Unia innowacji: przekształcanie Europy po zakończeniu kryzysu na świecie (2010/2245(INI)).

A.

mając na uwadze, że na mocy art. 179 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), "sprzyja ona przedsiębiorstwom, w tym małym i średnim przedsiębiorstwom, ośrodkom badawczym i uniwersytetom w ich wysiłkach badawczych i rozwoju technologicznym wysokiej jakości; wspiera ich wysiłki w zakresie wzajemnej współpracy, zmierzając w szczególności do umożliwienia naukowcom swobodnej współpracy ponad granicami, a przedsiębiorstwom - pełnego wykorzystania potencjału rynku wewnętrznego, zwłaszcza poprzez otwarcie krajowych rynków zamówień publicznych, określanie wspólnych norm i usuwanie przeszkód prawnych i fiskalnych tej współpracy",

B.

mając na uwadze, że przyspieszenie badań naukowych i innowacji ma nie tylko kluczowe znaczenie dla realizacji trwałego i konkurencyjnego modelu gospodarczego oraz zabezpieczenia zatrudnienia w przyszłości, lecz umożliwi również znalezienie rozwiązań dla wspólnych wyzwań społecznych, przed którymi stoi społeczeństwo europejskie, a mianowicie:

C.

mając na uwadze, że dla pobudzania innowacji kluczowe znaczenia mają:

D.

mając na uwadze, że gotowość ponoszenia ryzyka jest niezbędna dla powodzenia innowacji,

E.

mając na uwadze, że aby utrzymać europejską konkurencyjność konieczna jest zmiana kultury służąca poprawie europejskiej przedsiębiorczości i potencjału innowacji; mając na uwadze, że niezbędne są zmiany w celu zachęcania do podejmowania ryzyka i poprawy warunków zakładania innowacyjnych przedsiębiorstw i dla innowacyjnych przedsiębiorców,

F.

mając na uwadze, że w ogólnoświatowym kontekście gospodarczym Unia Europejska musi przyjąć ofensywną postawę i zająć pozycję w pierwszej linii pod względem konkurencyjności, w związku z czym musi inwestować w falę innowacji,

G.

mając na uwadze, że w celu promowania innowacyjności i zwiększania naszej konkurencyjności Europa potrzebuje nowoczesnego, przystępnego i dobrze funkcjonującego systemu ochrony praw własności intelektualnej,

H.

mając na uwadze, że prawo własności intelektualnej stanowi istotny warunek wstępny kapitałochłonnych badań, rozwoju i innowacji,

I.

mając na uwadze, że utworzenie patentu wspólnotowego to najlepszy sposób na wzmocnienie innowacyjności w Europie w dziedzinie praw własności intelektualnej,

J.

mając na uwadze, że by chronić wartości, jakie stanowią poczynione przez przedsiębiorstwa europejskie inwestycje w dziedzinie projektowania, twórczości i innowacyjności, niezbędny jest nowoczesny system znaków towarowych UE,

K.

mając na uwadze, że gdyby przeznaczono na badania i rozwój 3 % PKB UE do 2020 r., można by utworzyć 3,7 mln miejsc pracy, a roczny PKB mógłby wzrosnąć o około 800 mln EUR do 2025 r.,

L.

mając na uwadze, że kobiety stanowią zaledwie 30 % badaczy europejskich i zaledwie 13 % kierowników europejskich instytucji badawczych,

1.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę przewodnią Unia innowacji, która jest najbardziej znaczącą i ukierunkowaną dotychczas próbą wprowadzenia strategicznej, zintegrowanej i ukierunkowanej na przedsiębiorstwa europejskiej polityki w zakresie innowacji, która służy wsparciu wysiłków państw członkowskich, przewidującej sterowanie innowacjami i monitorowanie postępów na najwyższym szczeblu politycznym, której pomyślność - i wdrożenie - zależy jednak od pełnej współpracy państw członkowskich, w tym od ich wsparcia finansowego oraz inteligentnej konsolidacji finansowej, traktującą priorytetowo wydatki sprzyjające trwałemu wzrostowi w takich dziedzinach jak innowacje, badania i edukacja, w ramach której wspólne cele innowacji determinują strategie polityczne tych krajów we wszystkich odnośnych obszarach; z zadowoleniem przyjmuje strategiczne podejście Rady Europejskiej podczas jej posiedzenia w dniu 4 lutego 2011 r.;

2.

popiera inicjatywę "Unia innowacji" będącą głównym elementem gospodarczego, społecznego i kulturalnego rozwoju w UE, zwłaszcza jeśli chodzi o edukację integracyjną na wszystkich poziomach, w tym kształcenie i szkolenie zawodowe;

3.

domaga się obszernej koncepcji innowacji skupiającej się na wpływie i wykraczającej poza technologiczne i ukierunkowane na produkt innowacje, obejmującej wszystkich zainteresowanych, w szczególności przedsiębiorstwa oraz uwypuklającej różnoraką moc sprawczą obywateli, dążąc jednocześnie do zmiany sposobu myślenia; przypomina, że innowacje to pomyślne stosowanie pomysłów w praktyce ukierunkowane na produkty, procesy, usługi, zmiany, systemy i struktury organizacyjne; proponuje, by Komisja przedstawiła definicję innowacji;

4.

uważa, że innowacje we wszystkich dziedzinach wiedzy i sektorach działalności gospodarczo-społecznej należy podporządkować ochronie interesu publicznego, poprawie jakości życia ludności, promowaniu dobrobytu społecznego oraz ochronie środowiska naturalnego i jego równowagi;

5.

stoi na stanowisku, że ze względu na złożoność pojęcia innowacyjności należy zintensyfikować wysiłki innowacyjne o charakterze nietechnologicznym, oraz że w tym kontekście powinno się rozpowszechniać najlepsze praktyki dotyczące tego typu innowacji, a także określić zasady i warunki dostępu do funduszy UE dzięki otwartej i wszechstronnej wizji;

6.

wzywa do wprowadzenia jasnego podziału na "oryginalną innowację", czyli innowację dokonywaną po raz pierwszy i niewystępującą na rynku, i na poprawę lub modyfikację produktów, usług, procesów lub zmian już występujących na rynku;

7.

uważa, że innowacyjność społeczno-gospodarcza wymaga precyzyjnej i elastycznej definicji, gdyż w wielu przypadkach nie polega ona na opracowaniu produktu ani na zastosowaniu rozwiązania technicznego, ale na wprowadzeniu serii długofalowych, powiązanych ze sobą zmian instytucjonalnych, technicznych lub dotyczących zarządzania, razem stanowiących proces;

8.

podkreśla, że w Unii innowacji należy priorytetowo potraktować cele określone w strategii "Europa 2020", planie działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii do 2020 r., inicjatywie dotyczącej Europy efektywnie korzystającej z zasobów, inicjatywie na rzecz surowców naturalnych, strategii energetycznej dla Europy 2011-2020 stanowiącej kamień milowy w kierunku planu działania "Energia 2050" oraz w planie działania na rzecz gospodarki niskoemisyjnej do 2050;

9.

zwraca uwagę, że umiędzynarodawianie i innowacja są kluczowymi czynnikami zewnętrznej konkurencyjności i wzrostu oraz mają zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia celów strategicznych UE2020;

10.

podkreśla znaczenie odnawialnych i efektywnych z punktu widzenia klimatu i energii technologii przy przechodzeniu na zrównoważoną gospodarkę światową; przyznaje, że UE zajmuje pozycję lidera w wielu kluczowych sektorach przyjaznej dla klimatu i efektywnie wykorzystującej zasoby naturalne produkcji przemysłowej; wzywa Komisję do określenia strategii na rzecz umiędzynarodowiania i innowacji w tych sektorach;

11.

przyznaje, że walka ze zmianami klimatu i dążenie do efektywności energetycznej i dematerializacji produkcji przemysłowej pociąga za sobą konieczność aktywnej polityki na rzecz globalnego upowszechniania nowoczesnych technologii;

12.

podkreśla, że ochrona środowiska naturalnego, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo żywności oraz przeciwdziałanie zmianom klimatu są dziedzinami, w których trzeba nasilić działania w zakresie innowacji, co pociąga za sobą zwiększenie obecnie istniejącej bazy naukowo-technologicznej; podkreśla, że unijne programy w zakresie badań naukowych i innowacji powinny w przyszłości odpowiednio uwzględnić te dziedziny; podkreśla, że w tym celu należy przyjąć przekrojowe podejście oparte na odporności ekosystemu;

13.

odnotowuje, że fragmentacja rynku w branży kultury i branży twórczości jest częściowo spowodowana różnorodnością kulturową i preferencjami językowymi użytkowników;

14.

z zadowoleniem przyjmuje skupienie się Komisji na wielkich wyzwaniach społecznych i podkreśla, że innowacje i badania są potrzebne w celu zwiększenia produktywności zasobów i zrównoważonego ich zastępowania przy jednoczesnym poszukiwaniu nowych sposobów zwiększania wydajności wykorzystywania zasobów i zużycia energii;

15.

zauważa, że należy unikać ograniczania nadawania priorytetowego charakteru innowacjom w określonych obszarach, aby nie stracić cennego potencjału innowacyjnego w perspektywie długoterminowej;

16.

uznaje, że innowacje mogą odegrać ważną rolę we wzmacnianiu spójności społecznej, przyczyniając się do poprawy jakości świadczonych usług, i że w związku z tym należy przygotować specjalne programy szkolenia zawodowego;

17.

podkreśla, że w kontekście gospodarki rynkowej innowacyjność nie ma na celu wyłącznie podejmowania ważnych wyzwań społecznych, ale odgrywa również ważną rolę w tworzeniu przyjaznych konsumentowi i atrakcyjnych produktów w sektorze rozrywki, technologii, w branży kultury i twórczości; przypomina, że europejskie przedsiębiorstwa odgrywają niebagatelną rolę na ogromnym światowym rynku innowacyjnych, zaawansowanych technologicznie produktów sektora rozrywki (inteligentne telefony komórkowe, minikomputery, konsole do gier, przenośne urządzenia służące rozrywce itp.), a także na światowym rynku sieci społecznościowych i innowacyjnych usług sieciowych;

18.

podkreśla znaczenie przewodniej inicjatywy dotyczącej Europy efektywnie korzystającej z zasobów i w zakresie polityki przemysłowej oraz działań na rzecz uniezależnienia wzrostu gospodarczego od wykorzystania zasobów poprzez wspieranie przejścia na gospodarkę niskoemisyjną, opartą na wiedzy, większe wykorzystanie odnawialnych i trwałych źródeł energii, rozwój technologii pozwalających zmniejszyć emisje CO₂ i efektywnie korzystających z zasobów oraz rozwój zrównoważonego transportu, przy jednoczesnym zwiększeniu konkurencyjności przedsiębiorstw europejskich;

19.

przypomina, że świat cyfrowy oraz technologie informacyjne i komunikacyjne stanowią siłę napędową innowacyjności i dlatego dostęp do łączy szerokopasmowych jest tego niezbędnym warunkiem wstępnym, również w odniesieniu do wszystkich europejskich partnerstw na rzecz innowacji, ponieważ zwiększa współpracę i zaangażowanie obywateli; w związku z tym wzywa Komisję i państwa członkowskie do szybszego wdrażania szerokopasmowego Internetu oraz wspierania inicjatyw elektronicznych zapewniających szybką realizację agendy cyfrowej UE;

20.

wzywa Komisję do należytego uwzględnienia technologii, które stanowią podstawę "bardziej inteligentnych" zrównoważonych systemów umożliwiających przedsiębiorstwom świadczenie usług na miarę w czasie rzeczywistym w sektorach tak odmiennych jak transport i logistyka, budownictwo i zarządzanie infrastrukturą, dystrybucja energii, telekomunikacja i usługi finansowe;

21.

podkreśla, że sukces polityki innowacji i badań zależy od:

–

strategicznego ukierunkowania, rozwoju, planowania i wdrażania wszystkich polityk i środków w celu przyczynienia się do wzmacniania innowacyjności w Europie (za pomocą np. edukacji i szkoleń, usług doradczych, rynku pracy, jednolitego rynku, właściwego zarządzania prawami własności intelektualnej, infrastruktury, instrumentów podatkowych, polityki przemysłowej, zamówień publicznych i handlu, innowacyjnych działań prowadzonych wspólnie przez przedsiębiorstwa świadczące usługi i przedsiębiorstwa produkcyjne, ze szczególnym uwzględnieniem MŚP);

22.

podkreśla potrzebę przekształcenia handlowej i innowacyjnej polityki UE w autentyczną siłę napędową tworzenia miejsc pracy, zwalczania ubóstwa i zrównoważonego wzrostu na całym świecie; jest głęboko przekonany, że niezbędna jest spójność między wewnętrznymi i zewnętrznymi aspektami strategii politycznych UE, zaś kształtowanie nowej polityki handlowej musi być spójne z solidną polityką przemysłową i innowacyjną sprzyjającą tworzeniu zatrudnienia w celu zagwarantowania wzrostu gospodarczego, który z kolei sprzyja tworzeniu większej liczby i lepszej jakości miejsc pracy;

23.

podkreśla znaczenie związku między przewodnią inicjatywą "Unia innowacji" a rocznym sprawozdaniem gospodarczym, który jest głównym narzędziem wzmocnionej współpracy, ponieważ pokazuje roczne postępy państw członkowskich;

24.

wzywa Komisję do opracowania zintegrowanego wskaźnika uwzględniającego różnorodność systemów gospodarczych, jakie istnieją w państwach członkowskich, i obejmującego przedsiębiorstwa w celu umożliwienia lepszego monitorowania i oceny postępów oraz wymiernych skutków polityk i programów w zakresie innowacji; apeluje o utworzenie wiarygodnych infrastruktur danych pomagających w monitorowaniu finansowania badań i zwraca się o dalszy rozwój "tabeli wyników" za pomocą współpracy międzynarodowej i systemu w większej mierze opartego na wskaźnikach i dowodach, który mierzy europejską innowacyjność w wartościach bezwzględnych, jednocześnie inteligentnie wykorzystując dostępne zasoby;

25.

przypomina, że innowacyjność i kreatywność to procesy, które można do pewnego stopnia rozwijać, nauczać ich i udoskonalać je; w związku z tym apeluje, by innowacyjność i kreatywność lepiej włączać w systemy nauczania państw członkowskich UE, by wskazywać i upowszechniać najlepsze praktyki, kreatywne i innowacyjne programy i metody nauczania stosowanie przez państwa członkowskie;

26.

podkreśla kluczową rolę, jaka odegrają ekologiczne innowacje w osiąganiu celów strategii UE2020; wzywa w związku z tym do przyjęcia ambitnego planu działania w zakresie ekologicznych innowacji, proponującego środki mające na celu wprowadzenie innowacji ekologicznych na wszystkich etapach łańcucha wartości, w tym na etapie projektu, i zwiększenia środków na inicjatywy w tej dziedzinie za pomocą programu na rzecz konkurencyjności i innowacji;

27.

zważywszy, że innowacyjność jest zwykle ściśle powiązana z rynkiem, a jej dynamika podąża drogami nieformalnymi, uważa, że UE powinna doskonalić swoje metody oceny innowacyjności, uwzględniając fakt, że nie wszystkie zagadnienia można mierzyć tymi samymi kryteriami;

28.

podkreśla ryzyko, że termin "innowacyjność" stanie się nadużywanym sloganem i że będziemy się zadowalać samym jego wielokrotnym powtarzaniem; innowacyjność sama w sobie nie jest lekiem na wszelkie problemy i nie może być dowolnie uaktywniana w okresach kryzysów gospodarczych i społecznych; musi być natomiast celem, do którego będzie stale dążyć sektor publiczny i prywatny i który będzie aktywnie wspierać polityka edukacji, badań, polityka przemysłowa, społeczna i środowiskowa, spójnie wdrażana przez UE i państwa członkowskie;

29.

docenia znaczenie branży kulturalnej i kreatywnej w kontekście innowacji ze względu na to, że z badań wynika, iż przedsiębiorstwa, które w proporcjonalnie większym stopniu korzystają z usług branży kulturalnej i kreatywnej, osiągają znacznie lepsze wyniki w zakresie innowacji;

30.

potwierdza zasadę neutralności sieci i otwartych standardów jako siłę napędową innowacji;

31.

podkreśla, że żądania obywateli i aktywne zaangażowanie przedsiębiorstw są głównymi czynnikami stymulującymi innowacje; zwraca uwagę, że stworzenie innowacyjnego społeczeństwa musi się dlatego opierać na zaangażowaniu jego obywateli, poprzez umożliwienie im wyrażenia potrzeb i kreatywnego potencjału za pomocą podejścia oddolnego oraz poprzez zapewnienie innowacyjnych rozwiązań pozwalających poszczególnym obywatelom przyczynić się do wydajności zasobów;

32.

podkreśla potrzebę tworzenia kultury uczenia się, ciekawości i podejmowania ryzyka; wzywa dlatego Komisję i państwa członkowskie do podjęcia usilnych starań na rzecz doprowadzenia do zmiany sposobu myślenia w kierunku myślenia innowacyjnego, motywowanego ciekawością oraz podejmowania ryzyka i bardziej pobłażliwego podejścia do niepowodzeń, za pomocą stymulowania zmian na rzecz zrównoważonych wzorców konsumenckich i aktywnego wspierania angażowania się obywateli i przedsiębiorstw w innowacje oraz otwartego systemu innowacyjnego; podkreśla, że innowacje stanowią proces, który nie może i nie powinien być całkowicie sterowany przez rządy, i potrzebują sprzyjających warunków, które umożliwiają elastyczność wystarczającą do stawienia czoła nieprzewidzianym zdarzeniom;

33.

uważa, że pogłębianie wiedzy i jej licznych zastosowań nie zwalnia z otwartej i partycypacyjnej oceny skutków tych zastosowań na płaszczyźnie etycznej, społecznej i politycznej; uczula na konieczność promowania kultury naukowej i rozpowszechniania jej w całym społeczeństwie;

34.

uważa, że należy podjąć kroki w celu wspierania inicjatyw zmierzających do wspierania dialogu naukowego i upowszechniania wyników wśród jak najszerszego kręgu społeczeństwa, nie tylko wśród społeczności naukowej, co zwiększy rolę społeczeństwa obywatelskiego w badaniach;

35.

uważa, że sprawą zasadniczą jest wspieranie rozwoju kultury innowacyjności na poziomie regionalnym, z jednej strony wśród przedsiębiorców, młodych ludzi odbywających szkolenia zawodowe i pracowników, a z drugiej strony wśród partnerów przedsiębiorstw, którzy odgrywają pewną rolę w ich działalności, takich jak publiczni decydenci regionalni, ośrodki badawcze, klastry przedsiębiorstw i instytucje finansujące, które często nie znają w wystarczającym stopniu zdolności innowacyjnych przedsiębiorstw w swoich regionach, w szczególności MŚP, w tym mikroprzedsiębiorstw i zakładów rzemieślniczych;

36.

podkreśla, że włączenie obywateli w wysiłki na rzecz innowacyjności powinno opierać się na dobrym zrozumieniu postępu naukowego i związanych z nim wyzwań; apeluje o intensywniejsze upowszechnianie wiedzy naukowej i technicznej; podkreśla znaczenie kształcenia ustawicznego, a także działań ukierunkowanych na grupy mające trudniejszy dostęp do nauki i technologii, zwłaszcza na mieszkańców obszarów wiejskich;

37.

zachęca Komisję i państwa członkowskie, by sprzyjały rozwojowi trwałych modeli gospodarczych opartych na innowacyjności i kreatywności, dzięki którym w Europie będą powstawać i będą chronione miejsca pracy wymagające wysokich kwalifikacji;

38.

uwypukla znaczenie podejścia oddolnego do innowacji i wspierania otwartego otoczenia dla kreatywnych idei w celu pobudzenia wzrostu produktywności, wzmocnienia pozycji zatrudnionych oraz znalezienia rozwiązania niezaspokojonych potrzeb społecznych (jak np. integracja i imigracja);

39.

apeluje o uzupełnienie obecnego finansowania z góry nowymi mechanizmami finansowania, jak np. konkursy lub zachęcające ceny dla europejskich innowatorów (pojedyncze osoby lub zespoły) w celu stymulowania pomysłów i nagradzania wynalazków, np. w dziedzinach wartościowych z punktu widzenia społeczeństwa, w których wiedza tworzona jest jako dobro publiczne; zachęca Komisję do rozważenia, czy pierwszy pilotażowy system nagród w ramach pilotażowego europejskiego partnerstwa na rzecz innowacji w dziedzinie zdrowego starzenia się jest odpowiedni;

40.

podkreśla, że innowacje społeczne polegają na nowych i skutecznych rozwiązaniach pilnych potrzeb społecznych, opracowywanych przez indywidualne osoby lub organizacje kierujące się imperatywem społecznym, niekoniecznie zaś komercyjnym; podkreśla ponadto, że innowacje społeczne dają obywatelom, niezależnie od ich roli, możliwość poprawy środowiska pracy i życia i tym samym mogą pomóc we wzmocnieniu europejskiego modelu społecznego;

41.

podkreśla rolę, jaką odgrywa sektor gospodarki społecznej (spółdzielnie, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, stowarzyszenia i fundacje) w zakresie innowacji społecznej, opracowując i wdrażając środki mające na celu zaspokojenie potrzeb, których nie uwzględnia rynek ani tradycyjne formy przedsiębiorczości;

42.

uważa, że strategia innowacyjna UE powinna uwolnić potencjał pracowników, umożliwiając także pracownikom nieakademickim udział i uczestnictwo w różnych rodzajach działań unijnych i projektów innowacyjnych;

43.

zauważa, że strategia "Unia innowacji" musi uznawać znaczenie pomysłów, sugestii i umiejętności zwykłych pracowników, jeżeli chodzi o innowacje; szereg badań wskazuje na fakt, że innowacyjność pracowników ma dobry wpływ nie tylko na przedsiębiorczość, lecz także na zadowolenie z pracy, oraz - jeżeli jest właściwie wykorzystywana - jest czynnikiem, który może ograniczać stres;

44.

wzywa UE, władze krajowe, regionalne i lokalne do zainicjowania projektu pilotażowego i wspierania badań nad innowacjami społecznymi oraz zapewnienia funduszy publicznych mających na celu ich wspieranie, a także partnerstw publiczno-prywatnych, które mogłyby służyć jako podstawa przyszłych działań w tej dziedzinie; podkreśla, że innowacje społeczne powinny zostać uwzględnione w programach finansowania i wsparcia, jak np. Europejski Fundusz Społeczny, programy ramowe (PR) oraz program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji (CIP);

45.

podkreśla znaczenie badań w dziedzinie medycyny, które w połączeniu z innowacyjnymi zastosowaniami będą przyczyniać się do wzrostu i dobrobytu w starzejącym się społeczeństwie; popiera bliską współpracę między jednostkami badawczymi uniwersytetów a przemysłem medycznym w celu tworzenia produktów i usług, których obywatele UE będą pilnie potrzebować w następnym dziesięcioleciu;

46.

wzywa Komisję do zwiększenia środków przeznaczonych na wspólne ramy strategiczne unijnego finansowania badań naukowych i innowacji, aby zagwarantować zrównoważone wprowadzanie infrastruktury badawczej w dziedzinie nauk przyrodniczych i medycznych jako publicznej usługi badawczorozwojowej, ukierunkowanej na lepszą jakość życia obywateli, co umożliwi dokonanie postępów w dziedzinie społeczeństwa opartego na wiedzy, zdolnego do stawienia czoła wyzwaniom społecznym w Europie;

47.

uważa, że zwiększenie bodźca dla polityki innowacji powinno być okazją do modernizacji i rozszerzenia usług publicznych w istniejących i nowych dziedzinach, we wszystkich sektorach życia gospodarczo-społecznego, promując w ten sposób ich jakość i skuteczność, wzrost zatrudnienia, zwalczanie ubóstwa i wykluczenia społecznego, a także spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną;

48.

uważa, że lepsza koordynacja wysiłków w zakresie STI nie powinna oznaczać braku lub zmniejszenia inwestycji w zdolność naukową poszczególnych państw i regionów z korzyścią dla innych, lecz powinna przekładać się na inwestycje w rozwój solidnej i spójnej bazy badaniowo-rozwojowej w poszczególnych państwach i regionach przy uwzględnieniu specyfiki i poszczególnych stopni rozwoju jako warunków wspierania pożądanej synergii i owocnej współpracy;

49.

podkreśla potrzebę modernizacji systemu nauczania; wzywa państwa członkowskie do podjęcia działań mających na celu poprawę umiejętności (młodych) Europejczyków w zakresie przedsiębiorczości i umiejętności ilościowych poprzez włączenie przedsiębiorczości, kreatywności i innowacji do wszystkich dziedzin edukacji i zwiększenie potencjału ludzkiego, który umożliwia im odgrywanie aktywnej roli w innowacji, np. poprzez program Komisji "Erasmus dla młodych przedsiębiorców", jednocześnie chroniąc rzemiosło jako źródło innowacji;

50.

wzywa Komisję do zacieśnienia współpracy z państwami członkowskimi w celu sporządzenia średnio- i długoterminowych prognoz dotyczących umiejętności wymaganych na rynku pracy oraz do wspierania partnerstw pomiędzy wyższymi uczelniami a przedsiębiorstwami z myślą o ułatwieniu młodym ludziom wchodzenia na rynek pracy, jednocześnie przyczyniając się do tworzenia innowacyjnego społeczeństwa opartego na wiedzy, rozwoju badań stosowanych i tworzenia lepszych perspektyw na rynku pracy dla absolwentów;

51.

zauważa, że w czasach kryzysu konieczne jest przyciągnięcie młodych ludzi do nowego typu dostępnych miejsc pracy oraz zadbanie o to, aby programy podnoszenia kwalifikacji wspierały dostęp młodych ludzi do rynku pracy z myślą o umożliwieniu im maksymalnego wykorzystania potencjału zatrudnienia poprzez walkę z wysokim bezrobociem wśród obywateli w wieku poniżej 25 lat oraz wykorzystanie umiejętności młodej generacji w zakresie korzystania z nowych technologii;

52.

domaga się zaradzenia brakowi wystarczających umiejętności w dziedzinie nauki, technologii, inżynierii i matematyki; podkreśla znaczenie, jakie ma podnoszenie jakości kształcenia, poprzez zwiększanie dostępu do kształcenia przez całe życie i szkolenie zawodowe, wspieranie kształcenia ustawicznego osób zatrudnionych dzięki środkom umożliwiającym dostęp do nich i podejmowanie inicjatyw integracyjnych i niedyskryminacyjnych wobec kobiet; uznaje, że inicjatywy te - bardziej niż dotychczas - muszą ponadto być skierowane w pierwszej kolejności do pracowników na stanowiskach wymagających niższych kwalifikacji, którym grozi utrata pracy w wyniku wprowadzenia nowych technologii lub zwolnienie z powodu braku umiejętności wymaganych w wyniku restrukturyzacji lub przekształcenia; zwraca ponadto uwagę na konieczność rozwijania w większym stopniu wszelkiej działalności szkoleniowej na wszystkich poziomach z myślą o zwiększeniu kreatywności, innowacyjności i przedsiębiorczości;

53.

podkreśla znaczenie, jakie ma podnoszenie poziomu uczenia się przez całe życie oraz rozwój działalności szkoleniowej dla wszystkich z myślą o zwiększeniu ekoinnowacyjności i przedsiębiorczości oraz zagwarantowaniu możliwości dostosowania umiejętności siły roboczej do rynkowego zapotrzebowania bardziej zrównoważonej gospodarki stworzonej w oparciu o koncepcje szkolenia, którego podstawą są kompetencje; wzywa państwa członkowskie, pracodawców i pracowników, aby uznali zarządzanie umiejętnościami, szkolenie i uczenie się przez całe życie za przedmiot wspólnej odpowiedzialności w odniesieniu do innowacji, zgodnie z porozumieniem ramowym partnerów społecznych z 2002 r. w sprawie uczenia się przez całe życie;

54.

zwraca uwagę, że z racji niedoboru studentów szkół wyższych na kierunkach naukowych i technologicznych należy zadbać o to, by żaden student nie rezygnował ze studiów lub nie miał ograniczonego wyboru instytucji oświatowej z powodów finansowych oraz że konieczne jest w związku z tym dalsze wspieranie dostępu do pożyczek bankowych, które mogą być częściowo finansowane przez państwa członkowskie;

55.

podkreśla konieczność dotarcia do nieodkrytych nowatorów, w szczególności wśród MŚP; wskazuje na istotną rolę, jaką organizacje pośredniczące odgrywają w docieraniu do nieodkrytych nowatorów, dostarczaniu bodźców, udzielaniu rad i wspieraniu innowacji; jest zdania, że powinno się wzmacniać te organizacje i stworzyć dla nich program mający na celu podniesienie poziomu szkoleń, kwalifikacji i fachowej wiedzy, a znaczenie modeli dwutorowych szkoleń dla dwóch zawodów powinno w przyszłości wzrastać;

56.

przypomina znaczenie zdobycia podstawowych umiejętności i solidnej wiedzy ogólnej dla lepszego przystosowania się w środowisku zawodowym; podkreśla, że uczenie się języków obcych nabiera w tym kontekście szczególnego znaczenia;

57.

wzywa państwa członkowskie do tworzenia klastrów i zapewniania warunków, w których innowacyjność ulega przyspieszeniu, oraz do wspierania rozwoju ściślejszej współpracy partnerskiej między instytucjami edukacyjnymi a światem biznesu, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, przy jednoczesnym uwzględnianiu potrzeb przedsiębiorstw przy opracowywaniu programów nauczania;

58.

uważa, że niezbędne jest tworzenie programów mających na celu sprzyjanie kulturze naukowej i technologicznej, szczególnie w ramach promowania innowacji we wszystkich dziedzinach;

59.

popiera propozycję Komitetu Regionów dotyczącą utworzenia wirtualnej sieci kreatywności, dostępnej dla wszystkich: przedsiębiorstw, władz regionalnych i lokalnych, instytucji rządowych, sektora prywatnego i obywateli, która oferowałaby doradztwo, wsparcie i dostęp do kapitału podwyższonego ryzyka i służb technicznych; zauważa, że wirtualny charakter sieci ma tę dodatkową zaletę, że mieszkańcy wysp, regionów najbardziej oddalonych, obszarów wiejskich, górskich i słabo zaludnionych będą mogli uzyskać łatwiejszy dostęp do specjalistycznych porad, edukacji, wiedzy oraz wsparcia biznesowego i finansowego;

60.

zachęca Komisję do poczynienia znacznych postępów w poszerzaniu perspektyw kariery pracowników naukowych i zwiększaniu ich mobilności pomiędzy sektorami badań i ponad granicami krajów; umożliwiłoby to zapewnienie odpowiedniego zaplecza badawczego i podniosłoby jakość unijnych badań i innowacji; pracownicy naukowi w całej UE powinni móc korzystać z odpowiednich szkoleń, atrakcyjnych warunków rozwoju kariery i braku przeszkód w mobilności;

61.

zauważa, że innowacje społeczne stanowią wyzwanie w zakresie kapitału ludzkiego, w których większą rolę muszą odgrywać uniwersytety - poprzez edukację, kształcenie przez całe życie, badania, innowacje i przedsiębiorczość; podkreśla znaczenie bardziej otwartych i nowocześniejszych uniwersytetów oraz potrzebę większej ich autonomii przy określaniu strategicznych priorytetów i własnych sposobów działania w odpowiedzi na priorytety społeczne;

62.

podkreśla, że aby zapewnić lepszą integrację elementów trójkąta wiedzy, należy wspierać politykę służącą zacieśnieniu współdziałania między systemami edukacji i światem biznesu przy opracowywaniu nowych programów nauczania i programów studiów doktoranckich;

63.

wzywa Komisję do utworzenia platformy cyfrowej "otwartych innowacji", na której obywatele i zainteresowane strony w całej Europie mogliby zgłaszać problemy w zakresie ogólnoeuropejskiej polityki oraz przedstawiać pomysły i rozwiązania;

64.

odnotowuje istniejącą na uniwersytetach dysproporcję umiejętności, jeżeli chodzi o sprawniejsze i proaktywne współdziałanie z sektorem biznesowym; wzywa Komisję do zainicjowania nowego ogólno-europejskiego programu szkolenia i kształcenia kadry kierowniczej uniwersytetów, specjalistów ds. transferu technologii i brokerów technologii oraz do wydania wytycznych w celu profesjonalizacji takich karier na uniwersytetach;

65.

podkreśla, że z bardziej tradycyjnymi sektorami wydatków UE wiążą się znaczne koszty alternatywne i zwraca uwagę na potrzebę dopasowania strategicznych priorytetów UE2020 do polityki budżetowej; wzywa zatem do przeznaczenia większej części budżetu UE na cele badań i rozwoju oraz innowacji;

66.

podkreśla względnie niewielką wysokość budżetu UE na cele badań i rozwoju oraz innowacji, w porównaniu z budżetami państw członkowskich, z których finansowana jest większość badań w ramach finansowania publicznego; wzywa zatem do położenia większego nacisku na instrumenty finansowania, które pobudzają do krajowych wydatków na badania, inwestycji prywatnych i finansowania ze środków EBI, tak aby promować koordynację działań i stymulować inwestycje celem osiągnięcia celów europejskich;

67.

wzywa Komisję do połączenia istniejących programów pomocy i struktur wsparcia w celu przejścia do prostego i dostępnego systemu mającego na celu przyspieszenie innowacji, skoncentrowanie się na wielkich wyzwaniach społecznych i aktywnie zapobiegającego fragmentacji i biurokracji;

68.

wzywa Komisję do oceny istniejących programów pomocy i struktur wsparcia oraz ustanowienia we współpracy z państwami członkowskimi jednego punktu kontaktowego, który będzie pełnić funkcje miejsca, gdzie wszystkie zainteresowane strony (zwłaszcza innowacyjne małe i średnie przedsiębiorstwa) - w tym władze lokalne i regionalne - mogą uzyskiwać informacje i składać wnioski o wsparcie finansowe lub nawiązać kontakt z potencjalnymi partnerami;

69.

podkreśla potrzebę wsparcia MŚP od pierwszego etapu innowacji do samego końca, tak aby mogły one wprowadzać innowacje i wziąć udział w europejskich programach wsparcia;

70.

popiera strategie internacjonalizacji klastrów mające na celu ustanowienie prawdziwych systemów wsparcia dla MŚP;

71.

nalega, aby klastry europejskie koniecznie stały się bardziej widoczne i szerzej informowały o swoich sukcesach i wynikach; proponuje ustanowienie platformy usług dla innowacyjnych MŚP dzięki powiązaniom między różnymi klastrami i parkami technologicznymi w Europie i na świecie (np. w regionie Morza Śródziemnego);

72.

podkreśla, że w czasach kryzysu gospodarczego inwestycje w badania i rozwój na ogół maleją, mimo iż wykazano, że to przedsiębiorstwa i państwa członkowskie inwestujące najwięcej w takich właśnie czasach uzyskują największą przewagę konkurencyjną na rynku;

73.

wzywa Komisję do wprowadzenia jednolitych ram polityki wspierania i finansowania innowacji ze zharmonizowanymi zasadami, do stworzenia synergii i łączenia - tam gdzie to możliwe - programów w zakresie wsparcia badań, rozwoju i innowacji oraz do wspierania innowacji poprzez kierowanie większej ilości środków na innowacje, a także poprzez stymulowanie większego zaangażowania sektora finansowego; upomina państwa członkowskie, aby przestrzegały swoich zobowiązań dotyczących przeznaczenia dochodów z systemu handlu uprawnieniami do emisji (ETS) na finansowanie działań związanych z klimatem, w tym projektów innowacyjnych;

74.

wzywa Komisję do rozważenia programów wielofunduszowych dla państw członkowskich i regionów, które pragną z nich korzystać; uważa, że przyczyniłoby się to do działania w sposób bardziej zintegrowany i elastyczny oraz zwiększyłoby skuteczność interakcji różnych funduszy (fundusze strukturalne i programy ramowe na rzecz badań naukowych i rozwoju);

75.

przyłącza się do Rady w żądaniu zapewnienia lepszej równowagi pomiędzy zaufaniem i kontrolą oraz pomiędzy podejmowaniem ryzyka a jego unikaniem, przyznając, że innowacje i badania to działania wysokiego ryzyka, których wyników nie można z góry zagwarantować;

76.

zwraca uwagę na fakt, że podmioty uczestniczące w procesie innowacji muszą dostosowywać się do różnych procedur i kryteriów kwalifikowalności zarówno w ramach poszczególnych programów europejskich, jak i pomiędzy programami europejskimi a programami krajowymi; skutkuje to rozbudowaną biurokracją, wysokimi kosztami oraz stratą czasu i możliwości; apeluje o wspólne zaangażowanie ze strony Komisji i państw członkowskich na rzecz wdrożenia procesu uproszczenia i harmonizacji procedur wyboru i kryteriów kwalifikowalności stosowanych w europejskiej przestrzeni badań i innowacji;

77.

zwraca się do Komisji Europejskiej, aby przedstawiła Parlamentowi Europejskiemu ocenę zewnętrzną instrumentów innowacyjności utworzonych w ramach siódmego programu ramowego, jak np. platform technologicznych i wspólnych inicjatyw technologicznych, przy czym ocena ta powinna obejmować działalność, przetargi, projekty innowacyjne i wyniki (jeżeli istnieją) oraz wkład ekonomiczny ze środków publicznych i prywatnych;

78.

ponownie wskazuje na potrzebę znacznego wzrostu inwestycji w badania i rozwój oraz innowacje, zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym, aby przemysł UE pozostał liderem w dziedzinie technologii i utrzymał światową konkurencyjność w obszarach takich jak efektywność transportowa i energetyczna; ponadto niezbędne jest zwiększenie środków publicznych na badania, rozwój i innowacje, aby stymulować inwestycje prywatne;

79.

apeluje, by przyszły program ramowy wspierał optymalne wykorzystanie wyników badań przez ich powiązanie z procesem innowacyjności dzięki rozszerzeniu finansowanych projektów na etapy demonstracji i tworzenia prototypów;

80.

podkreśla znaczenie lepszej pomocy we wdrażaniu polityki i programów zwiększających synergię w łańcuchu infrastruktura badawczo-rozwojowa - innowacje - tworzenie miejsc pracy;

81.

administracyjne i finansowe uproszczenie procedur finansowania publicznego, zwłaszcza w ramach unijnych programów ramowych, jest wstępnym warunkiem stabilności, zapewnienia uczestnikom pewności prawnej, a w rezultacie warunkiem zwiększenia udziału przemysłu;

82.

ponownie stwierdza, że programy ramowe powinny nadal wspierać badania w przemyśle realizowane w ramach współpracy, ponieważ stymuluje to fundusze płynące z przemysłu oraz ma pozytywny wpływ na tworzenie pożytecznej innowacyjności na jednolitym rynku;

83.

domaga się utrzymania wysokiego poziomu doskonałości w zakresie podstawowych badań naukowych w oparciu o sukces Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych oraz utrzymania mocnej podstawy dla stosowanych badań naukowych i innowacji, przez stworzenie agencji na wzór Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych, która zajęłaby się badaniami stosowanymi i innowacjami, łącząc we właściwy sposób istniejące struktury;

84.

uważa, że innowacje i kreatywność mają kluczowe znaczenie dla ożywienia gospodarczego Unii, i że nie można nie doceniać znaczenia przekształcania unijnych naukowych i technologicznych przełomów w nowe towary i usługi;

85.

przypomina, że innowacje to pomyślne stosowanie pomysłów w praktyce i uwypukla podstawowe powiązanie między innowacją a rynkiem; w związku z tym dostępne powinny być właściwe instrumenty finansowe, których celem będzie przyspieszenie wprowadzania udanych technologii, usług lub procesów na rynek UE, szczególnie tych ukierunkowanych na wielkie wyzwania społeczne;

86.

uważa, że w Unii Europejskiej wyniki badań są wykorzystywane do celów handlowych w nieodpowiedniej mierze lub w zbyt powolny sposób oraz zaleca tworzenie inkubatorów przedsiębiorczości, które będą aktywnie poszukiwały innowacji i będą miały kontakt ze szkołami wyższymi i instytutami badawczymi, i których zadaniem będzie wspieranie wykorzystania wyników badań do celów handlowych, np. poprzez kontakty z przedsiębiorstwami lub pomoc w znalezieniu "aniołów biznesu" bądź oferowanie kapitału zalążkowego na rozpoczynanie działalności gospodarczej;

87.

podkreśla, że aby pobudzać popyt na produkty innowacyjne i rynek tych produktów, konieczne jest wspieranie innowacji poprzez tworzenie nowych możliwości rynkowych;

88.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do określenia i wdrożenia ram politycznych w celu pobudzenia szybkiego dostępu użytkowników do cennych innowacji w całej UE, dbając o to, aby najnowsze innowacje mogły rzeczywiście docierać do potencjalnych użytkowników końcowych w rozsądnym czasie;

89.

podkreśla, że istotne jest rozróżnienie na innowacje i badania naukowe; zauważa, że innowacyjność jest złożonym, przekrojowym procesem społeczno-gospodarczym, który polega na staraniach o zwiększenie wydatków na badania naukowe i rozwój, wsparcie dla MŚP i dla działalności w dziedzinie wysoko rozwiniętych technologii oraz skupia się na rozwijaniu zintegrowanych systemów opartych na cechach i specyficznych elementach różnych terytoriów;

90.

wzywa Komisję do ściślejszego powiązania instrumentów finansowania z narzędziami innowacyjnymi w zakresie popytu i ukierunkowania tego wsparcia w większym stopniu na MŚP oraz firmach rozpoczynających działalność, które potrzebują wcześniejszego dostępu do rynków UE lub rynków międzynarodowych; uważa dlatego, że należy przyjąć jasne i szczegółowe "zasady uczestnictwa" zawierające środki mające na celu zwiększenie udziału małych przedsiębiorstw i mikroprzedsiębiorstw;

91.

podkreśla znaczenie programów doktoranckich dla europejskiej innowacyjności oraz proponuje opracowanie europejskich ram programów doktoranckich, które będą zachęcały do uczenia się przez całe życie i będą angażowały przedsiębiorstwa we wspieranie badań i wykorzystywanie ich wyników; wzywa państwa członkowskie do usunięcia wszelkich przeszkód prawnych lub administracyjnych, które mogą ograniczać dostęp zainteresowanych stron do programów doktoranckich;

92.

wzywa Komisję do rozważenia programów wielofunduszowych dla państw członkowskich i regionów, które pragną z nich korzystać; uważa, że przyczyniłoby się to do bardziej zintegrowanych i elastycznych metod pracy i zwiększyłoby skuteczność poszczególnych funduszy (funduszy strukturalnych oraz programów ramowych w zakresie badań i rozwoju);

93.

podkreśla potrzebę wspierania złożonej struktury finansowej, jak również rozwoju nowych mechanizmów finansowych, łącząc również instrumenty automatyczne z instrumentami opierającymi się na dotacjach, tak aby sprzyjać inwestycjom potrzebnym do osiągnięcia strategicznych celów w zakresie badań i rozwoju;

94.

z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie uruchomienia do 2014 r. środków finansowych mających przyczyniać się do zwiększania i uzupełniania funduszy prywatnych niezbędnych do wspierania innowacyjności europejskiej;

95.

zaleca zmianę zakresu uprawnień EBI, aby pozwolić na finansowanie okołorynkowych badań i innowacji o wysokim stopniu ryzyka; w związku z tym zwraca się do Komisji o rozszerzenie pomyślnego mechanizmu finansowania opartego na podziale ryzyka (RSFF) proponowanego przez EBI za pomocą:

96.

proponuje utworzenie europejskiego funduszu finansowania innowacji, aby zwiększyć zdolność inwestycyjną w innowacyjne MŚP dzięki podziałowi ryzyka poprzez mobilizowanie zasobów prywatnych;

97.

z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie zdefiniowania konkretnych inwestycji adresowanych do innowacyjnych firm rozpoczynających działalność;

98.

wzywa Komisję do przesunięcia większej części badań okołorynkowych, w tym projektów pokazowych, do instrumentów dłużnych i instrumentów o charakterze udziałowym w przyszłych programach ramowych, które mogą przyciągnąć więcej kapitału prywatnego, jak CIP, RSFF, EFI oraz umożliwienia MŚP ogólnoeuropejskiego dostępu do tych instrumentów; podkreśla potrzebę zniwelowania różnic w finansowaniu w przypadku (transgranicznych) firm rozpoczynających działalność;

99.

podkreśla, że przy opracowywaniu instrumentów finansowania wymagane jest lepsze zrozumienie właściwości związanych z wielkością firmy, stadium jej rozwoju i sektorem działalności; wzywa do pilnego podjęcia działań, aby zmierzyć się z problemem najważniejszych wąskich gardeł na wczesnych etapach innowacji poprzez poprawę dostępu do kapitału zalążkowego, wsparcia "anioła biznesu" oraz większego finansowania kapitałowego lub quasi-kapitałowego o charakterze udziałowym zarówno na szczeblu UE, jak i na szczeblu regionalnym i lokalnym;

100.

podkreśla, że kapitałowi wysokiego ryzyka w UE daleko do osiągnięcia pełnego potencjału rozwojowego ze względu na różnice w przepisach krajowych i systemach podatkowych; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji, którego celem jest zapewnienie do 2012 r. możliwości swobodnego funkcjonowania i inwestowania w UE funduszy kapitału podwyższonego ryzyka ustanowionych w którymkolwiek państwie członkowskim, dzięki czemu zostanie utworzony prawdziwy jednolity rynek kapitału podwyższonego ryzyka w UE;

101.

wzywa do dalszego rozwoju instrumentów i mechanizmów mających poprawić dostęp MŚP do badań i usług w zakresie innowacji (takich jak kupony innowacyjności) oraz innych usług dla przedsiębiorstw opartych na wiedzy (modelowanie, ocena ryzyka itd.), które mają podstawowe znaczenie dla zdolności MŚP do innowacji i wprowadzenia na rynek innowacyjnych rozwiązań;

102.

podkreśla zalety pod względem handlu i ekoefektywności systemów produktowo-usługowych i modeli biznesowych ukierunkowanych na daną funkcję i wzywa Komisję do opracowania strategii w tej dziedzinie;

103.

zwraca się do Komisji i państw członkowskich o ponowną ocenę całego systemu innowacji z myślą o usunięciu niepotrzebnych barier finansowych i administracyjnych, np.:

104.

z żalem zauważa, że protokoły dotyczące innowacji podlegają długim zbiurokratyzowanym procedurom zatwierdzania, które spowalniają innowacyjność, ograniczają konkurencyjność unijnego rynku i powstrzymują rozwój wiedzy naukowej w świecie medycznym, opóźniając korzyści dla pacjentów;

105.

podkreśla znaczenie, jakie ma priorytetowe potraktowanie przeglądu dyrektywy o badaniach klinicznych w porozumieniu z naukowcami, aby ulepszyć ramy regulacyjne w zakresie opracowywania produktów leczniczych i porównywania alternatywnych terapii z produktami leczniczymi znajdującymi się w fazie badań klinicznych (zgodnie z konkluzjami Rady w sprawie innowacji i solidarności w dziedzinie produktów farmaceutycznych przyjętymi w dniu 6 grudnia 2010 r. w Brukseli);

106.

podkreśla, że istotne znaczenie ma wykorzystywanie nowej wiedzy do tworzenia nowych i lepszych sposobów zapobiegania chorobom nowotworowym, ich wykrywania i leczenia oraz do wspierania szybkich mechanizmów mających na celu udostępnianie tych odkryć pacjentom;

107.

podkreśla znaczenie innowacji w trójkącie wiedzy i przypomina o potrzebie rozwoju kultury innowacji w ramach perspektywy finansowej i w perspektywach po 2013 r.;

108.

zachęca państwa członkowskie, aby w ścisłej współpracy z regionami jak najlepiej wykorzystywały fundusze strukturalne na badania, rozwój i innowacje w bieżącym okresie finansowania z ukierunkowaniem na wielkie wyzwania społeczne, dążąc do osiągnięcia spójności w innowacjach i badaniach oraz dostosowując priorytety funduszy strukturalnych do celów UE2020; wzywa Komisję i państwa członkowskie do unikania kosztownego powielania za pomocą wspierania inteligentnych, specjalistycznych i lepiej ukierunkowanych strategii; uważa, że regiony powinny być zachęcane do wspierania tej struktury europejskich specjalizacji;

109.

podkreśla, że środki z Funduszu Spójności przeznaczone na innowacje są w znacznej części niewykorzystywane z powodu niewłaściwych wymogów administracyjnych oraz konieczności zapewnienia odpowiedniej kwoty funduszy krajowych, które są niedostępne w czasach ograniczeń finansowych; zwraca uwagę, że fakt ten przyczynia się do zwiększania różnic gospodarczych pomiędzy państwami członkowskimi, które to różnice są podstawową przyczyną obecnego kryzysu w strefie euro; apeluje o reformę i usprawnienie funduszy strukturalnych, aby były one dostępne na cele restrukturyzacji odnośnych podmiotów gospodarczych, zwłaszcza MŚP;

110.

uważa, że wykazano, iż wyznaczanie wzorców i poziomów odniesienia jest silnym czynnikiem wspierającym promowanie innowacji i zrównoważonej konkurencyjności w niektórych sektorach przemysłu; wraz z Radą zachęca Komisję do przedkładania propozycji mających na celu przyspieszenie, uproszczenie, ograniczenie kosztów i unowocześnienie procedur standaryzacyjnych dzięki zwiększeniu przejrzystości i zaangażowania zainteresowanych stron, umożliwiając tym samym szybsze reagowanie Europy na rozwój sytuacji na globalnych innowacyjnych rynkach; zwraca się do Komisji o poważne rozważenie skutecznych mechanizmów innowacyjnych, takich jak utworzenie otwartych standardów integrujących zainteresowane strony w łańcuchu wartości;

111.

wskazuje, że normalizacja może prowadzić do innowacji i konkurencyjności poprzez ułatwianie dostępu do rynków i umożliwianie interoperacyjności; zachęca Komisję do zwiększenia wysiłków na rzecz promowania włączenia standardów europejskich, szczególnie w obszarze społecznym i środowiskowym, do przyszłych umów o wolnym handlu;

112.

podkreśla zatem, że wszystkie strategie związane z przekształcaniem Europy po zakończeniu kryzysu na świecie muszą kierować się tworzeniem trwałych miejsc pracy;

113.

wzywa Komisję Europejską, aby zastosowała się do wydanego przez grupę ekspercką zalecenia w ramach oceny śródokresowej siódmego programu ramowego, zgodnie z którym należy rozważyć moratorium na nowe instrumenty, dopóki istniejące instrumenty nie osiągną zadowalającego poziomu rozwoju i nie zostaną odpowiednio ocenione; apeluje zatem o szczególną ostrożność w celu uniknięcia zamieszania spowodowanego powielaniem instrumentów;

114.

zwraca się do Komisji Europejskiej, by przedstawiła Parlamentowi Europejskiemu zewnętrzną ocenę instrumentów w dziedzinie innowacji utworzonych w ramach siódmego programu ramowego, takich jak np. platformy technologiczne i wspólne europejskie inicjatywy technologiczne, oraz uważa, że ocena powinna obejmować działalność, zaproszenia do składania ofert, projekty innowacyjne i wyniki (jeżeli są dostępne) oraz wkład gospodarczy z funduszy publicznych i prywatnych.

115.

mając na względzie cel, jakim jest osiągnięcie do 2020 r. poziomu finansowania badań i rozwoju technologicznego wynoszącego 3 % PKB, a przyznając, że badania i innowacyjność to jedyna pewna droga do ożywienia gospodarczego UE, wzywa Komisję do rozważenia możliwości ustanowienia pośredniego minimalnego obowiązkowego poziomu finansowania badań i rozwoju technologicznego przez państwa członkowskie, w wysokości 1 % PKB, który trzeba będzie osiągnąć do 2015 r.;

116.

zwraca uwagę na fakt, że innowacje są niezbędne do rozwoju gospodarczego i że Unia Europejska musi zatrudnić dodatkowo około jednego miliona pracowników naukowych, aby osiągnąć cel, jakim jest przeznaczenie 3 % PKB na badania i rozwój, zgodnie ze strategią "Europa 2020"; uważa, że cel ten można łatwiej osiągnąć poprzez znaczne zwiększenie liczby kobiet naukowców, które stanowią jedynie 39 % pracowników naukowych zatrudnionych w sektorze publicznym i szkolnictwie wyższym oraz 19 % pracowników naukowych zatrudnionych w sektorze prywatnym⁽⁶⁾;

117.

popiera cel zwiększenia o 1 milion liczby pracowników naukowych w Unii Europejskiej do 2020 r. i stwierdza, że taka ogromna inwestycja mogłaby przynieść znaczne efekty mnożnikowe dla zatrudnienia, ale jednocześnie twierdzi, że jest to bardzo ambitny cel wymagający określenia celów dla poszczególnych państw oraz podjęcia zdecydowanych działań; zauważa, że sektor publiczny niekoniecznie dysponuje wystarczającymi środkami na ten cel, w związku z czym mimo iż szkoły wyższe i publiczne instytuty badawcze potrzebują większej liczby stanowisk dla pracowników naukowych, większość nowych pracowników naukowych zostanie zatrudniona w sektorze prywatnym; zwraca uwagę, że większą uwagę należy skupić nie na liczbie pracowników naukowych, lecz na ich potencjale innowacyjnym, jakości ich wykształcenia, europejskim podziale zadań w zakresie badań naukowych oraz przeznaczanych na nie zasobach i ich jakości;

118.

z zadowoleniem przyjmuje wspieranie przez Komisję otwartego i gotowego do współpracy nowatorstwa, które przyniesie długofalowe korzyści społeczne i gospodarcze; popiera w tym względzie zobowiązanie Komisji do upowszechniania, przekazywania i optymalizacji wyników badań, wraz ze swobodnym dostępem do publikacji i do danych, których źródłem są publiczne badania naukowe; zachęca Komisję do znalezienia niezbędnych środków, aby osiągnąć te cele oraz podkreśla rolę, jaką mogą w tym względzie odegrać Europejczycy;

119.

podkreśla, iż europejski jednolity rynek jak najszybciej musi obejmować wszystkie towary i usługi, w tym innowacyjne produkty w zakresie zdrowia, tym samym zapewniając dostęp 500 mln konsumentów; powtarza, że ogromnym wyzwaniem stojącym przed europejskim jednolitym rynkiem jest rozdrobnienie praw i procesów zatwierdzania;

120.

podkreśla, że w niektórych sektorach, takich jak zdrowie, wyniki badań prowadziły do innowacji, gdy tylko stan wiedzy naukowej na to pozwalał, i w związku z tym uważa, że pesymizm Komisji w odniesieniu do innowacji jest często nieuzasadniony;

121.

podkreśla, że obecne praktyki wydawania licencji przyczyniają się do fragmentacji wewnętrznego rynku UE; zauważa, że chociaż dokonano postępów, nie zajęto się w zadowalającym stopniu kwestią zapotrzebowania konsumentów na wieloterytorialne i szerokorepertuarowe licencje na wykorzystanie transgraniczne i online;

122.

przypomina, że celem UE jest promowanie branży kultury i branży twórczej, zarówno online, jak i offline, a także uważa, że celem powinno być powszechne użycie paneuropejskich licencji zgodnie z zapotrzebowaniem rynku i konsumentów oraz że, jeśli nie uda się tego osiągnąć w krótkim czasie, należy przeprowadzić kompleksową ocenę niezbędnych przepisów prawnych w celu zajęcia się wszelkimi potencjalnymi przeszkodami w tworzeniu skutecznego wewnętrznego rynku UE, łącznie z zasadą terytorialności;

123.

z zadowoleniem przyjmuje przeprowadzony przez Komisję przegląd systemu znaków towarowych UE i zachęca Komisję do dopilnowania, by podjęto właściwe kroki celem zagwarantowania jednakowego stopnia ochrony znaków towarowych w środowisku online i offline;

124.

podkreśla, że silny, wyważony i odpowiednio wdrażany system praw własności intelektualnej (IPR), przyczyniający się do większej przejrzystości i zapobiegający rozdrobnieniu, jest jednym z kluczowych warunków ramowych innowacji; z zadowoleniem przyjmuje starania Komisji podejmowane w celu dopilnowania, by IPR nie stanowił bariery dla konkurencyjności i innowacyjności; zwraca się ponadto do Komisji o opracowanie obszernej strategii w zakresie własności intelektualnej - a w odpowiednich przypadkach o przedstawienie wniosków ustawodawczych - w celu zapewnienia równowagi pomiędzy prawami wynalazców a wspieraniem szerokiego zastosowania i dostępu do wiedzy i wynalazków;

125.

zachęca Komisję, aby skupiła swą uwagę na dopilnowaniu, by MŚP mogły skutecznie korzystać z praw własności intelektualnej i przemysłowej;

126.

uważa, że Komisja powinna wziąć pod uwagę konkretne problemy, których doświadczają MŚP w zakresie dochodzenia praw własności intelektualnej zgodnie z zasadą "Najpierw myśl na małą skalę" zapisaną w programie "Small Business Act" dla Europy, między innymi poprzez stosowanie zasady niedyskryminacji wobec MŚP;

127.

stoi na stanowisku, że dobrze funkcjonujące egzekwowanie praw własności intelektualnej usprawnia środki służące zachęcaniu przedsiębiorstw do opracowywania produktów innowacyjnych i tym samym zwiększa gamę towarów i usług dostępnych dla konsumentów;

128.

domaga się wprowadzenia jednolitego patentu wspólnotowego, który miałby charakter wyważony; tymczasem z zadowoleniem przyjmuje szerokie wsparcie w Radzie dla rozszerzonej procedury współpracy w zakresie jednolitego patentu UE, która powinna się rozpocząć w 2011 r.;

129.

zwraca uwagę, że należy stworzyć jednolity patent europejski oraz status przedsiębiorstwa europejskiego, aby przyczynić się do popularyzacji wymian handlowych poza rynkiem wspólnotowym; zwraca uwagę na potrzebę zmniejszenia kosztów patentu i praw własności intelektualnej UE, uwzględniając istniejące nierówności gospodarcze wśród państw członkowskich UE, tak aby stały się one bardziej konkurencyjne w stosunku do cen amerykańskich czy japońskich;

130.

zwraca się o sfinalizowanie do 2014 r. europejskiej przestrzeni badawczej - obowiązku wynikającego z traktatu - w celu umożliwienia UE utrzymania i przyciągania największych talentów, zapewnienia jak największej mobilności naukowców, promowania transgranicznej działalności instytutów badawczych i technologicznych, a także rozpowszechniania, transferu i wykorzystania wyników badań; podkreśla, że kluczowe będzie rozwinięcie odpowiednich mechanizmów finansowania;

131.

podkreśla, że należy wspierać strategie polityczne sprzyjające pozostawaniu pracowników naukowych w państwach członkowskich UE, z których pochodzą, poprzez promowanie atrakcyjnych warunków pracy w publicznych instytutach badawczych;

132.

uważa, że skuteczna polityka na rzecz innowacyjności i wzrostu musi przewidywać obowiązkowe inwestycje w programy badawcze ułatwiające mobilność i wymianę między naukowcami na poziomie międzynarodowym i wzmacniające współpracę między światem nauki i biznesu (działania Marie Curie);

133.

podkreśla znaczenie tworzenia na poziomie europejskim i krajowym korzystnych warunków i zachęt, które pobudzą do podejmowania studiów doktoranckich i udziału w badaniach innowacyjnych, tak aby zapobiegać drenażowi mózgów i umożliwić UE czerpanie znacznych korzyści, wzmacniając jej konkurencyjność dzięki zaawansowanym, innowacyjnym badaniom i studiom;

134.

domaga się szybkiego przeglądu przepisów dotyczących wspólnotowego znaku towarowego i wzywa w związku z tym do podjęcia odpowiednich działań celem zapewnienia znakom towarowym takiego samego poziomu ochrony w środowisku online i offline;

135.

z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji dotyczącą opracowania do końca 2011 r. europejskiego rynku wiedzy w odniesieniu do praw własności intelektualnej i licencji, w tym ułatwienia dostępu do niewykorzystywanej własności intelektualnej, między innymi przez zachęcanie do tworzenia wspólnych platform patentowych i karteli patentowych;

136.

wzywa Komisję do przedłożenia wniosków ustawodawczych niezbędnych do utworzenia do 2015 r. w pełni funkcjonującego cyfrowego jednolitego rynku, ponieważ poprawiłoby to w znacznej mierze warunki ramowe dla innowacji; podkreśla, że inicjatywy muszą być ambitne szczególnie w kluczowych obszarach, takich jak prawa autorskie, handel elektroniczny, w tym polityka konsumencka w zakresie handlu elektronicznego oraz korzystanie z informacji sektora publicznego;

137.

nawołuje Komisję i państwa członkowskie do przyznania sfinalizowaniu jednolitego rynku, w tym działaniom wspierającym cyfrowy jednolity rynek, centralnej roli w polityce innowacyjności, ponieważ zapewni to lepsze ceny i jakość dla konsumentów, będzie wspierać rozwój innowacyjnych produktów, stymulować tworzenie miejsc pracy w UE oraz tworzyć nowe możliwości wzrostu UE na rynkach pionierskich;

138.

uważa, że chcąc zmierzać do jednolitego rynku innowacji, trzeba uzgodnić metody oceny korzyści gospodarczych i społecznych, pośrednich i bezpośrednich, krótko- i długofalowych;

139.

przypomina, że zamówienia publiczne, stanowiące 17 % rocznego PKB Unii Europejskiej, odgrywają ważną rolę w europejskim jednolitym rynku oraz przy stymulowaniu innowacji;

140.

wzywa państwa członkowskie do strategicznego wykorzystania zamówień publicznych dotyczących wyzwań społecznych w celu pobudzania innowacji oraz do ukierunkowywania swych budżetów przeznaczonych na zamówienia publiczne na innowacyjne, trwałe i wydajne ekologicznie produkty, procesy i usługi, przy uwzględnieniu, że najtańsza oferta nie zawsze musi być najbardziej opłacalna ekonomicznie; z tego względu zwraca się do Komisji, aby:

141.

podkreśla, że innowacje powinny stanowić główny element publicznej polityki w dziedzinach takich jak środowisko naturalne, woda, energia, transport, telekomunikacje, zdrowie i edukacja; podkreśla znaczenie, jakie ma wspieranie powszechnego rozpowszechniania innowacji i ich przyswajania w sektorze publicznym i przedsiębiorstwach, szczególnie małych i średnich;

142.

domaga się, by Komisja i państwa członkowskie wspierały wysiłki sektora publicznego zmierzające do przyjęcia innowacyjnego podejścia i uruchomiły nowy program badań w dziedzinie innowacji w sektorze publicznym, przykładowo w dziedzinie administracji elektronicznej, elektronicznych usług zdrowotnych czy elektronicznych zamówień publicznych, oraz do upowszechniania najlepszych rozwiązań w administracji publicznej, które pozwolą ograniczyć biurokrację i obejmą strategie polityczne stawiające obywatela w centrum uwagi; podkreśla znaczenie sektora publicznego w umacnianiu zaufania publicznego do wewnętrznego rynku cyfrowego;

143.

nawołuje Komisję, państwa członkowskie oraz organy lokalne i regionalne, by zachęcały do korzystania z zamówień w formie elektronicznej, a w szczególności stosowania zamówień przedkomercyjnych, w tym wspólnych zamówień, przy należytym poszanowaniu zasad ochrony danych jako integralnej części strategii innowacyjnej UE; wzywa w szczególności Komisję, by podczas ogólnego przeglądu ram prawnych zamówień publicznych nadała większą przejrzystość odnośnym przepisom i uprościła je oraz umożliwiła instytucjom zamawiającym bardziej przejrzyste korzystanie z zamówień przedkomercyjnych; wzywa również Komisję i państwa członkowskie do wspierania wyraźnego włączenia kryteriów społecznych, środowiskowych, w zakresie sprawiedliwego handlu i innowacji do zamówień publicznych, nie szkodząc przy tym udziałowi MŚP w procesie wypracowywania nowych innowacyjnych rozwiązań oraz przy poszanowaniu obowiązujących zasad konkurencji;

144.

zauważa, że innowacyjne MŚP pośród innych barier napotykają problemy w dostępie do finansowania umiędzynarodowienia i ubezpieczenia kredytów w handlu międzynarodowym, a także podkreśla potrzebę wdrożenia nowych środków wsparcia dla MŚP w ramach zmienionego programu "Small Business Act" oraz spodziewanego komunikatu w sprawie międzynarodowej polityki handlowej i MŚP;

145.

podkreśla, że niezbędna jest międzynarodowa wzajemność w odniesieniu do dostępu do rynku zamówień publicznych, umożliwiająca przedsiębiorstwom UE konkurowanie na szczeblu międzynarodowym na sprawiedliwych warunkach;

146.

podkreśla potrzebę skoncentrowania się zwłaszcza na barierach pozahandlowych (NTB), które w miarę stopniowego zmniejszania czy usuwania ceł stają się głównymi przeszkodami w handlu międzynarodowym; uważa za nieuzasadnione wszelkie bariery wynikające z niespójnego wdrożenia dwustronnych i wielostronnych zasad handlowych; uważa natomiast za uzasadnione wszelkie bariery wynikające ze zgodnej z prawem działalności legislacyjnej i administracyjnej władz publicznych, u której podstaw nie leżą kwestie handlowe, ale która niesie ze sobą niezamierzone skutki dla handlu, których zniesienie musi być poddane publicznej konsultacji i debacie;

147.

przyznaje, że transfer technologii sprzyjający rozwojowi oraz osiągnięciu milenijnych celów rozwoju musi odgrywać ważną rolę w europejskiej polityce handlowej, jednak uważa, że przekazywanie wiedzy specjalistycznej UE w dziedzinie najnowszych technologii krajom trzecim powinno być zgłaszane Komisji i przez nią monitorowane w celu uzyskania dokładniejszych informacji na temat wzorców innowacji i możliwości przyszłego rozwoju oraz aby uniknąć nieuczciwej konkurencji;

148.

podkreśla istotną rolę, którą mogą odgrywać MŚP, jeśli przepisy dotyczące zamówień publicznych będą opracowane w taki sposób, że będą przewidywały zmienne wymogi (w tym wymogi kapitałowe i dotyczące wielkości zamówienia) w zależności od rozmiarów uczestniczących przedsiębiorstw;

149.

podkreśla znaczenie zaangażowania UE i jej państw członkowskich we współpracę naukową z krajami trzecimi; jest zdania, że przedsięwzięciom z UE należy zagwarantować lepszy dostęp do programów badawczych i programów w dziedzinie rozwoju z krajów trzecich;

150.

podkreśla, że UE i państwa członkowskie powinny działać w sposób skoordynowany w zakresie porozumień i środków w dziedzinie nauki i technologii dotyczących krajów trzecich; jest zdania, że należy rozważyć potencjalną możliwość zawierania porozumień ramowych pomiędzy UE i jej państwami członkowskimi a krajami trzecimi;

151.

przypomina swą rezolucje z dnia z dnia 11 listopada 2010 w sprawie europejskich partnerstw na rzecz innowacji, w której:

152.

podkreśla, że europejskie partnerstwa na rzecz innowacji:

153.

za przykładny uważa cel, jaki wyznaczono pilotażowemu partnerstwu w dziedzinie aktywnego i zdrowego starzenia się, polegający na przedłużeniu do 2020 r. długości życia w dobrym zdrowiu o dwa lata i uznaje, że w odniesieniu do wszystkich partnerstw innowacyjnych należy określać wyraźne cele, bez których działania na rzecz innowacji nie będą dalekosiężne i ambitne, a określanie cząstkowych i pośrednich mierzalnych celów stanie się trudniejsze;

154.

z zadowoleniem przyjmuje "europejskie partnerstwa na rzecz innowacji", których celem jest zwiększenie i koordynacja inwestycji w działalność badawczo-rozwojową oraz ulepszenie koordynacji zamówień publicznych w celu szybszego wprowadzania innowacji na rynek; podkreśla jednak, że polityka w zakresie zamówień publicznych powinna być tak pomyślana, aby nie zastępować rynku prywatnego ani nie zakłócać konkurencji, lecz powodować ich rozwój i stymulować rozpowszechnianie innowacji, przy jednoczesnym utrzymywaniu otwartości rynków na ekspansję w nowych kierunkach;

155.

wzywa Komisję do wystąpienia z wnioskami w rozporządzeniu dotyczącym poszczególnych funduszy w okresie 2014-2020, aby w sposób konkretny ułatwić tworzenie europejskich partnerstw na rzecz innowacji;

156.

wzywa Komisję do przedkładania Parlamentowi corocznego sprawozdania w sprawie wszystkich europejskich partnerstw na rzecz innowacji, a dwa razy w roku w sprawie pierwszego projektu pilotażowego oraz domaga się zaangażowania Parlamentu Europejskiego na wszystkich etapach wdrażania europejskich partnerstw na rzecz innowacji;

157.

wzywa Komisję do ustanowienia partnerstwa na rzecz innowacji w zakresie surowców;

158.

podkreśla, że pełne zaangażowanie władz regionalnych i lokalnych ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów Unii innowacji, ponieważ oba te szczeble odgrywają istotną rolę w zbliżaniu do siebie przedsiębiorstw, instytutów naukowych, władz publicznych i obywateli (standard poczwórnego rombu), jako że funkcjonują one w charakterze pośredników pomiędzy tymi poszczególnymi podmiotami, państwami członkowskimi i UE; wzywa w związku z tym Komisję, aby zaproponowała tematy do dyskusji oraz sposób postępowania, dzięki którym regiony mogą wziąć udział w przygotowaniu najbardziej właściwych rozwiązań dla głównych wyzwań społecznych i zapewnić wkład w to przygotowanie, przy pełnym poszanowaniu zasady pomocniczości, jednocześnie uwzględniając konkretne potrzeby poszczególnych regionów;

159.

przyjmuje do wiadomości wnioski europejskiego panelu przedsiębiorstw w sprawie innowacji z 2009 r., według których kryzys gospodarczo-finansowy wywiera obecnie niewspółmiernie silny wpływ w poszczególnych krajach i regionach, co uniemożliwia osiągnięcie celu, jakim jest spójność; z zaniepokojeniem zauważa, że ograniczenia budżetowe, jakim podlegają obecnie państwa członkowskie, mogą doprowadzić do większych ograniczeń inwestycji w STI, co może mieć bardzo negatywne skutki; podziela opinię, według której inicjatywa "Unii innowacji" powinna obejmować wszystkie państwa i regiony oraz że należy unikać "podziału innowacji" na państwa i regiony bardziej i mniej innowacyjne;

160.

wzywa każdy region do inwestowania w innowacje oraz do dostosowania swojej strategii innowacyjności w celu zwiększenia jej wydajności, ponadto do unowocześniania kapitału ludzkiego oraz zwiększania zdolności przedsiębiorstw do innowacyjności oraz konkurencyjności międzynarodowej, a także do wzmacniania woli tych przedsiębiorstw w tym zakresie;

161.

zwraca uwagę, że decydenci na szczeblu regionalnym muszą być całkowicie świadomi możliwości wzrostu gospodarczego, jakie dają wszystkim regionom badania naukowe i innowacje, jako że większość innowacji powstaje na gruncie praktyki (innowacje oparte na popycie i potrzebach użytkownika) i jest finansowana głównie z EFRR; odnotowuje w tej kwestii, że nawet regiony, w których nie ma ani uniwersytetów, ani ośrodków badawczych, powinny być w stanie rozwijać swoje możliwości innowacyjne i w jak największym stopniu wykorzystywać swe zasoby i atuty w skali regionalnej i lokalnej pod kątem ich innowacyjnego potencjału, gdyż istnienie ośrodków szkolnictwa wyższego nie jest głównym ani niezbędnym warunkiem działalności innowacyjnej;

162.

odnotowuje, że stymulowanie innowacyjności na poziomie regionalnym może pomóc w zmniejszaniu różnic między regionami; zachęca jednak do lepszej koordynacji wysiłków na poszczególnych poziomach (regionalnym, krajowym i wspólnotowym) w ramach planowania działań w dziedzinie badań i rozwoju na poziomie europejskim;

163.

przypomina, że innowacyjność, zarówno w planowaniu polityki, jak i w działalności przedsiębiorstw i ośrodków badawczych, to zasadniczy element konkretyzacji polityki spójności terytorialnej UE oraz że z natury swojej może ona stanowić decydujący czynnik w realizacji celów spójności i przezwyciężaniu problemów, jakie powstają w tej dziedzinie w regionach o specyficznych cechach geograficznych i demograficznych;

164.

podkreśla wkład różnorodności kulturowej w proces innowacji; uważa w związku z tym, że ochrona i promowanie regionalnej różnorodności kulturowej powinno być ważnym elementem polityki innowacyjności;

165.

podkreśla, że regiony odgrywają kluczową rolę w opracowywaniu strategii służących pobudzaniu innowacyjności na szczeblu krajowym lecz należy pamiętać, że w wielu krajach regionalne i lokalne zasoby finansowe są niewystarczające, zaś krajowe środki budżetowe przeznaczone na innowacje są ograniczone;

166.

zwraca uwagę, że należy zmobilizować całkowity potencjał innowacyjny regionów UE, aby osiągnąć cel strategii Europa 2020 dotyczący inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu, a także podkreśla, że wyzwanie to musi być absolutnym priorytetem przyszłej polityki regionalnej; jest przekonany, że ten priorytet odnosi się do wszystkich celów polityki regionalnej i podkreśla konieczność zagwarantowania, że konkurencyjność Europy jest zapewniona przez standardy światowe; wzywa przemysł do udziału w ekoinnowacjach, jako że przedsiębiorcy mają do odegrania bardzo ważną rolę w szerszym rozpowszechnianiu tych innowacji na szczeblu regionalnym; zauważa w związku z tym, że informowanie przedsiębiorców poprzez przedstawianie nowych możliwości biznesowych będzie mieć kluczowe znaczenie dla powodzenia strategii mającej na celu rozwój gospodarki efektywnie wykorzystującej zasoby oraz zrównoważonych gałęzi przemysłu;

167.

podkreśla rolę potencjału innowacyjnego państw niebędących członkami Unii Europejskiej, a współpracujących z Unią Europejską w ramach Partnerstwa Wschodniego oraz zachęca do włączenia tych państw do inicjatywy "Unia innowacji";

168.

podkreśla ogromny potencjał miast pod względem rozwoju badań naukowych i innowacji; uważa, że bardziej inteligentna polityka miejska oraz inicjatywa "inteligentne miasta" w dziedzinie energii oparte na postępie technologicznym i uwzględniające fakt, że w miastach mieszka 80 % Europejczyków - a właśnie w miastach utrzymują się największe nierówności społeczne - przyczyniłyby się do zrównoważonej innowacyjności gospodarczej;

169.

zwraca się do Komisji Europejskiej o przekształcenie aktualnego dokumentu strategicznego "Unia innowacji" w plan działania obejmujący konkretne założenia i wymierne cele do zrealizowania w wyznaczonych ramach czasowych; wzywa Komisję do regularnego monitorowania postępu, reagowania na przeszkody oraz wprowadzenia mechanizmu umożliwiającego poprawę, a także do regularnego składania sprawozdań Parlamentowi Europejskiemu i Radzie;

170.

zwraca się do Komisji Europejskiej o ocenę konkretnych instrumentów europejskiej polityki innowacji i porównanie ich z naszymi głównymi konkurentami zewnętrznymi (Stanami Zjednoczonymi, Japonią oraz krajami BRIC) oraz o przedstawienie sprawozdania porównawczego na temat ich wyników w zakresie innowacji;

171.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i państwom członkowskim.

Identyfikator:	Dz.U.UE.C.2012.377E.108
Rodzaj:	Rezolucja
Tytuł:	Unia innowacji: przekształcanie Europy po zakończeniu kryzysu na świecie (2010/2245(INI)).
Data aktu:	12/05/2011
Data ogłoszenia:	07/12/2012

Unia innowacji: przekształcanie Europy po zakończeniu kryzysu na świecie (2010/2245(INI)).

Zmiany w prawie

Lepsze prawo. W Sejmie odbyła się konferencja podsumowująca konsultacje społeczne projektów ustaw

Przedsiębiorcy zapłacą niższą składkę zdrowotną – Senat za ustawą

Rząd organizuje monitoring metanu

Rząd zaktualizował wykaz zakazanej kukurydzy

Od 18 kwietnia fotografowanie obiektów obronnych i krytycznych tylko za zezwoleniem

Prezydent podpisał ustawę o rynku pracy i służbach zatrudnienia

Dz.U.UE.C.2012.377E.108