Przepisy ogólne o powszechnym obowiązku wojskowym.
Osoby, które nie podają się wprawdzie za cudzoziemców, jednak dopełniły obowiązków, przewidzianych w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 sierpnia 1926 r. o cudzoziemcach (Dz. U. R. P. Nr. 83, poz. 465) i w rozporządzeniach wykonawczych na niem opartych, nie podlegają powszechnemu obowiązkowi wojskowemu. W przypadkach wątpliwych należy wdrażać dochodzenie.
Zaliczanie służby wojskowej, odbytej w państwie obcem może mieć miejsce w przypadkach przewidzianych w art. 7 ustęp 3. Za dowody odbycia takiej służby uważa się tylko dokumenty władz obcych względnie polskich, stwierdzające odbycie czynnej służby wojskowej w państwie obcem lub urzędowo poświadczone ich odpisy.
Przyznawanie stopni wojskowych osobom, które takie stopnie uzyskały w armji obcej przed nabyciem obywatelstwa polskiego zależy od decyzji Ministra Spraw Wojskowych.
Wystarczalność dowodów jako też okoliczność, czy między Państwem Polskiem i danem państwem obcem istnieje zasada wzajemności, stwierdza Minister Spraw Wojskowych.
Osoby wykluczone od służby wojskowej, które posiadały stopień wojskowy, a stopnia tego nie utraciły na mocy prawomocnego wyroku sądowego lub na podstawie art. 26 kodeksu karnego wojskowego, zatrzymują stopień wojskowy nada 1, a celem określenia ich stosunku do służby wojskowej dodaje się do nazwy posiadanego przez nich stopnia wojskowego (art. 10 rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 października 1932 r. o służbie wojskowej podoficerów i szeregowców - Dz. U. R. P. Nr. 89, poz. 747, oraz art. 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1928 r. o służbie wojskowej podoficerów i szeregowców marynarki wojennej - Dz. U. R. P. z 1933 r. Nr. 12, poz. 85) - wyrazy "wykluczony z wojska".
Osoby należące do rezerwy lub pospolitego ruszenia, wykluczone od służby wojskowej, zostają po upływie terminu wykluczenia zaliczone zpowrotem do rezerwy lub pospolitego ruszenia zależnie od wieku, jaki osiągnęły w chwili, gdy upłynął termin wykluczenia.
Jeżeli osoba, która na podstawie takiego zawiadomienia podlega wykluczeniu od służby wojskowej z mocy samego prawa, odbywa czynną służbę wojskową, należy zawiadomienie to niezwłocznie przedłożyć dowódcy okręgu korpusu, który na tej zasadzie zarządzi zwolnienie danej osoby z szeregów jako wykluczonej od czynnej służby wojskowej.
W tych przypadkach, jeżeli prawomocny wyrok zapadł w sądzie wojskowym, właściwy prokurator wojskowy występuje z urzędu z wnioskiem o wykluczenie; jeżeli wyrok orzeczony był przez sąd powszechny, właściwy powiatowy komendant uzupełnień przesyła po otrzymaniu zawiadomienia o wyroku i wpisaniu kary do dokumentów ewidencyjnych zawiadomienie do właściwego prokuratora wojskowego, który przedkłada dowódcy okręgu korpusu pisemną opinję i wniosek w przedmiocie wykluczenia danej osoby od służby wojskowej.
Właściwym do wydawania orzeczenia o wykluczeniu w myśl art. 9 ustęp przedostatni jest w stosunku do osób, odbywających czynną służbę wojskową, dowódca okręgu korpusu właściwy dla danej formacji, w innych wypadkach - dowódca okręgu korpusu, na którego obszarze dana osoba zamieszkuje.
Wniesienie odwołania w powyższym terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia go przez Ministra Spraw Wojskowych.
Przed upływem terminu, określonego w ustępie 1 może być orzeczenie wykluczenia wykonane tylko wówczas, gdy wykluczony wyraźnie zrzekł się odwołania.
O władzach powołujących do wykonania powszechnego obowiązku wojskowego.
Na terenie m. st. Warszawy władzą tą jest Komisarz Rządu na m. st. Warszawę.
W dalszym ciągu rozporządzenia niniejszego przez wyrażenie "powiatowe władze administracji ogólnej" należy rozumieć władze wymienione w ustępach 1 i 2 niniejszego paragrafu, o ile rozporządzenie wyraźnie nie stanowi inaczej.
II instancją z wyjątkiem Komisarza Rządu m. st. Warszawy jest wojewoda;
II instancją dla Komisarza Rządu m. st. Warszawy jest Minister Spraw Wewnętrznych.
W przypadkach, określonych poszczególnemi przepisami ustawy i mniejszego rozporządzenia, decyduje Minister Spraw Wewnętrznych.
Do art. 12.
Do art. 15.
W sprawach tych urzędy konsularne obowiązuje następujący tok instancyj:
II instancją jest wojewoda właściwy dla stałego miejsca zamieszkania danego obywatela w kraju, a w razie nieposiadania miejsca zamieszkania w kraju - wojewoda, właściwy dla miejsca urodzenia w kraju.
W przypadkach określonych poszczególnemi przepisami ustawy i niniejszego rozporządzenia decyduje Minister Spraw Wewnętrznych.
Jeżeli miejscem zamieszkania danego obywatela jest miasto stołeczne Warszawa, II instancją dla urzędów konsularnych jest Minister Spraw Wewnętrznych.
W czynnościach tych władzą współdziałającą jest Komisarz Generalny Rzeczypospolitej Polskiej na Wolne Miasto Gdańsk.
Do art. 17.
Na obszarze województw: tarnopolskiego, stanisławowskiego, lwowskiego, krakowskiego, tudzież w powiatach: Cieszyn, Bielsko-Powiat i Bielsko-Miasto z obszaru województwa śląskiego, przedstawicieli tych wyznacza rada powiatowa lub komisarz rządowy po wysłuchaniu rady przybocznej.
W miastach o własnym statucie wyznacza przedstawicieli samorządu rada miejska.
Na obszarze województw: pomorskiego, poznańskiego i górnośląskiej części województwa śląskiego wyznaczają przedstawicieli samorządu rady powiatowe, w miastach zaś wydzielonych z powiatowego związku samorządowego rady miejskie.
Organa, wymienione w ustępach 1, 2 i 3 wyznaczają na członków komisyj poborowych osoby z pośród swego grona.
Przedstawiciele samorządu zasiadają w komisji poborowej w czasie stawania do poboru osób z obszaru przez nich reprezentowanego.
Osoby, przewidziane na zastępców członków komisyj poborowych mają być o tem zawiadomione w powyższy sposób z zaznaczeniem, że natychmiastowe objęcie czynności członka komisji poborowej obowiązuje bezwzględnie w razie wezwania ich przez kierownika powiatowej władzy administracji ogólnej lub przez dowódcę okręgu korpusu, jeżeli chodzi o powołanie zastępców oficerów, zasiadających w komisji poborowej.
Zawiadomienia należy wysyłać za potwierdzeniem odbioru.
Nie dotyczy to druków prowadzonych przez wojskowy personel komisji poborowej, które dostarcza właściwa powiatowa komenda uzupełnień.
W tym celu ma on prawo wglądu do list poborowych, kart indywidualnych i protokółu komisji poborowej także po ukończeniu jej czynności.
Lekarz wojskowy ma dbać, ażeby przegląd lekarski odbył się ścisłe według obowiązujących przepisów.
Do art. 19.
Izba w której urzęduje komisja poborowa, w żadnym przypadku nie może służyć jako rozbieralnia lub poczekalnia.
Wszystkie izby lokalu poborowego powinny być dostatecznie obszerne i posiadać niezbędne urządzenia.
Izba przeznaczona do badania poborowych przez komisie poborową powinna liczyć co najmniej 6 mtr długości i 4 mtr szerokości oraz posiadać dostateczne oświetlenie. Temperatura wewnętrzna powinna wynosić co najmniej 19º Celsjusza.
Lokal komisji poborowej powinien być w czasie poboru pilnowany przez stałego stróża dziennego i nocnego, płatnego przez właściwy zarząd gminy.
Wynagrodzenie dzienne lekarzy wolnopraktykujących, powołanych do komisyj poborowych, ustala się w wysokości pełnej diety, określonej w obowiązujących przepisach o poborach służbowych dla funkcjonarjuszów państwowych VI grupy uposażenia. Diety przysługujące tym lekarzom w razie podróży oblicza się również według VI grupy uposażenia funkcjonarjuszów państwowych.
Zwoływanie komisyj rozpoznawczych odbywa się w miarę potrzeby. Terminy urzędowania ustala wojewoda w porozumieniu z dowódcą okręgu korpusu i podaje je do wiadomości powiatowych władz administracji ogólnej.
Zwoływanie komisji rozpoznawczej na obszarze m. st. Warszawy zarządza Minister Spraw Wewnętrznych.
O terminie posiedzeń komisji rozpoznawcze] zawiadamia jej członków przewodniczący komisji.
Zarządzenia, dotyczące terminowego stawienia się osób, podlegających ponownemu badaniu przez komisję rozpoznawczą, wydaje właściwa powiatowa władza administracji ogólnej.
Jeżeli jeden z członków komisji rozpoznawczej wypowie się za wnioskiem lekarzy, wniesiony sprzeciw upada i wniosek lekarzy staje się podstawą do wydania orzeczenia komisji rozpoznawczej.
W razie wypowiedzenia się wszystkich głosujących członków komisji rozpoznawczej przeciw zgodnemu wnioskowi obu lekarzy komisji, przewodniczący powinien poborowego skierować do okręgowego szpitala wojskowego, celem ostatecznego zbadania jego stanu zdrowia.
Urząd wojewódzki przedstawia orzeczenie szpitalne komisji rozpoznawczej w najbliższym terminie jej urzędowania, celem wydania orzeczeniu o fizycznej zdolności danego poborowego do służby wojskowej.
Jeżeli obecność poborowego dla wydania takiej decyzji jest konieczna, urząd wojewódzki zarządza wezwanie poborowego przed komisję rozpoznawczą.
Dane powyższe wpisuje się do otrzymanych wyciągów z listy poborowej lub z księgi protokółów badań mężczyzn-członków rodziny poborowego. Orzeczenie komisji rozpoznawczej, wpisane do tych wyciągów, podpisuje przewodniczący komisji.
W razie uznania poborowego przez komisję rozpoznawczą za zdolnego do służby wojskowej (art. 39 kategorja A lub C) wojskowy członek komisji rozpoznawczej wypełnia dla właściwej P. K. U. wyciąg ewidencyjny, do którego poza orzeczeniem komisji rozpoznawczej wpisuje także nadane przeznaczenie do rodzaju służby wojskowej.
Wyciągi z list poborowych (z księgi protokółów badań mężczyzn-członków rodziny poborowego) oraz przeznaczone dla P. K. U. wyciągi ewidencyjne należy przesłać do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej.
Jeżeli na osobę, figurującą w ewidencji wojskowej, nie został sporządzony wyciąg ewidencyjny w myśl § 66, powiatowa władza administracji ogólnej zawiadamia właściwą P. K. U. o wynikach przeglądu w komisji rozpoznawczej, podając odpis orzeczenia komisji wraz z datą powzięcia orzeczenia.
Czynności przygotowawcze do poboru.
Co do osób zmarłych, których miejsce śmierci nie pokrywa się z miejscem urodzenia, urzędy wymienione w art. 23 zawiadamiają o fakcie śmierci zarządy gmin miejsca urodzenia zmarłej osoby, podając wszystkie dane zawarte w wyciągu.
W przypadku zniszczenia lub zaginięcia ksiąg metrykalnych urzędnicy stanu cywilnego, prowadzący metryki są obowiązani wystąpić do urzędów i instytucyj, utrzymujących duplikaty tych ksiąg, z żądaniem sporządzenia wyciągów metrykalnych, o których mowa w art. 23.
Mężczyźni, objęci rejestracją, powinni stawić się w zarządzie gminy miejsca zamieszkania z wymaganemi, a wymienionemi w wezwaniu (obwieszczeniu) o rejestracji dowodami w ciągu miesiąca września, w dniu oznaczonym w wezwaniu.
Jeżeli dana osoba nie ma miejsca zamieszkania lub jeżeli jej miejsce zamieszkania nie jest wiadome, powinna zgłosić się do rejestru w zarządzie gminy miejsca pobytu.
Wezwanie do rejestracji przez zarządy gmin odbywa się w drodze publicznego ogłoszenia oraz w sposób na miejscu przyjęty. W wezwaniu należy dokładnie podać miejsce i czas zgłoszenia się (lokal, datę i godzinę) oraz wymienić rodzaje dowodów, które mają być przy zgłoszeniu się przedstawione.
Zeznania zgłaszających się, tak ustne jak i pisemne, powinny być przez zarządy gmin spisywane na drukach rejestru (wzór Nr. 3).
Wpisy do rejestru mają być oparte na dokumentach, stwierdzających datę i miejsce urodzenia zgłaszającego się oraz miejsce jego zamieszkania.
W razie braku wyżej wspomnianych dokumentów z przyczyn uzasadnionych zgłoszenie należy przylać na podstawie zeznań zgłaszającego się, przyczem fakt ten należy odnotować w rubryce "uwagi" rejestru.
Fakt pisemnego zgłoszenia należy odnotować w rubryce "uwagi" rejestru. Zgłoszenia pisemne mają być przechowane w aktach.
Osobom, które dokonały zgłoszenia pisemnie, zaświadczenie o dokonanej rejestracji przesyła się na ich własny koszt.
Zgłaszających się po tym terminie należy wpisywać do dalszych bieżących arkuszy rejestru z wymienieniem przyczyn opóźnienia, a nadto wpisać ich do osobnego wykazu. Wykaz ten przesyłają zarządy gmin właściwym powiatowym władzom administracji ogólnej, celem pociągnięcia opóźnionych do odpowiedzialności karnej w myśl art. 99.
Zarząd miejski m. st. Warszawy, zarządy miejskie miast wydzielonych z powiatowego związku samorządowego, zarządy gmin, którym wojewódzkie władze administracji ogólnej przekazały na zasadzie art. 29 sporządzanie list poborowych, mogą prowadzić rejestry poborowych sposobem kartotekowym według wzoru Nr. 4 przy równoczesnem prowadzeniu księgi zgłoszeń według wzoru Nr. 5.
Do rejestru poborowych wpisać należy wszystkich mężczyzn, którzy:
W razie zmiany miejsca zamieszkania zarejestrowanego w okresie dwóch lat od zarejestrowania, zarząd gminy, który dokonał rejestracji, powinien przekazać dane zarejestrowanego zarządowi gminy nowego miejsca zamieszkania, skreślając go w swoim rejestrze dopiero po otrzymaniu z nowej gminy potwierdzenia o zapisaniu danej osoby do rejestru tej gminy. Skreślenie należy omówić w rubryce "Uwagi" rejestru z podaniem nazwy gminy, w której skreślony został ujęty do rejestru.
Osoby zmarłe w okresie 2-ch lat od założenia rejestru należy skreślać z rejestru na podstawie wyciągów z aktów stanu cywilnego, nadesłanych przez urzędy i organa, wymienione w art. 23, na podstawie art. 32 ustawy.
Zgłoszenie powinno być dokonane ustnie przez osobiste stawienie się we właściwym zarządzie gminy w dniu przez ten urząd wyznaczonym, a w razie uzasadnionej niemożności osobistego stawienia się pisemnie do dnia 30 listopada.
Sposób dokonania i przyjmowania zgłoszeń powtórnych jest taki sam, jak przy rejestracji.
Do pisemnego zgłoszenia mają być dołączone wszystkie dokumenty, wymienione w § 83, jak również zaświadczenie o dokonanej poprzednio rejestracji.
Zarząd gminy otrzymujący pisemne zgłoszenie, może wezwać daną osobę do osobistego zgłoszenia się celem wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości.
Osobom, które dokonały zgłoszenia pisemnie należy przesłać zaświadczenie na ich koszt.
Osoby, które urodziły się w danej gminie, a których miejsce zamieszkania lub pobytu nie zostało ustalone przez zarządy gmin na podstawie poprzednich rejestrów, należy objąć ponadto osobnym wykazem z rubrykami rejestru. Wykaz ten ma być łącznie z rejestrem lub z listą poborową przesłany właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej, celem dalszego poszukiwania ich miejsca zamieszkania względnie pobytu.
W wykazie tym w rubryce "uwagi" należy wpisać rzeczowe adnotacje, wskazujące dokładnie, co zarządy gmin przedsięwzięły w okresie 2-ch lat, ażeby odnaleźć miejsce zamieszkania względnie pobytu danych osób.
W ogłoszeniach należy wskazać, że o mylnym lub niewłaściwym wpisie powinien każdy donieść przełożonemu gminy.
Jeżeli wpisany do rejestru poborowych zgłosi jakąś poprawkę po przesłaniu rejestru do powiatowych władz administracji ogólnej, zarząd gminy przesyła to zgłoszenie po odpowiedniem uzupełnieniu swego egzemplarza rejestru do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej, która uskutecznia odpowiednie uzupełnienie w posiadanym egzemplarzu rejestru.
W razie braku wyżej wspomnianych dokumentów komisja poborowa ustala wiek mężczyzn w myśl § 168.
Powiatowa władza administracji ogólnej po otrzymaniu rejestru poprawia ewentualne omyłki, rozstrzyga zgłoszone przez zarządy gmin wątpliwości i wdraża konieczne dochodzenia uzupełniające oraz zawiadamia o uskutecznionych poprawkach zarząd gminy, celem poczynienia analogicznych poprawek w pierwszym egzemplarzu rejestru poborowych.
Te same czynności, dotyczące poprawek lub uzupełnień w rejestrze, o ile nie są zastrzeżone wyłącznie powiatowym władzom administracji ogólnej, uskuteczniają: zarząd miejski m. st. Warszawy, zarządy miejskie miast, wydzielonych z powiatowego związku samorządowego oraz zarządy gmin, którym wojewódzkie władze administracji ogólnej przekazały sporządzanie list poborowych.
Do art. 29.
Podstawą do sporządzania list poborowych są poprawione i uzupełnione przez wyżej wymienione władze drugie egzemplarze rejestru. Do list poborowych powinny być wpisane wszystkie żyjące osoby i wszystkie tyczące się ich dane, zawarte w rejestrze.
Nazwiska poborowych jednego rocznika należy wpisywać do listy poborowej według gmin, zaś w obrębie każdej gminy w porządku alfabetycznym.
W miastach podzielonych na kornisarjaty policyjne, listy poborowe mają być sporządzane według komisarjatów przy zachowaniu tego samego porządku.
Władze samorządowe, którym powierzono sporządzanie list poborowych (art. 29) powinny przesłać te listy powiatowym władzom administracji ogólnej najdalej na dwa tygodnie przed ogólnym terminem, wyznaczonym dla sporządzenia list poborowych.
Do art. 31.
W czasie urzędowania komisyj poborowych mogą nastąpić zmiany i uzupełnienia w tych listach tylko na podstawie przedkładanych przy poborze dowodów, przyczem zmiany te przeprowadza przewodniczący komisji poborowej w liście poborowej i w karcie indywidualnej.
Powody uzasadniające zmiany mają być omówione treściwie w rubryce "uwagi" listy poborowej. Skreślenia pierwotnego wpisu mają być dokonane w sposób dozwalający na jego odczytanie. Usuwanie lub zniekształcanie pierwotnego wpisu jest niedopuszczalne.
oraz adnotacyj o wynikach poszukiwań uchylających się od wcielenia do szeregów, od ćwiczeń wojskowych, zebrań (raportów) kontrolnych, o wydaniu paszportów zagranicznych (§ 440), zezwoleń na wstąpienie do służby wojskowej w państwie obcem, adnotacyj o zwolnieniach od powszechnego obowiązku wojskowego z tytułu ubiegania się o obce obywatelstwo (§ 416) oraz decyzyj o pozbawieniu obywatelstwa polskiego. Zawiadamianie powiatowych komend uzupełnień ma obejmować także wszystkie wypadki skreśleń z list poborowych, przewidziane w § 102.
Wypadek śmierci należy przyjąć za stwierdzony, jeżeli zgon poborowego wpisany został do ksiąg metrykalnych (rejestrów stanu cywilnego) w kraju lub zagranicą i udowodniony będzie odpowiedniemi dokumentami.
Gdyby dochodzenia administracyjne nie dały dostatecznych wyników, ustalenia wieku dokonuje komisja poborowa w myśl § 168.
Do art. 32.
Powiatowe komendy uzupełnień zwracają wykazy po wykorzystaniu powiatowym władzom administracji ogólnej.
O obowiązku stawiennictwa do poboru i o poborze.
Poborowi głuchoniemi i ociemniali nie przebywający w tych zakładach są zwolnieni od osobistego stawienia się przed komisją poborową, o ile ich stan choroby zostanie urzędowo stwierdzony:
Poborowi umysłowo upośledzeni lub umysłowo chorzy nie przebywający w specjalnych zakładach są zwolnieni od stawienia się przed komisją poborową, jeżeli stan choroby zostanie urzędowo stwierdzony:
Termin stawienia się takiej osoby przed komisją poborową wyznacza powiatowa władza administracji ogólnej w porozumieniu z zarządem więzienia (aresztu), który uskutecznia odpowiedni wpis o tem w aktach osobowych więźnia.
Jeżeli wyznaczony termin stawienia się do poboru przypada na dzień ukończenia kary lub też nic pokrywa się z dniem ukończenia kary, wówczas powiatowa władza administracji ogólnej przesyła więźniowi za pośrednictwem zarządu więzienia (aresztu) osobiste wezwanie do poboru, które zarząd więzienia (aresztu) wręcza za pokwitowaniem.
W przypadkach, gdy dzień zwolnienia z więzienia lub aresztu jest nieokreślony (areszt śledczy) lub zwolnienie to ma nastąpić przed terminem, określonym w wyroku albo orzeczeniu skazującem, zarząd więzienia (aresztu) z chwilą otrzymania nakazu zwolnienia powinien porozumieć się natychmiast w najkrótszej drodze z powiatową władzą administracji ogólnej, celem wyznaczenia terminu stawienia się zwolnionego przed komisją poborową.
Organa policji państwowej są obowiązane udzielać w tym kierunku zarządom gmin wszelkiej pomocy.
Powiatowa władza administracji ogólnej wdraża po ukończeniu poboru głównego w stosunku do poborowych, nieprzedstawionych komisji poborowej w czasie poboru głównego, indywidualne dochodzenia, celem stwierdzenia przyczyn niestawiennictwa. Poborowych tych należy przedstawić przed najbliższą dodatkową komisją poborową.
Jeżeli nie można ustalić wpisu do list poborowych, powiatowa władza administracji ogólnej zapisuje doprowadzonego poborowego do swojej listy poborowej właściwego rocznika.
Kierownik powiatowej władzy administracji ogólnej składa wojewódzkiej władzy administracji ogólnej dwa razy do roku, w terminach, ustalonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych, sprawozdania o ilości uchylających się od poboru i o wynikach akcji ich ścigania.
Wojewódzka władza administracji ogólnej informuje dwa razy do roku, w terminach ustalonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych, właściwego dowódcę okręgu korpusu o wynikach akcji ścigania uchylających się od poboru.
W razie stwierdzenia, że dany mężczyzna nie uczynił zadość tym powinnościom, należy zawiadomić o tem właściwą powiatową władzę administracji ogólnej.
Do art. 35.
Prośby takie mogą być wnoszone najdalej do dnia 1 kwietnia tego roku, w którym dany poborowy obowiązany jest stanąć do poboru.
Jeżeli poborowy nie może dostarczyć dowodów tożsamości lub dostarczony dowód nasuwa wątpliwości, należy skierować poborowego do właściwej komisji poborowej.
Zezwolenie na stawienie się do poboru w drodze delegacji przed dodatkowemi komisjami poborowemi może być udzielone tylko w przypadkach szczególnie ważnych.
Decyzje o udzieleniu zezwolenia na stawanie w drodze delegacji przed komisją poborową innego powiatu należy odnotować w listach poborowych władzy delegującej. W przypadku stawienia się poborowego przed właściwą komisją poborową mimo uzyskania zezwolenia na stawanie w drodze delegacji przed komisją poborową innego powiatu, należy zezwolenie unieważnić i zawiadomić niezwłocznie o tem władzę delegowaną.
Wyciągi z listy poborowej podpisują wszyscy członkowie komisji poborowej.
Do art. 37.
Ogólny plan obejmuje terytorjalnie obszar całego województwa, zaś plan szczegółowy - obszar jednego powiatu lub miasta, wydzielonego z powiatowego związku samorządowego.
Ogólny plan poboru ustala wojewoda w porozumieniu z właściwym dowódcą okręgu korpusu.
Celem ułożenia ogólnego planu poboru powiatowe władze administracji ogólnej i zarządy miejskie miast, wydzielonych z powiatowego związku samorządowego, posiadające uprawnienia powiatowej władzy administracji ogólnej, mają co roku najdalej na 2 miesiące przed rozpoczęciem poboru głównego po porozumieniu się z właściwym powiatowym komendantem uzupełnień przesłać wojewódzkiej władzy administracji ogólnej wnioski, obejmujące ilość komisyj poborowych na obszarze danego powiatu (miasta) oraz miejsce ich urzędowania, podając jednocześnie ilość poborowych, wpisanych do list poborowych danego powiatu (miasta).
Jeżeli jednak przy zachowaniu tej zasady pobór nie mógłby być na obszarze danej powiatowej komendy uzupełnień ukończony w wyznaczonym terminie, należy wyznaczyć drugi skład personelu wojskowego dla tej komisji poborowej, do której pierwotnie wyznaczony personel wojskowy nie może wejść z braku czasu.
Jeżeli jedna komisja poborowa nie zdąży w danym powiecie (mieście) ukończyć poboru głównego w ustawowym czasie (pkt. a), należy na obszarze tego powiatu (miasta), o ile nie staną na przeszkodzie względy techniczne (podział list poborowych i t. p.), utworzyć w tym czasie równolegle pomocniczą komisję poborową, lecz tylko na taką ilość dni, jakąby zasadnicza komisja potrzebowała po upływie ustawowego czasu, aby pobór zakończyć. Taka komisja otrzymuje całkowity skład personalny, zarówno cywilny, jak i wojskowy, zgodnie z art. 17.
Podane wyżej zasady mają być przestrzegane również w stosunku do takich powiatowych komend uzupełnień, których obszar administracyjny należy do różnych województw. Kolejność urzędowania komisyj poborowych na obszarze takich powiatowych komend uzupełnień powinna być ułożona po porozumieniu się kierowników wojewódzkich władz administracji ogólnej z właściwym dowódcą okręgu korpusu;
Treść obwieszczeń o poborze układa wojewódzka władza administracji ogólnej.
Obwieszczenia mają wymieniać prawną podstawę zarządzenia poboru i kategorje osób, podlegających poborowi, oraz zawierać pouczenie o trybie wnoszenia próśb o ulgi lub odroczenia czasu czynnej służby wojskowej, tudzież przepisy karne za niespełnienie obowiązku stawienia się przed komisją poborową. Obwieszczenia mają ponadto zawierać plan, podający terminy stawienia się poborowych według poszczególnych gmin oraz obowiązek przynoszenia ze sobą do poboru dokumentów, stwierdzających wykształcenie i zatrudnienie. Należy również wskazać, by poborowi zabierali ze sobą posiadane ewentualnie dokumenty, stwierdzające tożsamość osoby.
Obwieszczenia o poborze należy podać do publicznej wiadomości najmniej na dwa tygodnie przed rozpoczęciem poboru głównego przez nalepianie w miejscach najbardziej widocznych, a niezależnie od tego również w inny sposób na miejscu przyjęty.
Mogą być stosowane także imienne wezwania do stawienia się przed komisją poborową.
Po ustaleniu tej kolejności przełożeni gmin powinni natychmiast zebrać poborowych swej gminy i oczekiwać dalszych zarządzeń przewodniczącego.
Po wprowadzeniu każdego poborowego do sali komisji poborowej urzędnik załatwiający sprawy wojskowe w powiatowej władzy administracji ogólnej sprawdza jego tożsamość i wydaje mu przygotowaną co najmniej na jeden dzień przedtem kartę indywidualną według wzoru Nr. 16, po umieszczeniu na tej karcie przez poborowego odcisku palca wskazującego prawej ręki.
Z kartą indywidualną zostaje poborowy skierowany do wagi oraz do pomiarów ciała. Osoba, wyznaczona do ważenia i mierzenia, wpisuje ustalone wymiary pod kontrolą jednego lekarza do karty indywidualnej.
Dodatkowe komisje poborowe są właściwe dla wszystkich powiatów, położonych na obszarze danej powiatowej komendy uzupełnień.
Zaopatrzenie dodatkowych komisyj poborowych w potrzebne urządzenia i przybory należy do powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej dla miejsca urzędowania dodatkowej komisji poborowej.
Właściwe powiatowe władze administracji ogólnej przesyłają do powiatowych władz administracji ogólnej, organizujących dodatkowe komisje poborowe, wyciągi z list poborowych osób, pochodzących z innych powiatów, w dwóch egzemplarzach.
Orzeczenia o stopniu zdolności do służby wojskowej wydane przez dodatkową komisję poborową wpisuje się w tym wypadku tylko do obu egzemplarzy wyciągu, które podpisują wszyscy członkowie komisji. Kartę indywidualną należy sporządzać w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz wyciągu i karty indywidualnej powiatowa władza administracji ogólnej zwraca tej powiatowej władzy administracji ogólnej, która wyciągi nadesłała, zaś drugie, egzemplarze tych dokumentów przechowuje u siebie w aktach. Właściwa powiatowa władza administracji ogólnej wpisuje dane, dotyczące wyniku przeglądu, do listy poborowej. Wpis ten podpisuje kierownik tej władzy. W rubryce "uwagi" listy poborowej należy stwierdzić, że wpisu dokonano na podstawie wspomnianego wyżej wyciągu.
Władza ta wpisuje wyniki badania mężczyzn-członków rodziny poborowego do księgi protokółów badań rodzin poborowych (wzór Nr. 20).
Fakt wpisania orzeczenia komisji poborowej do protokółu badań rodzin poborowych na podstawie wyciągu należy odnotować w rubryce "uwagi" protokółu badań.
Do art. 39.
Orzeczenie o stanie zdrowia powinno zawierać:
Wniosek lekarski powinien zawierać jedną z kategoryj, wymienionych w art. 39, odpowiadającą, orzeczeniu o stanie zdrowia (w przypadkach z pkt. a), b) i c) - "kat. A", w przypadkach z punktu d) - "kat. B" lub "kat. C", lub "kat. D" albo "kat. E").
Poborowi, stający przed komisją poborową w tym roku kalendarzowym, w którym kończą 23 rok życia, lub później, mogą być zakwalifikowani tylko do jednej z kategoryj A, C, D lub E.
Poborowi, zakwalifikowani do kategorji B podczas poboru głównego, mają ponownie stanąć przed komisją poborową podczas poboru głównego w następnym roku.
Poborowi, zakwalifikowani do kategorji B przez dodatkową komisję poborową, są obowiązani stawić się ponownie do przeglądu po upływie roku od chwili wydania orzeczenia przed najbliższą dodatkową komisję poborową.
W razie stwierdzenia przez lekarza rządowego w przypadkach przewidzianych w § 111, że obłożna choroba poborowego jest trwała i uniemożliwia stawienie się przed komisją poborową, komisja może powziąć na zasadzie orzeczenia pisemnego tego lekarza zaoczną decyzję o zdolności poborowego do służby wojskowej. Fakt wydania takiej decyzji należy uwidocznić w protokóle komisji poborowej i w rubryce "uwagi" listy poborowej z podaniem liczby i daty orzeczenia lekarza rządowego, jego nazwiska i stanowiska służbowego.
Obaj lekarze komisji poborowej stawiają po zbadaniu stanu zdrowia poborowego (ochotnika) i uzgodnieniu swych opinij wspólny wniosek co do stopnia zdolności poborowego (ochotnika) do służby wojskowej.
Wyniki badań wpisuje się do karty indywidualnej. Orzeczenie i wniosek lekarzy wpisane do karty indywidualnej podpisują obaj lekarze. W wypadku dwóch odmiennych orzeczeń lekarskich każdy z lekarzy wpisuje i podpisuje w karcie indywidualnej swoje własne orzeczenie.
W razie stwierdzenia konieczności wysłania danej osoby na ekspertyzę szpitalną lub na leczenie przymusowe do szpitala publicznego, jeden z lekarzy komisji powinien wpisać wniosek ten do karty indywidualnej, podając cierpienia względnie chorobę, wymagającą ekspertyzy lub leczenia oraz uwidaczniając właściwe paragrafy wojskowych przepisów o badaniu i ocenie fizycznej zdolności do służby wojskowej, którym stwierdzone stany chorobowe odpowiadają.
Po podpisaniu orzeczenia i wniosku lekarskiego jeden z lekarzy komisji poborowej wręcza kartę indywidualną przewodniczącemu, poczem następuje wydanie przez komisję poborową orzeczenia o zdolności danej osoby do służby wojskowej, względnie odesłanie poborowego na ekspertyzę lub leczenie szpitalne.
W obu przypadkach przewodniczący powinien przestrzegać, aby orzeczenie każdego z lekarzy było wpisane do karty indywidualnej i do listy poborowej.
Orzeczeniu komisji poborowej należy nadać brzmienie, ustalone w art. 39 dla danej kategorji zdolności do służby wojskowej oznaczonej we wniosku lekarskim przy uwzględnieniu odnośnie ochotników przepisów § 321 pkt. a) i b).
W razie wypowiedzenia się wszystkich członków komisji poborowej przeciwko zgodnemu zdaniu obu lekarzy, przewodniczący przekazuje zbadanie zdolności poborowego do służby wojskowej komisji rozpoznawczej.
Wypowiedzenie się choćby jednego z członków komisji poborowej przeciw zgodnemu zdaniu obu lekarzy powinno być odnotowane w protokóle komisji poborowej, przyczem zdanie każdego członka komisji ma być treściwie umotywowane i przez niego podpisane.
Wypowiadanie się w sprawie wniosku lekarskiego nie może odbywać się w sposób, dający badanym możność zapoznania się ze zdaniem poszczególnych członków komisji poborowej.
Przeznaczenie ma być dokonane w myśl odpowiednich instrukcyj Ministra Spraw Wojskowych i wpisane do karty indywidualnej.
Na decyzję wojskowego członka komisji poborowej o przeznaczaniu do rodzajów służby wojskowej pozostali członkowie komisji wpływu nie mają. Do przeprowadzenia zmian nadanego przeznaczenia upoważniony jest powiatowy komendant uzupełnień.
Na końcu protokółu należy wpisywać wszelkie zastrzeżenia dotyczące akcji poboru, zgłoszone przez członków komisji poborowej.
Na kartach indywidualnych nie wolno czynić żadnych notatek lub zapisów, nieprzewidzianych obowiązującemi przepisami.
W razie różnicy zdań pomiędzy lekarzami komisji poborowej każdy lekarz - członek komisji poborowej obowiązany jest podpisać w rubryce 19 listy poborowej swoje własne orzeczenie, uzasadniając je krótko w protokóle komisji poborowej w rubryce "zastrzeżenia członków komisji".
W stosunku do poborowych, którzy zostają wysłani na ekspertyzę lekarską, względnie do komisji rozpoznawczej lub na leczenie do szpitala publicznego, należy pod datą stawienia się do poboru umieścić datę wydania ostatecznego orzeczenia lekarskiego, powziętego po powrocie poborowego z ekspertyzy względnie ze szpitala publicznego lub datę wydania przez komisję rozpoznawczą ostatecznego orzeczenia.
Poborowym zaliczonym do pospolitego ruszenia z bronią (art. 39 kat. C, art. 7 ustęp 4, art. 36 ustęp 2) oraz zaliczonym do pospolitego ruszenia bez broni (art. 39 kat. D i art. 57) wydaje powiatowy komendant uzupełnień lub wojskowy członek komisji poborowej zaświadczenie wojskowe według wzoru, ustalonego instrukcją Ministra Spraw Wojskowych.
Przy doręczaniu dokumentów wojskowych obowiązuje tryb przewidziany w art. 24 - 30 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnem (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 341).
Duplikaty zaświadczeń o zgłoszeniu się do rejestru wydają właściwe zarządy gmin (urzędy konsularne) na pisemną prośbę zainteresowanego.
Jako właściwy należy rozumieć ten zarząd gminy (urząd konsularny), w którego rejestrze poborowych zapisany jest starający się o duplikat.
Duplikaty zaświadczeń wystawione osobom zakwalifikowanym do kategorji A, B i E, wydaje na pisemną prośbę ta powiatowa władza administracji ogólnej, w której listach poborowych wpisany jest proszący o duplikat.
Do podania o wydanie duplikatu dokumentu poborowego, wystawionego dla zakwalifikowanych do kategorji A i B, należy dołączyć dowód, stwierdzający, że utrata dokumentu została zgłoszona we właściwym posterunku lub w komisarjacie policji państwowej.
Właściwym posterunkiem (komisarjatem) policji państwowej jest ten, w którego rejonie utrata dokumentu miała miejsce.
Duplikaty dokumentów poborowych, stwierdzających całkowitą niezdolność do służby wojskowej (kat. E), wydają na pisemną prośbę te powiatowe władze administracji ogólnej, w których listach poborowych jest zapisany żądający duplikatu przy przestrzeganiu zasady, że proszący o duplikat powinien ogłosić utratę dokumentu jednorazowo w Dzienniku Wojewódzkim tego województwa, na którego obszarze utrata dokumentu nastąpiła, a na obszarze m. st. Warszawy w Warszawskim Dzienniku Wojewódzkim dla obszaru m. st. Warszawy. Dziennik ten powinien być w jednym egzemplarzu dołączony do podania o wydanie duplikatu. Duplikat nie może być wydany wcześniej, niż po upływie 30 dni od ogłoszenia utraty dokumentu. Od osób, wykazujących się świadectwem ubóstwa, przyjmie administracja Dziennika Wojewódzkiego (Warszawskiego Dziennika Wojewódzkiego) ogłoszenia bezpłatnie.
Osoby zamieszkałe stale lub czasowo przebywające zagranicą zgłaszają utratę dokumentu poborowego (bez ogłaszania w dziennikach) we właściwym urzędzie konsularnym, a zamieszkali na obszarze W. M. Gdańska - u Komisarza Generalnego Rzeczypospolitej w Gdańsku i wnoszą za pośrednictwem tych urzędów prośby o wydanie duplikatu do tej powiatowej władzy administracji ogólne: w kraju, która wydała oryginał utraconego dokumentu.
Posterunek (komisarjat) policji państwowej po spisaniu w tej sprawie protokółu wydaje zainteresowanemu poświadczenie o zgłoszeniu utraty dokumentu.
Utratę książeczki stanu służby oficerskiej (książeczki wojskowej, zaświadczenia wojskowego) należy ponadto ogłosić jednorazowo w Dzienniku Wojewódzkim tego województwa, na którego obszarze utrata dokumentu nastąpiła, a na obszarze m. st. Warszawy - w Warszawskim Dzienniku Wojewódzkim dla obszaru m, st. Warszawy. Od osób wykazujących się świadectwem ubóstwa, administracja Dziennika Wojewódzkiego (Warszawskiego Dziennika Wojewódzkiego) przyjmuje ogłoszenie bezpłatnie. Duplikaty książeczek stanu służby oficerskiej, książeczek wojskowych lub zaświadczeń wojskowych oraz nowe karty mobilizacyjne (w miejsce zagubionych, skradzionych lub zniszczonych) wydaje właściwa powiatowa komenda uzupełnień na podstawie podania wniesionego w sposób, ustalony przez Ministra Spraw Wojskowych.
Do podania o duplikat książeczki stanu służby oficerskiej (książeczki wojskowej, zaświadczenia wojskowego) należy dołączyć: poświadczenie posterunku (komisarjatu) policji państwowej o zgłoszeniu utraty dokumentu wojskowego oraz Dziennik Wojewódzki (Warszawski Dziennik Wojewódzki dla obszaru m. st. Warszawy), w którym utrata dokumentu została ogłoszona.
Osoby, które utraciły wojskowy dokument osobisty z powodu klęski żywiołowej (pożar, powódź i t. p.) są wolne od zgłaszania utraty dokumentu w posterunku (komisarjacie) policji państwowej i od ogłaszania utraty dokumentu w dzienniku wojewódzkim, o ile do podania dołączą zaświadczenie zarządu gminy lub posterunku (komisarjatu) policji państwowej, że dokument wojskowy uległ zniszczeniu na skutek klęski żywiołowej z wymienieniem rodzaju tej klęski.
Wydanie duplikatu książeczki stanu służby oficerskiej (książeczki wojskowej, zaświadczenia wojskowego) może nastąpić po upływie 30 dni od ogłoszenia utraty w Dzienniku Wojewódzkim (Warszawskim Dzienniku Wojewódzkim dla obszaru m. st. Warszawy), a w razie przedstawienia zaświadczenia o utracie dokumentu wskutek klęski żywiołowej - niezwłocznie po wniesieniu podania.
Wydanie nowej karty mobilizacyjnej powinno nastąpić natychmiast po zgłoszeniu jej utraty w posterunku (komisarjacie) policji państwowej i wniesieniu podania.
Do podania o wydanie nowej karty mobilizacyjnej należy dołączyć tylko poświadczenie posterunku (komisarjatu) policji państwowej o zgłoszeniu utraty.
Osoby stale zamieszkałe lub czasowo przebywające zagranicą zgłaszają utratę wojskowego dokumentu osobistego (bez ogłaszania w dziennikach) we właściwym urzędzie konsularnym, a zamieszkali na obszarze W. M. Gdańska - u Komisarza Generalnego Rzeczypospolitej w Gdańsku i wnoszą za pośrednictwem tych urzędów do właściwej powiatowej komendy uzupełnień w kraju prośby o wydanie duplikatu.
Orzeczenie i wniosek lekarski, dotyczący ustalonego wieku wpisuje się u dołu rubryki 19, zaś orzeczenie komisji poborowej do rubryki 20 listy poborowej.
Przy stwierdzaniu daty urodzenia na podstawie dokumentu należy uważać za miarodajną wyłącznie metrykę urodzenia.
W przypadku późniejszego urzędowego stwierdzenia właściwej daty urodzenia poborowego powiatowa władza administracji ogólnej zarządza potrzebne sprostowanie.
Podoficerowie i szeregowcy, odbywający czynną służbę wojskową, o ile kwestjonują przynależność do rocznika, z którym odbywają służbę, powinni udowodnić to aktem urodzenia. Sprawy takie rozstrzyga właściwa powiatowa władza administracji ogólnej, kierując się § 178.
Jeżeli podoficer (szeregowiec) nie może twierdzenia swego poprzeć aktem urodzenia, powiatowa władza administracji ogólnej załatwia podanie odmownie, zawiadamiając o tem zainteresowanego. Przepisy § 104 i niniejszego o ustalaniu wieku przez komisję poborową mają zastosowanie tylko do poborowych aż do chwili stawienia się do poboru włącznie i nie mogą być stosowane do podoficerów i szeregowców służby czynnej.
Do art. 40.
W razie wyraźnego kalectwa (utrata ręki, nogi, oka, kilku palców i t. p.) powinien przełożony gminy na podaniu wymienić okoliczności wśród których kalectwo nastąpiło.
Ocenę swoją lekarz powiatowy (rządowy) wydaje wyłącznie na podstawie wyników badań przez siebie przeprowadzonych.
Przedstawione przez poborowego świadectwa lekarzy wolnopraktykujących (zdjęcia rentgenologiczne) nie mogą w niczem krępować zdania i oceny lekarza powiatowego (rządowego).
W razie zmiany poborowemu w drodze ponownego przeglądu kategorji A na inną należy wymienić wydane w swoim czasie zaświadczenie o stawieniu się do poboru na nowy dokument, odpowiadający nowemu orzeczeniu komisji poborowej.
Do art. 41.
Jeżeli orzeczenie o zdolności poborowego do służby wojskowej uchylone zostało w drodze nadzoru jako wydane przez niewłaściwą komisję poborową, wojewódzka władza administracji ogólnej powinna wskazać:
Uchylenie orzeczenia komisji poborowej w drodze nadzoru i ponowne przedstawienie danej osoby komisji poborowej, może nastąpić tylko w okresie wieku poborowego.
Gdyby taki poborowy wskutek mylnego zapisu do starszego rocznika odbywał czynną służbę wojskową, władze administracji ogólnej powinny przed uchyleniem orzeczenia komisji poborowej zawiadomić właściwą P. K. U. o konieczności przeniesienia go do rocznika młodszego i zażądać oświadczenia, czy mimo przeniesienia do rocznika młodszego chce pozostać w szeregach w charakterze ochotnika. Osoba taka musi odpowiadać warunkom, wymaganym od ochotników w myśl art. 70 ustawy i §§ 314 oraz 315. W razie potwierdzającym dana osoba powinna przedstawić właściwej P. K. U. w drodze służbowej prośbę o przyjęcie do służby wojskowej w charakterze ochotnika z dołączeniem dokumentów i zobowiązań, wymaganych w myśl §§ 314 i 315. Prośby te mają być przez P. K. U. załatwiane przychylnie, o ile nie zachodzą ustawowe przeszkody. O wyrażeniu przez daną osobę zgody na pozostanie w szeregach oraz o przyjęciu tego zgłoszenia, jak również o odmowie pozostania w szeregach lub o nieprzyjęciu zgłoszenia do ochotniczej służby wojskowej powiatowy komendant uzupełnień zawiadamia właściwą wojewódzką władzę administracji ogólnej, która wyda jedną z następujących decyzyj:
Jeżeli poborowy na podstawie aktu urodzenia lub decyzją komisji poborowej zostanie przeniesiony do innego rocznika, jednak już objętego wiekiem poborowym lub starszego, należy poborowego skreślić z listy poborowej niewłaściwego rocznika. Jeżeli w tym przypadku w stosunku do poborowego wydane było orzeczenie komisji poborowej o zdolności do służby wojskowej, orzeczenie to nie podlega uchyleniu. Pozostaje ono ważne nadal i podlega przeniesieniu do list poborowych właściwego rocznika. Jeżeli poborowy zakwalifikowany był do kategorji A, jednak nie został jeszcze wcielony do szeregów, powołanie do czynnej służby wojskowej powinno nastąpić w najbliższym terminie wcielenia do szeregów. Gdyby jednak poborowy odbywał już czynną służbę wojskową, powinien on ją pełnić nadal do czasu wysłużenia okresu służby czynnej, ustalonego dla danego rodzaju wojska.
Do art. 43.
Jeżeli cierpienie najbardziej ograniczające zdolność poborowego do służby wojskowej może być przez, obu lekarzy komisji poborowej dostatecznie rozpoznane, powinno być na tej zasadzie wydane ostateczne orzeczenie o stanie zdrowia bez względu na to, czy pozostałe cierpienia, mniej zdolność ograniczające, wymagają ekspertyzy, czy też jej nie wymagają. W tych przypadkach nie należy przeprowadzać ekspertyzy stanów chorobowych mniej ograniczających zdolność do służby wojskowej. Te stany chorobowe muszą być jednak przez lekarzy w orzeczeniu wymienione.
Poborowemu należy wydać bilet na przejazd do szpitala i zpowrotem do miejsca zamieszkania.
Poborowi, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż mogą dopuścić się nadużyć lub ucieczki, będą odesłani pod eskortą Policji Państwowej. W takich przypadkach karty służbowe dla tych poborowych wręcza się eskortującemu.
Koszty eskorty policyjnej będą pokrywane z budżetu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Bilety na przejazd wydaje powiatowa władza administracji ogólnej.
Szpitale wojskowe są obowiązane przyjąć zgłoszenie poborowego o każdej porze.
Orzeczenie szpitalne ma być wpisane do otrzymanej z komisji poborowej karty służbowej (wzór Nr. 23) i powinno zawierać diagnozę lekarską i kwalifikację do służby wojskowej, a w razie zakwalifikowania poborowego do kat. A lub C, również te rodzaje służby wojskowej, do których poborowy nie nadaje się ze względu na swój stan zdrowia. Tak uzupełniona karta służbowa ma być przesłana natychmiast po zbadaniu poborowego listem poleconym albo książką doręczeń jako przesyłka poufna do właściwej komisji poborowej lub, o ile ta już nie urzęduje, do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej.
Po zbadaniu szpital skierowuje poborowego do miejsca wskazanego w bilecie na przejazd wydanym mu przez powiatową władzę administracji ogólnej.
Badanie lekarskie w wojskowych szpitalach okręgowych powinno się odbywać w tych przypadkach co najmniej przez 2-ch lekarzy ze współudziałem komendanta szpitala.
Takie orzeczenia szpitali okręgowych nie podlegają zakwestjonowaniu przez lekarzy komisji poborowej.
Zasadniczo mogą być poddawani przymusowemu leczeniu tylko tacy poborowi, którzy po wyleczeniu względnie usunięciu wad cielesnych lub ułomności będą mogli być zakwalifikowani do kategorji A i odbyć czynną służbę wojskową.
Poborowy jest obowiązany poddać się decyzji komisji poborowej co do przymusowego leczenia.
Koszty pobytu poborowego w szpitalu mają być pokryte w myśl ogólnych przepisów o pokrywaniu kosztów za leczenie w szpitalach publicznych.
Do art. 44.
Komisja poborowa wydaje w tych przypadkach na podstawie wniosku lekarzy orzeczenie o zdolności poborowego do służby wojskowej według brzmienia jednej z kategoryj art. 39 z dodaniem następującej decyzji: "poborowy może być powołany do czynnej służby wojskowej w ..... (wymienić rodzaj wojska)". Poborowym tym wydaje się obowiązujący dla danej kategorji dokument lub zaświadczenie (§ 161 ust. 1 i 2), przestrzegając, aby dodatkowa decyzja komisji poborowej o możności powołania była w tych dokumentach umieszczona.
Poborowi, zakwalifikowani do kategorji B, obowiązani są stawić się po upływie roku ponownie przed komisją poborową, celem uregulowania stosunku do służby wojskowej (§ 146), a jeżeli zostali na podstawie dodatkowej decyzji komisji poborowej wcieleni do szeregów, otrzymują w tym celu urlop okolicznościowy.
Powołanie i wcielenie takich osób do odbycia czynnej służby wojskowej przeprowadzają powiatowi komendanci uzupełnień po ustaleniu prawomocnym wyrokiem sądowym rozmyślnego wywołania choroby lub uszkodzenia cielesnego, w celu uchylenia się od obowiązku czynnej służby wojskowej w granicach wieku, przewidzianych w art. 36, po odbyciu kary, jeśli wyrok lub pobudki czynu karygodnego nie spowodowały wykluczenia tych osób od służby wojskowej.
Powiatowa władza administracji ogólnej przesyła takie protokóły niezwłocznie po poborze do właściwego prokuratora.
Komisje poborowe mogą w przypadkach z art. 44 korzystać w całej rozciągłości z art. 43 ustęp ostatni w sprawie leczenia w szpitalach publicznych.
W razie nieosiągnięcia porozumienia akta sprawy powinny być przedłożone Ministrowi Spraw Wewnętrznych, który rozstrzyga w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych.
Osoby, które zostały uznane przez komisję rozpoznawczą za zdolne do czynnej służby wojskowej (kategorja A) przed upływem 38 lat życia obowiązane są odbyć tę służbę na ogólnych zasadach.
Jeżeli osoby zostaną zakwalifikowane przez komisję rozpoznawczą do kategorji A po upływie 38 lat życia, komisja rozpoznawcza zalicza je w dniu wydania tego orzeczenia do pospolitego ruszenia z bronią.
Sądy powszechne obowiązane są zawiadamiać o stwierdzonym przez siebie przypadku z art. 45 ust. 1 i 2 właściwe wojewódzkie władze administracji ogólnej.
Sądy wojskowe zawiadamiają o takich wypadkach właściwego dowódcę okręgu korpusu, który akta sprawy przekazuje wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.
Osoby takie, w razie uznania ich za zdolne do czynnej służby wojskowej, będą obowiązane służbę tę odbyć na ogólnych zasadach (art. 36).
O skróceniu i odroczeniu czasu służby wojskowej.
Przedstawienie takiego świadectwa po tym terminie, jak również uzyskanie świadectwa w czasie odbywania czynnej służby wojskowej nie uprawnia do skróconej służby wojskowej.
Osoby te nie tracą prawa do skróconej czynnej służby wojskowej i odbywają tę służbę przez taki okres czasu, jaki został ustalony przez Ministra Spraw Wojskowych dla poborowych z cenzusem danego rodzaju wojska, jednak bez możności uzyskania stopnia podporucznika rezerwy.
Jeżeli przed wcieleniem takiej osoby do szeregów nastąpi albo darowanie w drodze łaski skutków karno-sądowego skazania, albo zarządzenie zatarcia skazania przez sąd w myśl art. 90 kodeksu karnego z 1932 r. lub też uznanie skazania za niebyłe po upływie terminu zawieszenia kary w myśl art. 64 kodeksu karnego z 1932 r., należy osobom tym przyznać prawo do skróconej czynnej służby wojskowej, jednak nie należy ich powoływać do szkół (kursów) kształcących na oficerów rezerwy.
W stosunku do poborowych (ochotników) uprawnionych do skróconej czynnej służby wojskowej, a wcielonych do formacyj wojskowych, celem wyszkolenia na podoficerów rezerwy w myśl § 75 rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o służbie wojskowej podoficerów i szeregowców (Dz. U. R. P. z 1933 r. Nr. 20, poz. 132) właściwym do pozbawienia prawa do skróconej czynnej służby wojskowej jest dowódca formacji. O decyzji, pozbawiającej prawa do skróconej czynnej służby wojskowej komendanci szkół (kursów) oraz dowódcy formacyj wojskowych zawiadamiają powiatowych komendantów uzupełnień.
ad § 214. pkt. a): zaświadczenia wydane przez konsystorze diecezjalne, kurje biskupie lub biskupów oraz przełożonych zakonów i seminarjów duchownych;
ad § 214 pkt, b): zaświadczenia wydane przez konsystorze: ewangelicko-augsburski, ewangelicko-reformowany, ewangelicko - unijny, tudzież superratendenturę ewangelickiego kościoła augsburskiego i helweckiego wyznania oraz superintendenta kościoła staroluterskiego lub przez właściwe władze państwowe i państwowe instytucje naukowe, t, j. przez urzędy wojewódzkie, Komisarza Rządu na m. st. Warszawę oraz dziekanat odpowiedniego wydziału teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego;
ad § 214 pkt. c): zaświadczenia, wydane przez konsystorze diecezjalne lub właściwe władze państwowe oraz państwowe instytucje naukowe, t. j. przez urzędy wojewódzkie, Komisarza Rządu na m. st. Warszawę i Kierownika Stuidjum Teologji Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego;
ad § 214 pkt. d): zaświadczenia, wydane przez urzędy wojewódzkie, a w m. s t. Warszawie - przez Komisarza Rządu;
ad § 214 pkt. e): dokumenty, zawierające zatwierdzenie na stanowisku rabina i podrabina, wystawione przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w myśl art. 43 i 54 przepisów o organizacji gmin wyznaniowych żydowskich z dnia 14 października 1927 r., w brzmieniu rozporządzenia Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 5 kwietnia 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 52, poz. 500);
ad. § 214 pkt. f) i g): zaświadczenia wydane przez urzędy wojewódzkie, a w m. st. Warszawie - przez Komisarza Rządu.
Nazwiska osób, którym urząd konsularny udzielił ulgi z art. 57 oraz ich dane osobiste mają być wpisane do rejestru poborowych (§ 271), O przyznaniu ulgi z art. 57 ustawy należy zawiadomić niezwłocznie zapomocą wojskowej karty rejestracyjnej (wzór Nr. 11) powiatową władzę administracji ogólnej, wskazaną w § 270, która zawiadamia o udzieleniu ulgi właściwą P. K. U. Powiatowi komendanci uzupełnień prześlą urzędom konsularnym obowiązujące wojskowe dokumenty osobiste dla osób, którym przyznano ulgę z art. 57, celem doręczenia tych dokumentów zainteresowanym.
Osoby, zakwalifikowane przy poborze do kategorji A, B, C lub D (nie wyłączając zaliczonych do ponadkontyngentowych), a nie należące do wyznania katolickiego, mogą ubiegać się o ulgę z art. 57 po stawieniu się przed komisją poborową tylko wówczas, jeżeli usprawiedliwią należycie powód niewniesienia prośby o tę ulgę w dniu poboru.
Podanie o przyznanie ulgi po poborze powinno być wniesione wraz z wymaganemi dowodami do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej, a zagranicą do urzędu konsularnego, które to władze decydują o przyznaniu lub odmowie ulgi.
W razie przyznania takiej ulgi, orzeczenia komisji poborowej, kwalifikujące dane osoby do kat. A, B, C lub D nie podlegają unieważnieniu. Mają one moc obowiązującą na wypadek wystąpienia danej osoby ze stanu duchownego lub powołania jej do służby wojskowej na podstawie art. 57.
W razie opuszczenia stanu duchownego przez osobę zakwalifikowaną do kat. B, jest ona obowiązana stanąć ponownie przed komisją poborową na ogólnych zasadach, celem definitywnego ustalenia jej zdolności fizycznej do służby wojskowej.
W razie przyznania ulgi z art. 57 po poborze powiatowa władza administracji ogólnej powinna zawiadomić właściwą powiatową komendę uzupełnień, która wyda takiej osobie obowiązujący dokument wojskowy. Urzędy konsularne zawiadamiają w tych przypadkach o udzieleniu ulgi właściwą powiatową władzę administracji ogólnej w trybie § 217.
Jeżeli osoba, której po poborze przyznano ulgę z art. 57 odbywa czynną służbę wojskową, powiatowa komenda uzupełnień zawiadamia o tem właściwego dowódcę formacji, celem niezwłocznego zwolnienia zainteresowanego, dołączając do zawiadomienia dokument wojskowy.
O wstąpieniu do stanu duchownego należy zawiadomić właściwego powiatowego komendanta uzupełnień, przesyłając mu jeden z dokumentów wymienionych w § 215.
Osoby te powinny być przedstawione komisji poborowej celem ustalenia ich zdolności fizycznej do służby wojskowej w myśl art. 39 na ogólnych zasadach, o ile nie zachodzi wypadek wymieniony w § 218.
Osoby, uznane przez komisją poborową za zdolne do czynnej służby wojskowej (kat. A), jeśli nie ukończyły jeszcze 38 lat życia, obowiązane są odbyć czynną służbę wojskową. Osoby, które ukończyły 38 lat życia, zalicza się do pospolitego ruszenia z bronią.
Do art. 59 - 67.
Jeżeli warunki te powstaną po tym dniu, prośba o odroczenie powinna być wniesiona do 4 tygodni od chwili uzyskania wiadomości o powstaniu tych okoliczności.
Podania o przedłużenie odroczenia służby wojskowej, uzyskanego na podstawie art. 59 punktu 1) lub 2), należy wnosić najdalej do dnia 1 lipca tego roku kalendarzowego, w którym kończy się poprzednio udzielone odroczenie.
Uczniowie ostatniej klasy szkół średnich (równorzędnych) zakwalifikowani do kategorji A podczas poboru głównego, lecz przed zakończeniem bieżącego roku szkolnego, nie mogą uzyskać odroczenia służby wojskowej z art. 63 pkt. 1. O odroczenie takie mogą się ubiegać jedynie ci z pośród nich, którzy nie zostali dopuszczeni do egzaminu dojrzałości (końcowego) lub egzaminu tego nie zdali, a władze szkolne zezwoliły im na powtórzenie ostatniej klasy (kursu) lub ponowne przystąpienie do tych egzaminów. Osoby te powinny wnieść podanie do 4 tygodni, licząc od daty otrzymania decyzji właściwej władzy szkolnej.
Jeżeli wyciągu takiego nie można dołączyć, należy uzupełnić podanie zaświadczeniem zarządu gminy lub urzędu meldunkowego albo też innej instytucji prowadzącej ewidencję ludności na obszarze danej gminy, o ilości członków danej rodziny z wymienieniem każdej poszczególnej osoby oraz metryką urodzenia tych członków;
W zaświadczeniu musi być wykazane, czy zainteresowane osoby nie otrzymują jakichkolwiek wsparć lub zapomóg rządowych albo prywatnych.
Uczniowie szkół średnich (równorzędnych), ubiegający się o odroczenie z art. 63 pkt. 1 na tej zasadzie, że władze szkolne zezwoliły im na powtórzenie ostatniej klasy lub na ponowne przystąpienie do egzaminu dojrzałości (końcowego), powinni dołączyć do podania o odroczenie pisemną decyzję władzy szkolnej w oryginale lub uwierzytelnionym odpisie.
Uczniowie (terminatorowie), terminujący w rzemiośle u majstrów lub w przedsiębiorstwach fabrycznych, albo odbywający naukę w handlu na podstawie zawartych pisemnych umów o naukę, powinni dołączyć do podania o odroczenie zaświadczenie o odbywaniu nauki rzemiosła lub nauki handlu, wydane przez zarząd izby rzemieślniczej, lub zarząd izby przemysłowo-handlowej, o ile chodzi o naukę w handlu. Zaświadczenia takie mają być potwierdzane:
Ulga ta może być udzielona również poborowym, zaliczonym do ponadkontyngentowych, jeżeli warunki do odroczenia z art. 59 pkt. 1 lub 2 ustawy powstały po wyjściu danych osób z wieku poborowego i podania zostały wniesione w terminie, wskazanym w art. 66 ustawy.
Ulga z art. 62 ustęp 3 ma być przyznawana przez powiatową władzę administracji ogólnej na podstawie podania i tych samych dowodów, jakie są wymagane od poborowych przy ubieganiu się o odroczenie służby wojskowej z art. 59 pkt. 1 i 2.
Wskazane w pkt. a) - d) terminy (1 lipca, 1 października) mają być stosowane także wówczas, gdy z zaświadczenia zakładu naukowego wynika, że poborowy ukończy lub może ukończyć naukę w danym roku przed 1 lipca, albo przed 1 października.
Poborowi, korzystający z odroczenia służby wojskowej na podstawie art. 63, pkt. 2 lub 3, albo z przedłużenia odroczenia na podstawie art. 64, którzy stawali do poboru w okresie wieku poborowego, nie mogą uzyskać ulgi z art. 62 ustęp 3 po wyjściu z tego wieku.
można przedłużyć na podstawie art. 64 odroczenie służby wojskowej z art. 63 pkt. 2 (§ 232 pkt. b), zależnie od okresu czasu potrzebnego do ukończenia studjów, jednak najdalej do 1 lipca tego roku kalendarzowego, w którym kończą 25 lat życia.
Przedłużenie odroczeń służby wojskowej, w myśl art. 64 może być udzielone dopiero po upływie okresu czasu, przewidzianego w § 232 pkt. b).
Postanowienie punktu 3) odnosi się także do osób, które zgłaszały się w wieku przedpoborowym do szkół wojskowych, kształcących na oficerów zawodowych, a nie zostały przyjęte z powodu braku warunków fizycznych.
Poborowym, którzy z usprawiedliwionych przyczyn stanęli do poboru, w tym roku kalendarzowym, w którym kończą 23 lub 24 lat życia i posiadają warunki do odroczeń z art. 63 pkt. 2 mogą być udzielone odroczenia służby wojskowej na podstawie art. 64 do 1 lipca tego roku kalendarzowego, w którym kończą 25 lat życia, jeżeli odpowiadają warunkom, wskazanym w § 235 pkt. 1, 2 lub 3.
O odroczeniach z art. 59 pkt. 1 i 2 oraz 63 pkt. 1 i 4, tudzież o ulgach z art. 62 ustęp 3, udzielonych osobom, które stanęły do poboru głównego i wniosły podania do dnia 15 lipca, powiatowe władze administracji ogólnej zawiadamiają powiatową komendę uzupełnień najdalej w przeciągu 2-ch miesięcy od chwili zakończenia poboru głównego, przesyłając jej ogólny imienny wykaz. O udzieleniu odroczenia lub ulgi po tym terminie, powiatowe władze administracji ogólnej obowiązane są zawiadomić właściwą powiatową komendę uzupełnień każdorazowo bezzwłocznie po powzięciu decyzji, przyznającej odroczenie lub ulgę.
Zarówno indywidualne zawiadomienia o udzielonych odroczeniach, jak też ogólne imienne wykazy udzielonych odroczeń powinny zawierać dane, wyszczególnione we wzorze Nr. 26. Jako podstawę prawną dla udzielonego odroczenia z art. 59 pkt. 3 należy powoływać "art. 63" z wymienieniem odpowiedniego punktu tego artykułu.
Osoby, wymienione w art. 60 pkt. 2, które odbywają czynną służbę wojskową, lub naukę szkolną mają być uważane przy rozpatrywaniu podań o odroczenie służby wojskowej za niezdolne do pracy zawodowej.
Stan niezdolności do pracy należy określać procentowo, biorąc pod uwagę rodzaj pracy zawodowej badanej osoby.
W razie obłożnej choroby członka rodziny poborowego, grożącej utratą życia na wypadek odbycia jakiejkolwiek podróży, badanie zdolności jego do pracy zawodowej może przeprowadzić na zarządzenie właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej najbliższy lekarz rządowy po stwierdzeniu w jego obecności tożsamości chorej osoby przez organ samorządowy. Obłożna choroba członka rodziny musi być uprzednio stwierdzona w drodze dochodzeń administracyjnych.
W wypadku określenia niezdolności w granicach od 35 do 55% władza udzielająca odroczenia rozstrzyga czy ze względu na zachodzące warunki należy daną osobę uważać za zdolną lub niezdolną do pracy.
Odwołanie się od orzeczenia komisji poborowej lub powiatowej władzy administracji ogólnej, dotyczącego stopnia niezdolności do pracy zawodowej członka rodziny poborowego, może nastąpić tylko, w związku z odwołaniem się od orzeczenia odmawiającego przyznania odroczenia terminu odbycia czynnej służby wojskowej z art. 59 pkt. 1.
Bracia poborowych, którzy wyemigrowali i przebywają stale zagranicą lub zamieszkują oddzielnie od rodziny, której utrzymanie zależne jest od pracy poborowego, a nie posiadają majątku ani też dochodu, by mogli dostatecznie pomagać w utrzymaniu tej rodziny, nie mogą być brani pod uwagę przy ocenie warunków, na podstawie których poborowy ubiega się o odroczenie jako jedyny żywiciel.
W tych przypadkach badanie stopnia niezdolności do pracy zawodowej mężczyzn - członków rodziny poborowego przeprowadza komisja rozpoznawcza.
Ponowne badanie kobiety - członka rodziny poborowego zarządza wojewódzka władza administracji ogólnej, gdy orzeczenie lekarza powiatowego wydaje się niejasne lub nieuzasadnione ze stanowiska wiedzy lekarskiej.
Badanie to przeprowadza:
| w I | okręgu | ekonomicznym | 4 ha |
| w II | " | " | 4,5 ha |
| w III | " | " | 5 ha |
| w IV | " | " | 5,5 ha |
| w V | " | " | 6 ha |
Gdyby odziedziczone gospodarstwo rolne, przekraczające normy podane wyżej, obciążone było długami hipotecznemi, których raty miałby spłacać poborowy, daje to podstawę do udzielenia mu odroczenia służby wojskowej tylko w tych przypadkach, gdy stwierdzone zostanie, że poborowy nie może być zastąpiony osobą najemną i że w razie wcielenia go do szeregów gospodarstwo jego mogłoby być zniszczone z powodu niewypłacalności rat ciążących na majątku.
Do stwierdzenia tych okoliczności powołane są powiatowe władze administracji ogólnej.
Dotyczy to również gospodarstw rolnych, które odziedziczył poborowy w linji zstępnej po osobach zaginionych podczas wojny i wogóle przepadłych bez, wieści, jeśli okoliczności te zostaną udowodnione na podstawie przeprowadzonych dochodzeń urzędowych lub zeznań wiarygodnych świadków.
Przez linję zstępną należy rozumieć dzieci ślubne, nieślubne, legitymowane przez następne małżeństwo, albo przez decyzję właściwej władzy (per rescriptum principis) oraz przysposobieńców wraz z ich potomstwem.
Jeżeli poborowemu przyznane zostało odroczenie z art. 59 pkt. 1 lub 2 względnie ulga z art. 62 ustęp 3 w czasie pełnienia czynnej służby wojskowej, powiatowa władza administracji ogólnej przesyła pisemne zawiadomienie o tem. za pośrednictwem powiatowej komendy uzupełnień do właściwej formacji, celem doręczenia.
Zwolnienie takiego podoficera lub szeregowca z czynnej służby wojskowej powinno nastąpić najdalej w ciągu 3-ch dni po otrzymaniu przez formację wojskową zawiadomienia o udzielonem odroczeniu lub po upływie 5-ciu miesięcy od chwili wcielenia w razie udzielenia ulgi z art. 62 ustęp 3. Jeżeli w tym czasie dany żołnierz przebywa w areszcie lub w szpitalu, zwolnienie ma nastąpić dopiero po zwolnieniu z aresztu lub szpitala. Czas odbytej czynnej służby wojskowej zalicza się na poczet ustawowego okresu czynnej służby wojskowej.
Powszechny obowiązek wojskowy na obszarze W. M. Gdańska i zagranicą.
Osoby te w czasie przebywania w krajach poza Europą nie podlegają obowiązkowi stawienia się do poboru.
W razie przyjazdu tych osób na czas dłuższy niż 6 miesięcy do krajów europejskich, na obszar Wolnego Miasta Gdańska lub Rzeczypospolitej Polskiej dotyczą ich po upływie tego czasu pod względem obowiązku stawienia się do poboru te same przepisy, jakie obowiązują obywateli stale zamieszkałych zagranicą w krajach europejskich (§ 260).
Decyzja, czy obywatel polski ma być uważany za stale zamieszkałego zagranicą, należy do kierownika urzędu konsularnego. W razie wątpliwości kierownik urzędu konsularnego zasięga opinji właściwych władz administracji ogólnej w kraju.
Podoficerowie i szeregowcy, stale urlopowani wskutek czasowej niezdolności do służby wojskowej, o ile stale zamieszkują zagranicą w rozumieniu § 263, podlegają rewizji lekarskiej po powrocie do kraju.
Odsyłanie (wzywanie) osób, wyszczególnionych w ustępie 1 i 2 niniejszego paragrafu, do kraju celem uregulowania stosunku do wojska, jest niedopuszczalne,
Wezwania mają być uskutecznione drogą ogłoszeń w prasie miejscowej, obwieszczeń w lokalu urzędu konsularnego oraz w lokalach instytucyj i stowarzyszeń polskich zagranicą lub w inny sposób, na miejscu przyjęty.
W ogłoszeniach należy podać:
Wojskowe karty rejestracyjne osób, których miejsce urodzenia w kraju nie jest wiadome lub położone jest poza granicami Polski, pozostają w urzędach konsularnych.
W razie wyjazdu zarejestrowanego do kraju urzędy konsularne skreślają go z rejestru po przyjęciu i odnotowaniu w rejestrze wymeldowania się na wyjazd i omówieniu skreślenia.
Pozatem podlegają skreśleniu z rejestru na podstawie odpowiednich dokumentów osoby:
Ponowne zgłoszenie się do rejestru należy odnotować w rejestrze i potwierdzić na posiadanem (nadesłanem) przez zgłaszających się zaświadczeniu z poprzedniej rejestracji. Jeżeli osoba zgłaszająca się przy ponownej rejestracji nie była jeszcze ujęta do rejestru, należy jej wydać zaświadczenie według wzoru Nr. 9 lub 10.
Przyjmowanie zgłoszeń do ponownego rejestrowania się powinno być ukończone do dnia 30 listopada. Do osób, zgłaszających się po terminie należy stosować przepis § 270, ustęp przedostatni, a jeżeli zachodzi wypadek opóźnienia zgłoszenia przez osobę, która już figuruje w rejestrze, należy uwidocznić to w wojskowej karcie rejestracyjnej, celem pociągnięcia danej osoby do odpowiedzialności karnej po powrocie do kraju.
Do każdej konsularnej komisji poborowej powinien być przydzielony jeden urzędnik konsularny w charakterze referenta.
Przeprowadzenie wszelkich czynności przygotowawczych do poboru należy do obowiązków kierownika urzędu konsularnego.
Paragrafy: 120, 121 - 126 oraz 214 - 221 mają analogiczne zastosowanie w urzędach konsularnych.
Przesunięć takich należy udzielać dla poborowych, posiadających warunki do skróconej czynnej służby wojskowej (art. 51) - najdalej do 1 lipca tego roku kalendarzowego, w którym kończą 23 lat życia, dla poborowych nieposiadających tych warunków - najdalej do 1 września tego roku kalendarzowego, w którym kończą 23 lat życia.
Osobom, które udowodnią zaświadczeniem zakładu naukowego, że odbywają studja, z powodu których przewidziane jest odroczenie służby wojskowej lub przedłużenie tego odroczenia do 25 roku życia (art. 63 pkt. 3, § 235), kierownik urzędu konsularnego może udzielać przesunięcia terminu stawienia się przed komisją poborową w kraju do 1 lipca tego roku, w którym kończą 25 lat życia.
Z chwilą zarządzenia poboru zagranicą przesunięcia terminu stawienia się do poboru stają się nieważne. Osoby, którym takie przesunięcia były udzielone, obowiązane są do stawienia się przed konsularną komisją poborową, o ile znajdują się w krajach, w których zarządzono pobór. Przesunięcia terminu poboru udzielone czasowo przebywającym zagranicą stają się także nieważne z chwilą przyjazdu tych osób na obszar W. M. Gdańska lub do kraju. Osoby te są obowiązane zgłosić się u właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej, celem przedstawienia komisji poborowej w najbliższym terminie jej urzędowania.
Potwierdzenia o przesunięciu terminu poboru mają zawierać dokładną datę, do której udzielono przesunięcia.
Terminy i sposób ubiegania się o odroczenia lub o przedłużenie odroczenia, tudzież sposób udzielania tych odroczeń są takie same, jakie obowiązują w kraju.
Odwołania powinny być wniesione w drodze przez właściwy urząd konsularny.
Stosunek do służby wojskowej osób stale zamieszkałych zagranicą, które zakwalifikowane zostały przez konsularną komisję poborową lub komisję poborową w kraju do kategorji A regulują zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych.
Nazwiska tych osób podaje powiatowy komendant uzupełnień do wiadomości właściwego urzędu konsularnego, celem zastosowania w stosunku do nich postanowień § 311.
W razie powrotu takiej osoby do kraju w okresie wieku, w którym podlega ona powszechnemu obowiązkowi wojskowemu, powiatowy komendant uzupełnień wdraża przeciwko niej obowiązujące dochodzenia sądowo-karne, a niezależnie od tego powołuje ją niezwłocznie do odbycia czynnej służby wojskowej, jeśli w myśl art. 36 jest w wieku obowiązującym do tej służby.
Przejazd od miejsca zamieszkania zagranicą do granicy Państwa Polskiego odbywają te osoby na koszt Skarbu Państwa na podstawie zarządzeń urzędów konsularnych. Przejazd od granicy Państwa do miejsca postoju formacji odbywają powołane osoby na podstawie dołączonych do kart powołania biletów na przejazd.
W skład konsularnej komisji rozpoznawczej nie mogą wchodzić osoby, które jako członkowie konsularnej komisji poborowej brały udział w wydaniu orzeczeń rozpatrywanych przez konsularną komisję rozpoznawczą.
Czynności, związane ze zwołaniem konsularnej komisji rozpoznawczej oraz z przygotowaniem i urządzeniem jej lokalu, tryb urzędowania tudzież prawa i obowiązki jej członków, są w drodze analogji takie same, jakie obowiązują komisje rozpoznawcze w kraju, z tą różnicą, że konsularna komisja rozpoznawcza nie może badanej osoby wysyłać na ekspertyzę szpitalną.
Uchwały powzięte przez konsularną komisję rozpoznawczą są ostateczne.
Dane, zawarte w wyciągach z rejestru wpisuje konsularna komisja rozpoznawcza do listy rozpoznawczej, założonej na wzorach rejestru (wzór Nr. 6).
Decyzja powzięta przez konsularną komisję rozpoznawczą ma być wpisana do listy rozpoznawczej oraz do nadesłanego przez urząd konsularny wyciągu z rejestru. Przeznaczenie do rodzaju służby wojskowej nadane przez wojskowego członka komisji rozpoznawczej w przypadkach zakwalifikowania poborowego do kat. A lub C ma być wpisane do rubr. "uwagi" listy rozpoznawczej i wyciągu z rejestru.
Po otrzymaniu wyciągu z rejestru od konsularnej komisji rozpoznawczej urząd konsularny wpisuje decyzję do rejestru i zawiadamia o niej właściwą powiatową władzę administracji ogólnej zapomocą wojskowej karty rejestracyjnej, a poborowemu wysyła dokument, stwierdzający stosunek do powszechnego obowiązku wojskowego.
W przypadku zarządzenia poboru zagranicą może kierownik urzędu konsularnego zwrócić osobom wezwanym do poboru koszty przejazdu, o ile osoby te przedstawią urzędowe świadectwo ubóstwa, wystawione przez właściwe władze zagraniczne lub instytucje społeczne.
W razie przyjazdu takich osób do kraju będą one karane przez władze administracji ogólnej, w przypadku zaś, przewidzianym w art. 104 - przez władze sądowe.
O każdym stwierdzonym przypadku uchylenia się danej osoby od poboru należy zawiadomić właściwą powiatową władzę administracji ogólnej w kraju, zaś właściwego powiatowego komendanta uzupełnień - jeżeli chodzi o stwierdzone przypadki uchylania się od służby wojskowej.
W przypadkach wyjątkowych urzędy konsularne mogą stawiać wnioski o pozbawienie obywatelstwa polskiego osób uchylających się od służby wojskowej.
W razie przyjazdu takich osób do kraju, będą one pociągnięte do odpowiedzialności sądowo-karnej w myśl obowiązujących przepisów.
Koszty stawienia się poborowych i członków ich rodzin.
Jako koszty, związane z doprowadzeniem uchy łających się od poboru należy rozumieć także koszty transportu, eskorty i wyżywienia.
Zarządy gmin powinny przewidzieć, jaką ilość niezamożnych poborowych lub członków ich rodzin - mają zaopatrzyć w środki lokomocji w celu umożliwienia im stawienia się do komisyj poborowych i środki te w stosownym czasie dostarczyć. Sumy potrzebne na pokrycie kosztów przedstawienia tych osób komisji poborowej zarządy gmin powinny umieszczać w swoich budżetach.
O służbie ochotniczej.
Ochotnicy mają prawo wyboru jednego z rodzajów wojska (marynarki wojennej), jeżeli odpowiadają warunkom ustalonym dla danego rodzaju wojska (marynarki wojennej), natomiast nie mają prawa wyboru formacji.
Dowódcy okręgów korpusów podają za pośrednictwem powiatowych komendantów uzupełnień do publicznej wiadomości, w jakim terminie i na jakich warunkach będzie przeprowadzony w danym roku zaciąg ochotniczy.
Nie obowiązuje to jednak władz wojskowych do zatrzymania kandydata w wojsku jako nadterminowego.
Warunek pkt. f) nie dotyczy ochotników z prawem do skróconej czynnej służby wojskowej, którzy dołączają do podania zobowiązanie do odbycia tej służby, wysławione według wzoru Nr. 28.
Osoby, które po dniu 1 maja kończą średnie zakłady naukowe i uzyskują warunki do skróconej czynnej służby wojskowej na podstawie art. 51 ust. 1 i 2 mogą wnosić podania o przyjęcie na ochotnika najpóźniej do dnia 1 lipca.
Minister Spraw Wojskowych może w razie potrzeby wyznaczyć inne terminy końcowe dla przyjmowania podań ochotników.
Nazwiska oraz dane osobiste osób, co do których nie stwierdzono przeszkód w przyjęciu do wojska (marynarki wojennej) wpisują powiatowe władze administracji ogólnej do listy ochotników, założonej na wzorach listy poborowej (wzór Nr. 14), poczem zwracają wszystkie podania ochotników wraz z dokumentami i opinją przed poborem powiatowemu komendantowi uzupełnień.
Podania osób, co do których powiatowa władza administracji ogólnej stwierdziła przeszkody w przyjęciu, powiatowy komendant uzupełnień załatwia odmownie, bez uzasadnienia.
Nieusprawiedliwionego niestawienia się ochotnika w wyznaczonym terminie do przeglądu lekarskiego nie należy uważać za uchylanie się od przeglądu, lecz jako cofnięcie zgłoszonego zamiaru wstąpienia do czynnej służby wojskowej w charakterze ochotnika. Przymusowe dostawianie ochotników do komisji poborowej jest niedopuszczalne.
Minister Spraw Wojskowych może zezwolić na przyjmowanie pewnych kategoryj ochotników, zakwalifikowanych przez komisję poborową do kat. A przy istnieniu nieznacznych wad fizycznych, pozwalających na odbycie czynnej służby wojskowej w wybranym rodzaju wojska.
Wysyłanie ochotników na ekspertyzę do szpitali wojskowych jest niedopuszczalne.
Podczas przeglądu lekarskiego ochotników przez komisję poborową lekarze komisji wydają orzeczenie o stanie zdrowia oraz wniosek co do stopnia zdolności do służby wojskowej według zasad § 145.
Komisja poborowa wydaje następujące orzeczenia o zdolności ochotnika do służby wojskowej:
Wyniki poboru oraz orzeczenia komisji poborowej wpisuje przewodniczący do listy ochotników, którą po przeglądzie lekarskim ochotników przechowuje powiatowa władza administracji ogólnej i wykorzystuje przy sporządzaniu list poborowych roczników, do których należą przyjęci ochotnicy.
Czasu czynnej służby wojskowej, pozostałego do odbycia po wygaśnięciu odroczenia, nie uważa się więcej za służbę ochotniczą, lecz za służbę obowiązkową.
Jeżeli ochotnicy ci nie osiągnęli w chwili wydania decyzji przez komisję rewizyjno-lekarską jeszcze wieku poborowego, a nabyli cierpienie stałe (np. utrata kończyny), powinni otrzymać na komisji rewizyjno-lekarskiej orzeczenie ostateczne, jak inni szeregowcy.
Jeżeli natomiast komisja rewizyjno - lekarska stwierdzi u ochotnika, który nie osiągnął jeszcze wieku poborowego, cierpienie rokujące poprawę, orzeczenie powinno brzmieć: "czasowo niezdolny do służby wojskowej aż do poboru właściwego rocznika".
Do ochotników u których komisja rewizyjno-lekarską stwierdzi jakiekolwiek cierpienie, powodujące zwolnienie z czynnej służby wojskowej, w tym roku kalendarzowym, w którym kończą 21 lub więcej lat życia, stosuje się na ogólnych zasadach przepisy, obowiązujące przy zwalnianiu podoficerów i szeregowców służby czynnej w drodze postępowania rewizyjno-lekarskiego.
Służbę odbytą w charakterze ochotnika zalicza się na poczet obowiązkowej czynnej służby wojskowej w stosunku dzień za dzień.
Ochotnicy pozostają w rezerwie i w pospolitem ruszeniu przez okres czasu, ustalony w art. 4 pkt. 2 i 3.
Podania tych osób przesyła powiatowy komendant uzupełnień do powiatowej władzy administracji ogólnej celem oświadczenia się co do zachowania się petenta i jego prawomyślności względem Państwa Polskiego.
Po otrzymaniu odpowiedzi powiatowa komenda uzupełnień przedstawia podanie wraz z opinją powiatowej władzy administracji ogólnej w drodze służbowej Ministrowi Spraw Wojskowych, celem uzyskania zezwolenia Prezydenta Rzeczypospolitej.
Powiatowy komendant uzupełnień zawiadamia o decyzji Prezydenta Rzeczypospolitej zainteresowaną osobę pisemnie.
W razie przychylnej decyzji powiatowy komendant uzupełnień przesyła powiatowej władzy administracji ogólnej za zwrotem podanie ochotnika wraz z dokumentami celem wpisania do listy ochotników i zawiadomienia zainteresowanego o terminie przeglądu lekarskiego.
Tryb badania lekarskiego i orzekania o zdolności do służby wojskowej jest taki sam, jak przy przeglądzie pozostałych ochotników, z tem, że powołanie takich osób do czynnej służby wojskowej może nastąpić tylko w fazie zakwalifikowania do kat. A bez zastrzeżeń. W razie zakwalifikowania takich osób do kat. A z zastrzeżeniem, należy wydawać zawsze orzeczenie "niezdolny do służby wojskowej jako ochotnik".
O kontyngensie.
Minister Spraw Wojskowych może zarządzić przeniesienie do rezerwy podoficerów i szeregowców, którym na podstawie art. 74 skrócony został czas czynnej służby wojskowej, przewidziany w art. 4 pkt. 1 a), b), c).
Zaliczonym do ponadkontyngentowych wydaje powiatowy komendant uzupełnień dokument, stwierdzający ich stosunek do służby wojskowej.
Ponadkontyngentowi, niepowołani do czynnej służby wojskowej zostają przeniesieni do rezerwy zasadniczo z ich właściwym rocznikiem poborowym.
Poborowi, którzy zostali zakwalifikowani do kategorji A w okresie poboru innego rocznika i zaliczeni będą do ponadkontyngentowych, o ile nie mogli być powołani do czynnej służby wojskowej, przechodzą do rezerwy w terminie zarządzonym przez Ministra Spraw Wojskowych.
Czynna służba wojskowa, służba w rezerwie i pospolitem ruszeniu.
Czynna służba wojskowa.
Wcielenie osób, podlegających obowiązkowi czynnej służby wojskowej w myśl art. 4, 51, 62 ustęp 3 i 76 ustęp 1 oraz ochotników dokonują powiatowe komendy uzupełnień na podstawie rozkazów Ministra Spraw Wojskowych, ustalających terminy wcielenia i rozdzielnik rekruta.
Poborowi, którzy stają do poboru po okresie wcielenia osób, uprawnionych do skróconej czynnej służby wojskowej i mają warunki do odbycia tej służby, podlegają wcieleniu w terminach, które Minister Spraw Wojskowych uzna za stosowne dla interesów wojska.
Poborowi obowiązani do czynnej służby wojskowej w myśl art. 4, podlegają wcieleniu do szeregów w tym samym roku kalendarzowym, w którym uznani zostali za zdolnych do czynnej służby wojskowej, a najpóźniej w następnym roku kalendarzowym.
Poborowi, którzy w tym czasie nie zostaną wcieleni do szeregów, powinni być zaliczeni do ponadkontyngentowych.
Osób, wybranych na posłów lub senatorów nie powołuje się do czynnej służby wojskowej przez czas sprawowania mandatu.
Karty powołania przesyłają powiatowi komendanci uzupełnień co najmniej na 14 dni przed terminem stawienia się powołanych w formacji wojskowej do właściwych władz (zarządów gmin) za pokwitowaniem, załączając przytem wykaz numerów bieżących przesłanych kart powołania.
Przy doręczaniu kart powołania obowiązuje tryb, przewidziany w art. 24 - 30 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnem (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 341).
Jeżeli w chwili doręczania karty powołania mija lub minąłby termin ważności biletu na przejazd, należy doręczenie karty powołania wstrzymać i zwrócić ją natychmiast tej władzy, która ją wystawiła z podaniem nowego miejsca zamieszkania powołanego oraz przyczyny, która uniemożliwiła doręczenie karty powołania w terminie. W przypadku stwierdzonej stałej nieobecności w domu (n. p. z powodu wyjazdu zagranicę, śmierci, pobytu w szpitalu, w więzieniu i t. p.), należy kartę powołania zwrócić tej władzy, która ją wystawiła z podaniem przyczyn niedoręczenia (przy pobycie w zakładzie karnym, leczniczym - wymienić nazwę zakładu).
Karty powołania, których przyjęcia odmówili sami odbiorcy, mają być niezwłocznie zwrócone urzędowi wysyłającemu z adnotacją o nieprzyjęciu. w tym przypadku doręczenie karty powołania uważa się za dokonane w chwili odmowy przyjęcia, zgodnie z postanowieniem art. 27 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o postępowaniu administracyjnem (Dz. U. R. P. z 1923 r. Nr. 36, poz. 341).
Karty powołania, złożone do odbioru w zarządzie gminy na podstawie art. 26 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o postępowaniu administracyjnem, a nieodebrane w ciągu 30 dni, mają być bezpośrednio po upływie tego terminu zwrócone władzy wojskowej, która je wystawiła, z zaznaczeniem o niezgłoszeniu się odbiorcy w powyższym terminie po odbiór karty powołania. W tych przypadkach złożenie karty powołania do odbioru i zawiadomienie o tem odbiorcy w sposób, przewidziany w art. 26 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o postępowaniu administracyjnem, uważa się za doręczenie.
Wezwany do służby wojskowej, który odmówił przyjęcia karty powołania lub nie podjął w przewidzianym terminie karty powołania, jest mimo to obowiązany stawić się w oznaczonym dniu w formacji wojskowej dla odbycia służby wojskowej pod odpowiedzialnością karną.
Jeżeli z nadesłanych orzeczeń lekarskich wynika, że przebywający w zakładzie leczniczym jest trwale chory lub dotknięty kalectwem, powiatowy komendant uzupełnień - o ile chodzi o poborowego, występuje do powiatowej władzy administracji ogólnej z wnioskiem na ponowne zbadanie jego zdolności do służby wojskowej z urzędu w myśl postanowień § 172 przy ewentualnem zastosowaniu przepisów § 111, - o ile zaś chodzi o rezerwistę - wdraża postępowanie rewizyjno - lekarskie.
W tym przypadku poborowy (ochotnik) jest obowiązany najdalej na 5 dni przed upływem terminu wskazanego w karcie powołania zawiadomić o tem powiatowego komendanta uzupełnień za pośrednictwem właściwego zarządu gminy, dołączając do zawiadomienia otrzymaną kartę powołania oraz świadectwo lekarskie, stwierdzające obłożną chorobę i niezdolność do podróży.
W razie niemożności uzyskania takiego świadectwa, należy przedstawić świadectwo lekarza prywatnego, na którem przełożony gminy powinien stwierdzić powody niemożności uzyskania świadectwa lekarza powiatowego (rządowego).
W razie niemożności uzyskania wogóle świadectwa lekarskiego, przełożony gminy powinien stwierdzić, że poborowy (ochotnik) jest obłożnie chory i podać powody, dla których nie można było uzyskać świadectwa lekarskiego. Poborowi (ochotnicy), którzy przesłali do powiatowej komendy uzupełnień takie zaświadczenie są obowiązani przesłać do P. K. U., najdalej w ciągu 14 dni obowiązujące świadectwo lekarskie.
Jeżeli we wskazanym 14-to dniowym terminie nie będzie przesiane do P. K. U. świadectwo lekarskie, poborowy (ochotnik) otrzymuje nową kartę powołania. Jeżeli stawienie się poborowego (ochotnika) w terminie, wyznaczonym w ponownej karcie powołania z powodu trwającej obłożnej choroby będzie nadal niemożliwe, powinien on przesłać do P. K. U. obowiązujące świadectwo lekarskie. Ponowne usprawiedliwienie niemożności stawienia się z powodu obłożnej choroby zaświadczeniem przełożonego gminy jest niedopuszczalne.
Koszty wezwania lekarza powiatowego (rządowego) w celu wydania świadectwa o niemożności stawienia się w formacji wojskowej ponosi poborowy (ochotnik).
W razie potwierdzającym, jak również w przypadku przedstawienia przez poborowego (ochotnika) po raz pierwszy zaświadczenia przełożonego gminy o obłożnej chorobie, powiatowy komendant uzupełnień udziela choremu przesunięcia terminu wcielenia w pierwszym wypadku na okres uwidoczniony w świadectwie lekarskiem, zaś w drugim wypadku na okres 14 dni, a poborowemu wysyła przez zarząd gminy kartę urlopową (wzór Nr. 30) wraz z nową kartą powołania i ewentualnie z biletem na przejazd. O udzielonem przesunięciu terminu wcielenia powiatowy komendant uzupełnień zawiadamia formację, do której taki poborowy (ochotnik) jest przeznaczony.
Jeżeli poborowy (ochotnik) nie będzie mógł stawić się do formacji w powtórnie wyznaczonym terminie, z powodu trwającej obłożnej choroby, powinien przedstawić ponownie świadectwo lekarskie, lecz wysławione już tylko przez lekarza powiatowego (rządowego).
W tych przypadkach powiatowy komendant uzupełnień udziela mu dalszego urlopu i przesyła mu ponownie kartę urlopową wraz z nową kartą powołania.
Gdyby stan zdrowia poborowego (ochotnika) wymagał leczenia dłuższego niż trzy miesiące, licząc od terminu wyznaczonego dla stawienia się w formacji wojskowej w pierwszej karcie powołania, wówczas powiatowy komendant uzupełnień przesuwa poborowemu (ochotnikowi) termin powołania do czynnej służby wojskowej aż do terminu najbliższego wcielenia do szeregów (wzór Nr. 31).
Jeżeli poborowy (ochotnik) również i w tym terminie nie może wskutek trwającej obłożnej choroby stawić się do odbycia czynnej służby wojskowej, jest on obowiązany przedstawić właściwej P. K. U. świadectwo lekarza powiatowego (rządowego), jak wskazano w §§ 344 i 345.
Powiatowy komendant uzupełnień występuje wtedy do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej z wnioskiem na ponowne zbadanie przez komisję poborową zdolności poborowego do służby wojskowej w myśl art. 40.
Osoby, obowiązane do odbywania czynnej służby wojskowej, a skazane prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawienia wolności, wciela się do szeregów, o ile nie zastosowano postanowień art. 9, dopiero po odbyciu (darowaniu) kary, w najbliższym terminie wcielenia.
Przełożony gminy ma prowadzić ewidencję osób urlopowanych z powodu obłożnej choroby oraz czuwać, ażeby osoby te wyjeżdżały z gminy w terminie wskazanym w kartach powołania.
Wskazanym pod a) i b) władzom należy równocześnie przesłać protokół ujęcia (doprowadzenia) uchylającego się.
Przeniesienie do rezerwy następuje każdorazowo na zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych.
Na okres trzech tygodni składać się może jedna kara lub też kilka kar razem wziętych.
Zawiadamianie władz pobór owych przez powszechne władze wymiaru sprawiedliwości.
B. Powiatowych komendantów uzupełnień właściwych ze względu na zamieszkanie oskarżonego lub skazanego:
Władzami wymiaru sprawiedliwości, właściwe-mi do powyższych zawiadomień są w przypadkach wymienionych:
w części A pkt. a) i b), o ile chodzi o dochodzenia, - właściwe władze prokuratorskie, w innych przypadkach sędziowie śledczy, a jeśli sędzia śledczy nie jest powołany do czynności - właściwe sądy, w postępowaniu zaś w sądach grodzkich - te sądy;
w części A pkt. c) i d) i w części B pkt. b) i c) - władze powołane do wykonania wyroku;
w części B pkt. a) i d) - właściwe władze sądowe lub prokuratorskie.
Zawiadomienia o których mowa w niniejszym paragrafie mają zawierać następujące dane: nazwisko i imię, imiona rodziców, rok urodzenia, miejsce zamieszkania ewent. stopień wojskowy, datę wyroku (wdrożenia postępowania karnego, umorzenia tego postępowania, darowania kary lub skutków karno-sądowego skazania, zarządzenia wykonania kary, skrócenia kary, zarządzenia zatarcia skazania), wysokość i rodzaj kary, rodzaj przestępstwa, miejsce wyznaczone dla odbycia kary i dzień rozpoczęcia kary. Zawiadomienia mają być przesyłane do wskazanych władz, właściwych ze względu na miejsce zamieszkania (przynależność ewidencyjną do P. K. U.) danych osób na dzień 28 każdego miesiąca.
Jeżeli postępowanie karne lub wyrok, o którym mowa w części B niniejszego paragrafu obejmuje kilka osób, przynależnych do różnych powiatowych komend uzupełnień, powszechne władze wymiaru sprawiedliwości przesyłają zawiadomienia do każdej powiatowej komendy uzupełnień, do której dane osoby przynależą ewidencyjnie.
Celem ustalenia karalności osób, podlegających powszechnemu obowiązkowi wojskowemu, władze wojskowe mogą zwracać się bezpośrednio do Ministerstwa Sprawiedliwości o nadesłanie wyciągów z rejestru karnego.
Służba w rezerwie.
We wszystkich innych sprawach, związanych ze służbą w rezerwie, zwracają się oficerowie i podchorążowie rezerwy do właściwego powiatowego komendanta uzupełnień.
Oficerowie i podchorążowie rezerwy, których przynależność do formacji ewidencyjnej nie jest ustalona, wnoszą wszelkie prośby i zażalenia w sprawach wojskowych pisemnie lub ustnie do właściwego powiatowego komendanta uzupełnień.
Podoficerowie i szeregowcy rezerwy wnoszą wszelkie prośby i zażalenia do władz wojskowych pisemnie lub ustnie do właściwego powiatowego komendanta uzupełnień.
Oficerowie, podchorążowie, podoficerowie i szeregowcy rezerwy, zamieszkali zagranicą, wnoszą powyższe prośby i zażalenia, do władz wojskowych za pośrednictwem urzędów konsularnych.
Treść kart mobilizacyjnych stanowi dla powołanych rozkaz wojskowy, który ma być wykonany w terminie, określonym w tych kartach.
Wolni od wszelkiej służby wojskowej są również ministrowie i podsekretarze stanu, oraz wojewodowie (komisarz rządu na m. st. Warszawę).
W stosunku do oficerów, podoficerów i szeregowców rezerwy, którzy poświęcili się stanowi duchownemu (art. 57) i złożyli odpowiednie zaświadczenie w P. K. U., obowiązują postanowienia § 219.
Rektorzy oraz dyrektorzy wyższych zakładów naukowych obowiązani są z początkiem każdego roku szkolnego powiadamiać właściwych powiatowych komendantów uzupełnień o powierzeniu oficerom, podoficerom lub szeregowcom rezerwy obowiązków pomocniczych sił naukowych oraz o zleceniu im wykładów i ćwiczeń w wyższych zakładach naukowych, jak również o każdorazowem zwolnieniu tych osób z ich obowiązków.
Taki sam obowiązek powiadamiania właściwych powiatowych komendantów uzupełnień mają dyrektorzy średnich zakładów naukowych z prawem publiczności w stosunku do nauczycieli tych zakładów oraz inspektorowie szkolni w stosunku do nauczycieli publicznych szkół powszechnych.
Osoby wymienione w pkt. a) podlegają powołaniu do ćwiczeń wojskowych po przywróceniu im wolności w najbliższym okresie ćwiczeń, o ile nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 9.
Osoby wymienione w pkt. b), którym postępowanie rewizyjno-lekarskie nie zmieniło poprzednio otrzymanej kategorji zdolności do służby wojskowej (kat. A.), podlegają powołaniu do ćwiczeń wojskowych w najbliższym okresie ćwiczeń po ukończeniu postępowania rewizyjno - lekarskiego.
Jeżeli zgłoszenie się powołanego nie może nastąpić we właściwym terminie z powodu obłożnej choroby (pkt. a), powołany powinien udowodnić to właściwej władzy wojskowej świadectwem lekarskiem, określającem wyraźnie stan choroby oraz stwierdzającem, że chory jest niezdolny do podróży. Równocześnie powinien on zwrócić kartę powołania. Świadectwo lekarskie powinno być wystawione przez lekarza powiatowego (rządowego). W razie niemożności uzyskania takiego świadectwa, należy przedstawić świadectwo lekarza prywatnego, na którem przełożony gminy powinien potwierdzić, że nie można było uzyskać świadectwa lekarza powiatowego (rządowego). W razie niemożności uzyskania wogóle świadectwa lekarskiego, okoliczność ta powinna być stwierdzona przez zarząd gminy. Osoby te mają być powołane do służby wojskowej ponownie w najbliższym okresie powoływania rezerwistów do służby wojskowej.
Osoby wymienione w pkt. b) niniejszego paragrafu powinny przedłożyć właściwej władzy wojskowej świadectwo lekarza urzędowego (wojskowego, państwowego), stwierdzające ciężkie uszkodzenie zdrowia lub kalectwo i niemożność stawienia się do służby wojskowej. Dowódcy formacyj wojskowych otrzymujący takie świadectwa od oficerów (podchorążych) rezerwy powinni je przesłać niezwłocznie właściwemu powiatowemu komendantowi uzupełnień. Powiatowi komendanci uzupełnień wdrażają w tych przypadkach postępowanie rewizyjno-lekarskie w myśl obowiązujących przepisów.
W tym przypadku władze wojskowe przesyłają odpowiednie obwieszczenia władzom administracji ogólnej, które polecają zarządom gmin należyte ich ogłoszenie i rozplakatowanie.
Obwieszczenia o powołaniu do służby wojskowej powinny być rozplakatowane przez zarządy gmin na widocznem miejscu na głównych ulicach, placach targowych, stacjach kolejowych, przy kościołach, szkołach, czytelniach, hotelach i gospodach, oraz w takich miejscach, gdzie ludność zazwyczaj się gromadzi.
Niezależnie od rozplakatowania obwieszczeń zarządy gmin powinny podać treść tych obwieszczeń do wiadomości ogółu ludności, w sposób w danej gminie przyjęty.
Przedwczesne zrywanie obwieszczeń, niszczenie lub zaklejanie ich innemi ogłoszeniami i t. p. podlega karze w myśl art. 19 prawa o wykroczeniach (rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. - Dz. U. R. P. Nr. 60, poz. 572).
W razie stwierdzenia nieusprawiedliwionego niedopełnienia przez powołanego obowiązku stawiennictwa do służby wojskowej zarządy gmin powinny postąpić w sposób, przewidziany w § 349.
Powołani do służby wojskowej mają zgłosić się w miejscu ich powołania we własnej odzieży oraz z temi przedmiotami lub przyborami, które władze poleciły ewentualnie przynieść ze sobą.
Oficerowie rezerwy, którzy otrzymali dodatek na wyekwipowanie powinni zgłosić się do służby wojskowej w mundurze i z rynsztunkiem. Powołani oficerowie, podoficerowie i szeregowcy rezerwy por winni zabrać ze sobą dokumenty, wzywające ich do służby wojskowej (kartę powołania, kartę mobilizacyjną), jak również posiadane wojskowe dokumenty osobiste (książeczkę stanu służby oficerskiej, książeczkę wojskową).
Prośby o odroczenie terminu odbycia ćwiczeń wojskowych do następnego roku lub o przesunięcie okresu ćwiczeń na inny termin w tym samym roku kalendarzowym wnoszą:
Prośby te powinny być wnoszone do wskazanych władz wojskowych przynajmniej na 4 tygodnie przed terminem, wyznaczonym dla stawienia się powołanego na ćwiczenia.
Późniejsze wniesienie podania może nastąpić tylko w tym przypadku, gdy powody, uzasadniające konieczność odroczenia ćwiczeń lub ich przesunięcia powstały po wyżej określonym terminie.
Do podania należy dołączyć:
w przypadkach wymienionych w pkt. a) - świadectwo lekarskie lub zaświadczenie o chorobie wystawione w sposób podany w § 372 ustęp 2;
w przypadkach wymienionych w pkt. b) - zaświadczenie stwierdzające konieczność wyjazdu zagranicę, wydane przez właściwe władze państwowe;
w przypadkach wymienionych w pkt. c) i d) - zaświadczenie, wydane przez właściwe powiatowe władze administracji ogólnej, stwierdzające konieczność odroczenia ćwiczeń lub ich przesunięcia;
w przypadkach wymienionych w pkt. e) zaświadczenia i dokumenty, jakie będą przewidziane w rozporządzeniu Ministra Spraw Wojskowych o powołaniu rezerwistów na ćwiczenia wojskowe.
Kart powołania nie należy dołączać do podań za wyjątkiem przypadku przewidzianego w pkt. a) niniejszego paragrafu.
Powołany może odwołać się w razie odmownego załatwienia prośby w terminie siedmiodniowym, licząc od dnia doręczenia odmownego załatwienia, do dowódcy okręgu korpusu, właściwego dla władzy wojskowej, która powołanie uskuteczniła. Dowódca okręgu korpusu rozstrzyga ostatecznie.
Wniesienie prośby o odroczenie ćwiczeń lub ich przesunięcie oraz odwołanie się od odmownej decyzji do dowódcy okręgu korpusu nie zwalnia powołanego od stawienia się do ćwiczeń w terminie, oznaczonym w karcie powołania albo w obwieszczeniach, jeżeli do tego terminu prośba lub odwołanie nie zostanie ostatecznie załatwione.
Jeżeli na podanie (odwołanie), wniesione do władz wojskowych, udzielona będzie odpowiedź przychylna, a dany rezerwista odbywa już ćwiczenia wojskowe, należy go niezwłocznie zwolnić.
Oficerowie, podoficerowie i szeregowcy rezerwy, którzy korzystali z odroczeń ćwiczeń wojskowych już w roku poprzednim, mogą uzyskać ponowne odroczenie ćwiczeń wojskowych tylko w drodze wyjątku przez dowódcę okręgu korpusu.
Prośby o ponowne odroczenie ćwiczeń wojskowych wnosi się w drodze służbowej przez właściwe władze wojskowe, wskazane w § 379 ustęp 2.
Z analogicznych uprawnień mogą korzystać instytucje społeczne, pracujące dla wojska.
Indywidualne wnioski wnoszą władze państwowe I i II instancji, samorządowe oraz instytucje społeczne bezpośrednio do właściwego dowódcy okręgu korpusu.
Centralne władze państwowe odnoszą się w tych sprawach bezpośrednio do Ministra Spraw Wojskowych.
W razie odmownego załatwienia wniosków przez dowódców okręgów korpusów wymienione wyżej władze państwowe I i II instancji, władze samorządowe oraz instytucje społeczne mogą zwrócić się z odpowiednim wnioskiem do Ministra Spraw Wojskowych za pośrednictwem właściwego ministra.
Oficerów, podoficerów i szeregowców rezerwy, którzy spóźnili się do służby wojskowej z własnej winy więcej niż 3 dni, można zwolnić i powołać ponownie na najbliższy okres ćwiczeń wojskowych w tym samym roku kalendarzowym. Jeżeli zostali oni ukarani za spóźnienie dyscyplinarnie, zwolnienie to następuje po odbyciu kary dyscyplinarnej.
Gdyby w razie zwolnienia rezerwistów od ćwiczeń wojskowych powołanie do ćwiczeń w tym samym roku kalendarzowym nie mogło nastąpić, należy osoby takie mimo opóźnienia ponad 3 dni zatrzymać w służbie celem odbycia ćwiczeń.
Opóźnieni będą wówczas obowiązani odsłużyć pełny okres ćwiczeń, a nałożone na nich kary odbyć w sposób, wskazany w § 394.
Powiatowe władze administracji ogólnej są obowiązane zarządzić natychmiast wyśledzenie uchylającego się od ćwiczeń i dostawienie go do właściwej władzy wojskowej w myśl § 351.
Powiatowe władze administracji ogólnej obowiązane są ponadto przesyłać każdego 1-go i 15-go dnia miesiąca do właściwej powiatowej komendy uzupełnień wyniki poszukiwań za uchylającymi się od ćwiczeń rezerwistów.
Oficerów i podchorążych rezerwy, uchylających się od ćwiczeń, a dostawionych przez powiatowe władze administracji ogólnej, należy odesłać natychmiast do właściwej formacji wojskowej, celem odbycia ćwiczeń.
Podoficerów i szeregowców rezerwy, uchylających się od ćwiczeń, a dostawionych przez wymienione władze, należy odesłać natychmiast do formacji wojskowej lub powołać na najbliższy okres ćwiczeń w tym samym roku kalendarzowym.
Jeżeli w chwili doprowadzenia uchylającego się od ćwiczeń podoficera lub szeregowca rezerwy okres ćwiczeń w danym roku kalendarzowym już minął, należy odesłać go do miejsca zamieszkania i powołać do odbycia, ćwiczeń w następnym roku kalendarzowym.
Uchylających się od ćwiczeń podoficerów i szeregowców rezerwy powiatowy komendant uzupełnień pociąga do odpowiedzialności karnej, przesyłając odpowiednie doniesienie karne do właściwego prokuratora wojskowego, a jeżeli następuje natychmiastowe odstawienie go do formacji, przekazuje go do ukarania właściwemu dowódcy formacji.
Oficerów i podchorążych rezerwy, dostawionych do formacji jako uchylających się od ćwiczeń, pociąga właściwy dowódca formacji do odpowiedzialności dyscyplinarnej lub karnej, przesyłając w tym ostatnim przypadku odpowiednie doniesienie karne do właściwego prokuratora wojskowego.
Orzeczenie tej komisji stanowi podstawę dla ustalenia dalszego stosunku ich do służby wojskowej.
Jeżeli podoficerowie i szeregowcy rezerwy, wymienieni w ustępie pierwszym zostaną w wyniku postępowania rewizyjno-lekarskiego uznani nadal za zdolnych do czynnej służby wojskowej (kat. A.), należy im zaliczyć dni ćwiczeń, odbyte przed zwolnieniem na poczet końcowego okresu następnych ćwiczeń w stosunku dzień za dzień.
Jeżeli oficer rezerwy w wyniku postępowania rewizyjnego uznany będzie nadal za zdolnego do czynnej służby wojskowej (kat. A.), należy mu ewentualnie odbyte dni ćwiczeń zaliczyć w stosunku dzień za dzień na poczet końcowego okresu następnych ćwiczeń.
Okresów choroby ponad 7 dni, nie zalicza, się na poczet ćwiczeń wojskowych. Takich oficerów, podoficerów i szeregowców rezerwy należy po 7-ym dniu choroby zwolnić z ćwiczeń. Jeżeli zostali oni w czasie odbywania ćwiczeń oddani do wojskowych zakładów leczniczych celem leczenia, powinni być leczeni i żywieni na warunkach, przysługujących osobom wojskowym w służbie czynnej do czasu, gdy stan ich zdrowia zezwoli na wypisanie z zakładu leczniczego.
Oficerów, podoficerów i szeregowców rezerwy, zwolnionych z ćwiczeń wojskowych z powodu chorób ponad 7 dni, należy powołać na najbliższy okres ćwiczeń w tym samym roku kalendarzowym lub w roku następnym, jeśli nie utracili zdolności do czynnej służby wojskowej. W przypadkach chorób ponad 7 dni należy zaliczyć rezerwistom odbyte przed chorobą dni ćwiczeń oraz 7 dni z okresu choroby na poczet końcowego okresu następnych ćwiczeń w stosunku dzień za dzień.
Na okres 7 dni składać się może czas trwania jednego zachorowania lub też kilka zachorowań razem wziętych.
W razie uchylenia orzeczenia kary dyscyplinarnej czas kary należy zaliczyć bądź na bieżący, bądź na najbliższy okres ćwiczeń.
Nie należy wliczać do okresu ćwiczeń czasu, który oficer, podoficer lub szeregowiec rezerwy powołany na ćwiczenia wojskowe przepędzi wskutek wyroku sądowego w areszcie śledczym lub w zakładzie karnym.
Opuszczony czas ćwiczeń powinien taki oficer, podoficer lub szeregowiec odsłużyć niezwłocznie po zwolnieniu z aresztu (zakładu karnego).
Jeżeli ćwiczenia wojskowe będą odwołane lub zawieszone z jakichkolwiek powodów Minister Spraw Wojskowych ustali każdorazowo, czy i w jakim rozmiarze należy stawienie się w formacji wojskowej zaliczyć jako odbyte ćwiczenie wojskowe.
Jeżeli w wyniku zaliczenia częściowo odbytych ćwiczeń (§§ 382, 390, 391, 392 i 395) pozostaje podoficerom (szeregowcom) rezerwy do odbycia przy następnem ćwiczeniu 10 dni lub mniej, nie należy takich rezerwistów powoływać na następne ćwiczenia, a uważać je jako odbyte i jako takie wpisać do dokumentów wojskowych.
Kierownicy urzędów konsularnych obowiązani są ułatwić takim oficerom, podoficerom i szeregowcom rezerwy jak najszybszy powrót do kraju.
Służba w pospolitem ruszeniu.
Wojskowym dokumentem osobistym, stwierdzającym służbę w pospolitem ruszeniu, jest dla oficerów książeczka stanu służby oficerskiej, zaś dla podoficerów i szeregowców - książeczka wojskowa lub zaświadczenie wojskowe, wydawane przez właściwe władze wojskowe.
Oficerowie, podoficerowie i szeregowcy pospolitego ruszenia mogą otrzymać już w czasie pokoju dokumenty wojskowe, wzywające ich do służby wojskowej na wypadek mobilizacji.
Powołanie oficerów, podoficerów i szeregowców pospolitego ruszenia do służby-wojskowej odbywa się w taki sam sposób jak powołanie oficerów, podoficerów i szeregowców rezerwy.
Koszty przejazdu osób powołanych do służby wojskowej.
Osoby, powołane do służby wojskowej, których prawo do bezpłatnego przejazdu koleją wskutek usprawiedliwionego niedotrzymania terminu wygasło, mogą zgłaszać się do P. K. U., celem przedłużenia tego prawa.
Zagubienie lub zniszczenie karty powołania nie zwalnia powołanego od stawienia się we właściwej formacji wojskowej w terminie, oznaczonym w karcie powołania. W tych przypadkach należy powołanemu wystawić duplikat karty powołania, jednakże bez biletu na przejazd. W przypadku zagubienia przez powołanego samego biletu na przejazd, nie należy wystawiać nowego biletu. Osoba taka jest obowiązana stawić się w terminie w wyznaczonej formacji wojskowej na własny koszt. Powołany ponosi całkowitą odpowiedzialność za niestawienie się w wyznaczonym terminie w formacji wojskowej z powodu utraty biletu na przejazd lub za opóźnienie stawiennictwa.
Rezerwiści, powołani na ćwiczenia wojskowe obwieszczeniami, są obowiązani odbyć podróż od miejsca zamieszkania do miejsca, wyznaczonego dla zgłoszenia się do służby, na własny koszt, przyczem koszty przejazdu koleją będą im zwrócone jeżeli:
Rezerwiści, powołani na ćwiczenia wojskowe obwieszczeniami, którzy z powodu ubóstwa nie mogą pokryć kosztów przejazdu koleją wówczas, gdy miejsce zamieszkania (pobytu) jest odległe od miejsca, wyznaczonego dla zgłoszenia się do służby, o 25 klm lub więcej, powinni zwrócić się niezwłocznie do właściwego zarządu gminy, który w porozumieniu z powiatową władzą administracji ogólnej lub z powiatowym komendantem uzupełnień wyda im dokument, uprawniający do kredytowanego przejazdu koleją.
Osoby, powołane do służby wojskowej, których miejsce zamieszkania jest odległe od najbliższej stacji kolejowej o 25 klm lub więcej, powinny być dostarczone do tej stacji kolejowej zbiorowo przez zarządy gmin najtańszemi środkami przewozowemi. Jeżeli między miejscem zamieszkania powołanego, a miejscem wyznaczonem dla zgłoszenia się do służby, niema komunikacji kolejowej, a odległość pomiędzy temi miejscowościami wynosi 25 klm lub więcej, zarząd gminy powinien dostarczyć powołanych (powołanego) najtańszym środkiem przewozowym do miejsca wyznaczonego dla zgłoszenia się do służby.
W obu przypadkach koszty przewozu powołanych osób zostaną zwrócone zarządom gmin ze Skarbu Państwa (z budżetu Ministerstwa Spraw Wojskowych) na podstawie odpowiednich dowodów.
Przejazdy do odbycia służby wojskowej na wezwanie władz wojskowych osób, zamieszkałych stale zagranicą, odbywają się w trybie ustalonym w § 299.
Z budżetu tego Ministerstwa pokrywa się również koszty, związane z przejazdami osób, powołanych do służby wojskowej, a zamieszkałych zagranicą.
Zwolnienia od powszechnego obowiązku wojskowego.
W razie wniesienia takiej prośby, powinien proszący dołączyć dowody, wskazujące na posiadanie obywatelstwa obcego państwa, lub przedstawić te faktyczne i prawne podstawy, na których opiera swe twierdzenie, że posiada obywatelstwo obce.
Osoba, odbywająca czynną służbę wojskową, powinna w razie wniesienia takiego podania dołączyć dowody, stwierdzające, że posiadała obce obywatelstwo jeszcze przed terminem wcielenia do szeregów, albo, że przed tym terminem utraciła obywatelstwo polskie.
Powiatowa władza administracji ogólnej ustala, czy prośba jest poparta wszystkiemi potrzebnemi dowodami i przeprowadza w razie konieczności potrzebne dochodzenia, poczem przedstawia akta sprawy wraz ze swą opinją wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.
W razie uzyskania obcej przynależności państwowej przez obywateli polskich, podlegających powszechnemu obowiązkowi wojskowemu, którzy nie byli uprzednio zwolnieni od tego obowiązku z tytułu ubiegania się o obce obywatelstwo, dana osoba musi uzyskać dodatkowo zwolnienie od powszechnego obowiązku wojskowego na ogólnych zasadach podanych w §§ 410 - 420.
W zawiadomieniu władzy administracji ogólnej powinien być zawarty nakaz do zwrócenia ewent. posiadanego przez daną osobę dokumentni wojskowego pod rygorem zastosowania środków przymusowych, wyszczególnionych w rozdziale VI rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu przymusowem w administracji (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 342). W przypadku niewykonania żądania zwrotu dokumentu wojskowego w określonym terminie, nakaz władzy administracji ogólnej będzie uważany, jako tytuł egzekucyjny (art. 14 pkt. c) wymienionego rozporządzenia, a w stosunku do opornych będą zastosowane środki przymusowe, wymienione w art. 45 i następnych powołanego rozporządzenia.
Powiatowe władze administracji ogólnej powinny skreślić osoby, zwolnione od powszechnego obowiązku wojskowego z list poborowych, a jeżeli jeszcze nie figurują w tych listach - zarządzić skreślenie ich z rejestru poborowych. O skreśleniach z list poborowych powiatowa władza administracji ogólnej zawiadamia właściwego powiatowego komendanta uzupełnień, dołączając odebrany wojskowy dokument osobisty. Powiatowy komendant uzupełnień skreśla daną osobę z ewidencji wojskowej niezwłocznie, a jeżeli ona odbywa czynną służbę wojskową - dopiero po zwolnieniu jej z wojska.
Dowódca formacji jest obowiązany zwolnić takiego podoficera lub szeregowca najdalej w przeciągu 3 dni od chwili otrzymania dotyczącego zawiadomienia i wydać mu dokument uprawniający do bezpłatnego przejazdu do miejsca zamieszkania.
Jeżeli zwolniony od powszechnego obowiązku wojskowego odbywa karę dyscyplinarna, zwolnienie z szeregów powinno nastąpić z dniem odbycia tej kary.
Okoliczność, że zwolniony od powszechnego obowiązku wojskowego przebywa w wojskowem więzieniu śledczem z powodu zawieszenia nad nim aresztu śledczego lub zarządzenia tymczasowego przytrzymania, tudzież okoliczność, że przebywa w wojskowem więzieniu karnem z powodu odbywania kary na podstawie wyroku sądowego - nie stoi na przeszkodzie w wydawaniu zarządzenia zwolnienia go z czynnej służby wojskowej.
W tych przypadkach dowódca formacji przedstawia sprawę dowódcy okręgu korpusu, który zawiadamia właściwego prokuratora wojskowego o konieczności zwolnienia takiej osoby od powszechnego obowiązku wojskowego.
Jako datę zwolnienia takiej osoby ze służby wojskowej należy przyjąć dzień odstawienia jej z więzienia wojskowego do dyspozycji władz sądowych cywilnych, które powinna nastąpić w ciągu trzech dni od dnia doręczenia prokuratorowi wojskowemu zawiadomienia dowódcy okręgu korpusu. Prokurator wojskowy podaje do wiadomości właściwego dowódcy formacji termin odstawienia takiej osoby do władz sądowych cywilnych.
O zwolnieniu z szeregów osoby, zwolnionej od powszechnego obowiązku wojskowego, dowódca formacji zawiadamia właściwego powiatowego komendanta uzupełnień, przesyłane mu równocześnie dokumenty ewidencyjne zwolnionego.
Powiatowy komendant, uzupełnień na podstawie otrzymanych dokumentów ewidencyjnych skreśla daną osobę z ewidencji wojskowej i zawiadamia o zwolnieniu jej z szeregów właściwą powiatową władzę administracji ogólnej.
Prośby o zwolnienie od powszechnego obowiązku wojskowego z tego tytułu należy wnieść do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej.
Do prośby należy dołączyć w oryginale lub wiarogodnym odpisie metrykę urodzenia (w braku tejże inny wiarogodny dokument zastępczy), tak swoją, jako też osób, które na zasadzie art. 13 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 7, poz. 44) mają z nim utracić obywatelstwo polskie, metrykę ślubu, jeśli pozostaje w związku małżeńskim i dowód obywatelstwa polskiego.
W razie ubiegania się o obce obywatelstwo należy przedłożyć przyrzeczenie przyjęcia do związku obcego państwa, jeśli to w myśl przepisów obowiązujących w innem państwie jest możliwe.
Osoby małoletnie oraz inne osoby, ograniczone w zdolności do działań prawnych, powinny wykazać zgodę swego ustawowego zastępcy.
Powiatowe władze administracji ogólnej przesyłają otrzymane prośby po ewentualnem przeprowadzeniu dochodzeń, jakie uznają za potrzebne do właściwych powiatowych komendantów uzupełnień.
Jeżeli proszący podlega wcieleniu do szeregów w najbliższym terminie wcielenia, albo jeżeli mu już została wysłana karta powołania, lub gdy nastąpiło już wcielenie jego do szeregów, powiatowy komendant uzupełnień jest obowiązany wymienić te okoliczności w aktach.
Jeżeli zainteresowany dostarczy dowodów, że z przyczyn od niego niezależnych nie mógł uzyskać obcego obywatelstwa w terminie ważności zwolnienia, właściwa władza wojskowa w porozumieniu z właściwą władzą administracji ogólnej może zwolnienie przedłużyć na okres jeszcze jednego roku.
W wyjątkowych przypadkach, wywołanych okolicznościami, niezależnemi od zainteresowanej osoby, Minister Spraw Wojskowych może w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych przedłużyć czas trwania zwolnienia od powszechnego obowiązku wojskowego.
Czasokres udzielonego zwolnienia liczy się od chwili doręczenia zainteresowanemu odnośnego poświadczenia.
Skreślenie tych osób z ewidencji - wojskowej następuje dopiero po stwierdzeniu przez powiatowe władze administracji ogólnej nabycia przez te osoby obcego obywatelstwa.
Powiatowa władza administracji ogólnej zawiadamia o odmownej decyzji proszącego, któremu przysługuje prawo odwołania się od tej decyzji do Ministra Spraw Wojskowych w ciągu 14 dni od dnia jej doręczenia. Odwołanie powinno być wniesione przez powiatową władzę administracji ogólnej, która skieruje sprawę do tego dowódcy okręgu korpusu, który wydał decyzję odmowną.
Po otrzymaniu odwołania dowódca okręgu korpusu przedkłada sprawę Ministrowi Spraw Wojskowych, który decyduje ostatecznie w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych. Decyzje Ministra Spraw Wojskowych będą przesłane wraz z aktami sprawy do właściwego dowódcy okręgu korpusu, który je skieruje do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej.
W przypadku wydania poświadczenia o utracie obywatelstwa polskiego należy zarządzić jednocześnie dokonanie stosownej adnotacji w rejestrze mieszkańców gminy zamieszkania.
Powiatowe władze administracji ogólnej są obowiązane ponadto prowadzić i utrzymywać w aktualności ewidencję osób zwolnionych od powszechnego obowiązku wojskowego z tytułu ubiegania się o obce obywatelstwo.
Po wygaśnięciu ważności wydanego poświadczenia o zwolnieniu od powszechnego obowiązku wojskowego z tytułu ubiegania się o obce obywatelstwo powinna powiatowa władza administracji ogólnej zbadać czy dana osoba uzyskała obce obywatelstwo, o ile władza ta nie została o tem zawiadomiona przez zainteresowanego. W przypadku stwierdzenia nabycia obywatelstwa obcego należy zawiadomić o tem właściwego powiatowego komendanta uzupełnień. jeśli dana osoba jest prowadzona w ewidencji wojskowej.
Jeżeli dochodzenia wykażą, że dana osoba nie uzyskała w przewidzianym, terminie obcego obywatelstwa, lecz wyjechała zagranicę, należy okoliczność tę podać również do wiadomości właściwemu powiatowemu komendantowi uzupełnień.
Osoby, obowiązane do odbycia czynnej służby wojskowej, podlegają wcieleniu do szeregów na ogólnych zasadach.
Osobom, należącym do rezerwy lub do pospolitego ruszenia powiatowy komendant uzupełnień Wydaje obowiązujący wojskowy dokument osobisty.
Do art. 92.
O zawieraniu małżeństw przez osoby, obowiązane do służby wojskowej.
Wyjazdy zagranicą osób podlegających powszechnemu obowiązkowi wojskowemu.
Oficerom rezerwy, pospolitego ruszenia i stanu spoczynku w stopniach generałów udzielają zezwoleń na wyjazdy zagranicę właściwi dowódcy okręgów korpusów.
Osoby, wyjeżdżające zagranicę w celu kształcenia się mają dołączyć do podania dowód, stwierdzający uczęszczanie do zagranicznego zakładu naukowego lub zawiadomienie takiego zakładu naukowego, że proszący może być do niego przyjęty albo, że dla zapisania się do danego zakładu naukowego musi przyjechać osobiście.
Wymienione wyżej osoby w razie ubiegania się o paszport zagraniczny są obowiązane przedstawić właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej wojskowy dokument osobisty lub inny dokument w oryginale, stwierdzający stosunek do powszechnego obowiązku wojskowego, o ile obowiązane są posiadać takie dokumenty. W razie nieprzedłożenia takiego dokumentu powiatowa władza administracji ogólnej przed wydaniem paszportu zagranicznego obowiązana jest ewentualnie w porozumieniu z właściwym powiatowym komendantem uzupełnień wyjaśnić lub uregulować stosunek danej osoby do służby wojskowej.
Osoby, przebywające czasowo na obszarze Wolnego Miasta Gdańska, jeżeli pragną wyjechać stamtąd zagranicę, powinny zwracać się o zezwolenie do powiatowego komendanta uzupełnień, właściwego dla miejsca zamieszkania w kraju, jeżeli w myśl § 427 wymagane jest od nich zezwolenie władz wojskowych na wyjazd zagranicę.
Przedłużenie przez urzędy konsularne paszportów zagranicznych, wydanych w kraju osobom stale zamieszkałym zagranicą, podlegającym powszechnemu obowiązkowi wojskowemu, jak również czasowo przebywającym zagranicą, wyszczególnionym w § 434 pkt. c), następuje bez porozumienia się z władzami w kraju.
Wszystkim innym osobom, podlegającym powszechnemu obowiązkowi wojskowemu, a przebywającym czasowo zagranicą, mogą urzędy konsularne przedłużyć paszporty zagraniczna na okres dłuższy od 14 dni tylko za zezwoleniem właściwej władzy w kraju, a mianowicie:
Osobom, podlegającym powszechnemu obowiązkowi wojskowemu zamieszkałym stale w krajach europejskich w rozumieniu § 263, o ile zamierzają wyjechać do krajów pozaeuropejskich, paszporty zagraniczne wydają urzędy konsularne bez porozumienia się z władzami w kraju.
Osobom, podlegającym powszechnemu obowiązkowi wojskowemu, przebywającym czasowo zagranicą, mogą być wydawane paszporty zagraniczne tylko do krajów europejskich.
Postanowienia tego paragrafu nie naruszają obowiązujących przepisów paszportowych.
O wydaniu paszportu powiadamia się ponadto gminę zamieszkania, celem dokonania stosownej adnotacji w rejestrze mieszkańców.
Wykazy te powinny zawierać:
Postanowienia ustępu 1 nie wykluczają możności stosowania postanowień § 434 pkt. b).
Minister Spraw Wojskowych może w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych także w czasie pokoju zarządzić czasowe zupełne wstrzymanie wydawania zezwoleń na wyjazdy zagranicę, jak również paszportów osobom, podlegającym powszechnemu obowiązkowi wojskowemu, w zakresie i na czas, który uzna za potrzebny w interesie Państwa.
Minister Spraw Wojskowych może w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych oraz Opieki Społecznej ustalić inne warunki wyjazdu zagranicę dla osób, podlegających powszechnemu obowiązkowi wojskowemu, a wyjeżdżających zagranicę na roboty sezonowe.
Odwołania powinny być wniesione w drodze przez właściwą powiatową komendę uzupełnień.
Jeżeli osoby te otrzymały zezwolenie na wyjazd zagranicę lub paszporty zagraniczne przed ogłoszeniem mobilizacji nie należy dopuścić do wyjazdu ich z granic Państwa.
Z chwilą ogłoszenia mobilizacji osoby podlegające powszechnemu obowiązkowi wojskowemu mogą otrzymać paszport zagraniczny wyłącznie na podstawie zezwolenia Ministra Spraw Wojskowych.
O wydaniu przepustek granicznych władze te nie zawiadamiają powiatowych komend uzupełnień.
O obowiązku meldunkowym i o zebraniach kontrolnych.
Sposób wykonania tych obowiązków i tryb postępowania urzędów meldunkowych określa rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. o ewidencji i kontroli ruchu ludności (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 309); oraz przewidziane w niem rozporządzenie wykonawcze.
zgłaszać się osobiście do właściwych urzędów meldunkowych w przeciągu 8 dni od chwili przybycia do nowego miejsca zamieszkania lub od chwili przyjazdu z zagranicy do jednej z miejscowości na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
Jeżeli ważne okoliczności uniemożliwiają dopełnienia obowiązku osobistego zgłoszenia się we właściwym urzędzie meldunkowym w przypadkach przewidzianych w poprzednim ustępie, obowiązek ten może być wykonany w określonym terminie w formie pisemnej.
Jako właściwy należy uważać urząd meldunkowy w nowem miejscu zamieszkania.
Zwolnień tych udzielają powiatowe władze administracji ogólnej, właściwe dla miejsca zamieszkania danej osoby.
Jako właściwą należy uważać tę P. K. U., do której meldujący się należy ewidencyjnie według wojskowego dokumentu osobistego.
Jeżeli w danem państwie niema przedstawicieli dyplomatycznych Rzeczypospolitej Polskiej, należy przesłać zawiadomienie o przybyciu w powyższym terminie listem poleconym do zarządu gminy (urzędu meldunkowego) tej miejscowości, z której dana osoba wyjechała zagranicę.
Osoby te podlegają za przekroczenie przepisów meldunkowych postanowieniom, wymienionym w § 310, jak długo przebywają zagranicą. Po powrocie do kraju będą one pociągnięte do odpowiedzialności karnej w myśl art. 100 pkt. 2 ustawy.
Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej (Komisarjat Generalny w Gdańsku) zawiadamiają o dokonanych zgłoszeniach:
1. osoby czasowo przebywające zagranicą (na obszarze W. M. Gdańska),
2. osoby będące w wieku przedpoborowym,
3. osoby będące w wieku poborowym, które jeszcze nie stawały do poboru,
4. osoby uznane przy poborze za czasowo niezdolne do służby wojskowej (kat. B.),
5. osoby, które nie mają jeszcze ustalonego stosunku do powszechnego obowiązku wojskowego;
1) oficerów zawodowych w stanie spoczynku, oficerów rezerwy, pospolitego ruszenia,
2) podoficerów zawodowych w stanie spoczynku, podoficerów i szeregowców rezerwy lub pospolitego ruszenia,
3) osoby zakwalifikowane do kategorji A, które nie odbyły jeszcze obowiązkowej czynnej służby wojskowej,
4) osoby urlopowane w myśl art. 74 tudzież urlopowane z powodu czasowej niezdolności do służby wojskowej,
5) osoby, wykluczone w myśl art. 9 od służby wojskowej.
Zawiadomienia powyższe mają być uskutecznione zapomocą wojskowej karty rejestracyjnej (wzór Nr. 11).
Zgłoszenia meldunkowe, dotyczące osób w wieku poborowym, które albo nie stawały jeszcze do poboru, albo które przy poborze zostały zakwalifikowane do kategorji B, wykorzystują powiatowe władze administracji ogólnej dla uzupełnienia list poborowych.
Sposób wykorzystania zgłoszeń meldunkowych przez władze wojskowe ustali instrukcja Ministra Spraw Wojskowych.
Do art. 96.
Pozatem przysługuje powiatowemu komendantowi uzupełnień prawo zarządzenia przymusowego doprowadzenia powyżej wymienionych osób do władz wojskowych przez powiatowe władze administracji ogólnej.
Do art. 97.
Zebrania kontrolne oficerów rezerwy i pospolitego ruszenia nazywają się raportami kontrolnemu.
W niedziele i święta kościoła rzymsko - katolickiego obrządku łacińskiego, w okolicach, zamieszkałych w znacznej liczbie przez obywateli obrządku grecko-katolickiego, w święta tego obrządku, w okolicach zamieszkałych w większości przez obywateli wyznań niekatolickich lub niechrześcijańskich przez państwo uznanych, w najuroczystsze święta tych wyznań, w święta narodowe, oraz w czasie przeprowadzania wyborów do ciał ustawodawczych i samorządowych, - nie należy urządzać zebrań (raportów) kontrolnych.
Zebrania kontrolne mogą być przeprowadzone na wniosek właściwej władzy administracji ogólnej również w miejscowościach znajdujących się poza siedzibą tych władz pod warunkiem jednak, że władze administracji ogólnej zapewnią władzom wojskowym:
W razie niemożności uzyskania lokali w takich budynkach, mogą być użyte dla zebrań kontrolnych lokale w budynkach prywatnych w pierwszym rzędzie takie, których przejściowe zajęcie dla powyższych celów nie pociągnie za sobą świadczeń ze strony Skarbu Państwa.
W przypadku przeznaczenia na zebrania kontrolne budynków rządowych lub prywatnych, przygotowanie odpowiednich lokali z potrzebnym sprzętem biurowym, opałem i światłem jest obowiązkiem powiatowej władzy administracji ogólnej, z którą porozumiewa się w tej sprawie powiatowy komendant uzupełnień. Koszty zaopatrzenia tych lokali w opał i światło, jak również koszty ewentualnego najmu lokalu prywatnego ponoszą władze wojskowe.
Powołanie do zebrań i raportów kontrolnych osób, stale zamieszkałych lub czasowo przebywających na obszarze Wolnego Miasta Gdańska następuje zapomocą kart powołania, doręczanych przez Komisarjat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku.
Do zebrań i raportów kontrolnych należy zgłosić się z książeczką wojskową (książeczką stanu służby oficerskiej), kartą mobilizacyjną i innemi posiadanemi dokumentami wojskowemi oraz z dowodami, uzasadniającemi konieczność poprawek w wojskowych dokumentach osobistych.
Oficerowie, powołani do raportów kontrolnych obowiązani są zgłosić się w umundurowaniu wojskowem (strój służbowy), z bronią boczną oraz oporządzeniem połowem.
Osoby, które bez uzasadnionych przyczyn nie stawią się do zebrań (raportów) kontrolnych w oznaczonym terminie i miejscu, pociągnięte będą do odpowiedzialności karnej przed sądami wojskowemi, a w przypadkach mniejszej wagi do odpowiedzialności dyscyplinarnej.
Osoby, powracające z zagranicy, których roczniki obowiązane były zgłosić się do zebrań (raportów) kontrolnych, powinny obowiązek zgłoszenia się wykonać we właściwej powiatowej komendzie uzupełnień w ciągu miesiąca od dnia powrotu do kraju.
Prośby o zwolnienie od obowiązku stawienia się do zebrań (raportów) kontrolnych z dołączeniem wskazanych wyżej dokumentów należy wnosić do właściwego powiatowego komendanta uzupełnień, który udziela tych zwolnień.
Oficerowie rezerwy i pospolitego ruszenia, powołani do raportów kontrolnych zapomocą imiennych kart powołania przez formacje wojskowe, wnoszą powyższe prośby do dowódcy formacji, który ich powołał. Dowódca tej formacji załatwia te podania we własnym zakresie.
Oficer, prowadzący zebrania kontrolne, zatrzymuje dowody, usprawiedliwiające niestawiennictwo i udziela zwolnienia.
Oficerowie rezerwy i pospolitego ruszenia składają w takich przypadkach najpóźniej w dniu raportu kontrolnego pisemny meldunek wraz z dowodami właściwemu powiatowemu komendantowi uzupełnień, a jeżeli powołani byli imiennemi kartami powołania do formacji wojskowej - dowódcy tej formacji.
Stawienie się oficerów, podoficerów i szeregowców rezerwy lub pospolitego ruszenia do zebrań (raportów) kontrolnych należy wpisać do osobistych dokumentów wojskowych.
Oficer, prowadzący zebrania kontrolne, może w razie potrzeby zatrzymać osobiste dokumenty wojskowe podoficerów i szeregowców powołanych do zebrań kontrolnych, celem uskutecznienia odpowiednich zmian przez powiatową komendę uzupełnień. W razie zatrzymania tych dokumentów lub też gdy podoficer albo szeregowiec rezerwy (pospolitego ruszenia) stawił się do zebrań kontrolnych bez osobistego dokumentu wojskowego, oficer prowadzący zebranie kontrolne wydaje danej osobie odpowiednie poświadczenie.
Osoby, które nie usprawiedliwią swego opóźnienia na zebrania kontrolne lub których usprawiedliwienia oficer przeprowadzający zebranie kontrolne uzna za niewystarczające, mają być przez niego ukarane w myśl obowiązujących wojskowych przepisów dyscyplinarnych.
Prośby lub zażalenia podoficerów i szeregowców rezerwy (pospolitego ruszenia), ustne i pisemna, które mają związek ze służbą wojskową, przyjmuje oficer, prowadzący zebrania kontrolne i przedstawia je do rozpatrzenia właściwemu powiatowemu komendantowi uzupełnień.
Jeżeli jednak przysługujące mu prawa dyscyplinarne przyznają za niski wymiar kary w stosunku do przewinienia popełnionego przez podoficera (szeregowca) podczas zebrania kontrolnego, wówczas sporządza on odpowiedni raport i przesyła go wraz z obwinionym do właściwego powiatowego komendanta uzupełnień, który wymierza mu karę dyscyplinarną wyższą, w granicach swych uprawnień dyscyplinarnych.
Koszt przejazdów oraz wyżywienia aresztantów ponosi władza wojskowa.
Obecność przedstawiciela gminy przy dodatkowych zebraniach kontrolnych jest konieczna tylko wtedy, jeżeli do tych zebrań, staje z jednej gminy więcej niż 10 osób.
Nazwiska oficerów rezerwy i pospolitego ruszenia, którzy nie zgłosili się do raportów kontrolnych w formacji wojskowej podaje dowódca formacji do wiadomości powiatowego komendanta uzupełnień, celem przymusowego dostawienia tych oficerów za pośrednictwem powiatowych władz administracji ogólnej i pociągnięcia ich do odpowiedzialności w myśl § 462 ustęp ostatni.
Przepisy końcowe i przejściowe.
Służba odbyta w polskich formacjach wojskowych, nie wyszczególnionych w pkt. b) oraz w oddziałach byłej armji rosyjskiej w czasie od 1 listopada 1917 r. do 1 listopada 1918 r. może być zaliczona jedynie po wydaniu indywidualnej decyzji przez Ministra Spraw Wojskowych.
W zaświadczeniu należy stwierdzić, że proszący wykazał posiadanie stopnia oficerskiego, że stopień ten nie został mu zatwierdzony w wojsku polskiem oraz, że w myśl art. 118 jest zarówno na czas pokoju jak i na czas wojny zwolniony od obowiązkowej czynnej służby wojskowej, służby w rezerwie i pospolitem ruszeniu.
Zaświadczenia te wydaje właściwy powiatowy komendant uzupełnień na podstawie decyzji Ministra Spraw Wojskowych o nieuznaniu danej osoby za oficera wojska polskiego.
W razie przychylnej decyzji Ministra Spraw Wojskowych nastąpi przyjęcie danych osób do czynnej służby w wojsku na zasadach obowiązujących ochotników w czasie wojny.
Jeżeli osoby te nie wniosą prośby o ponowne wydanie zaświadczenia, zostaną one zaliczone po zwolnieniu ze służby wojskowej do rezerwy (pospolitego ruszenia), zależnie od wieku, jaki osiągnęły w chwili zwolnienia z szeregów oraz od zdolności fizycznej do służby wojskowej.
Do art. 122.
W drodze dyscyplinarnej można karać osoby stanu urlopowanych w razie naruszenia przepisów wojskowych wydanych w celu zapewnienia kontroli wojskowej oraz - w przypadkach mniejszej wagi - za popełnione w stosunku służbowym z przełożonym występki z art.: 53, 54 § 2, 58 § 1 i 69 k. k. w.
Przełożonym dyscyplinarnym względem osób stanu urlopowanych jest powiatowy komendant uzupełnień z prawami dowódcy pułku.
Gdy ukaranie dyscyplinarne za przestępstwa wojskowe nie jest dopuszczalne lub gdy powiatowy komendant uzupełnień uważa je za niewystarczające, sporządza on doniesienie, zawierające wyczerpujący opis stanu faktycznego czynu karygodnego i towarzyszących mu okoliczności oraz kieruje je wraz z protokółem przesłuchania sprawcy do prokuratora przy wojskowym sądzie okręgowym.
Kary dyscyplinarne, nałożone na osoby stanu urlopowanych podczas raportu karnego, należy wykonać niezwłocznie po raporcie karnym.
Jeżeli nastąpi aresztowanie osoby stanu urlopowanych, zatrudnionej w służbie państwowej lub samorządowej, powiatowy komendant uzupełnień jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie o aresztowaniu bezpośredniego przełożonego danej osoby.
Do art. 123.
Na zasadzie tego zawiadomienia dowódca formacji zwalnia podoficera (szeregowca) z czynnej służby wojskowej natychmiast i oddaje go do dyspozycji władz cywilnych, wskazanych przez sąd.
Czas czynnej służby wojskowej, odbytej przed zwolnieniem z szeregów na podstawie art. 123 zalicza się takim osobom na poczet ustawowego okresu czynnej służby wojskowej w stosunku dzień za dzień.
Postanowienia przejściowe do niniejszego rozporządzenia.
Obowiązek stawienia się do poboru na zasadzie art. 36 nie dotyczy osób, których stosunek do obowiązku służby wojskowej był uregulowany w ostateczny sposób przy akcji zebrań kontrolnych, zarządzonej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 85, poz. 764).
Obywatele polscy, którzy przebywając stale zagranicą, zostali zarejestrowani na podstawie obwieszczenia Ministra Spraw Wojskowych z dnia 29 stycznia 1921 r. (Monitor Polski z dnia 8 lutego 1921 r. Nr. 30) nie są zwolnieni od obowiązku stawienia się do poboru. Na wszystkich tych osobach ciąży obowiązek stawienia się przed komisją poborową zgodnie z art. 36, jak długo znajdują się w wieku, ustalonym dla powszechnego obowiązku wojskowego, jeżeli przyjadą na obszar Wolnego Miasta Gdańska lub Państwa Polskiego na czas dłuższy niż 6 miesięcy.
Nie dotyczy to obywateli polskich, którzy opuścili granice Państwa nielegalnie w celu uchylenia się od służby wojskowej. Osoby te w razie przyjazdu na obszar Wolnego Miasta Gdańska lub Państwa Polskiego są obowiązane do niezwłocznego wykonania powszechnego obowiązku wojskowego na ogólnych zasadach.
Do osób skazanych na jedną z kar, wymienionych w art. 8 wspomnianej ustawy, w stosunku do których nie została w swoim czasie powzięta żadna decyzja o wyłączeniu od służby wojskowej, mają zastosowanie postanowienia art. 9 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 46, poz. 458).
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
WYKAZ
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
Grażyna J. Leśniak 24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
Grażyna J. Leśniak 23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
Robert Horbaczewski 17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Grażyna J. Leśniak 11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.1934.83.757 |
| Rodzaj: | Rozporządzenie |
| Tytuł: | Wykonanie ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku wojskowym, zmienionej i uzupełnionej rozporządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 stycznia 1928 r., z dnia 29 listopada 1930 r. i ustawą z dnia 17 marca 1933 r. |
| Data aktu: | 28/08/1934 |
| Data ogłoszenia: | 24/09/1934 |
| Data wejścia w życie: | 09/10/1934 |
