Szanowni Państwo,
1. Wspólnota Europejska i Szwajcaria przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:
– definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,
– zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,
– postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,
– zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,
– postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,
– postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),
– wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.
2. Wspólnota Europejska i Szwajcaria stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Szwajcarii lub Norwegii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.
Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.
Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.
3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Szwajcaria zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:
– procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,
– świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,
– towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Szwajcarii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,
– urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych).
– towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,
– organy celne Wspólnoty Europejskiej i Szwajcarii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.
4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:
– w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,
– pole 4 zawiera wyrazy "replacement certificate" lub "certificat de remplacement" oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,
– w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,
– w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,
– wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie, powinny być przeniesione do pól 3-9,
– w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,
– poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,
– urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,
– fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.
5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.
6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie z dniem zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Szwajcaria poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.
Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 2000 roku.
W imieniu Rady Unii Europejskiej
(podpis pominięto)
B. List Szwajcarii
Szanowni Państwo,
Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie następującego listu:
"1. Wspólnota Europejska i Szwajcaria przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:
- definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,
- zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,
- postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,
- zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,
- postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,
- postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),
- wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.
2. Wspólnota Europejska i Szwajcaria stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Szwajcarii lub Norwegii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.
Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.
Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.
3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Szwajcaria zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:
- procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,
- świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,
- towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Szwajcarii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,
- urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych),
- towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,
- organy celne Wspólnoty Europejskiej i Szwajcarii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.
4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:
- w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,
- pole 4 zawiera wyrazy »replacement certificate« lub »certificat de remplacement« oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,
- w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,
- w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,
- wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie, powinny być przeniesione do pól 3-9,
- w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,
- poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,
- urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,
- fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.
5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.
6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie z dniem zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Szwajcaria poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.
Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.".
Mam zaszczyt potwierdzić zgodę mojego Rządu na powyższe postanowienia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 2000 roku.
W imieniu Federalnej Rady Konfederacji Szwajcarskiej
(podpis pominięto)
A. List Wspólnoty Europejskiej
Szanowni Państwo,
1. Wspólnota Europejska i Norwegia przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:
– definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,
– zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,
– postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,
– zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,
– postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,
– postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),
– wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.
2. Wspólnota Europejska i Norwegia stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Norwegii lub Szwajcarii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.
Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Norwegii oraz Szwajcarii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.
Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.
3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Norwegia zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:
– procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,
– świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,
– towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Norwegii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,
– urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych),
– towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,
– organy celne Wspólnoty Europejskiej i Norwegii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.
4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:
– w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,
– pole 4 zawiera wyrazy "replacement certificate" lub "certificat de remplacement" oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,
– w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,
– w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,
– wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie powinny być przeniesione do pól 3-9,
– w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,
– poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,
– urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,
– fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.
5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.
6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie w dniu zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Norwegia poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.
Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 29 stycznia 2001 roku.
W imieniu Rady Unii Europejskiej
(podpis pominięto)
B. List Norwegii
Szanowni Państwo,
Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie następującego listu:
"1. Wspólnota Europejska i Norwegia przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:
- definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,
- zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,
- postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,
- zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,
- postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,
- postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),
- wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.
2. Wspólnota Europejska i Norwegia stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Norwegii lub Szwajcarii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.
Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Norwegii oraz Szwajcarii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.
Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.
3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Norwegia zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:
- procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,
- świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,
- towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Norwegii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,
- urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych),
- towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,
- organy celne Wspólnoty Europejskiej i Norwegii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.
4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:
- w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,
- pole 4 zawiera wyrazy »replacement certificate« lub »certificat de remplacement« oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,
- w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,
- w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,
- wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie powinny być przeniesione do pól 3-9,
- w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,
- poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,
- urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,
- fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.
5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.
6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie w dniu zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Norwegia poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.
Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.".
Mam zaszczyt wyrazić zgodę mojego rządu na powyższe postanowienia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 29 stycznia 2001 roku.
W imieniu Rządu Królestwa Norwegii
(podpis pominięto)
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
24.04.2025
Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
23.04.2025
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
11.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2001.38.25 |
| Rodzaj: | Umowa międzynarodowa |
| Tytuł: | Porozumienie w formie wymiany listów między Wspólnotą a każdym z państw należących do EFTA, które przyznaje preferencje taryfowe w ramach GSP (Norwegia i Szwajcaria), przewidujące, że towary pochodzące z Norwegii lub Szwajcarii będą traktowane w przywozie na terytorium celne Wspólnoty jako towary pochodzące ze Wspólnoty (porozumienie na zasadzie wzajemności). Bruksela.2000.12.14, Bruksela.2001.01.29. |
| Data aktu: | 29/01/2001 |
| Data ogłoszenia: | 08/02/2001 |
| Data wejścia w życie: | 01/05/2004, 19/07/2002 |