Dyrektywa 98/98/WE

DYREKTYWA KOMISJI NR 98/98/WE

z dnia 15 grudnia 1998 r.

dostosowująca po raz dwudziesty piąty do postępu technicznego dyrektywę Rady 67/548/EWG w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając dyrektywę Komisji 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych ⁽¹⁾, ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 98/73/EWG ⁽²⁾, w szczególności jej art. 28,

a także mając na uwadze, co następuje:

załącznik I do dyrektywy 67/548/EWG zawiera wykaz substancji niebezpiecznych oraz dane szczegółowe dotyczące klasyfikacji i procedur etykietowania dla każdej substancji; obecny stan wiedzy i techniki wskazuje, że wykaz substancji niebezpiecznych podany w załączniku I powinien zostać uaktualniony; w wyniku tego konieczne jest dokonanie zmian w przedmowie do załącznika I tak, aby mogły zostać wprowadzone zmiany w nomenklaturze, format haseł, uwagi dotyczące identyfikacji, klasyfikacji i etykietowania tych substancji, a także uwagi dotyczące etykietowania preparatów; wykaz substancji niebezpiecznych w załączniku I obejmuje substancje, dla których na podstawie Aktu Przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji zostały przyznane Austrii i Szwecji tymczasowe odstępstwa od klasyfikacji i etykietowania; Akt Przystąpienia przewiduje przegląd wymagań w zakresie klasyfikacji i etykietowania tych substancji; przegląd ten prowadzi do dostosowania klasyfikacji dla pewnej liczby tych substancji;

załącznik III do dyrektywy 67/548/EWG zawiera wykaz określeń określających rodzaj specjalnego zagrożenia, jakie stanowią dane substancje i preparaty; koniecznym staje się wprowadzenie nowych wyrażeń określających zagrożenie dla zdrowia, jakie stanowią niektóre substancje i preparaty;

załącznik IV do dyrektywy 67/548/EWG zawiera wykaz określeń podających zalecenia bezpieczeństwa dotyczące niebezpiecznych substancji i preparatów; konieczne jest dokonanie zmiany niektórych określeń zaleceń bezpieczeństwa, w odniesieniu do zagrożenia zdrowia i środowiska naturalnego; konieczne jest wprowadzenie niektórych określeń zaleceń bezpieczeństwa w odniesieniu do zagrożenia zdrowia; konieczne jest również wprowadzenie niektórych złożonych określeń dotyczących użytkowania niebezpiecznych substancji i preparatów;

załącznik VI do dyrektywy 67/548/EWG zawiera wytyczne dla klasyfikowania i etykietowania substancji i preparatów niebezpiecznych; konieczna jest zmiana tych wytycznych;

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. dostosowania do postępu technicznego dyrektyw w sprawie zniesienia barier technicznych w handlu substancjami i preparatami niebezpiecznymi,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

W dyrektywie 67/548/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1. W załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

a) tekst przedmowy zastępuje się odpowiednio tekstem znajdującym się w załączniku 1A do niniejszej dyrektywy;

b) hasła zastępuje się odpowiednio hasłami znajdującymi się w załączniku 1B do niniejszej dyrektywy;

c) dodaje się hasła znajdujące się w załączniku 1C do niniejszej dyrektywy;

d) skreśla się hasła znajdujące się w załączniku 1D do niniejszej dyrektywy.

2. W załączniku III dodaje się załącznik 2 do niniejszej dyrektywy.

3. W załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:

a) odpowiednie określenia zastępuje się określeniami załącznika 3A do niniejszej dyrektywy;

b) dodaje się określenia w załączniku 3B do niniejszej dyrektywy;

c) dodaje się określenia złożone w załączniku 3C do niniejszej dyrektywy.

4. W załączniku VI wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem 4 do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 lipca 2000 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odwołanie do niniejszej dyrektywy albo odwołanie to towarzyszyć będzie ich urzędowej publikacji. Państwa Członkowskie określą sposób dokonania odwołania.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji główne przepisy prawa krajowego, które przyjmą w zakresie objętym niniejszą dyrektywą oraz tabele korelacji między niniejszą dyrektywą i przyjętymi przepisami krajowymi.

Artykuł  3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 grudnia 1998 r.

	W imieniu Komisji
	Ritt BJERREGAARD
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 196 z 16.08.1967, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 305 z 16.11.1998, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  1A

"PRZEDMOWA DO ZAŁĄCZNIKA I

Wstęp

Załącznik I jest wykazem niebezpiecznych substancji, których zharmonizowaną klasyfikację i etykietowanie uzgodniono na poziomie wspólnotowym zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 4 ust. 3 niniejszej dyrektywy.

Numeracja haseł

Hasła w załączniku I są ułożone według liczby atomowej pierwiastka najbardziej charakterystycznej dla właściwości substancji. Wykaz pierwiastków chemicznych uporządkowanych według liczby atomowej przedstawiono w tabeli A. Substancje organiczne, ze względu na ich różnorodność, umieszczono w zwyczajowych klasach, jak to przedstawia tabela B.

Numer indeksu dla każdej substancji podany jest w formie ciągu cyfr typu ABC-RST-VW-Y, gdzie:

– ABC jest albo liczbą atomową najbardziej charakterystycznego pierwiastka chemicznego (poprzedzoną jednym lub dwoma zerami w celu uzupełnienia ciągu) albo numerem zwyczajowej klasy dla substancji organicznych,

– RST jest kolejnym numerem substancji w serii ABC,

– VW opisuje formę w jakiej substancja jest produkowana lub wprowadzana do obrotu,

– Y jest cyfrą sprawdzającą wyliczoną zgodnie z metodą ISBN (Międzynarodowy Znormalizowany Numer Książki).

Na przykład, numer indeksowy dla chloranu(V) sodu to 017-005-00-9.

Dla substancji niebezpiecznych umieszczonych w Europejskim wykazie istniejących substancji chemicznych o znaczeniu komercyjnym (EINECS, Dz.U. C 146 A z 15.6.1990) dołączono numer EINECS. Numer ten jest siedmiocyfrowym numerem o strukturze XXX-XXX-X, który rozpoczyna się od 200-001-8.

Dla substancji niebezpiecznych objętych warunkami niniejszej dyrektywy dołączono numer według europejskiego wykazu notyfikowanych substancji chemicznych (ELINCS). Numer ten jest siedmiocyfrowym zapisem typu XXX-XXX-X rozpoczynającym się od 400-010-9.

Dla substancji niebezpiecznych przedstawionych w wykazie "No-longer polymers" (dokument wydany przez Urząd Oficjalnych Publikacji Unii Europejskiej, 1997 r., ISBN 92-827-8995-0) dołączono numer "No-longer polymers". Numer ten jest siedmiocyfrowym numerem o strukturze XXX-XXX-X, rozpoczynającym się od 500-001-0.

Podano także numer CAS (Chemical Abstract Service), aby ułatwić identyfikację hasła. Należy dodać, że numer EINECS dotyczy zarówno bezwodnej, jak i uwodnionej formy substancji, i że często istnieją różne numery CAS dla formy bezwodnej i uwodnionej. Przytoczony numer CAS dotyczy wyłącznie substancji bezwodnej, stąd podany numer CAS nie zawsze identyfikuje hasło tak dokładnie jak numer EINECS.

Numery EINECS, ELINCS, "No-longer polymers" lub CAS nie zawsze podaje się dla haseł, które obejmują więcej niż cztery oddzielne substancje.

Nomenklatura

W miarę możliwości substancje niebezpieczne opisano nazwami EINECS, ELINCS lub "No-longer polymers". Inne substancje nie figurujące w wykazach EINECS, ELINCS lub w wykazie "No-longer polymers" opisane są przy użyciu uznanych międzynarodowych nazw chemicznych (np. ISO, IUPAC). W niektórych przypadkach przytoczono też dodatkowo nazwę zwyczajową.

Zanieczyszczenia, dodatki i składniki występujące w mniejszej ilości zwykle nie są wymieniane, chyba że znacząco wpływają na klasyfikację substancji.

Niektóre substancje opisane są jako mieszaniny A i B. Hasła te odnoszą się do jednej określonej mieszaniny. W niektórych przypadkach, kiedy konieczne jest scharakteryzowanie substancji wprowadzonej do obrotu, wyszczególnia się proporcje głównych składników w mieszaninie.

Dla niektórych substancji podano określoną czystość procentową. Substancje o wyższej zawartości aktywnego zanieczyszczenia (np. organicznego nadtlenku) nie są uwzględnione w hasłach załącznika I i mogą wykazywać inne niebezpieczne właściwości (np. wybuchowe). Kiedy wyszczególnione są granice stężeń, odnosi się to do jednej lub wielu substancji, objętych hasłem. W szczególności, w przypadku haseł obejmujących mieszaniny substancji lub substancje o określonej czystości procentowej, granice stężeń odnoszą się do substancji opisanej w załączniku I, a nie do czystej substancji.

Art. 23 ust. 2 lit. a) wymaga, aby dla substancji przedstawionych w załączniku I nazwa substancji używana do etykietowania była jednym z określeń podanych w załączniku. Dla niektórych substancji, dodano uzupełniającą informację w nawiasie kwadratowym, aby ułatwić identyfikację substancji. Ta dodatkowa informacja nie musi być umieszczona na etykiecie.

Niektóre hasła zawierają dane o zanieczyszczeniach. Przykładem jest nr indeksu 607-190-00-X: (akryloamido)metoksyoctan metylu (zawierający ≥ 0,1% akrylamidu). W tych przypadkach odnośnik w nawiasie stanowi część nazwy i musi być umieszczony na etykiecie.

Niektóre hasła odnoszą się do grup substancji. Przykładem jest nr indeksu 006-007-00-5: "cyjanowodór (sole...) z wyjątkiem kompleksów cyjankowych, takich jak tetracyjanożelaziany(II) i tetracyjanożelaziany(III) oraz tlenocyjanku rtęci(II)". Dla poszczególnych substancji, których dotyczą takie hasła, powinna być użyta nazwa EINECS lub inna uznana nazwa międzynarodowa.

Format haseł

Dla każdej substancji w załączniku I podane są następujące informacje:

a) klasyfikacja:

i) proces klasyfikacji polega na umieszczeniu substancji w jednej lub wielu kategoriach niebezpieczeństwa (określonych w art. 2 ust. 2 dyrektywy 92/32/EWG) i przypisanie określenia lub określeń wskazujących na rodzaj zagrożenia. Klasyfikacja powoduje konsekwencje nie tylko dla etykietowania, lecz także dla innych przepisów prawnych i regulacji dotyczących niebezpiecznych substancji;

ii) klasyfikacja każdej kategorii niebezpieczeństwa umieszczona jest w oddzielnych ramkach. Ta klasyfikacja jest zazwyczaj przedstawiona w formie skrótu reprezentującego kategorię niebezpieczeństwa łącznie z odpowiednim okreśelniem lub określeniami wsakzującymi na rodzaj zagrożenia. Jednakże, w niektórych przypadkach (to znaczy dla substancji zakwalifikowanych jako łatwo palne, uczulające oraz pewne substancje sklasyfikowane jako niebezpieczne dla środowiska) używa się wyłącznie określeń wskazujących na rodzaj zagrożenia;

iii) skrót dla każdej kategorii zagrożenia podano poniżej:

– o właściwościach wybuchowych: E

– o właściwościach utleniających: O

– skrajnie łatwo palne: F +

– wysoce łatwo palne: F

– łatwo palne: R 10

– bardzo toksyczne: T +

– toksyczne: T

– szkodliwe: Xn

– żrące: C

– drażniące: Xi

– uczulające: R 42 i/lub R 43

– rakotwórcze: Carc. Cat. ⁽¹⁾

– mutagenne: Muta. Cat ⁽¹⁾

– działające szkodliwie na rozrodczość: Repr. Cat⁽¹⁾

– niebezpieczne dla środowiska: N i/lub R 52, R 53, R 59;

iv) dodatkowe określenia wskazujące na rodzaj zagrożenia, które zostały przeznaczone do opisania innych właściwości (patrz ust.. 2.2.6 i 3.2.8 instrukcji etykietowania), umieszczone są w oddzielnych ramkach w tej samej linii, chociaż nie są one formalnie częścią klasyfikacji.

b) etykieta, zawierająca:

i) literę przypisaną substancji zgodnie z załącznikiem II (patrz art. 23 ust. 2 lit. c). Spełnia ona funkcję skrótu symbolu (jeśli jest przypisany) i znaku ostrzegawczego;

ii) określenia wskazujące na rodzaj zagrożenia, podane jako seria liczb poprzedzonych literą R określające charakter specjalnego zagrożenia, zgodnie z załącznikiem III (patrz art. 23 ust. 2 lit. d). Liczby te są oddzielone albo:

– pauzą (-) dla oznaczenia oddzielnych określeń określających rodzaj specjalnego zagrożenia (R), lub

– ukośną kreską (/) dla oznaczenia złożonego oświadczenia w pojedynczym zdaniu o specjalnych zagrożeniach określonych w załączniku III;

iii) określenia dotyczące bezpieczeństwa, podane jako seria liczb poprzedzonych literą S wskazujące zalecane środki ostrożności, zgodnie z załącznikiem IV (patrz art. 23 ust. 2) lit. e)). Także w tym przypadku liczby te są oddzielone albo pauzą, albo ukośną kreską; istota zalecanych środków ostrożności określona jest w załączniku IV. Ukazane określenia dotyczące bezpieczeństwa odnoszą się wyłącznie do substancji; dla preparatów złożonych określenia wybiera się zgodnie z ogólnie przyjętymi regułami.

Należy zauważyć, że dla określonych niebezpiecznych substancji i preparatów ogólnie dostępnych w sprzedaży, niektóre określenia S są obowiązkowe.

S 1, S 2 i S 45 obowiązują dla wszystkich bardzo toksycznych, toksycznych i żrących substancji i preparatów ogólnie dostępnych w sprzedaży.

S 2 i S 46 obowiązują dla wszystkich innych niebezpiecznych substancji i preparatów ogólnie dostępnych w sprzedaży różnych od tych, które zostały tylko sklasyfikowane jako niebezpieczne dla środowiska.

Określenia dotyczące bezpieczeństwa S 1 i S 2 podano w nawiasie w załączniku I i można je pominąć na etykiecie, kiedy substancja lub preparat są wprowadzone do sprzedaży jedynie do użytku przemysłowego.

c) stężenia graniczne i pokrewne określenia konieczne do klasyfikacji niebezpiecznych preparatów zawierających substancję zgodnie z dyrektywą 88/379/EWG.

Jeżeli nie podano inaczej, stężenia graniczne substancji są podane w procentach wagowych wyliczonych w odniesieniu do całkowitej masy preparatu.

Jeżeli stężeń granicznych nie podano, to stosując konwencjonalną metodę oceny zagrożenia zdrowia należy się posłużyć stężeniami granicznymi określonymi w załączniku I do dyrektywy 88/379/EWG.

Ogólne uwagi wyjaśniające

Grupy substancji

W załączniku I umieszczone są liczne hasła grupowe. W tych przypadkach wymogi klasyfikacji i etykietowania znajdą zastosowanie do wszystkich substancji, do których odnosi się opis, jeśli wprowadzone zostaną do obrotu, o ile są one umieszczone w spisach EINECS lub ELINCS. Jeśli substancja objęta hasłem grupowym pojawi się jako zanieczyszczenie innej substancji, wymogi klasyfikacji i etykietowania opisane w haśle grupowym należy wziąć pod uwagę w etykietowaniu tej substancji.

W niektórych przypadkach istnieją wymogi klasyfikacji i etykietowania dla określonych substancji, które wchodzą w skład hasła grupowego. Wtedy substancje te stanowią oddzielne hasła w załączniku I, a hasło grupowe opatrzono określeniem "z wyjątkiem zamieszczonych gdzie indziej w tym Załączniku".

W niektórych przypadkach poszczególne substancje mogą wchodzić w skład więcej niż jednego hasła grupowego. Szczawian ołowiu (nr EINECS 212-413-5) np. jest przypisany zarówno do hasła "związki ołowiu" (nr indeksu 082-001-00-6) jak i do hasła "sole kwasu szczawiowego" (607-007-00-3). W tych przypadkach, w etykietowaniu substancji znajdują odzwierciedlenie zasady etykietowania każdego z haseł grupowych. W przypadkach, gdy temu samemu zagrożeniu przypisane są różne klasyfikacje, na etykietę wybiera się groźniejszą klasyfikację danej substancji (por. odpowiedni punkt w nocie A poniżej).

Hasła z załącznika I dotyczące soli (pod jakąkolwiek nazwą) odnoszą się zarówno do bezwodnych, jak i uwodnionych form, o ile nie zostało to specjalnie, odmiennie zaznaczone.

Substancje opatrzone numerem ELINCS

Wymienione w załączniku I substancje posiadające numer ELINCS zostały zgłoszone zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy. Producent lub importer, który uprzednio nie rejestrował tych substancji, winien poddać się wymogom niniejszej dyrektywy, jeśli zamierza wprowadzić te substancje do obrotu.

Wyjaśnienie uwag dotyczących identyfikacji, klasyfikacji i etykietowania substancji

Uwaga A:

Nazwa substancji musi pojawić się na etykiecie w formie jednej z nazw podanych w załączniku I (patrz art. 23 ust. 2 lit. a).

W załączniku I używane są czasem ogólne opisy takie jak "związki ...." lub "sole ...". W takim przypadku, od producenta lub osoby wprowadzającej taką substancję do obrotu wymagane jest zapewnienie poprawnej nazwy na etykiecie, z uwzględnieniem rozdziału zatytułowanego "Nomenklatura" niniejszej przedmowy:

Przykład: dla BeCl₂ (ELINCS No 232-116-4): chlorek berylu.

Dyrektywa stawia także wymóg, aby używano symboli, wskazań zagrożeń, określeń R i S używanych dla każdej substancji zgodnie z załącznikiem I (art. 23 ust. 2 lit. c)-e).

Dla substancji należących do jednej z określonych grup substancji zamieszczonych w załączniku I obowiązujące symbole, wskazania zagrożeń, określenia R i S używane dla każdej substancji wskazano w odpowiednim haśle załącznika I.

Dla substancji należących do więcej niż jednej grupy substancji zamieszczonych w załączniku I obowiązujące symbole, wskazania zagrożeń, określenia R i S używane dla każdej substancji wskazano w obu odpowiednich hasłach zawartych w załączniku I. W przypadkach, kiedy dwie różne klasyfikacje podane są w tych dwóch hasłach dla tego samego zagrożenia, należy użyć klasyfikacji odpowiadającej poważniejszemu zagrożeniu.

Przykład:

Klasyfikacja w haśle grupowym 1	Repr. Cat. 1; R 61 R 33	Repr. Cat. 3; R 62 N; R 50-53	Xn; R 20/22
Klasyfikacja w haśle grupowym 1	Carc. Cat. 1; R 45	T; R 23/25	N; R 51-53
Klasyfikacja substancji:	Carc. Cat. 1; R 45 T; R 23/25	Repr. Cat. 1; R 61 R 33	Repr. Cat. 3; R 62 N; R 50-53

Uwaga B:

Niektóre substancje (kwasy, zasady, itp.) są wprowadzane do obrotu w postaci wodnych roztworów o różnych stężeniach i dlatego wymagają odmiennego etykietowania, bowiem zagrożenie może zmieniać się w zależności od stężenia.

W załączniku I hasła z Uwagą B charakteryzują się ogólnym opisem typu: "...% kwas azotowy".

W takim przypadku producent lub osoba wprowadzająca taką substancję do obrotu winna umieścić informację o stężeniu procentowym roztworu na etykiecie.

Przykład: 45% kwas azotowy

Jeśli nie wskazano inaczej, przyjmuje się, że stężenie procentowe zostało obliczone w oparciu o stosunek wagowy.

Dopuszcza się użycie dodatkowych danych (np. ciężar właściwy, stopnie Baumé) lub określeń opisowych (np. dymiący lub lodowaty).

Uwaga C:

Niektóre związki organiczne mogą być wprowadzane do obrotu albo w postaci określonej formy izomerycznej, albo jako mieszanina kilku izomerów.

W załączniku I zastosowano w niektórych przypadkach ogólny opis następującego typu: "ksylenol".

W tym przypadku producent lub osoba wprowadzająca taką substancję do obrotu winna określić na etykiecie czy substancja jest określonym izomerem a) czy mieszaniną izomerów b).

Przykład:	a) 2,4-dimetylofenol
	b) ksylenol (mieszanina izomerów).

Uwaga D:

Pewne substancje podatne na spontaniczną polimeryzację lub ulegające rozkładowi są wprowadzane do obrotu w postaci stabilizowanej. Taką postać wskazuje załącznik I do niniejszej dyrektywy.

Jednakże, niekiedy takie substancje wprowadza się do obrotu w postaci niestabilizowanej. W takim przypadku producent lub osoba wprowadzająca taką substancję do obrotu winna umieścić na etykiecie nazwę substancji z następującym po niej wyrazem niestabilizowana.

Przykład: kwas metakrylowy (niestabilizowany).

Uwaga E:

Substancjom mającym szczególny wpływ na ludzkie zdrowie (patrz rozdział 4 załącznika VI), które są sklasyfikowane jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość w kategoriach 1 lub 2, przypisano Uwagę E, jeśli są one także sklasyfikowane jako bardzo toksyczne (T+), toksyczne (T) lub szkodliwe (Xn). Dla tych substancji określenia określające rodzaj zagrożenia R 20, R 21, R 22, R 23, R 24, R 25, R 26, R 27, R 28, R 39, R 40, R 48 i R 65 i wszystkie kombinacje tych określeń powinny być uzupełnione wyrazem "ponadto".

Przykłady:	R 45-23	"Może powodować raka. Ponadto toksyczna przy wdychaniu"
	R 46-27/28	"Może powodować dziedziczne uszkodzenia genetyczne. Ponadto bardzo toksyczna w razie kontaktu ze skórą i po połknięciu".

Uwaga F:

Ta substancja może zawierać substancję stabilizującą. Jeśli substancja stabilizująca zmienia właściwości niebezpieczne substancji, jak na to wskazuje etykieta w załączniku I, etykietę należy przygotować zgodnie z regułami etykietowania niebezpiecznych preparatów.

Uwaga G:

Ta substancja może być wprowadzona do obrotu w formie wybuchowej, w którym to przypadku powinna jednak zostać oceniona przy użyciu odpowiednich metod badań i zaopatrzona w etykietę odzwierciedlającą jej wybuchowe właściwości.

Uwaga H:

Klasyfikacja i etykieta przedstawiona dla tej substancji odnosi się do niebezpiecznej(-nych) właściwości wskazanej(-ych) w określeniu(-ach) wskazującym(-ch) na rodzaj zagrożenia w kombinacji z kategorią(-ami) prezentowanego niebezpieczeństwa. Wymogi art. 6 niniejszej dyrektywy dotyczące wytwórców, dystrybutorów i importerów tej substancji znajdują zastosowanie do wszelkich innych aspektów klasyfikacji i etykietowania. Ostateczna etykieta powinna być zgodna z wymogami ust. 7 załącznika VI do niniejszej dyrektywy.

Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji węglo- i ropopochodnych i do niektórych haseł dla grup substancji z załącznika I.

Uwaga J:

Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 0,1% wagowo benzenu (nr EINECS 200-753-7). Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji węglo- i ropopochodnych określonych w załączniku I..

Uwaga K:

Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 0,1% wagowo buta-1,3-dienu (nr EINECS 203-450-8). Jeśli substancja nie jest sklasyfikowana jako czynnik rakotwórczy, powinno się zastosować przynajmniej określenie S (2-)9-16. Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji ropopochodnych określonych w załączniku I.

Uwaga L:

Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 3% ekstraktu DMSO zgodnie z pomiarem metodą określoną w IP 346. Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji ropopochodnych określonych w załączniku I.

Uwaga M:

Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 0,005% wagowo benzo[a]pirenu (nr EINECS 200-028-5). Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji węglopochodnych określonych w załączniku I.

Uwaga N:

Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli znany jest pełny proces rafinacji i można wykazać, że substancja, z której substancja jest pozyskiwana, nie jest rakotwórcza. Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji ropopochodnych określonych w załączniku I.

Uwaga P:

Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja zawiera mniej niż 0,1% wagowo benzenu (nr EINECS 200-753-7).

Jeśli substancja jest sklasyfikowana jako rakotwórcza, należy stosować także Uwagę E.

Jeśli substancja nie jest sklasyfikowana jako rakotwórcza, należy stosować co najmniej określenia S (2-)23-24-62.

Uwaga ta ma zastosowanie jedynie do niektórych złożonych substancji ropopochodnych określonych w załączniku I.

Uwaga Q:

Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana, jeśli można wykazać, że substancja spełnia jeden z następujących warunków:

– krótkoterminowe inhalacyjne badanie biotrwałości wykazało, że włókna dłuższe niż 20 µm mają średni okres połowicznego zaniku krótszy niż 10 dni, lub

– krótkoterminowe badanie biotrwałości przez podanie dotchawiczne wykazało, że włókna dłuższe niż 20 µm mają średni okres połowicznego zaniku krótszy niż 40 dni, lub

– odpowiednie badanie po podaniu do jamy otrzewnej nie dostarczył dowodów na zwiększone działanie rakotwórcze, lub

– stwierdzono nieobecność działania chorobotwórczego lub zmian neoplastycznych w odpowiednim długoterminowym badaniu inhalacyjnym.

Uwaga R:

Klasyfikacja substancji jako czynnika rakotwórczego nie musi być stosowana do włókien o długości równej geometrycznej średniej ważonej mniej o dwa odchylenia standardowe, większej niż 6 µm.

Uwaga S:

Ta substancja nie wymaga etykiety określonej w art. 23 (patrz ust. 8 załącznika VI).

Wyjaśnienie uwag odnoszących się do etykietownia preparatów

Znaczenie uwag, które pojawiają się na prawo od wartości stężeń granicznych jest następujące:

Uwaga 1:

Wymienione stężenia lub, w razie braku stężenia, ogólne stężenia określone w dyrektywie 88/379/EWG podano w procentach wagowych pierwiastka metalicznego wyliczonych w odniesieniu do całkowitej masy preparatu.

Uwaga 2:

Wymienione stężenie izocyjanianu jest procentem wagowym wolnego monomeru wyliczonym w odniesieniu do całkowitej masy preparatu.

Uwaga 3:

Wymienione stężenie izocyjanianu jest procentem wagowym jonów chromianowych rozpuszczonych w wodzie wyliczonym w odniesieniu do całkowitej masy preparatu.

Uwaga 4:

Preparaty zawierające te substancje muszą być sklasyfikowane jako szkodliwe z R 65, jeśli spełniają kryteria z ust. 3.2.3. załącznika VI.

Uwaga 5:

Stężenia graniczne dla preparatów w postaci gazów są wyrażone w procentach objętościowych.

Uwaga 6:

Preparaty zawierające te substancje muszą być przypisane R 67, jeśli spełniają kryteria określone w ust. 3.2.8 załącznika VI."

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  IB

ANEXO IB - BILAG IB - ANHANG IB - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IB - ANNEX IB - ANNEXE IB - ALLEGATO IB - BIJLAGE IB - ANEXO IB - LIITE IB - BILAGA IB

grafika

grafika

grafika

grafika

ZAŁĄCZNIK  IC

ANEXO IC - BILAG IC - ANHANG IC - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IC - ANNEX IC - ANNEXE IC - ALLEGATO IC - BIJLAGE IC - ANEXO IC - LIITE IC - BILAGA IC ANEXO

grafika

grafika

ZAŁĄCZNIK  ID

1D - BILAG 1D - ANHANG 1D - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1D - ANNEX 1D - ANNEXE 1D - ALLEGATO 1D - BIJLAGE 1D - ANEXO 1D - LIITE 1D - BILAGA 1D

006-075-00-6

007-005-00-7

603-017-00-7

606-008-00-6

606-015-00-4

607-193-00-6

607-202-00-3

609-014-00-7

613-005-00-3

613-055-00-6

615-005-01-6

ZAŁĄCZNIK  2

ANEXO 2 - BILAG 2 - ANHANG 2 - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2 - ANNEX 2 - ANNEXE 2 - ALLEGATO 2 - BIJLAGE 2 - ANEXO 2 - LIITE 2 - BILAGA 2

Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.

ZAŁĄCZNIK  3A

ANEXO 3A - BILAG 3A - ANHANG 3A - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3A - ANNEX 3A - ANNEXE 3A - ALLEGATO 3A - BIJLAGE 3A - ANEXO 3A - LIITE 3A - BILAGA 3A

Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.

ZAŁĄCZNIK  3B

ANEXO 3B - BILAG 3B - ANHANG 3B - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3B - ANNEX 3B - ANNEXE 3B - ALLEGATO 3B - BIJLAGE 3B - ANEXO 3B - LIITE 3B - BILAGA 3B

Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.

ZAŁĄCZNIK  3C

ANEXO 3C - BILAG 3C - ANHANG 3C - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3C - ANNEX 3C - ANNEXE 3C - ALLEGATO 3C - BIJLAGE 3C - ANEXO 3C - LIITE 3C - BILAGA 3C

Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.

ZAŁĄCZNIK  4 ¹

Zob.: Dyrektywa Komisji 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r., Dz.U. L 225, z dnia 21 sierpnia 2001 r., str. 1-333.

1 Załącznik 4 zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2000/368/WE z dnia 19 maja 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.136.108) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem notyfikacji. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na swą bezprzedmiotowość.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1998.355.1
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 98/98/WE
• Data aktu: 15/12/1998
• Data ogłoszenia: 30/12/1998
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 02/01/1999