Decyzja SCH/Com-ex(96)13,rev.1 w sprawie zasad wydawania wiz Schengen zgodnie z art. 30 ust. 1 lit. a) Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen

DECYZJA KOMITETU WYKONAWCZEGO

z dnia 27 czerwca 1996 r.

w sprawie zasad wydawania wiz Schengen zgodnie z art. 30 ust. 1 lit. a) Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen

(SCH/com-ex (96)13 rev. 1)

(Dz.U. UE L z dnia 22 września 2000 r.)

KOMITET WYKONAWCZY,

uwzględniając art. 132 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen,

uwzględniając art. 9, 17 i 30 wspomnianej Konwencji,

a także mając na uwadze, co następuje:

w interesie wszystkich Państw Schengen leży określenie praw i obowiązków państw reprezentujących i reprezentowanych, odkąd wszystkie Państwa Schengen posiadają przedstawicielstwa, w których reprezentują inne państwa, a także miejsca, w których same są reprezentowane;

najważniejszą zasadą leżącą u podstaw współpracy między Państwami Schengen jest bezwzględne zaufanie dla sposobu, w jaki stosowany jest system reprezentacji Schengen,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Wydawanie wiz Schengen w państwach trzecich, w których nie wszystkie państwa Schengen są reprezentowane, na podstawie art. 30 ust. 1 lit. a) Konwencji z Schengen odbywa się zgodnie z następującymi zasadami:

a) reprezentowanie w odniesieniu do wydawania wiz stosuje się do lotniskowych wiz tranzytowych, jednolitych wiz tranzytowych i wiz krótkoterminowych wydawanych w ramach Konwencji z Schengen zgodnie ze Wspólnymi Instrukcjami Konsularnymi.

Państwo reprezentujące obowiązane jest stosować przepisy Wspólnych Instrukcji Konsularnych równie szybko, jak przy wydawaniu wiz krajowych takiego samego rodzaju i o takim samym okresie ważności;

b) z wyjątkiem przypadku gdy szczególne umowy dwustronne stanowią inaczej, uzgodnienie w sprawie przedstawicielstwa nie ma zastosowania do wiz wydawanych osobom ubiegającym się o podjęcie zatrudnienia za wynagrodzeniem, bądź o podjęcie innych form działalności, uzależnionych od wcześniejszej zgody państwa, w którym ma nastąpić zatrudnienie lub podjęcie działalności. Osoby ubiegające się o tego rodzaju wizy obowiązane są zwrócić się do akredytowanych przedstawicielstw konsularnych państwa, w którym zamierzają prowadzić taką działalność;

c) państwa Schengen nie są obowiązane do posiadania przedstawicielstw w każdym państwie trzecim do celów wydawania wiz. Mogą one zadecydować, że wnioski wizowe w niektórych państwach trzecich, bądź wnioski dotyczące niektórych rodzajów wiz, muszą być złożone w przedstawicielstwie państwa, które jest głównym celem podróży osoby ubiegającej się o wizę;

d) ocena ryzyka nielegalnej imigracji przy składaniu wniosków wizowych pozostaje w całkowitym uznaniu rozpatrującego wniosek przedstawicielstwa konsularnego bądź dyplomatycznego;

e) Państwa reprezentowane przyjmują odpowiedzialność za wnioski o azyl wniesione przez posiadaczy wiz wydanych w ich imieniu, przy czym takie wizy wyraźnie powinny stwierdzać, że zostały wydane w ramach reprezentacji (zgodnie z załącznikiem 13 do Wspólnych Instrukcji Konsularnych) ⁽¹⁾;

f) w wyjątkowych przypadkach umowy dwustronne mogą zastrzec, że państwo reprezentujące przesyła wnioski wizowe wniesione przez niektóre kategorie cudzoziemców albo władzom reprezentowanego państwa, które jest głównym celem podróży, albo misji dyplomatycznej tego państwa. Kategorie te wymagają ustalenia w formie pisemnej (jeśli to konieczne, dla każdego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub konsularnego). Uznaje się, że wizy zostały wydane za zgodą reprezentowanego państwa, zgodnie z procedurą przewidzianą na mocy art. 30 ust. 1 lit. a) Konwencji z Schengen;

g) umowy dwustronne mogą być dostosowywane we właściwym czasie, w świetle krajowych ocen wniosków o azyl wniesionych w określonym terminie przez posiadaczy wiz wydawanych w ramach reprezentacji, oraz innych istotnych danych dotyczących wydawania wiz.

Na podstawie tych wyników może zostać ustalone wycofanie reprezentacji w odniesieniu do niektórych przedstawicielstw (i również do niektórych narodowości).

h) reprezentowanie stosuje się wyłącznie do wydawania wiz. W przypadku gdy wiza nie może być wydana z powodu niemożności przedstawienia przez cudzoziemca wystarczającej dokumentacji potwierdzającej, że spełnienia on wymagane warunki, cudzoziemiec powinien zostać poinformowany o możliwości złożenia wniosku wizowego w przedstawicielstwie dyplomatycznym państwa będącego głównym celem jego podróży;

i) uzgodnienie w sprawie reprezentacji może być dalej udoskonalane przez rozszerzanie sieci konsultacji i rozwój oprogramowania, które umożliwią przedstawicielstwom państw reprezentujących przeprowadzanie bez znacznego nakładu pracy konsultacji z władzami centralnymi państw reprezentowanych;

j) w załączeniu do niniejszego dokumentu znajduje się tabela regulująca kwestie reprezentacji przy wydawaniu wiz Schengen w państwach trzecich, w których nie wszystkie państwa Schengen są reprezentowane. Grupa Centralna bierze pod uwagę zmiany wniesione do tabeli po konsultacji z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi ⁽²⁾.

Haga, dnia 27 czerwca 1996 r.

	Przewodniczący
	M. PATIJN

_______

⁽¹⁾ Załącznik 13 do Wspólnych Instrukcji Konsularnych będzie dostosowany odpowiednio. Patrz: SCH/Com-ex (99) 13.

⁽²⁾ Patrz dokument SCH/Com-ex (99) 13, załącznik 4.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2000.239.180
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja SCH/Com-ex(96)13,rev.1 w sprawie zasad wydawania wiz Schengen zgodnie z art. 30 ust. 1 lit. a) Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen
• Data aktu: 27/06/1996
• Data ogłoszenia: 22/09/2000
• Data wejścia w życie: 30/03/2008, 21/12/2007, 27/06/1996