstały w wyniku niewypełnienia warunków lub obowiązków
a) niewypełnienie jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego, dotyczących wprowadzania towarów niewspólnotowych na obszar celny Wspólnoty, usunięcia ich spod dozoru celnego lub przemieszczania, przetwarzania, składowania, odprawy czasowej takich towarów lub dysponowania nimi na tym obszarze;
b) niewypełnienie jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących końcowego przeznaczenia towarów na obszarze celnym Wspólnoty;
c) niewypełnienie warunku wymaganego do objęcia towarów niewspólnotowych procedurą celną lub zastosowania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej ze względu na końcowe przeznaczenie towaru.
a) nie zostaje wypełniony lub przestaje być wypełniany obowiązek, którego niewypełnienie powoduje powstanie długu celnego;
b) przyjęte zostaje zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą celną, a następnie zostaje stwierdzone, że warunek wymagany do objęcia towarów tą procedurą lub przyznania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej ze względu na końcowe przeznaczenie towarów nie został faktycznie wypełniony.
a) każda osoba zobowiązana do wypełnienia danych obowiązków;
b) każda osoba, która wiedziała lub powinna była wiedzieć o niewypełnieniu obowiązku wynikającego z przepisów prawa celnego, a która działała na rzecz osoby zobowiązanej do wypełnienia obowiązku lub uczestniczyła w działaniu, które doprowadziło do niewypełnienia obowiązku;
c) każda osoba, która nabyła lub posiadała towar i która w chwili jego nabycia lub wejścia w jego posiadanie wiedziała lub powinna była wiedzieć, że obowiązek wynikający z przepisów prawa celnego nie został wypełniony.
W przypadku gdy dokonuje się zgłoszenia celnego dotyczącego jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, lub przekazane zostają organom celnym jakiekolwiek dane wymagane na mocy przepisów prawa celnego, dotyczące warunków obejmowania towarów procedurą celną, w wyniku czego nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, dłużnikiem jest również osoba, która dostarczyła dane wymagane do dokonania zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe.
Odliczenie uiszczonej kwoty należności celnych przywozowych
Akapit pierwszy stosuje się odpowiednio w przypadku długu celnego powstałego w odniesieniu do odpadów i pozostałości powstałych przy zniszczeniu takich towarów.
Dług celny w wywozie
Wywóz i uszlachetnianie bierne
Jeżeli zgłoszenia celnego dokonuje się na podstawie danych powodujących, że nie pobrane zostają w całości lub części należności celne wywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do dokonania zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.
Dług celny powstały w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków
a) niewypełnienia jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego, dotyczących wyprowadzenia towarów;
b) niewypełnienia warunków wymaganych do wyprowadzenia towaru poza obszar celny Wspólnoty z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych wywozowych.
a) towary zostaną faktycznie wyprowadzone poza obszar celny Wspólnoty bez zgłoszenia celnego;
b) towary dotrą do miejsca przeznaczenia innego niż to, do którego dopuszczone było ich wyprowadzenie poza obszar celny Wspólnoty z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych wywozowych;
c) w przypadku gdy organy celne nie są w stanie określić chwili, o której mowa w lit. b) - gdy upłynie termin przewidziany na dostarczenie dowodu, że wypełnione zostały warunki uprawniające do zastosowania takiego zwolnienia w odniesieniu do tych towarów.
a) osoba, od której wymagane było wypełnienie danego obowiązku;
b) osoba, która wiedziała lub powinna była wiedzieć o niewypełnieniu obowiązku wynikającego z przepisów prawa celnego i która działała na rzecz osoby zobowiązanej do wypełnienia danego obowiązku;
c) osoba uczestnicząca w działaniu, które doprowadziło do niewypełnienia obowiązku i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że nie dokonano zgłoszenia celnego, mimo że należało to zrobić.
Przepisy wspólne dla długów celnych powstałych w przywozie i w wywozie
Zakazy i ograniczenia
a) nielegalne wprowadzenie na obszar celny Wspólnoty fałszywych środków płatniczych;
b) wprowadzenie na obszar celny Wspólnoty środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie jest ściśle nadzorowane przez właściwe organy ze względu na ich przeznaczenie do celów leczniczych i naukowych.
Kilku dłużników
Jeżeli do zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej temu samemu długowi celnemu zobowiązanych jest kilku dłużników, odpowiadają oni solidarnie za całość długu.
Ogólne zasady obliczania kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych
Jeżeli jednak informacje, którymi dysponują organy celne, pozwalają na ustalenie, że dług celny powstał przed stwierdzeniem jego istnienia przez te organy, uznaje się, że dług celny powstał w najwcześniejszej chwili, w której można stwierdzić tę sytuację.
Szczególne zasady obliczania kwoty należności celnych przywozowych
Przy obliczaniu kwoty należności celnych przywozowych uwzględnia się jednak wartość celną, ilość, rodzaj oraz pochodzenie wykorzystanych w tych operacjach towarów niewspólnotowych.
Środki wykonawcze
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające:
a) zasady obliczania kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych mających zastosowanie do towarów;
b) dalsze szczegółowe zasady dotyczące procedur specjalnych;
c) odstępstwa od art. 52 i 53, w szczególności, po to aby zapobiec obchodzeniu środków taryfowych, o których mowa w art. 33 ust. 2 lit. h), przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Miejsce powstania długu celnego
We wszystkich pozostałych przypadkach miejscem powstania długu celnego jest miejsce zaistnienia zdarzeń, z których dług ten wynika.
Jeżeli nie można określić tego miejsca, dług celny powstaje w miejscu, w którym organy celne stwierdzą, że towary znajdują się w sytuacji powodującej powstanie długu celnego.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające termin, o którym mowa w pierwszym akapicie niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Zabezpieczenie potencjalnego lub istniejącego długu celnego
Przepisy ogólne
Zabezpieczenie złożone w odniesieniu do danego zgłoszenia ma zastosowanie do kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu oraz innych należności w stosunku do wszystkich towarów objętych tym zgłoszeniem lub zwolnionych na jego podstawie bez względu na to, czy zgłoszenie jest prawidłowe.
Jeżeli zabezpieczenie nie zostało zwolnione, może ono zostać również wykorzystane w granicach zabezpieczonej kwoty do odzyskiwania kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych oraz innych należności wynikających z kontroli po zwolnieniu towarów.
– warunki wykonania niniejszego artykułu,
– przypadki, inne niż określone w ust. 6 niniejszego artykułu, w których zabezpieczenie nie jest wymagane,
– wyjątki od ust. 8 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Zabezpieczenie obowiązkowe
Jeżeli ustalenie dokładnej kwoty nie jest możliwe, zabezpieczenie ustala się w maksymalnej - w ocenie organów celnych - już powstałej lub mogącej powstać kwocie należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności.
Zabezpieczenie nieobowiązkowe
W przypadku gdy złożenie zabezpieczenia nie jest obowiązkowe, organy celne mogą jednak wymagać złożenia go, jeżeli uznają, że nie jest pewne, czy kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadająca długowi celnemu oraz inne należności zostaną zapłacone w przewidzianym terminie. Jego wysokość jest ustalana przez te organy tak, aby nie przekraczała poziomu, o którym mowa w art. 57.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, określające przypadki, w których zabezpieczenie nie jest obowiązkowe, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Złożenie zabezpieczenia
a) w formie depozytu w gotówce lub innego środka płatności uznanego przez organy celne za równoważny z depozytem w gotówce, w euro lub w walucie państwa członkowskiego, w którym zabezpieczenie jest wymagane;
b) w formie zobowiązania złożonego przez gwaranta;
c) w innej formie zabezpieczenia, która daje równoważną pewność zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające formy zabezpieczenia, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c) niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Wybór zabezpieczenia
Osoba, od której wymagane jest złożenie zabezpieczenia, może dokonać wyboru spośród jego form określonych w art. 59 ust. 1.
Organy celne mogą jednak odmówić przyjęcia wybranej formy zabezpieczenia, jeżeli jest ona niewłaściwa dla prawidłowego przebiegu danej procedury celnej.
Organy celne mogą zażądać, by wybrana forma zabezpieczenia była utrzymywana przez określony czas.
Gwarant
Zabezpieczenie generalne
a) osoby te mają siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty;
b) potwierdzone jest przestrzeganie przez te osoby wymogów celnych i podatkowych;
c) osoby te regularnie korzystają z danych procedur celnych lub organy celne wiedzą, że osoby te są w stanie wypełnić obowiązki związane z tymi procedurami.
a) zadowalającego systemu zarządzania ewidencją handlową oraz - w stosownych przypadkach - transportową, umożliwiającego właściwą kontrolę organów celnych;
b) udowodnionej wypłacalności.
Dodatkowe przepisy dotyczące korzystania z zabezpieczenia
a) dotyczące wykonania przepisów ust. 2 niniejszego artykułu;
b) tymczasowo zakazujące korzystania z zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości, o którym mowa w art. 62 ust. 2;
c) jako środek wyjątkowy w szczególnych okolicznościach - środki tymczasowo zakazujące korzystania z zabezpieczenia generalnego w odniesieniu do towarów uznanych za będące przedmiotem nadużyć na szeroką skalę w czasie, gdy były objęte zabezpieczeniem generalnym.
Zabezpieczenie dodatkowe lub nowe zabezpieczenie
Jeżeli organy celne stwierdzą, że złożone zabezpieczenie nie zapewnia w ogóle lub już nie zapewnia w sposób pewny lub wystarczający zapłaty w przewidzianym terminie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności, żądają one od którejkolwiek z osób, o których mowa w art. 56 ust. 3, złożenia zabezpieczenia dodatkowego lub zastąpienia pierwotnego zabezpieczenia nowym zabezpieczeniem, zgodnie z wyborem tej osoby.
Zwolnienie zabezpieczenia
Odzyskiwanie i zapłata należności celnych oraz zwrot i umorzenie kwoty należności celnych przywozowych i wywozowych
Określanie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, powiadamianie o długu celnym oraz księgowanie
Określanie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych
Powiadomienie o długu celnym
Powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie jest dokonywane w następujących sytuacjach:
a) jeżeli do czasu ostatecznego określenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych nałożone zostały tymczasowe środki polityki handlowej w formie cła;
b) jeżeli należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych przekracza kwotę określoną na podstawie decyzji wydanej zgodnie z art. 20;
c) jeżeli pierwotna decyzja o niepowiadamianiu o długu celnym lub o powiadomieniu o nim w kwocie należności celnych przywozowych lub wywozowych niższej niż należna kwota należności przywozowych lub wywozowych została wydana na podstawie przepisów ogólnych unieważnionych na podstawie późniejszego orzeczenia sądu;
d) w przypadkach, w których organy celne na mocy przepisów prawa celnego są zwolnione z obowiązku powiadamiania o długu celnym.
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, przyjmuje środki w celu wykonania niniejszego ustępu akapit drugi lit. d).
Ograniczenia długu celnego
Księgowanie
Akapitu pierwszego nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 67 ust. 1 akapit drugi.
Organy celne nie muszą księgować kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadających długowi celnemu, o którym zgodnie z art. 68 nie można już powiadomić dłużnika.
Termin zaksięgowania
Pod warunkiem zabezpieczenia ich zapłaty, suma należności celnych przywozowych lub wywozowych odnoszących się do wszystkich towarów zwolnionych na rzecz tej samej osoby w okresie wyznaczonym przez organy celne, nieprzekraczającym 31 dni, może jednak zostać zaksięgowana całościowo na koniec tego okresu. Takie zaksięgowanie odbywa się w terminie 14 dni od dnia, w którym upływa wspomniany okres.
W przypadku gdy dług celny odnosi się do tymczasowego środka polityki handlowej mającego formę cła, zaksięgowanie należnej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odbywa się jednak w terminie dwóch miesięcy od dnia opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej rozporządzenia ustanawiającego ostateczny środek polityki handlowej.
Środki wykonawcze
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające zasady księgowania, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Uiszczanie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych
Ogólne terminy płatności i zawieszenie biegu terminu płatności
Bez uszczerbku dla przepisów art. 24 ust. 2, termin ten nie może przekraczać dziesięciu dni od daty powiadomienia dłużnika o długu celnym. W przypadku zaksięgowania zsumowanych należności celnych na warunkach określonych w art. 70 ust. 1 akapit drugi, termin wyznacza się w taki sposób, aby uniemożliwić dłużnikowi uzyskanie dłuższego czasu na zapłatę, niż w przypadku gdyby uzyskał odroczenie płatności zgodnie z art. 74.
Przedłużenie tego terminu może zostać przyznane przez organy celne na wniosek dłużnika, w przypadku gdy należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych została określona w toku kontroli po zwolnieniu towarów, o której mowa w art. 27. Bez uszczerbku dla przepisów art. 77 ust. 1, przedłużenie takie nie może przekraczać czasu potrzebnego dłużnikowi na podjęcie właściwych kroków w celu wykonania zobowiązania.
a) gdy złożony zostanie wniosek o umorzenie należności zgodnie z art. 84;
b) gdy towary mają stać się przedmiotem przepadku, zniszczenia lub zrzeczenia się na rzecz Skarbu państwa;
c) gdy dług celny powstał zgodnie z art. 46 i istnieje kilku dłużników, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Środki te określają w szczególności okres zawieszenia, uwzględniając czas potrzebny na zakończenie wszelkich formalności lub odzyskanie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu.
Płatność
Odroczenie płatności
Bez uszczerbku dla art. 79, organy celne, na wniosek osoby zainteresowanej i po złożeniu zabezpieczenia, zezwalają na odroczenie płatności należności celnej w którykolwiek z następujących sposobów:
a) oddzielnie dla każdej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych zaksięgowanej zgodnie z art. 70 ust. 1 akapit pierwszy lub art. 70 ust. 4;
b) łącznie dla wszystkich kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych zaksięgowanych zgodnie z art. 70 ust. 1 akapit pierwszy, w okresie wyznaczonym przez organy celne, nie dłuższym niż 31 dni;
c) łącznie dla wszystkich kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych, które podlegają całościowemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 70 ust. 1 akapit drugi.
Termin odroczenia płatności
Jeżeli okresy te są miesiącami kalendarzowymi, państwa członkowskie mogą przewidzieć, że kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych, której płatność została odroczona, ma zostać uiszczona do szesnastego dnia miesiąca następującego po tym miesiącu kalendarzowym.
Środki wykonawcze
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające zasady odraczania płatności, w przypadkach gdy zgłoszenie celne jest uproszczone zgodnie z art. 109, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Inne ułatwienia płatnicze
Jeżeli zgodnie z akapitem pierwszym przyznane zostaną ułatwienia, od kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych nalicza się odsetki kredytowe. Stawką odsetek kredytowych jest stopa procentowa stosowana przez Europejski Bank Centralny do swojej ostatniej głównej operacji refinansowania przeprowadzonej przed pierwszym dniem kalendarzowym danej połowy roku ("stopa referencyjna") powiększona o jeden punkt procentowy.
W przypadku państw członkowskich, które nie uczestniczą w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej, wspomnianą powyżej stopą referencyjną jest równoważna stopa procentowa ustalana przez ich krajowy bank centralny. W tym przypadku stopa referencyjna obowiązująca w pierwszym dniu kalendarzowym danej połowy roku obowiązuje przez kolejne sześć miesięcy.
Egzekwowanie zapłaty i zwłoka
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające środki dotyczące zabezpieczenia zapłaty przez gwarantów w ramach procedury specjalnej, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Stawką odsetek za zwłokę jest stopa oprocentowania stosowana przez Europejski Bank Centralny do swojej ostatniej głównej operacji refinansowania przeprowadzonej przed pierwszym dniem kalendarzowym danej połowy roku ("stopa referencyjna") powiększona o dwa punkty procentowe.
W przypadku państw członkowskich, które nie uczestniczą w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej, wspomnianą powyżej stopą referencyjną jest równoważna stopa procentowa ustalana przez ich krajowy bank centralny. W tym przypadku stopa referencyjna obowiązująca w pierwszym dniu kalendarzowym danej połowy roku obowiązuje przez kolejne sześć miesięcy.
Stopa procentowa odsetek za zwłokę ustalana jest zgodnie z ust. 2.
Zwrot i umorzenie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych
Zwrot i umorzenie
a) nadpłata kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych;
b) towary wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy;
c) błąd właściwych organów;
d) zasada słuszności.
Ponadto kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi, w przypadku gdy została ona uiszczona, a dotyczące ich zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 114.
Odsetki są jednak wypłacane, w przypadku gdy decyzja o przyznaniu zwrotu nie zostanie wykonana w terminie trzech miesięcy od daty jej wydania, chyba że niedotrzymanie terminu było niezależne od organów celnych.
W takich przypadkach odsetki wypłaca się za okres od dnia, w którym upłynął ten trzymiesięczny termin, do dnia zwrotu. Stopę procentową odsetek ustala się zgodnie z art. 77.
W takich przypadkach wszelkie odsetki wypłacone na podstawie ust. 4 akapit drugi podlegają zwrotowi.
Zwrot i umorzenie nadpłaconych kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych
Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych jest zwracana lub umarzana, jeżeli kwota odpowiadająca długowi celnemu, o której pierwotnie powiadomiono, przekracza kwotę należną lub gdy dłużnik został powiadomiony o długu celnym niezgodnie z art. 67 ust. 1 lit. c) lub d).
Towary wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy
Uznaje się, że do towarów wadliwych należą towary uszkodzone przed ich zwolnieniem.
Zwrot lub umorzenie z powodu błędu popełnionego przez właściwe organy
a) w normalnych okolicznościach dłużnik nie mógł wykryć tego błędu;
b) dłużnik działał w dobrej wierze.
Wspólnoty, wystawienie przez te organy świadectwa, w przypadku stwierdzenia jego nieprawidłowości, stanowi błąd, którego nie można było wykryć w rozumieniu ust. 1 lit. a).
Wystawienie nieprawidłowego świadectwa nie stanowi jednak błędu, jeżeli świadectwo zostało wydane na podstawie niewłaściwego przedstawienia faktów przez eksportera, z wyjątkiem przypadku, gdy jest oczywiste, że organy wystawiające świadectwo wiedziały lub powinny były wiedzieć, że towary nie spełniają warunków wymaganych do preferencyjnego traktowania.
Uznaje się, że dłużnik działa w dobrej wierze, jeżeli może udowodnić, że w okresie przedmiotowych operacji handlowych zachował należytą staranność w celu zapewnienia spełnienia wszystkich warunków korzystania z preferencyjnego traktowania.
Dłużnik nie może powoływać się na działanie w dobrej wierze, jeżeli Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie stwierdzające, że istnieją wątpliwości co do prawidłowego stosowania uzgodnień preferencyjnych przez państwo lub terytorium będące beneficjentem.
Zwrot i umorzenie na podstawie zasady słuszności
W sytuacjach innych niż te, o których mowa w art. 79 ust. 1 akapit drugi oraz w art. 80, 81 i 82, kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi lub umorzeniu na zasadzie słuszności, w przypadku gdy dług celny powstał w szczególnych okolicznościach, w których nie można przypisać dłużnikowi oszustwa ani oczywistego zaniedbania.
Postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia
a) w przypadku nadpłaty należności celnych, błędu właściwych organów lub zastosowania zasady słuszności - w terminie trzech lat od dnia powiadomienia o długu celnym;
b) w przypadku towarów wadliwych lub niezgodnych z warunkami umowy - w terminie jednego roku od dnia powiadomienia o długu celnym;
c) w przypadku unieważnienia zgłoszenia celnego - w terminie określonym w przepisach dotyczących unieważniania.
Terminy określone w pierwszym akapicie lit. a) i b) ulegają przedłużeniu, w przypadku gdy wnioskodawca przedstawi dowód na to, że nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej uniemożliwiły mu złożenie wniosku we właściwym terminie.
Środki wykonawcze
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, przyjmuje środki w celu wykonania niniejszej sekcji. Środki te określają w szczególności przypadki, w których Komisja zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 184 ust. 3, podejmuje decyzję o zasadności umorzenia lub zwrotu kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych.
Wygaśnięcie długu celnego
Wygaśnięcie
a) w wyniku uiszczenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych;
b) w wyniku umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, z zastrzeżeniem ust. 4;
c) w przypadku unieważnienia zgłoszenia celnego w odniesieniu do towarów zgłoszonych do procedury celnej nakładającej obowiązek uiszczenia należności celnych;
d) w przypadku gdy towary podlegające należnościom celnym przywozowym lub wywozowym ulegają przepadkowi;
e) w przypadku gdy towary podlegające należnościom celnym przywozowym lub wywozowym zostają zajęte i równocześnie lub w późniejszym terminie ulegają przepadkowi;
f) w przypadku gdy towary podlegające należnościom celnym przywozowym lub wywozowym zostają zniszczone pod dozorem celnym lub stają się przedmiotem zrzeczenia się na rzecz Skarbu państwa;
g) w przypadku gdy zaginięcie towarów lub niewykonanie obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego jest spowodowane całkowitym zniszczeniem lub nieodwracalną utratą tych towarów, wynikającymi z faktycznych cech towarów lub z nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej, lub jest następstwem polecenia organów celnych; do celów niniejszej litery towary uznane zostają za nieodwracalnie utracone, gdy zostają uznane za niemożliwe do użycia przez jakąkolwiek osobę;
h) w przypadku gdy dług celny powstał zgodnie z art. 46 lub 49 i spełnione są następujące warunki:
i) uchybienie, które doprowadziło do powstania długu celnego, nie miało istotnego wpływu na prawidłowy przebieg danej procedury celnej i nie stanowiło usiłowania popełnienia oszustwa;
ii) dokonane zostają następnie wszelkie formalności niezbędne do uregulowania sytuacji towarów;
i) w przypadku gdy towary dopuszczone do swobodnego obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na ich końcowe przeznaczenie zostały wywiezione za zgodą organów celnych;
j) w przypadku gdy dług powstał zgodnie z art. 45 i gdy formalności dokonywane w celu umożliwienia przyznania preferencyjnego traktowania taryfowego, o którym mowa we wspomnianym artykule, zostają zniesione;
k) w przypadku gdy, z zastrzeżeniem ust. 5 niniejszego artykułu, dług celny powstał zgodnie z art. 46 i organom celnym przedstawiony zostanie wystarczający dowód na to, że towary nie zostały użyte lub zużyte oraz że zostały wywiezione z obszaru celnego Wspólnoty.
TOWARY WPROWADZANE NA OBSZAR CELNY WSPÓLNOTY
Przywozowa deklaracja skrócona
Obowiązek złożenia przywozowej deklaracji skróconej
Organy celne mogą zezwolić, aby złożenie przywozowej deklaracji skróconej zostało zastąpione złożeniem powiadomienia oraz udostępnieniem danych z przywozowej deklaracji skróconej w systemie teleinformatycznym przedsiębiorcy.
a) przypadki inne niż określone w ust. 1 niniejszego artykułu, w których może zostać wyłączony lub dostosowany wymóg dotyczący przywozowej deklaracji skróconej oraz warunki takiego wyłączenia lub dostosowania;
b) termin, w jakim należy złożyć lub udostępnić przywozową deklarację skróconą przed wprowadzeniem towarów na obszar celny Wspólnoty;
c) zasady określające wyjątki i zmiany w odniesieniu do terminu, o którym mowa w lit. b);
d) zasady określania właściwego urzędu celnego, w którym należy złożyć lub udostępnić przywozową deklarację skróconą, i w którym przeprowadza się analizę ryzyka oraz oparte na niej kontrole przywozowe, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Przyjmując te środki, należy uwzględnić:
a) szczególne okoliczności;
b) zastosowanie tych środków do określonych rodzajów obrotu towarowego, rodzajów transportu lub przedsiębiorców;
c) umowy międzynarodowe przewidujące szczególne ustalenia w zakresie bezpieczeństwa.
Składanie deklaracji i osoba odpowiedzialna
W wyjątkowych okolicznościach organy celne mogą przyjmować przywozowe deklaracje skrócone w formie papierowej, pod warunkiem stosowania tego samego poziomu zarządzania ryzykiem, co stosowany wobec przywozowych deklaracji skróconych dokonywanych z zastosowaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych oraz pod warunkiem że możliwe jest spełnienie wymogów dotyczących wymiany danych z innymi urzędami celnymi.
a) importer lub odbiorca, lub inna osoba, w której imieniu lub na rzecz której działa osoba, o której mowa w ust. 2;
b) każda osoba, która może przedstawić towary lub doprowadzić do ich przedstawienia właściwym organom celnym.
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, przyjmuje środki określające informacje, które należy ująć w powiadomieniu o przywozie towarów.
Ust. 1 stosuje się, odpowiednio, do powiadomienia o przywozie towarów, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.
Sprostowanie przywozowej deklaracji skróconej
Sprostowanie nie jest jednak możliwe po wystąpieniu jednego z następujących zdarzeń:
a) organy celne poinformowały osobę, która złożyła przywozową deklarację skróconą, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) organy celne stwierdziły nieprawidłowość odnośnych elementów;
c) organy celne wyraziły zgodę na wyprowadzenie towarów z miejsca, w którym zostały przedstawione.
a) kryteria ustalania podstaw do sprostowań po wyprowadzeniu towarów;
b) elementy, które mogą podlegać sprostowaniu;
c) termin po wyprowadzeniu towarów, w którym można dokonywać sprostowania, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4:
Zgłoszenie celne zastępujące przywozową deklarację skróconą
Właściwy urząd celny może odstąpić od wymogu złożenia przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów, dla których przed upływem terminu przewidzianego w art. 87 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) złożone zostanie zgłoszenie celne. W takim przypadku zgłoszenie celne zawiera co najmniej te elementy, które są niezbędne dla przywozowej deklaracji skróconej. Do czasu przyjęcia zgłoszenia celnego zgodnie z art. 112, ma ono status przywozowej deklaracji skróconej.
Przybycie towarów
Wprowadzanie towarów na obszar celny Wspólnoty
Dozór celny
Towary pozostają pod dozorem celnym tak długo, jak jest to konieczne do określenia ich statusu celnego, i nie zostają podjęte bez zgody organów celnych.
Bez uszczerbku dla przepisów art. 166, towary wspólnotowe nie podlegają dozorowi celnemu od momentu określenia ich statusu celnego.
Towary niewspólnotowe pozostają pod dozorem celnym do momentu zmiany ich statusu lub do czasu, gdy zostaną powrotnie wywiezione lub zniszczone.
Przewóz do właściwego miejsca
Towary wprowadzane do wolnego obszaru celnego wprowadza się tam bezpośrednio drogą morską lub powietrzną, lub drogą lądową bez przejazdu przez inną część obszaru celnego Wspólnoty, jeżeli wolny obszar celny przylega do granicy lądowej między państwem członkowskim a krajem trzecim.
Towary przedstawia się organom celnym zgodnie z art. 95.
Wewnątrzwspólnotowe usługi lotnicze i morskie
Przewóz w szczególnych okolicznościach
Przedstawienie, rozładunek i rewizja towarów
Przedstawienie towarów organom celnym
a) osoba, która wprowadziła towary na obszar celny Wspólnoty;
b) osoba, w której imieniu lub na rzecz której działa osoba, która wprowadziła towary na obszar celny Wspólnoty;
c) osoba, która przejęła odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Wspólnoty.
a) każda osoba, która niezwłocznie obejmie towar procedurą celną;
b) posiadacz pozwolenia na prowadzenie miejsc składowych lub każda osoba prowadząca działalność w wolnym obszarze celnym.
Rozładunek i rewizja towarów
Zgoda taka nie jest jednak wymagana w przypadku wystąpienia bezpośredniego zagrożenia powodującego konieczność natychmiastowego rozładunku wszystkich towarów lub ich części. W takim przypadku informuje się o tym niezwłocznie organy celne.
Formalności po przedstawieniu towarów
Obowiązek objęcia procedurą celną towarów niewspólnotowych
Towary uznane za objęte procedurą czasowego składowania
Towary przemieszczane w ramach procedury tranzytu
Zwolnienie dla towarów wprowadzanych w ramach procedury tranzytu
Do towarów, które przy wprowadzaniu na obszar celny Wspólnoty są już objęte procedurą tranzytu, nie stosuje się przepisów art. 92, z wyjątkiem akapitu pierwszego ust. 1 tego artykułu, ani art. 95-98.
Przepisy mające zastosowanie do towarów niewspólnotowych po zakończeniu procedury tranzytu
Artykuły 96, 97 i 98 stosuje się do towarów niewspólnotowych przemieszczanych w ramach procedury tranzytu z chwilą przedstawienia ich organom celnym w urzędzie przeznaczenia na obszarze celnym Wspólnoty, zgodnie z zasadami regulującymi tranzyt.
PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE STATUSU CELNEGO, OBJĘCIA TOWARÓW PROCEDURĄ CELNĄ, WERYFIKACJI, ZWOLNIENIA I DYSPONOWANIA TOWARAMI
Status celny towarów
Domniemanie wspólnotowego statusu towarów
a) przypadki, w których nie stosuje się domniemania, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu;
b) środki, które pozwalają na określenie statusu towarów wspólnotowych;
c) przypadki, w których towary całkowicie uzyskane na obszarze celnym Wspólnoty nie mają statusu towarów wspólnotowych, jeżeli zostały uzyskane z towarów objętych procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania, odprawy czasowej lub uszlachetniania czynnego, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Utrata statusu celnego towarów wspólnotowych
Towary wspólnotowe stają się towarami niewspólnotowymi w następujących przypadkach:
a) jeżeli zostaną wywiezione poza obszar celny Wspólnoty, o ile nie mają zastosowania zasady dotyczące tranzytu wewnętrznego lub środki określone zgodnie z art. 103;
b) jeżeli zostały objęte procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania lub uszlachetniania czynnego, o ile zezwalają na to przepisy prawa celnego;
c) jeżeli zostały objęte procedurą końcowego przeznaczenia, a następnie stały się przedmiotem zrzeczenia się na rzecz Skarbu państwa lub zostały zniszczone i pozostały po nich odpady;
d) jeżeli zgłoszenie dotyczące dopuszczenia towarów do swobodnego obrotu zostaje unieważnione po zwolnieniu towarów zgodnie ze środkami przyjętymi na mocy art. 114 ust. 2 akapit drugi.
Towary wspólnotowe czasowo opuszczające obszar celny
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające warunki, na których towary wspólnotowe, które nie są objęte procedurą celną, mogą być przemieszczane bez zmiany ich statusu celnego z jednego miejsca w inne miejsce na obszarze celnym Wspólnoty i czasowo poza ten obszar, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Objęcie towarów procedurą celną
Przepisy ogólne
Zgłoszenie celne towarów i dozór celny towarów wspólnotowych
Właściwe urzędy celne
Państwa członkowskie zapewniają uzasadnione i odpowiednie godziny otwarcia urzędów, uwzględniając przy tym cechy obrotu i towarów oraz procedury celne, którymi towary te mają być obejmowane, tak aby nie utrudniać ani nie zakłócać obrotu międzynarodowego.
a) urzędów celnych wprowadzenia, przywozu, wywozu lub wyprowadzenia;
b) urzędów celnych załatwiających formalności związane z objęciem towarów procedurą celną;
c) urzędów celnych wydających pozwolenia oraz kontrolujących procedury celne.
Odprawa scentralizowana
a) udzielania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1;
b) przypadków, w których przeprowadza się przegląd pozwolenia;
c) warunków udzielenia pozwolenia;
d) wskazania organu celnego właściwego do udzielenia pozwolenia;
e) w stosownych przypadkach, konsultacji z innymi organami celnymi oraz udzielania im informacji;
f) warunków, na których pozwolenie można zawiesić lub cofnąć;
g) określonej roli i obowiązków właściwych urzędów celnych, w szczególności w odniesieniu do stosowanych kontroli;
h) formy załatwiania formalności oraz wszelkie związane z tym terminy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Środki te uwzględniają, co następuje:
– w odniesieniu do lit. c), jeżeli zaangażowane jest więcej niż jedno państwo członkowskie - spełnienie przez wnioskodawcę kryteriów ustanowionych w art. 14 dotyczących przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy;
– w odniesieniu do lit. d) - miejsce, w którym prowadzona jest główna księgowość wnioskodawcy na potrzeby celne lub w którym jest ona dostępna, w celu ułatwienia kontroli opartych na audycie, i w którym ma być wykonywana przynajmniej część czynności objętych pozwoleniem.
Formy zgłoszeń celnych
Standardowe zgłoszenie celne
Zawartość zgłoszenia i dokumenty towarzyszące zgłoszeniu
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, przyjmuje środki ustanawiające specyfikacje, którym muszą odpowiadać zgłoszenia celne.
Na wniosek zgłaszającego organy celne mogą jednak zezwolić, by dokumenty te zostały udostępnione po zwolnieniu towarów.
Uproszczone zgłoszenia celne
Zgłoszenie uproszczone
Zgłoszenie uzupełniające
Zgłoszenie uzupełniające może mieć charakter ogólny, okresowy lub podsumowujący.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające wyjątki od akapitu pierwszego niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Jeżeli zgłoszenie uproszczone ma formę wpisu do ewidencji zgłaszającego, do którego dostęp mają organy celne, zgłoszenie staje się skuteczne z dniem wpisania towarów do ewidencji.
Przepisy mające zastosowanie do wszystkich zgłoszeń celnych
Osoba składająca zgłoszenie
W przypadku gdy przyjęcie zgłoszenia celnego nakłada jednak na określoną osobę szczególne obowiązki, zgłoszenia tego dokonuje ta osoba lub jej przedstawiciel.
– osoby, które składają zgłoszenie dotyczące tranzytu lub odprawy czasowej,
– osoby, które zgłaszają towary okazjonalnie, pod warunkiem że organy celne uznają taką sytuację za uzasadnioną.
Przyjęcie zgłoszenia celnego
Jeżeli zgłoszenie uproszczone ma formę wpisu do ewidencji zgłaszającego, do którego dostęp mają organy celne, zgłoszenie to uznaje się za przyjęte z chwilą wpisania towarów do ewidencji. Organy celne mogą, bez uszczerbku dla zobowiązań prawnych zgłaszającego lub kontroli bezpieczeństwa i ochrony, odstąpić od obowiązku przedstawienia lub udostępnienia towarów do kontroli celnych.
Sprostowanie zgłoszenia
a) organy celne poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) organy celne stwierdziły nieprawidłowość odnośnych elementów;
c) organy celne dokonały zwolnienia towarów.
Unieważnienie zgłoszenia
a) jeżeli mają pewność, że towary zostaną niezwłocznie objęte inną procedurą celną;
b) jeżeli mają pewność, że ze względu na szczególne okoliczności objęcie towarów procedurą celną, do której zostały zgłoszone, nie jest już uzasadnione.
Jeżeli jednak organy celne poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów, wniosek o unieważnienie zgłoszenia nie może zostać przyjęty przed przeprowadzeniem takiej rewizji.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające wyjątki od akapitu pierwszego niniejszego ustępu przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Inne uproszczenia
Ułatwienia w zakresie sporządzania zgłoszeń celnych dotyczących towarów objętych różnymi podpozycjami taryfowymi
W przypadku, gdy przesyłka składa się z towarów objętych różnymi podpozycjami taryfowymi i podjęcie dla każdego z tych towarów działań zgodnych z jego podpozycją taryfową dla celów sporządzenia zgłoszenia celnego wymagałoby nakładu pracy i kosztów nieproporcjonalnych do kwoty należności celnych przywozowych, organy celne - na wniosek zgłaszającego - mogą zezwolić na zastosowanie do całej przesyłki należności celnych przywozowych odpowiadających podpozycjom taryfowym tych towarów, które mają najwyższą stawkę celną przywozową lub wywozową.
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, może przyjąć środki w celu wykonania niniejszego artykułu.
Uproszczenie formalności celnych i kontroli celnych
a) udzielania pozwoleń, o których mowa w ust. 1;
b) przypadków, w których organy celne przeprowadzają przegląd pozwolenia i monitorują warunki korzystania z niego;
c) warunków udzielania pozwoleń;
d) warunków, na których upoważniony przedsiębiorca może być upoważniony do określonych formalności celnych, które zasadniczo powinny być przeprowadzane przez organy celne, w tym samodzielnego obliczenia należności celnych przywozowych i wywozowych, oraz do przeprowadzenia określonych kontroli pod dozorem celnym;
e) wskazania organu celnego właściwego do udzielania pozwoleń;
f) w stosownych przypadkach, konsultacji z innymi organami celnymi oraz udzielania im informacji;
g) warunków, na których pozwolenia można zawiesić lub cofnąć;
h) określonej roli i obowiązków właściwych urzędów celnych, w szczególności w odniesieniu do stosowanych kontroli;
i) formy załatwiania formalności oraz wszelkie związane z tym terminy,
przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Środki te uwzględniają, co następuje:
– formalności celne, które należy załatwić oraz kontrole celne które należy przeprowadzić, ze względów bezpieczeństwa i ochrony w odniesieniu do towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty lub z niego wyprowadzanych;
– zasady przyjęte zgodnie z art. 25 ust. 3;
– w odniesieniu do lit. d), jeżeli zaangażowane jest więcej niż jedno państwo członkowskie - posiadanie przez wnioskodawcę statusu upoważnionego przedsiębiorcy zgodnie z art. 14;
– w odniesieniu do lit. e) - miejsce, w którym prowadzona jest główna księgowość wnioskodawcy na potrzeby celne lub w którym jest ona dostępna, w celu ułatwienia kontroli opartych na audycie, i w którym ma być wykonywana przynajmniej część czynności objętych pozwoleniem.
Weryfikacja i zwolnienie towarów
Weryfikacja
Weryfikacja zgłoszenia celnego
Organy celne, w celu zweryfikowania prawdziwości danych zawartych w przyjętym zgłoszeniu celnym, mogą:
a) skontrolować zgłoszenie i wszystkie dokumenty towarzyszące zgłoszeniu;
b) zażądać od zgłaszającego przedstawienia innych dokumentów;
c) przeprowadzić rewizję towarów;
d) pobrać próbki w celu dokonania ich analizy lub dokładniejszej rewizji towarów.
Rewizja i pobieranie próbek towarów
Rewizja częściowa i pobieranie próbek towarów
Zgłaszający może jednakże wystąpić z wnioskiem o dodatkową rewizję lub pobranie próbek, jeżeli uzna, że wyniki częściowej rewizji towarów, analizy lub badania pobranych próbek nie są reprezentatywne dla pozostałej części zgłaszanych towarów. Wniosek zostaje przyjęty, pod warunkiem że towary nie zostały zwolnione, a jeżeli zostały zwolnione - pod warunkiem że zgłaszający udowodni, że nie zostały one w żaden sposób zmienione.
Wyniki weryfikacji
Środki identyfikacyjne
Wspomniane działania identyfikacyjne mają jednakowy skutek prawny na całym obszarze celnym Wspólnoty.
Środki wykonawcze
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, może przyjąć środki w celu wykonania przepisów niniejszej sekcji.
Zwolnienie
Zwolnienie towarów
Akapit pierwszy stosuje się również, gdy weryfikacja, o której mowa w art. 117, nie może zostać zakończona w rozsądnym terminie, a obecność towarów do celów weryfikacji nie jest już konieczna.
Do celów akapitu pierwszego, jeżeli zgłoszenie celne obejmuje dwie lub więcej pozycji, dane dotyczące każdej pozycji uznaje się za odrębne zgłoszenie celne.
Zwolnienie uzależnione od zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu lub od złożenia zabezpieczenia
Bez uszczerbku dla przepisów akapitu trzeciego, akapit pierwszy nie ma jednak zastosowania do procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
Jeżeli zgodnie z przepisami regulującymi procedurę celną, do której zgłaszane są towary, organy celne wymagają złożenia zabezpieczenia, towary te nie zostają zwolnione do tej procedury do czasu złożenia zabezpieczenia.
Dysponowanie towarami
Zniszczenie towarów
Jeżeli organy celne mają ku temu uzasadnione podstawy mogą zażądać zniszczenia towarów przedstawionych organowi celnemu i odpowiednio informują o tym posiadacza towarów. Koszty zniszczenia ponosi posiadacz towarów.
Działania podejmowane przez organy celne
a) gdy nie został wypełniony jeden z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących wprowadzania towarów niewspólnotowych na obszar celny Wspólnoty, lub gdy towary zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) gdy towarów nie można zwolnić z jednego z następujących powodów:
i) rewizja towarów nie mogła zostać rozpoczęta lub kontynuowana w terminach wyznaczonych przez organy celne z przyczyn leżących po stronie zgłaszającego;
ii) nie udostępniono dokumentów, które powinny być przedstawione przed objęciem towarów procedurą celną, której dotyczy zgłoszenie celne, lub przed ich zwolnieniem;
iii) zapłata lub zabezpieczenie wymagane w odniesieniu do należności celnych przywozowych lub wywozowych, nie zostały dokonane lub złożone w wyznaczonym terminie;
iv) są one przedmiotem zakazów lub ograniczeń;
c) gdy towary nie zostały podjęte w odpowiednim czasie po ich zwolnieniu;
d) po zwolnieniu stwierdzono, że towary nie spełniały warunków do tego zwolnienia;
e) nastąpiło zrzeczenie się towarów na rzecz Skarbu państwa zgodnie z art. 127.
Zrzeczenie
Środki wykonawcze
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, związane z wykonaniem niniejszego rozdziału, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
DOPUSZCZENIE DO SWOBODNEGO OBROTU ORAZ ZWOLNIENIE Z NALEŻNOŚCI CELNYCH PRZYWOZOWYCH
Dopuszczenie do swobodnego obrotu
Zakres zastosowania i skutek
a) pobrania wszelkich należnych należności celnych przywozowych;
b) pobrania - w stosownych przypadkach - innych należności zgodnie z odnośnymi obowiązującymi przepisami dotyczącymi pobierania tych należności;
c) zastosowania środków polityki handlowej oraz zakazów i ograniczeń, o ile nie musiały one być stosowane na wcześniejszym etapie;
d) spełnienia pozostałych formalności wymaganych przy przywozie danych towarów.
Zwolnienie z należności celnych przywozowych
Towary powracające
Zakres zastosowania i skutek
Jeżeli końcowe przeznaczenie tych towarów uległo zmianie, kwota należności celnych przywozowych zostanie pomniejszona o kwotę pobraną przy ich pierwszym dopuszczeniu do swobodnego obrotu. W przypadku gdy ta ostatnia kwota jest wyższa od kwoty, która jest należna przy dopuszczeniu do swobodnego obrotu towarów powracających, nie udziela się zwrotu.
Przypadki, w których nie udziela się zwolnień z należności celnych przywozowych
Zwolnień z należności celnych przywozowych przewidzianych w art. 130 nie udziela się w przypadku:
a) towarów wywiezionych z obszaru celnego Wspólnoty w ramach procedury uszlachetniania biernego, o ile nie zachodzi jedna z poniższych okoliczności:
i) towary te wciąż pozostają w stanie, w jakim zostały wywiezione;
ii) pozwalają na to zasady przyjęte zgodnie z art. 134;
b) towarów, które skorzystały ze środków ustanowionych w ramach wspólnej polityki rolnej obejmujących ich wywóz poza obszar celny Wspólnoty, z wyjątkiem przypadków, w których pozwalają na to zasady przyjęte zgodnie z art. 134.
Towary objęte uprzednio procedurą uszlachetniania czynnego
Produkty rybołówstwa morskiego i produkty pochodzące z morza
Produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty pochodzące z morza
Bez uszczerbku dla przepisów art. 36 ust. 1, w przypadku dopuszczenia do swobodnego obrotu, następujące produkty zwalnia się z należności celnych przywozowych:
a) produkty rybołówstwa morskiego oraz inne produkty wydobyte z morza terytorialnego państwa lub terytorium leżącego poza obszarem celnym Wspólnoty wyłącznie przez statki zarejestrowane lub wpisane do ewidencji w jednym z państw członkowskich i pływające pod banderą tego państwa;
b) produkty uzyskane z produktów, o których mowa w lit. a), na pokładzie statków-przetwórni spełniających warunki określone w tej literze.
Środki wykonawcze
Środki wykonawcze
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, związane z wykonaniem niniejszego rozdziału, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
PROCEDURY SPECJALNE
Przepisy ogólne
Zakres zastosowania
Towary mogą zostać objęte jedną z następujących kategorii procedur specjalnych:
a) tranzytem, który obejmuje tranzyt zewnętrzny i wewnętrzny;
b) składowaniem, które obejmuje czasowe składowanie, składowanie celne i wolne obszary celne;
c) szczególnym przeznaczeniem, które obejmuje odprawę czasową i końcowe przeznaczenie;
d) przetwarzaniem, które obejmuje uszlachetnianie czynne i bierne.
Pozwolenie
– w przypadku stosowania procedury uszlachetniania czynnego lub biernego, procedury odprawy czasowej lub procedury końcowego przeznaczenia,
– w przypadku prowadzenia miejsc składowych do czasowego składowania lub składowania celnego towarów, chyba że miejsca składowe prowadzone są przez same organy celne.
Warunki, na których zezwala się na stosowanie jednej lub więcej procedur, o których mowa powyżej, lub prowadzenie miejsc składowych określa się w pozwoleniu.
a) udzielania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1;
b) przypadków, w których przeprowadza się przegląd pozwolenia;
c) warunków, na których udziela się pozwolenia;
d) wskazania organu celnego właściwego do udzielenia pozwolenia;
e) w stosownych przypadkach, konsultacji z innymi organami celnymi oraz udzielania im informacji;
f) warunków, na jakich pozwolenie można zawiesić lub cofnąć;
g) określonej roli i obowiązków właściwych zaangażowanych organów celnych, w szczególności w odniesieniu do stosowanych kontroli;
h) formy dopełnienia formalności oraz wszelkie związane z tym terminy,
przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Środki te uwzględniają, co następuje:
a) odnośnie do akapitu pierwszego lit. c), jeżeli zaangażowane jest więcej niż jedno państwo członkowskie - spełnienie przez wnioskodawcę kryteriów ustanowionych w art. 14 dotyczących uzyskania statusu upoważnionego przedsiębiorcy;
b) odnośnie do akapitu pierwszego lit. d) - miejsce, w którym jest prowadzona lub dostępna główna księgowość wnioskodawcy na potrzeby celne, w celu umożliwienia kontroli opartych na audycie, i w którym ma być prowadzona przynajmniej część czynności, które mają być objęte pozwoleniem.
a) osobom, które mają siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty;
b) osobom, które udzielają gwarancji koniecznych do prawidłowego przebiegu procedury, a w przypadkach, w których może powstać dług celny lub inne należności związane z towarami objętymi procedurą specjalną - osobom, które składają zabezpieczenie zgodnie z art. 56;
c) w przypadku odprawy czasowej lub procedury uszlachetniania czynnego, odpowiednio osobie, która użytkuje towary lub organizuje ich użytkowanie lub osobie, która przeprowadza procesy przetwarzania lub organizuje je.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
a) organy celne mogą sprawować dozór celny bez konieczności stosowania środków administracyjnych niewspółmiernych do istniejącej potrzeby gospodarczej;
b) pozwolenie na procedurę przetwarzania nie ma negatywnego wpływu na istotne interesy producentów wspólnotowych (warunki gospodarcze).
Uznaje się, że negatywny wpływ na istotne interesy producentów wspólnotowych w rozumieniu lit. b) pierwszego akapitu nie występuje, jeżeli nie istnieje dowód na jego występowanie lub gdy przepisy prawa celnego przewidują, że warunki gospodarcze uznaje się za spełnione.
Jeżeli istnieje dowód na istnienie prawdopodobieństwa wystąpienia negatywnego wpływu na istotne interesy producentów wspólnotowych, przeprowadza się sprawdzenie warunków gospodarczych zgodnie z art. 185.
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, przyjmuje środki regulujące następujące kwestie:
a) sprawdzenie warunków gospodarczych;
b) określenie przypadków, w których istnieje prawdopodobieństwo, że istotne interesy producentów wspólnotowych zostaną poddane negatywnemu wpływowi, z uwzględnieniem środków polityki handlowej i rolnej;
c) określenie przypadków, w których warunki gospodarcze uznaje się za spełnione.
Ewidencja
Ewidencja ta musi umożliwiać organom celnym nadzór danej procedury, w szczególności w odniesieniu do identyfikacji towarów objętych tą procedurą, ich statusu celnego i ich przemieszczeń.
Zakończenie procedury
Przeniesienie praw i obowiązków
Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury w odniesieniu do towarów, które zostały objęte procedurą specjalną inną niż tranzyt, mogą być przeniesione w całości lub częściowo, na warunkach określonych przez organy celne, na inne osoby spełniające warunki wymagane do korzystania z tej procedury.
Przemieszczanie towarów
Zwyczajowe zabiegi
Towary objęte składowaniem celnym lub procedurą przetwarzania lub znajdujące się w wolnym obszarze celnym mogą zostać poddane zwyczajowym zabiegom mającym na celu ich utrzymanie, poprawę ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie ich do dystrybucji lub odsprzedaży.
Towary ekwiwalentne
W ramach procedury uszlachetniania biernego towary ekwiwalentne są towarami niewspólnotowymi, które są przetwarzane zamiast towarów wspólnotowych objętych procedurą uszlachetniania biernego.
Towary ekwiwalentne muszą mieć ten sam ośmiocyfrowy kod nomenklatury scalonej, taką samą jakość handlową i takie same parametry techniczne jak towary, które zastępują.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające odstępstwa od akapitu trzeciego niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
a) na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych w ramach procedury specjalnej innej niż procedura tranzytu, odprawy czasowej lub czasowego składowania;
b) w przypadku procedury uszlachetniania czynnego - na wywóz produktów przetworzonych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przez nie zastępowanych;
c) w przypadku procedury uszlachetniania biernego - na przywóz produktów przetworzonych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych przed wywozem towarów przez nie zastępowanych.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, określające przypadki, w których organy celne mogą zezwolić na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych w ramach odprawy czasowej, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
a) gdy tylko zwyczajowe zabiegi zdefiniowane w art. 141 prowadzone są w ramach uszlachetniania czynnego;
b) gdy zakaz zwrotu lub zwolnienia z należności celnych przywozowych w odniesieniu do towarów niepochodzących użytych do wytworzenia produktów przetworzonych w ramach uszlachetniania czynnego, dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany w ramach uzgodnień preferencyjnych między Wspólnotą a niektórymi krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Wspólnoty lub grupami takich krajów lub terytoriów; lub
c) gdy prowadziłoby to do nieuzasadnionych korzyści w zakresie należności celnych przywozowych.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, określające dodatkowe przypadki, w których towary ekwiwalentne nie mogą być wykorzystywane, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Środki wykonawcze
Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 184 ust. 2, przyjmuje środki regulujące stosowanie procedur, o których mowa w niniejszym tytule.
Tranzyt
Tranzyt zewnętrzny i wewnętrzny
Tranzyt zewnętrzny
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom przewidzianym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, o ile nie zabraniają one wprowadzania towarów na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Wspólnoty.
a) w ramach procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego;
b) zgodnie z konwencją TIR, pod warunkiem że takie przemieszczanie:
i) rozpoczęło się lub ma się zakończyć poza obszarem celnym Wspólnoty, lub
ii) odbywa się z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty przez terytorium państwa lub terytorium znajdujące się poza obszarem celnym Wspólnoty;
c) zgodnie z konwencją ATA/konwencją stambulską, w przypadku gdy następuje przemieszczenie w ramach tranzytu;
d) zgodnie z manifestem reńskim (art. 9 poprawionej Konwencji w sprawie żeglugi po Renie);
e) z zastosowaniem formularza 302 przewidzianego w Porozumieniu między stronami traktatu północnoatlantyckiego dotyczącym statusu ich sił zbrojnych, podpisanym w Londynie w dniu 19 czerwca 1951 r.;
f) drogą pocztową, zgodnie z aktami Światowego Związku Pocztowego, w przypadkach, w których towary są przewożone przez lub na rzecz posiadaczy praw i obowiązków wynikających z tych aktów.
Tranzyt wewnętrzny
a) w ramach procedury wspólnotowego tranzytu wewnętrznego, jeżeli taka możliwość została przewidziana w umowie międzynarodowej;
b) zgodnie z konwencją TIR;
c) zgodnie z konwencją ATA/konwencją stambulską, w przypadku tranzytu;
d) zgodnie z manifestem reńskim (art. 9 poprawionej Konwencji w sprawie żeglugi po Renie);
e) z zastosowaniem formularza 302 przewidzianego w Porozumieniu między stronami traktatu północnoatlantyckiego dotyczącym statusu ich sił zbrojnych, podpisanym w Londynie w dniu 19 czerwca 1951 r.;
f) drogą pocztową, zgodnie z aktami Światowego Związku Pocztowego, w przypadkach, w których towary są przewożone przez lub na rzecz posiadaczy praw i obowiązków wynikających z tych aktów.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, określające warunki i sposób ustalania tego statusu celnego, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Tranzyt Wspólnotowy
Obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu wspólnotowego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu wspólnotowego
a) przedstawienie towarów w nienaruszonym stanie i wymaganych informacji w urzędzie przeznaczenia, w wyznaczonym terminie oraz zgodnie ze środkami przyjętymi przez organy celne w celu zapewnienia identyfikacji towarów;
b) przestrzeganie przepisów celnych dotyczących tej procedury;
c) jeżeli przepisy prawa celnego nie stanowią inaczej - złożenie zabezpieczenia w celu zagwarantowania zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu lub innym należnościom mogącym powstać w odniesieniu do danych towarów zgodnie z innymi stosownymi obowiązującymi przepisami.
Towary przewożone w ramach procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego przez terytorium kraju, znajdującego się poza obszarem celnym Wspólnoty
a) taka możliwość przewidziana została w umowie międzynarodowej;
b) przewóz przez to terytorium odbywa się z zastosowaniem jednolitego dokumentu przewozowego wystawionego na obszarze celnym Wspólnoty.
Składowanie
Przepisy wspólne
Zakres zastosowania
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom przewidzianym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Wspólnoty.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, określające przypadki oraz warunki objęcia towarów wspólnotowych procedurą składowania celnego lub procedurą wolnego obszaru celnego, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury lub posiadacza pozwolenia
a) zapewnienie, aby towary objęte procedurą czasowego składowania lub procedurą składowania celnego nie zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) wykonywanie obowiązków wynikających ze składowania towarów objętych procedurą czasowego składowania lub procedurą składowania celnego;
c) przestrzeganie poszczególnych warunków określonych w pozwoleniu na prowadzenie składu celnego lub magazynów czasowego składowania.
Czas trwania procedury składowania
a) gdy miejsce składowe prowadzone jest przez organy celne i jest dostępne do wykorzystania przez jakąkolwiek osobę do czasowego składowania towarów na mocy art. 151;
b) w wyjątkowych okolicznościach, w szczególności gdy rodzaj i właściwości towarów może, w przypadku długotrwałego składowania, stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin lub dla środowiska.
Czasowe składowanie
Objęcie towarów czasowym składowaniem
a) towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty inaczej niż bezpośrednio do wolnego obszaru celnego;
b) towary wprowadzone do innej części obszaru celnego Wspólnoty z wolnego obszaru celnego;
c) towary, dla których zakończona została procedura tranzytu zewnętrznego.
Zgłoszenie celne uznaje się za dokonane i przyjęte przez organy celne w momencie przedstawienia towarów organom celnym.
Towary czasowo składowane
Składowanie celne
Składowanie w składach celnych
Towary wspólnotowe, końcowe przeznaczenie i czynności przetwarzania
a) składowanie towarów wspólnotowych;
b) przetwarzanie towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego lub procedurą końcowego przeznaczenia, zgodnie z warunkami przewidzianymi dla tych procedur.
Wolne obszary celne
Wyznaczenie wolnych obszarów celnych
Dla każdego wolnego obszaru celnego państwo członkowskie wyznacza obszar, który on obejmuje, oraz określa miejsca wejścia i wyjścia.
Granice oraz miejsca wejścia i wyjścia z obszaru wolnych obszarów celnych podlegają dozorowi celnemu.
Prace budowlane i działalność gospodarcza na terenie wolnych obszarów celnych
Przedstawienie towarów i objęcie ich procedurą
a) zostają wprowadzone do wolnego obszaru celnego bezpośrednio spoza obszaru celnego Wspólnoty;
b) zostały objęte procedurą celną, która została zakończona lub zamknięta w momencie objęcia ich procedurą wolnego obszaru celnego;
c) zostały objęte procedurą wolnego obszaru celnego w celu uzyskania korzyści wynikającej z decyzji o zwrocie lub umorzeniu należności celnych przywozowych;
d) jeżeli przepisy inne niż przepisy prawa celnego przewidują takie formalności.
a) w momencie ich wprowadzenia do wolnego obszaru celnego, o ile nie zostały już objęte inną procedurą celną;
b) w momencie zakończenia procedury tranzytu, o ile nie zostały natychmiast objęte kolejną procedurą celną.
Towary wspólnotowe na terenie wolnych obszarów celnych
a) towarom wspólnotowym wprowadzanym do wolnego obszaru celnego;
b) towarom wspólnotowym, które zostały poddane procesom przetwarzania na terenie wolnego obszaru celnego;
c) towarom dopuszczonym do swobodnego obrotu na terenie wolnego obszaru celnego.
Towary niewspólnotowe na terenie wolnych obszarów celnych
W takich przypadkach towarów tych nie uznaje się za objęte procedurą wolnego obszaru celnego.
W przypadku takiego użycia lub zużycia nie jest wymagane zgłoszenie celne dotyczące dopuszczenia do swobodnego obrotu lub procedury odprawy czasowej
Takie zgłoszenie jest jednak wymagane, w przypadku gdy towary te są przedmiotem kontyngentu taryfowego lub plafonu.
Wyprowadzanie towarów z wolnego obszaru celnego
Bez uszczerbku dla prawodawstwa regulującego dziedziny inne niż cło, towary umieszczone w wolnym obszarze celnym mogą być wywiezione lub powrotnie wywiezione z obszaru celnego Wspólnoty lub wprowadzane do innej części obszaru celnego Wspólnoty.
Art. 91 i 98 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do towarów wprowadzanych do innych części obszaru celnego Wspólnoty.
Status celny
W przypadku wyprowadzenia towarów z wolnego obszaru celnego do innej części obszaru celnego Wspólnoty lub objęcia ich procedurą celną towary te uznaje się za towary niewspólnotowe, o ile ich status celny jako towarów wspólnotowych nie został potwierdzony świadectwem, o którym mowa w art. 158 ust. 2, lub innym dokumentem stwierdzającym status określonym we wspólnotowych przepisach prawa celnego.
Do celów zastosowania należności celnych wywozowych i pozwoleń na wywóz lub środków kontroli wywozu, określonych we wspólnej polityce rolnej lub handlowej, towary takie uznaje się jednak za towary wspólnotowe, pod warunkiem że nie zostanie stwierdzone, że nie mają one statusu celnego towarów wspólnotowych.
Szczególne przeznaczenie
Odprawa czasowa
Zakres zastosowania
a) innym należnościom przewidzianym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
b) środkom polityki handlowej, o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Wspólnoty.
a) nie jest planowane poddanie towarów jakimkolwiek zmianom, z wyjątkiem zwykłego obniżenia ich wartości wynikającego ze zużycia;
b) możliwe jest zapewnienie identyfikacji towarów objętych procedurą z wyjątkiem przypadku, gdy ze względu na rodzaj towarów lub zamierzone wykorzystanie, brak środków identyfikacyjnych nie stwarza niebezpieczeństwa nadużycia tej procedury lub w przypadku, o którym mowa w art. 142, jeżeli możliwe jest sprawdzenie zgodności z warunkami określonymi dla towarów ekwiwalentnych;
c) osoba uprawniona do korzystania z procedury ma siedzibę poza obszarem celnym Wspólnoty, jeżeli przepisy prawa celnego nie stanowią inaczej;
d) spełnione są określone we wspólnotowych przepisach prawa celnego wymagania dotyczące całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych.
Okres, przez jaki towary mogą być objęte procedurą odprawy czasowej
Sytuacje objęte procedurą odprawy czasowej
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, określające przypadki oraz warunki stosowania procedury odprawy czasowej, a także przyznawania całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych przywozowych, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Przyjmując takie środki, uwzględnia się umowy międzynarodowe oraz rodzaj towarów i ich wykorzystanie.
Kwota należności celnych przywozowych w przypadku odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych
Kwota ta należna jest za każdy miesiąc lub część miesiąca, w którym towary objęte były procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
Końcowe przeznaczenie
Procedura końcowego przeznaczenia
a) gdy towary zostały wykorzystane w celach, dla których przewidziane jest dopuszczenie do swobodnego obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej;
b) gdy towary zostały wywiezione, zniszczone lub stały się przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu państwa;
c) gdy towary zostały wykorzystane w celach innych niż te, dla których przewidziane jest dopuszczenie do swobodnego obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej oraz gdy zapłacono obowiązujące należności celne przywozowe.
Przetwarzanie
Przepisy ogólne
Współczynnik produktywności
Z wyjątkiem przypadków, w których współczynnik produktywności został określony w prawodawstwie wspólnotowym regulującym określone dziedziny, organy celne określają współczynnik produktywności lub średni współczynnik produktywności procesu przetwarzania, lub, w stosownych przypadkach, określają metodę wyznaczenia takiego współczynnika.
Współczynnik produktywności lub średni współczynnik produktywności wyznaczany jest na podstawie faktycznych okoliczności, w jakich procesy przetwarzania są lub mają być przeprowadzane. W stosownych przypadkach współczynnik ten może być odpowiednio korygowany, zgodnie z art. 18 i 19.
Uszlachetnianie czynne
Zakres zastosowania
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom przewidzianym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Wspólnoty.
W przypadku, o którym mowa w art. 142, procedura może zostać zastosowana, jeżeli możliwe jest sprawdzenie zgodności z warunkami określonymi dla towarów ekwiwalentnych.
a) towarów, które mają zostać poddane procesom w celu zapewnienia ich zgodności z wymogami technicznymi dotyczącymi ich dopuszczenia do swobodnego obrotu;
b) towarów, które muszą zostać poddane zwyczajowym zabiegom, zgodnie z art. 141.
Termin zakończenia procedury
Termin ten rozpoczyna bieg w dniu, w którym towary niewspólnotowe zostają objęte procedurą i uwzględnia on czas niezbędny na przeprowadzenie procesów przetwarzania oraz zakończenia procedury.
Pozwolenie to może przewidywać, że okres, który rozpoczyna się w danym miesiącu, kwartale lub półroczu kalendarzowym, kończy się odpowiednio ostatniego dnia następującego po nim kalendarzowego miesiąca, kwartału lub półrocza.
Czasowy powrotny wywóz w celu dalszego przetworzenia
Pod warunkiem uzyskania pozwolenia organów celnych, niektóre lub wszystkie towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego lub produkty przetworzone mogą zostać czasowo powrotnie wywiezione w celu poddania ich dalszemu przetworzeniu poza obszarem celnym Wspólnoty, zgodnie z warunkami określonymi dla procedury uszlachetniania biernego.
Uszlachetnianie bierne
Zakres zastosowania
a) towary, których wywóz wiąże się ze zwrotem lub umorzeniem należności celnych przywozowych;
b) towary które przed wywozem zostały dopuszczone do swobodnego obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej, ze względu na ich końcowe przeznaczenie, tak długo jak cele takiego końcowego przeznaczenia nie zostały osiągnięte, chyba że towary te muszą zostać poddane naprawie;
c) towary, których wywóz wiąże się z udzieleniem refundacji wywozowych;
d) towary, którym z tytułu ich wywozu przysługuje w ramach wspólnej polityki rolnej inna korzyść finansowa niż refundacje, o których mowa w lit. c).
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające zasady takich obliczeń oraz zasady dotyczące przypadków, w których mają zastosowanie cła specyficzne, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Towary naprawiane nieodpłatnie
System standardowej wymiany
Organy celne odstępują jednak od stosowania wymogu określonego w pierwszym akapicie, w przypadku gdy produkt zamienny został wydany nieodpłatnie ze względu na gwarancyjne zobowiązania umowne lub ustawowe lub ze względu na istnienie wady materiałowej lub fabrycznej.
Uprzedni przywóz produktów zamiennych
Taki uprzedni przywóz produktu zamiennego wymaga złożenia zabezpieczenia pokrywającego kwotę należności celnych przywozowych, która byłaby należna, gdyby towary wadliwe nie zostały wywiezione zgodnie z ust. 2.
WYPROWADZANIE TOWARÓW Z OBSZARU CELNEGO WSPÓLNOTY
Towary opuszczające obszar celny
Obowiązek złożenia deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie
Akapitu pierwszego nie stosuje się jednak do towarów przewożonych środkami transportu, które jedynie przemieszczają się przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego Wspólnoty, bez zatrzymywania się na tym obszarze.
a) odpowiedniego zgłoszenia celnego, jeżeli towary opuszczające obszar celny Wspólnoty zostają objęte procedurą celną, dla której wymagane jest zgłoszenie celne;
b) powiadomienia o powrotnym wywozie zgodnie z art. 179;
c) wywozowej deklaracji skróconej, o której mowa w art. 180, w przypadku gdy nie jest wymagane zgłoszenie celne ani powiadomienie o powrotnym wywozie.
Środki określające niektóre zagadnienia szczegółowe
a) przypadków i warunków zwolnienia towarów opuszczających obszar celny Wspólnoty z wymogu składania deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie;
b) warunków wyłączenia lub dostosowania wymogu złożenia deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie;
c) terminu, w jakim należy złożyć lub udostępnić deklarację poprzedzającą wyprowadzenie, zanim towary zostaną wyprowadzone poza obszar celny Wspólnoty;
d) wszelkich wyjątków i zmian w odniesieniu do terminu, o którym mowa w lit. c);
e) wskazania właściwego urzędu celnego, w którym należy złożyć lub udostępnić deklarację poprzedzającą wyprowadzenie, i w którym ma zostać przeprowadzona analiza ryzyka i oparta na niej kontrola przy wywozie i wyprowadzaniu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
a) szczególne okoliczności;
b) zastosowanie tych środków do określonych rodzajów obrotu towarowego, rodzajów transportu lub przedsiębiorców;
c) umowy międzynarodowe przewidujące szczególne ustalenia w zakresie bezpieczeństwa.
Dozór celny i formalności stosowane przy wyprowadzeniu
a) zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych lub wypłacenie refundacji wywozowych;
b) pobranie należności celnych wywozowych;
c) formalności wymagane na podstawie obowiązujących przepisów dotyczących innych należności;
d) stosowanie zakazów i ograniczeń - w tym kontroli, które skierowane są przeciwko prekursorom narkotyków, towarom naruszających pewne prawa własności intelektualnej oraz gotówce opuszczającej Wspólnotę - uzasadnionych m. in. przyczynami dotyczącymi moralności publicznej, porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin, ochrony środowiska, ochrony dóbr kultury narodowej posiadających wartość artystyczną, historyczną lub archeologiczną oraz ochrony własności przemysłowej lub handlowej, a także wdrażania środków ochrony zasobów rybołówstwa i zarządzania tymi zasobami oraz środków polityki handlowej.
a) osobę, która dokonuje wywozu towarów poza obszar celny Wspólnoty;
b) osobę, w imieniu której lub na rzecz której działa osoba, która dokonuje wywozu towarów poza ten obszar;
c) osoba, która odpowiada za przewóz towarów przed ich wywozem poza obszar celny Wspólnoty.
Wywóz i powrotny wywóz
Towary wspólnotowe
a) towarów objętych procedurą końcowego przeznaczenia lub procedurą uszlachetniania biernego;
b) towarów objętych procedurą tranzytu wewnętrznego lub czasowo opuszczających obszar celny Wspólnoty zgodnie z art. 103.
Towary niewspólnotowe
a) towarów objętych procedurą tranzytu zewnętrznego, które są jedynie przewożone przez obszar celny Wspólnoty;
b) towarów przeładowywanych w wolnym obszarze celnym lub bezpośrednio powrotnie wywożonych z tego obszaru;
c) towarów objętych procedurą czasowego składowania, które są bezpośrednio powrotnie wywożone z zatwierdzonego magazynu czasowego składowania.
Wywozowa deklaracja skrócona
Organy celne mogą zezwolić, by złożenie wywozowej deklaracji skróconej zostało zastąpione złożeniem powiadomienia oraz umożliwieniem dostępu do danych z deklaracji skróconej w systemie teleinformatycznym przedsiębiorcy.
a) osoba, która wyprowadza towary lub odpowiada za przewóz towarów poza obszar celny Wspólnoty;
b) eksporter lub nadawca lub inna osoba, w imieniu której lub na rzecz której działa osoba, o której mowa w lit. a);
c) każda osoba, która może przedstawić towary lub doprowadzić do ich przedstawienia właściwym organom celnym.
Sprostowanie wywozowej deklaracji skróconej
Zgłaszającemu zezwala się, na jego wniosek, na sprostowanie jednego lub kilku elementów wywozowej deklaracji skróconej po jej złożeniu.
Sprostowanie nie jest jednak możliwe po wystąpieniu jednego z następujących zdarzeń:
a) organy celne poinformowały osobę, która złożyła deklarację skróconą, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) organy celne stwierdziły nieprawidłowość tych danych;
c) organy celne wyraziły wcześniej zgodę na wyprowadzenie towarów.
Środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia przez uzupełnienie go, ustanawiające wyjątki od akapitu drugiego lit. c) niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Zwolnienie z należności celnych wywozowych
Wywóz czasowy
KOMITET KODEKSU CELNEGO I PRZEPISY KOŃCOWE
Komitet kodeksu celnego
Dalsze środki wykonawcze
a) warunki wydawania przez Komisję decyzji nakazujących państwom członkowskim cofnięcie lub zmianę decyzji, innej niż te, o których mowa w art. 20 ust. 8 lit. c), wydanej w ramach przepisów prawa celnego odbiegającej od porównywalnych decyzji innych właściwych organów i powodującej tym samym osłabienie jednolitego stosowania przepisów prawa celnego;
b) wszelkie inne środki wykonawcze stosownie do potrzeb, w tym w razie przyjęcia przez Wspólnotę zobowiązań i obowiązków w związku z umowami międzynarodowymi, wymagających dostosowania przepisów kodeksu;
c) dalsze przypadki i warunki, w których możliwe jest uproszczenie stosowania niniejszego kodeksu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 184 ust. 4.
Komitet
Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.
Termin określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE, wynosi trzy miesiące.
Dalsze kwestie
Komitet może rozpatrywać wszelkie zagadnienia dotyczące przepisów prawa celnego, które zostaną poruszone przez przewodniczącego z inicjatywy Komisji lub na wniosek przedstawiciela jednego z państw członkowskich, w szczególności dotyczące:
a) wszelkich problemów wynikających ze stosowania przepisów prawa celnego;
b) wszelkich stanowisk, które mają być przyjęte przez Wspólnotę w zajmujących się przepisami prawa celnego komitetach, grupach roboczych oraz zespołach utworzonych w ramach lub na mocy umów międzynarodowych.
Przepisy końcowe
Uchylenie
Niniejszym uchyla się rozporządzenia (EWG) nr 3925/91, (EWG) nr 2913/92 oraz (WE) nr 1207/2001.
Odesłania do uchylonych rozporządzeń traktuje się jak odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytuje zgodnie z tabelami zbieżności zamieszczonymi w załączniku.
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia od jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Stosowanie
Niezależnie od wejścia w życie przepisów wykonawczych, przepisy niniejszego rozporządzenia, o których mowa w niniejszym ustępie, stosuje się nie później niż od dnia ...(***).
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w ...
| W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Radyg |
| Przewodniczący | Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 309 z 16.12.2006, str. 22.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 12 grudnia 2006 r., wspólne stanowisko Rady z dnia 15 października 2007 r. oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ...
(3) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).
(4) Dz.U. L 86 z 3.4.2003, str. 21. Decyzja zmieniona decyzją 2004/485/WE (Dz.U. L 162 z 30.4.2004, str. 113).
(5) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, str. 1. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 2006/138/WE (Dz.U. L 384 z 29.12.2006, str. 92).
(6) Dz.U. L 117 z 4.5.2005, str. 13.
(7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją Rady 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).
(8) Dz.U. L 374 z 31.12.1991, str. 4. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
(9) Dz.U. L 165 z 21.6.2001, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1617/2006 (Dz.U. L 300 z 31.10.2006, str. 5).
(10) Dz.U. L 124 z 8.6.1971, str. 1.
(11) DZ.U. L 256, 7.9.1987, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 733/2007 (Dz.U. L 169 z 29.6.2007, str. 1).
(12) Dz.U. L 105 z 23.4.1983, str. 1. Rozporządzenie zmienione ostatnio Aktem przystąpienia z 2003 r.
(13) Dz.U. L 118 z 25.5.1995, str. 10. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003.
(*) Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(**) Rok od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(***) Pięć lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
1. Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92:
| Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 | Niniejsze rozporządzenie |
| art. 1 | art. 4 |
| art. 2 | art. 1 |
| art. 3 | art. 3 |
| art. 4 | art. 4 |
| art. 4, pkt (4a) to (4d) | - |
| art. 5 | art. 11 i 12 |
| art. 5a | art. 13, 14 i 15 |
| art. 6 | art. 16 |
| art. 7 | art. 16 |
| art. 8 | art. 18 |
| art. 9 | art. 19 |
| art. 10 | art. 16 |
| art. 11 | art. 8 i 30 |
| art. 12 | art. 20 |
| art. 13 | art. 25 i 26 |
| art. 14 | art. 9 |
| art. 15 | art. 6 |
| art. 16 | art. 29 |
| art. 17 | art. 32 |
| art. 18 | art. 31 |
| art. 19 | art. 116 i 183 |
| art. 20 | art. 33 i 34 |
| art. 21 | art. 33 |
| art. 22 | art. 35 |
| art. 23 | art. 36 |
| art. 24 | art. 36 |
| art. 25 | - |
| art. 26 | art. 37 |
| art. 27 | art. 39 |
| art. 28 | art. 40 |
| art. 29 | art. 41 |
| art. 30 | art. 42 |
| art. 31 | art. 42 |
| art. 32 | art. 43 |
| art. 33 | art. 43 |
| art. 34 | art. 43 |
| art. 35 | art. 31 |
| art. 36 | art. 41 |
| art. 36a | art. 87 |
| art. 36b | art. 5, 88 i 89 |
| art. 36c | art. 90 |
| art. 37 | art. 91 |
| art. 38 | art. 92 i 93 |
| art. 39 | art. 94 |
| art. 40 | art. 95 |
| art. 41 | art. 95 |
| art. 42 | art. 91 |
| art. 43 | - |
| art. 44 | - |
| art. 45 | - |
| art. 46 | art. 96 |
| art. 47 | art. 96 |
| art. 48 | art. 97 |
| art. 49 | - |
| art. 50 | art. 98 i 151 |
| art. 51 | art. 151 i 152 |
| art. 52 | art. 152 |
| art. 53 | art. 151 |
| art. 54 | art. 99 |
| art. 55 | art. 100 |
| art. 56 | art. 125 |
| art. 57 | art. 126 |
| art. 58 | art. 91 i 97 |
| art. 59 | art. 104 |
| art. 60 | art. 105 |
| art. 61 | art. 107 |
| art. 62 | art. 108 |
| art. 63 | art. 112 |
| art. 64 | art. 111 |
| art. 65 | art. 113 |
| art. 66 | art. 114 |
| art. 67 | art. 112 |
| art. 68 | art. 117 |
| art. 69 | art. 118 |
| art. 70 | art. 119 |
| art. 71 | art. 120 |
| art. 72 | art. 121 |
| art. 73 | art. 123 |
| art. 74 | art. 124 |
| art. 75 | art. 126 |
| art. 76 | art. 108, 109, 110 i 112 |
| art. 77 | art. 107 i 108 |
| art. 78 | art. 27 |
| art. 79 | art. 129 |
| art. 80 | - |
| art. 81 | art. 115 |
| art. 82 | art. 166 |
| art. 83 | art. 102 |
| art. 84 | art. 135 |
| art. 85 | art. 136 |
| art. 86 | art. 136 |
| art. 87 | art. 136 |
| art. 87a | - |
| art. 88 | art. 136 |
| art. 89 | art. 138 |
| art. 90 | art. 139 |
| art. 91 | art. 140 i 144 |
| art. 92 | art. 146 |
| art. 93 | art. 147 |
| art. 94 | art. 62, 63, 136 i 146 |
| art. 95 | art. 136 i 146 |
| art. 96 | art. 146 |
| art. 97 | art. 143 |
| art. 98 | art. 143, 148 i 153 |
| art. 99 | art. 153 |
| art. 100 | art. 136 |
| art. 101 | art. 149 |
| art. 102 | art. 149 |
| art. 103 | - |
| art. 104 | art. 136 |
| art. 105 | art. 137 |
| art. 106 | art. 137 i 154 |
| art. 107 | art. 137 |
| art. 108 | art. 150 |
| art. 109 | art. 141 i 143 |
| art. 110 | art. 153 |
| art. 111 | art. 140 |
| art. 112 | art. 53 |
| art. 113 | - |
| art. 114 | art. 142 i 168 |
| art. 115 | art. 142 i 143 |
| art. 116 | art. 136 |
| art. 117 | art. 136 |
| art. 118 | art. 169 |
| art. 119 | art. 167 |
| art. 120 | art. 143 |
| art. 121 | art. 52 i 53 |
| art. 122 | art. 52 i 53 |
| art. 123 | art. 170 |
| art. 124 | - |
| art. 125 | - |
| art. 126 | - |
| art. 127 | - |
| art. 128 | - |
| art. 129 | - |
| art. 130 | art. 168 |
| art. 131 | art. 143 |
| art. 132 | art. 136 |
| art. 133 | art. 136 |
| art. 134 | - |
| art. 135 | art. 53 |
| art. 136 | art. 53 |
| art. 137 | art. 162 |
| art. 138 | art. 136 |
| art. 139 | art. 162 |
| art. 140 | art. 163 |
| art. 141 | art. 164 |
| art. 142 | art. 143 i 164 |
| art. 143 | art. 47 i 165 |
| art. 144 | art. 47, 52 i 53 |
| art. 145 | art. 48 i 171 |
| art. 146 | art. 143 i 171 |
| art. 147 | art. 136 |
| art. 148 | art. 136 |
| art. 149 | art. 171 |
| art. 150 | art. 171 |
| art. 151 | art. 171 |
| art. 152 | art. 172 |
| art. 153 | art. 171 |
| art. 154 | art. 173 i 174 |
| art. 155 | art. 173 |
| art. 156 | art. 173 |
| art. 157 | art. 174 |
| art. 158 | - |
| art. 159 | - |
| art. 160 | - |
| art. 161 | art. 176, 177 i 178 |
| art. 162 | art. 177 |
| art. 163 | art. 145 |
| art. 164 | art. 103 i 145 |
| art. 165 | art. 143 |
| art. 166 | art. 148 |
| art. 167 | art. 155 i 156 |
| art. 168 | art. 155 |
| art. 168a | - |
| art. 169 | art. 157 i 158 |
| art. 170 | art. 157 i 158 |
| art. 171 | art. 150 |
| art. 172 | art. 156 |
| art. 173 | art. 141 i 159 |
| art. 174 | - |
| art. 175 | art. 159 |
| art. 176 | art. 137 |
| art. 177 | art. 160 |
| art. 178 | art. 53 |
| art. 179 | - |
| art. 180 | art. 161 |
| art. 181 | art. 160 |
| art. 182 | art. 127, 168 i 179 |
| art. 182a | art. 175 |
| art. 182b | art. 176 |
| art. 182c | art. 176, 179 i 180 |
| art. 182d | art. 5, 180 i 181 |
| art. 183 | art. 177 |
| art. 184 | - |
| art. 185 | art. 130 i 131 |
| art. 186 | art. 130 |
| art. 187 | art. 132 |
| art. 188 | art. 133 |
| art. 189 | art. 56 |
| art. 190 | art. 58 |
| art. 191 | art. 56 |
| art. 192 | art. 57 i 58 |
| art. 193 | art. 59 |
| art. 194 | art. 59 |
| art. 195 | art. 61 |
| art. 196 | art. 60 |
| art. 197 | art. 59 |
| art. 198 | art. 64 |
| art. 199 | art. 65 |
| art. 200 | - |
| art. 201 | art. 44 |
| art. 202 | art. 46 |
| art. 203 | art. 46 |
| art. 204 | art. 46 i 86 |
| art. 205 | art. 46 |
| art. 206 | art. 46 i 86 |
| art. 207 | art. 86 |
| art. 208 | art. 47 |
| art. 209 | art. 48 |
| art. 210 | art. 49 |
| art. 211 | art. 49 |
| art. 212 | art. 50 |
| art. 212a | art. 53 |
| art. 213 | art. 51 |
| art. 214 | art. 52 i 78 |
| art. 215 | art. 55 i 66 |
| art. 216 | art. 45 |
| art. 217 | art. 66 i 69 |
| art. 218 | art. 70 |
| art. 219 | art. 70 |
| art. 220 | art. 70 i 82 |
| art. 221 | art. 67 i 68 |
| art. 222 | art. 72 |
| art. 223 | art. 73 |
| art. 224 | art. 74 |
| art. 225 | art. 74 |
| art. 226 | art. 74 |
| art. 227 | art. 75 |
| art. 228 | art. 76 |
| art. 229 | art. 77 |
| art. 230 | art. 73 |
| art. 231 | art. 73 |
| art. 232 | art. 78 |
| art. 233 | art. 86 |
| art. 234 | art. 86 |
| art. 235 | art. 4 |
| art. 236 | art. 79, 80 i 84 |
| art. 237 | art. 79 i 84 |
| art. 238 | art. 79, 81 i 84 |
| art. 239 | art. 79, 83, 84 i 85 |
| art. 240 | art. 79 |
| art. 241 | art. 79 |
| art. 242 | art. 79 |
| art. 243 | art. 23 |
| art. 244 | art. 24 |
| art. 245 | art. 23 |
| art. 246 | art. 22 |
| art. 247 | art. 183 |
| art. 247a | art. 184 |
| art. 248 | art. 183 |
| art. 248a | art. 184 |
| art. 249 | art. 185 |
| art. 250 | art. 17, 120 i 121 |
| art. 251 | art. 186 |
| art. 252 | art. 186 |
| art. 253 | art. 187 |
2. Rozporządzenia (EWG) nr 3925/91 oraz (WE) nr 1207/2001:
| Uchylone rozporządzenie | Niniejsze rozporządzenie |
| Rozporządzenie (EWG) nr 3925/91 | art. 28 |
| Rozporządzenie (WE) nr 1207/2001 | art. 39 |
UZASADNIENIE RADY
I. WPROWADZENIE
Komisja przedłożyła Radzie powyższy wniosek w dniu 5 grudnia 2005 r.(1)
Parlament Europejski wydał swoją opinię w pierwszym czytaniu w dniu 12 grudnia 2006 r. i przyjął 56 poprawek do wniosku.
Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny wydał swoją opinię w dniu 5 lipca 2006 r.
W ramach procedury współdecyzji (art. 251 TWE) w dniu15 października 2007 r. Rada, uwzględniając pierwsze czytanie w Parlamencie Europejskim, przyjęła wspólne stanowisko w sprawie przedmiotowego projektu rozporządzenia.
II. CEL
Celem proponowanego rozporządzenia w sprawie zmodernizowanego kodeksu celnego jest doprowadzenie do gruntownego, generalnego przeglądu kodeksu celnego przyjętego pierwotnie w 1992 roku. Wniosek, w którym odniesiono się do kwestii wymogów związanych ze stworzeniem dla sektorów cła i handlu warunków eliminujących stosowanie dokumentów papierowych oraz do faktu, że zadania wykonywane przez organy celne podlegają zmianom, zmierza do uproszczenia legislacji i procedur administracyjnych zarówno z punktu widzenia organów celnych, jak i podmiotów gospodarczych w szczególności przez:
- uproszczenie struktury kodeksu i zapewnienie spójniejszej terminologii, z mniejszą liczbą przepisów i prostszymi zasadami,
- gruntowną reformę procedur przywozu i wywozu, mającą na celu zmniejszenie ich liczby i ułatwienie śledzenia towarów,
- usprawnienie systemu zabezpieczeń celnych, oraz
- rozszerzenie stosowania jednolitych pozwoleń.
We wniosku uwzględniono także poprawki przewidziane w przyjętym w dniu 13 kwietnia 2005 r.(2) przez Radę i Parlament rozporządzeniu mającym na celu zwiększenie bezpieczeństwa towarów przekraczających granice Wspólnoty.
III. ANALIZA WSPÓLNEGO STANOWISKA
1. Część ogólna
Jak wynika ze wspólnego stanowiska, Rada w pełni zgadza się z celem wniosku, którym jest uproszczenie zasad i procedur celnych oraz dostosowanie ich do wymogów związanych z warunkami eliminującymi stosowanie dokumentów papierowych (e-cło). W wyniku gruntownej analizy przedmiotowego wniosku przeprowadzonej podczas kolejnych prezydencji i w świetle praktycznych konsekwencji wniosku zarówno dla organów celnych, jak i dla sektora handlu, Rada, po uwzględnieniu zdecydowanej większości poprawek Parlamentu, zmieniła również strukturę tekstu i wprowadziła liczne zmiany, w większości natury technicznej. Przegląd tych zmian przedstawiono w części 3.
2. Poprawki PE
2.1. Poprawki uwzględnione przez Radę
Parlament Europejski przyjął 51 poprawek do wniosku; 34 z nich zostały całkowicie lub częściowo uwzględnione we wspólnym stanowisku Rady. Są to następujące poprawki: 1, 2, 3 (uwzględnione częściowo), 4, 5, 6, 7, 8, 9 (uwzględnione częściowo), 10 (uwzględniona częściowo), 11, 12, 13, 16, 17, 18, 20, 21, 26 (uwzględnione częściowo), 31, 32, 33, 36, 37, 38, 39, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 52, 55 i 56(3).
Szczególną uwagę należy zwrócić na poprawki: 11 i 13 dotyczące komitologii. Parlament przygotował listę 28 przepisów, do których powinno się stosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą; Rada rozszerzyła tę listę na 49 przypadków wśród 44 przepisów: art. 1, 5, 10, 11, 12, 15, 16, 20, 30, 54, 55, 56, 58, 59, 71, 72, 76, 78, 87, 89, 93, 101, 102, 106, 109, 110, 111, 113, 114, 116, 128, 134, 136, 137, 142, 144, 145, 148, 150, 164, 171, 176, 181 i 183.
Stanowisko Rady co do rodzaju procedury komitologii oparte zostało na wymogach i kryteriach prawnych określonych w decyzji Rady z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji, w szczególności w art. 5a.
2.2. Poprawki nieuwzględnione przez Radę
Poprawka 3
Poprawka ta została uwzględniona tylko częściowo. Zdaniem Rady status upoważnionego przedsiębiorcy powinien być przyznawany tylko tym przedsiębiorcom - wliczając w to przedstawicieli celnych - którzy spełniają kryteria ustanowione w art. 14.
Poprawka 9
Rada opowiada się za precyzyjniejszą definicją ustanowioną w art. 4 ust. 6 jej wspólnego stanowiska.
Poprawka 14
Jeżeli chodzi o przedstawicieli celnych, Rada zastosowała podejście zgodne z zasadami rynku wewnętrznego zakładające, że przedstawiciele celni pod warunkiem spełnienia kryteriów ustanowionych w art. 14 lit. a)-d) mają prawo do prowadzenia działalności w innych państwach członkowskich niż to, w którym mają swoją siedzibę.
Poprawka 15
Art. 13 wniosku został skreślony, gdyż, zdaniem Rady, przepis ten został już zawarty w sekcji kodeksu poświęconej upoważnionym przedsiębiorcom.
Poprawka 22
Zdaniem Rady kontrole wyrywkowe z definicji nie mogą opierać się na analizie ryzyka.
Poprawka 23
Zdaniem Rady pobieranie przez organy celne opłat powinno ograniczać się do przypadków, w których stosowanie przepisów prawa celnego, w tym przeprowadzanie kontroli celnych, odbywa się poza godzinami pracy właściwych urzędów celnych.
Poprawka 26
Rada nie uwzględniła części tej poprawki, gdyż, jej zdaniem, stosowanie procedur uproszczonych do przedmiotowych towarów mogłoby w niektórych przypadkach powodować rozbieżności w stosowaniu ustawodawstwa w zakresie VAT.
Poprawka 28
Zdaniem Rady negocjowanie umów zawierających środki preferencyjne należy do prerogatyw Rady na mocy art. 133 TWE, wykracza zatem poza zakres przedmiotowego przepisu.
Poprawka 29
Zdaniem Rady w przypadku gdy występuje wielu dłużników, odpowiadają oni solidarnie za całość długu.
Poprawka 30
Zdaniem Rady niewyczerpujący wykaz przykładów form gwarancji nie nadałby temu przepisowi niezbędnej pewności prawnej. Poza tym wystarczający poziom elastyczności zapewniono przez przyznanie Komisji uprawnień wykonawczych, w ramach procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą.
Poprawka 40 i 41
Rada jest zdania, że dokumenty, o których mowa w poprawce PE, nie należą do międzynarodowej konwencji dotyczącej tranzytu i w związku z tym nie powinny być wymieniane w ramach tego przepisu.
Poprawka 51
Zdaniem Rady przepisy stosowane do przywozowej deklaracji skróconej nie mogą zostać odzwierciedlone, gdy mamy do czynienia z wywozową deklaracją skróconą.
Poprawka 53
Zdaniem Rady przepisy dotyczące elektronicznej wymiany danych pomiędzy organami celnymi a innymi właściwymi organami, która leży w kompetencjach państw członkowskich, wykraczają poza zakres przedmiotowego przepisu.
Poprawka 54
Art. 195 wniosku został skreślony, gdyż, zdaniem Rady, ze względu na niewiążący charakter not wyjaśniających i wytycznych niemożliwe jest przywołanie ich w tekście prawnym.
3. Nowe elementy wprowadzone przez Radę
Niniejsza część zawiera przegląd głównych istotnych elementów wprowadzonych przez Radę w jej wspólnym stanowisku, poza uwzględnionymi poprawkami PE. W przeglądzie tym nie uwzględniono dużej liczby zmian o charakterze całkowicie technicznym lub stylistycznym; koncentruje się on na 19 kwestiach o szczególnym znaczeniu. Należy również zauważyć, że zmiany wprowadzone przez Radę spowodowały poważną modyfikację struktury wniosku i wynikającą z niej zmianę numeracji artykułów.
3.1. VAT
Wszystkie odniesienia do podatku VAT i podatku akcyzowego zostały usunięte z tekstu zgodnie z poprawkami PE i zastąpione w zależności od kontekstu pojęciem "należności związane z przywozem" - jak w motywie 1 - lub bardziej ogólnym pojęciem "inne należności" (np.wart.61i135).
3.2. Uproszczenia
Stosowanie uproszczeń do określonych formalności celnych lub przyznanie ich określonym przedsiębiorcom jest zasadniczą ideą kodeksu. Rada, uwzględniając częściowo poprawkę PE nr 26, wprowadziła to pojęcie w motywie 4 oraz w art. 1 ust. 3, który dotyczy wewnątrz-wspólnotowego handlu towarami przemieszczanymi między częściami obszaru celnego Wspólnoty, do których stosuje się przepisy dotyczące VAT, a częściami tego obszaru, do których nie stosuje się tych przepisów.
W każdym razie, krajowe lub lokalne uproszczenia, które mogłyby potencjalnie zakłócić stosowanie przepisów prawa celnego na przedmiotowym obszarze celnym, zostały uchylone. Dodatkowe uproszczenia, które miałyby zastosowanie na całym obszarze celnym, mogą zostać jednak wprowadzone do przepisów prawa celnego na mocy art. 183, za pośrednictwem procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą.
3.3. Przedstawicielstwo celne
Jeśli chodzi o tę kluczową kwestię, wspólne stanowisko Rady dąży do pogodzenia różnych podejść dotyczących przedstawicielstwa, stosowanych przez poszczególne państwa członkowskie. Dzięki wprowadzeniu, zgodnie z art. 14, wspólnych kryteriów upoważniania przedstawicieli celnych do świadczenia usług w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym mają siedzibę, nowe brzmienie motywu 10 i art. 11 zapewnia jednolite zasady, zgodnie z Traktatem i zasadami rynku wewnętrznego, a jednocześnie ochronę wysokiej jakości usług świadczonych przez przedstawicieli celnych.
3.4. Definicje
Z myślą o dalszym uproszczeniu tekstu art. 4 lub poprawie jego spójności, Rada zmodyfikowała kilka definicji, a tam, gdzie było to konieczne, dodała definicje istotnych pojęć. Dotyczy to następujących nowych definicji:
- definicji przedstawiciela celnego, jednak w innym brzmieniu niż zawarte w poprawce PE nr 9,
- definicji zgłaszającego, zgodnie z poprawką PE nr 10,
- definicji długu celnego, [...] z uwagi na znaczenie tego pojęcia, któremu poświęcony jest cały tytuł III, oraz definicji dłużnika
- a także definicji statusu celnego, pojęcia zwrotu i umorzenia, a także definicji komunikatu (elektronicznego).
3.5. Upoważniony przedsiębiorca
W swoim wspólnym stanowisku Rada uwzględniła poprawkę PE nr 16 dotyczącą dwóch różnych rodzajów upoważnień ("do korzystania z uproszczeń" i "w zakresie bezpieczeństwa i ochrony"); takie rozwiązanie jest odpowiedzią na to, że potrzeby przedsiębiorców mogą różnić się między sobą.
Ponadto, zdaniem Rady, wnioski o przyznanie statusu upoważnionego przedsiębiorcy powinny zostać zarezerwowane dla przedsiębiorców, a monitorowanie takiego statusu powinno zapewnić większe gwarancje niż okresowe przeglądy.
Zgodnie z poprawką PE nr 17 zrezygnowano z zapewnianej wnioskodawcy możliwości zwracania się o ograniczenie statusu upoważnionego przedsiębiorcy do jednego lub kilku określonych państw członkowskich.
3.6. Rozstrzygnięcia
Rada wyrównała do 4 miesięcy termin, w którym organy celne powinny podjąć decyzję dotyczącą stosowania przepisów prawa celnego - termin zwyczajowo stosowany przez administracje krajowe (art 16). Utrzymano zasadę przewidującą, że organy celne powiadamiają zainteresowaną osobę o podstawach, na których zamierzają oprzeć decyzję, która mogłaby mieć wpływ na osobę, do której jest skierowana.
Odnośnie do art. 20 Rada bardziej jednoznacznie określiła przypadki, w których organy celne mogą odrzucić wniosek o decyzję w sprawie informacji wiążących.
3.7. Sankcje
Art. 21 został zmieniony zgodnie z poprawką PE nr 21: z tekstu usunięto wszystkie odniesienia do sankcji karnych. Dodano nowy ust. 3, w którym zobowiązuje się państwa członkowskie do powiadamiania Komisji o krajowych przepisach odnoszących się do sankcji.
3.8. Współpraca pomiędzy organami
Jeśli chodzi o art. 26, we wspólnym stanowisku objaśniono rolę, jaką mają przyjąć na siebie organy celne podczas współpracy z innymi organami przy przeprowadzaniu kontroli.
3.9. Wewnątrzwspólnotowe rejsy lotnicze i morskie
Rada w istotny sposób przeredagowała art. 28, przywracając zasadę, że kontrole i formalności celne powinny być przeprowadzane, gdy przewidują to przepisy prawa celnego, oraz przyznając Komisji uprawnienia w zakresie wykonania tego przepisu na mocy procedury regulacyjnej.
3.10. Wartość celna towarów
Rada w istotny sposób uprościła rozdział dotyczący ustalania wartości celnej towarów; niektóre zasady techniczne takiego ustalania wartości mają zostać rozwinięte w ramach procedury regulacyjnej (np. powiązania między nabywcą a sprzedającym, elementy, które mają być wykorzystywane do ustalania wartości kalkulowanej, oraz metoda alternatywna).
3.11. Dług celny i gwarancje
Rada przywróciła w art. 51 zasadę, zgodnie z którą w przypadku występowania wielu dłużników powinni oni solidarnie odpowiadać za dług, zważywszy że taka zasada zagwarantuje organom celnym większą pewność co do tego, że dług zostanie rzeczywiście odzyskany.
Ponadto wspólne stanowisko wprowadziło lub umocniło wiele uproszczeń. Na przykład art. 56 przeredagowano z myślą o tym, by pod pewnymi warunkami umożliwić zastosowanie zabezpieczeń do należności powstałych w wyniku kontroli po zwolnieniu towarów. Stosowanie gwarancji generalnej zostało udostępnione wszystkim przedsiębiorcom, pod warunkiem spełnienia przez nich pewnych kryteriów, w tym kryterium udowodnionej wypłacalności. W art. 73 dodano nowy ust. 3 umożliwiający dłużnikom dokonanie zapłaty całości lub części kwoty należności przed upływem wyznaczonego terminu płatności.
3.12. Wygaśnięcie długu celnego
Rada przeredagowała art. 86, wskazując, że to przepadek towarów (a nie jego zajęcie) powoduje pod pewnymi warunkami wygaśnięcie długu. Wyjaśniono także pojęcie "nieodwracalnej utraty".
3.13. Scentralizowana odprawa celna
Rada dodała nowy art. 106, uznając za bardziej logiczne i przejrzyste połączenie w jednym artykule wszystkich przepisów kodeksu odnoszących się do scentralizowanej odprawy celnej. Zgodnie z tym nowym brzmieniem scentralizowana odprawa celna może zostać udostępniona wszystkim osobom, przy czym jej zastosowanie jest ograniczone w pewnych przypadkach do wnioskodawców, którzy spełnili kryteria przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy.
3.14 Zgłoszenie celne
Rada wprowadziła wiele zmian dotyczących zgłoszeń celnych. Zgodnie z zasadą ustanowioną w art. 107, mówiącą o tym, że zgłoszenie celne należy składać z zastosowaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych, wspólne stanowisko pozwala pod pewnymi warunkami, by zgłoszenie to przyjęło formę wpisu do ewidencji zgłaszającego. W art. 109 zgłoszenie uproszczone nie jest już zarezerwowane wyłącznie dla upoważnionych przedsiębiorców. W art. 11 dodano dwa wyjątki od zasady, że zgłaszający powinien mieć siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty.
3.15. Samodzielne obliczanie
Pojęcie samodzielnego obliczania, wprowadzone w art. 66 w odniesieniu do ustalania przez zgłaszającego należnej kwoty należności, zostało rozszerzone w art. 116 na niektóre formalności celne i przeprowadzanie określonych kontroli pod dozorem celnym.
3.16. Procedury specjalne
Zakres zastosowania procedur specjalnych w art. 135 został sprecyzowany i dostosowany do struktury tytułu VIII. Art. 146 zawiera zasady związane z zakończeniem procedury tranzytu; nie są one już wymieszane z zasadami odnoszącymi się do zakończenia procedury, o czym mowa obecnie w art. 138. Ze względów praktycznych Rada wprowadziła w art. 150 wyjątki od zasady dotyczącej braku terminu w odniesieniu do towarów objętych procedurą składowania.
3.17. Formalności i dozór celny
W swoim wspólnym stanowisku Rada w istotny sposób zmieniła strukturę art. 177, dodając pewne przykłady zakazów i ograniczeń, np. te odnoszące się do prekursorów narkotyków, i precyzując, które osoby przedstawiają towary opuszczające obszar celny Wspólnoty.
3.18. Środki wykonawcze
Rada dodała w art. 183 przepis ogólny umożliwiający dodatkowe uproszczenia kodeksu.
3.19. Postanowienia końcowe
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 918/83 i rozporządzenie Rady (WE) nr 82/2001 zostały wycofane z wykazu uchylonych rozporządzeń w art. 186 i w motywie 39.
Z myślą o zapewnieniu niezakłóconego stosowania proponowanego rozporządzenia i biorąc pod uwagę znaczenie, jakie mają w tym kontekście przepisy wykonawcze, wprowadzono rozróżnienie, odpowiednio w art. 187 i 188, pomiędzy wejściem w życie a stosowaniem proponowanego rozporządzenia. Przepisy wymienione w art. 188 ust. 1, przyznające Komisji uprawnienia wykonawcze, stosuje się od dnia wejścia w życie kodeksu. Pozostałe przepisy stosuje się od momentu, gdy stosowane są przepisy wykonawcze. Przepisy wykonawcze wchodzą w życie najwcześniej rok po wejściu w życie kodeksu. W każdym razie wszystkie przepisy kodeksu stosuje się najpóźniej pięć lat po jego wejściu w życie.
IV. WNIOSKI
Zdaniem Rady jej wspólne stanowisko będące wynikiem gruntownej analizy wniosku podczas kolejnych prezydencji, w pełni popierane przez Komisję, jest całkowicie zgodne z celami wniosku, którymi są dostosowanie kodeksu celnego do wymogów związanych z warunkami eliminującymi stosowanie dokumentów papierowych w sektorach cła i handlu, usprawnienie procedur celnych i uproszczenie przepisów prawa celnego, a co za tym idzie - przyczynienie się do realizacji celów procesu lizbońskiego.
W niniejszym wspólnym stanowisku oprócz tego, że uwzględniono zdecydowaną większość poprawek Parlamentu, ugruntowano również stosowanie nowo wprowadzonej procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą.
Nowe elementy wprowadzone przez Radę wynikają z konieczności dostosowania tekstu do rzeczywistych warunków praktycznych i technicznych, ustanowienia jednolitych zasad dla wszystkich przedsiębiorców i zapewnienia lepszej równowagi pomiędzy wymogami administracji celnych a ułatwieniami dla sektora handlu.
______
(1) Dz.U. ...
(2) Rozporządzenie (WE) nr 648/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny, Dz.U. L 117 z 4.5.2005, s. 13.
(3) Należy odnotować, że nie przyjęto następujących poprawek PE: 19, 24, 27, 34 i 35.
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
Grażyna J. Leśniak 24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
Grażyna J. Leśniak 23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
Robert Horbaczewski 17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Grażyna J. Leśniak 11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2007.298E.1 |
| Rodzaj: | Akt przygotowawczy |
| Tytuł: | Wspólne stanowisko przyjęte przez Radę w celu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr .../... Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ... ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny). |
| Data aktu: | 15/10/2007 |
| Data ogłoszenia: | 11/12/2007 |
