(2023/C 223/21)
(Dz.U.UE C z dnia 26 czerwca 2023 r.)
Sąd odsyłający
Sofijski rajonen syd
Strony w postępowaniu głównym
Wnioskodawca w postępowaniu nakazowym: "Topłofikacija Sofia" EAD
Pytania prejudycjalne
1. Czy art. 62 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 1 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych w związku z art. 18 akapit pierwszy TFUE i art. 21 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, aby pojęcie "miejsce zamieszkania" osoby fizycznej było wywodzone z przepisu krajowego przewidującego, że zarejestrowane miejsce zamieszkania obywateli państwa sądu, do którego wniesiono sprawę, znajduje się zawsze w tym państwie i nie może być przeniesione do innego miejsca w Unii Europejskiej?
2. Czy art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 w związku z art. 18 akapit pierwszy TFUE i art. 21 TFUE należy interpretować w ten sposób, że dopuszcza on przepisy i orzecznictwo krajowe, zgodnie z którymi sąd danego państwa członkowskiego nie może odmówić wydania nakazu zapłaty przeciwko dłużnikowi będącemu obywatelem tego państwa, co do którego istnieje uzasadnione przypuszczenie braku jurysdykcji krajowej sądu ze względu na to, że dłużnik ten prawdopodobnie ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim Unii, co wynika z przedłożonego właściwemu organowi publicznemu oświadczenia dłużnika o jego zarejestrowanym miejscu zamieszkania w tym ostatnim państwie? Czy w tym przypadku ma znaczenie, kiedy to oświadczenie zostało złożone?
3. Czy w przypadku, gdy jurysdykcja krajowa sądu, do którego wniesiono sprawę, jest wywodzona z przepisu innego niż art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 - art. 18 akapit pierwszy TFUE w związku z art. 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom i orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którymi pomimo że wydanie nakazu zapłaty jest dopuszczalne wyłącznie przeciwko osobie fizycznej mającej miejsce zwykłego pobytu w państwie sądu, do którego wniesiono sprawę, ustalenie miejsca pobytu w innym państwie nie może nastąpić wyłącznie na tej podstawie, że dłużnik, którego dotyczy nakaz - będący obywatelem państwa sądu krajowego, do którego wniesiono sprawę - zarejestrował w tym ostatnim państwie adres, pod którym przebywa (swoje "aktualne" miejsce zamieszkania) w innym państwie w Unii Europejskiej, jeżeli niemożliwe jest złożenie przez dłużnika oświadczenia, że w pełni przeprowadził się do tego ostatniego państwa członkowskiego i nie ma miejsca zamieszkania na terytorium państwa sądu, do którego wniesiono sprawę? Czy w tym przypadku ma znaczenie to, kiedy złożono oświadczenie o aktualnym miejscu zamieszkania?
4. Przy odpowiedzi na pierwsze pytanie cząstkowe pytania trzeciego, że dopuszczalne jest wydanie nakazu zapłaty, czy art. 4 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 w związku z wykładnią art. 22 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1784 2 z dnia 25 listopada 2020 r. dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych ("doręczanie dokumentów") - dokonaną w wyroku wydanym w sprawie C-325/11, Alder 3 , w związku z zasadą skutecznego stosowania prawa Unii przy stosowaniu krajowej autonomii proceduralnej - dopuszcza, by przed wydaniem prawomocnego orzeczenia w sprawie sąd krajowy państwa, w którym obywatele nie mogą zrezygnować z rejestracji miejsca zamieszkania na terytorium tego państwa i przenieść go do innego państwa, który rozpatruje wniosek o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu bez udziału dłużnika, zwracał się na podstawie art. 7 rozporządzenia (UE) nr 2020/1784 o udzielenie przez organy państwa, w którym dłużnik ma zarejestrowane miejsce zamieszkania, informacji dotyczących jego miejsca zamieszkania w tym ostatnim państwie i daty rejestracji tego miejsca zamieszkania, w celu ustalenia, gdzie faktycznie znajduje się miejsce zwykłego pobytu dłużnika?
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2023.223.16 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa C-222/23, "Topłofikacija Sofia" EAD: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski rajonen syd (Bułgaria) w dniu 7 kwietnia 2023 r. - "Topłofikacija Sofia" EAD |
| Data aktu: | 26/06/2023 |
| Data ogłoszenia: | 26/06/2023 |