uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej)(1), w szczególności jej art. 4 ust. 5,
po konsultacji z Europejską Agencją ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA),
po konsultacji z Grupą Roboczą ds. Ochrony Osób Fizycznych w zakresie Przetwarzania Danych Osobowych powołaną w art. 29 dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(2) (Grupa Robocza Art. 29),
po konsultacji z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych (EIOD),
(1) W dyrektywie 2002/58/WE przewiduje się harmonizację przepisów krajowych wymaganych do zapewnienia równoważnego poziomu ochrony podstawowych praw i wolności, w szczególności prawa do prywatności i poufności, w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w sektorze łączności elektronicznej oraz w celu zapewnienia swobodnego przepływu w Unii tego typu danych oraz urządzeń i usług łączności elektronicznej.
(2) Na mocy art. 4 dyrektywy 2002/58/WE dostawcy publicznie dostępnych usług łączności elektronicznej zobowiązani są powiadamiać o przypadkach naruszenia danych osobowych właściwe organy krajowe, a w niektórych okolicznościach również abonentów lub osoby fizyczne, których to dotyczy. Naruszenie danych osobowych zdefiniowano w art. 2 lit. i) dyrektywy 2002/58/WE jako naruszenie bezpieczeństwa prowadzące do przypadkowego lub bezprawnego zniszczenia, utraty, zmiany, nieuprawnionego ujawnienia lub dostępu do danych osobowych przekazywanych, przechowywanych lub w inny sposób przetwarzanych w związku ze świadczeniem publicznie dostępnych usług łączności elektronicznej w Unii.
(3) W celu zapewnienia spójności we wdrażaniu środków, o których mowa w art. 4 ust. 2, 3 i 4 dyrektywy 2002/58/WE, w art. 4 ust. 5 tej dyrektywy uprawniono Komisję do przyjęcia technicznych środków wykonawczych dotyczących okoliczności, formy i trybu mających zastosowanie do wymogów dotyczących informowania i powiadamiania, o których mowa w tym artykule.
(4) Rozbieżne wymogi krajowe w tym zakresie mogą prowadzić do braku pewności prawa, bardziej skomplikowanych i uciążliwych procedur oraz znacznych kosztów administracyjnych dla dostawców transgranicznych. Komisja uznaje zatem, że przyjęcie takich technicznych środków wykonawczych jest niezbędne.
(5) Niniejsze rozporządzenie ogranicza się do powiadamiania o przypadkach naruszenia danych osobowych i nie określa technicznych środków wykonawczych związanych z art. 4 ust. 2 dyrektywy 2002/58/WE, w którym mowa jest o informowaniu abonentów w przypadku szczególnego ryzyka naruszenia bezpieczeństwa sieci.
(6) Z art. 4 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy 2002/58/WE wynika, że dostawca powinien powiadomić właściwy organ krajowy o każdym przypadku naruszenia danych osobowych. Decyzja, czy powiadomić właściwy organ krajowy, nie powinna zatem w żadnym zakresie leżeć w gestii dostawcy. Właściwy organ krajowy powinien mieć jednak możliwość priorytetowego traktowania niektórych badanych przypadków naruszenia według swojego uznania i zgodnie z obowiązującym prawem; powinien on również móc podejmować odpowiednie kroki, aby nie zgłaszano naruszenia, gdy nie ma takiej potrzeby, oraz by nie pomijano żadnych rzeczywistych przypadków naruszenia.
(7) Należy ustanowić system powiadamiania właściwego organu krajowego o przypadkach naruszenia danych osobowych, który to system składa się, jeśli spełnione są określone warunki, z różnych etapów podlegających określonym terminom. System ten ma zapewnić, by właściwy organ krajowy był powiadamiany w najwcześniejszym możliwym terminie i w najbardziej wyczerpujący sposób; system ten nie powinien jednak niepotrzebnie utrudniać dostawcy badania przypadku naruszenia oraz stosowania środków niezbędnych dla jego ograniczenia i zaradzenia jego skutkom.
(8) Ani samo podejrzenie, że doszło do naruszenia danych osobowych, ani samo wykrycie zdarzenia bez wystarczających dostępnych informacji, mimo starannego działania dostawcy w tym zakresie, nie wystarczą, by uznać, że wykryto naruszenie danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia. Szczególny nacisk należy zatem położyć na dostępność informacji, o których mowa w załącznikach.
(9) W kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia właściwe organy krajowe, których to dotyczy, powinny współpracować w przypadkach naruszenia danych osobowych o charakterze transgranicznym.
(10) Niniejsze rozporządzenie nie zawiera dodatkowych szczegółowych przepisów dotyczących rejestru naruszeń danych osobowych, który dostawcy zobowiązani są prowadzić, gdyż zawartość rejestru została wyczerpująco określona w art. 4 dyrektywy 2002/58/WE. Dostawcy mogą jednak odnieść się do niniejszego rozporządzenia przy określaniu formy rejestru.
(11) Wszystkie właściwe organy krajowe powinny udostępnić dostawcom bezpieczne środki elektroniczne służące do powiadamiania w jednolitej formie o przypadkach naruszenia danych osobowych, w oparciu o standardy takie jak XML, zawierające informacje określone w załączniku I w stosownych językach, tak aby wszyscy dostawcy w Unii mogli działać w podobnym trybie niezależnie od tego, gdzie mają swoją siedzibę i gdzie doszło do naruszenia danych osobowych. W związku z powyższym Komisja powinna ułatwić wdrożenie takich bezpiecznych środków elektronicznych, w razie potrzeby organizując spotkania z właściwymi organami krajowymi.
(12) Przy ocenie, czy naruszenie danych osobowych może pociągnąć za sobą niekorzystne skutki dla danych osobowych lub prywatności abonenta lub osoby fizycznej, należy w szczególności uwzględnić charakter i treść przedmiotowych danych osobowych, zwłaszcza w przypadku, gdy dane dotyczą informacji finansowych, takich jak informacje związane z kartą kredytową i rachunkiem bankowym; szczególne kategorie danych, o których mowa w art. 8 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE; oraz niektóre dane szczególnie związane ze świadczeniem usług telefonicznych lub internetowych, np. dane dotyczące poczty elektronicznej, dane dotyczące lokalizacji, internetowe pliki rejestru, rejestry przeszukiwanych stron internetowych i wykazy wykonanych usług telekomunikacyjnych.
(13) W wyjątkowych okolicznościach dostawca powinien mieć możliwość powiadomienia abonenta lub osoby fizycznej w późniejszym terminie, jeśli powiadomienie abonenta lub osoby fizycznej może zaszkodzić należytemu zbadaniu przypadku naruszenia danych osobowych. W tym kontekście do wyjątkowych okoliczności można zaliczyć dochodzenie w sprawach karnych oraz inne przypadki naruszenia danych osobowych, które nie stanowią poważnego przestępstwa, ale w odniesieniu do których stosowne może być opóźnienie powiadomienia. W każdym razie do właściwego organu krajowego należy ocena, czy w danym przypadku i w świetle danych okoliczności należy zgodzić się na opóźnienie, czy zażądać powiadomienia.
(14) Dostawcy, ze względu na bezpośredni stosunek umowny, powinni dysponować danymi kontaktowymi swoich abonentów, takie informacje mogą jednak nie być dostępne w odniesieniu do innych osób fizycznych, wobec których naruszenie danych osobowych miało niekorzystne skutki. W takim przypadku należy zezwolić dostawcy na wstępne powiadomienie tych osób fizycznych poprzez ogłoszenia w głównych krajowych lub regionalnych mediach, takich jak gazety, po którym to powiadomieniu wstępnym jak najszybciej powinno nastąpić indywidualne powiadomienie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Dostawca nie jest zatem zobowiązany do powiadamiania za pośrednictwem mediów, ale jest do tego upoważniony, jeśli uzna to za stosowne podczas identyfikacji wszystkich osób fizycznych, których dotyczyło naruszenie.
(15) Informacja o naruszeniu powinna dotyczyć naruszenia i nie może być powiązana z informacjami na inny temat. Na przykład zawarcie informacji o naruszeniu danych osobowych w zwykłej fakturze należy uznać za niewłaściwy sposób powiadomienia o naruszeniu danych osobowych.
(16) Niniejsze rozporządzenie nie określa szczegółowych technologicznych środków ochrony, które uzasadniają odstępstwo od obowiązku powiadamiania abonentów lub osób fizycznych o przypadkach naruszenia danych osobowych, gdyż środki te zmieniają się w miarę postępu technologicznego. Komisja powinna jednak być w stanie publikować orientacyjny wykaz takich szczegółowych technologicznych środków ochrony zgodnych z bieżącą praktyką.
(17) Samego stosowania szyfrowania czy haszowania nie powinno uważać się za wystarczające, by dostawcy mogli szerzej twierdzić, iż spełnili ogólne wymogi bezpieczeństwa określone w art. 17 dyrektywy 95/46/WE. W tym kontekście dostawcy powinni również wprowadzić odpowiednie środki organizacyjne i techniczne, aby zapobiegać przypadkom naruszenia, wykrywać je i blokować. Dostawcy powinni wziąć pod uwagę wszelkie ewentualne ryzyko szczątkowe istniejące po wprowadzeniu w życie kontroli celem zrozumienia, w jakich sytuacjach może dojść do naruszenia danych osobowych.
(18) Jeżeli dostawca powierza innemu dostawcy wykonanie części usługi, np. w związku z naliczaniem opłat czy zarządzaniem, taki inny dostawca, którego z użytkownikiem końcowym nie łączy bezpośredni stosunek umowny, nie powinien być zobowiązany do wydawania powiadomień w przypadku naruszenia danych osobowych. Powinien natomiast powiadomić dostawcę, z którym łączy go bezpośredni stosunek umowny. Powyższą procedurę należy również stosować w kontekście hurtowego świadczenia usług łączności elektronicznej, gdzie hurtowego dostawcy z użytkownikiem końcowym nie łączy zazwyczaj bezpośredni stosunek umowny.
(19) W dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych określono ogólne ramy ochrony danych osobowych w Unii Europejskiej. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady mającego zastąpić dyrektywę 95/46/WE (rozporządzenie o ochronie danych). Proponowanym rozporządzeniem o ochronie danych nałożono by na wszystkich administratorów danych obowiązek powiadamiania o przypadkach naruszenia danych osobowych, biorąc za podstawę art. 4 ust. 3 dyrektywy 2002/58/WE. Niniejsze rozporządzenie Komisji jest w pełni spójne ze wspomnianym proponowanym środkiem.
(20) Proponowane rozporządzenie o ochronie danych wprowadza również pewne techniczne dostosowania w dyrektywie 2002/58/WE w celu uwzględnienia przekształcenia dyrektywy 95/46/WE w rozporządzenie. Skutki materialnoprawne nowego rozporządzenia w odniesieniu do dyrektywy 2002/58/WE będą przedmiotem przeglądu Komisji.
(21) Stosowanie niniejszego rozporządzenia należy poddać przeglądowi trzy lata po jego wejściu w życie, a jego treść należy poddać przeglądowi w świetle obowiązujących w tym czasie ram prawnych, w tym proponowanego rozporządzenia o ochronie danych. Przegląd niniejszego rozporządzenia powinien być w miarę możliwości połączony z przyszłym przeglądem dyrektywy 2002/58/WE.
(22) Stosowanie niniejszego rozporządzenia można ocenić m.in. w oparciu o prowadzone przez właściwe organy krajowe statystyki dotyczące przypadków naruszenia danych osobowych, o których zostały powiadomione. Statystyki te mogą obejmować np. liczbę przypadków naruszenia danych osobowych, o których powiadomiono właściwy organ krajowy, liczbę przypadków naruszenia danych osobowych, o których powiadomiono abonenta lub osobę fizyczną, czas potrzebny na zaradzenie naruszeniu danych osobowych oraz to, czy wprowadzono technologiczne środki ochrony. Statystyki te powinny być dla Komisji i państw członkowskich źródłem spójnych i porównywalnych danych statystycznych i nie powinny ujawniać tożsamości powiadamiającego dostawcy ani tożsamości abonentów ani osób fizycznych, których dotyczy naruszenie. W tym celu Komisja może również odbywać regularne spotkania z właściwymi organami krajowymi i innymi zainteresowanymi podmiotami.
(23) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Łączności,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 24 czerwca 2013 r.
W imieniu Komisji | |
José Manuel BARROSO | |
Przewodniczący |
(1) Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37.
(2) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
W ciągu pierwszych 5 miesięcy obowiązywania mechanizmu konsultacji społecznych projektów ustaw udział w nich wzięły 24 323 osoby. Najpopularniejszym projektem w konsultacjach była nowelizacja ustawy o broni i amunicji. W jego konsultacjach głos zabrało 8298 osób. Podczas pierwszych 14 miesięcy X kadencji Sejmu RP (2023–2024) jedynie 17 proc. uchwalonych ustaw zainicjowali posłowie. Aż 4 uchwalone ustawy miały źródła w projektach obywatelskich w ciągu 14 miesięcy Sejmu X kadencji – to najważniejsze skutki reformy Regulaminu Sejmu z 26 lipca 2024 r.
24.04.2025Senat bez poprawek przyjął w środę ustawę, która obniża składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Zmiana, która wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku, ma kosztować budżet państwa 4,6 mld zł. Według szacunków Ministerstwo Finansów na reformie ma skorzystać około 2,5 mln przedsiębiorców. Teraz ustawa trafi do prezydenta Andrzaja Dudy.
23.04.2025Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
22.04.2025Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
22.04.2025Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
17.04.2025Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
11.04.2025Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2013.173.2 |
Rodzaj: | Rozporządzenie |
Tytuł: | Rozporządzenie 611/2013 w sprawie środków mających zastosowanie przy powiadamianiu o przypadkach naruszenia danych osobowych, na mocy dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady o prywatności i łączności elektronicznej |
Data aktu: | 24/06/2013 |
Data ogłoszenia: | 26/06/2013 |
Data wejścia w życie: | 25/08/2013 |