Akty Prawne
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - Seria L
Dz.U.UE.L.2021.442.1

Rozporządzenie delegowane 2021/2139 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji służących określeniu warunków, na jakich dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako wnosząca istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu lub w adaptację do zmian klimatu, a także określeniu, czy ta działalność gospodarcza nie wyrządza poważnych szkód względem żadnego z pozostałych celów środowiskowych

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2021/2139

z dnia 4 czerwca 2021 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji służących określeniu warunków, na jakich dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako wnosząca istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu lub w adaptację do zmian klimatu, a także określeniu, czy ta działalność gospodarcza nie wyrządza poważnych szkód względem żadnego z pozostałych celów środowiskowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088 1 , w szczególności jego art. 10 ust. 3 i art. 11 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (UE) 2020/852 ustanawia ogólne ramy służące ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo na potrzeby określenia stopnia, w jakim dana inwestycja jest zrównoważona środowiskowo. Rozporządzenie to dotyczy środków przyjętych przez Unię lub państwa członkowskie, które określają wymogi wobec uczestników rynku finansowego lub emitentów w odniesieniu do produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych udostępnianych jako zrównoważone środowiskowo, uczestników rynku finansowego udostępniających produkty finansowe oraz przedsiębiorstw podlegających obowiązkowi publikacji oświadczenia na temat informacji niefinansowych zgodnie z art. 19a dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE 2 lub skonsolidowanego oświadczenia na temat informacji niefinansowych zgodnie z art. 29a tej dyrektywy. Podmioty gospodarcze lub organy publiczne nieobjęte rozporządzeniem (UE) 2020/852 mogą również dobrowolnie stosować to rozporządzenie.

(2) W art. 10 ust. 3 i art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2020/852 zobowiązano Komisję do przyjęcia aktów delegowanych ustanawiających techniczne kryteria kwalifikacji służących określeniu warunków, na jakich dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako wnosząca istotny wkład - odpowiednio - w łagodzenie zmian klimatu lub w adaptację do zmian klimatu, oraz do ustanowienia - dla każdego odpowiedniego celu środowiskowego określonego w art. 9 tego rozporządzenia - technicznych kryteriów kwalifikacji służących ustaleniu, czy ta działalność gospodarcza nie wyrządza poważnych szkód względem co najmniej jednego z celów środowiskowych.

(3) Zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (UE) 2020/852 techniczne kryteria kwalifikacji muszą uwzględniać charakter i skalę działalności gospodarczej i sektora, których dotyczą, oraz to, czy dana działalność gospodarcza stanowi działalność na rzecz przejścia, jak określono w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852, lub działalność wspomagającą, jak określono w art. 16 tego rozporządzenia. Aby techniczne kryteria kwalifikacji w skuteczny i zrównoważony sposób spełniały wymogi określone w art. 19 rozporządzenia (UE) 2020/852, należy je określić jako próg ilościowy lub minimalny wymóg, jako względną poprawę, jako zestaw jakościowych wymogów dotyczących efektywności, jako wymogi dotyczące procedury lub oparte na praktyce, bądź jako dokładny opis charakteru samej działalności gospodarczej, w przypadku gdy taka działalność, ze względu na swój charakter, może wnieść istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu.

(4) Techniczne kryteria kwalifikacji służące ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza wnosi istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu lub w adaptację do zmian klimatu, powinny zapewniać, aby działalność gospodarcza wywierała pozytywny wpływ na osiągnięcie celu klimatycznego lub ograniczała negatywny wpływ na osiągnięcie celu klimatycznego. Te techniczne kryteria kwalifikacji powinny zatem odnosić się do progów lub poziomów efektywności, które dana działalność gospodarcza powinna osiągnąć, aby można było ją zakwalifikować jako wnoszącą istotny wkład w osiągnięcie jednego z tych celów klimatycznych. Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące nieczynienia poważnych szkód powinny zapewniać, by działalność gospodarcza nie miała znaczącego negatywnego wpływu na środowisko. W związku z tym te techniczne kryteria kwalifikacji powinny określać minimalne wymogi, jakie dana działalność gospodarcza powinna spełniać, aby można było ją uznać za zrównoważoną środowiskowo.

(5) Techniczne kryteria kwalifikacji służące ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza wnosi istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu lub adaptację do zmian klimatu i czy nie wyrządza poważnych szkód względem żadnego z pozostałych celów środowiskowych, powinny opierać się, w stosownych przypadkach, na obowiązującym prawie Unii, najlepszych praktykach, normach i metodach, a także na ugruntowanych normach, praktykach i metodach opracowanych przez cieszące się międzynarodową renomą podmioty publiczne. W przypadku gdy obiektywnie nie ma realnych alternatyw odnośnie do konkretnego obszaru polityki, techniczne kryteria kwalifikacji mogłyby również opierać się na ugruntowanych normach opracowanych przez cieszące się międzynarodową renomą podmioty prywatne.

(6) Aby zapewnić równe warunki działania, te same kategorie działalności gospodarczej powinny podlegać tym samym technicznym kryteriom kwalifikacji w odniesieniu do każdego celu klimatycznego. Konieczne jest zatem, aby techniczne kryteria kwalifikacji były w miarę możliwości zgodne z klasyfikacją działalności gospodarczej ustanowioną w systemie klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 3 . Aby ułatwić przedsiębiorstwom i uczestnikom rynku finansowego identyfikację danej działalności gospodarczej, dla której należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji, szczegółowy opis działalności gospodarczej powinien również zawierać odniesienia do kodów NACE, które mogą być związane z tą działalnością. Odniesienia te należy rozumieć jako orientacyjne i nie powinny one mieć pierwszeństwa przed szczegółową definicją działalności przedstawioną w jej opisie.

(7) Techniczne kryteria kwalifikacji służące określeniu, na jakich warunkach dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako wnosząca istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, powinny odzwierciedlać konieczność unikania emisji gazów cieplarnianych, ograniczania takich emisji lub zwiększenia pochłaniania gazów cieplarnianych i długoterminowego składowania dwutlenku węgla. Należy zatem skoncentrować się w pierwszej kolejności na tych rodzajach działalności gospodarczej i sektorach, które mają największy potencjał osiągnięcia tych celów. Wybór tych rodzajów działalności gospodarczej i sektorów powinien opierać się na ich udziale w łącznych emisjach gazów cieplarnianych oraz na dowodach dotyczących ich potencjału w zakresie unikania emisji gazów cieplarnianych, ograniczania takich emisji lub pochłaniania gazów cieplarnianych bądź też w zakresie wspomagania takiego unikania, ograniczania, pochłaniania lub długoterminowego magazynowania gazów cieplarnianych w ramach innych rodzajów działalności.

(8) Metoda obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia powinna być solidna i szeroko stosowana, tak aby sprzyjać porównywalności obliczeń emisji gazów cieplarnianych w obrębie sektorów i między nimi. Powinien zatem istnieć wymóg stosowania tej samej metody obliczeniowej w odniesieniu do wszystkich rodzajów działalności, w przypadku których takie obliczenia są wymagane, przy jednoczesnym zapewnieniu wystarczającej elastyczności podmiotom stosującym rozporządzenie (UE) 2020/852. W związku z tym do obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia przydatne jest zalecenie Komisji 2013/179/UE, alternatywnie możliwe jest także stosowanie norm ISO 14067 lub ISO 14064-1. Jeżeli istnieją alternatywne ugruntowane narzędzia lub normy, które szczególnie nadają się do dostarczania dokładnych i porównywalnych danych na temat obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia dla danego sektora, takie jak narzędzie G-res dla sektora energetyki wodnej i norma ETSI ES 203 199 dla sektora informacji i komunikacji, należy uwzględnić takie narzędzie lub normy jako dodatkowe alternatywy dla tego sektora.

(9) Metoda obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia w odniesieniu do działalności w sektorze energetyki wodnej powinna odzwierciedlać specyfikę tego sektora, w tym nowe metody modelowania, wiedzę naukową i pomiary empiryczne zbiorników wodnych na całym świecie. Aby umożliwić dokładną sprawozdawczość na temat wpływu netto sektora energetyki wodnej na emisje gazów cieplarnianych, należy zatem zezwolić na stosowanie narzędzia G-res, które jest publicznie i bezpłatnie dostępne i zostało opracowane przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Hydroenergetyki we współpracy z Katedrą UNESCO ds. Globalnych Zmian Środowiska.

(10) Metoda obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia w odniesieniu do działalności w sektorze informacji i komunikacji powinna odzwierciedlać specyfikę tego sektora, w szczególności specjalistyczne prace i wytyczne Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) dotyczące przeprowadzania ocen cyklu życia w sektorze informacyjno-komunikacyjnym. Należy zatem zezwolić na stosowanie normy ETSI ES 203 199 jako metody dokładnego obliczania emisji gazów cieplarnianych dla tego sektora.

(11) Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące niektórych rodzajów działalności opierają się na elementach o dużej złożoności technicznej, a ocena, czy kryteria te zostały spełnione, może wymagać wiedzy eksperckiej i nie być wykonalna dla inwestorów. W celu ułatwienia tej oceny, zgodność z technicznymi kryteriami kwalifikacji dla takich rodzajów działalności powinna być weryfikowana przez niezależną osobę trzecią.

(12) Działalność wspomagająca, o której mowa, w art. 10 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) 2020/852, nie wnosi istotnego wkładu w łagodzenie zmian klimatu poprzez poprawę swojej własnej efektywności. Taka działalność odgrywa kluczową rolę w dekarbonizacji gospodarki, wspomagając bezpośrednio prowadzenie innych rodzajów działalności na niskoemisyjnym poziomie efektywności środowiskowej. Należy zatem ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji dla tych rodzajów działalności gospodarczej, które odgrywają zasadniczą rolę, wspomagając docelowe rodzaje działalności w osiągnięciu niskoemisyjności lub redukcji emisji gazów cieplarnianych. Te techniczne kryteria kwalifikacji powinny zapewniać, aby zgodna z nimi działalność spełniała również warunki określone w art. 16 rozporządzenia (UE) 2020/852, w szczególności aby działalność ta nie prowadziła do uzależnienia od aktywów i miała istotne pozytywne skutki dla środowiska.

(13) Działalności gospodarczej na rzecz przejścia, o której mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852, nie można jeszcze zastąpić alternatywnymi rozwiązaniami niskoemisyjnymi, które byłyby technicznie i ekonomicznie wykonalne, jednak wspiera ona przejście na gospodarkę neutralną dla klimatu. Działalność ta może odegrać kluczową rolę w łagodzeniu zmian klimatu poprzez znaczne ograniczenie swojego dotychczasowego wysokiego śladu węglowego, m.in. przyczyniając się do stopniowego zmniejszenia zależności od paliw kopalnych. Należy zatem ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji dla tych rodzajów działalności gospodarczej, które mają największy potencjał w zakresie znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, np. gdy niemal bezemisyjne rozwiązania nie są jeszcze opłacalne, lub gdy możliwa jest działalność niemal bezemisyjna, ale nie jest ona jeszcze wykonalna na większą skalę. Te techniczne kryteria kwalifikacji powinny zapewniać, aby zgodna z nimi działalność spełniała warunki określone w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852, w szczególności aby emisje gazów cieplarnianych pochodzące z danej działalności odpowiadały najlepszym wynikom w danym sektorze lub branży, nie utrudniały opracowywania i wdrażania alternatywnych rozwiązań niskoemisyjnych i nie prowadziły do uzależnienia od aktywów wysokoemisyjnych.

(14) W związku z toczącymi się negocjacjami w sprawie wspólnej polityki rolnej (WPR) oraz aby zapewnić większą spójność między różnymi instrumentami służącymi osiągnięciu ambitnych celów środowiskowych i klimatycznych określonych w Zielonym Ładzie, należy odroczyć ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji dla rolnictwa.

(15) Lasy znajdują się pod coraz większą presją w związku ze zmianami klimatu, które potęgują działanie innych kluczowych czynników wywołujących presję, takich jak szkodniki, choroby, ekstremalne zdarzenia pogodowe i pożary lasów. Inne rodzaje presji związane są z porzucaniem obszarów wiejskich, brakiem zarządzania i frag- mentacją ze względu na zmiany sposobu użytkowania gruntów, rosnącą intensywnością zarządzania ze względu na rosnące zapotrzebowanie na drewno, produkty leśne i energię, rozwój infrastruktury, urbanizację i zajmowanie gleb na cele gospodarcze. Jednocześnie lasy odgrywają kluczową rolę w realizacji takich celów Unii, jak odwrócenie procesu utraty bioróżnorodności i zwiększenie ambicji w zakresie łagodzenia zmian klimatu i adaptacji do zmian klimatu, ograniczanie i kontrolowanie ryzyka klęsk żywiołowych spowodowanych w szczególności powodziami, suszami lub pożarami lasów oraz promowanie biogospodarki o obiegu zamkniętym. Aby osiągnąć neutralność klimatyczną i zdrowe środowisko, konieczna jest zarówno poprawa jakości, jak i zwiększenie powierzchni obszarów leśnych, które są największym pochłaniaczem dwutlenku węgla w sektorze użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa ("LULUCF"). Działalność związana z leśnictwem może mieć wkład w łagodzenie zmian klimatu poprzez zwiększenie pochłaniania dwutlenku węgla netto, ochronę zasobów węgla oraz dostarczanie materiałów i energii odnawialnej, generowanie dodatkowych korzyści w zakresie adaptacji do zmian klimatu, bioróżnorodność, gospodarkę o obiegu zamkniętym, zrównoważone wykorzystywanie i ochronę zasobów wodnych i morskich oraz zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrolę. Należy zatem ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji dla działalności związanej z zalesianiem, odbudową lasów, gospodarką leśną i ochroną lasów. Te techniczne kryteria kwalifikacji powinny być w pełni zgodne z celami Unii w zakresie adaptacji do zmian klimatu, bioróżnorodności i gospodarki o obiegu zamkniętym.

(16) Aby dokonywać pomiarów zmian w zakresie ograniczania emisji gazów cieplarnianych oraz w zakresie zasobów węgla w ekosystemach leśnych, właściciele lasów powinni przeprowadzać analizę korzyści dla klimatu. W celu zachowania proporcjonalności i zminimalizowania obciążeń administracyjnych spoczywających w szczególności na drobnych właścicielach lasów, gospodarstwa leśne o powierzchni poniżej 13 hektarów nie powinny być zobowiązane do przeprowadzania analizy korzyści dla klimatu. W celu dalszego ograniczenia kosztów administracyjnych należy zezwolić drobnym właścicielom lasów na przeprowadzanie co 10 lat grupowej oceny wraz z innymi gospodarstwami w celu poświadczenia swoich obliczeń. Dostępne są odpowiednie bezpłatne narzędzia, takie jak narzędzie opracowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w oparciu o dane Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) 4 w celu oszacowania skali kosztów i zminimalizowania kosztów i obciążeń drobnych leśników. Narzędzie to można w szczególności dostosować do różnych poziomów analizy, np. konkretne wartości i szczegółowe obliczenia w przypadku dużych gospodarstw, wartości standardowe i uproszczone obliczenia w przypadku mniejszych właścicieli.

(17) W następstwie komunikatów Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. pt. "Europejski Zielony Ład" 5 , z dnia 20 maja 2020 r. "Unijna strategia na rzecz ochrony bioróżnorodności 2030" 6 oraz z dnia 17 września 2020 r. pt. "Ambitniejszy cel klimatyczny Europy do 2030 r. - Inwestowanie w przyszłość neutralną dla klimatu z korzyścią dla obywateli" 7 , zgodnie z szerszymi ambicjami Unii w zakresie bioróżnorodności i neutralności klimatycznej, komunikatem Komisji z dnia 24 lutego 2021 r. "Budując Europę odporną na zmianę klimatu - nowa Strategia w zakresie przystosowania do zmiany klimatu" 8 oraz nową strategią leśną zaplanowaną na 2021 r., należy uzupełnić oraz poddać przeglądowi techniczne kryteria kwalifikacji dla działalności leśnej, a w razie konieczności zmienić je w momencie przyjmowania aktu delegowanego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 rozporządzenia 2020/852. Te techniczne kryteria kwalifikacji powinny zostać poddane przeglądowi w celu lepszego uwzględnienia opracowywanych obecnie praktyk sprzyjających bioróżnorodności, takich jak leśnictwo bliskie naturze.

(18) Odtwarzanie terenów podmokłych - ze względu na swoje znaczenie dla zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych i wzmocnienia lądowych pochłaniaczy dwutlenku węgla - może wnieść istotny wkład w łagodzenie zmiany klimatu. Może ono również przynieść korzyści w zakresie adaptacji do zmian klimatu, w tym poprzez neutralizowanie skutków zmian klimatu, oraz pomóc w odwróceniu procesu utraty bioróżnorodności i w zachowaniu ilości i jakości wody. Aby zapewnić spójność z "Europejskim Zielonym Ładem", komunikatem "Ambitniejszy cel klimatyczny Europy do 2030 r." oraz unijną strategią na rzecz ochrony bioróżnorodności 2030, techniczne kryteria kwalifikacji powinny również obejmować rekultywację terenów podmokłych.

(19) Sektor przetwórstwa przemysłowego emituje około 21 % bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych w Unii 9 . Jest to trzecie co do wielkości źródło emisji gazów cieplarnianych w Unii, a zatem może odgrywać ważną rolę w łagodzeniu zmian klimatu. Jednocześnie przetwórstwo przemysłowe może być kluczowym sektorem wspomagającym unikanie emisji gazów cieplarnianych i ich ograniczanie w innych sektorach gospodarki poprzez wytwarzanie produktów i technologii, które te inne sektory potrzebują, aby osiągnąć lub utrzymać niskoemisyjność. Należy zatem określić techniczne kryteria kwalifikacji dla sektora przetwórstwa przemysłowego zarówno w odniesieniu do działalności produkcyjnej generującej najwyższe poziomy emisji gazów cieplarnianych, jak i w odniesieniu do wytwarzania produktów i technologii niskoemisyjnych.

(20) Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852 za działalność na rzecz przejścia należy uznać działalność produkcyjną, dla której nie istnieją alternatywne niskoemisyjne rozwiązania wykonalne pod względem technologicznym i ekonomicznym, ale która wspomaga przejście na gospodarkę neutralną dla klimatu. Aby zachęcić do ograniczania emisji gazów cieplarnianych, progi technicznych kryteriów kwalifikacji dla tego rodzaju działalności należy ustalić na poziomie, który będzie możliwy do osiągnięcia wyłącznie przez podmioty osiągające najlepsze wyniki w poszczególnych sektorach, w większości przypadków w oparciu o emisję gazów cieplarnianych na jednostkę wytworzonej produkcji.

(21) W celu zapewnienia, aby działalność produkcyjna na rzecz przejścia, o której mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852, pozostawała na wiarygodnej ścieżce ku dekarbonizacji, zgodnie z art. 19 ust. 5 tego rozporządzenia techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące tej działalności gospodarczej należy poddawać przeglądowi co najmniej co trzy lata. Przegląd ten powinien obejmować analizę tego, czy techniczne kryteria kwalifikacji opierają się na najbardziej odpowiednich normach i czy emisje w cyklu życia pochodzące z tej działalności są uwzględniane w wystarczającym stopniu. W przeglądzie tym należy również ocenić potencjalne wykorzystanie wychwyconego dwutlenku węgla w świetle postępu technicznego. W odniesieniu do produkcji żelaza i stali należy dokładniej przeanalizować nowe dane i dowody pochodzące z pilotażowych procesów produkcji stali niskoemisyjnej z wykorzystaniem wodoru, a stosowanie unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji i innych ewentualnych wskaźników w technicznych kryteriach kwalifikacji powinno zostać poddane dalszej ocenie.

(22) W przypadku działalności produkcyjnej, którą należy uznać za działalność wspomagającą, o której mowa w art. 10 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) 2020/852, techniczne kryteria kwalifikacji powinny opierać się głównie na charakterze wytwarzanych produktów, w stosownych przypadkach w połączeniu z dodatkowymi progami ilościowymi w celu zapewnienia, aby produkty te mogły mieć istotny wkład w unikanie lub ograniczanie emisji gazów cieplarnianych w innych sektorach. Aby odzwierciedlić fakt, że priorytetowo traktuje się te rodzaje działalności, które mają największy potencjał w zakresie unikania emisji gazów cieplarnianych, ograniczania takich emisji lub zwiększania pochłaniania gazów cieplarnianych i długoterminowego składowania dwutlenku węgla, wspomagająca działalność produkcyjna powinna koncentrować się na wytwarzaniu produktów, które są niezbędne do prowadzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

(23) Produkcja sprzętu elektrycznego na potrzeby instalacji elektrycznych odgrywa ważną rolę w modernizacji i upowszechnianiu odnawialnych źródeł energii oraz kompensacji wahań w unijnych sieciach energetycznych czerpiących energię z odnawialnych źródeł energii, ładowaniu pojazdów bezemisyjnych oraz wdrażaniu inteligentnych, ekologicznych zastosowań w domu. Jednocześnie produkcja sprzętu elektrycznego na potrzeby instalacji elektrycznych może umożliwić rozwój koncepcji inteligentnych budynków mieszkalnych, z myślą o dalszym wspieraniu stosowania odnawialnych źródeł energii i dobrego zarządzania urządzeniami domowymi. W związku z tym może zaistnieć konieczność uzupełnienia technicznych kryteriów kwalifikacji dla sektora przetwórstwa przemysłowego oraz dokonania oceny potencjału produkcji sprzętu elektrycznego, jeżeli chodzi o wnoszenie istotnego wkład w łagodzenie zmian klimatu i adaptację do zmian klimatu.

(24) Środki zwiększające efektywność energetyczną i inne środki na rzecz łagodzenia zmian klimatu, takie jak stosowanie na miejscu technologii energii odnawialnej oraz istniejące nowoczesne technologie, mogą prowadzić do znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w sektorze przetwórstwa przemysłowego. Środki te mogą zatem odegrać ważną rolę we wspieraniu działalności gospodarczej w sektorze przetwórstwa przemysłowego, dla którego należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji, w osiągnięciu odpowiednich norm efektywności i progów dotyczących istotnego wkładu w łagodzenie zmiany klimatu.

(25) Sektor energetyczny odpowiada za około 22 % bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych w Unii i około 75 % tych emisji, jeżeli wziąć pod uwagę zużycie energii w innych sektorach. Może on zatem odgrywać ważną rolę w łagodzeniu zmian klimatu. Ma on znaczny potencjał w zakresie ograniczania emisji gazów cieplarnianych, a szereg rodzajów działalności w tym sektorze stanowi działalność wspomagającą, która ułatwia przejście sektora energetycznego na wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej przy niskiej emisji CO₂. Należy zatem ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji dla szerokiego zakresu działalności gospodarczych związanych z łańcuchem dostaw energii, począwszy od produkcji energii elektrycznej lub cieplnej z różnych źródeł, poprzez sieci przesyłu i dystrybucji aż po magazynowanie energii, a także pompy ciepła oraz produkcja biogazu i biopaliw.

(26) Techniczne kryteria kwalifikacji służące ustaleniu, czy produkcja energii elektrycznej lub cieplnej, w tym kogeneracja, wnosi istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, powinny zapewniać, by ograniczono emisję gazów cieplarnianych lub unikano ich powstania. Techniczne kryteria kwalifikacji oparte na emisjach gazów cieplarnianych powinny wyznaczać ścieżkę dekarbonizacji dla tego rodzaju działalności. Techniczne kryteria kwalifikacji dla działań wspomagających długoterminową dekarbonizację powinny opierać się głównie na charakterze działalności lub na najlepszych dostępnych technologiach.

(27) W rozporządzeniu (UE) 2020/852 podkreślono znaczenie "energii neutralnej dla klimatu" i zobowiązano Komisję do oceny potencjalnego wkładu i wykonalności wszystkich stosownych istniejących technologii. W odniesieniu do energii jądrowej ocena ta jest nadal w toku, a po zakończeniu odpowiednej procedury, w oparciu o jej wyniki, Komisja podejmie działania następcze w kontekście niniejszego rozporządzenia.

(28) Granice prawne dotyczące działalności na rzecz przejścia, określone w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852, przewidują ograniczenia w odniesieniu do działalności charakteryzującej się wysoką intensywnością emisji gazów cieplarnianych o dużym potencjale redukcji emisji. Taka działalność na rzecz przejścia powinna mieć istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, w przypadku gdy nie istnieją alternatywne niskoemisyjne rozwiązania wykonalne pod względem technologicznym i ekonomicznym, o ile są one zgodne ze ścieżką prowadzącą do ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 stopni Celsjusza w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej, oraz odzwierciedlać najlepsze w danej klasie wyniki; nie powinna też utrudniać rozwoju i stosowania niskoemisyjnych alternatyw ani prowadzić do uzależnienia od wysokoemisyjnych aktywów. Ponadto art. 19 tego samego rozporządzenia zawiera w szczególności wymóg, aby techniczne kryteria kwalifikacji opierały się na rozstrzygających dowodach naukowych. W przypadkach gdy działalność związana z gazem ziemnym spełni te wymogi, zostanie ona uwzględniona w przyszłym akcie delegowanym. W odniesieniu do tych rodzajów działalności w przyszłym akcie delegowanym zostaną określone techniczne kryteria kwalifikacji służące ocenie istotnego wkładu w łagodzenie zmian klimatu i kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem celów środowiskowych. Działalności, która nie spełnia tych wymogów, nie można uznać za zgodną z rozporządzeniem (UE) 2020/852. Aby uznać rolę gazu ziemnego jako technologii istotnej dla redukcji emisji gazów cieplarnianych, Komisja rozważy wprowadzenie szczegółowych przepisów zapewniających, by działania przyczyniające się do redukcji emisji nie zostały pozbawione odpowiedniego finansowania.

(29) Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące wytwarzania energii elektrycznej lub cieplnej oraz sieci przesyłowych i dystrybucyjnych powinny być spójne z komunikatem Komisji z dnia 14 października 2020 r. dotyczącym strategii UE na rzecz ograniczenia emisji metanu 10 . Może zatem zaistnieć potrzeba przeglądu, uzupełnienia i, w razie potrzeby, zmiany tych technicznych kryteriów kwalifikacji w celu odzwierciedlenia wszelkich przyszłych wskaźników i wymogów ustanowionych w ramach działań następczych wynikających z przyjęcia tej strategii.

(30) Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące wytwarzania ciepła, chłodu i energii elektrycznej z bioenergii oraz produkcji biopaliw i biogazu na potrzeby transportu powinny być zgodne z kompleksowymi ramami zrównoważonego rozwoju dla tych sektorów określonymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 11 , określającymi wymogi dotyczące zrównoważonego pozyskiwania, rozliczania emisji dwutlenku węgla i ograniczania emisji gazów cieplarnianych.

(31) W ramach działań następczych w związku z Europejskim Zielonym Ładem, wnioskiem dotyczącym europejskiego prawa o klimacie 12 , unijną strategią ochrony różnorodności biologicznej na 2030 r., a także zgodnie z ambicjami Unii w zakresie bioróżnorodności i neutralności klimatycznej, techniczne kryteria kwalifikacji dla działalności związanej z bioenergią powinny zostać uzupełnione, poddane przeglądowi i w razie potrzeby zmienione w celu uwzględnienia najnowszej bazy dowodowej i rozwoju polityki w momencie przyjęcia aktu delegowanego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 rozporządzenia 2020/852, oraz przy uwzględnieniu odpowiednich przepisów prawa Unii, w tym dyrektywy (UE) 2018/2001 i jej przyszłych zmian.

(32) Emisje gazów cieplarnianych w Unii pochodzące z sektora dostaw wody, gospodarowania ściekami i odpadami oraz działalności związanej z rekultywacją są stosunkowo niewielkie. Sektor ten ma jednak ogromny potencjał w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w innych sektorach, w szczególności poprzez dostarczanie surowców wtórnych w celu zastąpienia surowców pierwotnych, poprzez zastąpienie produktów opartych na paliwach kopalnych, nawozów i energii, a także poprzez transport i stałe składowanie wychwyconego dwutlenku węgla. Ponadto działalność związana z fermentacją beztlenową oraz kompostowaniem selektywnie zbieranych bioodpadów, co pozwala uniknąć składowania bioodpadów, ma szczególne znaczenie dla zmniejszenia emisji metanu. Techniczne kryteria kwalifikacji dla działalności związanej z odpadami powinny uwzględniać tę działalność jako wnoszącą istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, pod warunkiem że w ramach tej działalności zastosowane zostaną określone najlepsze praktyki w tym sektorze. Wspomniane techniczne kryteria kwalifikacji powinny również zapewniać zgodność wariantów przetwarzania odpadów z wyższymi poziomami hierarchii postępowania z odpadami. Techniczne kryteria kwalifikacji powinny uwzględniać jako wnoszące istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu te rodzaje działalności, w ramach których przerabia się na surowce wtórne jednolicie określony minimalny odsetek zebranych oddzielnie i posortowanych odpadów innych niż niebezpieczne. Na tym etapie nie jest jednak możliwe, aby techniczne kryteria kwalifikacji oparte na jednolicie określonym celu dotyczącym ponownego przetwarzania odpadów w pełni uwzględniały potencjał poszczególnych strumieni materiałów, jeżeli chodzi o łagodzenie zmian klimatu. Może zatem zaistnieć potrzeba dalszej oceny i przeglądu tych technicznych kryteriów kwalifikacji. Jednolicie określony cel nie powinien naruszać celów w zakresie gospodarowania odpadami wyznaczonych dla państw członkowskich w unijnych przepisach dotyczących odpadów. Jeżeli chodzi o działalność związaną z poborem, uzdatnianiem i dostarczaniem wody oraz scentralizowane systemy oczyszczania ścieków, te techniczne kryteria kwalifikacji powinny uwzględniać cele w zakresie zwiększenia bezwzględnej i względnej efektywności zużycia energii oraz, w stosownych przypadkach, alternatywne wskaźniki, takie jak poziomy wycieków w systemach zaopatrzenia w wodę.

(33) Transport zużywa jedną trzecią całej energii w Unii i odpowiada za około 23 % łącznych bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych w Unii. Dekarbonizacja floty i infrastruktury transportowej może zatem odegrać istotną rolę w łagodzeniu zmian klimatu. Techniczne kryteria kwalifikacji dla sektora transportu powinny koncentrować się na ograniczeniu głównych źródeł emisji z tego sektora, przy jednoczesnym uwzględnieniu potrzeby zastosowania w transporcie osób i towarów rodzajów transportu o niższych poziomach emisji oraz stworzenia infrastruktury umożliwiającej czystą mobilność. Techniczne kryteria kwalifikacji dla sektora transportu powinny zatem koncentrować się na efektywności w ramach jednego rodzaju transportu, przy jednoczesnym uwzględnieniu efektywności tego rodzaju transportu w porównaniu z innymi rodzajami transportu.

(34) Żegluga morska i lotnictwo - ze względu na ich potencjał w zakresie ograniczania emisji gazów cieplarnianych, a tym samym przyczynienia się do powstania ekologicznego sektora transportu - stanowią ważne rodzaje transportu, jeżeli chodzi o przejście na gospodarkę niskoemisyjną. Zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 9 grudnia 2020 r. pt. "Strategia na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności - europejski transport na drodze ku przyszłości" 13 oczekuje się, że do 2030 r. statki bezemisyjne będą gotowe do wprowadzenia na rynek. Zgodnie z tą strategią do 2035 r. do wprowadzenia na rynek mają być gotowe duże bezemisyjne statki powietrzne obsługujące krótkie dystanse, natomiast w przypadku dłuższych dystansów dekarbonizacja ma opierać się na paliwach odnawialnych i niskoemisyjnych. Przeprowadzono również oddzielne badania dotyczące kryteriów zrównoważonego finansowania dla tych sektorów. W związku z tym żeglugę morską należy uznać za działalność na rzecz przejścia, o której mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852. Żegluga jest jednym z najmniej emisyjnych sposobów transportu towarów. Aby zapewnić równe traktowanie żeglugi w porównaniu z innymi rodzajami transportu, należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji dla transportu morskiego, które powinny mieć zastosowanie do końca 2025 r. Konieczna będzie jednak dalsza ocena żeglugi morskiej i ustanowienie, w razie potrzeby, technicznych kryteriów kwalifikacji dla żeglugi morskiej mających zastosowanie od 2026 r. Może być również konieczne przeprowadzenie dalszej oceny lotnictwa i ustanowienie, w razie potrzeby, odpowiednich technicznych kryteriów kwalifikacji. Ponadto należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji dla niskoemisyjnej infrastruktury transportowej w przypadku niektórych rodzajów transportu. Jednak w świetle potencjału infrastruktury transportowej w zakresie przesunięć międzygałęziowych konieczne może okazać się dokonanie oceny i ustanowienie, w razie potrzeby, odpowiednich technicznych kryteriów kwalifikacji dla całej infrastruktury, która ma zasadnicze znaczenie dla niskoemisyjnych rodzajów transportu, w szczególności śródlądowych dróg wodnych. W zależności od wyniku oceny technicznej należy również ustanowić odpowiednie techniczne kryteria kwalifikacji dla rodzajów działalności gospodarczej, o których mowa w niniejszym motywie, w momencie przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2 i art. 15 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852.

(35) W celu zapewnienia, by działalność transportowa uznawana za zrównoważoną nie wspierała stosowania paliw kopalnych, techniczne kryteria kwalifikacji dla tej działalności powinny wykluczać aktywa, operacje i infrastrukturę przeznaczone do transportu paliw kopalnych. Stosując to kryterium, konieczne jest uwzględnienie wielorakich zastosowań, różnych form własności, uzgodnień z użytkownikami i proporcji mieszania paliw, zgodnie z odpowiednimi istniejącymi praktykami rynkowymi. Platforma ds. zrównoważonego finansowania powinna ocenić przydatność tego kryterium w ramach wykonywania swojego mandatu.

(36) Budynki we wszystkich sektorach w Unii są odpowiedzialne za 40 % zużycia energii i 36 % emisji dwutlenku węgla. Mogą zatem odgrywać ważną rolę w łagodzeniu zmian klimatu. Należy zatem ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do budowy nowych budynków, renowacji budynków, instalacji różnych energooszczędnych urządzeń, odnawialnych źródeł energii dostępnych na miejscu, świadczenia usług energetycznych oraz nabywania i własności budynków. Te techniczne kryteria kwalifikacji powinny opierać się na potencjalnym wpływie tego rodzaju działalności na charakterystykę energetyczną budynków oraz na powiązane emisje gazów cieplarnianych i wbudowane emisje dwutlenku węgla. W przypadku nowych budynków konieczny może być przegląd technicznych kryteriów kwalifikacji w celu zapewnienia, aby kryteria te pozostały zgodne z unijnymi celami w zakresie klimatu i energii.

(37) Budowa składnika aktywów lub obiektu stanowiącego integralną część działalności, w odniesieniu do której należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji określające warunki, na jakich działalność ta kwalifikuje się jako wnosząca istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, może stanowić ważny warunek umożliwiający prowadzenie tej działalności gospodarczej. Należy zatem uwzględnić budowę takich składników aktywów lub obiektów w ramach tej działalności, dla której budowa ta ma znaczenie, w szczególności w odniesieniu do działalności w sektorze energetycznym, w sektorze dostaw wody, gospodarowania ściekami i odpadami oraz działalności związanej z rekultywacją, a także w sektorze transportu.

(38) Sektor informacji i komunikacji jest stale rozwijającym się sektorem, który ma coraz większy udział w emisjach gazów cieplarnianych. Jednocześnie technologie informacyjno-komunikacyjne mogą przyczynić się do łagodzenia zmian klimatu i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w innych sektorach, np. dostarczając rozwiązań, które mogą pomóc w podejmowaniu decyzji umożliwiających ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. Należy zatem ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji dla działalności w zakresie przetwarzania i hostingu danych, która emituje duże ilości gazów cieplarnianych, oraz dla rozwiązań opartych na danych, które umożliwiają redukcję emisji gazów cieplarnianych w innych sektorach. Techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do tych rodzajów działalności powinny opierać się na najlepszych praktykach i normach w tym sektorze. Mogą one w przyszłości wymagać przeglądu i aktualizacji, aby uwzględnić potencjał ograniczania emisji gazów cieplarnianych wynikający ze zwiększonej trwałości rozwiązań w zakresie sprzętu ICT oraz potencjał bezpośredniego stosowania technologii cyfrowych w każdym sektorze w celu umożliwienia redukcji emisji gazów cieplarnianych. Ponadto budowa i eksploatacja sieci łączności elektronicznej wykorzystuje znaczne ilości energii, ma więc też potencjał istotnego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Może zatem zaistnieć potrzeba dokonania oceny tych rodzajów działalności i ustanowienia, w stosownych przypadkach, odpowiednich technicznych kryteriów kwalifikacji.

(39) Ponadto rozwiązania z zakresu technologii informacyjno-komunikacyjnych stanowiące integralną część tych rodzajów działalności gospodarczej, dla których należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji, jeśli chodzi o istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, w odniesieniu do efektywności tych poszczególnych rodzajów działalności, mogą również mieć szczególne znaczenie we wspomaganiu tych różnych rodzajów działalności w celu spełnienia norm i progów ustanowionych na podstawie tych kryteriów.

(40) Badania, prace rozwojowe i innowacje mogą umożliwić innym sektorom osiągnięcie ich poszczególnych celów w zakresie łagodzenia zmian klimatu. Techniczne kryteria kwalifikacji dla działalności w zakresie badań, prac rozwojowych i innowacji powinny zatem koncentrować się na potencjale rozwiązań, procesów, technologii i innych produktów w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych. Badania naukowe poświęcone działalności wspomagającej, o której mowa w art. 10 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) 2020/852, mogą również odgrywać ważną rolę we wspomaganiu tej działalności gospodarczej i jej działalności docelowej w znacznym ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych lub poprawie ich wykonalności technologicznej i ekonomicznej, a ostatecznie w zwiększeniu ich skali. Badania naukowe mogą również odgrywać ważną rolę w dalszej dekarbonizacji działalności na rzecz przejścia, o której mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852, umożliwiając prowadzenie tego rodzaju działalności przy znacznie niższych poziomach emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z progami określonymi w technicznych kryteriach kwalifikacji dla tego rodzaju działalności w odniesieniu do istotnego wkładu w łagodzenie zmian klimatu.

(41) Ponadto badania, prace rozwojowe i innowacje, które stanowią integralną część tych rodzajów działalności gospodarczej, dla których należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji, jeśli chodzi o istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, w odniesieniu do efektywności tych poszczególnych rodzajów działalności, mogą również mieć szczególne znaczenie we wspomaganiu tych różnych rodzajów działalności w celu spełnienia norm i progów ustanowionych na podstawie tych kryteriów.

(42) Techniczne kryteria kwalifikacji służące ustaleniu, na jakich warunkach dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako wnosząca istotny wkład w adaptację do zmian klimatu, powinny odzwierciedlać fakt, że zmiany klimatu mogą mieć wpływ na wszystkie sektory gospodarki. W związku z tym wszystkie sektory będą musiały zostać dostosowane do niekorzystnych skutków obecnych lub oczekiwanych przyszłych warunków klimatycznych. Należy jednak zapewnić, aby działalność gospodarcza, która wnosi istotny wkład w adaptację do zmiany klimatu, nie wyrządzała poważnych szkód względem żadnego z pozostałych celów środowiskowych określonych w art. 9 rozporządzenia (UE) 2020/852. Należy zatem najpierw ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do adaptacji do zmian klimatu dla tych sektorów i rodzajów działalności gospodarczej, których dotyczą techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do łagodzenia zmiany klimatu, w tym odpowiednie kryteria dotyczące nieczy- nienia poważnych szkód względem celów środowiskowych. Opisy działalności gospodarczej uznanej za wnoszącą istotny wkład w adaptację do zmian klimatu powinny odpowiadać zakresowi, dla którego można określić odpowiednie kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód. W świetle potrzeby zwiększenia ogólnej odporności gospodarki na zmiany klimatu w przyszłości należy opracować techniczne kryteria kwalifikacji, w tym odpowiednie kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód w odniesieniu do dodatkowej działalności gospodarczej.

(43) Techniczne kryteria kwalifikacji powinny zapewniać dostosowanie jak najszerszego zakresu infrastruktury krytycznej, w tym w szczególności infrastruktury przesyłu lub magazynowania energii, lub infrastruktury transportowej do niekorzystnych skutków obecnych lub oczekiwanych przyszłych warunków klimatycznych, zapobiegając w ten sposób poważnym negatywnym skutkom dla zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony lub dobrobytu gospodarczego obywateli bądź dla skutecznego funkcjonowania rządów w państwach członkowskich. Może jednak zaistnieć potrzeba dokonania przeglądu tych technicznych kryteriów kwalifikacji w celu lepszego uwzględnienia specyfiki infrastruktury służącej ochronie przed powodziami.

(44) Ponadto należy również ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do edukacji, opieki zdrowotnej, pomocy społecznej oraz działalności związanej z kulturą, rozrywką i rekreacją. W ramach tych rodzajów działalności świadczone są podstawowe usługi i rozwiązania mające na celu zwiększenie zbiorowej odporności całego społeczeństwa, dzięki nim można też szerzyć wiedzę na temat klimatu i podnosić świadomość w tym zakresie.

(45) Techniczne kryteria kwalifikacji służące ustaleniu, czy daną działalność gospodarczą można uznać za wnoszącą istotny wkład w adaptację do zmian klimatu poprzez uwzględnienie rozwiązań w zakresie adaptacji zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2020/852, powinny mieć na celu zwiększenie odporności działalności gospodarczej na zidentyfikowane ryzyka związane z klimatem, które są istotne z punktu widzenia tej działalności. Techniczne kryteria kwalifikacji powinny zawierać wymóg, aby podmioty gospodarcze, których to dotyczy, przeprowadzały ocenę ryzyka związanego ze zmianami klimatu i wdrażały rozwiązania w zakresie adaptacji, które ograniczają najważniejsze rodzaje ryzyka zidentyfikowane w tej ocenie. Techniczne kryteria kwalifikacji powinny również uwzględniać związany z lokalizacją i kontekstem charakter potrzeb i rozwiązań w zakresie adaptacji. Ponadto techniczne kryteria kwalifikacji powinny zapewniać integralność celów środowiskowych i klimatycznych i nie powinny być nadmiernie nakazowe, jeśli chodzi o rodzaj wdrażanych rozwiązań. Te techniczne kryteria kwalifikacji powinny uwzględniać konieczność zapobiegania klęskom żywiołowym związanym z klimatem i pogodą oraz zarządzania ryzykiem związanym z takimi klęskami żywiołowymi, a także konieczność zapewnienia odporności infrastruktury krytycznej, zgodnie z odpowiednim prawem Unii dotyczącym oceny ryzyka i łagodzenia skutków takich klęsk żywiołowych.

(46) Należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji służące ustaleniu, czy daną działalność gospodarczą można uznać za wnoszącą istotny wkład w adaptację do zmian klimatu ze względu na rozwiązania w zakresie adaptacji określone w art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2020/852, w odniesieniu do działalności w zakresie inżynierii oraz związanego z nią doradztwa technicznego, poświęconych adaptacji do zmian klimatu, badaniom, rozwojowi i innowacjom, ubezpieczeniom innym niż ubezpieczenia na życie obejmującym ubezpieczanie od ryzyka związanego z klimatem oraz reasekurację. Działalność ta może potencjalnie zapewnić rozwiązania w zakresie adaptacji do zmian klimatu, które wniosą istotny wkład do zapobiegania ryzyku niekorzystnych skutków obecnych lub oczekiwanych przyszłych warunków klimatycznych dla ludzi, przyrody lub aktywów lub do zmniejszenia tego ryzyka, bez zwiększania takiego ryzyka niekorzystnych skutków.

(47) W technicznych kryteriach kwalifikacji należy uznać, że niektóre rodzaje działalności gospodarczej mogą wnieść istotny wkład w adaptację do zmian klimatu poprzez zapewnienie rozwiązań w zakresie adaptacji zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2020/852 lub poprzez uwzględnienie rozwiązań w zakresie adaptacji zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia. Możliwość tę powinny uwzględniać techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do działalności leśnej, rekultywacji terenów podmokłych, nadawania programów ogólnodostępnych i abonamentowych, a także edukacji oraz działalności twórczej związanej z kulturą i rozrywką. Te rodzaje działalności, choć powinny być dostosowane do niekorzystnych skutków obecnych lub oczekiwanych przyszłych warunków klimatycznych, mają również potencjał zapewniania rozwiązań w zakresie adaptacji, które wnoszą istotny wkład w zapobieganie ryzyku wystąpienia takich niekorzystnych skutków wywieranych na ludzi, przyrodę lub aktywa bądź w ograniczanie tego ryzyka.

(48) Techniczne kryteria kwalifikacji służące ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza wnosi istotny wkład w adaptację do zmian klimatu, powinny zapewniać osiągnięcie odporności danej działalności gospodarczej na zmiany klimatu lub dostarczać rozwiązania służące osiągnięciu odporności na zmiany klimatu przez inne rodzaje działalności. W przypadku gdy działalność gospodarcza osiąga odporność na zmiany klimatu, wdrożenie rozwiązań fizycznych i niefizycznych, które znacząco ograniczają najważniejsze ryzyka fizyczne związane z klimatem istotne z punktu widzenia tej działalności, stanowi istotny wkład tej działalności w adaptację do zmian klimatu. Właściwe jest zatem, aby jedynie nakłady inwestycyjne poniesione na rzecz wszystkich etapów niezbędnych do osiągnięcia odporności danej działalności na zmiany klimatu, były uznawane za udział procentowy nakładów inwestycyjnych i wydatków operacyjnych odpowiadający aktywom lub procesom związanym z działalnością gospodarczą, która kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo, oraz aby obroty pochodzące z tej działalności gospodarczej, która osiągnęła odporność, nie były uznawane za pochodzące z produktów lub usług związanych z działalnością gospodarczą, która kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo. Jeżeli jednak podstawowy przedmiot działalności gospodarczej wspomagającej adaptację zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2020/852 obejmuje dostarczanie technologii, produktów, usług, informacji lub praktyk mających zwiększyć poziom odporności innych osób, przyrody, dziedzictwa kulturowego, aktywów lub innej działalności gospodarczej na ryzyka fizyczne związane z klimatem, obok nakładów inwestycyjnych za udział procentowy obrotów pochodzących z produktów lub usług związanych z działalnością, która kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo, należy uznać obroty pochodzące z produktów lub usług związanych z tą działalnością gospodarczą.

(49) Techniczne kryteria kwalifikacji służące ustaleniu, czy działalność gospodarcza, która wnosi istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu lub w adaptację do zmian klimatu, nie wyrządza poważnych szkód względem żadnego z pozostałych celów środowiskowych, powinny mieć na celu zapewnienie, aby wkład w realizację jednego z celów środowiskowych nie odbywał się kosztem innych celów środowiskowych. Kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód odgrywają zatem zasadniczą rolę w zapewnieniu środowiskowej integralności klasyfikacji działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo. Należy określić kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem danego celu środowiskowego w odniesieniu do tych rodzajów działalności, które stwarzają ryzyko wyrządzenia poważnych szkód względem tego celu. W kryteriach dotyczących nieczynienia poważnych szkód powinny być uwzględnione i wykorzystane odpowiednie wymogi określone w obowiązującym prawie Unii.

(50) Należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji w celu zapewnienia, aby działalność, która wnosi istotny wkład w adaptację do zmian klimatu, nie wyrządzała poważnych szkód względem łagodzenia zmian klimatu, w odniesieniu do tych rodzajów działalności, które stwarzają ryzyko wytworzenia znacznych emisji gazów cieplarnianych, a jednocześnie mogą wnieść istotny wkład w adaptację do zmian klimatu.

(51) Zmiany klimatu mogą mieć wpływ na wszystkie sektory gospodarki. Techniczne kryteria kwalifikacji służące zapewnieniu, aby działalność gospodarcza, która wnosi istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, nie wyrządzała poważnych szkód względem adaptacji do zmian klimatu, powinny zatem mieć zastosowanie do wszystkich tych rodzajów działalności gospodarczej. Kryteria te powinny zapewniać określenie istniejących i przyszłych rodzajów ryzyka, które są istotne dla danej działalności, oraz wdrożenie rozwiązań w zakresie adaptacji w celu zminimalizowania lub uniknięcia ewentualnych strat lub skutków dla ciągłości działania.

(52) Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem zrównoważonego wykorzystywania i ochrony zasobów wodnych i morskich powinny zostać określone dla wszystkich rodzajów działalności, które mogą stanowić zagrożenie dla zrównoważonego wykorzystywania i ochrony takich zasobów. Kryteria te powinny mieć na celu uniknięcie sytuacji, w której dana działalność jest szkodliwa dla dobrego stanu lub dobrego potencjału ekologicznego jednolitych części wód, w tym wód powierzchniowych i gruntowych, lub dla dobrego stanu środowiska wód morskich, poprzez wprowadzenie wymogu identyfikowania i eliminowania ryzyka w zakresie degradacji środowiska zgodnie z planem zarządzania dotyczącym wykorzystywania i ochrony wód.

(53) Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem przejścia na gospodarkę o obiegu zamkniętym powinny być dostosowane do konkretnych sektorów w celu zapewnienia, aby działalność gospodarcza nie prowadziła do nieefektywnego wykorzystania zasobów lub modelu uzależnionego od produkcji linearnej, aby unikano tworzenia odpadów lub ograniczano ich powstawanie, a jeżeli jest to nieuniknione, by odpady były gospodarowane zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami. Kryteria te powinny również zapewniać, aby działalność gospodarcza nie naruszała celu, jakim jest przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym.

(54) Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli powinny odzwierciedlać specyfikę sektora w celu uwzględnienia odpowiednich źródeł i rodzajów zanieczyszczeń powietrza, wody lub gleby, odnosząc się, w stosownych przypadkach, do konkluzji dotyczących najlepszych dostępnych technik ustanowionych na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE 14 .

(55) Kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem ochrony i odbudowy bioróżnorodności i ekosystemów powinny zostać określone dla wszystkich rodzajów działalności, które mogą stwarzać zagrożenie dla stanu lub kondycji siedlisk, gatunków lub ekosystemów, i powinny zawierać wymóg, aby w odpowiednich przypadkach przeprowadzano oceny oddziaływania na środowisko lub inne stosowne oceny, a także wdrażano wnioski z takich ocen. Kryteria te powinny zapewniać, aby nawet w przypadku braku wymogu przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko lub innej stosownej oceny dana działalność nie prowadziła do niepokojenia, połowu lub zabijania gatunków prawnie chronionych ani do pogorszenia stanu siedlisk chronionych prawem.

(56) Techniczne kryteria kwalifikacji powinny pozostawać bez uszczerbku dla wymogu przestrzegania przepisów dotyczących środowiska, zdrowia, bezpieczeństwa i zrównoważonego rozwoju społecznego określonych w prawie unijnym i krajowym oraz, w stosownych przypadkach, dla przyjęcia odpowiednich działań na rzecz łagodzenia zmian klimatu.

(57) Przepisy niniejszego rozporządzenia są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ dotyczą kryteriów służących ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza wnosi istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu lub adaptację do zmian klimatu oraz czy taka działalność gospodarcza nie wyrządza poważnych szkód względem co najmniej jednego z pozostałych celów środowiskowych określonych w art. 9 rozporządzenia (UE) 2020/852. W celu zapewnienia spójności między tymi przepisami, które powinny wejść w życie w tym samym czasie, umożliwienia uzyskania przez zainteresowane strony kompleksowych ram prawnych oraz ułatwienia stosowania rozporządzenia (UE) 2020/852, konieczne jest ujęcie tych przepisów w jednym rozporządzeniu.

(58) Aby zapewnić, by stosowanie rozporządzenia (UE) 2020/852 podążało za zmianami technologicznymi, rynkowymi i politycznymi, niniejsze rozporządzenie powinno być poddawane regularnym przeglądom i, w stosownych przypadkach, zmieniane w odniesieniu do rodzajów działalności uznawanych za wnoszące istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu lub w adaptację do zmian klimatu oraz do odpowiednich technicznych kryteriów kwalifikacji.

(59) W celu zapewnienia zgodności z art. 10 ust. 6 i art. 11 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2020/852 niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2022 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 2a 15

Przegląd

Dokonując przeglądu, o którym mowa w art. 19 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2020/852, Komisja dokonuje również przeglądu i oceny konieczności zmiany dat, o których mowa w załączniku I sekcja 4.27, sekcja 4.28, sekcja 4.29 pkt 1 lit. b), sekcja 4.30, pkt 1 lit. b) i sekcja 4.31 pkt 1 lit. b).

W ramach przeglądu daty, o której mowa w pkt 2 sekcji 4.27 i 4.28 załącznika I, uwzględnia się postęp techniczny w zakresie komercjalizacji paliw o zwiększonej odporności na niekorzystne warunki w Unii i na całym świecie.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 czerwca 2021 r.

	W imieniu Komisji,
	za Przewodniczącą,
	Mairead McGUINNESS
	Członek Komisji

ZAŁĄCZNIK I 16

Techniczne kryteria kwalifikacji służące określeniu warunków, na jakich działalność gospodarcza kwalifikuje się jako wnosząca istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu, oraz określeniu, czy ta działalność gospodarcza nie wyrządza poważnych szkód względem żadnego z pozostałych celów środowiskowych

SPIS TREŚCI

1. Leśnictwo

1.1. Zalesianie

1.2. Rekultywacja i odbudowa lasów, w tym ponowne zalesianie i naturalna regeneracja lasu po zdarzeniu ekstremalnym

1.3. Gospodarka leśna

1.4. Ochrona lasów

2. Działalność w zakresie ochrony i odbudowy środowiska

2.1. Rekultywacja terenów podmokłych

3. Przetwórstwo przemysłowe

3.1. Wytwarzanie technologii energii odnawialnej

3.2. Produkcja urządzeń do wytwarzania i wykorzystywania wodoru

3.3. Wytwarzanie niskoemisyjnych technologii na potrzeby transportu

3.4. Produkcja baterii

3.5. Produkcja sprzętu zwiększającego efektywność energetyczną budynków

3.6. Wytwarzanie innych technologii niskoemisyjnych

3.7. Produkcja cementu

3.8. Produkcja aluminium

3.9. Produkcja żelaza i stali

3.10. Produkcja wodoru

3.11. Produkcja sadzy

3.12. Produkcja węglanu sodu

3.13. Produkcja chloru

3.14. Produkcja podstawowych chemikaliów organicznych

3.15. Produkcja amoniaku

3.16. Produkcja kwasu azotowego

3.17. Produkcja tworzyw sztucznych w formach podstawowych

4. Energetyka

4.1. Produkcja energii elektrycznej z wykorzystaniem technologii fotowoltaicznej

4.2. Produkcja energii elektrycznej z wykorzystaniem technologii skupiania światła słonecznego

4.3. Produkcja energii elektrycznej z energii wiatrowej

4.4. Produkcja energii elektrycznej za pomocą technologii wykorzystujących energię oceaniczną

4.5. Produkcja energii elektrycznej z energii wodnej

4.6. Produkcja energii elektrycznej z energii geotermalnej

4.7. Produkcja energii elektrycznej z odnawialnych niekopalnych paliw gazowych i ciekłych

4.8. Produkcja energii elektrycznej z bioenergii

4.9. Przesył i dystrybucja energii elektrycznej

4.10. Magazynowanie energii elektrycznej

4.11. Magazynowanie energii cieplnej

4.12. Magazynowanie wodoru

4.13. Wytwarzanie biogazu i biopaliw wykorzystywanych w transporcie oraz wytwarzanie biopłynów

4.14. Sieci przesyłowe i dystrybucyjne gazów odnawialnych i niskoemisyjnych

4.15. Dystrybucja w systemach ciepłowniczych/chłodniczych

4.16. Instalacja i eksploatacja elektrycznych pomp ciepła

4.17. Kogeneracja energii cieplnej/chłodniczej i energii elektrycznej z energii słonecznej

4.18. Kogeneracja energii cieplnej/chłodniczej i energii elektrycznej z energii geotermalnej

4.19. Kogeneracja energii cieplnej/chłodniczej i energii elektrycznej z odnawialnych niekopalnych paliw gazowych i ciekłych

4.20. Kogeneracja energii cieplnej/chłodniczej i energii elektrycznej z bioenergii

4.21. Wytwarzanie energii cieplnej/chłodniczej z ogrzewania energią słoneczną

4.22. Wytwarzanie energii cieplnej/chłodniczej z energii geotermalnej

4.23. Wytwarzanie energii cieplnej/chłodniczej z odnawialnych niekopalnych paliw gazowych i ciekłych

4.24. Wytwarzanie energii cieplnej/chłodniczej z bioenergii

4.25. Wytwarzanie energii cieplnej/chłodniczej z ciepła odpadowego

5. Dostawa wody, gospodarowanie ściekami i odpadami oraz remediacja

5.1. Budowa, rozbudowa i eksploatacja systemów poboru, uzdatniania i dostarczania wody

5.2. Modernizacja systemów poboru, uzdatniania i dostarczania wody

5.3. Budowa, rozbudowa i eksploatacja systemów odprowadzania i oczyszczania ścieków

5.4. Modernizacja systemów odprowadzania i oczyszczania ścieków

5.5. Zbieranie i transport odpadów innych niż niebezpieczne we frakcjach segregowanych u źródła

5.6. Fermentacja beztlenowa osadów ściekowych

5.7. Fermentacja beztlenowa bioodpadów

5.8. Kompostowanie bioodpadów

5.9. Odzysk materiałów z odpadów innych niż niebezpieczne

5.10. Wychwytywanie i utylizacja gazu składowiskowego

5.11. Transport CO₂

5.12. Stałe podziemne geologiczne składowanie CO₂

6. Transport

6.1. Międzymiastowy pasażerski transport kolejowy

6.2. Transport kolejowy towarów

6.3. Transport pasażerski miejski i podmiejski, drogowy transport pasażerski

6.4. Eksploatacja urządzeń do mobilności osobistej, logistyka rowerowa

6.5. Transport motocyklami, samochodami osobowymi i lekkimi pojazdami użytkowymi

6.6. Usługi transportu drogowego towarów

6.7. Transport wodny śródlądowy pasażerski

6.8. Transport wodny śródlądowy towarów

6.9. Modernizacja w transporcie wodnym śródlądowym pasażerskim i towarowym

6.10. Transport morski i wodny przybrzeżny towarów, statki do operacji portowych i działań pomocniczych

6.11. Transport morski i wodny przybrzeżny pasażerski

6.12. Modernizacja transportu morskiego i wodnego przybrzeżnego towarowego i pasażerskiego

6.13. Infrastruktura na potrzeby mobilności osobistej, logistyka rowerowa

6.14. Infrastruktura na potrzeby transportu kolejowego

6.15. Infrastruktura wspomagająca niskoemisyjny transport drogowy i transport publiczny

6.16. Infrastruktura wspomagająca niskoemisyjny transport wodny

6.17. Niskoemisyjna infrastruktura portów lotniczych

7. Budownictwo i działalność związana z obsługą rynku nieruchomości

7.1. Budowa nowych budynków

7.2. Renowacja istniejących budynków

7.3. Montaż, konserwacja i naprawa sprzętu zwiększającego efektywność energetyczną

7.4. Montaż, konserwacja i naprawa stacji ładowania pojazdów elektrycznych w budynkach (i na parkingach przy budynkach)

7.5. Montaż, konserwacja i naprawa instrumentów i urządzeń do pomiaru, regulacji i kontroli charakterystyki energetycznej budynku

7.6. Montaż, konserwacja i naprawa systemów technologii energii odnawialnej

7.7. Nabywanie i prawo własności budynków

8. Informacja i komunikacja

8.1. Przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność

8.2. Oparte na danych rozwiązania na potrzeby redukcji emisji gazów cieplarnianych

9. Działalność profesjonalna, naukowa i techniczna

9.1. Pomoc przeznaczona na badania rynkowe, rozwój oraz innowacje

9.2. Działalność badawcza, rozwojowa i innowacyjna dotycząca bezpośredniego wychwytywania dwutlenku węgla z powietrza

9.3. Usługi fachowe związane z charakterystyką energetyczną budynku

Dodatek A: Ogólne kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem adaptacji do zmian klimatu

Dodatek B: Ogólne kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem zrównoważonego wykorzystywania i ochrony zasobów wodnych i morskich

Dodatek C: Ogólne kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli w odniesieniu do stosowania i obecności chemikaliów

Dodatek D: Ogólne kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód względem ochrony i odbudowy bioróżnorodności i ekosystemów

Dodatek E: Specyfikacja techniczna urządzeń związanych z wodą

1. LEŚNICTWO

1.1. Zalesianie

Opis działalności

Utworzenie lasu przez zasadzenie, celowy zasiew lub naturalną regenerację na terenie, który dotychczas był użytkowany w inny sposób. Zalesianie oznacza przekształcenie w las form użytkowania gruntów innych niż tereny leśnie zgodnie z definicją zalesiania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) 17 , przy czym las oznacza obszar odpowiadający definicji lasu określonej w prawie krajowym lub, jeżeli nie jest ona dostępna, odpowiadający definicji lasu ustanowionej przez FAO 18 . Zalesianie może obejmować zalesianie w przeszłości, o ile odbywa się ono w okresie między sadzeniem drzew a momentem uznania formy użytkowania gruntów za las.

Rodzaje działalności gospodarczej należące do tej kategorii mogą być powiązane z kodem NACE A2 zgodnie ze statystyczną klasyfikacją działalności gospodarczej ustanowioną rozporządzeniem (WE) nr 1893/2006. Rodzaje działalności gospodarczej należące do tej kategorii ograniczają się do NACE II 02.10, tj. gospodarki leśnej i pozostałej działalności leśnej, z wyłączeniem pozyskiwania produktów leśnych, 02.20, tj. pozyskiwania drewna, 02.30, tj. pozyskiwania dziko rosnących produktów leśnych, z wyłączeniem drewna oraz 02.40, tj. działalności usługowej związanej z leśnictwem.

Techniczne kryteria kwalifikacji

Istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu

1. Plan zalesiania i późniejszy plan urządzenia lasu lub równoważny dokument

1.1. Obszar, na którym prowadzona jest działalność, objęty jest planem zalesiania co najmniej pięcioletnim lub trwającym przez minimalny okres przewidziany w prawie krajowym, opracowanym przed rozpoczęciem działalności i stale aktualizowanym, aż do momentu, w którym obszar ten będzie odpowiadał definicji lasu określonej w prawie krajowym lub, jeżeli nie jest ona dostępna, definicji lasu ustanowionej przez FAO.

Plan zalesiania zawiera wszystkie wymagane w prawie krajowym elementy dotyczące oceny oddziaływania zalesiania na środowisko.

1.2. Najlepiej w ramach planu zalesiania lub, w przypadku braku informacji, w jakimkolwiek innym dokumencie, przedstawia się szczegółowe informacje dotyczące takich kwestii, jak:

a) opis obszaru zgodnie z zapisem w rejestrze gruntów;

b) przygotowanie gruntu oraz wpływ tego przygotowania na istniejące zasoby węgla, w tym na glebę i biomasę nadziemną, w celu ochrony terenów zasobnych w pierwiastek węgla 19 ;

c) cele urządzenia lasu z uwzględnieniem najważniejszych ograniczeń;

d) planowane ogólne strategie i działania służące osiągnięciu celów urządzenia lasu, w tym przewidywane operacje na przestrzeni całego cyklu życia lasu;

e) określenie kontekstu siedlisk leśnych, w tym głównych istniejących i planowanych gatunków drzew leśnych, a także ich zasięgu i rozmieszczenia;

f) obręby, drogi, prawa drogi i inne publiczne drogi dostępu, cechy fizyczne, w tym drogi wodne, obszary podlegające ograniczeniom prawnym i innym;

g) środki wprowadzone w celu ustanowienia i utrzymania dobrego stanu ekosystemów lasu;

h) uwzględnienie kwestii społecznych (w tym zachowanie krajobrazu, konsultacje z zainteresowanymi stronami zgodnie z warunkami określonymi w prawie krajowym);

i) ocena zagrożeń związanych z lasem, takich jak pożary lasu, ataki szkodników lub ogniska choroby, w celu zapobiegania zagrożeniom i ich ograniczania, a także w celu kontrolowania zagrożeń i środków wprowadzanych w celu zapewnienia ochrony przed ryzykiem resztkowym i adaptacji do niego;

j) ocena wpływu na bezpieczeństwo żywnościowe;

k) wszystkie kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód odnoszące się do zalesiania.

1.3. Jeżeli obszar staje się lasem, po planie zalesiania przyjmowany jest plan urządzenia lasu lub równoważny dokument określony w prawie krajowym lub - w przypadku, gdy w prawie krajowym nie zdefiniowano planu urządzenia lasu ani równoważnego dokumentu - zgodnie z opracowaną przez FAO definicją "obszaru leśnego z długoterminowym planem urządzenia lasu" 20 . Plan urządzenia lasu lub równoważny dokument obejmuje okres co najmniej 10 lat i jest stale uaktualniany.

1.4. Przedstawia się informacje dotyczące następujących kwestii, które nie są jeszcze udokumentowane w planie urządzenia lasu lub w równoważnym systemie:

a) cele urządzenia lasu z uwzględnieniem najważniejszych ograniczeń 21 ;

b) planowane ogólne strategie i działania służące osiągnięciu celów urządzenia lasu, w tym przewidywane operacje na przestrzeni całego cyklu życia lasu;

c) określenie kontekstu siedlisk leśnych, w tym głównych istniejących i planowanych gatunków drzew leśnych, a także ich zasięgu i rozmieszczenia;

d) określenie obszaru zgodnie z zapisem w rejestrze gruntów;

e) obręby, drogi, prawa drogi i inne publiczne drogi dostępu, cechy fizyczne, w tym drogi wodne, obszary podlegające ograniczeniom prawnym i innym;

f) środki wprowadzone w celu utrzymania dobrego stanu ekosystemów lasu;

g) uwzględnienie kwestii społecznych (w tym zachowanie krajobrazu, konsultacje z zainteresowanymi stronami zgodnie z warunkami określonymi w prawie krajowym);

h) ocena zagrożeń związanych z lasem, takich jak pożary lasu, ataki szkodników lub ogniska choroby, w celu zapobiegania zagrożeniom i ich ograniczania, a także w celu kontrolowania zagrożeń i środków wprowadzanych w celu zapewnienia ochrony przed ryzykiem resztkowym i adaptacji do niego;

i) wszystkie kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód odnoszące się do gospodarki leśnej.

1.5. W ramach działalności stosuje się najlepsze praktyki z zakresu zalesiania określone w prawie krajowym lub - jeżeli w prawie krajowym nie określono takich najlepszych praktyk - działalność spełnia jedno z poniższych kryteriów:

a) działalność jest zgodna z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 807/2014 22 ;

b) działalność jest zgodna z "Ogólnoeuropejskimi wytycznymi dotyczącymi zalesiania i ponownego zalesiania ze szczególnym naciskiem na przepisy UNFCCC" 23 .

1.6. Działalność nie obejmuje degradacji terenów zasobnych w pierwiastek węgla 24 .

1.7. Wdrożony system zarządzania związany z działalnością jest zgodny z obowiązkiem zachowania należytej staranności oraz wymogami dotyczącymi zgodności z prawem określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 25 .

1.8. W planie zalesiania i w późniejszym planie urządzenia lasu lub równoważnym dokumencie przewiduje się monitorowanie, które zapewnia poprawność informacji zawartych w planie, w szczególności jeżeli chodzi o dane dotyczące danego obszaru.

2. Analiza korzyści dla klimatu

2.1. W przypadku obszarów, które spełniają wymogi na poziomie leśnego obszaru pozyskiwania, w celu zapewnienia utrzymania poziomu zasobów węgla i pochłaniaczy dwutlenku węgla na obszarach leśnych lub ich wzmocnienia, jak określono w art. 29 ust. 7 lit. b) dyrektywy (UE) 2018/2001, działanie spełnia poniższe kryteria:

a) analiza korzyści dla klimatu wykazuje, że bilans netto emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych wygenerowanych przez działalność w okresie 30 lat od rozpoczęcia działalności jest niższy niż poziom bazowy, odpowiadający bilansowi emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w okresie 30 lat, począwszy od rozpoczęcia działalności, powiązanemu ze zwykłymi praktykami, które miałyby miejsce na danym obszarze w przypadku braku działalności,

b) uznaje się, że wykazano długoterminowe korzyści dla klimatu, jeżeli przedstawiony zostanie dowód zgodności z art. 29 ust. 7 lit. b) dyrektywy (UE) 2018/2001.

2.2. W przypadku obszarów, które nie spełniają wymogów na poziomie leśnego obszaru pozyskiwania, w celu zapewnienia utrzymania poziomu zasobów węgla i pochłaniaczy dwutlenku węgla na obszarach leśnych lub ich wzmocnienia, jak określono w art. 29 ust. 7 lit. b) dyrektywy (UE) 2018/2001, działanie spełnia poniższe kryteria:

a) analiza korzyści dla klimatu wykazuje, że bilans netto emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych wygenerowanych przez działalność w okresie 30 lat od rozpoczęcia działalności jest niższy niż poziom bazowy, odpowiadający bilansowi emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w okresie 30 lat, począwszy od rozpoczęcia działalności, powiązanemu z zwykłymi praktykami, które miałyby miejsce na danym obszarze w przypadku braku działalności.

b) przewidywany długoterminowy średni bilans netto emisji gazów cieplarnianych pochodzących z działalności jest niższy niż długoterminowy średni bilans emisji gazów cieplarnianych przewidywany dla poziomu bazowego, o którym mowa w pkt 2.2, gdzie termin "długoterminowy" odpowiada dłuższemu okresowi trwania: od 100 lat po długość całego cyklu życia lasu.

2.3. Obliczenia korzyści dla klimatu spełniają wszystkie poniższe kryteria:

a) analiza jest zgodna z wytycznymi z 2019 r. aktualizującymi wytyczne IPCC z 2006 r. w sprawie krajowych bilansów emisji gazów cieplarnianych 26 . Analiza korzyści dla klimatu opiera się na przejrzystych, dokładnych, spójnych, kompletnych i porównywalnych informacjach, obejmuje wszystkie rezerwuary węgla, na które działalność ma wpływ, w tym biomasę nadziemną, biomasę podziemną, drewno posuszowe, ściółkę i glebę, opiera się na najbardziej konserwatywnych założeniach dotyczących obliczeń i uwzględnia odpowiednie kwestie dotyczące ryzyka związanego z nietrwałym i odwracalnym charakterem sekwestracji dwutlenku węgla, ryzyka przesycenia oraz ryzyka wycieku.

b) Możliwe są następujące dotychczasowe praktyki, w tym praktyki pozyskiwania:

(i) praktyki zarządzania udokumentowane w najnowszej wersji planu urządzenia lasu lub równoważnym dokumencie przed rozpoczęciem działalności, jeżeli istnieją;

(ii) zwykłe praktyki stosowane ostatnio przed rozpoczęciem działalności;

(iii) praktyki odpowiadające systemowi zarządzania zapewniającemu długoterminowe utrzymanie poziomu zasobów węgla i pochłaniaczy dwutlenku węgla na obszarach leśnych lub ich wzmocnienie, jak określono w art. 29 ust. 7 lit. b) dyrektywy (UE) 2018/2001;

c) szczegółowość analizy jest proporcjonalna do wielkości danego obszaru oraz stosowane są wartości specyficzne dla danego obszaru;

d) emisje i pochłanianie, które mogą wynikać ze zjawisk katastrofalnych, takich jak ataki szkodników i ogniska choroby, pożary lasu, wiatr, szkody spowodowane przez burze, które wpływają na dany obszar i są przyczyną gorszych wyników, nie prowadzą do niezgodności z rozporządzeniem (UE) 2020/852, pod warunkiem że analiza korzyści dla klimatu jest zgodna z wytycznymi z 2019 r. aktualizującymi wytyczne IPCC z 2006 r. w sprawie krajowych bilansów emisji gazów cieplarnianych dotyczącymi emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych wynikających ze zjawisk katastrofalnych.

2.4. Gospodarstwa leśne o powierzchni poniżej 13 ha nie muszą przeprowadzać analizy korzyści dla klimatu.

3. Gwarancja trwałości

3.1. Zgodnie z prawem krajowym obszar, na którym prowadzona jest działalność, ma zagwarantowany status lasu na podstawie jednego z następujących środków:

a) obszar ten jest sklasyfikowany jako stały obszar leśny zgodnie z definicją FAO 27 ;

b) obszar ten jest sklasyfikowany jako obszar chroniony;

c) obszar ten objęty jest gwarancją prawną lub umowną zapewniającą, że pozostanie on lasem.

3.2. Zgodnie z prawem krajowym podmiot prowadzący działalność zobowiązuje się, że przyszłe aktualizacje planu zalesiania oraz późniejszego planu urządzenia lasu lub równoważnego dokumentu, również poza ramami działalności, która jest finansowana, będą nadal służyły przynoszeniu korzyści dla klimatu, jak określono w pkt 2. Ponadto podmiot prowadzący działalność zobowiązuje się do zrekompensowania wszelkiego zmniejszenia korzyści dla klimatu ustalonej zgodnie z pkt 2 równoważną korzyścią dla klimatu wynikającą z prowadzenia działalności, która odpowiada jednemu z rodzajów działalności leśnej określonych w niniejszym rozporządzeniu.

4. Audyt

W ciągu dwóch lat od rozpoczęcia działalności, a następnie co 10 lat, zgodność działalności z kryteriami dotyczącymi istotnego wkładu w łagodzenie zmian klimatu i kryteriami dotyczącymi nieczynienia poważnych szkód jest weryfikowana przez jeden z poniższych podmiotów:

a) odpowiednie właściwe organy krajowe;

b) niezależną zewnętrzną jednostkę certyfikującą na wniosek organów krajowych lub podmiotu prowadzącego daną działalność.

W celu ograniczenia kosztów audyty można przeprowadzać wraz z certyfikacją lasów, certyfikacją klimatyczną lub innym audytem.

Niezależna zewnętrzna jednostka certyfikująca nie może mieć żadnego konfliktu interesów w stosunku do właściciela lub podmiotu finansującego ani nie może być zaangażowana w rozwój ani prowadzenie działalności.

5. Ocena grupy

Zgodność z kryteriami dotyczącymi istotnego wkładu w łagodzenie zmian klimatu i kryteriami dotyczącymi nieczynienia poważnych szkód może być weryfikowana:

a) na poziomie leśnego obszaru pozyskiwania 28 zgodnego z definicją w art. 2 pkt 30 dyrektywy (UE) 2018/2001;

b) na poziomie grupy gospodarstw wystarczająco jednolitych, aby można było ocenić ryzyko związane z cechami zrównoważonego charakteru działalności leśnej, pod warunkiem że wszystkie te gospodarstwa są trwale powiązane między sobą i uczestniczą w działalności, a grupa tych gospodarstw pozostaje taka sama w odniesieniu do wszystkich późniejszych audytów.

Zasada "nie czyń poważnych szkód"

2) Adaptacja do zmian klimatu	Działalność ta jest zgodna z kryteriami określonymi w dodatku A do niniejszego załącznika.
3) Zrównoważone wykorzystywanie i ochrona zasobów wodnych i morskich	Działalność ta jest zgodna z kryteriami określonymi w dodatku B do niniejszego załącznika. Szczegółowe informacje, o których mowa w pkt 1.2. lit. k) obejmuje przepisy w celu zapewnienia zgodności z kryteriami określonymi w dodatku B do niniejszego załącznika.
4) Przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym	Nie dotyczy
5) Zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola	Ogranicza się stosowanie pestycydów i preferuje się alternatywne podejścia lub techniki, które mogą obejmować niechemiczne alternatywy dla pestycydów, zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE 29 , z wyjątkiem przypadków, w których stosowanie pestycydów jest konieczne do celów kontroli ognisk agrofagów i chorób. W ramach tej działalności minimalizuje się stosowanie nawozów i nie stosuje się obornika. Działalność jest zgodna z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1009 30 lub przepisami krajowymi dotyczącymi nawozów lub polepszaczy gleby stosowanych w rolnictwie. Podejmuje się dobrze udokumentowane i możliwe do zweryfikowania działania w celu uniknięcia stosowania substancji czynnych wymienionych w załączniku I część A rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1021 31 ⁽32 , konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami 33 , Konwencji z Minamaty w sprawie rtęci 34 , Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową 35 , a także substancji czynnych wymienionych w klasyfikacji la ("skrajnie niebezpieczne") lub Ib ("wysoce niebezpieczne") w zalecanej przez WHO klasyfikacji pestycydów według zagrożeń 36 . Działalność jest zgodna z odpowiednimi krajowymi przepisami dotyczącymi substancji czynnych. Zapobiega się zanieczyszczaniu wody i gleby, a w przypadku wystąpienia zanieczyszczeń podejmuje się działania mające na celu ich oczyszczenie.
6) Ochrona i odbudowa bioróżnorodności i ekosystemów	Na obszarach wyznaczonych przez właściwy organ krajowy do celów ochrony lub w siedliskach, które są chronione, działalność jest zgodna z celami wyznaczonymi dla tych obszarów w zakresie ochrony. Nie przekształca się siedlisk szczególnie wrażliwych na utratę bioróżnorodności lub o wysokiej wartości przyrodniczej lub obszarów odłogowanych w celu odtworzenia takich siedlisk zgodnie z przepisami krajowymi.
	Szczegółowe informacje, o których mowa w pkt 1.2. lit. k) (Plan zalesiania) i 1.4 lit. i) (Plan urządzenia lasu lub równoważny system), zawierają zapisy dotyczące utrzymania i ewentualnego zwiększenia bioróżno- rodności zgodnie z przepisami krajowymi i lokalnymi, uwzględniające m.in.: a) zapewnienie dobrego stanu ochrony siedlisk i gatunków, utrzymanie typowych gatunków siedliskowych; b) wyłączenie stosowania lub uwalniania inwazyjnych gatunków obcych; c) wyłączenie stosowania gatunków obcych, chyba że można wykazać: (i) że stosowanie leśnego materiału rozmnożeniowego prowadzi do uzyskania korzystnych i odpowiednich warunków ekosystemu (takich jak klimat, kryteria glebowe, strefy wegetacyjne, odporność lasu na pożary); (ii) że gatunki rodzime występujące obecnie w danym miejscu nie są już dostosowane do przewidywanych warunków klimatycznych oraz glebowych i hydrologicznych; d) zapewnienie utrzymania i poprawy fizycznej, chemicznej i biologicznej jakości gleby; e) wspieranie praktyk przyjaznych bioróżnorodności, które sprzyjają naturalnym procesom rozwoju lasów; f) wyłączenie przekształcania ekosystemów o dużej bioróżnorodności w ekosystemy o mniejszej bioróżnorodności; g) zapewnienie różnorodności powiązanych siedlisk i gatunków związanych z danym lasem; h) zapewnienie różnorodności struktury drzewostanu oraz utrzymanie lub wzmocnienie dojrzałego drzewostanu i drewna posuszowego.

1.2. Rekultywacja i odbudowa lasów, w tym ponowne zalesianie i naturalna regeneracja lasu po zdarzeniu ekstremalnym

Opis działalności

środowiska 38 mającą zastosowanie do lasów lub definicją rekultywacji lasów 39 określoną w Konwencji o różnorodności biologicznej 40 . Rodzaje działalności gospodarczej należące do tej kategorii obejmują również działalność leśną zgodną z opracowanymi przez FAO definicjami "ponownego zalesiania" 41 i "lasów pozostawionych do naturalnej regeneracji" 42 po zdarzeniu ekstremalnym, przy czym pojęcie zdarzenia ekstremalnego jest zdefiniowane w prawie krajowym bądź -w przypadku braku takiej definicji w prawie krajowym - odpowiada ono definicji "ekstremalnego zdarzenia pogodowego" określonego przez IPCC 43 ; lub po pożarze samoistnym, przy czym pojęcie pożaru samoistnego jest zdefiniowane w prawie krajowym bądź -w przypadku braku takiej definicji w prawie krajowym - odpowiada ono definicji określonej w Europejskim słowniku dotyczącym pożarów lasów 44 .

Rodzaje działalności gospodarczej należące do tej kategorii nie wiążą się z żadną zmianą użytkowania gruntów i są prowadzone na terenie zdegradowanym odpowiadającym definicji lasu określonej w prawie krajowym lub, jeżeli nie jest ona dostępna, odpowiadającym definicji lasu ustanowionej przez FAO 45 .

Techniczne kryteria kwalifikacji

Istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu

1. Plan urządzenia lasu lub równoważny dokument

1.1. Działalność jest prowadzona na obszarze objętym planem urządzenia lasu lub równoważnym dokumentem określonym w prawie krajowym lub - w przypadku, gdy w prawie krajowym nie zdefiniowano planu urządzenia lasu ani równoważnego instrumentu - zgodnie z opracowaną przez FAO definicją "obszaru leśnego z długoterminowym planem urządzenia lasu" 46 .

Plan urządzenia lasu lub równoważny dokument obejmuje okres co najmniej 10 lat i jest stale uaktualniany.

1.2. Przedstawia się informacje dotyczące następujących kwestii, które nie są jeszcze udokumentowane w planie urządzenia lasu lub w równoważnym systemie:

a) cele urządzenia lasu z uwzględnieniem najważniejszych ograniczeń 47 ;

b) planowane ogólne strategie i działania służące osiągnięciu celów urządzenia lasu, w tym przewidywane operacje na przestrzeni całego cyklu życia lasu;

c) określenie kontekstu siedlisk leśnych, w tym głównych istniejących i planowanych gatunków drzew leśnych, a także ich zasięgu i rozmieszczenia;

d) określenie obszaru zgodnie z zapisem w rejestrze gruntów;

e) obręby, drogi, prawa drogi i inne publiczne drogi dostępu, cechy fizyczne, w tym drogi wodne, obszary podlegające ograniczeniom prawnym i innym;

f) środki wprowadzone w celu utrzymania dobrego stanu ekosystemów lasu;

g) uwzględnienie kwestii społecznych (w tym zachowanie krajobrazu, konsultacje z zainteresowanymi stronami zgodnie z warunkami określonymi w prawie krajowym);

i) wszystkie kryteria dotyczące nieczynienia poważnych szkód odnoszące się do gospodarki leśnej.

1.3. Zrównoważony rozwój systemów gospodarki leśnej udokumentowany w planie, o którym mowa w pkt 1.1., zapewnia się poprzez wybranie najbardziej ambitnego z poniższych podejść:

a) gospodarka leśna odpowiada obowiązującej krajowej definicji zrównoważonej gospodarki leśnej;

b) gospodarka leśna jest zgodna z opracowaną przez Forest Europe 48 definicją zrównoważonej gospodarki leśnej i z ogólnoeuropejskimi wytycznymi na poziomie operacyjnym dotyczącymi zrównoważonej gospodarki leśnej 49 ;

c) wdrożony system zarządzania spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju lasów określone w art. 29 ust. 6 dyrektywy (UE) 2018/2001, a od dnia jej stosowania - z aktem wykonawczym ustanawiającym wytyczne operacyjne dotyczące energii z biomasy leśnej przyjęte na podstawie art. 29 ust. 8 tej dyrektywy.

1.4. Działalność nie obejmuje degradacji terenów zasobnych w pierwiastek węgla 50 .

1.5. Wdrożony system zarządzania związany z działalnością jest zgodny z obowiązkiem zachowania należytej staranności oraz wymogami dotyczącymi zgodności z prawem określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 995/2010.

1.6. W planie urządzenia lasu lub równoważnym dokumencie przewiduje się monitorowanie, które zapewnia poprawność informacji zawartych w planie, w szczególności jeżeli chodzi o dane dotyczące danego obszaru.

2. Analiza korzyści dla klimatu

b) uznaje się, że wykazano długoterminowe korzyści dla klimatu, jeżeli przedstawiony zostanie dowód zgodności z art. 29 ust. 7 lit. b) dyrektywy (UE) 2018/2001.

a) analiza korzyści dla klimatu wykazuje, że bilans netto emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych wygenerowanych przez działalność w okresie 30 lat od rozpoczęcia działalności jest niższy niż poziom bazowy, odpowiadający bilansowi emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w okresie 30 lat, począwszy od rozpoczęcia działalności, powiązanemu z zwykłymi praktykami, które miałyby miejsce na danym obszarze w przypadku braku działalności.

2.3. Obliczenia korzyści dla klimatu spełniają wszystkie poniższe kryteria:

a) analiza jest zgodna z wytycznymi z 2019 r. aktualizującymi wytyczne IPCC z 2006 r. w sprawie krajowych bilansów emisji gazów cieplarnianych 51 . Analiza korzyści dla klimatu opiera się na przejrzystych, dokładnych, spójnych, kompletnych i porównywalnych informacjach, obejmuje wszystkie rezerwuary węgla, na które działalność ma wpływ, w tym biomasę nadziemną, biomasę podziemną, drewno posuszowe, ściółkę i glebę, opiera się na najbardziej konserwatywnych założeniach dotyczących obliczeń i uwzględnia odpowiednie kwestie dotyczące ryzyka związanego z nietrwałym i odwracalnym charakterem sekwestracji dwutlenku węgla, ryzyka przesycenia oraz ryzyka wycieku.

b) zwykłe praktyki, w tym praktyki pozyskiwania, oznaczają jedną z poniższych pozycji:

(i) praktyki zarządzania udokumentowane w najnowszej wersji planu urządzenia lasu lub równoważnym dokumencie przed rozpoczęciem działalności, jeżeli istnieją;

(ii) zwykłe praktyki stosowane ostatnio przed rozpoczęciem działalności;

c) szczegółowość analizy jest proporcjonalna do wielkości danego obszaru oraz stosowane są wartości specyficzne dla danego obszaru;

2.4. Gospodarstwa leśne o powierzchni poniżej 13 ha nie muszą przeprowadzać analizy korzyści dla klimatu.

3. Gwarancja trwałości

3.1. Zgodnie z prawem krajowym obszar, na którym prowadzona jest działalność, ma zagwarantowany status lasu na podstawie jednego z następujących środków:

a) obszar ten jest sklasyfikowany jako stały obszar leśny zgodnie z definicją FAO 52 ;

b) obszar ten jest sklasyfikowany jako obszar chroniony;

c) obszar ten objęty jest gwarancją prawną lub umowną zapewniającą, że pozostanie on lasem.

3.2. Zgodnie z prawem krajowym podmiot prowadzący działalność zobowiązuje się, że przyszłe aktualizacje planu urządzenia lasu lub równoważnego dokumentu, również poza ramami działalności, która jest finansowana, będą nadal służyły przynoszeniu korzyści dla klimatu, jak określono w pkt 2. Ponadto podmiot prowadzący działalność zobowiązuje się do zrekompensowania wszelkiego zmniejszenia korzyści dla klimatu ustalonej zgodnie z pkt 2 równoważną korzyścią dla klimatu wynikającą z prowadzenia działalności, która odpowiada jednemu z rodzajów działalności leśnej określonych w niniejszym rozporządzeniu.

4. Audyt

a) odpowiednie właściwe organy krajowe;

b) niezależną zewnętrzną jednostkę certyfikującą na wniosek organów krajowych lub podmiotu prowadzącego daną działalność.

W celu ograniczenia kosztów audyty można przeprowadzać wraz z certyfikacją lasów, certyfikacją klimatyczną lub innym audytem.

5. Ocena grupy

Zgodność z kryteriami dotyczącymi istotnego wkładu w łagodzenie zmian klimatu i kryteriami dotyczącymi nieczynienia poważnych szkód może być weryfikowana:

a) na poziomie leśnego obszaru pozyskiwania 53 zgodnego z definicją w art. 2 pkt 30 dyrektywy (UE) 2018/2001;

Zasada "nie czyń poważnych szkód"

2) Adaptacja do zmian klimatu	Działalność ta jest zgodna z kryteriami określonymi w dodatku A do niniejszego załącznika.
3) Zrównoważone wykorzysty wanie i ochrona zasobów wodnych i morskich	Działalność ta jest zgodna z kryteriami określonymi w dodatku B do niniejszego załącznika. Szczegółowe informacje, o których mowa w pkt 1.2. lit. i) obejmuje przepisy w celu zapewnienia zgodności z kryteriami określonymi w dodatku B do niniejszego załącznika.
4) Przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym	Zmiana gospodarki leśnej spowodowana daną działalnością na obszarze objętym tą działalnością prawdopodobnie nie doprowadzi do znacznego ograniczenia zrównoważonych dostaw pierwotnej biomasy leśnej nadającej się do wytwarzania produktów drewnopochodnych o długoterminowym potencjale obiegu zamkniętego. Kryterium to można wykazać za pomocą analizy korzyści dla klimatu, o której mowa w pkt 2.
5) Zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola	Ogranicza się stosowanie pestycydów i preferuje się alternatywne podejścia lub techniki, które mogą obejmować niechemiczne alternatywy dla pestycydów, zgodnie z dyrektywą 2009/128/WE, z wyjątkiem przypadków, w których stosowanie pestycydów jest konieczne do celów kontroli ognisk agrofagów i chorób. W ramach tej działalności minimalizuje się stosowanie nawozów i nie stosuje się obornika. Działalność jest zgodna z rozporządzeniem (UE) 2019/1009 lub przepisami krajowymi dotyczącymi nawozów lub polep- szaczy gleby stosowanych w rolnictwie. Podejmuje się dobrze udokumentowane i możliwe do zweryfikowania działania w celu uniknięcia stosowania substancji czynnych wymienionych w załączniku I część A rozporządzenia (UE) 2019/1021 54 , konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami, Konwencji z Minamaty w sprawie rtęci, Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, a także substancji czynnych wymienionych w klasyfikacji la ("skrajnie niebezpieczne") lub Ib ("wysoce niebezpieczne") w zalecanej przez WHO klasyfikacji pestycydów według zagrożeń. Działalność jest zgodna z odpowiednimi krajowymi przepisami dotyczącymi substancji czynnych. Zapobiega się zanieczyszczaniu wody i gleby, a w przypadku wystąpienia zanieczyszczeń podejmuje się działania mające na celu ich oczyszczenie.
6) Ochrona i odbudowa bioróżno- rodności i ekosystemów	Na obszarach wyznaczonych przez właściwy organ krajowy do celów ochrony lub w siedliskach, które są chronione, działalność jest zgodna z celami wyznaczonymi dla tych obszarów w zakresie ochrony. Nie przekształca się siedlisk szczególnie wrażliwych na utratę bioróżno- rodności lub o wysokiej wartości przyrodniczej lub obszarów odłogowanych w celu odtworzenia takich siedlisk zgodnie z przepisami krajowymi.
	Szczegółowe informacje, o których mowa w pkt 1.2. lit. i), zawierają zapisy dotyczące utrzymania i ewentualnego zwiększenia bioróżnorodności zgodnie z przepisami krajowymi i lokalnymi, uwzględniające m.in.:
	a) zapewnienie dobrego stanu ochrony siedlisk i gatunków, utrzymanie typowych gatunków siedliskowych;
	b) wyłączenie stosowania lub uwalniania inwazyjnych gatunków obcych;
	c) wyłączenie stosowania gatunków obcych, chyba że można wykazać:
	(i) że stosowanie leśnego materiału rozmnożeniowego prowadzi do uzyskania korzystnych i odpowiednich warunków ekosystemu (takich jak klimat, kryteria glebowe, strefy wegetacyjne, odporność lasu na pożary);
	(ii) że gatunki rodzime występujące obecnie w danym miejscu nie są już dostosowane do przewidywanych warunków klimatycznych oraz glebowych i hydrologicznych;
	d) zapewnienie utrzymania i poprawy fizycznej, chemicznej i biologicznej jakości gleby;
	e) wspieranie praktyk przyjaznych bioróżnorodności, które sprzyjają naturalnym procesom rozwoju lasów;
	f) wyłączenie przekształcania ekosystemów o dużej bioróżnorodności w ekosystemy o mniejszej bioróżnorodności;
	g) zapewnienie różnorodności powiązanych siedlisk i gatunków związanych z danym lasem;
	h) zapewnienie różnorodności struktury drzewostanu oraz utrzymanie lub wzmocnienie dojrzałego drzewostanu i drewna posuszowego.

1.3. Gospodarka leśna

Opis działalności

Gospodarka leśna zgodnie z definicją określoną w prawie krajowym. W przypadku gdy prawo krajowe nie zawiera takiej definicji, gospodarka leśna odpowiada każdej działalności gospodarczej w ramach systemu mającego zastosowanie do lasu, która wpływa na ekologiczne, gospodarcze lub społeczne funkcje lasu. Gospodarka leśna nie zakłada żadnej zmiany użytkowania gruntów i jest prowadzona na terenie odpowiadającym definicji lasu stosowanej w prawie krajowym lub, jeżeli nie jest ona dostępna, odpowiadającym definicji lasu ustanowionej przez FAO 55 .

Techniczne kryteria kwalifikacji

Istotny wkład w łagodzenie zmian klimatu

1. Plan urządzenia lasu lub równoważny dokument

Plan urządzenia lasu lub równoważny dokument obejmuje okres co najmniej 10 lat i jest stale uaktualniany.

1.2. Przedstawia się informacje dotyczące następujących kwestii, które nie są jeszcze udokumentowane w planie urządzenia lasu lub w równoważnym systemie:

a) cele urządzenia lasu z uwzględnieniem najważniejszych ograniczeń 57 ;