Porozumienie dotyczące stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu. Genewa.1979.04.12.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 10 sierpnia 1983 r.

w sprawie wejścia w życie w stosunku do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Porozumienia dotyczącego stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, sporządzonego w Genewie dnia 12 kwietnia 1979 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że Porozumienie dotyczące stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, zgodnie z jego artykułem 16, ustęp 4, weszło w życie w stosunku do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w dniu 2 lipca 1981 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że stronami tego porozumienia stały się, przyjmując je lub przystępując do niego w następujących datach i składając poniższe deklaracje:

Europejska Wspólnota Gospodarcza 17 grudnia 1979 r.,

Kanada 17 grudnia 1979 r.,

Stany Zjednoczone Ameryki 17 grudnia 1979 r.,

Szwajcaria 17 grudnia 1979 r.,

Wielka Brytania 17 grudnia 1979 r.,

w odniesieniu do terytoriów, za które ponosi międzynarodową odpowiedzialność, z wyjątkiem: Antigui, Bermud, Brunei, Kajmanów, Montserratu, Saint Kitts-Nevis, obszarów Suwerennej Bazy na Cyprze, Wysp Dziewiczych.

Hong-Kong, jako szczególnie związany z pracami GATT, należy do terytoriów, do których ma zastosowanie to porozumienie.

Szwecja 20 grudnia 1979 r.,

Norwegia 28 grudnia 1979 r.,

Finlandia 13 marca 1980 r.,

Węgry 23 kwietnia 1980 r.,

Japonia 25 kwietnia 1980 r.,

Brazylia 5 maja 1980 r.,

Austria 28 maja 1980 r.,

Rumunia 25 czerwca 1980 r.,

Indie 11 lipca 1980 r.,

z następującym oświadczeniem: "Rząd Indii przyjmuje Porozumienie dotyczące stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu w przeświadczeniu, że decyzje dotyczące krajów rozwijających się, które w dniu 5 maja 1980 r. podjął Komitet do Spraw Działań Antydumpingowych, będą miały taki sam status prawny, jaki posiada Porozumienie".

W związku z przyjęciem przez Indie w dniu 11 lipca 1980 r. tego Porozumienia, Stałe Przedstawicielstwo Indii wydało następujące oświadczenie: "W świetle przebiegu obrad Komitetu do Spraw Działań Antydumpingowych w dniu 20 października 1980 r. oraz w związku z decyzjami dotyczącymi krajów rozwijających się, które Komitet podjął w dniu 5 maja 1980 r., Rząd Indii w pełni przyjmuje Porozumienie dotyczące stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu".

Czechosłowacja 29 lipca 1980 r.,

Pakistan 21 maja 1981 r.,

Hiszpania 19 czerwca 1981 r.,

Jugosławia 25 marca 1982 r.,

Australia 21 września 1982 r.

Porozumienie, to zgodnie z jego artykułem 16 ustęp 4, weszło w życie w dniu 1 stycznia 1980 r. w stosunku do państw, które do tego dnia przyjęły je lub do niego przystąpiły.

W stosunku do każdego innego państwa weszło ono w życie trzydziestego dnia od dnia, w którym państwo to przyjęło porozumienie lub do niego przystąpiło.

(Tekst porozumienia zawiera załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

POROZUMIENIE

dotyczące stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu

sporządzone w Genewie dnia 12 kwietnia 1979 r.

Strony niniejszego porozumienia, zwane dalej "Stronami", uznając, że praktyki antydumpingowe nie powinny stanowić nieuzasadnionych przeszkód w handlu międzynarodowym i że cła antydumpingowe mogą być stosowane wobec dumpingu jedynie wtedy, gdy taki dumping powoduje szkodę lub stwarza niebezpieczeństwo powstania szkody dla istniejącego przemysłu lub w sposób istotny opóźnia tworzenie przemysłu;

biorąc pod uwagę, iż pożądane jest zapewnienie sprawiedliwych i jawnych sposobów postępowania stanowiących podstawę do wszechstronnego badania przypadków dumpingu;

uwzględniając szczególne potrzeby handlowe i finansowe oraz potrzeby w zakresie rozwoju krajów rozwijających się;

pragnąc, by interpretacja postanowień artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, zwanego dalej "Układem ogólnym" lub "GATT", i wypracowanie zasad ich stosowania zapewniały większą zgodność i niezawodność ich realizacji, oraz

pragnąc zapewnić szybkie, efektywne i sprawiedliwe rozstrzyganie sporów wynikających ze stosowania niniejszego porozumienia;

uzgodniły, co następuje:

CZĘŚĆ  I

KODEKS ANTYDUMPINGOWY.

Artykuł  1

Zasady.

Nałożenie cła antydumpingowego jest środkiem, który może być stosowany jedynie w okolicznościach przewidzianych w artykule VI Układu ogólnego i w wyniku dochodzenia wszczętego¹⁾ i prowadzonego zgodnie z postanowieniami niniejszego kodeksu. Poniższe postanowienia regulują stosowanie artykułów VI Układu ogólnego w odniesieniu do akcji podejmowanej na podstawie ustawodawstwa lub wykonawczych przepisów antydumpingowych.

______

¹⁾ Określenie "wszczęte" używane w tym i dalszych postanowieniach oznacza akcję proceduralną, którą Strona formalnie rozpoczyna dochodzenie, zgodnie z ustępem 6 artykułu 6.

Artykuł  2

Określenie dumpingu.

1. W rozumieniu niniejszego kodeksu produkt uznaje się za będący przedmiotem dumpingu, to znaczy wprowadzony do handlu w drugim kraju po cenie niższej od jego wartości normalnej, jeśli cena eksportowa tego produktu, eksportowanego z jednego kraju do drugiego, jest niższa od oceny porównywalnej stosowanej w normalnym obrocie handlowym za podobny produkt przeznaczony do konsumpcji w kraju eksportującym.

2. W rozumieniu niniejszego kodeksu wyrażenie "podobny produkt" ("like product", "produkt similaire") oznacza produkt, który jest identyczny, tzn. jednakowy pod każdym względem, z produktem będącym przedmiotem postępowania lub - w razie braku takiego produktu - produkt, który chociaż nie jest jednakowy pod każdym względem, to jednak ma cechy charakterystyczne ściśle odpowiadające cechom produktu będącego przedmiotem postępowania.

3. W razie gdy produkty nie są importowane bezpośrednio z kraju pochodzenia, lecz są eksportowane do kraju importującego z kraju pośredniego, cena, po której produkty te są sprzedawane z kraju eksportującego do kraju importującego, będzie z zasady porównywana z ceną porównywalną w kraju eksportującym. Jednakże porównanie z ceną w kraju pochodzenia, może być dokonane, jeśli np. produkty są jedynie przewożone przez kraj eksportujący albo takie produkty nie są wytwarzane w kraju eksportującym lub nie ma na nie ceny porównywalnej w kraju eksportującym.

4. Jeśli na rynku wewnętrznym kraju eksportującego nie ma w sprzedaży podobnego produktu w normalnym obrocie handlowym lub jeśli z powodu szczególnej sytuacji rynkowej taka sprzedaż nie pozwala na właściwe porównanie, margines dumpingu ustala się przez porównanie z ceną porównywalną podobnego produktu eksportowanego do jakiegokolwiek kraju trzeciego, która może być najwyższą ceną eksportową, jednakże powinna ona być ceną reprezentatywną, albo też przez porównanie z kosztami produkcji w kraju pochodzenia, powiększonymi o uzasadnioną wysokość kosztów administracyjnych, sprzedaży i wszystkich innych kosztów oraz zysku. Za zasadę ogólną należy przyjąć, że zysk dodany do kosztów nie powinien przekraczać normalnie osiąganego zysku ze sprzedaży produktów tego samego rodzaju na rynku wewnętrznym kraju pochodzenia.

5. W razie gdy nie ma ceny eksportowej lub gdy zainteresowane władze²⁾ mają podstawę sądzić, że nie można opierać się na cenie eksportowej z powodu powiązań lub porozumienia kompensacyjnego pomiędzy eksportem a importem lub stroną trzecią, cena eksportowa może być skalkulowana na podstawie ceny, po jakiej importowane produkty są po raz pierwszy odprzedawane niezależnemu nabywcy, lub jeżeli produkty nie są odprzedawane niezależnemu nabywcy albo jeżeli nie są odprzedawane w takim stanie, w jakim były importowane - na takiej uzasadnionej podstawie, jaką władze mogą określić.

6. W celu dokonania właściwego porównania ceny eksportowej, z ceną wewnętrzną w kraju eksportującym (lub w kraju pochodzenia) albo, gdzie ma to zastosowanie, z ceną skalkulowaną zgodnie z przepisami artykułu VI 1 (b) Układu ogólnego, te dwie ceny będą porównywane na tym samym poziomie handlu, zwykle na poziomie cen fabrycznych, i w odniesieniu do sprzedaży dokonanych możliwie w tym samym czasie. W każdym wypadku, z uwzględnieniem jego właściwości, wzięte zostaną odpowiednio pod uwagę różnice w okolicznościach i warunkach sprzedaży, różnice w opodatkowaniu oraz inne różnice mające wpływ na porównywalność cen. W wypadkach, o których mowa w artykule 2 ust. 5, powinno się również uwzględnić koszty, włączając cła i podatki naliczone między momentem importu i odprzedaży, oraz osiągnięte zyski.

7. Niniejszy artykuł nie narusza drugiego Postanowienia uzupełniającego do ustępu 1 artykułu VI w załączniku 1 do Układu ogólnego.

______

²⁾ Używane w niniejszym kodeksie określenie "władze" oznacza władze odpowiednio wysokiego szczebla.

Artykuł  3

Określenie szkody.³⁾

1. Określenie szkody w rozumieniu artykułu VI Układu ogólnego powinno być dokonywane na podstawie przekonywającego materiału dowodowego i po przeprowadzeniu obiektywnego badania zarówno;

a) wielkości importu będącego przedmiotem dumpingu i wpływu tego importu na ceny podobnych produktów na rynku krajowym, jak i

b) dalszego wpływu tego importu na producentów krajowych takich produktów.

2. W odniesieniu do wielkości importu będącego przedmiotem dumpingu władze przeprowadzające dochodzenie rozważą, czy nastąpił znaczny wzrost importu będącego przedmiotem dumpingu bądź w wielkościach absolutnych, bądź proporcjonalnie do produkcji lub konsumpcji w kraju importującym. W odniesieniu do wpływu importu będącego przedmiotem dumpingu na ceny władze przeprowadzające dochodzenie rozważą, czy wystąpiło znaczne obniżenie cen spowodowane importem będącym przedmiotem dumpingu w porównaniu do cen podobnych produktów w kraju importującym, lub też, czy wynikiem takiego importu jest obniżka cen w znacznym stopniu lub zahamowanie w znacznym stopniu wzrostu cen, które w przeciwnym razie mogłyby wystąpić. Jedno czy kilka z tych kryteriów nie muszą w każdym wypadku stanowić podstawy do ostatecznej oceny.

3. Badanie wpływu importu będącego przedmiotem postępowania na przemysł obejmować będzie ocenę wszystkich istotnych czynników i wskaźników ekonomicznych mających wpływ na stan tego przemysłu, takich jak: rzeczywisty i potencjalny spadek produkcji, sprzedaży, udziału w rynku, zysków, wydajności, zwrotu amortyzacji inwestycji lub wykorzystania mocy produkcyjnych; czynniki wpływające na ceny krajowe; rzeczywiste i potencjalne negatywne skutki wpływające na obrót kapitałowy, zapasy materiałowe, zatrudnienie, płace, rozwój, zdolność zwiększania kapitału lub inwestycji. Lista ta nie jest wyczerpująca; jeden czy kilka z tych wskaźników nie muszą w każdym wypadku stanowić podstawy do ostatecznej oceny.

4. Należy wykazać, że import będący przedmiotem dumpingu powoduje, poprzez skutki⁴⁾ dumpingu, szkodę w rozumieniu niniejszego kodeksu. Mogą istnieć inne czynniki⁵⁾ , które w tym samym czasie wywołują szkodę dla przemysłu, i wtedy szkody spowodowanej przez te inne czynniki nie można przypisać importowi będącemu przedmiotem dumpingu.

5. Skutki importu będącego przedmiotem dumpingu określa się dla produkcji krajowej podobnego produktu, jeżeli dostępne dane pozwalają na oddzielną identyfikację tej produkcji w kategoriach takich kryteriów, jak; proces produkcyjny, sprzedaż przez producentów, zyski. Jeżeli produkcja krajowa podobnego produktu nie ma odrębnej charakterystyki w świetle tych kryteriów, skutki importu będącego przedmiotem dumpingu określa się przez badanie produkcji najwęższej grupy lub zestawu produktów obejmującego podobny produkt, w odniesieniu do których można uzyskać wymagane informacje.

6. Ustalanie groźby szkody powinno opierać się na faktach, a nie jedynie na twierdzeniu nie popartym żadnymi dowodami, domniemaniu albo dalekim prawdopodobieństwie. Zmiana okoliczności mogąca stworzyć sytuację, w której dumping spowodowałby szkodę, musi jasno wynikać z przewidywań i być bliska w czasie.⁶⁾

7. W przypadkach, w których import będący przedmiotem dumpingu zagraża spowodowaniem szkody, zastosowanie środków antydumpingowych będzie przedmiotem szczególnie ostrożnego rozważania i decyzji.

______

³⁾ Używane w niniejszym kodeksie określenie "szkoda" oznacza, jeżeli nie będzie to inaczej określone, poważną szkodę dla przemysłu krajowego, groźbę poważnej szkody dla przemysłu krajowego lub istotne opóźnienie w tworzeniu takiego przemysłu i będzie interpretowane zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.

⁴⁾ Zgodnie z ustaleniami ustępów 2 i 3 niniejszego artykułu.

⁵⁾ Do takich czynników zalicza się inter alia wielkość importu, cenę danego importowanego produktu nie sprzedawanego po cenach dumpingowych, zmniejszenie się popytu lub zmiany w strukturze konsumpcji, restrykcyjne praktyki handlowe i konkurencję pomiędzy zagranicznymi a krajowymi producentami, rozwój technologii oraz działalność eksportową i wydajność w przemyśle krajowym.

⁶⁾ Przykładem, chociaż nie jedynym, jest istnienie przekonywającego dowodu pozwalającego przewidzieć, że w najbliższej przyszłości nastąpi znaczny wzrost importu danego produktu po cenach dumpingowych.

Artykuł  4

Definicja przemysłu.

1. Dla celów ustalania szkody określenie "przemysł krajowy" oznacza krajowych producentów jako całość, wytwarzających podobne produkty, lub tych z nich, których łączna produkcja stanowi przeważającą część ogólnej produkcji krajowej podobnych produktów, z wyjątkiem wypadku gdy:

i) producenci są powiązani⁷⁾ z eksporterami lub importerami albo sami są importerami produktów, co do których istnieje przypuszczenie, że są przedmiotem dumpingu, wtedy przemysł może być interpretowany jako oznaczający pozostałych producentów;

ii) terytorium Strony, w wyjątkowych okolicznościach może być, w odniesieniu do danej produkcji, podzielone na dwa lub więcej konkurencyjnych rynków, a producenci w ramach każdego z takich rynków mogą być uważani za odrębny przemysł, jeżeli: (a) producenci w ramach takiego rynku sprzedają całość lub prawie całość swej produkcji danego produktu na rynku oraz (b) popyt na tym rynku nie jest w istotnym stopniu zaspokajany przez producentów danego produktu zlokalizowanych w innym miejscu na tym terytorium. W takich okolicznościach istnienie szkody może być stwierdzone nawet wówczas, gdy większa część całego przemysłu krajowego nie ponosi szkody, pod warunkiem że import będący przedmiotem dumpingu koncentruje się na tak wyodrębnionym rynku oraz pod warunkiem że import będący przedmiotem dumpingu powoduje szkodę producentom całej lub prawie całej produkcji na tym rynku.

2. Jeżeli za przemysł uznano producentów na pewnym terytorium, tj. na rynku według definicji zawartej w ustępie 1 pkt ii), cła antydumpingowe będą nakładane⁸⁾ tylko na produkty przeznaczone do ostatecznej konsumpcji na tym terytorium. Jeżeli prawo konstytucyjne w kraju importującym nie zezwala na nakładanie ceł antydumpingowych na takiej podstawie, Strona importująca może nałożyć cło antydumpingowe bez ograniczeń tylko wtedy, gdy:

1) eksporterzy mieli możność zaprzestania eksportu po cenach dumpingowych na dane terytorium lub też mieli możność złożenia zapewnień zgodnie z artykułem 7 niniejszego kodeksu, a odpowiednie zapewnienia w tym względzie nie zostały niezwłocznie złożone, oraz

2) cła takie nie mogą być nałożone na określonych producentów, którzy zaopatrują dane terytorium.

3. Jeżeli dwa lub więcej krajów osiągnęło, w rozumieniu artykułu XXIV: 8 (a) Układu ogólnego, taki poziom integracji, że mają cechy jednego, zunifikowanego rynku, to przemysł na całym obszarze integracji będzie uważany za przemysł w rozumieniu ustępu 1 niniejszego artykułu.

4. Postanowienia ustępu 5 artykułu 3 mają zastosowanie do niniejszego artykułu.

______

⁷⁾ Strony powinny uzgodnić między sobą definicję określenia "powiązani" w rozumieniu niniejszego kodeksu.

⁸⁾ W rozumieniu niniejszego kodeksu określenie "nakładać" oznacza ostateczne lub końcowe prawomocne wymierzenie albo pobranie cła lub podatku.

Artykuł  5

Wszczynanie i prowadzenie dochodzenia.

1. Dochodzenie w celu ustalenia istnienia, stopnia i wpływu każdego rzekomego wypadku dumpingu wszczyna się zwykle na pisemny wniosek złożony przez poszkodowany przemysł lub w jego imieniu.⁹⁾ Wniosek powinien zawierać wystarczający materiał dowodowy co do istnienia: (a) dumpingu; (b) szkody w rozumieniu artykułu VI Układu ogólnego zinterpretowanego przez niniejszy kodeks; (c) związku przyczynowego miedzy importem będącym przedmiotem dumpingu a rzekomą szkodą. Jeśli w szczególnych okolicznościach zainteresowane władze zdecydują się wszcząć dochodzenie bez otrzymania takiego wniosku, uczynią to tylko wtedy, gdy będą miały wystarczający materiał dowodowy odnośnie do wszystkich wyżej wymienionych punktów (a) do (c).

2. Przy wszczęciu dochodzenia i w trakcie jego trwania materiały dowodowe dotyczące zarówno dumpingu, jak i szkody przez niego spowodowanej powinny być rozpatrywane równocześnie. W każdym wypadku materiał dowodowy dotyczący zarówno dumpingu, jak i szkody będzie rozpatrywany równocześnie: (a) przy podejmowaniu decyzji w kwestii wszczęcia dochodzenia, i (b) potem, w czasie trwania dochodzenia, począwszy od daty nie późniejszej niż najwcześniejsza data, od której, zgodnie z postanowieniami niniejszego kodeksu, mogą być zastosowane środki tymczasowe, z wyjątkiem wypadków opisanych w ustępie 3 artykułu 10, gdy władze akceptują wniosek eksporterów.

3. Jeżeli zainteresowane władze przekonają się, że nie istnieją wystarczające dowody co do istnienia dumpingu bądź szkody., uzasadniające kontynuowanie sprawy, wniosek zostanie odrzucony i dochodzenie będzie niezwłocznie umorzone. Dochodzenie powinno być natychmiast umorzone, w razie gdy margines dumpingu lub wielkość importu będącego przedmiotem dumpingu, faktyczna lub potencjalna, albo szkoda są znikome.

4. Postępowanie antydumpingowe nie powinno utrudniać odprawy celnej.

5. Dochodzenie powinno zostać zakończone, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, w ciągu jednego roku od momentu jego wszczęcia.

______

⁹⁾ Zgodnie z definicją artykułu 4.

Artykuł  6

Materiał dowodowy.

1. Dostawcom zagranicznym oraz wszystkim zainteresowanym stronom umożliwi się przedstawienie na piśmie całego materiału dowodowego, który ich zdaniem ma znaczenie w danym dochodzeniu antydumpingowym. Będą oni również mieli prawo, po uzasadnieniu, do przedstawienia materiału dowodowego ustnie.

2. Zainteresowane władze zapewnią stronie skarżącej się oraz importerom i eksporterom, o których wiadomo, że są zainteresowani sprawą, a także rządom krajów eksportujących, możliwość wglądu do każdej informacji, mającej związek z prezentacją ich sprawy, a która nie jest poufna zgodnie z definicją zawartą w ustępie 3 niniejszego artykułu i która jest wykorzystywana przez władze w dochodzeniu antydumpingowym, oraz zapewnią im możliwość przygotowania wystąpień na podstawie tej informacji.

3. Każda informacja, która ze swej natury jest poufna (np. jej ujawnienie przyniosłoby znaczną korzyść konkurentowi albo spowodowałoby negatywne konsekwencje dla osoby dostarczającej informację lub osoby, od której uzyskała ona informację) lub dostarczona w trybie poufnym przez strony dochodzenia antydumpingowego, będzie traktowana przez zainteresowane władze jako ściśle poufna, jeżeli zostanie to należycie uzasadnione. Informacja taka nie może być ujawniona bez specjalnego zezwolenia przedstawiającej ją strony.¹⁰⁾ Można zażądać od stron przedstawiających poufną informację dostarczenia jej jawnych streszczeń. W razie gdy strony te stwierdzą, że taka informacja nie nadaje się do streszczenia, muszą przedstawić wyjaśnienie przyczyn, które takie streszczenie uniemożliwiają.

4. Jeżeli jednak zainteresowane władze uznają, że żądanie zachowania poufności nie jest uzasadnione, a dostarczający informacji albo nie chce jej udostępnić do wiadomości publicznej, albo upoważnić do jej ujawnienia w ogólniejszej lub skróconej formie, władze będą mogły nie brać pod uwagę takiej informacji, chyba że w sposób dla nich przekonywający zostanie udokumentowane, iż informacja jest prawidłowa.¹¹⁾

5. W celu zweryfikowania otrzymanych informacji lub uzyskania dalszych szczegółów władze mogą, jeśli zachodzi potrzeba, przeprowadzić dochodzenie w innych krajach, pod warunkiem że uzyskają zgodę zainteresowanych firm oraz że powiadomią o swym zamierzeniu przedstawicieli rządów tych krajów i że ci ostatni nie sprzeciwią się takiemu dochodzeniu.

6. Jeżeli kompetentne władze uznają, że istnieje wystarczający materiał dowodowy, uzasadniający wszczęcie dochodzenia antydumpingowego zgodnie z artykułem 5, zawiadomią o tym Strony, których produkty są przedmiotem takiego dochodzenia, eksporterów i importerów, o których władze przeprowadzające dochodzenie wiedzą, że są zainteresowani wszczęciem dochodzenia, a także Strony skarżące się oraz podadzą ten fakt do publicznej wiadomości.

7. Podczas dochodzenia antydumpingowego wszystkie strony będą miały pełną możliwość obrony swoich interesów. W tym celu zainteresowane władze zapewnią, na żądanie, możliwość spotkania się wszystkich bezpośrednio zainteresowanych stron ze stronami mającymi odmienne interesy dla przedstawienia przeciwstawnych poglądów i kontrargumentów. Zapewnienie takich możliwości musi uwzględniać potrzebę zachowania poufnego charakteru informacji i mieć na uwadze wygodę stron. Żadna ze stron nie będzie obowiązana uczestniczyć w spotkaniu, a nieobecność nie może mieć negatywnego wpływu na jej sprawę.

8. Gdy którakolwiek z zainteresowanych stron odmawia dostępu do żądanej informacji lub nie przedstawia jej w rozsądnym czasie albo znacznie opóźnia dochodzenie - wstępne i ostateczne ustalenie¹²⁾, pozytywne lub negatywne, może być dokonane na podstawie dostępnych faktów.

9. Postanowienia niniejszego artykułu nie utrudniają władzom Strony szybkiego prowadzenia postępowania w celu wszczęcia dochodzenia, podejmowania wstępnych lub ostatecznych ustaleń, pozytywnych lub negatywnych, albo stosowania tymczasowych lub ostatecznych środków, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego kodeksu.

______

¹⁰⁾ Strony są świadome faktu, że na terytoriach niektórych Stron wniosek o ujawnienie informacji może być wydany na podstawie węższego zakresu przepisów o ochronie tajemnicy.

¹¹⁾ Strony zgadzają się, że żądanie poufności nie może być arbitralnie odrzucane.

¹²⁾ Ze względu na różne określenia używane w różnych systemach w różnych krajach, określenie "ustalenie" używane w tym miejscu i dalej oznacza formalną decyzję lub stwierdzenie.

Artykuł  7

Zobowiązania cenowe.

1. Postanowienie może¹³⁾ zostać zawieszone lub zamknięte bez zastosowania środków tymczasowych albo nałożenia ceł antydumpingowych po uzyskaniu ze strony eksportera dobrowolnego zadowalającego zobowiązania do zrewidowania swych cen lub do zaprzestania eksportu po cenach dumpingowych na dane terytorium, jeżeli władze uznają, że szkodliwy wpływ dumpingu został w ten sposób wyeliminowany. Zwiększenie cen w ramach takiego zobowiązania nie powinno być wyższe niż jest to konieczne dla wyeliminowania marginesu dumpingu.

2. Jeżeli władze kraju importującego nie wszczęły dochodzenia zgodnie z postanowieniami artykułu 5 niniejszego kodeksu, nie będzie się dążyć do ustalenia zobowiązań cenowych ani do akceptowania takich zobowiązań ze strony eksporterów. Zaproponowane zobowiązania nie muszą być akceptowane, jeżeli władze kraju importującego uznają ich akceptację za niepraktyczną, na przykład gdy liczba rzeczywistych albo potencjalnych eksporterów jest zbyt duża lub też z innych powodów.

3. Jeżeli zobowiązania cenowe zostaną zaakceptowane, dochodzenie w sprawie ustalenia szkody zostanie zakończone, gdy eksporter tego sobie życzy lub władze tak zadecydują. Jeżeli zostanie stwierdzony brak szkody lub groźby szkody, zobowiązania cenowe automatycznie wygasają, z wyjątkiem wypadków, gdy stwierdzenie braku groźby szkody w znacznym stopniu wynika z działania zobowiązania cenowego. W takich wypadkach zainteresowane władze mogą zażądać utrzymania zobowiązania przez uzasadniony okres, zgodnie z postanowieniami niniejszego kodeksu.

4. Władze kraju importującego mogą zaproponować zobowiązania cenowe, ale żaden z eksporterów nie może zostać zmuszony do przyjęcia takich zobowiązań. Fakt, że eksporterzy nie proponują takich zobowiązań lub nie są skłonni do ich przyjęcia, nie może mieć negatywnego wpływu na rozpatrywanie sprawy. Jednakże władze mogą twierdzić, że prawdopodobieństwo groźby szkody jest większe, jeżeli import będący przedmiotem dumpingu będzie kontynuowany.

5. Władze kraju importującego mogą zażądać od każdego eksportera, od którego zostały przyjęte zobowiązania cenowe, dostarczenia okresowej informacji o wypełnieniu tych zobowiązań oraz zezwolenia na weryfikację odpowiednich danych. W razie naruszenia zobowiązań władze kraju importującego mogą podjąć, na podstawie niniejszego kodeksu i zgodnie z jego postanowieniami, pilne kroki, polegające na bezzwłocznym zastosowaniu środków tymczasowych, opierając się na najlepszych dostępnych informacjach. W takich wypadkach ostateczne cła mogą być nałożone, zgodnie z niniejszym kodeksem, na towary wprowadzone do konsumpcji nie wcześniej niż dziewięćdziesiąt dni przed zastosowaniem środków tymczasowych, przy czym pobieranie ceł nie będzie stosowane wstecznie w odniesieniu do importu, który został zrealizowany przed naruszeniem zobowiązania.

6. Zobowiązania nie pozostaną w mocy dłużej niż obowiązywałyby cła antydumpingowe przewidziane przez niniejszy kodeks. Władze kraju importującego dokonają przeglądu potrzeby dalszego stosowania zobowiązania cenowego tam, gdzie jest to uzasadnione, z własnej inicjatywy albo gdy zainteresowani eksporterzy lub importerzy danego artykułu tego zażądają, i przedstawią informację uzasadniającą potrzebę takiego przeglądu.

7. Fakt zawieszenia albo zamknięcia dochodzenia antydumpingowego zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu lub fakt wygaśnięcia zobowiązania musi być oficjalnie notyfikowany i opublikowany. Notyfikacje o tym będą zawierały co najmniej podstawowe wnioski i streszczenia ich uzasadnień.

______

¹³⁾ Określenie "może" nie będzie interpretowane w sposób pozwalający na kontynuację postępowania i jednoczesne wprowadzanie zobowiązań cenowych, z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w ustępie 3.

Artykuł  8

Nakładanie i pobieranie ceł antydumpingowych.

1. Decyzja o nałożeniu lub nienałożeniu cła antydumpingowego w wypadkach, w których wszystkie warunki uzasadniające nałożenie zostały spełnione, oraz decyzje o tym czy wysokość cła antydumpingowego, które ma być nałożone, będzie równa lub mniejsza od pełnego marginesu dumpingu, są decyzjami podejmowanymi przez władze kraju importującego lub terytorium celnego. Jest pożądane, aby we wszystkich krajach lub terytoriach celnych, które są Stronami niniejszego porozumienia, nakładanie ceł było fakultatywne i aby cło było niższe niż margines dumpingu, jeżeli takie niższe cło będzie wystarczające do usunięcia szkody spowodowanej dla przemysłu krajowego.

2. Jeżeli cło antydumpingowe zostanie nałożone na jakikolwiek produkt, będzie ono pobierane we właściwej wysokości w każdym wypadku, zgodnie z zasadą niedyskryminacji, od importu takich produktów ze wszystkich źródeł, wobec których stwierdzono, że import z nich jest przedmiotem dumpingu i powoduje szkodę, z wyjątkiem importu z takich źródeł, od których przyjęto zobowiązania cenowe zgodnie z postanowieniami niniejszego kodeksu. Władze wymienią imiennie dostawcę lub dostawców danych produktów. Jeżeli jednak występuje kilku dostawców z tego samego kraju i praktycznie nie jest możliwe wymienienie imiennie wszystkich, władze mogą wymienić kraj dostarczający, którego to dotyczy. Jeżeli występuje kilku dostawców z więcej aniżeli jednego kraju, władze mogą wymienić albo wszystkich takich dostawców, albo - jeśli praktycznie nie jest to możliwe - wszystkie kraje dostarczające, których to dotyczy.

3. Wysokość cła antydumpingowego nie może przewyższać marginesu dumpingu określonego w artykule 2. Jeżeli okaże się, że po nałożeniu cła antydumpingowego pobrane cło przewyższa rzeczywisty margines dumpingu, suma przewyższająca margines dumpingu będzie zwrócona możliwie jak najszybciej.

4. W ramach systemu cen bazowych następujące zasady będą stosowane, pod warunkiem że będą one zgodne z innymi postanowieniami niniejszego kodeksu. Jeżeli występuje kilku dostawców z jednego lub więcej krajów, cła antydumpingowe mogą być nałożone na import produktu z kraju lub krajów, których to dotyczy, w stosunku do którego stwierdzono, że był przedmiotem dumpingu i że jego import wywołuje szkodę, przy czym cło antydumpingowe będzie równe sumie, o którą cena eksportowa jest niższa od ustalonej w tym celu ceny bazowej nie przewyższającej najniższej normalnej ceny w kraju lub w krajach dostarczających, w których przeważają normalne warunki konkurencji. Rozumie się, że w stosunku do produktów, które będą sprzedawane poniżej tej ustalonej ceny bazowej, nowe dochodzenie antydumpingowe będzie przeprowadzone w każdym poszczególnym wypadku, jeżeli zażądają tego zainteresowane strony i jeżeli to żądanie będzie poparte stosownym materiałem dowodowym. W razie gdy dumping nie zostanie stwierdzony, pobrane cła antydumpingowe będą zwrócone możliwie jak najszybciej. Ponadto, gdy da się stwierdzić, że pobrane cło przewyższa rzeczywisty margines dumpingu, suma przewyższająca ten margines będzie również zwrócona możliwie jak najszybciej.

5. Każde wstępne lub ostateczne ustalenie, pozytywne bądź negatywne, a także anulowanie ustalenia zostanie podane do wiadomości publicznej. W razie ustaleń pozytywnych każde zawiadomienie o tym będzie zawierać ustalenia i wnioski dotyczące wszystkich kwestii w sprawie stanu faktycznego i prawnego, uznanych za istotne przez władze prowadzące dochodzenie, oraz uzasadnienie i ich podstawę. W razie ustaleń negatywnych każde zawiadomienie o tym będzie zawierać co najmniej podstawowe wnioski i streszczenie ich uzasadnienia. Wszystkie zawiadomienia dotyczące ustaleń będą przesłane Stronie lub Stronom, których produkty są przedmiotem tych ustaleń, oraz eksporterom, o których wiadomo, że są nimi zainteresowani.

Artykuł  9

Okres stosowania ceł antydumpingowych.

1. Cło antydumpingowe będzie obowiązywało jedynie tak długo, jak długo jest to konieczne do przeciwdziałania dumpingowi powodującemu szkodę.

2. Władze prowadzące dochodzenie będą dokonywać przeglądu potrzeby dalszego stosowania cła, tam gdzie jest to uzasadnione, z własnej inicjatywy lub gdy którakolwiek zainteresowana strona tego zażąda i przedstawi informację uzasadniającą potrzebę takiego przeglądu.

Artykuł  10

Środki tymczasowe.

1. Środki tymczasowe mogą być zastosowane tylko wtedy, gdy zostanie dokonane wstępne pozytywne ustalenie dumpingu i gdy istnieje wystarczający dowód szkody, zgodnie z postanowieniami punktów od (a) do (c) ustępu 1 artykułu 5. Środki tymczasowe nie będą stosowane, chyba że zainteresowane władze uznają, że są one konieczne do uniknięcia szkody, jaka mogłaby powstać w okresie trwania dochodzenia.

2. Środki tymczasowe mogą przybrać formę cła tymczasowego albo, co byłoby bardziej pożądane, zabezpieczenia - w formie depozytu pieniężnego lub weksla gwarancyjnego - równego wysokości cła antydumpingowego tymczasowo oszacowanego, nie przewyższającego tymczasowo oszacowanego marginesu dumpingu. Wstrzymanie wyceny celnej jest właściwym środkiem tymczasowym, pod warunkiem że normalne cło i szacunkowa wysokość cła antydumpingowego będą określone oraz że, wstrzymanie wyceny celnej będzie podlegać tym samym warunkom, którym podlegają inne środki tymczasowe.

3. Stosowanie środków tymczasowych będzie ograniczone do możliwie najkrótszego czasu, nie przekraczającego czterech miesięcy, lub na podstawie decyzji zainteresowanych władz i na żądanie eksporterów mających znaczny udział w handlu danym produktem, do czasu nie przekraczającego sześciu miesięcy.

4. Przy stosowaniu środków tymczasowych należy przestrzegać odpowiednich postanowień artykułu 8.

Artykuł  11

Wsteczne zastosowanie ceł antydumpingowych.

1. Cła antydumpingowe i środki tymczasowe będą stosowane jedynie w odniesieniu do produktów, które zostaną wprowadzone do konsumpcji po terminie wejścia w życie decyzji podjętych zgodnie, odpowiednio, z ustępem 1 artykułu 8 oraz ustępem 1 artykułu 10, z następującymi wyjątkami:

i) Gdy zostanie ustalone istnienie szkody (ale nie groźby szkody lub istotnego opóźnienia w tworzeniu przemysłu) lub, w razie ostatecznego ustalenia groźby szkody, gdy wpływ importu będącego przedmiotem dumpingu, jeśli nie zastosowano by środków tymczasowych, pozwalałby na ustalenie szkody, cła antydumpingowe mogą być nałożone wstecz za okres ewentualnego stosowania środków tymczasowych. Jeżeli cło antydumpingowe ustalone w ostatecznej decyzji jest wyższe niż cło tymczasowe pobrane, różnicy między nimi nie pobiera się. Jeżeli cło ustalone w ostatecznej decyzji jest niższe od cła tymczasowego pobranego lub od kwoty wyznaczonej jako zabezpieczenie, różnicę, w zależności od sytuacji, zwraca się, albo cło ustala się ponownie.

ii) Gdy w odniesieniu do danego produktu będącego przedmiotem dumpingu władze stwierdzą, że:

a) istniał w przeszłości dumping powodujący szkodę albo że importer był lub powinien być świadomy, iż eksporter stosuje dumping i taki dumping spowoduje szkodę, oraz że

b) szkoda jest spowodowana sporadycznym dumpingiem (w stosunkowo krótkim czasie masowym importerem produktu będącego przedmiotem dumpingu) w takim stopniu, że - aby wykluczyć jej powtórzenie - wydaje się konieczne nałożenie wstecznie cła antydumpingowego w odniesieniu do tego importu,

wtedy cło może być nałożone na produkty, które zostały wprowadzone do konsumpcji nie wcześniej niż 90 dnia przed terminem zastosowania środków tymczasowych.

2. W razie ustalenia groźby szkody lub znacznego opóźnienia w tworzeniu przemysłu, z zastrzeżeniem wypadków określonych w ust. 1 (gdy szkoda nie została jeszcze wyrządzona), ostateczne cło antydumpingowe może być nałożone jedynie od dnia ustalenia groźby szkody lub znacznego opóźnienia, wszelkie zaś depozyty gotówkowe złożone w czasie stosowania środków tymczasowych podlegają refundacji, a wszelkie weksle gwarancyjne - zwolnieniu w jak najszybszym terminie.

3. Jeżeli ostateczne ustalenie jest negatywne, wszelkie depozyty gotówkowe złożone w czasie stosowania środków tymczasowych podlegają refundacji, a wszelkie weksle gwarancyjne - zwolnieniu w jak najszybszym terminie.

Artykuł  12

Środki antydumpingowe na rzecz kraju trzeciego.

1. Wniosek o zastosowanie środków antydumpingowych na rzecz kraju trzeciego składają władze kraju trzeciego, które żądają zastosowania takich środków.

2. Wniosek taki powinien być poparty informacją cenową wykazującą, że importer jest przedmiotem dumpingu, oraz szczegółowymi informacjami stwierdzającymi, że rzekomy dumping powoduje szkodę dla zainteresowanego przemysłu w kraju trzecim. Rząd kraju trzeciego udzieli wszelkiej pomocy władzom kraju importującego w zbieraniu wszelkich informacji, których ten, ostatni może zażądać.

3. Przy rozpatrywaniu takiego wniosku władze kraju importującego wezmą pod uwagę skutki rzekomego dumpingu dla zainteresowanego przemysłu jako całości w kraju trzecim, inaczej mówiąc, istnienia szkody nie będzie się ustalać wyłącznie na podstawie wpływu dumpingu na eksport tego przemysłu do kraju importującego lub wpływu na cały eksport tego przemysłu.

4. Decyzja co do dalszego stosowania środków antydumpingowych po otrzymaniu wniosku pozostaje w gestii kraju importującego. Jeżeli kraj importujący postanowi, że jest gotów zastosować środki antydumpingowe, inicjatywy wystąpienia do Układających się Stron o zaakceptowanie takiego postępowania będzie również w gestii kraju importującego.

Artykuł  13

Kraje rozwijające się.

Uznaje się, że kraje rozwinięte, przy rozważaniu zastosowania środków antydumpingowych zgodnie z postanowieniami niniejszego kodeksu, powinny w szczególności brać pod uwagę specjalną sytuację krajów rozwijających się. Przed nałożeniem ceł antydumpingowych w sytuacjach, gdy mogłoby to naruszyć istotne interesy krajów rozwijających się, należy rozważyć możliwość zastosowania konstruktywnych środków zaradczych przewidzianych w niniejszym kodeksie.

CZĘŚĆ  II

Artykuł  14

Komitet do Spraw Praktyk Antydumpingowych.

1. W ramach niniejszego porozumienia zostanie ustanowiony Komitet do Spraw Praktyk Antydumpingowych, zwany dalej "Komitetem", złożony z przedstawicieli każdej ze Stron niniejszego porozumienia. Komitet wybierze swego przewodniczącego i będzie spotykać się nie rzadziej niż dwa razy w roku, a także na żądanie którejkolwiek Strony, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego porozumienia. Komitet będzie wykonywać funkcje przypisane mu przez niniejsze porozumienie lub przez Strony i będzie umożliwiać Stronom konsultowanie się we wszystkich sprawach związanych ze stosowaniem porozumienia lub osiąganiem jego celów. Sekretarz GATT pełnić będzie funkcje sekretariatu Komitetu.

2. Komitet może ustanawiać odpowiednie organy pomocnicze.

3. Komitet i organy pomocnicze przy wypełnianiu swych funkcji mogą konsultować się i żądać informacji z każdego źródła, jakie uznają za właściwe. Jednakże zanim Komitet lub organ pomocniczy zażąda takich informacji ze źródła pozostającego w jurysdykcji danej Strony, zawiadomi o tym zainteresowaną Stronę, przy czym musi on otrzymać zgodę tej Strony i każdej firmy, z którą mają być przeprowadzone konsultacje.

4. Strony bez zwłoki poinformują Komitet o podjętych wstępnych lub ostatecznych decyzjach w postępowaniach antydumpingowych. Takie raporty będą dostępne w sekretariacie GATT w celu umożliwienia zbadania ich przez przedstawicieli rządów. Strony przedstawią również w okresach półrocznych raporty o każdym postępowaniu antydumpingowym podjętym w ciągu minionych sześciu miesięcy.

Artykuł  15

¹⁴⁾

Konsultacje, postępowanie pojednawcze i rozstrzyganie sporów.

1. Każda Strona ze zrozumieniem rozważy zarzuty stawiane jej przez inną Stronę i będzie gotowa do konsultacji w sprawie zarzutów dotyczących każdej kwestii wiążącej się ze stosowaniem niniejszego porozumienia.

2. Jeżeli którakolwiek ze Stron uzna, że jakakolwiek korzyść wynikająca dla niej bezpośrednio lub pośrednio z niniejszego porozumienia przestała istnieć lub została ograniczona albo że osiągniecie któregokolwiek z celów niniejszego porozumienia jest utrudnione przez inną Stronę lub Strony, to może ona, aby osiągnąć wzajemnie zadowalające rozwiązanie tej kwestii, zażądać pisemnie konsultacji z tą lub z tymi Stronami. Każda ze stron ze zrozumieniem rozważy każde żądanie konsultacji innej Strony. Zainteresowane Strony przystąpią do konsultacji bezzwłocznie.

3. Jeżeli którakolwiek ze Stron uzna, że konsultacje przeprowadzone zgodnie z postanowieniami ustępu 2 nie doprowadziły do osiągnięcia wzajemnie zadowalającego rozwiązania, a władze kraju importującego podjęły kroki w celu nałożenia ostatecznych ceł antydumpingowych lub przyjęcia zobowiązań cenowych, może ona przedstawić sprawę Komitetowi w celu przeprowadzenia postępowania pojednawczego. Jeżeli z kolei Strona uważa, że zastosowany środek tymczasowy ma istotne znaczenie, a został on zastosowany niezgodnie z postanowieniami ustępu 1 artykułu 10 niniejszego porozumienia, Strona ta może również przedstawić taką sprawę Komitetowi w celu przeprowadzenia postępowania pojednawczego. W razie przedstawienia sprawy Komitetowi w celu przeprowadzenia postępowania pojednawczego, Komitet zbierze się w ciągu trzydziestu dni w celu rozpatrzenia sprawy i, świadcząc swe usługi, zachęci zainteresowane Strony do przyjęcia wzajemnie zadowalającego rozwiązania.¹⁵⁾

4. Strony dołożą wszelkie starań, aby osiągnąć podczas postępowania pojednawczego wzajemnie zadowalające rozwiązanie.

5. Jeżeli nie uda się osiągnąć wzajemnie zadowalającego rozwiązania po szczegółowym rozpatrzeniu sprawy przez Komitet zgodnie z ustępem 3 w ciągu trzech miesięcy, Komitet na żądanie każdej ze Stron sporu może powołać grupę ekspertów w celu zbadania sprawy na podstawie:

a) pisemnego wystąpienia Strony, która złożyła wniosek, wskazującego, w jaki sposób korzyść bezpośrednio lub pośrednio wynikająca z niniejszego porozumienia przestała istnieć lub została ograniczona, albo wskazującego, że osiągnięcie któregokolwiek z celów niniejszego porozumienia jest utrudnione, i

b) materiałów faktograficznych udostępnionych władzom kraju importującego zgodnie z odpowiednimi przepisami wewnętrznymi.

6. Poufne informacje dostarczane grupie ekspertów nie mogą być ujawnione bez formalnego upoważnienia ze strony osoby lub władz udostępniających te informacje. Jeżeli od grupy ekspertów żąda się udostępniania poufnych informacji, przy czym grupa ta nie jest do tego upoważniona, to sporządza się jawną wersję tych materiałów, autoryzowanych przez władze lub osobę, która te informacje dostarczyła.

7. Niezależnie od postanowień ustępów 1-5 rozstrzyganie sporów będzie mutatis mutandis regulowane postanowieniami porozumienia w sprawie notyfikacji, konsultacji, rozstrzygania sporów i nadzoru. Członkowie grupy ekspertów powinni mieć odpowiednie doświadczenie w kwestiach związanych z przedmiotem sporu i będą wybierani spośród krajów sygnatariuszy niniejszego porozumienia nie będących stronami sporu.

______

¹⁴⁾ W razie powstania między Stronami sporów dotyczących praw i obowiązków określonych w niniejszym porozumieniu, Strony powinny najpierw wyczerpać wszelkie środki rozwiązywania sporów przewidziane w niniejszym porozumieniu, przed skorzystaniem z praw, jakie daje im Układ ogólny.

¹⁵⁾ Przy tej okazji Komitet może zwrócić uwagę Stron na te wypadki, w których jego zdaniem brak jest odpowiedniego uzasadnienia dla poparcia stawianych zarzutów.

CZĘŚĆ  III

Artykuł  16

Postanowienia końcowe.

1. Przeciwko dumpingowi stosowanemu przez Stronę w eksporcie nie można podjąć żadnej akcji, jeżeli akcja taka nie jest zgodna z postanowieniami Układu ogólnego, zainteresowanymi przez niniejsze porozumienie.¹⁶⁾

Przyjęcie i przystąpienie

2. a) Niniejsze porozumienie będzie otwarte do przyjęcia przez podpisanie lub w inny sposób dla rządów Układających się Stron GATT oraz dla Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

b) Niniejsze porozumienie będzie otwarte do przystąpienia przez podpisanie lub w inny sposób dla rządów, które tymczasowo przystąpiły do GATT, na warunkach zapewniających rzeczywiste stosowanie praw i obowiązków wynikających z niniejszego porozumienia, które to warunki uwzględniają prawa i obowiązki określone w dokumentach dotyczących ich tymczasowego przystąpienia.

c) Niniejsze porozumienie będzie otwarte do przystąpienia dla każdego innego rządu na warunkach zapewniających rzeczywiste stosowanie praw i obowiązków wynikających z tego porozumienia, które to warunki zostaną uzgodnione między tym rządem a Stronami przez złożenie Dyrektorowi Generalnemu Układających się Stron GATT dokumentu przystąpienia potwierdzającego te uzgodnione warunki.

d) Do przyjęcia będą miały zastosowanie postanowienia ustępu 5 (a) i (b) artykułu XXVI Układu ogólnego.

Odstępstwa

3. Nie można wprowadzić odstępstw od żadnego z postanowień niniejszego porozumienia bez zgody jego Stron.

Wejście w życie

4. Niniejsze porozumienie wejdzie w życie w dniu 1 stycznia 1980 r. w stosunku do rządów¹⁷⁾, które to tego dnia je przyjęły lub do niego przystąpiły. W stosunku do każdego innego rządu wejdzie ono w życie trzydziestego dnia od daty przyjęcia lub przystąpienia do niniejszego porozumienia.

Wypowiedzenie porozumienia z 1967 r.

5. Przyjęcie niniejszego porozumienia dla Stron Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, sporządzone w Genewie dnia 30 czerwca 1967 r., obowiązującego od dnia 1 lipca 1968 r., pociąga za sobą jego wypowiedzenie. Wypowiedzenie to nabierze mocy dla każdej ze Stron niniejszego porozumienia w dniu jego wejścia w życie.

Ustawodawstwo wewnętrzne

6. a) Każdy rząd przyjmujący niniejsze porozumienie lub do niego przystępujący podejmie wszelkie niezbędne kroki o charakterze ogólnym lub szczegółowym w celu zapewnienia, nie później niż w dniu wejścia w życie niniejszego porozumienia w stosunku do tego rządu, zgodności swojego ustawodawstwa, przepisów i procedur administracyjnych z postanowieniami niniejszego porozumienia, które mogą mieć zastosowanie do danej Strony.

b) Każda Strona będzie informować Komitet o wszystkich zmianach swojego ustawodawstwa i przepisów pozostających w związku z niniejszym porozumieniem oraz o zmianach w ich stosowaniu.

Przegląd

7. Komitet raz do roku dokona przeglądu stosowania i funkcjonowania niniejszego porozumienia, uwzględniając jego cele. Komitet będzie informować raz do roku Układające się Strony GATT o wydarzeniach, jakie zaszły w okresie objętym przeglądem.

Poprawki

8. Strony mogą wnosić poprawki do niniejszego porozumienia, uwzględniając, inter alia, doświadczenia nabyte podczas jego stosowania. Taka poprawka, którą Strony uzgodnią na podstawie procedur ustalonych przez Komitet, nie wejdzie w życie w stosunku do żadnej ze Stron dopóty, dopóki nie zostanie przez nią przyjęta.

Wystąpienie

9. Każda ze Stron może wystąpić z niniejszego porozumienia. Wystąpienie nabierze mocy po upływie sześćdziesięciu dni od dnia otrzymania pisemnego zawiadomienia o wystąpieniu przez Dyrektora Generalnego Układających się Stron GATT. Każda ze Stron po otrzymaniu takiego zawiadomienia może zażądać natychmiastowego zwołania Komitetu.

Wyłączenie stosowania niniejszego porozumienia między Stronami

10. Niniejsze porozumienie nie będzie stosowane miedzy dwiema Stronami, jeżeli którakolwiek z nich, przyjmując niniejsze porozumienie lub przystępując do niego, nie wyrazi zgody na jego stosowanie.

Sekretariat

11. Niniejsze porozumienie będzie obsługiwane przez Sekretariat GATT.

Zdeponowanie porozumienia

12. Niniejsze porozumienie zostanie zdeponowane u Dyrektora Generalnego Układających się Stron GATT, który niezwłocznie dostarczy każdej ze Stron porozumienia i Każdej Układającej się Stronie GATT poświadczony egzemplarz porozumienia, a także każdej poprawki zgodnie z ustępem 8, oraz będzie notyfikować o każdym przyjęciu lub przystąpieniu do niego zgodnie z ustępem 2, a także o każdym wystąpieniu z porozumienia zgodnie z ustępem 9 niniejszego artykułu.

Rejestracja

13. Niniejsze porozumienie zostanie zarejestrowane zgodnie z postanowieniami artykułu 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Sporządzono w Genewie dnia dwunastego kwietnia tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego dziewiątego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne.

______

¹⁶⁾ Postanowienie to nie wyłącza możliwości podjęcia odpowiednich środków na podstawie innych odpowiednich postanowień Układu ogólnego.

¹⁷⁾ Określenie "rząd" obejmuje również kompetentne władze Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

• Identyfikator: Dz.U.1983.51.225
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Porozumienie dotyczące stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu. Genewa.1979.04.12.
• Data aktu: 12/04/1979
• Data ogłoszenia: 08/09/1983
• Data wejścia w życie: 02/07/1981