Decyzja 1999/391/WE dotycząca kwestionariusza odnoszącego się do dyrektywy Rady 96/61/WE dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (IPPC)

DECYZJA KOMISJI

z dnia 31 maja 1999 r.

dotycząca kwestionariusza odnoszącego się do dyrektywy Rady 96/61/WE dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (IPPC) (wprowadzenie w życie dyrektywy Rady 91/692/EWG)

(notyfikowana jako dokument nr C(1999) 1395)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(1999/391/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 15 czerwca 1999 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącą zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli⁽¹⁾, w szczególności jej art. 16 ust. 3,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/692/EWG z dnia 23 grudnia 1991 r. normalizującą i racjonalizującą sprawozdania dotyczące wykonywania niektórych dyrektyw odnoszących się do środowiska⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 16 ust. 3 dyrektywy Rady 96/61/WE wymaga, aby sprawozdania w sprawie wykonania dyrektywy i jej skuteczności w porównaniu z innymi wspólnotowymi instrumentami środowiskowymi zostały ustalone zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 5 i 6 dyrektywy Rady 91/692/EWG.

(2) Artykuł 5 dyrektywy Rady 91/692/EWG wymaga opracowania sprawozdania na podstawie kwestionariusza lub projektu przygotowanego przez Komisję przy pomocy Komitetu ustanowionego na mocy art. 6 niniejszej dyrektywy.

(3) Pierwsze sprawozdanie obejmie okres 2000-2002 r. włącznie.

(4) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią wyrażoną przez Komitet zgodnie z art. 6 dyrektywy Rady 91/692/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Niniejszym przyjmuje się kwestionariusz załączony do niniejszej decyzji związanej z dyrektywą Rady 96/61/WE dotyczącą zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie stosują ten kwestionariusz jako podstawę do sporządzenia sprawozdania, które zostanie przedłożone Komisji na podstawie art. 5 dyrektywy 91/692/EWG i art. 16 ust. 3 dyrektywy 96/61/WE.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 31 maja 1999 r.

	W imieniu Komisji
	Ritt BJERREGAARD
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 26.

⁽²⁾ Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48.

ZAŁĄCZNIK ¹

KWESTIONARIUSZ W SPRAWIE WYKONANIA DYREKTYWY 96/61/WE DOTYCZĄCEJ ZINTEGROWANEGO ZAPOBIEGANIA ZANIECZYSZCZENIOM I ICH KONTROLI (IPPC)

1. OPIS OGÓLNY

1.1. Jakie są główne zmiany w ustawodawstwie krajowym i systemie zezwoleń, które były niezbędne w celu spełnienia ogólnego celu osiągania zintegrowanego zapobiegania i kontroli zanieczyszczeń wynikających z działalności wymienionych w załączniku I do dyrektywy?

2. KATEGORIE DZIAŁALNOŚCI I ZAKŁADY

2.1. Ile instalacji w odniesieniu do każdej z podpozycji w załączniku I (ppkt 1.1, 2.3 lit. a), ppkt 6.4 lit. b) itd.) jest objętych kategoriami określonymi poniżej:

– wszystkie istniejące instalacje w rozumieniu art. 2 ust. 4, działające pod koniec okresu sprawozdawczego,

– istniejące instalacje, w odniesieniu do których powiadomiono właściwe władze o istotnej zmianie i którym udzielono zezwolenia w okresie sprawozdawczym,

– nowe instalacje (w tym instalacje, które jeszcze nie działają), którym udzielono zezwolenia w okresie sprawozdawczym.

Odpowiadając na to pytanie, należy zauważyć, że ta sama instalacja mogłaby przeprowadzać działalności objęte różnymi podpozycjami. Należy wskazać wszystkie stosowne działalności (nawet jeżeli oznacza to, że instalacja jest wliczana więcej niż raz). Ponieważ wiele instalacji chemicznych prowadzi więcej niż jeden rodzaj działalności, jak zdefiniowano w podpozycjach pozycji 4, należy podać tylko ogólne dane liczbowe dla pozycji 4 (to jest bez żadnych danych liczbowych dla poszczególnych podpozycji).

Tabela 1

Kategorie działalności, dla których całkowita ilość instalacji musi być zgłaszana

	Załącznik I, rodzaje działalności
1.1.	Instalacje energetycznego spalania o mocy cieplnej spalania przekraczającej 50 MW
1.2.	Rafinerie olei mineralnych i gazu
1.3.	Piece koksownicze
1.4.	Instalacja do zgazowania i upłynniania węgla
2.1.	Instalacje prażenia i spiekania rudy metalu (włącznie z rudą siarczkową)
2.2.	Instalacje do produkcji surówki lub stali (pierwotny i wtórny wytop), łącznie z odlewaniem ciągłym, o wydajności przekraczającej 2,5 tony na godzinę
2.3.a)	Walcownie gorące metali żelaznych o wydajności przekraczającej 20 ton surowej stali na godzinę
2.3.b)	Kuźnie z młotkami, których energia przekracza 50 kilodżuli na młot, gdzie stosowana moc kaloryczna przekracza 20 MW
2.3.c)	Stosowanie metali żelaznych metalowych powłok ochronnych stopionego o wsadzie przekraczającym 2 tony surowej stali na godzinę
2.4.	Odlewnie metali żelaznych o zdolności produkcyjnej przekraczającej 20 ton dziennie
2.5.a)	Instalacje do produkcji nieżelaznych metali surowych z rud, koncentratów lub surowców wtórnych przy zastosowaniu procesów metalurgicznych, chemicznych lub elektrolitycznych Załącznik I, rodzaje działalności
2.5.b)	Instalacje do wytapiania, wraz z wytwarzaniem stopów metali nieżelaznych, włącznie z odzyskanymi produktami (rafinacja, odlewnictwo itp.) o wydajności przetopu przekraczającej 4 tony dziennie dla ołowiu i kadmu lub 20 ton dziennie dla wszystkich innych metali
2.6.	Instalacje obróbki powierzchniowej metali i materiałów plastycznych, wykorzystujące procesy elektrolityczne lub chemiczne, o objętości kadzi reakcyjnej przekraczającej 30 m3
3.1.	Instalacje do produkcji cementu klinkierowego w piecach obrotowych o zdolności produkcyjnej przekraczającej 500 ton dziennie lub wapna w piecach obrotowych o zdolności produkcyjnej przekraczającej 50 ton dziennie lub w innych piecach o zdolności produkcyjnej przekraczającej 50 ton dziennie
3.2.	Instalacje do produkcji azbestów i wytwarzania produktów na bazie azbestu
3.3.	Instalacje do wytwarzania szkła, w tym włókna szklanego o zdolności przekraczającej 20 ton wytopu dziennie
3.4.	Instalacje do wytopu substancji mineralnych, włącznie z produkcją włókien mineralnych o zdolności wytopu przekraczającej 20 ton dziennie
3.5.	Instalacje do wytwarzania produktów ceramicznych przez wypalanie, w szczególności dachówek, cegieł, cegieł ogniotrwałych, płytek, wyrobów kamionkowych lub porcelany o zdolności produkcyjnej przekraczającej 75 ton dziennie i/lub o pojemności pieca przekraczającej 4 m3 oraz gęstości ustawienia produktu w piecu przekraczającej 300 kg/m3
4.	Instalacje chemiczne do produkcji podstawowych chemikaliów organicznych, podstawowych chemikaliów nieorganicznych, nawozów sztucznych na bazie fosforu, azotu lub potasu (prostych i złożonych nawozów sztucznych), podstawowych środków ochrony roślin i biocydów, materiałów wybuchowych, instalacje wykorzystujące przetwarzanie chemiczne lub biologiczne do produkcji podstawowych środków farmaceutycznych
5.1.	Instalacje do unieszkodliwiania lub odzysku z niebezpiecznych odpadów, jak zdefiniowano w wykazie określonym w art. 1 ust. 4 dyrektywy 91/689/EWG, jak zdefiniowano w załącznikach IIA i IIB (operacje R1, R5, R6, R8 i R9) do dyrektywy 75/442/EWG oraz w dyrektywie Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych, o przepustowości przekraczającej 10 ton dziennie
5.2.	Instalacje spalania odpadów komunalnych, jak zdefiniowano w dyrektywie Rady 89/369/EWG z dnia 8 czerwca 1989 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych oraz dyrektywie Rady 89/429/EWG z dnia 21 czerwca 1989 r. w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych, o przepustowości przekraczającej 3 tony na godzinę
5.3.	Instalacje do usuwania odpadów innych niż niebezpieczne, jak zdefiniowano w załączniku IIA do dyrektywy 75/442/EWG pod pozycjami D8 i D9, o wydajności przekraczającej 50 ton dziennie
5.4.	Składowiska odpadów odbierające więcej niż 10 ton dziennie lub o całkowitej pojemności przekraczającej 25.000 ton, wyłączając składowiska odpadów obojętnych
6.1.a)	Zakłady przemysłowe do produkcji pulpy z drewna lub innych materiałów włóknistych
6.1.b)	Zakłady przemysłowe produkcji papieru i tektury o zdolności produkcyjnej przekraczającej 20 ton dziennie
6.2.	Zakłady wstępnej obróbki (operacje takie jak mycie, bielenie, merceryzacja) lub barwienie włókien lub tekstyliów, gdzie wydajność obróbki przekracza 10 ton dziennie
6.3.	Zakłady garbowania skór zwierzęcych i innych, gdzie wydajność obróbki przekracza 12 ton wykończonego produktu dziennie
6.4.a)	Rzeźnie o zdolności produkcyjnej tusz większej niż 50 ton dziennie
6.4.b)	Obróbka i przetwarzanie mające na celu produkcję produktów spożywczych z:
	- surowców zwierzęcych (innych niż mleko) o zdolności produkcyjnej wykończonych produktów spożywczych większej niż 75 ton dziennie,
	- surowców roślinnych o maksymalnej zdolności produkcyjnej wykończonych produktów spożywczych większej niż 300 ton dziennie (wartość średnia na bazie kwartalnej)
6.4.c)	Obróbka i przetwarzanie mleka, o ilości przyjmowanego mleka większej niż 200 ton dziennie (wartość średnia na bazie rocznej)
6.5.	Instalacje do usuwania lub recyklingu tusz zwierzęcych i odpadów zwierzęcych o wydajności przetwarzania ponad 10 ton dziennie
6.6.a)	Instalacje do intensywnej hodowli drobiu o liczbie stanowisk dla drobiu większej niż 40.000
6.6.b)	Instalacje do intensywnej hodowli świń o liczbie stanowisk dla świń użytkowych większej niż 2.000 (ponad 30 kg)
6.6.c)	Instalacje do intensywnej hodowli świń o liczbie stanowisk dla macior większej niż 750
6.7.	Instalacje do powierzchniowej obróbki substancji, obiektów lub produktów z wykorzystaniem rozpuszczalników organicznych, w szczególności do wykańczania powierzchniowego, drukowania, powlekania, odtłuszczania, impregnacji wodoodpornej, sortowania według wymiarów, malowania, czyszczenia lub impregnowania, o wydajności przerobowej większej niż 150 kg na godzinę lub ponad 200 ton rocznie
6.8.	Instalacje do produkcji węgla (węgiel kamienny wypalany) lub elektrografitu za pomocą spopielania lub grafityzacji

2.2. Jaka jest całkowita liczba instalacji IPPC na koniec okresu sprawozdawczego?

Przy udzielaniu odpowiedzi na to pytanie należy zachować ostrożność, aby nie wliczać tej samej instalacji więcej niż jeden raz, nawet jeżeli prowadzi ona więcej niż jedną z działalności wymienionych w załączniku I.

3. PODSTAWOWE OBOWIĄZKI OPERATORA

3.1. Jakie środki zostały przyjęte w celu zapewnienia właściwych władz, że instalacje są eksploatowane zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi w art. 3?

4. ISTNIEJĄCE INSTALACJE

4.1. Jakie przyjęto prawnie wiążące środki lub jakie plany administracyjne zostały ustanowione w celu zapewnienia, że wymagania określone w art. 5 ust. 1 są spełnione do końca wspomnianego tam okresu przejściowego?

5. WNIOSKI O WYDANIE ZEZWOLENIA

5.1. W jaki sposób prawo krajowe zapewnia, że wnioski o wydanie zezwolenia zawierają wszystkie informacje wymagane na podstawie art. 6?

6. WARUNKI I KOORDYNACJA PROCEDURY WYDAWANIA ZEZWOLEŃ

6.1. Który właściwy organ lub właściwe organy są włączone w wydawanie zezwoleń dla instalacji IPPC?

6.2. W jaki sposób prawo krajowe zapewnia, że procedura i warunki wydawania zezwoleń są w pełni skoordynowane, w przypadku gdy włączony jest więcej niż jeden właściwy organ? W jaki sposób koordynacja ta sprawdza się w praktyce?

7. WARUNKI WYDAWANIA ZEZWOLEŃ

7.1. Kompletność warunków wydawania zezwoleń

7.1.1. W jaki sposób prawo krajowe zapewnia, że zezwolenie zawiera wszystkie wymagania określone w art. 9? W szczególności podać dane szczegółowe w sprawie tego, w jaki sposób dostarcza się następujących pozycji:

- wartości dopuszczalne emisji do powietrza i wody,

- minimalizacja zanieczyszczeń na dalekie odległości lub o charakterze transgranicznym,

- ochrona gleb i wód gruntowych,

- gospodarka odpadami,

- efektywne wykorzystanie energii,

- wymagania dotyczące monitorowania uwalniania zanieczyszczeń,

- zapobieganie wypadkom i ograniczenie ich następstw,

- środki odnoszące się do nietypowych warunków działalności,

- rekultywacja terenu po ostatecznym zakończeniu działalności (wymaganie "stanu zadowalającego"),

- szczególne przepisy dotyczące instalacji w ramach podpozycji 6.6 załącznika I.

7.2. Stosowność i adekwatność warunków wydawania zezwolenia

7.2.1. Jakie są przepisy prawa, procedury i kryteria ustalania dopuszczalnych wielkości emisji i inne warunki wydawania zezwolenia, które zapewniają, że prowadzą do wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego jako całości? Czy zostały wydane jakiekolwiek szczegółowe wytyczne dla właściwych organów? Jeżeli tak, przekazać informacje w sprawie rodzaju wydanych wytycznych.

7.2.2. Jaki rodzaj wytycznych (wiążące lub niewiążące) istnieje w Państwach Członkowskich w celu określenia najlepszych dostępnych technik?

7.2.3. W jaki sposób informacje publikowane przez Komisję na mocy art. 16 ust. 2 lub przez organizacje międzynarodowe są brane pod uwagę ogólnie lub w szczególnych przypadkach podczas określania najlepszych dostępnych technik?

7.2.4. Na ile użyteczna jako źródło informacji dla określania dopuszczalnych wielkości emisji, parametrów równoważnych i środków technicznych opartych na najlepszych dostępnych technikach jest informacja publikowana przez Komisję na mocy art. 16 ust. 2? W jaki sposób można ją udoskonalić?

7.2.5. Jakie środki zostały przyjęte w celu zapewnienia, że dopuszczalne wielkości emisji oraz równoważne parametry i środki techniczne określone w art. 9 ust. 3 oparte są na najlepszych dostępnych technikach, bez nakazu stosowania danej techniki lub określonej technologii, ale uwzględniając techniczne właściwości instalacji, jej położenie geograficzne i lokalne warunki środowiskowe?

7.2.6. Jakie rodzaju wytyczne dotyczące warunków kontroli uwalniania zanieczyszczeń (wiążące lub niewiążące) istnieją w Państwach Członkowskich, które należy uwzględnić w zezwoleniu?

7.2.7. Jakie jest twoje doświadczenie dotyczące sprzężenia między wymaganiami dotyczącymi wydania zezwolenia na warunkach dyrektywy IPPC i dyrektywy ustanawiającej schemat handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie Europejskiej i zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE?

Uwaga: Państwa Członkowskie nie są zobowiązane do udzielania jakiejkolwiek odpowiedzi na to pytanie, jeżeli wspólnotowy system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych nie został uruchomiony do dnia 1 stycznia 2005 r., jak zaplanowano.

7.3. Dostępne reprezentatywne dane

7.3.1. Dostarczyć dostępne reprezentatywne dane w sprawie dopuszczalnych wielkości, ustanowionych w szczególnej kategorii działalności, zgodnie z załącznikiem I oraz w stosownych przypadkach najlepsze dostępne techniki, na podstawie których uzyskano te wartości. Opisać, w jaki sposób te dane zostały wybrane i zebrane.

Komisja może przed lub w czasie trwania okresu sprawozdawczego zasugerować wytyczne dla odpowiadania na to pytanie.

7.3.2. Jakie rodzaje warunków wydawania zezwolenia inne niż dopuszczalne wielkości emisji zostały ustalone? W szczególności podać przykłady:

- równoważnych parametrów i środków technicznych, które uzupełniają dopuszczalne wielkości emisji ustalone w zezwoleniu,

- równoważnych parametrów i środków technicznych, które zastępują dopuszczalne wartości emisji,

- warunków dotyczących ochrony gleby i wód gruntowych, gospodarki odpadami, efektywnego wykorzystania energii, wymagań dotyczących monitorowania uwalniania zanieczyszczeń, zapobiegania wypadkom i ograniczania ich następstw, środków odnoszących się do nietypowych warunków działalności i rekultywacji miejsca po ostatecznym przerwaniu działalności,

- warunków odnoszących się do systemów zarządzania środowiskiem naturalnym.

8. OGÓLNE ZASADY WIĄŻĄCE

8.1. Czy prawo krajowe zawiera możliwość ustanowienia niektórych wymagań dla niektórych kategorii instalacji w formie ogólnych zasad wiążących, zamiast włączenia ich do szczegółowych warunków wydawania zezwolenia?

8.2. Dla jakich kategorii instalacji ustalono ogólne zasady wiążące? Jaką formę przyjmują takie zasady?

9. ŚRODOWISKOWE NORMY JAKOŚCI

9.1. W jaki sposób prawo krajowe uwzględnia potrzebę dodatkowych środków, w przypadku gdy wykorzystanie najlepszych dostępnych technik jest niewystarczające do spełnienia środowiskowych norm jakości określonych lub zdefiniowanych na mocy prawodawstwa wspólnotowego?

9.2. Czy takie przypadki miały miejsce? Jeżeli tak, podać przykłady dodatkowych środków.

10. POSTĘPY W ZAKRESIE NAJLEPSZYCH DOSTĘPNYCH TECHNIK

10.1. Jakie działania podjęto w celu zapewnienia, że właściwe władze śledzą najnowsze osiągnięcia w zakresie najlepszych dostępnych technik lub są o nich powiadamiane?

11. ZMIANY W INSTALACJACH

11.1. Jakie istnieją przepisy prawa, procedury i praktyki dotyczące postępowania w przypadku zmian wprowadzonych w instalacjach przez podmioty gospodarcze?

11.2. W jaki sposób właściwe władze podejmują decyzję, czy zmiana w działaniu może wywierać wpływ na środowisko naturalne (art. 2 ust. 10 lit a) i/lub czy taka zmiana może mieć istotne ujemne skutki dla ludzi lub dla środowiska naturalnego (art. 2 ust. 10 lit. b)?

12. ZREWIDOWANIE I AKTUALIZACJA WARUNKÓW WYDAWANIA ZEZWOLEŃ

12.1. Jakie są przepisy prawa, procedury i praktyki dotyczące rewidowania i aktualizacji warunków wydawania zezwoleń przez właściwe władze?

12.2. Czy częstotliwość rewidowania warunków wydawania zezwoleń, i, w miarę potrzeby, ich aktualizacji została określona w prawie krajowym, czy też została ustalona przez inne środki?

13. ZGODNOŚĆ Z WARUNKAMI ZEZWOLENIA

13.1. Opisać w sposób ogólny przepisy prawa, procedury i praktyki zapewniające zgodność z wymaganiami dotyczącymi zezwolenia.

13.2. Które przepisy prawa, procedury i praktyki zapewniają, że podmioty gospodarcze regularnie powiadamiają władze o wynikach monitorowania uwalniania zanieczyszczeń oraz niezwłocznie powiadamiają o każdym wypadku lub awarii znacząco wpływającej na środowisko naturalne?

13.3. W jaki sposób prawo krajowe daje właściwym władzom prawo i/lub nakłada obowiązek przeprowadzania kontroli na miejscu?

13.4. Jakie są procedury i praktyki dotyczące regularnych kontroli na miejscu przeprowadzanych przez właściwe władze? Jeżeli nie są przeprowadzane regularne kontrole na miejscu, w jaki sposób właściwe władze weryfikują informacje dostarczane przez podmiot gospodarczy?

13.5. Jakie sankcje lub inne środki są dostępne w przypadku braku zgodności z warunkami wydawania zezwolenia? Czy takie sankcje lub inne środki zostały zastosowane w okresie sprawozdawczym? (O ile dostępne, wskazać właściwe statystyki, na przykład używając szablonu podanego w dokumencie przewodnim dla sprawozdawczości, wynikające z zaleceń przewidujących minimalne kryteria kontroli środowiska naturalnego w Państwach Członkowskich.)

14. INFORMACJA I UDZIAŁ SPOŁECZEŃSTWA

14.1. W jaki sposób prawo krajowe przewiduje powiadamianie i uczestnictwo społeczeństwa w procedurze wydawania zezwoleń? Jakie są główne zmiany w ustawodawstwie krajowym i w systemie udzielania zezwoleń, które były niezbędne w celu spełnienia dodatkowych wymagań wprowadzonych przez art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady przewidującej udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska oraz zmieniającej w odniesieniu do udziału społeczeństwa i dostępu do wymiaru sprawiedliwości dyrektywy Rady 85/337/EWG i 96/61/WE?

Uwaga: Państwa Członkowskie nie są zobowiązane do udzielania jakiejkolwiek odpowiedzi na to pytanie, jeżeli dyrektywa w sprawie udziału społeczeństwa wchodzi w życie później niż dnia 1 lipca 2005 r.

14.2. W jaki sposób informacje na temat wniosków, decyzji i wyników kontroli uwalniania zanieczyszczeń są udostępniane społeczeństwu? W jakim zakresie wykorzystuje się w tym celu Internet?

14.3. Jakie środki zostały przyjęte w celu zapewnienia, że opinia publiczna jest świadoma swojego prawa do wnoszenia uwag na temat dokumentów określonych w art. 15 ust. 1?

14.4. Jaki jest termin wnoszenia uwag przez społeczeństwo w sprawie wniosków o wydanie zezwolenia przed podjęciem decyzji przez właściwe władze?

14.5. W jaki sposób władze uwzględniają uwagi społeczeństwa przy podejmowaniu decyzji?

14.6. W jakich okolicznościach członkowie społeczeństwa mogą wnieść odwołanie od zezwolenia do innego organu władzy lub sądu?

14.7. Jaki wpływ mają ograniczenia ustanowione w art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 90/313/EWG na dostęp do informacji i udział społeczeństwa w procedurze wydawania zezwoleń?

15. WSPÓŁPRACA TRANSGRANICZNA

15.1. Czy prawo krajowe przewiduje powiadamianie i współpracę transgraniczną lub czy regulują to stosunki dwustronne lub wielostronne między Państwami Członkowskimi, czy też zależy to od praktyk administracyjnych?

15.2. W jaki sposób w praktyce ustala się, czy działanie instalacji może mieć znaczące ujemne skutki dla środowiska naturalnego innego Państwa Członkowskiego?

15.3. W jaki sposób ustawodawstwo krajowe i/lub praktyka zapewniają odpowiedni dostęp do informacji oraz udział opinii publicznej w procedurze wydawania zezwoleń w Państwie Członkowskim, które może być narażone na ujemne skutki? Czy taki udział obejmuje prawo do odwoływania się?

16. WZAJEMNE RELACJE Z INNYMI INSTRUMENTAMI WSPÓLNOTOWYMI

16.1. Jak Państwa Członkowskie oceniają skuteczność dyrektywy, między innymi w porównaniu z innymi wspólnotowymi instrumentami środowiskowymi?

16.2. Jakie podjęto działania w celu zapewnienia, że wykonanie dyrektywy jest zgodne z zastosowaniem innych wspólnotowych instrumentów środowiskowych?

17. UWAGI OGÓLNE

17.1. Czy istnieją jakieś szczególne zagadnienia dotyczące wykonania, które powodują obawy w twoim kraju? Jeśli tak, proszę je określić.

1 Załącznik zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2003/241/WE z dnia 26 marca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.89.17) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1999.148.39
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 1999/391/WE dotycząca kwestionariusza odnoszącego się do dyrektywy Rady 96/61/WE dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (IPPC)
• Data aktu: 31/05/1999
• Data ogłoszenia: 15/06/1999
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 01/06/1999