Dyrektywa 92/40/EWG wprowadzająca wspólnotowe środki zwalczania influenzy drobiu

DYREKTYWA RADY 92/40/EWG

z dnia 19 maja 1992 r.

wprowadzająca wspólnotowe środki zwalczania influenzy drobiu

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

wykaz drobiu znajduje się w załączniku II do Traktatu; obrót drobiem stanowi ważne źródło dochodu ludności rolniczej;

istnieje potrzeba przyjęcia na poziomie wspólnotowym środków zwalczania podejmowanych w przypadku ogniska influenzy drobiu o wysokiej patogenności, wywołanej przez posiadającego specyficzne właściwości wirusa influenzy określanego poniżej jako influenza drobiu, w celu zapewnienia rozwoju krajowego sektora drobiu przyczynienia się do ochrony zdrowia zwierząt w krajach Wspólnoty;

ognisko influenzy drobiu może szybko przyjąć proporcje epizootii, powodującej wysoką śmiertelność, i w rezultacie doprowadzić do nagłego obniżenia rentowności gospodarki rolnej lub drobiowej jako całości;

należy podjąć działania gdy tylko pojawi się podejrzenie wystąpienia choroby, aby umożliwić podjęcie natychmiastowych i skutecznych środków zwalczania, kiedy obecność choroby zostanie potwierdzona;

konieczne jest jak najszybsze zapobieganie rozszerzaniu się choroby, gdy tylko powstanie jej ognisko, poprzez ścisłe monitorowanie przepływu zwierząt oraz stosowania produktów, które mogą być skażone, a gdzie to właściwe - poprzez szczepienia;

rozpoznanie choroby musi być przeprowadzone pod nadzorem wyznaczonych laboratoriów diagnostycznych, których praca koordynowana jest przez laboratorium referencyjne Wspólnoty;

wspólne środki mające na celu zwalczanie influenzy drobiu tworzą podstawę utrzymywania jednolitego standardu zdrowia zwierząt;

artykuł 3 decyzji Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii⁽⁴⁾ stosuje się w przypadku pojawienia się ognisk influenzy drobiu;

właściwe jest, aby zadanie podjęcia koniecznych środków powierzyć Komisji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Niniejsza dyrektywa określa wspólnotowe środki zwalczania, które mają być stosowane w razie ogniska influenzy drobiu bez uszczerbku dla przepisów wspólnotowych regulujących handel wewnątrzwspólnotowy.

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania w przypadku wystąpienia influenzy drobiu u innych ptaków; w takim przypadku zainteresowane Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o wszystkich podjętych środkach.

Artykuł  2

Do celów niniejszej dyrektywy definicje podane w art. 2 dyrektywy Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych⁽⁵⁾ stosuje się odpowiednio.

Stosuje się również następujące definicje:

a) "drób zakażony" oznacza wszelki drób:

– u którego obecność influenzy drobiu została w rozumieniu załącznika I oficjalnie potwierdzona badaniem wykonanym przez zatwierdzone laboratorium diagnostyczne, lub

– w przypadku drugiego lub kolejnych ognisk, w których wystąpiły objawy kliniczne lub zmiany pośmiertelne zgodne z influenzą drobiu;

b) "drób podejrzany o zakażenie" oznacza drób wykazujący takie objawy kliniczne lub zmiany pośmiertne które słusznie nasuwają podejrzenie influenzy drobiu lub wszelki drób, u którego wykazano obecność podtypów H5 i H7 wirusa influenzy A;

c) "drób podejrzany o zarażenie" oznacza drób, który mógł mieć pośredni lub bezpośredni kontakt z wirusem influenzy drobiu lub podtypami H5 i H7 wirusa influenzy A;

d) "właściwy organ" oznacza właściwy organ w rozumieniu art. 2 ust. 6 dyrektywy 90/425/EWG⁽⁶⁾;

e) "urzędowy lekarz weterynarii" oznacza lekarza weterynarii wyznaczonego przez właściwy organ.

Artykuł  3

Państwa Członkowskie zapewniają obowiązkowe i natychmiastowe powiadomienie właściwego organu o podejrzeniu obecności influenzy drobiu.

Artykuł  4

1. Jeżeli istnieje podejrzenie, że drób w gospodarstwie jest zakażony lub zarażony influenzą drobiu, Państwa Członkowskie zapewnią niezwłocznie wszczęcie przez urzędowego lekarza weterynarii dochodzenia z urzędu w celu potwierdzenia lub wykluczenia obecności danej choroby, w szczególności pobrania przez niego próbek niezbędnych do badania laboratoryjnego.

2. Gdy tylko podejrzenie zakażenia zostaje zgłoszone, właściwy organ ustanawia urzędowy nadzór nad danym gospodarstwem i nakazuje w szczególności, aby:

a) stworzyć rejestr dla wszystkich kategorii drobiu w gospodarstwie, pokazujący w odniesieniu do wszystkich kategorii drobiu liczbę drobiu, który padł, który wykazywał objawy kliniczne lub nie wykazywał objawów w ogóle. Rejestr powinien obejmować drób padły lub narodzony w przeciągu całego okresu podejrzenia o chorobę. Zarejestrowane dane powinny być na bieżąco uzupełniane i przekazywane na żądanie lub kontrolowane w czasie każdej wizyty;

b) cały drób w gospodarstwie trzymany był w swoich pomieszczeniach mieszkalnych lub ograniczony w innym miejscu, gdzie może być oddzielony i bez kontaktu z innym drobiem;

c) żaden drób nie przybywał do gospodarstwa ani go nie opuszczał;

d) wszelkie przemieszczanie

– osób, innych zwierząt oraz pojazdów do i z gospodarstwa,

– mięsa drobiowego lub tuszek drobiowych, paszy dla zwierząt, narzędzi, odpadów, łajna, obornika ściółki lub wszystkich innych rzeczy mogących przenosić influenzę drobiu podlegało zatwierdzeniu przez właściwy organ;

e) jaja opuszczały gospodarstwo, z wyjątkiem jaj które są wysyłane bezpośrednio do zakładu zatwierdzonego do produkcji i/lub przetwarzania produktów jajczarskich na mocy art. 6 ust. 1 dyrektywy 89/437/EWG⁽⁷⁾, oraz były przewożone za zezwoleniem przyznanym przez właściwy organ. Zezwolenie takie powinno spełniać wymogi określone w załączniku I;

f) zastosować właściwe środki dezynfekujące przed wejściami i wyjściami z kurników, jak również na terenie samego gospodarstwa;

g) przeprowadzić dochodzenie epizootyczne zgodnie z art. 7.

3. Do czasu wprowadzenia w życie środków urzędowych ustanowionych w ust. 5, właściciel lub opiekun drobiu podejrzewanego o chorobę podejmie wszelkie właściwe działania w celu zapewnienia zgodności z ust. 2, z wyjątkiem jego lit. g).

4. Właściwy organ może zastosować każdy ze środków przewidzianych w ust. 2 wobec innych gospodarstw, jeżeli ich położenie, ukształtowanie lub kontakty z gospodarstwem, w którym podejrzewa się obecność choroby uzasadniają podejrzenie co do możliwości zarażenia.

5. Środki określone w ust. 1 i 2 nie zostaną wycofane, dopóki podejrzenie występowania choroby nie zostanie wykluczone przez urzędowego lekarza weterynarii.

Artykuł  5

1. W momencie oficjalnego potwierdzenia przypadku influenzy drobiu w gospodarstwie, Państwa Członkowskie zagwarantują, że właściwy organ wymaga oprócz środków wymienionych w art. 4 ust. 2 podjęcie następujących środków:

a) cały drób na fermie należy bezzwłocznie ubić na miejscu. Wszystkie sztuki padłe i ubite, jak również wszystkie jaja, należy zniszczyć. Działania te należy wykonać w taki sposób, aby ograniczyć niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia się choroby;

b) wszelkie substancje lub odpady, takie jak pasza dla zwierząt, ściółka lub obornik, które mogły ulec zarażeniu, należy zniszczyć lub w odpowiednio zagospodarować. To zagospodarowanie należy przeprowadzić zgodnie z instrukcjami urzędowego lekarza weterynarii, aby zapewnić zniszczenie wirusa influenzy drobiu;

c) w przypadku drobiu pochodzącego z gospodarstwa, w którym dokonano uboju w przypuszczalnym okresie inkubacji choroby mięso pochodzące z tego drobiu podlega zniszczeniu bez względu na to, gdzie się znajduje;

d) jaja wylęgowe zniesione w przypuszczalnym okresie inkubacji, które zostały przeniesione z gospodarstwa, należy wyszukać i zniszczyć; natomiast drób, który się dopiero wylągł z jaj, podlega urzędowemu nadzorowi; jaja spożywcze zniesione w przypuszczalnym okresie inkubacji przeniesione z gospodarstwa należy wyszukać i zniszczyć bez względu na to, gdzie się znajdują, jeżeli nie były uprzednio właściwie zdezynfekowane;

e) po przeprowadzeniu działań wymienionych w lit. a i b budynki, w których mieścił się drób, ich otoczenie, pojazdy używane do przewozu i cały sprzęt, który mógł ulec zarażeniu, należy wyczyścić i zdezynfekować zgodnie z przepisami art. 11;

f) przez okres co najmniej 21 dni po przeprowadzeniu działań wymienionych w lit. e) nie wolno ponownie wprowadzać drobiu do gospodarstwa;

g) zgodnie z przepisami art. 7 należy przeprowadzić badanie epizootyczne.

2. Właściwe władze mogą rozszerzyć stosowanie środków przewidzianych w ust. 1 na inne sąsiednie gospodarstwa, jeżeli ich położenie, ukształtowanie lub kontakty z gospodarstwem, w którym potwierdzone zostało występowanie choroby, uzasadniają podejrzenie co do możliwości zarażenia.

Artykuł  6

W przypadku gospodarstw składających się z dwóch lub większej liczby oddzielnych stad właściwy organ może, zgodnie z kryteriami ustanowionymi przez Komisję na podstawie procedury przewidzianej w art. 21, przyznać uchylenie od wymogów art. 5 ust. 1 w stosunku do zdrowych stad w zakażonym gospodarstwie, pod warunkiem że urzędowy lekarz weterynarii, który potwierdzi, że działania przeprowadzane są tak, że stada są całkowicie odizolowane, zarówno w zakresie pomieszczeń, jak również opieki i karmienia, a więc tak, aby wirus nie mógł szerzyć się z jednego stada do drugiego.

Artykuł  7

1. Przedmiotem dochodzenia epizootycznego jest:

– czas trwania influenzy drobiu w gospodarstwie,

– możliwe źródło influenzy drobiu w danym gospodarstwie oraz identyfikacja innych gospodarstw, w których jest drób zakażony lub zarażony z tego źródła,

– przepływ osób, drobiu i innych zwierząt, pojazdów, jaj, mięsa i tuszek drobiu oraz narzędzi i substancji za pośrednictwem, których wirus influenzy drobiu mógłby być przeniesiony z danego gospodarstwa.

2. Należy powołać jednostkę kryzysową w celu zapewnienia pełnej koordynacji wszystkich środków niezbędnych do zapewnienia w miarę możliwości najszybszego zwalczenia influenzy drobiu oraz dla przeprowadzenia dochodzenia epidemiologicznego.

Przepisy ogólne dotyczące krajowych i wspólnotowych jednostek kryzysowych zostaną ustanowione przez Radę, stanowiącą kwalifikowaną większością na wniosek Komisji.

Artykuł  8

1. W przypadku gdy urzędowy lekarz weterynarii ma powód, aby podejrzewać, że w jakimś gospodarstwie drób może być zarażony w wyniku przepływu ludzi, zwierząt, pojazdów lub w inny sposób, wówczas takie gospodarstwo zostanie objęte urzędową kontrolą zgodnie z ust. 2.

2. Celem urzędowej kontroli jest niezwłoczne wykrycie jakiegokolwiek podejrzenia influenzy drobiu, policzenie drobiu oraz monitorowanie jego przepływu, a w uzasadnionych przypadkach podjęcie działań przewidzianych w ust. 3.

3. Kiedy gospodarstwo jest poddane urzędowej kontroli zgodnie z ust. 1 i 2, właściwy organ wprowadza całkowity zakaz usuwania drobiu z gospodarstwa, z wyjątkiem transportu bezpośrednio do rzeźni, gdzie pod urzędowym nadzorem dokonywany jest niezwłoczny ubój. Przed wydaniem takiego zezwolenia urzędowy lekarz weterynarii musi przeprowadzić badanie kliniczne wszystkich sztuk drobiu celem wykluczenia przypadków influenzy drobiu w gospodarstwie. Ograniczenia przepływu określone w niniejszym artykule nałożone są na okres 21 dni, licząc od daty ostatniego potencjalnego zarażenia; jednakże takie ograniczenia muszą być stosowane przez okres co najmniej 7 dni.

4. Wówczas gdy warunki na to pozwolą, właściwe władze mogą ograniczyć środki przewidziane w niniejszym artykule jedynie do części gospodarstwa i znajdującego się w nim drobiu, pod warunkiem że drób był przetrzymywany, traktowany i karmiony w całkowicie oddzielonym pomieszczeniu przez osobny personel.

Artykuł  9

1. Po oficjalnym potwierdzeniu rozpoznania influenzy drobiu Państwa Członkowskie zagwarantują, że właściwe władze ustanowią wokół zakażonego gospodarstwa strefę ochronną, o minimalnym promieniu trzech kilometrów, która zawrze się w strefie nadzorowanej o minimalnym promieniu 10 kilometrów. Ustanowienie stref musi uwzględniać czynniki geograficzne, administracyjne, ekologiczne i epizootyczne odnoszące się do influenzy drobiu oraz monitorowanych obiektów.

2. Środki stosowane w strefie ochronnej obejmują:

a) określenie wszystkich gospodarstw posiadających drób w obrębie tej strefy;

b) okresowe wizyty we wszystkich gospodarstwach posiadających drób, badanie kliniczne tego drobiu oraz jeżeli jest to konieczne, zbieranie próbek do badań laboratoryjnych; rejestr wizyt oraz wyników badań;

c) przetrzymywanie wszystkich sztuk drobiu w ich pomieszczeniach mieszkalnych lub w innych miejscach umożliwiających odizolowanie;

d) zastosowanie właściwych środków dezynfekujących przy wejściach i wyjściach z gospodarstwa;

e) kontrola przepływu osób zajmujących się drobiem, tuszkami drobiowymi, jajami oraz pojazdów przewożących drób, tuszki i jaja w obrębie strefy; w zasadzie wszelki transport drobiu jest zakazany, z wyjątkiem przewozu tranzytowego drogami głównymi lub koleją;

f) zakaz usuwania drobiu i jaj wylęgowych z gospodarstwa, w którym się znajdują, chyba że właściwe władze zatwierdziły transport:

i) drobiu do natychmiastowego uboju w rzeźni, najlepiej jeżeli ulokowanej na terenie zakażonym, a gdy nie jest to możliwe - to w rzeźni znajdującej się poza terenem zakażonym, ale wyznaczonej przez właściwe władze. Specjalny znak jakości zdrowotnej przewidziany w art. 5 ust. 1 dyrektywy 91/494/EWG⁽⁸⁾ należy stosować do tego mięsa drobiowego;

ii) jednodniowych piskląt lub młodych niosek w gospodarstwie znajdującym w obrębie strefy nadzorowanej, gdzie nie ma żadnego innego drobiu. Gospodarstwo to musi być objęte urzędową kontrolą przewidzianą w art. 8 ust. 2;

iii) jaj wylęgowych do wylęgarni wyznaczonych przez właściwy organ. Jaja przed wysyłką musza być zdezynfekowane. Przepływy dozwolone w i), ii) oraz iii) muszą zostać wykonane bezpośrednio i pod urzędową kontrolą. Takie przepływy mogą być zatwierdzone tylko po tym, jak urzędowy lekarz weterynarii przeprowadzi inspekcję zdrowotną gospodarstwa. Używane środki transportu muszą zostać oczyszczone i zdezynfekowane tak przed, jak i po transporcie.

g) zakaz usuwania i rozprzestrzeniania ściółki oraz obornika drobiowego bez zezwolenia;

h) zakaz organizowania targów jarmarków, wystaw oraz innych imprez gromadzących drób lub inne gatunki ptaków.

3. Środki stosowane w obrębie strefy ochronnej są utrzymywane przez okres co najmniej 21 dni, licząc od daty przeprowadzenia czyszczenia i dezynfekcji zakażonego gospodarstwa zgodnie z art. 11. Strefa ochronna wówczas stanie się częścią strefy nadzorowanej.

4. Środki stosowane w obrębie strefy nadzorowanej obejmują:

a) identyfikację wszystkich gospodarstw zajmujących się drobiem w obrębie tej strefy;

b) kontrolę przepływu drobiu i jaj wylęgowych;

c) zakaz przepływu drobiu poza strefę przez okres pierwszych 15 dni, z wyjątkiem przepływów bezpośrednich do rzeźni znajdującej się poza strefą nadzorowaną wyznaczoną przez właściwy organ. Specjalny znak jakości zdrowotnej przewidziany w art. 3 dyrektywy 91/494/EWG należy stosować do tego mięsa drobiowego;

d) zakaz przepływu jaj wylęgowych poza strefę nadzorowania, chyba że do wylęgarni wyznaczonej przez właściwy organ. Przed wysyłką jaja, jak również ich opakowania, muszą zostać zdezynfekowane;

e) zakaz przepływów poza strefę zużytej ściółki i obornika drobiowego;

f) zakaz organizowania targów, jarmarków i wystaw lub innych imprez gromadzących drób i inne gatunki ptaków;

g) bez uszczerbku dla przepisów lit. a) i b) - zakaz transportu drobiu, z wyjątkiem przewozu tranzytowego drogami głównymi lub koleją.

5. Środki stosowane w obrębie strefy nadzorowania utrzymywane są przez okres co najmniej 30 dni po przeprowadzeniu czynności wstępnego czyszczenia i dezynfekcji na terenie zakażonego gospodarstwa zgodnie z art. 11.

6. Jeżeli strefy znajdują się na terytorium więcej niż jednego Państwa Członkowskiego, właściwe władze zainteresowanych Państw Członkowskich będą współpracować w ustanawianiu stref wymienionych w ust. 1. Jednak w przypadku gdy jest to konieczne, strefa ochronna i strefa nadzorowania zostaną ustanowione zgodnie z procedura przewidzianą w art. 21.

Artykuł  10

Państwa Członkowskie zagwarantują, że:

a) właściwe władze określą ustalenia pozwalające im przedstawić przebieg przepływu jaj i drobiu;

b) właściciel lub posiadacz drobiu zobowiązany jest dostarczać na każde wezwanie właściwych władz informacje dotyczące drobiu i jaj wwożonych do gospodarstwa i wywożonych z gospodarstwa;

c) wszystkie osoby trudniące się zarobkowym transportem lub wprowadzaniem do obrotu drobiu i jaju zobowiązane są do dostarczania właściwym władzom informacji dotyczących przepływów drobiu i jaj, które zostały przez nie przetransportowane lub wprowadzone do obrotu oraz podania wszystkich szczegółów dotyczących takiej informacji.

Artykuł  11

Państwa Członkowskie zagwarantują, że:

a) środki dezynfekujące i ich koncentraty są urzędowo zatwierdzone przez właściwe władze;

b) czynności czyszczenia i dezynfekowania zostaną przeprowadzone pod urzędowym nadzorem i zgodnie z:

i) poleceniami przekazanymi przez urzędowego lekarza weterynarii;

ii) procedurami czyszczenia i dezynfekowania zakażonego gospodarstwa, jak ustanowiono w załączniku II.

Artykuł  12

Pobieranie próbek do badań laboratoryjnych oraz analiza laboratoryjna, mające na celu wykrycie wirusa influenzy drobiu, zostaną przeprowadzone zgodnie z załącznikiem III.

Artykuł  13

Państwa Członkowskie zapewnią, aby właściwe władze zastosowały wszelkie niezbędne środki w celu poinformowania wszystkich osób przebywających w obrębie strefy ochronnej i strefy nadzorowanej o wprowadzonych ograniczeniach oraz podejmą właściwe uzgodnienia celem odpowiedniego wprowadzenia w życie tych środków.

Artykuł  14

1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby w każdym Państwie Członkowskim zostało wyznaczone:

a) laboratorium krajowe, w którym sprzęt i wykwalifikowany personel będzie w stanie określić patogenność wydzielonych szczepów wirusa influenzy, zgodnie z załącznikiem III rozdział 7, oraz identyfikację podtypów H5 i H7 wirusów influenzy A;

b) laboratorium krajowe, w którym będą testowane odczynniki przeznaczone do stosowania w laboratoriach regionalnych;

c) krajowy instytut lub laboratorium, w którym kontrolowane będą dopuszczone do stosowania szczepionki, w celu stwierdzenia zgodności z warunkami ustanowionymi w zezwoleniu na handel.

2. Krajowe laboratoria, wymienione w załączniku IV, będą odpowiedzialne za koordynację norm i metod diagnozy, wykorzystania odczynników i testowania szczepionek.

3. Krajowe laboratoria, wymienione w załączniku IV, będą odpowiedzialne za koordynację norm i metod diagnostycznych ustanowionych przez każde laboratorium diagnostyczne influenzy drobiu na w obrębie danego Państwa Członkowskiego. W tym celu:

a) mogą one dostarczać odczynniki diagnostyczne laboratoriom krajowym;

b) kontrolują jakość wszystkich odczynników diagnostycznych stosowanych w Państwie Członkowskim;

c) będą okresowo prowadziły testy porównawcze;

d) będą przechowywały wydzielone szczepy wirusów influenzy drobiu z potwierdzonych przypadków chorobowych na terenie Państwa Członkowskiego;

e) zapewnią potwierdzenie wyników pozytywnych uzyskanych w regionalnych laboratoriach diagnostycznych.

4. Krajowe laboratoria, wymienione w załączniku IV, będą w kontakcie z laboratorium referencyjnym Wspólnoty, określonym w art. 15.

Artykuł  15

O laboratorium referencyjnym Wspólnoty dla influenzy drobiu jest mowa w załączniku V. Bez uszczerbku dla przepisów decyzji 90/424/EWG, w szczególności jej art. 28, uprawnienia oraz obowiązki są takie, jak zostały określone w wyżej wymienionym załączniku.

Artykuł  16

Prowadzenie szczepień przeciwko influenzie drobiu szczepionkami zatwierdzonymi przez właściwy organ może stanowić jedynie uzupełnienie do środków zwalczania podejmowanych, kiedy wystąpi choroba, oraz zgodnie z następującymi przepisami:

a) decyzję o wprowadzeniu szczepień w celu uzupełnienia środków zwalczania podejmie Komisja we współpracy z zainteresowanym Państwem Członkowskim, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21. Decyzja ta musi przede wszystkim uwzględniać:

– koncentrację drobiu w obszarze zagrożonym,

– właściwości i skład każdej ze stosowanych szczepionek,

– procedury nadzoru dystrybucji, składowania i stosowania szczepionek,

– gatunki i kategorie drobiu, który jest objęty szczepieniem,

– obszary, na których prowadzone będą szczepienia.

Jednakże na zasadzie odstępstwa od pierwszego akapitu decyzja o wprowadzeniu szczepień interwencyjnych na wokół ogniska choroby może zostać podjęta przez zainteresowane Państwo Członkowskie po uprzednim powiadomieniu Komisji, pod warunkiem że nie zostaną naruszone podstawowe interesy Wspólnoty. Decyzja taka natychmiast zostanie ponownie przeanalizowana przez Stały Komitet Weterynaryjny, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21;

b) w przypadku gdy Państwo Członkowskie jest upoważnione, zgodnie z lit. a), do przeprowadzenia szczepień interwencyjnych na ograniczonej części swojego terytorium, to status pozostałej części tego terytorium nie zostanie zmieniony, przy zapewnieniu, że przepisy dotyczące zakazu przepływu zwierząt zaszczepionych zostaną utrzymane w mocy przez okres ustalony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł  17

1. Każde Państwo Członkowskie sporządza plan interwencyjny, określający specyficzne środki krajowe, jakie zostaną wprowadzone w przypadku powstania ogniska influenzy drobiu.

Plan ten zezwala na dostęp do pomieszczeń, sprzętu, personelu i innych odpowiednich materiałów niezbędnych do szybkiego i sprawnego zwalczenia ogniska choroby.

2. Kryteria jakie należy zastosować przy sporządzaniu takiego planu, zostały ustanowione w załączniku VI.

3. Plan opracowany zgodnie z kryteriami wymienionymi w załączniku VI zostaje przedłożony Komisji najpóźniej sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszej dyrektywy.

4. Komisja zbada plany w celu ustalenia, czy umożliwiają one osiągnięcie pożądanego celu i przedstawią zainteresowanemu Państwu Członkowskiemu propozycje wymaganych poprawek, w szczególności aby zapewnić ich zgodność z planami innych Państw Członkowskich.

Komisja zatwierdzi plany, w razie konieczności z poprawkami, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W zależności od rozwoju sytuacji plany w dalszym ciągu mogą być zmieniane lub uzupełniane, zgodnie z tą samą procedurą.

Artykuł  18

Eksperci Komisji mogą, we współpracy z właściwymi władzami, w zakresie niezbędnym do zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy dokonywać kontroli na miejscu. W tym celu mogą oni sprawdzić reprezentatywny procent zakładów, aby stwierdzić, czy właściwe władze sprawdzają, czy zakłady te spełniają wymagania niniejszej dyrektywy. Komisja poinformuje Państwa Członkowskie o wyniku przeprowadzonych kontroli.

Państwo Członkowskie, na którego terytorium przeprowadzana jest kontrola, udziela ekspertom wszelkiej niezbędnej pomocy w wypełnianiu ich obowiązków.

Przepisy ogólne wprowadzenia niniejszego artykułu zostaną określone zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł  19

Szczegółowe warunki regulujące finansowy udział Wspólnoty w środkach związanych ze stosowaniem niniejszej dyrektywy zostały ustanowione w decyzji 90/424/EWG.

Artykuł  20

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, na wniosek Komisji wniesie, w razie potrzeby, poprawki do załączników, w szczególności w celu uwzględnienia zmian w badaniach naukowych i metodach diagnostycznych.

Artykuł  21 ¹

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt, ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002⁽⁹⁾.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽¹⁰⁾.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  22

Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 stycznia 1993 r. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie

Artykuł  23

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 maja 1992 r.

	W imieniu Rady
	Arlindo MARQUES CUNHA
	przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 231 z 5.9.1991, str. 4.

⁽²⁾ Dz.U. C 326 z 16.12.1991, str. 242.

⁽³⁾ Dz.U C 79 z 30.3.1992, str. 8.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 19. Decyzja zmieniona decyzją 91/133/EWG (Dz.U. L 66 z 13.3.1991, str. 81).

⁽⁵⁾ Dz.U. L 303 z 31.10.1990, str. 6. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/496/EWG (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 56).

⁽⁶⁾Dyrektywa Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29); ostatnio zmieniona dyrektywą 91/496/EWG (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 56).

⁽⁷⁾ Dz.U. L 212 z 22.7.1989, str. 87. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 89/662/EWG (Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 13).

⁽⁸⁾ Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 35.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I

POZWOLENIE NA WYCOFANIE JAJ Z GOSPODARSTWA Z ZASTRZEŻENIEM WARUNKÓW ART. 4 UST. 2 LIT. e) NINIEJSZEJ DYREKTYWY

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

PROCEDURA CZYSZCZENIA I DEZYNFEKOWANIA ZAKAŻONEGO GOSPODARSTWA

grafika

ZAŁĄCZNIK  III

PROCEDURY DIAGNOSTYCZNE MAJĄCE NA CELU POTWIERDZENIE CHOROBY ORAZ DIAGNOSTYKA RÓŻNICOWA INFLUENZY DROBIU

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV ²

WYKAZ KRAJOWYCH LABORATORIÓW ZAJMUJĄCYCH SIĘ INFLUENZĄ DROBIU

Austria:	Bundesanstalt für Virusseuchenbekämpfung bei Haustieren, Wien-Hetzzendorf,
Belgia	Institut national de recherches vétérinaires, Groeselenberg 99, B-1180 Brussels
Bułgaria	Национален диагностичен научноизследователски ветеринарномедицински институт "Проф. д-р Георги Павлов", Национална референтна лаборатория "Нюкясълска болест и Инфлуенца А по птиците", бул. "Пенчо Славейков" 15, София 1606 (National Diagnostic Veterinary Research Institute "Prof. Dr. Georgi Pavlov", National Reference Laboratory for Newcastle Disease and Avian Influenza A, 15 Pencho Slaveykov Blvd., 1606 Sofia)
Cypr	Εργαστήριο Αναφοράς για τις Ασθένειες των Ζώων, Κτηνιατρικές Υπηρεσίες, 1417 Λευκωσία (National Reference Laboratory for Animal Health Veterinary Services, CY-1417 Nicosia)
Republika Czeska	Státní veterinární ústav Praha, Sídlištní 24/136, 165 03 Praha 6
Dania	National Veterinary Laboratory, Poultry Disease Division, Hangoevej 2, DK-8200 Aarhus N
Estonia	Veterinaar- ja Toidulaboratoorium, Väike-Paala 3, 11415 Tallinn
Niemcy	Institut für Kleintierzucht der Bundesforschungsanstalt für Landwirtschaft, Braunschweig-Voelkenrode, Postfach 280, D-3100 Celle
Finlandia:	Eläinlääkintä-ja elintarvikelaitos, Helsinki/ Anstalten för veterinärmedicin och livsmedel, Helsingfors,
Francja	Centre national d’études vétérinaires et alimentaires — Laboratoire central de recherches avicoles et porcines, BP 53, F-22440 Ploufragan
Grecja	Ινστιτούτο Λοιμωδών και Παρασιτικών Νοσημάτων 66, 26ης Οκτωβρίου, GR-54627 Θεσσαλονίκη Institute of Infections and Parasitological Diseases, 66, 26th October Street, 54627 Thessaloniki
Węgry	Országos Állategészségügyi Intézet (OÁI), Pf. 2., Tábornok u. 2., HU-1581 Budapest
Irlandia	Veterinary Research Laboratory, Abbotstown, Castleknock, Dublin 15
Włochy	Instituto Patologie Aviaire, Facoltà di Medicina Veterinaria, Univesità di Napoli, via Aniezzo, Falcone 394, I-80127 Napoli F Delpino 1
Łotwa	Valsts veterinārmedicīnas diagnostikas centrs, Lejupes iela 3, LV-1076 Rīga
Litwa	Nacionalinė veterinarijos laboratorija, J. Kairiūkščio g. 10, LT-2021 Vilnius
Luksemburg	Institut national de recherches vétérinaires, Groeseleneberg 99, B-1180 Brussels
Malta	Istituto Zooprofilatico Sperimentale delle Venezie, Padova, Italien
Niderlandy	Centraal Diergeneeskundig Instituut, Vestiging Virologie, Houtribweg 39, NL-8221 RA Lelystad
Polska	Laboratorium Zakładu Chorób Drobiu Państwowego Instytutu Weterynaryjnego, Al. Partyzantów 57, PL-24-100 Puławy
Portugalia	Laboratório Nacional de Investigação Veterinária (LNIV), Estrada de Benfica 701, P-1500 Lisbon
Rumunia	Institutul de Diagnostic şi Sănătate Animală, Strada Dr. Staicovici nr. 63, sector 5, codul 050557, Bucureşti
Hiszpania	Centro Nacional de Referencia para la Peste Aviar es el Laboratorio Nacional de Sanidad y Producción Animal de Barcelona, Zona Franca Circunvalación-Tramo 6, Esquina Calle 3, Barcelona
Słowenia	Nacionalni veterinarski inštitut, Gerbičeva 60, SI-1000 Ljubljana
Słowacja	Štátny veterinárny ústav, Pod dráhami 918, SK-96086 Zvolen
Szwecja:	Statens veterinärmedicinska anstalt, Uppsala
Zjednoczone Królestwo	Central Veterinary Laboratory, New Haw, UK-Weybridge, Surrey KT15 3NB

ZAŁĄCZNIK  V

LABORATORIUM REFERENCYJNE WSPÓLNOTY ZAJMUJĄCE SIĘ INFLUENZĄ DROBIU

grafika

ZAŁĄCZNIK  VI

KRYTERIA JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ PLAN INTERWENCYJNY

grafika

1 Art. 21 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

2 Załącznik IV:

-zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/104/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.352) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1992.167.1
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 92/40/EWG wprowadzająca wspólnotowe środki zwalczania influenzy drobiu
• Data aktu: 19/05/1992
• Data ogłoszenia: 22/06/1992
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 02/06/1992