Przyznawanie niektórym kategoriom pracowników państwowych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby.

UCHWAŁA NR 100

RADY MINISTRÓW

z dnia 24 stycznia 1953 r.

w sprawie przyznawania niektórym kategoriom pracowników państwowych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby. ^*

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych i samorządowych oraz przewodniczących organów wykonawczych gmin miejskich i wiejskich (Dz. U. Nr 7, poz. 39) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. 1 Pracownikom państwowym, objętym art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych (Dz. U. Nr 7, poz. 39), zaszeregowanym do grup uposażenia wymienionych w § 6, może być przyznany dodatek specjalny do uposażenia w granicach, jakie określają dla każdej grupy niżej podane tabele:

Grupa uposażenia zasadniczego			A	B
	w naczelnych organach administracji państwowej oraz w centralnych urzędach	w terenowych organach jednolitej władzy państwowej i urzędach podległych naczelnym organom administracji państwowej oraz centralnym urzędom
	miesięcznie w złotych
	od	do	od	do
I	600	900	400	900
II	400	800	300	800
III	300	700	200	700
IV	250	600	165	600
V	200	500	145	500
VI	150	350	125	350
VII	-	-	110	300

2. 2 Dodatek nie może być przyznany pracownikom centralnych zarządów, objętych uchwałą Prezydium Rządu z dnia 23 grudnia 1950 r. (Monitor Polski z 1951 r. Nr A-5, poz. 63). Ograniczenie to nie stosuje się do tych pracowników centralnych zarządów, którzy pobierają uposażenie na zasadach obowiązujących w odniesieniu do pracowników państwowych objętych art. 4 pkt 5 powołanej w ust. 1 ustawy.

§ 2. 3 Miesięczna kwota na dodatki, o których mowa w § 1, ustalana jest na okres jednego roku dla każdego resortu przez właściwego ministra (kierownika urzędu centralnego) w granicach funduszu płac przyznanego w resortowym preliminarzu wydatków budżetowych na dany rok. O wysokości przeznaczonej na dodatki specjalne miesięcznej kwoty na dany rok oraz o jej zmianach ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) powiadamiać będą Ministra Finansów.

§ 3. Dodatek specjalny może być przyznany jedynie przy istnieniu następujących szczególnych warunków:

1) posiadania przez pracownika wyszkolenia dającego wysokie kwalifikacje fachowe w danej specjalności,

2) szczególnego doświadczenia i praktyki w zakresie spełnianych funkcji,

3) pełnienia szczególnie odpowiedzialnych obowiązków,

4) wykazywania ponadprzeciętnej inicjatywy i wyróżniania się wynikami pracy.

§ 4. 4 (skreślony).

§  5.

1. Pracownik otrzymujący dodatek specjalny nie może równocześnie pobierać innych stałych lub przejściowych dodatków, przyznanych na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. (Dz. U. Nr 7, poz. 39).

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy:

a) przejściowego dodatku do uposażenia dla pracowników niektórych ministerstw, którzy przeszli do pracy w tych resortach (zostali odwołani z placówek za granicą) nie otrzymawszy mieszkań w Warszawie,

b) przejściowego dodatku do uposażenia dla kierowników wydziałów prezydiów wojewódzkich i powiatowych rad narodowych, przewidzianego uchwałą nr 670 Rady Ministrów z dnia 29 września 1951 r. (Monitor Polski Nr A-87, poz. 1195),

c) dodatków za znajomość języków obcych,

d) 5 dodatku celnego.

3. 6 W przypadku zbiegu prawa do dodatku specjalnego i dodatku innego spośród określonych w ust. 1 służy pracownikowi prawo wyboru, z tym że jeśli dodatek taki ma charakter premii, której wysokość uzależniona jest od wykonania lub przekroczenia określonych regulaminem zadań, dokonany przez pracownika wybór nie może przezeń być zmieniony przed upływem 6 miesięcy.

§ 6. Dodatek specjalny może być przyznany pracownikom zaszeregowanym:

a) 7 w naczelnych organach władzy i administracji państwowej oraz w urzędach centralnych - do grupy VI-I,

b) w terenowych organach jednolitej władzy państwowej i urzędach podległych naczelnym organom administracji państwowej oraz urzędem centralnym - do grupy VII-I.

§ 7. Dodatki specjalne przyznaje:

a) w naczelnych organach władzy i administracji państwowej, w urzędach centralnych oraz w urzędach bezpośrednio lub pośrednio podległych tym organom - właściwy minister (prezes) po wysłuchaniu opinii lub na wniosek kolegium,

b) 8 w terenowych organach jednolitej władzy państwowej - prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych w m.st. Warszawie i m Łodzi) dla pracowników tych prezydiów oraz dzielnicowych rad narodowych w m.st. Warszawie i m. Łodzi, a prezydia powiatowych rad narodowych (miejskich - miast stanowiących powiaty) - dla pracowników tych prezydiów i prezydiów rad narodowych niższego stopnia.

§ 8. 9

1. Od pobierania dodatku specjalnego wyłączeni są pracownicy, którzy poza uposażeniem służbowym otrzymują przez okres dłuższy niż trzy miesiące inne stałe wynagrodzenie z jakiegokolwiek tytułu. Ograniczenie powyższe nie dotyczy wynagrodzeń z tytułu zleconych wykładów i ćwiczeń w szkołach wyższych oraz w szkołach zawodowych, o ile zlecone wykłady i ćwiczenia w szkołach zawodowych prowadzone są przez osoby powołane do tego na podstawie przepisów dekretu z dnia 10 grudnia 1946 r. o obowiązku współpracy w zakresie nauczania w szkolnictwie zawodowym (Dz. U. z 1947 r. Nr 8, poz. 39 i z 1952 r. Nr 11, poz. 65).

2. W przypadku gdy pracownik pełni odpowiedzialną i wymagającą wysokich kwalifikacji fachowych funkcję w organie administracji państwowej, a równocześnie jest niezbędnie potrzebny na stanowisku nieetatowego (płatnego ryczałtowo) redaktora naczelnego lub redaktora działu w redakcji czasopism, wydawanych przez przedsiębiorstwa wydawnicze, właściwy minister - po stwierdzeniu na podstawie opinii kolegium ministerstwa, że zachodzą wyżej wymieniona okoliczności - może przyznać wyjątkowo pracownikowi dodatek specjalny.

§  9.

1. Przyznanie dodatku specjalnego następuje na z góry ustalony okres, nie dłuższy jednak niż pół roku, z tym że dodatek powinien być natychmiast cofnięty bądź wysokość jego powinna być obniżona w przypadku stwierdzenia, iż wyniki pracy uległy pogorszeniu lub są niezadowalające.

2. 10 W razie niepełnienia przez pracownika obowiązków służbowych przez okres dwóch miesięcy o terminie wstrzymania wypłaty dodatku po upływie tego okresu decyduje właściwy minister (kierownik urzędu centralnego); minister może przekazać swoje uprawnienia dyrektorowi centralnego zarządu (zarządu) mającego podległe sobie jednostki organizacyjne. W stosunku do pracowników prezydiów rad narodowych o terminie wstrzymania wypłaty dodatku specjalnego w przypadku, o którym wyżej mowa, decyduje przewodniczący prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej w m.st. Warszawie i m. Łodzi), który może swoje uprawnienia w tym zakresie przekazać członkowi prezydium.

3. 11 W razie udzielenia urlopu bezpłatnego lub zawieszenia w pełnieniu służby wstrzymanie wypłaty dodatku następuje z dniem zaprzestania wykonywania obowiązków.

§ 10. Dodatek specjalny nie podlega podatkowi od wynagrodzeń.

§ 11. Ministrowie (prezesi centralnych urzędów) obowiązani są pod odpowiedzialnością osobistą czuwać nad ścisłym przestrzeganiem postanowień uchwały, a w szczególności istnienia warunków określonych w § 3.

§ 12. Traci moc obowiązującą uchwała nr 48 Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1951 r. w sprawie przyznania niektórym kategoriom pracowników państwowych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby (Monitor Polski z 1951 r. Nr A-10, poz. 151, Nr A-88, poz. 1211 i z 1952 r. Nr A-26, poz. 339, Nr A-80, poz. 1292).

§ 13. Wykonanie uchwały porucza się Prezesowi Rady Ministrów, Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, Ministrowi Finansów oraz wszystkim zainteresowanym ministrom.

§ 14. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1953 r.

ZAŁĄCZNIK  ¹²

Lp.	Stanowisko	Ministerstwa Centralny Urząd Szkolenia Zawodowego		Wydziały prezydiów wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych w m.st. Warszawie i m. Łodzi), dyrekcje okręgowe szkolenia zawodowego
	Wydziały prezydiów powiatowych rad narodowych i rad narodowych miast stanowiących powiaty
		bez studiów wyższych	ze studiami wyższymi	bez studiów wyższych
ze studiami wyższymi	bez studiów wyższych	ze studiami wyższymi
		z praktyką pedagogiczną i zawodową		z praktyką pedagogiczną i zawodową
	z praktyką pedagogiczną i zawodową		z praktyką pedagogiczną i zawodową
z praktyką pedagogiczną i zawodową		z praktyką pedagogiczną i zawodową
		ponad 5 lat	ponad 10 lat	ponad 5 lat
ponad 10 lat	ponad 5 lat	ponad 10 lat	ponad 5 lat	ponad 10 lat
ponad 5 lat	ponad 10 lat	ponad 5 lat	ponad 10 lat
1	Kierownik wydziału oświaty, dyrektor okręgowy szkolenia zawodowego	-	-	-
-	650	700	770	840
360	430	500	580
2	Zastępca kierownika wydziału oświaty, zastępca dyrektora okręgowego szkolenia zawodowego	-	-	-
-	430	500	580	650
-	-	-	-
3	Naczelnik wydziału	430	500	580
650	-	-	-	-
-	-	-	-
4	Kierownik oddziału, naczelnik wydziału dyrekcji okręgowej szkolenia zawodowego	-	-	-
-	360	430	500	580
-	-	-	-
5	Wizytator, kierownik samodzielnego referatu, inspektor kadr, inspektor warsztatów szkolnych, inspektor zagospodarowania	360	430	500
570	280	360	430	500
-	-	-	-
6	Kierownik referatu w wydziale oświaty, podinspektor szkolny, instruktor	-	-	-
-	280	360	430	500
210	280	360	430

* Z dniem 1 lipca 1964 r. nin. uchwała traci moc w odniesieniu do pracowników ministerstw w zakresie uregulowanym rozporządzeniem z dnia 29 lipca 1964 r. w sprawie ustalenia stanowisk, kwalifikacji i uposażeń pracowników ministerstw i urzędów centralnych (Dz.U.64.29.185), zgodnie z § 21 pkt 9 powołanego rozporządzenia.

1 § 1 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a) uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

2 § 1 ust. 3:

- według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 1 lit. b) uchwały nr 191 z dnia 16 kwietnia 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom ministerstw i urzędów centralnych (M.P.56.33.410) z dniem 1 kwietnia 1956 r.

- według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 1 lit. c) uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

3 § 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

- zmieniony przez § 1 uchwały nr 95 z dnia 3 marca 1961 r. (M.P.61.22.104) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1961 r.

4 § 4 skreślony przez § 1 pkt 3 uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

5 § 5 ust. 2 lit. d) dodana przez § 5 uchwały nr 1004 z dnia 23 grudnia 1953 r. w sprawie dodatków do uposażeń niektórych pracowników administracji celnej (M.P.54.A-1.12) z dniem 1 stycznia 1954 r.

6 § 5 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

7 § 6 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 2 uchwały nr 191 z dnia 16 kwietnia 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom ministerstw i urzędów centralnych (M.P.56.33.410) z dniem 1 kwietnia 1956 r.

8 § 7 lit. b) zmieniona przez § 1 pkt 5 uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

9 § 8 zmieniony przez § 1 uchwały nr 315 z dnia 29 kwietnia 1953 r. (M.P.53.A-43.519) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 marca 1953 r.

10 § 9 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 6 lit. a) uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

11 § 9 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 6 lit. b) uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

12 Załącznik dodany przez § 1 pkt 7 uchwały nr 265 z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom prezydiów rad narodowych i terenowych organów podległych ministrom (M.P.56.53.585) z dniem 1 czerwca 1956 r.

• Identyfikator: M.P.1953.A-10.139
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Przyznawanie niektórym kategoriom pracowników państwowych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby.
• Data aktu: 24/01/1953
• Data ogłoszenia: 31/01/1953
• Data wejścia w życie: 01/01/1953, 31/01/1953