Sprawy połączone C-331/22 i C-332/22, DG de la Función Pública, Generalitat de Catalunya i in.: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 13 czerwca 2024 r. - KT, HM, VD v. Dirección General de la Función Pública, adscrita al Departamento de la Presidencia de la Generalitat de Catalunya, Departamento de Justicia de la Generalitat de Catalunya

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 13 czerwca 2024 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo no 17 de Barcelona - Hiszpania) - KT (C-331/22), HM, VD (C-332/22)/Dirección General de la Función Pública, adscrita al Departamento de la Presidencia de la Generalitat de Catalunya (C-331/22), Departamento de Justicia de la Generalitat de Catalunya (C-332/22)

(Sprawy połączone C-331/22 ¹  i C-332/22 ² , DG de la Función Pública, Generalitat de Catalunya i in.)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 1999/70/WE - Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Umowy o pracę na czas określony zawierane w sektorze publicznym - Członkowie personelu tymczasowego - Klauzula 5 - Środki mające na celu zapobieganie nadużyciom w zawieraniu kolejnych umów o pracę lub w nawiązywaniu kolejnych stosunków pracy na czas określony i karanie tych nadużyć)

Język postępowania: hiszpański

(C/2024/4556)

(Dz.U.UE C z dnia 29 lipca 2024 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado Contencioso-Administrativo n^o 17 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strony powodowe: KT (C-331/22), HM, VD (C-332/22)

Strony pozwane: Dirección General de la Función Pública, adscrita al Departamento de la Presidencia de la Generalitat de Catalunya (C-331/22), Departamento de Justicia de la Generalitat de Catalunya (C-332/22)

Sentencja

1) Klauzulę 5 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC),

należy interpretować w ten sposób, że:

nie stoi ona na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu, zgodnie z którym wykorzystywanie kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy na czas określony w sektorze publicznym przyjmuje charakter nadużycia, jeżeli wykorzystujący je organ administracji publicznej nie przestrzega terminów przewidzianych w prawie krajowym w celu obsadzenia stanowiska zajmowanego przez członka personelu tymczasowego, zatrudnionego na podstawie takiej umowy lub takiego stosunku pracy, ponieważ w takiej sytuacji owe kolejne umowy o pracę lub stosunki pracy na czas określony zaspokajają nie tymczasowe, lecz stałe i długookresowe potrzeby tego organu.

2) Klauzulę 5 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy 1999/70, w świetle zasad proporcjonalności i całkowitego naprawienia poniesionej szkody,

należy interpretować w ten sposób, że:

stoi ona na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu i uregulowaniu krajowemu, które przewidują w charakterze środków mających stanowić sankcję za nadużycia wynikające z wykorzystywania kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy na czas określony - odpowiednio - utrzymywanie pracownika zatrudnionego na podstawie takiej umowy lub takiego stosunku pracy na stanowisku aż do momentu przeprowadzenia i zakończenia postępowania w sprawie naboru przez organ będący pracodawcą, a także przeprowadzanie takich postępowań i wypłatę odprawy objętej podwójną górną granicą wyłącznie na rzecz tego pracownika, dla którego postępowanie to zakończy się niepowodzeniem, ponieważ środki te nie stanowią ani środków proporcjonalnych, ani środków wystarczająco skutecznych i odstraszających, aby zagwarantować pełną skuteczność przepisów przyjętych na podstawie wspomnianej klauzuli 5.

3) Klauzulę 5 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy 1999/70, w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

należy interpretować w ten sposób, że:

w braku w prawie krajowym odpowiednich środków zapobiegających nadużyciom wynikającym z wykorzystywania kolejnych umów o pracę i stosunków pracy na czas określony oraz - w stosownym wypadku - stanowiących sankcję za takie nadużycia zgodnie z klauzulą 5 przekształcenie owych kolejnych umów lub stosunków pracy na czas określony w umowę o pracę lub w stosunek pracy na czas nieokreślony może stanowić taki środek o tyle, o ile takie przekształcenie nie oznacza wykładni prawa krajowego contra legem.

1 Dz.U. C 359 z 19.9.2022.

2 Dz.U. C 472 z 12.12.2022.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2024.4556
• Rodzaj: Wyrok
• Tytuł: Sprawy połączone C-331/22 i C-332/22, DG de la Función Pública, Generalitat de Catalunya i in.: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 13 czerwca 2024 r. - KT, HM, VD v. Dirección General de la Función Pública, adscrita al Departamento de la Presidencia de la Generalitat de Catalunya, Departamento de Justicia de la Generalitat de Catalunya
• Data aktu: 13/06/2024
• Data ogłoszenia: 29/07/2024