Rozporządzenie 2081/92 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2081/92

z dnia 14 lipca 1992 r.

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja, przetwarzanie i dystrybucja produktów rolnych oraz środków spożywczych odgrywa ważną rolę w gospodarce Wspólnoty;

w ramach dostosowania wspólnej polityki rolnej należy kłaść nacisk na zróżnicowanie produkcji w celu osiągnięcia lepszej równowagi pomiędzy podażą a popytem na rynkach; promocja produktów posiadających pewne cechy powinna przynosić znaczące korzyści dla rozwoju wsi, w szczególności obszarom mniej uprzywilejowanym lub obszarom odległym poprzez zwiększenie dochodów rolników i zatrzymywanie społeczności wiejskiej na tych obszarach;

ponadto zaobserwowano w ostatnich latach, iż konsumenci przedkładają jakość nad ilość. To zainteresowanie produktami ze szczególnymi cechami wyraża się w szczególności we wzrastającym popycie na produkty rolne lub środki spożywcze z możliwym do zidentyfikowania pochodzeniem geograficznym;

ze względu na dużą różnorodność produktów wprowadzanych na rynek i dużą ilość dostarczanych o nich informacji, konsumenci potrzebują jasnych i treściwych informacji o pochodzeniu produktów, w celu łatwiejszego dokonania wyboru.

znakowanie produktów rolnych i środków spożywczych podlega przepisom ogólnym określonym w dyrektywie 79/112/EWG z dnia 18 grudnia 1978 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do etykietowania, prezentacji i reklamowania środków spożywczych⁽⁴⁾; ze względu na ich specyficzny charakter należy przyjąć dodatkowe przepisy szczegółowe dla produktów rolnych i środków spożywczych z określonego obszaru geograficznego;

w trosce o ochronę produktów rolnych lub środków spożywczych, w przypadku których możliwa jest identyfikacja geograficznego pochodzenia pewne Państwa Członkowskie wprowadziły "rejestrowaną nazwę pochodzenia"; rozwinęły się one nie tylko ku zadowoleniu producentów, którzy w zamian za wysiłki na rzecz poprawy jakości uzyskali wyższe dochody, ale także konsumentów którzy mogą nabywać produkty wysokiej jakości mając gwarancję co do metody wytwarzania oraz pochodzenia;

jednakże w związku z różnorodnymi praktykami krajowymi dotyczącymi wdrażania chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych; konieczne jest stworzenie koncepcji wspólnotowej; ramy przepisów wspólnotowych w sprawie ochrony pozwoli na stworzenie oznaczeń geograficznych oraz nazw pochodzenia, ponieważ, stosując bardziej jednolite metody postępowania, przepisy takie zapewnią jednakowe warunki konkurencji dla producentów oznakowanych w taki sposób produktów i zwiększą wiarygodność takich produktów u konsumentów;

planowane przepisy powinny uwzględniać obecnie obowiązujące przepisy wspólnotowe dotyczących win i napojów spirytusowych, które zapewniają wyższy poziom ochrony;

zakres stosowania niniejszego rozporządzenia jest ograniczony do pewnych produktów rolnych i środków spożywczych, dla których istnieje związek pomiędzy cechami produktu lub środka spożywczego a jego pochodzeniem geograficznym; zakres stosowania może jednakże być rozszerzony na inne produkty lub środki spożywcze;

w świetle istniejących praktyk zaleca się zdefiniowanie dwóch różnych kategorii oznaczeń geograficznych, mianowicie chronionych oznaczeń geograficznych i chronionych nazw pochodzenia;

produkty rolne lub środki spożywcze z takim znakiem muszą spełniać pewne warunki określone w opisie produktu;

aby mieć ochronę w każdym Państwie Członkowskim, oznaczenia geograficzne i nazwy pochodzenia muszą być zarejestrowane na szczeblu Wspólnoty; wpis do rejestru powinien również dostarczyć informacji jednostkom zajmującym się handlem i konsumentom;

procedura rejestracji powinna umożliwić każdej osobie zainteresowanej indywidualnie i bezpośrednio w Państwie Członkowskim dochodzić swoich praw w drodze zawiadomienia Komisji o swym sprzeciwie;

powinny istnieć procedury umożliwiające zmianę w opisie produktu po rejestracji w związku z postępem technicznym lub wycofaniem z rejestru oznaczenia geograficznego albo nazwy pochodzenia produktu rolnego, albo środka spożywczego, jeśli produkt ten lub środek spożywczy przestaje być zgodny z opisem, na podstawie której oznaczenie geograficzne lub nazwa pochodzenia zostały nadane;

należy umożliwić handel z państwami trzecimi oferującymi takie same gwarancje dotyczące wydawania i kontroli oznaczeń geograficznych lub nazw pochodzenia przyznanych na ich terytorium;

należy wprowadzić procedurę ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Komitetu Regulacyjnego utworzonego w tym celu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. 1  Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady ochrony nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych produktów rolnych przeznaczonych do spożycia przez ludzi, określonych w załączniku I do Traktatu i środków spożywczych określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia oraz produktów rolnych określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Jednakże niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do produktów sektora winiarskiego, z wyjątkiem octów winnych lub do napojów spirytusowych. Ustęp ten pozostaje bez uszczerbku dla stosowania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina.

Załączniki I i II do niniejszego rozporządzenia mogą zostać zmienione przy zastosowaniu procedury określonej w art. 15.

Jednakże niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do win lub napojów spirytusowych.

Załączniki I i II mogą być zmieniane zgodnie z procedurą określoną w art. 15.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się nie naruszając innych przepisów szczególnych Wspólnoty.

3. Dyrektywa Rady 83/189/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i uregulowań technicznych⁽⁵⁾ nie ma zastosowania do nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych objętych niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł  2

1. Ochrona oznaczeń pochodzenia i oznaczeń geograficznych produktów rolnych i artykułów spożywczych we Wspólnocie zostanie przyznana zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) "nazwa pochodzenia" oznacza nazwę regionu, konkretne miejsce lub w wyjątkowych przypadkach kraj, używaną do opisu produktu rolnego lub środka spożywczego:

– pochodzącego z tego regionu, konkretnego miejsca lub kraju, oraz

– którego jakość lub cechy charakterystyczne są głównie lub wyłącznie związane z tym szczególnym otoczeniem geograficznym i właściwymi dla niego czynnikami naturalnymi oraz ludzkimi i produkcja którego, przetwarzanie i przygotowywanie odbywa się na tym określonym obszarze geograficznym;

b) "oznaczenie geograficzne" oznacza nazwę regionu, konkretne miejsce lub w wyjątkowych przypadkach nazwę kraju, używaną do opisu produktu rolnego lub środka spożywczego:

– pochodzącego z tego regionu, konkretnego miejsca lub kraju, i

– posiadającego specyficzną jakość, cieszące się uznaniem i posiadające inne cechy przypisywane temu pochodzeniu geograficznemu oraz którego produkcja i/lub przetwarzanie, i/lub produkcja odbywa się na tym określonym obszarze geograficznym.

3. Niektóre tradycyjne geograficzne lub niegeograficzne nazwy określające produkt rolny lub środek spożywczy pochodzący z regionu lub konkretnego miejsca spełniające warunki, o których mowa w ust. 2 lit. a) myślnik drugi, są również uważane za nazwy pochodzenia.

4. W drodze odstępstwa od art. 2 lit. a) pewne oznaczenia geograficzne są traktowane jako nazwy pochodzenia, gdy surowce dla danych produktów pochodzą z obszaru geograficznego większego lub różniącego się od obszaru przetwarzania pod warunkiem, że:

– obszar, w którym wytwarzane są surowce jest ograniczony,

– istnieją warunki specjalne dla produkcji surowców, oraz

– istnieją ustalenia, co do kontroli w celu zapewnienia stosowania tych warunków.

5. Do celów ust. 4 jedynie zwierzęta żywe, mięso i mleko mogą być uważane za surowce. Można zezwolić na wykorzystanie innych surowców zgodnie z procedurą określoną w art. 15.

6. Aby spełniać warunki przyznania odstępstwa określonego w ust. 4, określone oznaczenie może być uznane przez określone Państwo Członkowskie lub już zostało uznane za nazwę pochodzenia albo, jeśli nie ma takiej regulacji, odznacza się udowodnionym tradycyjnym charakterem oraz wyjątkową renomą i popularnością.

7. 2  Aby spełniać warunki przyznania odstępstwa określonego w ust. 4, o którym mowa w ust. 4, wnioski o rejestrację muszą być złożone w ciągu dwóch lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W przypadku Austrii, Finlandii i Szwecji powyższy okres rozpoczyna się od daty ich przystąpienia. W przypadku Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji powyżej wskazany okres rozpoczyna się począwszy od dnia przystąpienia.

Artykuł  3

1. Nazwy, które stały się nazwami rodzajowymi nie mogą być zarejestrowane.

Dla celów niniejszego rozporządzenia "nazwa, która stała się nazwą rodzajową" oznacza nazwę produktu rolnego lub środka spożywczego, która, pomimo że odnosi się do miejsca lub regionu, w którym produkt ten lub środek spożywczy był pierwotnie produkowany albo wprowadzany na rynek, stała się nazwą powszechną produktu rolnego lub środka spożywczego.

W celu ustalenia, czy nazwa stała się rodzajową, czy też nie, brane będą pod uwagę wszystkie czynniki, w szczególności:

– istniejąca sytuacja w Państwie Członkowskim, z którego nazwa pochodzi, a także na obszarach spożycia,

– istniejąca sytuacja w innych Państwach Członkowskich,

– odnośne przepisy prawa krajowego i przepisów Wspólnoty.

Gdy w wyniku zastosowania procedury określonej w art. 6 i 7, wniosek o rejestrację zostaje odrzucony, ponieważ nazwa stała się rodzajowa, Komisja opublikuje tę decyzję w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

2. Nazwa nie może zostać zarejestrowana jako nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, gdy nie pokrywa się z nazwą odmiany rośliny lub rasy zwierząt i w konsekwencji może wprowadzić w błąd konsumentów, co do prawdziwego pochodzenia produktu.

3. Przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia Rada, działając w oparciu o większość kwalifikowaną na wniosek Komisji, przygotuje i opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich otwartą wskazującą listę nazw produktów rolnych lub środków spożywczych, które mieszczą się w zakresie niniejszego rozporządzenia i są uważane zgodnie z ust. 1 za nazwy rodzajowe i jako takie nie mogą być zarejestrowane na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  4

1. Aby produkt rolny lub środek spożywczy kwalifikował się do używania chronionej nazwy pochodzenia (ch.n.p.) lub chronionego oznaczenia geograficznego (ch.o.g.), musi być zgodny z opisem.

2. Opis produktu obejmuje przynajmniej:

a) nazwę produktu rolnego lub środka spożywczego, w tym nazwę pochodzenia lub oznaczenie geograficzne;

b) opis produktu rolnego lub środka spożywczego obejmujący surowce, w stosownych przypadkach, a także główne fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne i/lub organoleptyczne cechy charakterystyczne produktu lub środka spożywczego;

c) definicję obszaru geograficznego, a w stosownych przypadkach, szczegóły wskazujące na spełnianie wymogów art. 2 ust. 4;

d) dowody, że produkt rolny lub środek spożywczy pochodzi z obszaru geograficznego w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. a) lub b), w zależności od tego, który ma zastosowanie;

e) ³  opis metody uzyskiwania produktu rolnego lub środka spożywczego, a w stosownych przypadkach, oryginalnych i niezmiennych metod lokalnych, a także informacji dotyczących pakowania, jeżeli grupa stawiająca żądanie określa i uzasadnia, że pakowanie musi mieć miejsce w wyznaczonym obszarze geograficznym w celu zachowania jakości, zapewnienia możliwości prześledzenia oraz zapewnienia kontroli;

f) szczegóły, z których wynika związek ze środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit a) lub b) w zależności od tego, który ma zastosowanie;

g) szczegóły struktur ds. kontroli, o których mowa w art. 10;

h) szczegóły oznakowania odnoszące się do znaku ch.n.p. lub ch.o.g. w zależności od tego, który ma zastosowanie, lub równoznaczne tradycyjne oznaczenia krajowe;

i) wszelkie inne wymogi określone przez przepisy krajowe i/lub przepisy Wspólnoty.

Artykuł  5

1. Jedynie grupa lub, z zachowaniem pewnych warunków, które mają być określone zgodnie z procedurą przewidywaną w art. 15, osoba fizyczna lub prawna jest uprawniona do składania wniosku o rejestrację.

Do celów niniejszego artykułu "grupa" oznacza wszelkie stowarzyszenia, niezależnie od ich formy prawnej lub składu, producentów i/lub przetwórców tego samego produktu rolnego lub środka spożywczego. Inne zainteresowane strony mogą przyłączyć się do grupy.

2. Grupa albo osoba fizyczna lub prawna może składać wniosek o rejestrację jedynie w przypadku produktów rolnych lub środków spożywczych, które produkuje lub uzyskuje w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. a) lub b).

3. Wniosek o rejestrację będzie obejmować opis produktu, o którym mowa w art. 4.

4. Wniosek zostanie przekazany do Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się dany obszar geograficzny.

5. 4  Państwo Członkowskie sprawdzi, czy wniosek jest uzasadniony i przekaże wniosek, w tym opis produktu, o którym mowa w art. 4 i innych dokumentach, na jakich oparła swą decyzję, Komisji, jeśli uzna, iż spełnione zostały wymogi niniejszego rozporządzenia.

Takie Państwo Członkowskie może udzielić, tylko na zasadach przejściowych, na poziomie krajowym, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, ochrony nazwie przekazanej w zalecany sposób oraz, w odpowiednim przypadku, ustanowić okres dostosowawczy od daty przekazania; powyższe może być także przyznane przejściowo, z zastrzeżeniem tych samych warunków, w związku z wnioskiem o zmianę specyfikacji produktu.

Taka przejściowa ochrona krajowa wygasa w dniu, w którym zostaje podjęta decyzja o rejestracji na mocy niniejszego rozporządzenia. Po podjęciu decyzji, można udzielić okresu na dostosowanie trwającego do pięciu lat pod warunkiem że zainteresowane przedsiębiorstwa legalnie wprowadziły na rynek produkty, używając danych nazw w sposób ciągły, przez okres przynajmniej pięciu lat przed przewidzianą w art. 6 ust. 2 datą opublikowania.

Za konsekwencje takiej ochrony krajowej, w przypadku gdy nazwa nie jest zarejestrowana na mocy niniejszego rozporządzenia, wyłączną odpowiedzialność ponosi zainteresowane Państwo Członkowskie.

Środki podjęte przez Państwa Członkowskie na mocy drugiego akapitu, obowiązują tylko na poziomie krajowym; bez skutku dla handlu wewnątrzwspólnotowego;

Jeżeli wniosek dotyczy nazwy, która wskazuje również granice obszaru geograficznego lub nazwę tradycyjnie stosowaną, związaną z tym obszarem geograficznym, znajdującym się w innym Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim uznawanym zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12 ust. 3, Państwo Członkowskie, do którego wniosek został przesłany, zasięga opinii Państwa Członkowskiego lub odpowiedniego państwa trzeciego przed przekazaniem wniosku.

Jeżeli po konsultacjach grupy, osoby fizyczne lub prawne z państw, o których mowa, zgodzą się na całościowe rozwiązanie, państwa te mogą przedłożyć Komisji wspólny wniosek o rejestrację.

Przepisy szczególne mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15.

6. Państwa Członkowskie wprowadzą ustawy, rozporządzenia i przepisy administracyjne konieczne do wdrożenia niniejszego artykułu.

Artykuł  6

1. 5  W okresie sześciu miesięcy Komisja sprawdzi, w drodze oficjalnego dochodzenie, czy wniosek o rejestrację uwzględnia wszelkie dane, o których mowa w art. 4.

Komisja poinformuje zainteresowane Państwo Członkowskie o swych ustaleniach.

Komisja udostępni do publicznej wiadomości każdy wniosek o rejestrację, wskazując datę, kiedy wniosek został złożony.

2. Jeśli, po uwzględnieniu przepisów ust. 1, Komisja dojdzie do wniosku, że nazwa kwalifikuje się do ochrony, to opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich nazwę i adres wnioskodawcy, nazwę produktu, główne punkty wniosku, odniesienia do przepisów krajowych dotyczących przygotowania, produkcji lub wytwarzania produktu oraz, jeśli jest to konieczne, uzasadnienie swej decyzji.

3. Jeśli nie przekazano Komisji oświadczenia o sprzeciwie zgodnie z art. 7, nazwa zostanie wpisana do rejestru prowadzonego przez Komisję zatytułowanego "Rejestr chronionych nazw pochodzenia oraz chronionych oznaczeń geograficznych", które zawierają nazwy zainteresowanych grup i organów kontrolnych.

4. Komisja opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich następujące dane:

– nazwy wpisane do rejestru,

– poprawki do rejestru wprowadzane zgodnie z art. 9 i 11.

5. Jeśli w świetle dochodzenia, o którym mowa w ust. 1, Komisja dojdzie do wniosku, że nazwa nie kwalifikuje się do ochrony, to zadecyduje zgodnie z procedurą określoną, w art. 15 o niepodejmowaniu publikacji, o której mowa w ust. 2 tego artykułu.

Przed opublikowaniem zgodnie z ust. 2 i 4 oraz rejestracją, o której mowa w ust. 3, Komisja może poprosić o opinię Komitetu, o którym mowa w art. 15.

6. 6  Jeżeli wniosek dotyczy homonimu zarejestrowanej już nazwy pochodzącej z Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uznanego zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 3, Komisja może zażądać opinii Komitetu przewidzianego w art. 15 przed rejestracją na mocy ust. 3 niniejszego artykułu.

Nazwa homonimiczna spełniająca wymogi niniejszego rozporządzenia zostaje zarejestrowana z należytym uwzględnieniem lokalnego i tradycyjnego użycia oraz istniejącym ryzykiem pomylenia, w szczególności:

– nazwa homonimiczna, która wprowadza w błąd opinię publiczną, że produkty pochodzą z innego terytorium, nie zostanie zarejestrowana, nawet jeżeli nazwa jest trafna, a jej sformułowanie dotyczy rzeczywistego terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia danych produktów rolnych lub środków spożywczych;

– zastosowanie zarejestrowanej homonimicznej nazwy powinno podlegać jasnemu rozróżnieniu w praktyce między homonimem zarejestrowanym w następstwie a nazwą, która już znajduje się w rejestrze, uwzględniając potrzebę traktowania wymienionych producentów z zachowaniem zasady równości i nie wprowadzając w błąd konsumentów.

Artykuł  7

1. W ciągu sześciu miesięcy od dnia opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich,o którym mowa w art. 6 ust. 2, każde Państwo Członkowskie może zgłosić sprzeciw wobec rejestracji.

2. Właściwe władze Państw Członkowskich zagwarantują, że wszystkie osoby, które mogą wykazać uzasadniony interes ekonomiczny, będą miały wgląd do wniosku. Dodatkowo i stosownie do istniejącej sytuacji w Państwach Członkowskich, Państwa Członkowskie mogą udostępnić wniosek innym stronom, których zainteresowanie jest uzasadnione.

3. Każda osoba fizyczna lub prawna, której zainteresowanie jest prawnie uzasadnione może zgłosić sprzeciw wobec proponowanej rejestracji wysyłając odpowiednio uzasadnione oświadczenie do właściwych władz Państwa Członkowskiego, w którym ma siedzibę lub, w którym została utworzona. Właściwe władze podejmą konieczne środki w celu rozważenia tych uwag lub sprzeciwu w ustalonych terminach.

4. 7  Oświadczenie sprzeciwu może być dopuszczone tylko wtedy, gdy:

– pokazuje, iż warunki, o których mowa w art. 2, nie są przestrzegane,

– wskazuje, że rejestracja proponowanej nazwy zagrażałaby całkowicie lub częściowo istnieniu takiej samej nazwy lub marki bądź produktów, które zostały legalnie wprowadzone do obrotu przynajmniej pięć lat przed przewidzianą w art. 6 ust. 2 datą opublikowania,

– wskazuje cechy potwierdzające, że nazwa, o rejestrację, której się ubiegano jest nazwą rodzajową.

5. Zwróci się do zainteresowanych Państw Członkowskich, aby doszły ze sobą do porozumienia zgodnie ze swoimi wewnętrznymi procedurami w ciągu trzech miesięcy. Jeśli:

a) porozumienie zostanie osiągnięte, to dane Państwa Członkowskie poinformują Komisję o wszystkich szczegółach, które umożliwiły porozumienie, a także opinię wnioskodawcy oraz zgłaszającego sprzeciw. Gdy nie dochodzi do zmiany informacji otrzymanej zgodnie z art. 6, Komisja będzie postępować zgodnie art. 6 ust. 4. Jeśli wprowadzono zmianę, to ponownie zainicjuje procedurę określoną w art. 7;

b) nie dojdzie do porozumienia, Komisja podejmie decyzję zgodnie z procedurą określoną w art. 15 z uwzględnieniem tradycyjnych rzetelnych praktyk i faktycznego ryzyka popełnienia pomyłki. Jeśli Komisja zadecyduje o kontynuowaniu rejestracji, to dokona publikacji zgodnie z art. 6 ust. 4.

Artykuł  8

Oznaczenia "ch.n.p.", "ch.o.g." lub równoważne tradycyjne znaki krajowe mogą pojawiać się tylko na produktach rolnych i środkach spożywczych, które spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  9

Zainteresowane Państwo Członkowskie może zażądać zmiany opisu produktu, w szczególności w celu uwzględnienia rozwoju nauki i techniki lub ponownego określenia obszaru geograficznego.

Procedura określona w art. 6 ma zastosowanie mutatis mutandis.

Komisja może jednakże zadecydować, zgodnie z procedurą określoną w art. 15, o niestosowaniu procedury art. 6 w przypadku nieznacznej poprawki.

Artykuł  10

1. 8  Państwa Członkowskie zapewnią, że nie później niż sześć miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia ustanowione zostaną organy kontrolne, które zagwarantują, iż produkty rolne i środki spożywcze noszące chronioną nazwę spełniają wymogi określone w opisie produktu. W przypadku Austrii, Finlandii i Szwecji powyższy okres rozpoczyna się od daty ich przystąpienia. W przypadku Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji powyżej wskazany okres rozpoczyna się począwszy od dnia przystąpienia.

2.  Organy kontrolne mogą składać się z jednego lub więcej wyznaczonych urzędów ds. kontroli i/lub jednostek prywatnych zatwierdzonych w tym celu przez Państwo Członkowskie. Państwa Członkowskie prześlą Komisji listy urzędów i/lub zatwierdzonych jednostek oraz ich uprawnienia. Komisja opublikuje te dane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

3. 9  Wyznaczone urzędy ds. kontroli i/lub zatwierdzone jednostki prywatne muszą zapewnić odpowiednie gwarancje obiektywności i bezstronności dla wszystkich producentów lub przetwórców podlegających ich kontroli, a także będą miały stale do swej dyspozycji wykwalifikowany personel oraz środki niezbędne do przeprowadzenia kontroli produktów rolnych i środków spożywczych noszących chronioną nazwę.

Jeśli organy kontrolne korzystają z usług innego urzędu dla przeprowadzenia części kontroli, organ ten musi zapewnić takie same gwarancje. W takim przypadku wyznaczone urzędy ds. kontroli i/lub zatwierdzone prywatne jednostki będą jednak nadal odpowiedzialne wobec Państwa Członkowskiego za wszystkie kontrole.

Począwszy od dnia 1 stycznia 1998 r. jednostki kontrolne muszą spełniać wymogi określone w normie EN 45011 z dnia 26 czerwca 1989 r., aby mogły być zatwierdzone przez Państwa Członkowskie do celów niniejszego rozporządzenia.

Norma lub stosowana wersja normy EN 45011, której wymogi muszą spełnić organizacje prywatne w celach zatwierdzenia, zostanie ustanowiona lub zmieniona zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15.

Norma równoważna lub stosowana wersja normy równoważnej w przypadku państw trzecich uznanych na podstawie art. 12 ust. 3, której wymogi muszą spełnić organizacje prywatne w celach zatwierdzenia, zostanie ustanowiona lub zmieniona zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15.

4. Jeśli wyznaczony urząd ds. kontroli i/lub jednostka prywatna w Państwie Członkowskim stwierdzi, że produkt rolny lub środek spożywczy noszący chronione oznaczenie pochodzenia w tym Państwie Członkowskim nie spełnia kryteriów opisu, to podejmie niezbędne kroki na rzecz zapewnienia stosowania niniejszego rozporządzenie. Urząd ds. kontroli lub jednostka kontrolująca poinformują Państwo Członkowskie o środkach podjętych podczas przeprowadzania kontroli. Zainteresowane strony muszą być informowane o podejmowanych decyzjach.

5. Państwo Członkowskie musi wycofać swoje zatwierdzenie dla jednostki kontrolnej, gdy kryteria określone w ust. 2 i 3 nie są już spełniane. Poinformuje o tym Komisję, która opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich uaktualnioną listę zatwierdzonych jednostek.

6. Państwa Członkowskie podejmą konieczne środki w celu zapewnienia, że producent, który stosuje niniejsze rozporządzenie, ma dostęp do systemu kontroli.

7. Koszty kontroli określone w niniejszym rozporządzeniu będą ponoszone przez producentów wykorzystujących nazwę chronioną.

Artykuł  11

1. Każde Państwo Członkowskie może zgłosić, że warunek określony w opisie produktu rolnego lub środka spożywczego objętego nazwą chronioną nie został wypełniony.

2. Państwo Członkowskie, o którym mowa w ust. 1, przekaże swój zarzut zainteresowanemu Państwu Członkowskiemu. Zainteresowane Państwo Członkowskie przeanalizuje postawiony mu zarzut i poinformuje Państwo Członkowskie o swych ustaleniach i podjętych przez siebie środkach.

3. W przypadku powtarzających się nieprawidłowości i niemożności osiągnięcia porozumienia przez zainteresowane Państwa Członkowskie, należy skierować do Komisji odpowiednio uzasadniony wniosek.

4. 10  Komisja bada wniosek zasięgając opinii zainteresowanych Państw Członkowskich. W stosownych przypadkach, po przeprowadzeniu konsultacji z komitetem, o którym mowa w art. 15, Komisja podejmie niezbędne kroki. Mogą one obejmować także unieważnienie rejestracji.

Zawiadomienie o unieważnieniu zostaje opublikowane Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  11a ¹¹

Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15 Komisja może unieważnić rejestrację nazwy w następujących wypadkach:

a) kiedy państwo, które przedłożyło pierwotny wniosek o rejestrację stwierdzi, że żądanie unieważnienia, przedłożone przez grupę lub przez odnośną osobę fizyczną lub prawną jest uzasadnione i przekazuje go Komisji;

b) z uzasadnionych przyczyn, kiedy zgodność z warunkami ustanowionymi dla produktu rolnego i środka spożywczego noszącego nazwę podlegającą ochronie nie może być dłużej zapewniona.

Przepisy szczególne mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15.

Zawiadomienie o unieważnieniu zostaje opublikowane Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  12

1. 12  Nie naruszając umów międzynarodowych niniejsze rozporządzenie może stosować się do produktów rolnych lub środków spożywczych pochodzących z państwa trzeciego pod warunkiem, że:

– państwo trzecie jest w stanie dać gwarancje identyczne lub równoważne z tymi, o których mowa w art. 4,

– zainteresowane państwo trzecie posiada rozwiązania kontrolne oraz prawo sprzeciwu równoważne do tych ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu,

– zainteresowane państwo trzecie jest przygotowane do udzielenia ochrony równoważnej z ochroną istniejącą we Wspólnocie odpowiednim produktom rolnym lub środkom spożywczym pochodzącym ze Wspólnoty.

2. Jeśli chroniona nazwa stosowana w państwie trzecim jest taka sama jak chroniona nazwa stosowana przez Wspólnotę, rejestracja nastąpi z należytym uwzględnieniem lokalnych i tradycyjnych zwyczajów oraz rzeczywistego ryzyka pomylenia ich.

Zezwoli się na stosowanie takich nazw jedynie wtedy, gdy kraj pochodzenia produktu jest w sposób wyraźny i widoczny zaznaczony na etykiecie.

3. 13  Komisja zbada, na wniosek zainteresowanego państwa oraz zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15, czy państwo trzecie wypełnia warunki równoważności i daje gwarancje w rozumieniu ust. 1 jako wynik swego ustawodawstwa krajowego. Kiedy decyzja Komisji jest pozytywna, stosuje się procedurę określoną w art. 12a.

Artykuł  12a

1.  W przypadku przewidzianym w art. 12 ust. 3, jeżeli grupa, osoba fizyczna lub prawna, określona w art. 5 ust. 1 i 2, w państwie trzecim zechce posiadać nazwę zarejestrowaną na podstawie niniejszego rozporządzenia, prześle wniosek rejestracyjny do władz państwa, w którym położony jest obszar geograficzny. Do wniosków muszą być dołączone specyfikacje określone w art. 4 dla każdej nazwy.

Jeżeli wniosek dotyczy nazwy, która wyznacza również granicę obszaru geograficznego lub tradycyjną nazwę związaną z tym obszarem geograficznym w Państwie Członkowskim, państwo trzecie, do którego wniosek został przesłany, zasięga opinii danego Państwa Członkowskiego, przed przekazaniem wniosku.

Jeżeli po konsultacjach grupy, osoby fizyczne lub prawne z zainteresowanych państw zgodzą się na całościowe rozwiązanie, państwa te mogą przedłożyć Komisji wspólny wniosek o rejestrację.

Przepisy szczególne mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15.

2. Jeżeli państwo trzecie, określone w ust. 1, uważa wymogi niniejszego rozporządzenia za spełnione, przekazuje Komisji wniosek rejestracyjny wraz z:

a) opisem przepisów prawnych i użycia, na podstawie których nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne w państwie podlega ochronie lub jest ustanowiona;

b) deklaracją, że struktury przewidziane w art. 10 zostały ustanowione na jego terytorium; oraz

c) innymi dokumentami, na których opiera się jego ocena.

3. Wniosek i inne dokumenty przekazane Komisji zredagowane są w jednym z języków urzędowych Wspólnoty lub dołączone jest do nich tłumaczenie na jeden z urzędowych języków Wspólnoty.

Artykuł  12b ¹⁵

1.  Komisja w ciągu sześciu miesięcy sprawdzi, czy wniosek rejestracyjny przesłany przez państwo trzecie zawiera wszystkie niezbędne elementy i poinformuje zainteresowane państwo o swoich wnioskach.

Jeżeli Komisja:

a) wywnioskuje, że nazwa spełnia warunki do ochrony, opublikuje wniosek zgodnie z art. 6 ust. 2. Przed publikacją Komisja może zapytać Komitet przewidziany w art. 15 o jego opinię;

b) wywnioskuje, że nazwa nie spełnia warunków do ochrony, podejmie decyzję, po konsultacji z państwem, które przekazało wniosek, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15, aby nie przystępować do publikacji, przewidzianej w lit. a).

2. W ciągu sześciu miesięcy od daty publikacji, przewidzianej w ust. 1 lit. a) każda osoba fizyczna lub prawna posiadająca uzasadniony interes może wnieść sprzeciw przeciwko wnioskowi opublikowanemu zgodnie z ust. 1 lit. a) na następujących warunkach:

a) kiedy sprzeciw pochodzi od Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej lub członka WTO, art. 7 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 12d stosuje się odpowiednio;

b) kiedy sprzeciw pochodzi od państwa trzeciego spełniającego warunki równoważności określone w art. 12 ust. 3, a właściwie umotywowana deklaracja sprzeciwu zostanie przekazana państwu, w którym wymieniona wyżej osoba fizyczna lub prawna przebywa lub ma siedzibę, i które prześle tę deklarację Komisji.

Deklaracja sprzeciwu i inne dokumenty przekazane Komisji zredagowane są w jednym z urzędowych języków Wspólnoty lub dołączone jest do nich tłumaczenie na jeden z urzędowych języków Wspólnoty.

3. Komisja zbada dopuszczalność zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 7 ust. 4. Kryteria te muszą być przedstawione w odniesieniu do terytorium Wspólnoty. Kiedy dopuszczalny jest jeden lub więcej sprzeciw, Komisja przyjmuje decyzję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15 po konsultacji z państwem, które przekazało wniosek, uwzględniając tradycyjne i właściwe użycie oraz istniejące ryzyko pomylenia na terytorium Wspólnoty. Jeżeli decyzja nakazuje przeprowadzenie rejestracji, nazwa zostaje wprowadzona do rejestru przewidzianego w art. 6 ust. 3 i opublikowana zgodnie z art. 6 ust. 4.

4. Jeżeli Komisja nie otrzymała żadnej deklaracji sprzeciwu, wprowadzi ona daną nazwę(-y) do rejestru przewidzianego w art. 6 ust. 3 i opublikuje tę nazwę(-y) w sposób przewidziany w art. 6 ust. 4.

Artykuł  12c ¹⁶

Grupa, osoba fizyczna lub prawna określona w art. 5 ust. 1 i 2 może żądać zmiany specyfikacji dla nazwy zarejestrowanej na mocy art. 12a i 12b, w szczególności uwzględniając rozwój wiedzy naukowo-technicznej lub korektę stref geograficznych.

Procedura zgodnie z art. 12a i 12c ma zastosowanie.

Jednakże Komisja może podjąć decyzję, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15, o niestosowaniu procedury przewidzianej w art. 12a i 12b, jeżeli zmiana ma charakter drugorzędny.

Artykuł  12d ¹⁷

1.  W okresie sześciu miesięcy od daty ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, określonego w art. 6 ust. 2, odnoszącego się do wniosku rejestracyjnego przedłożonego przez Państwo Członkowskie, każda osoba fizyczna lub prawna, która posiada uzasadniony interes i pochodzi z Państwa Członkowskiego WTO lub państwa trzeciego uznanego na mocy procedury przewidzianej w art. 12 ust. 3, może wnieść sprzeciw do proponowanej rejestracji poprzez przesłanie właściwie umotywowanej deklaracji do państwa, w którym ona przebywa lub ma siedzibę i które przekaże tę deklarację, zredagowaną lub przetłumaczoną na język Wspólnoty, Komisji. Państwa Członkowskie zapewnią, żeby każda osoba z Państwa Członkowskiego WTO lub państwa trzeciego uznanego na mocy procedury przewidzianej w art. 12 ust. 3, która może przedstawić uzasadniony interes gospodarczy, była uprawniona do skonsultowania wniosku.

2. Komisja zbada dopuszczalność sprzeciwów zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 7 ust. 4. Kryteria te muszą być zbadane i ocenione w odniesieniu do terytorium Wspólnoty.

3. Jeżeli sprzeciw jest dopuszczalny, Komisja, po konsultacji z państwem, które przekazało sprzeciw, przyjmie decyzję przy zastosowaniu procedury określonej w art. 15, uwzględniając tradycyjne i właściwe użycie oraz istniejące ryzyko pomylenia. Jeżeli decyzja nakazuje przeprowadzenie rejestracji, publikacja nastąpi zgodnie z art. 6 ust. 4.

Artykuł  13

1. Zarejestrowane nazwy są chronione przed:

a) wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystywaniem w celach komercyjnych zarejestrowanej nazwy dla produktów nie objętych rejestracją o ile produkty te są porównywalne do produktów zarejestrowanych pod tą nazwą lub jeśli stosowanie nazwy narusza prestiż chronionej nazwy;

b) każdym niezgodnym z prawem zawłaszczeniem, imitacją lub aluzją, jeśli nawet prawdziwe pochodzenie produktu jest zaznaczone lub chroniona nazwa została przetłumaczona, lub towarzyszy jej wyrażenie "w stylu", "rodzaju", "przy użyciu metody", "tak jak produkowane w", "imitacja" lub "podobne";

c) wszelkim innym fałszywym lub mylącym danym odnoszącym się do miejsca pochodzenia, właściwości lub podstawowych cech produktu na opakowaniu wewnętrznym lub zewnętrznym, w materiale reklamowym lub dokumentach odnoszących się do danego produktu oraz na opakowaniu produktu w pojemniku, mogącym przekazać fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia;

d) wszelkimi innymi praktykami mogącymi wprowadzić w błąd zainteresowanych co do prawdziwego pochodzenia produktu.

Gdy zarejestrowana nazwa zawiera w sobie nazwę produktu rolnego lub środka spożywczego, która jest uważana za nazwę rodzajową to zastosowanie nazwy ogólnej na właściwym produkcie rolnym lub środku spożywczym nie jest uważane za sprzeczne z ust. 1 lit. a) lub b).

2. 18  (skreślony).

3.  Nazwy chronione nie mogą stać się nazwami rodzajowymi.

4. 19  W wypadku nazw, których rejestracja odbyła się zgodnie z art. 5 lub art. 12a, należy zapewnić maksymalny pięcioletni okres przejściowy zgodnie z art. 7 ust. 5 lit. b) lub art. 12b ust. 3 lub, art. 12d ust. 3, wyłącznie kiedy orzeczono dopuszczalność deklaracji sprzeciwu na takiej podstawie, że rejestracja proponowanej nazwy zagroziłaby istnieniu całkowicie lub częściowo homonimicznej nazwy lub istnieniu produktów, które zgodnie z prawem znajdują się w obrocie od przynajmniej pięciu lat poprzedzających datę opublikowania przewidzianą w art. 6 ust. 2.

Taki okres przejściowy może zostać ustanowiony, jedynie kiedy przedsiębiorcy wprowadzali do obrotu odnośne produkty zgodnie z prawem przy użyciu danych nazw bez przerwy przez okres przynajmniej pięciu lat poprzedzających datę opublikowania przewidzianą w art. 6 ust. 2.

5. 20  Bez uszczerbku dla stosowania art. 14 Komisja może podjąć decyzję o zezwoleniu, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 15, na współistnienie nazwy zarejestrowanej oraz nazwy niezarejestrowanej, wyznaczając miejsce w Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim uznanym na mocy procedury przewidzianej w art. 12 ust. 3, w którym ta nazwa jest identyczna z nazwą zarejestrowaną, pod warunkiem że spełnione są następujące warunki:

– identyczna niezarejestrowana nazwa była zgodnie z prawem używana w sposób konsekwentny i słuszny przez okres przynajmniej dwudziestu pięciu lat przed wejściem w życie rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 oraz

– okazało się, że celem jej użycia nigdy nie było osiąganie korzyści z renomy nazwy zarejestrowanej oraz że opinia publiczna nie była lub nie mogła być wprowadzona w błąd, co do prawdziwego pochodzenia produktu, oraz

– problem wynikający z identycznych nazw został podniesiony przed rejestracją nazwy.

Nazwa zarejestrowana oraz dana identyczna nazwa niezarejestrowana mogą współistnieć przez okres nieprzekraczający maksymalnie piętnastu lat, po którym to okresie nazwa niezarejestrowana przestaje być w użyciu.

Używanie danej niezarejestrowanej nazwy geograficznej dozwolone jest, tylko kiedy kraj pochodzenia jest w sposób jasny i widoczny wskazany na etykiecie.

Artykuł  14

1. 21  Kiedy nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne jest zarejestrowane na podstawie niniejszego rozporządzenia, każdy wniosek o rejestrację znaku towarowego, który przeznaczony jest dla produktu tego samego rodzaju i którego użycie wywoła zaistnienie jednej z sytuacji wskazanych w art. 13, zostanie odrzucony, jeżeli został złożony po dacie przedłożenia Komisji wniosku o rejestrację nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego.

Znaki towarowe zarejestrowane z naruszeniem akapitu pierwszego zostaną unieważnione.

2. 22  Z należytym uwzględnieniem prawa wspólnotowego znak towarowy, którego użycie wywoła zaistnienie jednej z sytuacji wskazanych w art. 13 i o który złożono wniosek, którego zarejestrowano lub ustanowiono poprzez używanie, jeżeli taka możliwość dopuszczona jest przez odnośne ustawodawstwo, w dobrej wierze na terytorium Wspólnoty, albo przed datą ochrony w kraju pochodzenia lub datą przedłożenia Komisji wniosku o rejestrację nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, może pozostać w użyciu bez względu na rejestrację nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że brak podstaw dla jego unieważnienia lub cofnięcia, jak określono w dyrektywie Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1998 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych⁽⁶⁾ i/lub rozporządzeniu Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego⁽⁷⁾.

3.  Nie można zarejestrować nazwy+ pochodzenia ani oznaczenia geograficznego w przypadku gdy, biorąc pod uwagą prestiż, jakim się cieszy znak handlowy i stopień jego znajomości oraz okres czasu, w którym był używany, konsument mógłby być wprowadzony w błąd, co do prawdziwej tożsamości produktu.

Artykuł  15 ²³

1.  Komisję wspiera komitet.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽⁸⁾.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  16

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego rozporządzenia zostaną przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 15.

Artykuł  17 ²⁴

(skreślony)

Artykuł  18

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwanaście miesięcy po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 lipca 1992 r.

	W imieniu Rady
	J. GUMMER
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 30 z 6.2.1991, str. 9 i Dz.U. C 69 z 18.3.1992, str. 115.

⁽²⁾ Dz.U. C 326 z 16.12.1991, str. 35.

⁽³⁾ Dz.U. C 269 z 14.10.1991, str. 62.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 33 z 8.2.1979, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/72/EWG (Dz.U. L 42 z 15.2.1991, str. 27).

⁽⁵⁾ Dz.U. L 109 z 26.4.1983, str. 8. Dyrektywa zmieniona ostatnio decyzją 90/230/EWG (Dz.U. L 128 z 18.5.1990, str. 15).

⁽⁶⁾ Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 11 z 14.1.1994, str. 1.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ²⁵

Środki spożywcze określone w art. 1 ust. 1:

– Piwo

– Napoje wytwarzane z ekstraktów roślinnych

– Chleb, ciasta, ciastka, wyroby cukiernicze, i inne wyroby piekarnicze

– Naturalne gumy i żywice

– Musztarda

– Ciasto makaronowe.

ZAŁĄCZNIK  II ²⁶

Produkty rolne określone w art. 1 ust. 1:

– Siano

– Olejki eteryczne

– Korek

– Koszenila (surowiec pochodzenia zwierzęcego)

– Kwiaty i rośliny ozdobne

– Wełna

– Wierzba.

1 Art. 1 ust. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 535/97 z dnia 17 marca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.83.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

2 Art. 2 ust. 7:

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

3 Art. 4 ust. 2 lit. e) zmieniona przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

4 Art. 5 ust. 5:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 535/97 z dnia 17 marca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.83.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

5 Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

6 Art. 6 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

7 Art. 7 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 535/97 z dnia 17 marca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.83.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 1997 r.

8 Art. 10 ust. 1:

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

9 Art. 10 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

10 Art. 11 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

11 Art. 11a dodany przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

12 Art. 12 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

13 Art. 12 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

14 Art. 12a dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

15 Art. 12b dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

16 Art. 12c dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

17 Art. 12d dodany przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

18 Art. 13 ust. 2 skreślony przez art. 1 pkt 15 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r., z tym że przepis nin artykułu pozostaje w zastosowaniu do nazw zarejestrowanych lub do nazw, w odniesieniu, do których złożono wniosek rejestracyjny zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 nin rozporządzenia przed wejściem w życie przywołanego rozporządzenia.

19 Art. 13 ust. 4:

- dodany przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 535/97 z dnia 17 marca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.83.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 marca 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 12 lit. a) rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

20 Art. 13 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 12 lit. b) rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

21 Art. 14 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 13 lit. a) rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

22 Art. 14 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 13 lit. b) rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

23 Art. 15:

- zmieniony przez art. 1 pkt 14 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 2003 r.

24 Art. 17 skreślony przez art. 1 pkt 15 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r., z tym że przepis nin. artykułu pozostaje w zastosowaniu do nazw zarejestrowanych lub do nazw, w odniesieniu, do których złożono wniosek rejestracyjny przed wejściem w życie przywołanego rozporządzenia.

25 Załącznik I zmieniony przez art. 1 pkt 16 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

26 Załącznik II:

-zmieniony przez art. 1 rozporządzeniaKomisjinr 1068/97 z dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.156.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 czerwca 1997 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 2796/2000 z dnia 20 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.324.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 grudnia 2000 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 16 rozporządzenia nr 692/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.99.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 2003 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1992.208.1
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 2081/92 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych
• Data aktu: 14/07/1992
• Data ogłoszenia: 24/07/1992
• Data wejścia w życie: 24/07/1993, 01/05/2004